มอสหยอย---ฝอยไลเคน

หลังจากที่กูปล่อยให้เอ็นไซม์จากปากแดงๆนุ่มๆของไอ้แสบ

ย่อยหนังตีนกูได้พักใหญ่

กูเองก็ทนต่อสิ่งเร้า
จากเสียงเพลง

และแสงไฟสว่างสไวไม่ได้

เพราะหากกูยังทนเฉยชาต่อความบันเทิงรอบข้างไป

ก็ไม่รู้ว่ากูจะต้องตกอยู่ในห้วงแห่งรักนี้

แล้วล่องลอยอย่างไร้จุดหมายไปอีกนานแค่ไหนว่ะ

ตั้งสติ

แล้วกลับมาใช้หัวใจควบคุมตัวกูเอง

ตามสันดานเดิมจะดีกว่ามั้ย

.
.
.
.
.
.
.

อากาศแม่งหนาวจนลมหายใจปลิวออกมาเป็นไอสีขาว

ไอ้แสบที่นอนขดตัวอยู่ในเต็นท์แล้วทอดสายตามองมาที่กูอยู่ตลอดเวลา

สายตาแบบนั้น

ก็พอที่จะบรรเทาความหนาวให้ทุเลาลงไปได้เยอะ

เพราะสายตาแบบนั้น

อบอุ่นจังเลยว่ะ

"เฮ้ยเก่ง...มัวทำไรอยู่วะ หายโคตรนานอ่ะ" ไอ้ถึกออกเสียงทัก

ไอ้เหี้ยพวกนี้ว่างเป็นไม่ได้

หาเหล้าแดกตลอด

พ่อแม่ส่งมาเรียนหนังสือไม่เคยได้จดจำ

เลวมาก

และเลวมากกว่าที่มันไม่ชวนกู....เหมือนเคย

ทันทีที่คว้าแก้วมาแล้วยกเหล้าเพียวๆที่อังไฟจนอุ่นกระดกรวดเดียวหมด

ความสุขที่กูพยายามปกปิดเอาไว้ไม่ให้ใครหน้าไหนรู้

แม่งก็ล้นทะลักออกมาอย่างล้นหลาม

กูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย

ทำไมจิตใจกูมันเพ้อเจ้อแบบนี้วะ

"ไอ้แสบเป็นไงมั่งอ่ะ ออกมานั่งนี่เหอะ" กูเรียกไอ้แสบที่กำลังนอนคุดคู้อยู่ในเต็นท์

ห่างกูออกไปแค่ไม่กี่ก้าว

"กินเหล้าอีกแล้วอ่ะนะ....ไม่ไหวว่ะเก่ง" ไอ้แสบรู้ทัน

"เอาแค่พอหายหนาวพอ" กูยิ้มแล้วทำหน้าเชิญชวนมันให้ออกมาร่วมเสพความสุขที่กูเองก็มีจนล้นปรี่อยู่ตอนนี้

"ไหนอ่ะเหล้า" มันถามทันทีที่หย่อยตูดนั่งลงข้างๆกู

"นั่งตักกูป่าว" กูถาม

"บ้าป่าววะ..คนเยอะ" พูดจบมันก็เอาศอกมากระทุ้งเบาๆเข้าที่สีข้างของกู

นี่ถ้าคนไม่เยอะสงสัยมีเฮ...

กูส่งเหล้าให้มันเสร็จ

มันก็ซดรวดเดียวหมดเลยเหมือนกัน

"ไหนว่าแดกนิดเดียว" กูหันไปถามมัน

"คิดไปคิดมา...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เอาให้เต็มเหนี่ยวไปเลย" มันตอบหน้าตาเฉย

