|
รุมดัดสันดาน
หลังจากพวกผมพาร่างสะบักซะบอมกลับไปตึกนอน คืนนั้นก็นอนกันด้วยความทรมานร่างกายมากๆเลยว่ะ เพราะว่าแม่งตอนแรกๆก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่นะ พอตกดึกๆแค่นั้นแหละ แผลที่ได้รับมาจากตอนที่ซัดกับไอ้เหี้ยม.3 พวกนั้นอ่ะ แม่งเริ่มแสดงอาการแล้ว และที่สำคัญยาวิเศษที่อีป้าดำ ละเลงเอาไว้ให้เริ่มหมดสรรพคุณไปแระ ไม่รู้ว่ายามันดีจริงหรือว่าแค่ความแผดร้อนของยาทำให้หมดความรู้สึกเจ้บปวดไปในตอนนั้น
โอยยยย.......สัดเอ๊ยกูแม่งยอกไปทั้งตัวเลยว่ะ เสียงไอ้เหี้ยแสบครวญครางเวลาที่มันพลิกตัวจะเปลี่ยนท่านอน
ส่วนผมเองก็คงไม่ต่างไปจากพวกมันเท่าไหร่เพราะว่ายอกและระบมไปทั้งตัวเหมือนกัน แล้วแผลที่ได้รับมาบางที่ก็ยังเลือดออกซิบๆไม่หาย แล้วมันก็ยังปวดตุบๆตามจังหวะหัวใจเต้นซะด้วยอ่ะดิ
ไหวมั้ยวะไอ้เก่ง กูว่าสงสัยต้องหายามาแดกแล้วว่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปเอาให้นะ เสียงไอ้แสบพูดจบทำท่าจะลุกขึ้นไปหายามาให้ ด้วยความไม่เจียมสังขารของมัน
มึงไม่ต้องเสือกเลย ส้นตีนแระทำเก่งนะมึง กูเห็นแม่งโดนหนักกว่าใครเค้าเลย แล้วเสือกจะมาเป็นห่วงคนอื่นเค้า ตัวมึงเองเอาให้รอดก่อนเหอะ ผมพูดด้วยความไม่พอใจที่มันทำตัวเป็นหน่วยพยาบาลทั้งๆที่ตัวเองก็หาความพร้อมไม่ได้ซักนิด
อีหวานมึงไปบอกน้ามึงที ว่าเอายาแก้ปวดมาแดกแก้ทรมานก่อนดิวะ แล้วถ้าจะให้ดีนะ เอายาแก้อักเสบมาด้วยจะดีมากๆ ผมบอกอีหวาน ซึ่งมันก็รีบทำตามอย่างไม่รีรอ คืนนั้นพวกผมก็หลับไปสนิทเพราะฤทธิ์ยาและด้วยความเพลียอย่างสาหัส
ปรี๊ดดดดดดดดดสสสสสสสส จนถึงเวลานี้มันก็ยังจะเป่านกหวีดนะ....เชื่อแม่งจริงๆ
เฮ้ย....กูลุกไม่ไหวว่ะสัดเอ๊ย ปวดหัวชิบหาย เสียงไอ้บิดนอนอยู่บนเตียงหลับตาพูดมือสองข้างกดอยู่ที่ขมับ ผมลืมตาขึ้นมามองก็เห็นไอ้แสบยังนอนหลับตาห่มผ้าขึ้นมาถึงคอ ตัวผมเองก็ปวดตัวทุกครั้งที่ขยับตัวเหมือนกัน
ไอ้แสบเป็นไงมั่งวะ ผมทนฝืนสังขารลุกขึ้นไปเรียกมันด้วยความเป็นห่วง และแปลกใจที่มันยังไม่ตื่น เพราะส่วนมากมันมักเป็นคนปลุกผมมากกว่า อือๆๆๆ มันตอบผมเสียงอยู่ในลำคอ แม้แต่มันจะลืมตามองหน้าผมมันก็ยังไม่ทำ
