จะด่ากูเฮี่ย... กูเลว... กูมันถ่อย... กูมันไม่เอาถ่าน... กูไม่ขอว่าซักคำ แต่ขอร้องเถอะว่ะ..... อย่าดูถูกคนอย่างกูว่าไม่รู้จัก "รัก" แม้แต่ซักวินาทีเดียวนะมึง
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
27 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 

รุมดัดสันดาน

หลังจากพวกผมพาร่างสะบักซะบอมกลับไปตึกนอน คืนนั้นก็นอนกันด้วยความทรมานร่างกายมากๆเลยว่ะ เพราะว่าแม่งตอนแรกๆก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่นะ พอตกดึกๆแค่นั้นแหละ แผลที่ได้รับมาจากตอนที่ซัดกับไอ้เหี้ยม.3 พวกนั้นอ่ะ แม่งเริ่มแสดงอาการแล้ว และที่สำคัญยาวิเศษที่อีป้าดำ ละเลงเอาไว้ให้เริ่มหมดสรรพคุณไปแระ ไม่รู้ว่ายามันดีจริงหรือว่าแค่ความแผดร้อนของยาทำให้หมดความรู้สึกเจ้บปวดไปในตอนนั้น


“ โอยยยย.......สัดเอ๊ยกูแม่งยอกไปทั้งตัวเลยว่ะ” เสียงไอ้เหี้ยแสบครวญครางเวลาที่มันพลิกตัวจะเปลี่ยนท่านอน

ส่วนผมเองก็คงไม่ต่างไปจากพวกมันเท่าไหร่เพราะว่ายอกและระบมไปทั้งตัวเหมือนกัน แล้วแผลที่ได้รับมาบางที่ก็ยังเลือดออกซิบๆไม่หาย แล้วมันก็ยังปวดตุบๆตามจังหวะหัวใจเต้นซะด้วยอ่ะดิ


“ไหวมั้ยวะไอ้เก่ง กูว่าสงสัยต้องหายามาแดกแล้วว่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปเอาให้นะ” เสียงไอ้แสบพูดจบทำท่าจะลุกขึ้นไปหายามาให้ ด้วยความไม่เจียมสังขารของมัน

“มึงไม่ต้องเสือกเลย ส้นตีนแระทำเก่งนะมึง กูเห็นแม่งโดนหนักกว่าใครเค้าเลย แล้วเสือกจะมาเป็นห่วงคนอื่นเค้า ตัวมึงเองเอาให้รอดก่อนเหอะ” ผมพูดด้วยความไม่พอใจที่มันทำตัวเป็นหน่วยพยาบาลทั้งๆที่ตัวเองก็หาความพร้อมไม่ได้ซักนิด

“อีหวานมึงไปบอกน้ามึงที ว่าเอายาแก้ปวดมาแดกแก้ทรมานก่อนดิวะ แล้วถ้าจะให้ดีนะ เอายาแก้อักเสบมาด้วยจะดีมากๆ” ผมบอกอีหวาน ซึ่งมันก็รีบทำตามอย่างไม่รีรอ คืนนั้นพวกผมก็หลับไปสนิทเพราะฤทธิ์ยาและด้วยความเพลียอย่างสาหัส


“ปรี๊ดดดดดดดดดสสสสสสสส” จนถึงเวลานี้มันก็ยังจะเป่านกหวีดนะ....เชื่อแม่งจริงๆ


“เฮ้ย....กูลุกไม่ไหวว่ะสัดเอ๊ย ปวดหัวชิบหาย” เสียงไอ้บิดนอนอยู่บนเตียงหลับตาพูดมือสองข้างกดอยู่ที่ขมับ ผมลืมตาขึ้นมามองก็เห็นไอ้แสบยังนอนหลับตาห่มผ้าขึ้นมาถึงคอ ตัวผมเองก็ปวดตัวทุกครั้งที่ขยับตัวเหมือนกัน

“ไอ้แสบเป็นไงมั่งวะ” ผมทนฝืนสังขารลุกขึ้นไปเรียกมันด้วยความเป็นห่วง และแปลกใจที่มันยังไม่ตื่น เพราะส่วนมากมันมักเป็นคนปลุกผมมากกว่า
“อือๆๆๆ” มันตอบผมเสียงอยู่ในลำคอ แม้แต่มันจะลืมตามองหน้าผมมันก็ยังไม่ทำ

“เป็นเหี้ยไรของมึงไม่ยอมตื่นวะ เดี๋ยวพ่อมึงก็เดินเอาน้ำมาสาดหรอกสัด” ผมพูดขู่มันอยากให้มันตื่น
“อือๆๆ แป๊บนึงเดี๋ยวกูลุกเอง” มันตอบในสภาพแบบเดิม

“ลุกเลยมึง อย่ามัวช้าเว้ย เดี๋ยวอาบน้ำไม่ทัน” ผมพูดไปมือก็กระชากเอาผ้าห่มมันออกแล้วเอามือข้างนึงดึงแขนมัน อีกข้างนึกก็ช้อนไปใต้คอมันเพื่อจะดึงให้มันลุกขึ้นทั้งๆที่ตัวผมเองก็ปวดจะแย่

“เฮ้ย.....ไอ้เหี้ยแสบแม่งตัวร้อนจี๋เลยหว่ะ” ผมพูดไปด้วยความตกใจแล้วก็มองหน้าเพื่อนๆผมที่เหลือ