"เอางั้นนะ" กูถามมันด้วยสีหน้าที่สุขสุดๆละ

ถ้ามึงเมามึงโดนกูเสยแน่
555+

"เก่งอึดจัง" ไอ้ชิ้นเอ่ยปาก

"จิงด้วย...เรานะทำไม่ไหวหรอก" ไอ้เหี้ยเหยินสมทบ

"เหร๋อ" กูหันไปทำเสียงสูงใส่หน้ามัน

"จิงนะ" อีหวานก็ทำท่าชื่นชม

"พวกมึงรู้มะถ้าเป็นพวกมึงนะกูไม่แบกหรอก กูจะเอาเชือกมัดขามึงแล้วลากเอา" กูตอบ

"นั่นไง......เราว่าแล้ว" อีหวานพูด

.
.
.
.
"ไม่มีกับแกล้มไรเลยเหรอวะ" กูถาม

"มีนะ พี่ต้นกำลังไปเอา" ไอ้หมัดบอก

"แล้วนี่พวกมึงเป็นไงกันมั่งวะ หนังตีนแหกมะ" กูถาม

ด้วยความเป็นห่วงมั้ง

"ก็นะ.....เป็นกันเกือบทุกคน" ไอ้ถึกตอบ

"เกือบทุกคนนี่หมายความว่าไงวะ" กูถามด้วยความสงสัย

"ก็มีอยู่คนนึงที่ไม่เป็นไรเลย" มันตอบซ้ำ

"ใครวะ" กูงงดิ ไอ้ห่าแสบก็ทำหน้างง

"อีหวานไง" มันพูดแทบจะพร้อมกัน

.
.
.
.
.
กูไม่พูดอะไรได้แต่หันมองหน้าอีหวาน

งงดิวะ

ขนาดกูว่าหนังตีนด้านๆยังพองอ่ะ

อีดอกหวานทาครีมทุกวันจะไม่พองได้ไง

ถ้ามันเอาหน้าเดินก็ว่าไปอย่าง
ไม่พองแน่นอน

เพราะว่าแม่งหนาเหลือคณานับ

สัด

.
.
.
.
.
"ก็เรามีเคล็ดลับอ่ะ" มันตอบแบบกลัวความผิด

"เหี้ยไรของมึง อย่าลีลา ไม่งั้นกูจะคีบถ่านแดงๆยัดรูตูดมึง" กูขู่

ไม่ขู่อย่างเดียว

ทำท่าจะคีบถ่านแดงแจ๋จากกองไฟที่ลุกโชนอยู่ตรงหน้า

"นี่ไง" มันรีบดึงของบางอย่างออกจากถุงเท้ามัน

ห๋า.....
.
.
.
.
.
.


ผ้าอนามัยช่วยชีวิต

ทีแรกกูคิดว่ากระเทยจะพกผ้าอนามัยทำห่าอะไร

คิดว่ามันมีหนองไหลออกจารูตูด

เพราะจะให้เดาว่าเป็ดเลือดประจำเดือนคงจะเกินความสามารถของมันละ

ไม่หนองก็ขี้ละวะ

ได้แค่สองอย่างนี่แหละ

แต่ที่ไหนได้....
.
.
.
.
.

"แล้วทำไมมึงไม่บอกให้พวกกูใช้มั่งวะ" กูชักเคือง

สัด..

พูดไปก็เจ็บจี๊ดที่หนังตีนขึ้นมา

"เออนั่นดิ" ไอ้ถึกพูด

"เห็นแก่ตัวป่ะเนี่ย" ไอ้ชิ้นพูด

ก็จิงของมัน
อีหวานมันเห็นแก่ตัวรึป่าว

เจ็บก็เจ็บด้วยกัน

สุขก็สุขด้วยกันดิวะ

แต่ทำไมมันฉายเดี่ยวแบบนี้

ทุกคนรุมจ้องไปที่อีหวานคนเดียว

"ก็ถ้าเราบอกจะมีใครเชื่อเรามั้ยล่ะ" มันตอบน้ำเสียงโดนกดดันสุดขีด

.
.
.
.
.
.
.
อ่ะ

เถียงไม่ออก

ถ้าจู่ๆมันเอาผ้าอนามัยมาให้กูก็คงรับไม่ได้จิงๆว่ะ

มันคงเดาสันดานกูออก

เหมือนมันจะเป็นของต่ำนะผ้าอนามัยเนี่ย

ถ้าจะเอามาอุดเลือดกำเดาก็ว่าไปอย่าง
อิอิ

"เออๆๆๆ....กูเข้าใจละ" กูไม่อยากจะสาวความยาว

"แดกเหล้าเหอะ" ไอ้แสบชวนให้กลับมาอุดหนุนสุราไทย

"ว่าแต่....มึงคิดได้ไงวะเนี่ยอีหวาน" กูยังไม่หายสงสัย

"มีคนบอกเรามาอ่ะ"
"เอาด้านที่เป็นกาวแปะลงที่พื้นรองเท้าเวลาเดินมันก็จะไม่เลื่อนไหลไปมา"

