เรื่องเล่าชีวิตอนุบาล 1 ของน้องพิมพ์ ตอนความทุกข์ของหนู
แม่ทิพย์ค่ะ ปีหน้าหนูจะขึ้น อ.2 แล้วนะค่ะ หนูอายุ 3 ขวบ 7 เดือนค่ะ หนูโตแล้วค่ะ ทานข้าวคำหนึ่ง ก็ขอยืนเทียบความสูงกับแม่ทีหนึ่ง เวลาผ่านไปไวจริงๆ น้องพิมพ์จะเลื่อนชั้นไปเรียนอนุบาล 2 แล้วหรือนี่ แม่ไม่ได้บันทึกเรื่องราวของหนูมาเกือบปีเชียว วันนี้แม่ขอเล่าเรื่องความทุกข์ของหนูตอนเรียนอนุบาล1 ก่อนแล้วกัน ความทุกข์ของหนู หนูไม่สบายบ่อยมาก ตัวผอมบาง และขาดเรียนบ่อย เวลาหนูไม่สบาย แม่มักจะให้หนูขาดเรียนทั้งอาทิตย์ เพราะกลัวหนูเอาเชื้อไปติดเพื่อนและก็กลัวหนูไปรับเชื้ออื่นมาเพิ่มอีก เวลาที่เด็กไม่สบายไปโรงเรียน คุณครูจะแยกให้นอนคนเดียว หนูเคยโดนแยกให้นอนคนเดียวอยู่ครั้งหนึ่ง ทำเอาหนูร้องห่มร้องไห้ อยากนอนกับเพื่อนๆ ช่วงหนึ่งหนูงอแงไม่อยากไปโรงเรียนเอามากๆ ต่อต้านการไปโรงเรียนสุดๆ แม่ก็ต้องใช้ไม้แข็งกับหนู บังคับให้หนูไปโรงเรียนหลายวัน กว่าหนูก็ยอมเล่าให้แม่ฟังทั้งน้ำตา ว่าหนูโดนเพื่อนแกล้ง หนูโดนเพื่อนหยิก เพื่อนผู้ชายชอบแกล้ง เพื่อนผู้หญิงชอบหยิก เพื่อนผู้หญิงเอาสติกเกอร์เจ้าหญิงตัวเล็กของหนูไป หนูรักมาก หนูพยายามจะแย่งคืน แต่เพื่อนก็หยิกหนู... ฮือๆๆๆๆ มีอยู่วันนึง หนูบอกแม่ว่า วันนี้หนูไม่ใส่กางเกงในเจ้าหญิงไปโรงเรียนนะแม่ (ทั้งๆที่เป็นกกน. ตัวโปรด) ทำไมล่ะลูก??? เพื่อนไม่ให้ใส่กางเกงในเจ้าหญิง แป่ว!!! เรื่องบางเรื่องที่ดูไม่น่าจะมีอะไร แต่ก็เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเเด็ก เด็กคุยกัน เล่นกัน โกรธกัน เป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ เพื่อนที่หนูรักมาก แคร์มาก แต่ก็มีปัญหาต้องร้องห่มร้องไห้เพราัะเพื่อนคนนี้ตลอด ถามว่ารักเพื่อนมั๊ย ไม่เคยเลยที่หนูจะตอบว่า ไม่รัก แม่เล่าให้คุณครูฟัง คุณครูช่วยพูดให้หนูสบายใจ(หนูเชื่อฟังคุณครูมากกว่าแม่ซะอีก) และแก้ปัญหาด้วยการให้หนูเป็นหัวหน้าห้อง พอได้เป็นหัวหน้าห้อง หนูดูมีความสุขมากขึ้น คงโดนแกล้งน้อยลง แต่ก็ยังมีรอยข่วน รอยช้ำมาบ้าง (เด็กผู้ชายคงซนมาก และก็เล่นแรงเกินไป) ช่วงไหนที่คุณครูสลับให้เพื่อนคนอื่นเป็นหัวหน้าห้องบ้าง