เป็นเหี้ยไรของมึงไม่ยอมตื่นวะ เดี๋ยวพ่อมึงก็เดินเอาน้ำมาสาดหรอกสัด ผมพูดขู่มันอยากให้มันตื่น อือๆๆ แป๊บนึงเดี๋ยวกูลุกเอง มันตอบในสภาพแบบเดิม
ลุกเลยมึง อย่ามัวช้าเว้ย เดี๋ยวอาบน้ำไม่ทัน ผมพูดไปมือก็กระชากเอาผ้าห่มมันออกแล้วเอามือข้างนึงดึงแขนมัน อีกข้างนึกก็ช้อนไปใต้คอมันเพื่อจะดึงให้มันลุกขึ้นทั้งๆที่ตัวผมเองก็ปวดจะแย่
เฮ้ย.....ไอ้เหี้ยแสบแม่งตัวร้อนจี๋เลยหว่ะ ผมพูดไปด้วยความตกใจแล้วก็มองหน้าเพื่อนๆผมที่เหลือ
ทุกคนก็เดินมาจับตัวมันซึ่งก็เห็นว่าร้อนมากจริงๆ หน้าที่ทุกอย่างจึงตกไปอยู่ที่อีหวาน ที่ต้องไปรายงานมาสเตอร์ศุภชาติน้าสุดที่รักของมันให้ออกใบส่งตัวให้พวกผมสามคนไปนอนที่เรือนแฟร์ตามระเบียบของนักเรียนประจำ เช้านี้ผมจึงนอนต่อที่ตึกนอนได้จนสายๆแล้วค่อยไปนอนต่อที่เรือนแฟร์ ไปกันทั้งหมดสามคนนี่แหละ
เพราะว่าพวกผมสามคนอยุ่ในช่วงอันตรายจึงอยู่ห่างสายตากันมากไม่ได้ ส่วนอีหวานไอ้ลูกชิ้นและไอ้กระรอก ไม่ต้องไปห่วงมัน อย่างน้อยก็คงยังไม่มีใครกล้าแกล้งมัน เพราะไอ้เหี้ยสี่ตัวนั้นก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่าพวกผมสามคน แต่ต้องเข้าใจนะม.1กับม.3ตีกันพวกผมมันมวยรองอยู่แล้ว ได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งเอาเรื่อง
สัดกูแม่งยังแค้นไม่หายเลยว่ะ ผมสบถหลังจากที่นอนพอแล้วและรู้สึกดีขึ้นเพราะฤทธิ์ยา กูก็เหมือนกันว่ะ เหี้ยเอ๊ยแม่งน่าจะเอาให้หนักกว่านี้ ไอ้แสบพูดเสียงแหบๆเพราะว่าแม่งนอนนานมากน้ำลายเลยเหนียวหนึบ
หนักกว่านี้นี่หมายถึงมึงโดนมันกระทืบให้หนักกว่านี้ใช่มั้ยวะไอ้เหี้ย... ผมขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจที่แม่งไม่รู้จักห่วงสภาพตัวเองมั่ง แต่กูว่านะแค่นี้แม่งก็ไม่กล้าแล้วเชื่อกูดิ...สัดเอ๊ยมีที่ไหนม.3ตีกับม.1แล้วแม่งยับขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูกูไม่เล่าให้ใครฟังหรอก กูอายเค้าว่ะ ไอ้บิดพูดไปส่ายหัวไป ซึ่งก็จริงของมัน
หายดีกันแล้วเหรอไงคะถึงได้ลุกขึ้นมานั่งคุยกันแบบนั้นน่ะ เสียงอีแฟร์หน้าแม่มดแม่งทำปากยาวยื่นหน้ามาถาม พวกผมก็เลยล้มตัวลงนอนต่อ ไม่อยากไปต่อปากต่อคำกับมันเพราะพลังงานเหลือน้อยเต็มที แล้วอีกอย่างกลัวแม่งเอายาพิษให้แดก พักนี้ยิ่งศัตรูเยอะอยู่