"แล้วมันก็นิ่มมากจนไม่อยากจะเชื่อ"

อ่อแน่สิ

ลองเอาสากๆหยาบๆสิ
แคมจะๆได้ระเบิด

แถมขายไม่ได้อีกตะหาก

"แล้วรู้สึกแห้งสบาย" อีหวานอธิบายด้วยความเต็มใจนำเสนอ

"มึงนี่ก็หาเรื่องได้ใช้ผ้าอนามัยจนได้ว่ะ" กูชมมัน

มั้ง


.
.
.
.
.


"คุยเรื่องไรกันอยู่คะหนุ่มๆ" เสียงอีกระเทยป่าเมื่อคืนก่อนเดินมาแหกปากถามลั่นทุ่ง



"มึงอยากรู้จิงดิ" กูถาม


"อ่ะ....แน่นอนสิคะ" มันจีบปากจีบคอยืนยัน



"กูคุยเรื่องผ้าอนามัย"


"อุ๊ย...ยังไงคะคนสวยไม่เข้าใจ" มันทำหน้างง



อีดอกนี่หน้าตาเหี้ยแล้วยังจะโง่อีกนะ


กูบอกแล้วอมแต่ควยกรรมกรก็ดักดานแบบนี้แหละมึง



ทำไมแม่งไม่ไปอมควยนักเรียนป.โท นักเรียนนอก


รึไม่ก็ครูตามโรงเรียนตระเวนชายแดนก็ยังดีวะ


มึงจะได้มีสมองขึ้นมามั่ง




เตือนแล้วแม่งไม่ฟังกู


"ต้องให้กูแปลมะ....ผ้าอนามัยอ่ะ"


"อ่ะไม่ต้องล่ะคะ......" มันตอบ


"มึงมีไรว่ามาตรงๆ" กูทำเสียงดุ


"ก็มาชวนกินเหล้าน่ะค่ะ" มันตอบสีหน้ากลัวๆ


"มึงเห็นนี่มะ ไม่ต้องมาชวนละ กูแดกอยู่" กูพูดพลางยกขวดเหล้าให้มันดู


"งั้นกินด้วยคนได้มั้ยคะ" มันยังตื๊อไม่เลิก


สัด


บรรยากาศกำลังดี


มีอีพวกเหี้ยนี่มา


เหมือนพากองขี้และแมลงวันติดมาด้วย


แล้วหน้าแม่งแต่ละคน


ไม่รู้ตอนเด็กๆแม่งหกล้มหน้าฟาดชามข้าวหมารึป่าววะเนี่ย


หน้าเหมือนชามข้าวหมาเด๊ะเลย

สัด


"เชิญ....ป่าแถวนี้ไม่ใช่ของพ่อกูหรอก" กูตอบ


แล้วมันสี่ห้าตัวก็นั่งลง



"ประกบ"


ยังกะกูไปซ่องกะหรี่แถวรัชดา


เปิดเหล้าขวดนึง


แถมหอยแครงเน่า


กูเคยเห็นมาแระ



ถอดเกงในแล้วแหวกดู


สัด


แคมแม่งเหมือนหอยแครงเน่าจิงๆว่ะมึง


"แรดแบบนี้แม่ไม่ว่าเหรอ" ไอ้เหี้ยกระรอกแหกปากด่า


แหม....


กูว่านะ...กะหรี่ยังเรียกมันว่า "แม่"



อีกระเทยไม่ดูตาม้าตาเรือ


เพื่อนกูสองคนนี้อ่ะ


กรณีพิเศษ


หัวควยยังไม่เปิดเลยมั้ง


มึงจะให้มันขึ้นครูกะกระเทยไร้คุณภาพแบบมึงเนี่ยนะ


ขำว่ะ


เพื่อนกูมีรสนิยมมากพอนะกูว่า



"แม่ไม่ว่าเหรอ" มันถามซ้ำ


"ไม่ว่าอะไรนี่คะ แม่บอกว่าเต็มที่เลยลูก" อีกระเทยตอบหน้าตาเฉย


อืม.