ทุกคนก็เดินมาจับตัวมันซึ่งก็เห็นว่าร้อนมากจริงๆ หน้าที่ทุกอย่างจึงตกไปอยู่ที่อีหวาน ที่ต้องไปรายงานมาสเตอร์ศุภชาติน้าสุดที่รักของมันให้ออกใบส่งตัวให้พวกผมสามคนไปนอนที่เรือนแฟร์ตามระเบียบของนักเรียนประจำ เช้านี้ผมจึงนอนต่อที่ตึกนอนได้จนสายๆแล้วค่อยไปนอนต่อที่เรือนแฟร์ ไปกันทั้งหมดสามคนนี่แหละ

เพราะว่าพวกผมสามคนอยุ่ในช่วงอันตรายจึงอยู่ห่างสายตากันมากไม่ได้ ส่วนอีหวานไอ้ลูกชิ้นและไอ้กระรอก ไม่ต้องไปห่วงมัน อย่างน้อยก็คงยังไม่มีใครกล้าแกล้งมัน เพราะไอ้เหี้ยสี่ตัวนั้นก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่าพวกผมสามคน แต่ต้องเข้าใจนะม.1กับม.3ตีกันพวกผมมันมวยรองอยู่แล้ว ได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งเอาเรื่อง


“สัดกูแม่งยังแค้นไม่หายเลยว่ะ” ผมสบถหลังจากที่นอนพอแล้วและรู้สึกดีขึ้นเพราะฤทธิ์ยา
“กูก็เหมือนกันว่ะ เหี้ยเอ๊ยแม่งน่าจะเอาให้หนักกว่านี้” ไอ้แสบพูดเสียงแหบๆเพราะว่าแม่งนอนนานมากน้ำลายเลยเหนียวหนึบ

“หนักกว่านี้นี่หมายถึงมึงโดนมันกระทืบให้หนักกว่านี้ใช่มั้ยวะไอ้เหี้ย...” ผมขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจที่แม่งไม่รู้จักห่วงสภาพตัวเองมั่ง
“แต่กูว่านะแค่นี้แม่งก็ไม่กล้าแล้วเชื่อกูดิ...สัดเอ๊ยมีที่ไหนม.3ตีกับม.1แล้วแม่งยับขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูกูไม่เล่าให้ใครฟังหรอก กูอายเค้าว่ะ” ไอ้บิดพูดไปส่ายหัวไป ซึ่งก็จริงของมัน


“หายดีกันแล้วเหรอไงคะถึงได้ลุกขึ้นมานั่งคุยกันแบบนั้นน่ะ” เสียงอีแฟร์หน้าแม่มดแม่งทำปากยาวยื่นหน้ามาถาม พวกผมก็เลยล้มตัวลงนอนต่อ ไม่อยากไปต่อปากต่อคำกับมันเพราะพลังงานเหลือน้อยเต็มที แล้วอีกอย่างกลัวแม่งเอายาพิษให้แดก พักนี้ยิ่งศัตรูเยอะอยู่


“เราเอาอีดำทำเรื่องมาฝาก” เสียงไอ้สามตัวเพื่อนผมถืออาหารหลักเอามาฝากพวกผมที่เรือนแฟร์
“แม่งยังจะตามมารังควานกูอีกนะอีป้าดำเนี่ย” ไอ้บิดพูดติดตลกอย่างอารมณ์ดี อยากให้เพื่อนขำ

“ป้าดำบอกว่า.....เนี่ยพิเศษสุดสำหรับพวกนายสามคนเลย” ไอ้ลูกชิ้นเสนอพลางเอาจานใส่อีดำทำเรื่องส่งให้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เหมือนมันไปเยี่ยมพ่อมันที่เพิ่งหายป่วยอยู่โรงบาล
“แล้วมึงแห่มากันทำไมวะเนี่ย พวกกูยังไม่ตายห่ากันง่ายๆหรอก” ผมพูดทำหน้ากวนตีนความหมายของคำพูดคือไม่อยากให้พวกมันมา แต่ในใจก็แอบชื่นใจที่พวกมันยังห่วงผม


“ก็เราอยากมาอยากให้พวกนายหายเร็วๆ นี่พอพักเที่ยงเราก็รีบมานี่ก่อนเลย” อีหวานพูดเอาหน้า
แหม....อีดองถอง (ผวนกลับเอาเองนะ) แม่งคงอยากมาเยี่ยมผัวมันมากกว่ามั้ง..ผมนึกในใจนะ

“แต่กูว่าแม่งกลัวโดนคนอืนแกล้งแม่ง แล้วไม่มีคนช่วยมากกว่า” ไอ้บิดพูดไปมือก็บีบนมอีหวานที่นั่งกระแซะไอ้บิดอยู่บนเตียงด้วยความออเซาะของมัน
“บ้าเหรอเดี่ยวนี้เราก็สู้คนนะ” เสียงอีหวานพูดอวดตัวท่าทีอายๆ

“เออ....แล้วที่อีป้าดำมันว่าพิเศษน่ะมันเป็นยังไงวะ” ไอ้แสบลุกขึ้นพูดบ้างด้วยสีหน้าที่ยังไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
“อ๋อ ป้าดำบอกว่าเมื่อคืนลุกชายเค้ากินไข่นกกระทาเหลือไว้เลยเอามาผัดใส่เพิ่มเข้าไปให้พวกนายกินนี่ไง แล้วไม่คิดตังเพิ่มด้วยนะ” ไอ้ลุกชิ้นพูดไปเหมือนมันคิดว่าพวกผมจะดีใจ

“นี่มันตั้งใจคิดทำผัดส้นตีนนี่ให้พวกกูแดกตั้งแต่อยู่ที่บ้านเลยเหรอวะ” ผมพูดทำหน้าตะลึง
“ดีนะที่ลูกชายแม่งไม่ขี้ใส่ถุงไว้แล้วให้แม่มันเก็บมาผัดให้พวกกูแดกเนี่ย” ไอ้บิดพูดจบทุกคนก็หัวเราะกันครืน