เราเอาอีดำทำเรื่องมาฝาก เสียงไอ้สามตัวเพื่อนผมถืออาหารหลักเอามาฝากพวกผมที่เรือนแฟร์ แม่งยังจะตามมารังควานกูอีกนะอีป้าดำเนี่ย ไอ้บิดพูดติดตลกอย่างอารมณ์ดี อยากให้เพื่อนขำ
ป้าดำบอกว่า.....เนี่ยพิเศษสุดสำหรับพวกนายสามคนเลย ไอ้ลูกชิ้นเสนอพลางเอาจานใส่อีดำทำเรื่องส่งให้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เหมือนมันไปเยี่ยมพ่อมันที่เพิ่งหายป่วยอยู่โรงบาล แล้วมึงแห่มากันทำไมวะเนี่ย พวกกูยังไม่ตายห่ากันง่ายๆหรอก ผมพูดทำหน้ากวนตีนความหมายของคำพูดคือไม่อยากให้พวกมันมา แต่ในใจก็แอบชื่นใจที่พวกมันยังห่วงผม
ก็เราอยากมาอยากให้พวกนายหายเร็วๆ นี่พอพักเที่ยงเราก็รีบมานี่ก่อนเลย อีหวานพูดเอาหน้า แหม....อีดองถอง (ผวนกลับเอาเองนะ) แม่งคงอยากมาเยี่ยมผัวมันมากกว่ามั้ง..ผมนึกในใจนะ
แต่กูว่าแม่งกลัวโดนคนอืนแกล้งแม่ง แล้วไม่มีคนช่วยมากกว่า ไอ้บิดพูดไปมือก็บีบนมอีหวานที่นั่งกระแซะไอ้บิดอยู่บนเตียงด้วยความออเซาะของมัน บ้าเหรอเดี่ยวนี้เราก็สู้คนนะ เสียงอีหวานพูดอวดตัวท่าทีอายๆ
เออ....แล้วที่อีป้าดำมันว่าพิเศษน่ะมันเป็นยังไงวะ ไอ้แสบลุกขึ้นพูดบ้างด้วยสีหน้าที่ยังไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก อ๋อ ป้าดำบอกว่าเมื่อคืนลุกชายเค้ากินไข่นกกระทาเหลือไว้เลยเอามาผัดใส่เพิ่มเข้าไปให้พวกนายกินนี่ไง แล้วไม่คิดตังเพิ่มด้วยนะ ไอ้ลุกชิ้นพูดไปเหมือนมันคิดว่าพวกผมจะดีใจ
นี่มันตั้งใจคิดทำผัดส้นตีนนี่ให้พวกกูแดกตั้งแต่อยู่ที่บ้านเลยเหรอวะ ผมพูดทำหน้าตะลึง ดีนะที่ลูกชายแม่งไม่ขี้ใส่ถุงไว้แล้วให้แม่มันเก็บมาผัดให้พวกกูแดกเนี่ย ไอ้บิดพูดจบทุกคนก็หัวเราะกันครืน
ว่าแต่ลูกชายมันกินเหลือนี่หมายความว่าไงวะ อย่าบอกนะว่าแดกเข้าไปแล้วคายออกมาอ่ะ ไอ้แสบพูดโดยมีไข่นกกระทาที่ยังไม่ได้เคี้ยวคาอยู่ในปาก ตาก็เหลือกมองไอ้กระรอก
สัดแดกๆเข้าไปเหอะไหนๆก็ไหนๆแล้ว มึงยังไม่ชินอีป้าดำหรือไงวะ นมหมดอายุแม่งยังให้แดกเลย แดกๆเหอะกูว่าไม่ตายหรอก ไอ้บิดพูดจบก็ยัดๆเข้าปากเหมือนเดิม