หนูดูจะหงอยๆ แม่ว่าหนูชอบการเป็นหัวหน้าห้องมาก หนูจะกระปรี้กระเปร่า ตื่นตัวอยากไปโรงเรียน หนูกลับมาเล่าให้แม่ฟังว่า หนูต้องพาเพื่อนๆเข้าแถวรถไฟ ไปทานข้าว พาเพื่อนๆเก็บจาน ช่วยคุณครูเก็บของเล่น หนูเล่าด้วยความภาคภูมิใจมาก คุณครูก็มักจะชมว่าหนูมีความรับผิดชอบมาก แต่ความรับผิดชอบมากเกินไปของหนูก็นำซึ่งความทุกข์เหมือนกันนะ หนูชอบระบายสีมาก มีชิ้นงานที่ต้องระบายสีที่โรงเรียน แต่หนูทำไม่เสร็จเพราะหมดเวลาซะก่อน คุณครูก็เก็บชิ้นงานนั้นไป หนูกลับบ้านมาร้องไห้ หนูพูดถึงแต่ภาพที่ยังระบายสีไม่เสร็จ แม่ก็ถามครูว่าภาพอะไร ขอให้หนูมาระบายสีต่อที่บ้านได้มั๊ย ครูก็ตอบมาแต่เพียงว่า หนูระบายสีสวยมากแต่ทำไม่เสร็จเพราะหมดเวลาก่อน แล้วครูก็ไม่ยอมให้ชิ้นงานนั้นกลับมาทำต่อที่บ้าน รู้มั๊ยว่าหนูเก็บความทุกข์เรื่องนี้ไว้ในใจเป็นเดือน นึกถึงทีไร หนูก็ร้องหาภาพระบายสีนั้นตลอด อะไรที่เกินความพอดี มากไป น้อยไป ย่อมเป็นเหตุให้ทุกข์ได้ทั้งนั้น หนูยังตัวเล็กเกินที่จะต้องมาทุกข์เรื่อง ทำงานไม่เสร็จหรือทำการบ้านไม่เสร็จก็จะไม่ยอมเข้านอน เมื่อไหร่ลูกของแม่จะโตพอที่จะปล่อยวางความรู้สึกบางอย่างได้นะ Summer นี้ แม่ส่งหนูไปอยู่บ้านยายที่ต่างจังหวัด แม่คิดถึงหนูมากๆรู้มั๊ย? แต่แม่อยากให้หนูมีความทรงจำวัยเด็กที่สนุกสนานเหมือนที่แม่เคยมี แม่อยากให้หนูผ่อนคลายและมีความสุขตามประสาเด็ก แม่ไม่ชอบเห็นหนูทุกข์เลย แม่ทิพย์
Create Date : 11 เมษายน 2555 |
|
5 comments |
Last Update : 12 เมษายน 2555 0:03:05 น. |
Counter : 5224 Pageviews. |
|
|
|
ไม่ได้คุยกันนานมากเลยนะ จะขึ้นอ.2 แล้วหรือนี่
ภูได้ขึ้นแค่ อ.1 เอง ปีที่แล้วโรงเรียนไม่ยอม เพราะไม่เต็ม 3 ขวบ เลยเป็นเด็กเตรียมอนุบาลไปก่อน
ช่วงอายุเด็กวัยนี้แค่ไม่กี่เดือน แต่พัฒนาการต่างกันเยอะนะ
อาจเป็นเพราะน้องหมีพิมพ์เด็กกว่าคนอื่นในห้องหรือป่าว
ต้องคอยถามบ่อย อย่าให้เก็บไว้ จะได้คุยกับคุณครูได้ทัน
ภูก็ร้องไห้อยู่เกือบ 2 สัปดาห์ หลังจากนั้นก็ไม่มีแล้ว
อยากไปโรงเรียนทุกวันเลย
น้องหมีพิมพ์มาเรียนมาภูดีกว่าเนอะ