“ว่าแต่ลูกชายมันกินเหลือนี่หมายความว่าไงวะ อย่าบอกนะว่าแดกเข้าไปแล้วคายออกมาอ่ะ” ไอ้แสบพูดโดยมีไข่นกกระทาที่ยังไม่ได้เคี้ยวคาอยู่ในปาก ตาก็เหลือกมองไอ้กระรอก

“สัดแดกๆเข้าไปเหอะไหนๆก็ไหนๆแล้ว มึงยังไม่ชินอีป้าดำหรือไงวะ นมหมดอายุแม่งยังให้แดกเลย แดกๆเหอะกูว่าไม่ตายหรอก” ไอ้บิดพูดจบก็ยัดๆเข้าปากเหมือนเดิม

“อีหวานแล้วมึงได้ข่าวไอ้พวกเหี้ยนั่นป่าววะ กูไม่เห็นมันมานอนที่แฟร์เลยนี่หว่า มันก็น่าจะเจ็บเยอะเหมือนกันนะ กูเห็นมึงเอาขาหมูมึงร็อคคิกมันขนาดนั้นอ่ะ” ผมพูดติดตลกถามอีหวาน

“เห็นเค้าว่ากันว่ามันไปนอนโรงพยาบาลที่นอกโรงเรียนอ่ะ ก็ไม่น่าจะเป็นหนักขนาดต้องนอนโรงพยาบาลหรอกนะ แต่ว่ามันคงไม่อยากเจอหน้ากับพวกนายอีกมากกว่า” อีหวานแสดงความเห็น

“เออ....งั้นมึงคอยสืบให้ละเอียดดูความเคลื่อนไหวของมันให้ดีนะอีหวานแล้วคอยมาบอกพวกกูด้วยล่ะ” ผมสั่งมัน
“ได้ๆๆ” มันตอบโดยมีไอ้กระรอกกับไอ้ลุกชิ้นยืนพยักหน้าอยู่ข้างๆ แล้วพวกมันก็กลับไปเรียนภาคบ่ายต่อ ปล่อยผมและเพื่อนนอนพักผ่อนเพื่อเอาแรงเตรียมไว้เผชิญกับเรื่องต่างๆที่ต้องเจอต่อไป


“นักเรียนคะเย็นแล้วค่ะ นักเรียนจะนอนที่นี่ต่อหรือว่าจะกลับไปนอนตึกเรียนคะเนี่ย” เสียงอีแม่มดทำท่าเก็บข้าวของเตรียมกลับบ้าน เพื่อเปลี่ยนเวรทำงานและถามผมว่าจะทำยังไงต่อไป

“กูว่ากลับไปนอนตึกดีกว่า เดี๋ยวคนแม่งจะหาว่าพวกเราเป็นหนักจนหมดสภาพอ่ะ” ไอ้บิดแสดงความเห็น
“แหมไอ้สัด...คงไม่รู้หรอกมั้งมึง เบ้าตาเขียวปั้ดขนาดนี้อ่ะนะ” ไอ้แสบพูดพลางเอานิ้วชี้เบ้าตาตัวเอง

“แล้วมึงไหวเหรอวะไอ้แสบ กูว่ามึงยังแย่ๆอยู่เลยนะ กว่ามึงจะแบกสังขารเดินกลับไปตึกแล้วต้องไปเผชิญคำถามสารพัดจากเพื่อนคนอื่นๆอีก กูว่าไข้แดกหนักกว่าเก่าอีกแน่ๆมึง” ผมพูดไม่อยากให้มันฝืนสังขารตัวเอง

“กุบอกว่าไหวก็ไหวดิ แล้วที่สำคัญกูอยากกลับไปนอนกะน้องหวานที่รักกู” มันทำเป็นพูดขำๆทำหน้าลามกเพื่อกลบเกลื่อนสังขารที่หมดสภาพของมัน แต่ก็ในเมื่อเจ้าตัวมันยืนยันว่าไหวก็อย่าไปขัดศรัทธาแม่งเลย

กว่าจะตั้งหลักเตรียมตัวกลับกันได้ฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสีแล้ว ความมืดก็เริ่มๆเข้ามาเยือน พวกผมสามตัวก็เดินทางกำลังจะกลับไปตึกนอนโดยเดินไปตามทางลัดที่จะไปโผล่ด้านหลังของตึก และทางนี้ก็เป็นทางที่พวกผมผ่านกันเป็นประจำ


“เฮ้ย...ไอ้เก่งมึงดูดินั่นใครวะ” ไอ้บิดพูดพลางมองนำทางให้ผมมองตามมันไปในความมืดสลัว มันเป็นเงาใต้ต้นไม้ที่ช่วยเพิ่มให้ความมืด ปกคลุมบริเวณนั้นมากขึ้นไปอีก ยากแก่การมองเห็น และก็ยังเป็นสถานที่เดียวกันกับที่พวกผมใช้เป็นสนามต่อยตีกับไอ้พวกม.3เหี้ยๆสามสี่ตัวนั่น

“เออว่ะ....ใครแม่งมาทำเหี้ยไรกันตรงนั้นวะ” ผมเองก็สงสัยไปไม่น้อยไปกว่ามัน เนื่องจากเวลานี้นักเรียนส่วนมากก็จะเข้าตึกกันไปหมดแล้ว ส่วนไอ้พวกที่เหลือๆยังเดินเพ่นพล่านอยู่ก็แสดงว่าจะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

“มันคุ้นๆหว่ะ” ไอ้แสบพูดพลางมันก็โน้มคอลงเพ่งมองไปที่เงาใต้ต้นไม้ เห็นคนยืนอยู่เกือบสิบคนซึ่งดูเหมือนคนที่พวกผมรู้จัก พวกผมสงสัยกันอย่างมาก ถึงมากที่สุดแต่ปราศจากซึ่งความหวาดระแวง เพราะว่าหลังจากเสร็จศึกใหม่ๆ ตามปกติแล้วศึกต่อๆมาก็ไม่ควรตามมาติดๆ

“มึงจะมัวสงสัยกันทำเหี้ยไรวะ เข้าไปดูซะก็สิ้นเรื่อง” ผมพูดจบก็เดินนำหน้าพวกมันไปก่อนเลย
...........
.....