สงสัยแม่มันคงตัดหางปล่อยซ่อง


"ไอ้เหี้ยเหยินมึงจะคิดไรมากวะ ถือว่าซ้อมไว้ เผื่อกูพามึงไปตีกระหรี่ไง" กูพูดแล้วก็หัวเราะไปด้วย


"ทำไรกันอยู่วะ" ไอ้พี่ต้นยกโขยงเดินมา


"กะลังทำบุญอยู่พี่" กูตอบ


"ทำบุญไรวะเก่ง....งงว่ะ" ไอ้พี่ต้นขมวดคิ้ว


"ทำบุญให้อีพวกนี้ไง" กูตอบแล้วหัวเราะแล้วขฃชี้ไปที่กระเทย


เมากำลังดี


อารมณ์ได้ที่


แล้วกระเทยบางคนก็ผละจากไอ้เหี้ยเหยินปรี่เข้าหาพวกไอ้พี่ต้นแทน


แหม...ไอ้เหี้ยเหลี่ยม


รู้สึกแม่งจะเป็นมิตรกะกระเทยเหลือเกิน


ชะนีแม่งไม่เอามึงแล้วอ่ะดิวะ


ไอ้คนเหลี่ยมจัด

อิอิ


"เฮ้ยเก่งลองถอดถุงเท้าแล้วเอาเท้าอังไฟดิ เห็นแถวๆนู้นเค้าทำกันอ่ะน่าจะดีนะ" ไอ้พี่ต้นแนะนำ

สงสัยส้นตีนจะแหกเหมือนกู


"จิงดิ" งั้นอย่าช้า

นอนยื่นตีนเข้าหากองไฟ


แม่งได้ผลดีจิงๆว่ะ


ไอร้อนจากกองไฟช่วยทำให้หายหนาวและรู้สึกสบายดีจริงๆว่ะ

.
.
.
.
.
.

"มึงนวดเป็นป่ะ" กูหันไปถามอีกระเทยที่นั่งอยู่ข้างๆ


แม่งก็ขาวดีอยู่นะ



แต่พอเห็นสีม่วงที่ริมฝีปากแม่งแล้ว

หายเงี่ยนเลย

ในป่าขนาดนี้จะแต่งหน้ายังกะละครลิงแบบนี้ทำไม


"นวดได้ค่ะ ไปเรียนจากหม่อมยายมา" มันตอบ


แล้วรีบวางมือลงบีบที่ไหลกู


เรียนจากหม่อมยาย


กูไม่เชื่อมึงหรอก

บอกตรงๆ


หน้าตายังกะลูกทาสในเรือนเบี้ย

สันดานยังกะจัณฑาล

กล้าบอกมีหม่อมยาย


ถุย..

"มึงแน่ใจนะว่านวดแล้วพวกกูจะไม่พิการอ่ะ" กูถามแอบแหยงๆเล็กน้อย


ง่อยแดกขึ้นมาจะลำบากดิวะ


"มีนวดกดจุดด้วยนะคะ" มันนำเสนอ


"จุดอะไรของมึงวะ" กูถาม


"ก็แบบว่านวดแล้วมีอารมณ์ไรแบะเนี้ยะอ่ะค่า" มันพูดแล้วทำท่าดัดจริตอาย


เห็นแม่งทำท่าแบบนี้แล้วน่าเอาหินทุบหัวแม่งให้ตายแล้วโยนใส่กองไฟ



"มึงมั่นใจขนาดนั้นเชียะ" กูถาม



"รับประกันค่ะ สามนาทีน้ำไม่แดก ดิชั้นแจกทองเลยค่ะ" มันมั่นใจหนักแน่น


"ทองคำหรือทองข้นในรูตูดมึงวะ" กูพูดจบก็หัวเราะด้วยความอารมณ์ดี



แล้วกูกะไอ้แสบก็ปล่อยให้อีกระเทยลวนลามร่างกายพวกกูอย่างสบายมือ


เพราะมันก็นวดบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าให้กูได้ไม่น้อย


