ห่างหายไปนานก็ใช่ว่าผู้หญิงเดินดินคนนี้จะหยุดสร้างวีรกรรม ที่ชีช้ำและทำเอาปวดสมองที่สุดก็หนีไ่ม่พ้น ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทำปลาหางนกยูงตายเกือบจะยกบ่อ 

เดือนที่ผ่านมาได้บ้านเช่าหลังใหม่ ที่เจ้าของเก่าทิ้งสมบัติไว้ให้ดูแลคือต้นไม้ที่ปลูกในบ้านกับปลาหางนกยูงในบ่อ ด้วยความหวังดีเห็นน้ำในบ่อมันดำมว๊ากก (ขอใช้ภาษาวิบัติหน่อย เห็นกำลังฮิตฮอต) เลยใช้ๆๆๆ ไม่ซิ วานคุณแฟนให้ช่วยล้างบ่ออันดำเขรอะให้สะอาดเอี่ยมอ่อง ส่วนตัวน้ำเองก็วิ่งแจ้นไปสอยปลาหางนกยูงล๊อคใหม่ พร้อมด้วยปลาสอดหลายๆสีแล้วก็ปลาคร๊าฟ หวังจะเอามาเพิ่มสีสันในบ่อปลาอันวิจิตร ที่คุณแฟนใช้ดินน้ำมันสีสวยยาแนวข้างๆบ่อที่ซึม ออกแนวศิลเปรอะ ซ้ำยังซื้อไม้น้ำมาประดับประดาให้ซะอีก 

ด้วยความรู้เท่าหางอึ่ง เอาถุงปลาที่ซื้อใหม่แช่ลงในบ่อ 30 นาทีด้วยความภูมิใจ ถึงจะไม่เคยเลี้ยงจริงจังแต่ก็ยังรู้นะว่าไม่ควรปล่อยปลาลงน้ำเลยเดี๋ยวจะน็อค รอ 30 นาทีไม่ไหว 20 นาทีเห็นจะได้ ด้วยความใจร้อนอยากเห็นปลาสวยๆลงไปแหวกว่ายในสายธารา ตื่นเต้นดีใจป่านเด็กสาวแรกรุ่น ดี๊ด้ามาก นั่งดูปลาว่ายน้ำไปก็ยิ้มไป ให้อาหารไปแหม่มันมีความสุขจริงๆ 

แต่สุขได้ไม่นาน เช้าวันรุ่งขึ้นอันสดใส ปลาหางนกยูงเริ่มอืดแล้วตายลอยขึ้นมาให้เห็น วันสองวันยังพอทน มีแค่สองสามตัวแต่วันที่สามนี่ซิ จี๊ดมาก ยี่สิบกว่าตัวเห็นจะได้ แข่งกันลอยนิ่งในบ่อแสนสวย น้ำและคุณแฟนเริ่มกุมขมับ ไมเกรนใกล้จะกลับมาเยือนอีกรอบ คิดหาสาเหตุเท่าที่มันจะเป็นได้ ปลาตายเพราะกินดินน้ำมันมั้ย น้ำเย็นไปมั้ย มันคงหนาว ต้นไม้มีพิษอ่ะเปล่า หรือปุ๋ยในต้นไม้ทำปลาตาย ปลาคร๊าฟกัดปลาเล็ก หรือ บลาๆๆๆ  

สุดท้ายไม่รู้จะพึ่งใคร เข้ามาตั้งกระทู้ถามกูรูในห้องปลาสวยงาม เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ช่วยวิเคราะห์แล้วหาวิธีแก้ไข รวมทั้งไปหาข้อมูลเรื่องโรคของปลา ซื้อยา ซื้อเกลือ สารพัดจะซื้อหวังจะยื้อชีวิตปลาน้อยๆที่เหลือให้อยู่รอดบ้างสักตัวก็ยังดี 

แล้วจากการหาข้อมูลหลายทาง ปรากฏว่า ที่มันตายคงเพราะติดโรคจากปลาใหม่ที่ซื้อมาจากร้านนั่นแหละแม่คุณ ใครสั่งใครสอนหนอ ซื้อปลามาไม่ยอมกักโรคปลาก่อนปล่อยรวมกับปลาเก่า (ทุกวันนี้เข็ดมากกับการซื้อปลา แ้ม้จะสวยบาดตาแค่ไหนก็เถอะ กลั้ว กลัว)