..และมันก็เป็นคนที่พวกผมรู้จักกันเป็นอย่างดีจริงๆ
ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตก สงสัยในภาพที่มองเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจถึงที่มาที่ไป และนึกถึงเหตุผลไม่ออกว่าคนพวกนี้มายืนอยู่ที่ตรงนี้ด้วยเหตุผลอะไร และทำเพื่ออะไร

“เก่ง” เสียงหลุดออกมาจากปากอีหวานเพียงคำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมายมากมายเหลือเกิน ในแววตาของมันบอกทุกคำตอบอยู่ในนั้น ถึงแม้มันจะเป็นคำตอบที่ผมเองก็ยากที่จะรับรู้ แต่มันก็คือคำตอบ ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ผมเห็นไอ้กระรอก อีหวาน ไอ้ลูกชิ้นยืนด้วยสีหน้าที่ปริ่มด้วยน้ำตาโดยมีพี่ม.6ยืนประกบมันอยู่ทุกคน จับแขนของพวกมันไว้แน่นจนผมเองก็รับรู้ได้จากแววตาของพวกมันว่ามันแน่นมากจนพวกมันเจ็บ เห็นไอ้เหี้ยปิยะยืนอยู่มีผ้าก๊อตปิดอยู่ที่ดวงตาของมันข้างหนึ่งและตามร่างกายอีกสองสามแห่ง แล้วที่น่าตกใจที่สุดคือเห็นพี่ม.6อีสองคน คนหนึ่งเป็นประธานตึก อีกคนหนึ่งเป็นรองประธานตึก ยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่เหมือนมีคำถามมากมายบนใบหน้านั้น รอคำตอบจากผมเพียงคนเดียว


“มึงเด็กใหม่ไม่ใช่เหรอวะ” ไอ้จิ้นคนที่มันเป็นประธานตึกแม่งถามผมด้วยเสียงตึงเครียดสุด
“ใช่..ทำไมเหรอพี่” ผมตอบแบบไม่กลัวแต่ในใจก็นึกหวั่นๆว่าพวกมันมาเกี่ยวเหี้ยอะไรด้วย

“กูจะไปทำอะไรมึงได้วะ......ก็พวกมึงเก่งกันซะขนาดนี้” มันพูดเยาะเย้ยพวกผมอยู่คนเดียวโดยไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจของไอ้หน้าไหนซักตัว

ผมไม่อยากต่อปากต่อคำ หันหน้าออกไปมองทางอื่นแล้วก็เห็นเพื่อนผมที่เหลือสีหน้าไม่ดีเอามากๆ ในแววตาของพวกมันเหมือนอยากให้ผมยอมอ่อนข้อ และเหมือนกับประเมินแล้วว่าคราวนี้แพ้ตั้งแต่คิดจะสู้แล้ว แต่ในใจผมคิด........กูไม่ได้ผิดอะไร


“มึงรู้จักความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องมั้ยวะ” ไอ้จิ้นแม่งถามสีหน้าโกรธเหมือนผมเคยไปตบหน้าแม่มัน
“รู้” ผมตอบคำเดียวสั้นๆ แล้วใช้แววตาของผมนี่แหละมองหน้ามันแล้วถามกลับด้วยแววตาว่า “รู้แล้วมึงจะทำไม” อะไรทำนองนั้น.....แต่ก็ผมไม่ได้กวนตีนนะ

“แล้วมึงเคยให้ความเคารพในระบบซีเนียร์มั้ยวะไอ้ระยำ” มันพูดด่าผมเสียงเหี้ยมแล้วเดินเข้ามาประชิดตัว ใช้ตามันจ้องผมห่างออกไปไม่ถึงคืบ แน่นอนมันต้องมองต่ำลงมาอยู่แล้วเพราะตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะ

“แล้วไงวะพี่” ผมตอบมันเหมือนวอนให้มันช่วยแนะนำการแสดงความเคารพในแบบที่พวกมันต้องการซักหน่อย แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบจากมันผมก็วูบล้มลงไปกับพื้น แล้วพยายามลุกขึ้นมามองหาสาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนั้น เวลานั้นได้ยินเสียงไอ้แสบเรียกชื่อผมแว่วๆ แต่มันไม่ชัดเจนและเบาเหลือเกิน เพราะหูของผมตอนนี้อื้อไปหมดแล้ว พอตั้งสติได้ผมก็ยืนมองหน้ามันด้วยความแค้น สองมือกำหมัดไว้แน่น

“ทำไมไอ้สัด...มึงจะทำไมกู” มันคงของขึ้นที่เห็นผมทำท่าจะสู้ มือมันก็ขยำคอเสื้อผมดึงยกขึ้น

ผมไม่ตอบพยายามอดกลั้นสูดหายใจลึกๆให้เต็มปอด แล้วถอนลมหายใจนั้นออกมาหวังให้มันช่วยผ่อนความแค้นในใจผมลงไปได้บ้าง...แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