"ไอ้เก่ง...เพื่อนมา" ไอ้เหี้ยหมัดร้องเสียงหลง...เล่นซะกูตกใจ


"เหี้ยแระ" กูอุทานขึ้นมาทันที


เมื่อหันไปเห็น


เพื่อนที่ได้รู้จักไปเมื่อวาน

กูไม่รู้ว่านอกจากที่มันจ้องหน้ากูอยู่


แล้วมันกำลังส่งยิ้มให้กูด้วยรึป่าวนี่ดิ


"มันมาอีกแล้ว" ไอ้เหี้ยเหยินลุกยินตบมือแปะๆด้วยความดีใจ


"สัดนี่.....มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตกใจควยเกือบหด" กูหันไปพูดกับแขกผู้มาเยือน


แต่ไม่รู้ว่าแม่งจะเข้าใจป่าวนี่ดิ


แม่งได้แต่ยืนทำหน้ามึนๆเหมือนเดิม


"ไอ้เหี้ยเหยินมึงเอาเลย์ให้แม่งแดกดิ๊" กูสั่ง

ไอ้เหี้ยเหยินก็ไม่รีรอ


ป้อนอาหารให้ญาติฝ่ายแม่มันแดกอย่างเต็มใจ


กวางเหี้ยไรวะ


หน้าเหมือนอูฐเด๊ะ


กวางอูฐไม่ใช่กวางมูซเหมือนเมืองนอกนะสัด

มันเพลินถึงกะขนาดที่ว่า


หย่อนตูดลงนั่งร่วมวงกะพวกกูเลยอ่ะมึงคิดดู


กูน่าคบขนาดไหน

กวางยังอยากเป็นเพื่อนกะกูเลย

คิดดู


สัด


โคตรภูมิใจอ่ะ
อิอิ

แล้วกูก็แดกเหล้ากันต่อจนนั่งไม่ไหว


ล้มตัวลงนอน


"กูหนุนตักมึงนะไอ้แสบ" กูพูดจบล้มตัวลงนอนทันที

"อีกแระ ทั้งปีอ่ะมึงอ่ะ" ไอ้แสบบ่น

แต่รีบหยิบหมอนบนตักหลบ


เพื่อให้กูนอนได้สะดวก


"เฮ้ยนอนด้วยคนดิ" ไอ้พี่ต้นขอแจม

เหมือนจะหน้าด้านนะนี่


"เอาจิงดิพี่" ไอ้แสบถามไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน


แม่งก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงเหมือนกัน


ล้มตัวลงนอนหัวเกือบชนหัวกูอ่ะ

"นี่ถ้าพี่ไม่แบกผมมานะ...ไม่ให้นอนหรอก" ไอ้แสบตอบยิ้มๆ


ไอ้เหี้ยพี่ต้น


กูจะเกลียดมึงก็เพราะมึงทำแบบนี้นี่แหละวะ

สัด


กูปลงแระ


มีเมียน่ารักก็เงี้ยะ

แบ่งๆกันไปละกันวะ


นี่ถ้าอารมณ์แบบนี้

บรรยากาศฟีลล้ำขนาดนี้นะ


มีไอ้เหี้ยบิดมานอนกอดกูอยู่อีกข้างนึกคงจะดีไม่น้อยเลยว่ะ


กูคิดขณะที่นอนหงายมองท้องฟ้า


มือข้างนึงก็จับล็อคเก็ทที่คอเอาไว้


ดาวดวงนั้นต้องเป็นมึงแน่ๆเลยว่ะไอ้บิด


......ใช่ป่าว


ดาวหมาป่าไง


อิอิ


แล้วก็หลับไปด้วยความเหนื่อย


เพลีย


เมา


และความสุขสุดบรรยาย


.
.
.
.
.
.
.
.
.


