สู้ๆๆ นะน้องพิมพ์ลูกพ่อ ที่ส่งหนูไปโรงเรียนเพราะพ่อกับแม่อยากให้หนูมีความรู้นะครับ

น้องพิมเก่งจังเลยไปโรงเรียนโดยที่ไม่งอแงเลย ดูช่างเป็นน้องขี้อ้อน ช่างเจรจามากๆ
ปากหวานกับคุณน้าอย่างนี้คุณน้าไม่รัก ไม่หลงน้องพิมไม่ได้แล้ว

เด็กๆไปโรงเรียนช่วงแรกก็เป็นอย่างนี้
เอาไว้ไปบ่อยๆมีเพื่อนมีคุณครูมีของเล่นเยอะๆ
เดี๋ยวก็ติดโรงเรียนเองหล่ะค่ะ เอาใจช้วยน้องพิมพ์และคุณแม่ค่ะ

เราก็เพิ่งส่งลูกเราขวบครึ่งไปเนิร์สก็ร้อง รร แตกเลย
สงสารมากๆๆๆ
แต่พอมาคิดถึงสภาพตอนลูกเราพูดได้แบบน้องพิมพ์
เราว่ามันยากกับคนเป็นพ่อแม่มากกว่า
เพราะลูกพูดได้ เค้าจะอ้อนจะถาม
เราว่าเราต้องร้องให้แน่ๆ ถ้าลูกเกิดพูดว่า
"แม่จ๋า อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี้เลย หนูสัญญาจะเป็นเด็กดี พาหนูกลับบ้านเถอะน่ะ"
แค่อ่านใจก็ปวดร้าวรานแล้วอ่ะ

สู้ สู้ น่ะค่ะ :)

น้องพิมพ์คงแค่ร้องไห้ตามเพื่อนมากกว่า
แค่นี้ก็เก่งจะแย่แล้ว
แม่ทิพย์ไม่ต้องกังวลใจไปหรอกจ้ะ