“พี่ครับอย่าทำอะไรพวกผมเลย พวกผมยังไม่ได้ทำอะไรให้พวกพี่เลยนะ” ไอ้แสบพูดเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้
“มึงรู้มั้ยไอ้ปิยะมันน้องกู พวกมึงกล้าทำมันขนาดนี้มันหมายความว่าไงวะ” มันตอบโดยนัยว่าขอร้องไปก็เท่านั้น
“ผมจะฟ้องมาสเตอร์” เสียงอีหวานพูดแทรกขึ้นมาหวังจะให้มันหยุดพฤติกรรมที่ทำอยู่และเหมือนจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของพวกผมแล้วในตอนนี้

“ไอ้สัดมึงกล้าฟ้องเหรอ...ผัวะ” มันตบเข้าบ้องหูอีหวานที่โดนจับแขนยืนอยู่เข้าอย่างจัง
“เฮ้ยอะไรวะ...แม่งทำเหี้ยไรเนี่ย” เสียงไอ้บิดทำท่าเข้ามาจะช่วยอีหวานที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำด้วยความแค้นจ้องตาไอ้จิ้นอยู่ แต่ไอ้จิ้นก็เอามือชี้หน้ามันจนทำให้มันต้องชะงัก

“มึงคิดจะทำเหี้ยอะไร” แค่มันพูดจบไอ้บิดก็โดนมันตบบ้องหูอีกคนไอ้บิดก็ทำท่าจะสวนทันควัน แต่ไอ้ม.6อีกคนไวกว่าจับตัวไอ้บิดล็อคไว้

“ผัวะ....ผัวะ” ผมมัวแต่ยืนมองไอ้บิดอย่างมึนงงก้าวขาไม่ออกว่าจะช่วยมันอย่างไงดี หันไปก็เห็นไอ้กระรอกกับไอ้ลูกชิ้นล้มนอนอยู่กับพื้น เอามือกำบ้องหูก้มหน้าไม่สบตาผมน้ำตาไหลพรากทั้งสองคน

“ไหนดูซิเก่งๆอย่างมึงจะมีปัญญาทำอะไรพวกกูได้” มันพูดเหมือนผมเป็นคนไร้ค่า ไม่เคยแม้จะอยู่ในสายตาของมันด้วยซ้ำ
“เฮ้ยมันไม่มากไปหน่อยเหรอวะไอ้เหี้ยนี่” ไอ้บิดพูดขณะที่มันพยายามดิ้นให้หลุดจากการพันธนาการของได้ระยำม.6คนนั้น เพื่อมาช่วยเพื่อนของมัน


ส่วนผมเองก็ได้แต่ยืนมึนอย่างเดียวด้วยความแค้นนึกก็นึกไม่ออกว่าจะช่วยเพื่อนที่เหลือยังไง มันเกินความสามารถและเรื่องมันรุนแรงเกินกว่าที่ผมเคยจะคิดไว้

“พี่จะเอาไง” ผมถามมันเพื่อหาคำตอบว่าที่มันต้องทำร้ายคนที่ไม่มีทางที่จะสู้มันได้ ด้วยความรุนแรงมากขนาดนี้เพื่อเหี้ยอะไรของมัน

“ไอ้สัดนี่ฉลาดนี่มึง” มันเดินปรี่มาที่ผม
“เฮ้ยเก่งมึงจะทำอะไร” เสียงไอ้บิดดุใส่ผม
“มึงขอโทษไอ้ปิยะเดี๋ยวนี้เลยมึง...กราบตีนงามๆเลยไอ้ระยำ” ผมอึ้ง.....เพิ่งรู้ว่าที่มันทำอะไรต่ออะไรมากมายขนาดนี้ก็แค่อยากให้มีคนมากราบตีนคนชั้นต่ำแบบพวกมันแค่นี้เองเหรอวะ


“ไม่ทำ....ผมไม่ได้ผิดอะไร” ผมยืนยันและทรนงตัวอยู่ตลอดว่าไม่มีความจำเป็นใดๆที่ผมจะต้องทำแบบนั้น ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆผม ที่คิดเหมือนกันว่าถึงเจ็บจนตายก็อย่าได้ก้มหัวให้ไอ้สวะพวกนี้เลย

“ไอ้สัดนี่แม่งวอน” มันพูดเงื้อมือทำท่าจะตบผม ผมหันไปจ้องหน้ามันเหมือนจะบอกว่าถ้ามึงตบกูอีก คราวนี้กูจะสวนแม่งแล้ว....ถึงกูสู้ไม่ได้กูก็จะสู้ แล้วมันก็ลดมือลงไม่ตบผม แต่........

“ผัวะ...ผัวะ....ผัวะ” กลับกลายเป็นไอ้สามตัวเด็กเนิร์ดเพื่อนผมโดนมันตบบ้องหูอย่างแรง แรงมากจนไม่คิดว่ามันจะทำได้ลงคอ

“เฮ้ยไอ้เหี้ยมึงทำแบบนี้ทำเหี้ยอะไรวะ” เสียงไอ้แสบสั่นเครือเหมือนประหนึ่งว่าอยากจะฆ่ามัน...แต่ทำไม่ได้
“อั้ก.....อั้ก....อั้ก กูอยากจะรู้นักว่ามึงเก่งกันนักไม่ใช่เหรอ จะมีปัญญาช่วยเพื่อนมึงมั้ย” แล้วไอ้สามคนก็นอนตัวงอเป็นกุ้งด้วยความจุกที่โดนไอ้หน้าตัวเมียสามคนเตะเข้าที่ลำตัว มันเลวมากว่ะ เลวจนไม่เคยคิดว่าโรงเรียนใหญ่โตแห่งนี้จะมีคนที่จิตใจเลวทรามแบบนี้แฝงอยู่ที่นี่ด้วย


“เฮ้ยๆๆๆๆ กูว่าพวกมึงชักจะเลยเถิดแล้วว่ะ” เสียงใครไม่รู้แม่งเดินมาเสียงเข้มโคตรๆเลย ไม่รู้ว่าแม่งจะเป็นโจรหรือว่าเป็นอัศวินม้าขาวกันแน่อ่ะดิ




 

Create Date : 27 มิถุนายน 2550
55 comments
Last Update : 27 มิถุนายน 2550 15:04:38 น.
Counter : 1042 Pageviews.