"เก่งตื่นเหอะ...กลับได้แล้ว นัดรถตู้ไว้วันนี้นะเว้ย" เสียงไอ้ห่าถึกเรียกพลางเอามือเขย่าตัวกู


สัด


ปลุกทำเหี้ยไรเนี่ย


คนกำลังหลับดีๆ

กะลังฝันว่าเย่อกะไอ้เหี้ยกวางหน้าอูฐมันส์ๆอยู่เรย


คิคิ


"เฮ้ยจะแล้วจิงเหรอวะ" กูถามด้วยความงัวเงีย


"จิงดิ...ยังเหนื่อยไม่พอเหรอ" มันย้อนถาม


"เออ...กลับก็กลับวะ" กูตอบแล้วรีบลุกขึ้นเตรียมตัว


"ไอ้แสบมึงเก็บของยังวะ" กูถาม

"เสร็จมาสามชาติแล้ว...มึงดูนาฬิกายังนี่มันกี่โมงแล้วคุณชาย" มันแดกดัน

สัด

จะบ่นทำไมเนี่ย


เก็บเสร็จแล้วก็ดีแล้วไง


กูจะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ


"ไหนรองเท้ากูอ่ะ" กูถามหารองเท้า


เมื่อคืนไม่ได้ใส่นี่หว่า


หายไปไหนวะ


"ใส่รองเท้าแตะลงก็ได้มั้ง....ขาลงคงไม่เหนื่อยแล้ว" มันบอก


แต่กูก็ทำหน้างงๆ มันจะถนัดเหรอวะ



"ก็แผลเต็มตีนขนาดนั้นจะใส่ผ้าใบไหวเหรอ" มันตอบ


ทำตัวเหมือนแม่กูเข้าไปทุกที


"กูมีทางเลือกอื่นป่ะล่ะ" กูย้อน


แล้วคว้าเอาร้องเท้าแตะมาใส่


โดยที่ไม่ลืมใส่ถุงเท้าเอาไว้ด้วย


แล้วก็พากันเคลื่อนขบวน


ด่านแรกผ่านร้านอีแก่ข้าวผัดมหาโหดก่อนเลย


"ไปละนะป้า...หวังว่าจะไม่ได้เจอกันอีก" กูโบกมือบ๊ายบาย


"อ้าว...ไม่มาเที่ยวอีกแล้วเหรอ" ป้ามันย้อนถาม


กูรู้ว่ามันเสแสร้ง


"ถ้าป้าลดราคาข้าวผัดเหลือ25เมื่อไหร่โทรบอกละกันจะได้มาอีก" กูตอบแล้วทำหน้าถากถางใส่มัน


อีป้ามันก็ยิ้มแย้มด้วยความยินดีอ่ะนะ


ยินดีที่ได้ฟันค่าข้าวผัดกูไปไง


ในใจแม่งคงคิด


นี่ไง "เหยื่อ"



สัด


แล้วก็เริ่มปีนลงภูด้วยความสบายใจ


ที่ตลอดทางมีคนเดินสวนกูขึ้นมาด้วยความเหนื่อยอ่อน


สภาพไม่ได้ต่างกะกูตอนตะกายขึ้นมาเท่าไหร่


"อีกไกลมั้ยน้อง" มีพี่คนนึงเอ่ยถามขึ้นมาเสียงเหมือนคนจะขาดใจตาย


แม่งนอนพะงาบๆได้โคตรน่าเวทนา


"โห....พี่ ทนหน่อยละกัน พี่มาได้ครึ่งทางละ" กูตอบสีหน้าจริงจัง


"เหอ......ไรวะ ตั้งนานได้แค่ครึ่งทางเองจิงดิ" มันทำสีหน้าท้อแท้


จริงๆแล้วแม่งอีกนิดนึงก็ถึงป้ายลวงโลกละ


เราคือผู้พิชิตภูกระดึงไง


แต่ต้องถอกกระดอเดินต่อไปอีกแทบหายเงี่ยน


"ทนหน่อยนะพี่" กูเอามือตบไหล่แล้วเดินทิ้งมันไว้อย่างนั้น


.
.
.
.
.
.
.


"พี่ไหวป่าว" กูถามอีกรายที่เดินสวนขึ้นมา


สภาพยังกะหมาตกน้ำ


เพราะไม่รู้ว่าแม่งจะเอาน้ำราดตัวซะเปียกชุ่มขนาดนั้นทำห่าไร


หรือว่าเหงื่อมันกูก็ไม่รู้นะ


"แทบตายอ่ะน้อง" มันตอบ


"สู้ๆนะพี่" กูเป็นคนดี



ปลอบใจมัน


"อีกไกลป่ะวะน้อง" มันถาม


"เดี๋ยวนะ...พี่กี่โมงแล้ว" กูแกล้งถามเวลามัน


"บ่ายสองละ" มันตอบหน้างงๆว่ากูจะถามเวลาทำไม


"โห...ป่านนี้พี่เพิ่งถึงตรงนี้เองอ่ะ รีบหน่อยนะ ไม่งั้นกว่าพี่จะถึงยอดสงสัยจะมืดแล้วดิ" กูทำหน้าเครียด

"เร่งมือหน่อยนะพี่" กูย้ำ


อ่ะ


แม่งก็พากันรีบลุกขึ้นตะกายขึ้นไปบนยอดกันต่อ



โถ........