อีหวานแล้วมึงได้ข่าวไอ้พวกเหี้ยนั่นป่าววะ กูไม่เห็นมันมานอนที่แฟร์เลยนี่หว่า มันก็น่าจะเจ็บเยอะเหมือนกันนะ กูเห็นมึงเอาขาหมูมึงร็อคคิกมันขนาดนั้นอ่ะ ผมพูดติดตลกถามอีหวาน
เห็นเค้าว่ากันว่ามันไปนอนโรงพยาบาลที่นอกโรงเรียนอ่ะ ก็ไม่น่าจะเป็นหนักขนาดต้องนอนโรงพยาบาลหรอกนะ แต่ว่ามันคงไม่อยากเจอหน้ากับพวกนายอีกมากกว่า อีหวานแสดงความเห็น
เออ....งั้นมึงคอยสืบให้ละเอียดดูความเคลื่อนไหวของมันให้ดีนะอีหวานแล้วคอยมาบอกพวกกูด้วยล่ะ ผมสั่งมัน ได้ๆๆ มันตอบโดยมีไอ้กระรอกกับไอ้ลุกชิ้นยืนพยักหน้าอยู่ข้างๆ แล้วพวกมันก็กลับไปเรียนภาคบ่ายต่อ ปล่อยผมและเพื่อนนอนพักผ่อนเพื่อเอาแรงเตรียมไว้เผชิญกับเรื่องต่างๆที่ต้องเจอต่อไป
นักเรียนคะเย็นแล้วค่ะ นักเรียนจะนอนที่นี่ต่อหรือว่าจะกลับไปนอนตึกเรียนคะเนี่ย เสียงอีแม่มดทำท่าเก็บข้าวของเตรียมกลับบ้าน เพื่อเปลี่ยนเวรทำงานและถามผมว่าจะทำยังไงต่อไป
กูว่ากลับไปนอนตึกดีกว่า เดี๋ยวคนแม่งจะหาว่าพวกเราเป็นหนักจนหมดสภาพอ่ะ ไอ้บิดแสดงความเห็น แหมไอ้สัด...คงไม่รู้หรอกมั้งมึง เบ้าตาเขียวปั้ดขนาดนี้อ่ะนะ ไอ้แสบพูดพลางเอานิ้วชี้เบ้าตาตัวเอง
แล้วมึงไหวเหรอวะไอ้แสบ กูว่ามึงยังแย่ๆอยู่เลยนะ กว่ามึงจะแบกสังขารเดินกลับไปตึกแล้วต้องไปเผชิญคำถามสารพัดจากเพื่อนคนอื่นๆอีก กูว่าไข้แดกหนักกว่าเก่าอีกแน่ๆมึง ผมพูดไม่อยากให้มันฝืนสังขารตัวเอง
กุบอกว่าไหวก็ไหวดิ แล้วที่สำคัญกูอยากกลับไปนอนกะน้องหวานที่รักกู มันทำเป็นพูดขำๆทำหน้าลามกเพื่อกลบเกลื่อนสังขารที่หมดสภาพของมัน แต่ก็ในเมื่อเจ้าตัวมันยืนยันว่าไหวก็อย่าไปขัดศรัทธาแม่งเลย
กว่าจะตั้งหลักเตรียมตัวกลับกันได้ฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสีแล้ว ความมืดก็เริ่มๆเข้ามาเยือน พวกผมสามตัวก็เดินทางกำลังจะกลับไปตึกนอนโดยเดินไปตามทางลัดที่จะไปโผล่ด้านหลังของตึก และทางนี้ก็เป็นทางที่พวกผมผ่านกันเป็นประจำ
เฮ้ย...ไอ้เก่งมึงดูดินั่นใครวะ ไอ้บิดพูดพลางมองนำทางให้ผมมองตามมันไปในความมืดสลัว มันเป็นเงาใต้ต้นไม้ที่ช่วยเพิ่มให้ความมืด ปกคลุมบริเวณนั้นมากขึ้นไปอีก ยากแก่การมองเห็น และก็ยังเป็นสถานที่เดียวกันกับที่พวกผมใช้เป็นสนามต่อยตีกับไอ้พวกม.3เหี้ยๆสามสี่ตัวนั่น