 

มาประเดิมก่อนใคร

อะนะนิดนึง

 

โดย: น้องนู๋_หมูหวาน 27 มิถุนายน 2550 15:44:32 น.  

 

มาอัพเร็วๆฉันรออยู่ ว่าแต่ไปโดนนมหมดอายุตอนไหนฉันอ่านข้ามไปได้ยังไงเนี่ย

 

โดย: หมวยเคี้ยง 27 มิถุนายน 2550 16:39:22 น.  

 

แง้ง...

อดเจิม

 

โดย: nonnoiGiwGiw 27 มิถุนายน 2550 17:03:06 น.  

 

แต่ว่าอ่านจาก comment เก่า
เก่งจะขอป้าดำแต่งงานจิงๆ หรอ

 

โดย: nonnoiGiwGiw 27 มิถุนายน 2550 17:05:44 น.  

 

โหย ลุ้นอ่ะเก่ง..มาต่อไวๆ นะ น่าสงสารแก๊งค์เด็กแสบโดนยำอ่ะ...อูย คงเจ็บกันน่าดู แต่ดูดีกรีความซ่าส์ไม่ลดลงเลยนะเนี่ย.....สู้ๆ เชียร์เด็ก มอ.1 อ่ะ

 

โดย: ลุงวิน (วินยิม ) 27 มิถุนายน 2550 12:42:24 น.  

 

ถ้าเป็นเราจะ.... ให้หนักกว่านี้อีก 5 5 5

 

โดย: เป็นกำลังใจให้คุณ 27 มิถุนายน 2550 21:27:40 น.  

 

เก่งเปี่ยนแบ็คกราวเหอะ กรุมองมะค่อยเหนเรยหวะ มันกลืนไปหมดเรยอ่า มัยรุ่นพี่มานระยำอย่างงี้วะ สันดานเจงๆ

 

โดย: NoT IP: 58.9.35.245 27 มิถุนายน 2550 21:37:54 น.  

 

สงสาร กระรอก ลูกชิ้น หวาน จัง ต้องคอยโดนไปกับเค้าด้วย

ม.1 กะ ม.6 แล้วจะสู้เค้าได้ไหมเนี่ย

หายไปหลายวัน blog สวยเชียวนะ ใครสอนเมิงใส่ code เนี่ย ไม่ได้ทำเองแน่ๆ 555

ปล. คิดถึงเหมือนกันนะ

 

โดย: BEER_TG 27 มิถุนายน 2550 21:38:05 น.  

 

กรี๊ดดดด โรงเรียนเดียวกะเจีรึเปล่าเนี่ย
ว่าแต่ ทำไมรุ่นน้องเก่งนี่โหดจัง เรื่องพวกนี้ สมัยเจ๊เรียนไม่มี๊ ไม่มี
อยากเห็นหน้าน้องหวานจังเลยอ้ะ
ลป.หนุ่มอิหร่านน่ะ ปีนี้ เป็นโควต้าเจ๊จ้ะ

 

โดย: นางกอแบกเป้ 27 มิถุนายน 2550 21:42:06 น.  

 

555 ยิ่งกว่าพี่อีกนะเนี่ย

 

โดย: จากวันที่เธอไม่อยู่ 27 มิถุนายน 2550 23:24:14 น.  

 

ยังโหดกันเหมือนเดิมนะเนี่ย น่ากลัวจริงๆ ค่ะ

 

โดย: Boolin 27 มิถุนายน 2550 23:38:41 น.  

 

โหกะลังมัน

 

โดย: P - BlueWizard IP: 124.120.149.20 28 มิถุนายน 2550 0:12:18 น.  

 

มาอัพต่อด่วน คิดถึงทุกวัน ฮ่าๆ
ปล เรียนแปดโมงเช้ายังมีหน้ามาอ่านบล็อคถึงตีสอง
น้องเก่ง ตอนนี้ยังเรียนมอหนึ่งอยู่หรอ สำนวนเหมือนปีหนึ่งเลย

ปลอีกที เดาว่า เสียงนั้นคือเสียงน้าน้องหวาน รึเปล่า

 

โดย: เม IP: 58.8.166.161 28 มิถุนายน 2550 1:52:07 น.  

 

เครียดอ่ะ...พี่เก่งผมเครียดโว้ย

 

โดย: Kurt Narris 28 มิถุนายน 2550 2:29:01 น.  

 

 

โดย: น้องหนอนกิ๊วๆ IP: 202.57.132.130 28 มิถุนายน 2550 8:39:18 น.  

 

น้องๆอยู่กันแถวไหนหรอครับ
เผื่อใกล้ๆพี่หรือเครือข่ายพี่
พี่จะจัดการให้
ถ้าอยู่ใกล้ๆเดี๋ยวพี่ลงเบอร์ไว้ให้
ม.6น่าเกียจมาก พี่รับไม่ได้
อ่านแล้วหมั่นไส้ครับ รุ่นน้องทำไม่ดีตักเตือนก็พอ ไม่ถึงขนาดต้องตบ ท้า อะไรเลย

 

โดย: เหอๆ IP: 124.120.37.82 28 มิถุนายน 2550 9:30:48 น.  