พอมองเห็นสาเหตุคร่าวๆแล้วก็ทำการช้อนปลาจากบ่อมาใส่กะละมังแยกไว้ ซึ่งเป็นอะไรที่ยากยิ่งกว่าการจับปูใส่กระด้ง คือการจับปลาคร๊าฟใส่กะละมัง เพราะมันว่ายเก่งมากและกระโดดเก่งมาก จับได้ตัวนึงใส่กะละมังไว้ พอจับอีกตัวได้ อีตัวที่อยู่ในกะละมังก็กระโดลงน้ำไปเชิบๆ อยากจะบ้า  กว่าจะจับได้ครบก็ดมยาดมไปหลายรอบอยู่เหมือนกัน

ช่วงนั้นทำการรักษาปลาที่เหลือด้วยการเปลี่ยนถ่ายน้ำ ใส่เกลือ ใส่น้ำยาไรไม่รู้สีฟ้าๆ คิดเอาเองใส่แล้วปลาจะมีความสุข แล้วก็ใส่ยาให้ด้วย เอามันให้ครบทุกขนาน ลงทุนซื้ออ็อกมาใส่ให้อีกต่างหาก สุดท้ายและท้ายสุด น้องปลาแสนสวยรอดตายเยอะกว่าที่คิด ดีใจโฮกๆเลยค่ะ 

แต่ผลกรรมจากการทำปลาตายในครั้งนี้ ทำให้น้ำต้องขัดบ่อปลาใหม่ทั้งหมด เพราะใช้คุณแฟนไม่ได้แล้วฮีทำงานตลอดๆ ไอ้เราใจร้อนก็ต้องทำเอง ผู้หญิงตัวเล็กๆ ลงไปนั่งขัดบ่อปลาเลอะๆ ที่มีตะไคร่เขียวๆขึ้นเต็มไปหมด จากการทิ้งไว้หลายวัน แล้วก็ต้องวิดน้ำออกมาให้หมด เพราะไม่มีปั้มสูบน้ำออก กว่าจะสำเร็จเสร็จสิ้นก็แทบจะแดดิ้นสิ้นลมหายใจไปข้าง (เยอะและ เว่อร์ไป) เสมือนจะเป็นโรคมือเปื่อยเท้าเปื่อย เพราะมือเหี่ยวและซีดไปในบัดดล วิดน้ำแห้งสนิทก็ทิ้งบ่อไว้ตากแดดหวังให้แสงยูวีฆ่าเชื้อ คิดเอาเองทั้งนั้นค่ะ ไม่ได้อิงทฤษฏีอะไรเลยพอทิ้งตากแดดจนพอใจ เกือบอาทิตย์มั่ง ต้องมาเติมน้ำแล้วขัดบ่อใหม่อีกรอบ เอาให้ชัวร์ ว่าเชื้อโรคมันตายกันหมดแล้ว กว่าจะเอาปลากลับมาอยู่บ่อสวยงามตามเดิมได้ก็เกือบเดือนอยู่เหมือนกัน ซึ่งปลาหางนกยูงตอนนี้ก็ต้องถอยอ่างบัวให้อยู่ (เปลืองเิงินอีก) เพราะปลูกบัวในบ่อรวมกับปลาคร๊าฟไม่ได้ ฮีดื้อ กัดบัวจนกระจุย จับบัวกับปลาหางนกยูงและปลาสอดตัวเล็กมาอยู่ในอ่างบัว ส่วนปลาคร๊าฟและพวกปลาสอดตัวโตก็ยึดครองบ่อแสนสวยนั้นต่อไปอย่างมีความสุข 

ทุกวันนี้ปลาไม่ตายแล้ว และน้ำก็มีความสุขขึ้นมากที่ช่วยชีวิตพวกมันให้รอดกันอีกหลายตัว จะได้ออกลูกออกหลานมาให้เชยชม แต่ก็อดไม่ได้จะไว้อาลัยกับปลาที่มันต้องตายเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตัวเราเอง 

************************ 

 นี่ล่ะหนอ คิดจะทำอะไรแล้วไม่ศึกษาให้ดีพอมันก็ต้องรับผลกรรมกันไป ประสบการณ์วุ่นๆในครั้งนี้สอนให้จำไว้ว่า กักโรคปลาใหม่ทุกครั้งนะจ๊ะ ต่อให้มันจะสวยใส จะน่ากินแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะไม่มีโรคนะคะตัวเอง  (ขอบคุณรูปภาพสวยๆจากเว็บเด็กดีด้วยจ้า)