เออว่ะ....ใครแม่งมาทำเหี้ยไรกันตรงนั้นวะ ผมเองก็สงสัยไปไม่น้อยไปกว่ามัน เนื่องจากเวลานี้นักเรียนส่วนมากก็จะเข้าตึกกันไปหมดแล้ว ส่วนไอ้พวกที่เหลือๆยังเดินเพ่นพล่านอยู่ก็แสดงว่าจะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
มันคุ้นๆหว่ะ ไอ้แสบพูดพลางมันก็โน้มคอลงเพ่งมองไปที่เงาใต้ต้นไม้ เห็นคนยืนอยู่เกือบสิบคนซึ่งดูเหมือนคนที่พวกผมรู้จัก พวกผมสงสัยกันอย่างมาก ถึงมากที่สุดแต่ปราศจากซึ่งความหวาดระแวง เพราะว่าหลังจากเสร็จศึกใหม่ๆ ตามปกติแล้วศึกต่อๆมาก็ไม่ควรตามมาติดๆ
มึงจะมัวสงสัยกันทำเหี้ยไรวะ เข้าไปดูซะก็สิ้นเรื่อง ผมพูดจบก็เดินนำหน้าพวกมันไปก่อนเลย ........... .....
..และมันก็เป็นคนที่พวกผมรู้จักกันเป็นอย่างดีจริงๆ ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตก สงสัยในภาพที่มองเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจถึงที่มาที่ไป และนึกถึงเหตุผลไม่ออกว่าคนพวกนี้มายืนอยู่ที่ตรงนี้ด้วยเหตุผลอะไร และทำเพื่ออะไร
เก่ง เสียงหลุดออกมาจากปากอีหวานเพียงคำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมายมากมายเหลือเกิน ในแววตาของมันบอกทุกคำตอบอยู่ในนั้น ถึงแม้มันจะเป็นคำตอบที่ผมเองก็ยากที่จะรับรู้ แต่มันก็คือคำตอบ ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ผมเห็นไอ้กระรอก อีหวาน ไอ้ลูกชิ้นยืนด้วยสีหน้าที่ปริ่มด้วยน้ำตาโดยมีพี่ม.6ยืนประกบมันอยู่ทุกคน จับแขนของพวกมันไว้แน่นจนผมเองก็รับรู้ได้จากแววตาของพวกมันว่ามันแน่นมากจนพวกมันเจ็บ เห็นไอ้เหี้ยปิยะยืนอยู่มีผ้าก๊อตปิดอยู่ที่ดวงตาของมันข้างหนึ่งและตามร่างกายอีกสองสามแห่ง แล้วที่น่าตกใจที่สุดคือเห็นพี่ม.6อีสองคน คนหนึ่งเป็นประธานตึก อีกคนหนึ่งเป็นรองประธานตึก ยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่เหมือนมีคำถามมากมายบนใบหน้านั้น รอคำตอบจากผมเพียงคนเดียว
มึงเด็กใหม่ไม่ใช่เหรอวะ ไอ้จิ้นคนที่มันเป็นประธานตึกแม่งถามผมด้วยเสียงตึงเครียดสุด ใช่..ทำไมเหรอพี่ ผมตอบแบบไม่กลัวแต่ในใจก็นึกหวั่นๆว่าพวกมันมาเกี่ยวเหี้ยอะไรด้วย