 

มีอะไรโทรเรียกผมได้นะครับ

คุณรู้หรือเปล่าว่า ผมน่ะ

...........


หล่อมาก

555+

 

โดย: เราหล่อมาก 28 มิถุนายน 2550 13:55:19 น.  

 

โหไอสัด ไอ้ระยำ ขอให้ชาติหน้ามึงโดนทำระยำๆแบบนี้บ้าง ไอ้เหี้ย ม 6 ไมมันเหี้ยได้ใจงี้วะ อ่านแล้วโคตรแค้นวะ ของขึ้นเลย พี่เก่ง ถ้าสมัยนั้น ผมเกิดทันและโตแล้วผมไปช่วยแล้วพี่ แม่งเหี้ยได้ใจจริงๆวะ ทั้งการกระทำและคำพูด เอาตอนใหม่มาลงเร็วๆนะครับ ไอ้เหี้ยม6พวกนี้และปิยะมันต้องโดนอัดปางตายไอสัด ขอให้อัศวินม้าขาวมาฆ่ามัน ไอ้นรก

 

โดย: น้องเนย เหอๆ IP: 58.9.5.239 28 มิถุนายน 2550 14:05:56 น.  

 

ได้เรื่องจนได้เนอะ ..
เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา...
อิอิ สงสัยเก่งปากไม่ดี เลยพลอยซวยกันหมด จิงป่ะ...

 

โดย: ลุงวิน IP: 202.57.175.66 28 มิถุนายน 2550 20:01:51 น.  

 

กำลังสนุกเลยครับ
จะเป็นไงต่อไปหว่า...

 

โดย: เด็กเคยอ้วน (Rovivrus ) 28 มิถุนายน 2550 21:25:11 น.  

 

มาต่อด่วนคับไม่ไหวจะลงแดง
เล่นตัดจบตอนไคลแมกซ์ยังกะละครน้ำเน่าเลย
(รู้สึกเหมือนติดยายังไงชอบกล)

 

โดย: P_Poy 29 มิถุนายน 2550 0:25:36 น.  

 

พ่อกูเป็นทหาร เด๋วกูบอกให้พ่อเอารถถังไปถล่มมันเอง มึงรอเด๋วนะโว้ย แม่งจะขยี้พวกแม่งให้แหละคาตีนกูเลย ไอ้ ม.6 ระยำ

 

โดย: Viewphoenix IP: 124.121.184.76 29 มิถุนายน 2550 0:54:28 น.  

 

เออ วันหลังไปที่มืดๆอีก จามาชวนให้ตามไปด้วย เหอเหอเหอ..
เตรียมถุงเถิงไปให้พร้อมด้วยละ
กัน....ก๊าก..........................

 

โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 29 มิถุนายน 2550 8:15:36 น.  

 

คุณน้องสัน...
เจ๊ว่าเรามาคุยกันนอกรอบดีกว่ามั๊ย..

แหมๆ วาจาปากคอเราะร้าย..
อย่างนี้ต้องจับขึง...

แล้วจัดการซะ..

ฮึ่มๆๆๆๆ

 

โดย: nonnoiGiwGiw 29 มิถุนายน 2550 8:35:23 น.  

 

มาบอกว่าเสื้อช้าน
มีแม่ค้าปลากดุกใส่มาก่อน..

แหม..

ทำให้ไม่กล้าใส่อีกเลย
มาทำลายความสุนทรีในการลองของใหม่ไปด๊ายย..

แบร่...

 

โดย: nonnoiGiwGiw 29 มิถุนายน 2550 8:37:16 น.  

 

บึมๆๆๆๆๆ

ขอเอาบอมมาลง blog นี้
หน่อยเถอะ.. ให้หายแค้น
งั่มๆ

 

โดย: nonnoiGiwGiw 29 มิถุนายน 2550 8:39:27 น.  

 

555 ในที่สุด ลูกนายตำรวจดังก็ไปแก้แค้นให้เก่งแล้ว ตามกระทืบ มอ 3 แบนคาทีน...ไม่รู้ว่าคนเดียวกะที่ซ๋าส์กะเก่งป่ะ

 

โดย: วิน IP: 202.57.182.82 29 มิถุนายน 2550 13:57:13 น.  

 

เก้บๆๆๆให้หมดครับอิอิ

 

โดย: น้องแซก IP: 58.9.228.131 29 มิถุนายน 2550 21:29:18 น.  

 

นอนกันหรือยังครับ

วันนี้ทำงานเหนื่อยมากครับ

แวะมาทักทายครับผม

 

โดย: ง่วงนอน (Lye_Rouch ) 30 มิถุนายน 2550 2:58:22 น.  

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
อัพต่อไปนะคะ
รออยู่ทุกวันเลย^^

 

โดย: sistamc IP: 195.37.89.250 30 มิถุนายน 2550 4:56:03 น.  

 

 

โดย: หนอน IP: 202.57.132.130 30 มิถุนายน 2550 9:06:51 น.  

 

อัพด่วน อยากอ่านต่อมากๆ เลย เจ๊เองก็อัพแล้วนะจ๊ะ ไปดูได้เลย ส่วนไอ้เรื่องหวานใจงับกลืนๆ นั่นขอยืนยันว่าไม่เอ๊า..ไม่เอาแน่ๆ เชียวตอนนี้ ชีวิตวุ่นวายพอแระ -*-

 

โดย: ศศิกัณห์ 30 มิถุนายน 2550 18:51:09 น.  