น่าฉงฉาน


ใครจะมีความสุขไปมากกว่ากูในเวลานี้.........ไม่มี



แต่ก็น่าแปลกนะ


คนตั้งเยอะตั้งแยะไม่ไปถาม


แม่งมีแต่คนถามกู


กรรมของมึงละ


แล้วก็ถึงกลางทาง


พวกกูก็พากันแวะพักที่ร้านค้ามหาโหด


แล้วก็เจอเหมือนนักศึกษากลุ่มนึง


ผู้หญิงเพียบ


กำลังนั่งเม้าท์กันอยู่อย่างเมามัน


"พี่ไม่รีบขึ้นไปเหรอ เดี๋ยวมืดซะก่อนนะ" กูพูดแทรกกลางวงสนทนาของมัน



เงียบกริบ



มีแต่คนหันมามองหน้ากู

ไม่มีใครพูดต่อ

"จิงดิน้อง" มันถาม


"โกหกได้ไรล่ะคับ" กูตอบ


โกหกมึงกูก็ได้ความสะใจไง

คิคิ

"ข้างบนเป็นไงมั่งอ่ะ" มันถามต่อ

ตามสันดานและหน้าตาขาเม้าท์ที่ชอบสาระแน


คนแบบนี้ต้องมีบทเรียน

"ก็สวยดีนะพี่แต่...." กูเงียบ


"แต่ไรเหรอน้อง" แหม....ไม่บอกไม่รู้เลยนะนี่ว่ามึงอยากรู้แค่ไหน


อีสาระแน


"มีคนตกหน้าผาตายอ่ะดิ..โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ" กูพูดทำท่าขนลุก



"เละ" กูพูดคำเดียวสั้นแล้วทำท่าหยะแหยง


"ตอนผมไปนะ เจอเค้ากะลังจุดธูปเชิญวิญญาณเลยอ่ะ โคตรขนลุก" กูทำท่าประกอบแถมพูดเพราะเพื่อความน่าเชื่อถือ


มันเงียบ


เปลี่ยนจากสีหน้าตอแหลร่าเริง



กลายเป็นหุบ


ยังกะมาดามยี่หุบ

อิอิ

"ผมไปละนะ พี่มีพระพกติดคอไว้หน่อยก็ดี" พูดจบกูก็เดินจากมา


พร้อมรอยยิ้มที่เปื้อนหน้ากูอยู่เต็มปรี่


มีความสุขดีแท้แท้


555+


.
.
.
.
.

เดินต่อมา



จนมองเห็นพื้นดินด้านล่าง

ที่รถจอดเต็มไปหมด


แต่มองเห็นมันเล็กเท่าเมล็ดถั่ว


สัด


กูเดินลงมานี่ปลายนิ้วตีนไถลออกมาเลยรองเท้าแตะมาตั้งครึ่ง


ไอ้แสบแม่งให้กูใส่รองเท้าแตะ

ขาลงแม่งก็ปลิ้นแบบนี้อ่ะดิวะ


ห่านี่



เดี๋ยวไม่เย็ดแม่งซักสองวันเป็นการลงโทษ


เห็นรถอยู่ข้างหน้า

แต่ทำไมไม่ถึงแม่งซักทีวะ


เดินจนจากเส้นหมอยปลิวสลวย


จนแม่งพันกันเป็นทรงเด๊ดร็อคแระ


สัด

มีใครรับจ้างสางหมอยมั่งมะวะ


รู้สึกไม่สบายควยเอาซะเลยนะนี่


"ทิ้งไว้เพียงรอยเท้า....เก็บไว้เพียงความทรงจำ" ป้ายมันเขียนไว้


ประมานว่าอย่าเก็บอะไรกลับไปบ้าน


"ไอ้เหี้ยเหยินมึงแอบจับตัวเหี้ยไรมาป่าววะ ตำรวจจับนะมึง" กูสงสัยไอ้เหี้ยนี่ที่สุด


"ป่าวนะ" มันตอบสีหน้าจริงจัง


แม่งไม่กล้าโกหกหรอก


แต่คนที่มีพิรุธที่สุดกลับกลายเป็น...