กูจะไปทำอะไรมึงได้วะ......ก็พวกมึงเก่งกันซะขนาดนี้ มันพูดเยาะเย้ยพวกผมอยู่คนเดียวโดยไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจของไอ้หน้าไหนซักตัว
ผมไม่อยากต่อปากต่อคำ หันหน้าออกไปมองทางอื่นแล้วก็เห็นเพื่อนผมที่เหลือสีหน้าไม่ดีเอามากๆ ในแววตาของพวกมันเหมือนอยากให้ผมยอมอ่อนข้อ และเหมือนกับประเมินแล้วว่าคราวนี้แพ้ตั้งแต่คิดจะสู้แล้ว แต่ในใจผมคิด........กูไม่ได้ผิดอะไร
มึงรู้จักความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องมั้ยวะ ไอ้จิ้นแม่งถามสีหน้าโกรธเหมือนผมเคยไปตบหน้าแม่มัน รู้ ผมตอบคำเดียวสั้นๆ แล้วใช้แววตาของผมนี่แหละมองหน้ามันแล้วถามกลับด้วยแววตาว่า รู้แล้วมึงจะทำไม อะไรทำนองนั้น.....แต่ก็ผมไม่ได้กวนตีนนะ
แล้วมึงเคยให้ความเคารพในระบบซีเนียร์มั้ยวะไอ้ระยำ มันพูดด่าผมเสียงเหี้ยมแล้วเดินเข้ามาประชิดตัว ใช้ตามันจ้องผมห่างออกไปไม่ถึงคืบ แน่นอนมันต้องมองต่ำลงมาอยู่แล้วเพราะตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะ
แล้วไงวะพี่ ผมตอบมันเหมือนวอนให้มันช่วยแนะนำการแสดงความเคารพในแบบที่พวกมันต้องการซักหน่อย แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบจากมันผมก็วูบล้มลงไปกับพื้น แล้วพยายามลุกขึ้นมามองหาสาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนั้น เวลานั้นได้ยินเสียงไอ้แสบเรียกชื่อผมแว่วๆ แต่มันไม่ชัดเจนและเบาเหลือเกิน เพราะหูของผมตอนนี้อื้อไปหมดแล้ว พอตั้งสติได้ผมก็ยืนมองหน้ามันด้วยความแค้น สองมือกำหมัดไว้แน่น
ทำไมไอ้สัด...มึงจะทำไมกู มันคงของขึ้นที่เห็นผมทำท่าจะสู้ มือมันก็ขยำคอเสื้อผมดึงยกขึ้น
ผมไม่ตอบพยายามอดกลั้นสูดหายใจลึกๆให้เต็มปอด แล้วถอนลมหายใจนั้นออกมาหวังให้มันช่วยผ่อนความแค้นในใจผมลงไปได้บ้าง...แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
พี่ครับอย่าทำอะไรพวกผมเลย พวกผมยังไม่ได้ทำอะไรให้พวกพี่เลยนะ ไอ้แสบพูดเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ มึงรู้มั้ยไอ้ปิยะมันน้องกู พวกมึงกล้าทำมันขนาดนี้มันหมายความว่าไงวะ มันตอบโดยนัยว่าขอร้องไปก็เท่านั้น ผมจะฟ้องมาสเตอร์ เสียงอีหวานพูดแทรกขึ้นมาหวังจะให้มันหยุดพฤติกรรมที่ทำอยู่และเหมือนจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของพวกผมแล้วในตอนนี้