 

โหน้องสันด-นฯ
เดี๋ยวนี้มีแบ็กกราวด์เสียด้วยสิ
สวยใหญ่แล้วนะเราอ่ะ

มาแปะไว้ก่อน แล้วดึกๆจะมาอ่านอีกครั้งละกัน

ปล.ผมอัพบล็อกแล้วครับ แวะไปเจิมบล็อกให้ผมหน่อยนะครับ

 

โดย: esprit_pawin 1 กรกฎาคม 2550 20:20:57 น.  

 

 

โดย: หนอน IP: 58.9.138.151 1 กรกฎาคม 2550 23:04:39 น.  

 

นายเก่งมาอัพบล็อคเด๋วนี้


จะลงแดงเเล่ว

 

โดย: หมวยเคี้ยง 1 กรกฎาคม 2550 23:57:27 น.  

 

กูมาอ่าน แล้ว น่ะเว้ย มาต่อเร็ว ๆ น่ะเมิง กูจะรอ

 

โดย: เบิร์ด IP: 58.8.159.40 2 กรกฎาคม 2550 0:56:01 น.  

 

^-^

 

โดย: เป็นกำลังใจให้คุณ 2 กรกฎาคม 2550 10:22:59 น.  

 

อืม อ่ะนะ

 

โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 2 กรกฎาคม 2550 17:06:05 น.  

 

รุ่นพี่แมร่งโหดฟร่ะ

 

โดย: esprit_pawin 2 กรกฎาคม 2550 17:06:13 น.  

 

แวะมาขอบคุณ ที่ไปเยี่ยม bg ค่ะ

เจ้าของ bg โหดจังง่ะ

อิอิ...แต่คงน่ารัก ใช่มั้ยคะ

 

โดย: ใช้หนีราชการเท่านั้น 2 กรกฎาคม 2550 17:10:20 น.  

 

555+ สันดานเสีย เป็นแบบนี้นี่เอง กร๊ากๆ

 

โดย: อิงจ๋า 2 กรกฎาคม 2550 17:21:53 น.  

 

ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมBlog.สงสัยว่าblogนี้.คติประจำ จขบ.คงจะประเภท โหด..มัน..ฮา หรือไม่ใช่อย่างไร?!?!

คงต้องตามอ่านทุกเรื่องที่ผ่านมาก่อนแล้วคงได้ข้อสรุป

 

โดย: tante-marz IP: 124.120.136.160 2 กรกฎาคม 2550 17:30:08 น.  

 

โอ๊ะ ...ซาบซ่าจริงๆนะบล๊อคเนี้ยยะ

 

โดย: หิ่งห้อย (หิ่งห้อยน้อยคอยรัก ) 2 กรกฎาคม 2550 18:06:04 น.  

 

เห็นด้วยกับคุณหิงห้อยน่ะครับ

และขอบคุณเรื่องทำร้ายตัวเองครับ


อันนี้ก็ทำอยู่บ้าง ไม่บาปหรอก

แค่.......เฉียยยยยยยยว

 

โดย: คุณห้อยหิ่ง (Lye_Rouch ) 2 กรกฎาคม 2550 18:09:44 น.  

 

โอ้โห !!!! วุ้ยยย

 

โดย: ป้าซ่าส์ 2 กรกฎาคม 2550 19:21:09 น.  

 

โอ้ววว อ่านแล้วนึกถึงวีรกรรมสมัยเรียนของตัวเอง

นี่เอาไปรวมเล่มขายได้เลยนะเนี่ย

 

โดย: นายกาเมศ 2 กรกฎาคม 2550 19:31:37 น.  

 

......คิดถึง.....

 

โดย: aoh...... IP: 202.57.171.39 2 กรกฎาคม 2550 22:10:15 น.  

 

แวะมาอ่านครั้งแรกคับ ได้ใจจริง ๆ เดี๋ยวขอไปอ่านย้อนหลังก่อนนะคับ

 

โดย: frank3119 2 กรกฎาคม 2550 23:27:21 น.  

 

รอนานแล้วอ่า...คิดถึงเจ้าของ blog

 

โดย: BEER_TG 2 กรกฎาคม 2550 23:31:29 น.  

 

ขอแอด friendblog นะคับ

 

โดย: frank3119 2 กรกฎาคม 2550 23:34:07 น.  

 

แบบว่า เพิ่งเคยเข้ามาครั้งแรกอ่ะ
เกิดไรขึ้นเหรอ
เรื่องจริงป่ะ

สงกะสัย เราจะละอ่อนเกินไป งง งง

ปล.เดี๋ยว ศุกร์นี้ จะไปเที่ยวอีก ไปอ่ะป่าว

 

โดย: คิตตี้..เหมียว 3 กรกฎาคม 2550 7:59:22 น.  

 

คิดถึง.....

 

โดย: aoh...... IP: 202.57.170.137 14 กรกฎาคม 2550 21:40:22 น.  

 

คิดถึง......มากๆ

 

โดย: aoh...... IP: 202.57.169.74 30 กรกฎาคม 2550 16:23:46 น.  

 

เกิดเป็นผู้ชายเนี่ย
มันก็ลำบากอ่ะ
โตมาด้วยลำแข้ง
กันจริ๊งง จริง

ปล. อ่านแล้วรู้ว่า
นิสัยจริงใจโค่ดๆๆ
ชอบ จบ..

 

โดย: Nisasa 22 สิงหาคม 2550 12:36:29 น.  

 

สงสารเพื่อนๆเด็กเนริ้ดอ้ะ
ถ้ามีปืน ยิงทิ้งแม่มเลย

 

โดย: coco-melon 30 พฤษภาคม 2551 16:29:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สันดานเสีย
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




ถึงสันดานกูจะเสียแต่รักจิงนะเว้ย..
Friends' blogs
[Add สันดานเสีย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.