"อีหวานมึงเอาอะไรมา" กูหันไปตะคอกใส่มัน


แล้วมันก็รีบเทของที่มันแอบเอามาลงบนโคนต้นไม้


ใบเมเปิ้ล....แม่งอยากได้เหลือเกิน


ลูกสน.......มึงจะเอาไปให้พ่อมึงแต่งต้นคริสมัสต์เหรออีเปรต


"มึงจะเอาไปทำเหี้ยไรเนี่ยเยอะแยะ" กูด่ามัน


"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ปล่อยทิ้งไว้มันก็กลายเป็นปุ๋ยอยู่ดี" มันเถียง


"อ๋อ....มึงจะเอาไปทำปุ๋ยบ้านมึงว่างั้นเหอะ"



อีดอกกระทือ


เถียงไม่มีสิ้นสุด


อีช้างเขย่ง


"เก่ง...เอาประกาศนียบัตรป่าว" ไอ้หมัดส่งเสียงชวน


"เอาไปทำไรวะ" กูงง


"เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล" มันตอบ


แหมสัด


ตอบแบบนี้น่าอยากได้ละเกินนะมึง


"ทำไงวะ" กูถาม

แอบอยากได้เล็กน้อย


"เอาขยะไปส่ง" มันตอบ

สัดกูนี่ยิ่งงงเข้าไปอีก


"เอาไปส่งเหอะน่า" ไอ้แสบสั่ง



เหงมะ


แม่งจะเลิกเป็นเมียกูละ


ไปเป็นแม่กูแทน


พอเอาไปส่งเค้าก็ให้เขียนชื่อและนามสกุล


ในใบประกาศเขียนว่า


"เราคือผู้พิทักษ์ภูกระดึง"


สัด



กระดากใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก



ไม่ได้ทำเหี้ยไรจรรโลงสังคมเล้ยยยยยยยย......กูน่ะ


แต่อย่างว่าล่ะนะ


เอาไว้ประดับฝาบ้าน


ความระยำเบื้องหลังใครจะไปรู้


555+

.
.
.
.
..


"เก่งจะกลับแล้วเหรอ" อ่ะ เสียงคุ้นๆ


"จะกลับแล้วพี่ จะกลับเหมือนกันอ่ะดิ" กูหันไปถามไอ้พี่ต้นสีหน้าแปลกใจที่ยังเจอมัน


คิดว่ามันกลับไปแล้ว


"มีเบอป่าว ว่างๆจะโทรไปคุย" อ่ะ.......จีบกูชัดๆ


จีบกูเห็นๆ



เพราะกูมันน่ารักไง


อิอิ


"แล้วคุยกันนะพี่" กูพูดเป็นคำลาสุดท้ายก่อนขึ้นรถ


"แล้วเจอกัน" มันตอบ


อ่ะนั่น


คิดไม่ซื่อกะกูนะนี่


มันตอบพร้อมฉีกยิ้มแสนหวานฝังไว้ในใจกูอีกแน่ะ


เออน่า......มึงได้เจอกูแน่..



สุดท้ายก็ขึ้นรถด้วยใจเหม่อเหมือนร่างไร้วิญญาณ


คิดอะไรต่ออะไรในใจ

ถึงความประทับใจภูกระดึง

แล้วก้แอบใจหายที่ต้องกลับบ้านซะแล้ว



แต่ที่เลวร้ายที่สุด



กูยังไม่ถึงภูกระดึงน่ะดิ


เลวมาก


เพราะกูยังไม่ได้ล่อกะหมาที่ไหนซักตัว



เซ็งจิต..
.
.
.

Create Date : 20 ตุลาคม 2552		6 comments
Last Update : 20 ตุลาคม 2552 22:19:57 น.
Counter : 846 Pageviews.
Share Tweet