Bloggang.com : เจ้าแม่แฟชั่น - อะไร...อะไร...หนูก็เอาเข้าปาก

อะไร...อะไร...หนูก็เอาเข้าปาก


	เรียนรู้..จากปาก เด็กขวบปีแรก โดยเฉพาะวัย 4-5 เดือนขึ้นไป ยามหยิบจับอะไรได้ ก็มักจะเอาเข้าปาก ให้พ่อแม่อย่างเราต้องคอยดึงออกทุกที ก็ด้วยห่วงสารพัด ไม่ว่าจะเรื่องความสะอาด กลัวของติดคอ กลัวติดเป็นนิสัย กลัวลูกได้รับอันตราย ฯลฯ ก็สมควรห่วงนะคะ แต่อย่ามากจนเกินไปนัก เพราะปากเป็นช่องทางในการเรียนรู้ ทั้งเรื่องรสชาติ สัมผัสที่แตกต่าง แข็ง นุ่ม และเพื่อตอบสนองความต้องการ ซึ่งในช่วงขวบปีแรกเด็กจะใช้ปากดูดเยอะ ดังนั้นเวลาหยิบจับอะไรได้จึงมักจะหยิบใส่ปากนั่นเองค่ะ อีกอย่างเด็กยังขาดทักษะที่จะเข้าใจว่าของแต่ละชิ้นที่อยู่รอบตัวมีไว้ทำอะไร (ไม่เหมือนวัยใกล้ 2 ขวบ ที่รู้ว่าถ้าจะเล่นรถต้องเล่นอย่างไร) เวลาคว้าอะไรได้จึงมักเอาเข้าปาก การใช้ปากในการเรียนรู้ของเด็กจะทำควบคู่ไปกับพัฒนาการในด้านอื่นๆ ด้วย เช่นการใช้กล้ามเนื้อมือ หรือการใช้สายตาทำงานไปพร้อมๆ กัน ช่วยหนูเสริมพัฒนาการ พ่อแม่คือคนสำคัญ พ่อแม่ควรดูแลลูกอย่างใกล้ชิดนะคะ แต่ไม่ใช่ว่าพอลูกเอาเข้าปากปุ๊บ ก็หยิบออกปั๊บ เทเท่ากับเราไปปิดโอกาสการเรียนรู้และปิดกั้นพัฒนาการของลูกค่ะ ที่ดีคือควรปล่อยให้ลูกได้สัมผัสกับสิ่งของนั้นๆ จะอมจะเอาเข้าปากบ้างก็ไม่เป็นไร แต่เราต้องมั่นใจในเรื่องความสะอาดและไม่เป็นอันตรายต่อลูกนะคะ เบี่ยงเบนความสนใจ ไหนๆ เจ้าตัวเล็กก็ชอบหยิบของเข้าปาก เราก็จัดการเปลี่ยนสิ่งของมาเป็นขนมซะเลยค่ะ โดยอาจจะเลือกขนมปังแท่ง ที่สามารถละลายในปาก ให้เขาไว้กินและหัดเคี้ยว และยังช่วยเรื่องรับรู้รสชาติ เป็นการส่งเสริมพัฒนาการด้านการกินของลูกค่ะ คุณพ่อคุณแม่อาจเบี่ยงเบนความสนใจของลูกด้วยการเล่นง่ายๆ เช่น โยนลูกบอลให้ไกลตัวลูกสักหน่อย ให้ลูกเอื้อมจับ เป็นการฝึกการแก้ปัญหาในการหยิบสิ่งของที่อยู่ใกล้หรือไกลตัว และยังเป็นการฝึกการใช้กล้ามเนื้อส่วนต่างๆ ด้วยค่ะ ของเล่นต้องหลากหลาย เด็กควรมีของเล่นที่หลากหลายเพื่อช่วยส่งเสริมทักษะหลายๆ ด้าน เช่น มีของเล่นประเภทยางกัดที่ลูกสามารถเอาไว้กัดเล่นได้ มีของเล่นจำพวกลูกบอลให้เขาได้ฝึกโยน หัดใช้กล้ามเนื้อมือ มีหนังสือนิทานเอาไว้อ่านให้เขาฟัง เพื่อเสริมพัฒนาการและจินตนาการค่ะ ที่สำคัญคือ พยายามฝึกเจ้าตัวน้อยให้รู้จักช่วยตัวเอง เพราะนอกจากจะช่วยเรื่องพัฒนาการในด้านต่างๆ แล้ว เขาจะได้เรียนรู้เรื่อง self-esteem คือการรักตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า และสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเองค่ะ ที่มา : จากคอลัมน์ โตวันโตคืน นิตยสารรักลูก ฉบับ มกราคม 2550