ไอ้สัดมึงกล้าฟ้องเหรอ...ผัวะ มันตบเข้าบ้องหูอีหวานที่โดนจับแขนยืนอยู่เข้าอย่างจัง เฮ้ยอะไรวะ...แม่งทำเหี้ยไรเนี่ย เสียงไอ้บิดทำท่าเข้ามาจะช่วยอีหวานที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำด้วยความแค้นจ้องตาไอ้จิ้นอยู่ แต่ไอ้จิ้นก็เอามือชี้หน้ามันจนทำให้มันต้องชะงัก
มึงคิดจะทำเหี้ยอะไร แค่มันพูดจบไอ้บิดก็โดนมันตบบ้องหูอีกคนไอ้บิดก็ทำท่าจะสวนทันควัน แต่ไอ้ม.6อีกคนไวกว่าจับตัวไอ้บิดล็อคไว้
ผัวะ....ผัวะ ผมมัวแต่ยืนมองไอ้บิดอย่างมึนงงก้าวขาไม่ออกว่าจะช่วยมันอย่างไงดี หันไปก็เห็นไอ้กระรอกกับไอ้ลูกชิ้นล้มนอนอยู่กับพื้น เอามือกำบ้องหูก้มหน้าไม่สบตาผมน้ำตาไหลพรากทั้งสองคน
ไหนดูซิเก่งๆอย่างมึงจะมีปัญญาทำอะไรพวกกูได้ มันพูดเหมือนผมเป็นคนไร้ค่า ไม่เคยแม้จะอยู่ในสายตาของมันด้วยซ้ำ เฮ้ยมันไม่มากไปหน่อยเหรอวะไอ้เหี้ยนี่ ไอ้บิดพูดขณะที่มันพยายามดิ้นให้หลุดจากการพันธนาการของได้ระยำม.6คนนั้น เพื่อมาช่วยเพื่อนของมัน
ส่วนผมเองก็ได้แต่ยืนมึนอย่างเดียวด้วยความแค้นนึกก็นึกไม่ออกว่าจะช่วยเพื่อนที่เหลือยังไง มันเกินความสามารถและเรื่องมันรุนแรงเกินกว่าที่ผมเคยจะคิดไว้ พี่จะเอาไง ผมถามมันเพื่อหาคำตอบว่าที่มันต้องทำร้ายคนที่ไม่มีทางที่จะสู้มันได้ ด้วยความรุนแรงมากขนาดนี้เพื่อเหี้ยอะไรของมัน
ไอ้สัดนี่ฉลาดนี่มึง มันเดินปรี่มาที่ผม เฮ้ยเก่งมึงจะทำอะไร เสียงไอ้บิดดุใส่ผม มึงขอโทษไอ้ปิยะเดี๋ยวนี้เลยมึง...กราบตีนงามๆเลยไอ้ระยำ ผมอึ้ง.....เพิ่งรู้ว่าที่มันทำอะไรต่ออะไรมากมายขนาดนี้ก็แค่อยากให้มีคนมากราบตีนคนชั้นต่ำแบบพวกมันแค่นี้เองเหรอวะ
ไม่ทำ....ผมไม่ได้ผิดอะไร ผมยืนยันและทรนงตัวอยู่ตลอดว่าไม่มีความจำเป็นใดๆที่ผมจะต้องทำแบบนั้น ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆผม ที่คิดเหมือนกันว่าถึงเจ็บจนตายก็อย่าได้ก้มหัวให้ไอ้สวะพวกนี้เลย
ไอ้สัดนี่แม่งวอน มันพูดเงื้อมือทำท่าจะตบผม ผมหันไปจ้องหน้ามันเหมือนจะบอกว่าถ้ามึงตบกูอีก คราวนี้กูจะสวนแม่งแล้ว....ถึงกูสู้ไม่ได้กูก็จะสู้ แล้วมันก็ลดมือลงไม่ตบผม แต่........
ผัวะ...ผัวะ....ผัวะ กลับกลายเป็นไอ้สามตัวเด็กเนิร์ดเพื่อนผมโดนมันตบบ้องหูอย่างแรง แรงมากจนไม่คิดว่ามันจะทำได้ลงคอ
เฮ้ยไอ้เหี้ยมึงทำแบบนี้ทำเหี้ยอะไรวะ เสียงไอ้แสบสั่นเครือเหมือนประหนึ่งว่าอยากจะฆ่ามัน...แต่ทำไม่ได้ อั้ก.....อั้ก....อั้ก กูอยากจะรู้นักว่ามึงเก่งกันนักไม่ใช่เหรอ จะมีปัญญาช่วยเพื่อนมึงมั้ย แล้วไอ้สามคนก็นอนตัวงอเป็นกุ้งด้วยความจุกที่โดนไอ้หน้าตัวเมียสามคนเตะเข้าที่ลำตัว มันเลวมากว่ะ เลวจนไม่เคยคิดว่าโรงเรียนใหญ่โตแห่งนี้จะมีคนที่จิตใจเลวทรามแบบนี้แฝงอยู่ที่นี่ด้วย
เฮ้ยๆๆๆๆ กูว่าพวกมึงชักจะเลยเถิดแล้วว่ะ เสียงใครไม่รู้แม่งเดินมาเสียงเข้มโคตรๆเลย ไม่รู้ว่าแม่งจะเป็นโจรหรือว่าเป็นอัศวินม้าขาวกันแน่อ่ะดิ
Create Date : 27 มิถุนายน 2550 |
|
55 comments |
Last Update : 27 มิถุนายน 2550 15:04:38 น. |
Counter : 1042 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ลุงวิน (วินยิม ) 27 มิถุนายน 2550 12:42:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: NoT IP: 58.9.35.245 27 มิถุนายน 2550 21:37:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: BEER_TG 27 มิถุนายน 2550 21:38:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Boolin 27 มิถุนายน 2550 23:38:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: P - BlueWizard IP: 124.120.149.20 28 มิถุนายน 2550 0:12:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: เม IP: 58.8.166.161 28 มิถุนายน 2550 1:52:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องหนอนกิ๊วๆ IP: 202.57.132.130 28 มิถุนายน 2550 8:39:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: เหอๆ IP: 124.120.37.82 28 มิถุนายน 2550 9:30:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องเนย เหอๆ IP: 58.9.5.239 28 มิถุนายน 2550 14:05:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงวิน IP: 202.57.175.66 28 มิถุนายน 2550 20:01:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เด็กเคยอ้วน (Rovivrus ) 28 มิถุนายน 2550 21:25:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: P_Poy 29 มิถุนายน 2550 0:25:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: Viewphoenix IP: 124.121.184.76 29 มิถุนายน 2550 0:54:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: วิน IP: 202.57.182.82 29 มิถุนายน 2550 13:57:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องแซก IP: 58.9.228.131 29 มิถุนายน 2550 21:29:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ง่วงนอน (Lye_Rouch ) 30 มิถุนายน 2550 2:58:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: sistamc IP: 195.37.89.250 30 มิถุนายน 2550 4:56:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนอน IP: 202.57.132.130 30 มิถุนายน 2550 9:06:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: ศศิกัณห์ 30 มิถุนายน 2550 18:51:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนอน IP: 58.9.138.151 1 กรกฎาคม 2550 23:04:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบิร์ด IP: 58.8.159.40 2 กรกฎาคม 2550 0:56:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: อิงจ๋า 2 กรกฎาคม 2550 17:21:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: tante-marz IP: 124.120.136.160 2 กรกฎาคม 2550 17:30:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณห้อยหิ่ง (Lye_Rouch ) 2 กรกฎาคม 2550 18:09:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าซ่าส์ 2 กรกฎาคม 2550 19:21:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: นายกาเมศ 2 กรกฎาคม 2550 19:31:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: aoh...... IP: 202.57.171.39 2 กรกฎาคม 2550 22:10:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: BEER_TG 2 กรกฎาคม 2550 23:31:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: aoh...... IP: 202.57.170.137 14 กรกฎาคม 2550 21:40:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: aoh...... IP: 202.57.169.74 30 กรกฎาคม 2550 16:23:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nisasa 22 สิงหาคม 2550 12:36:29 น. |
|
|
|
| |
|
|
อะนะนิดนึง