ตอนนั้นเรียนอยู่ ม.2 ช่วงนั้นเป็นคาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เป็นวิชาที่น่าเบื่อของทั้งห้องยกเว้นสองสาวเด็กเรียนผู้ไม่เคยเบื่อหน่าย ที่สำคัญอาจารย์ประจำวิชาดุมากๆ แต่ก็ชั่งเถอะเพราะยังไงแล้ว ชั่วโมงนี้อาจารย์ก็ไม่ได้เข้าสอนเพราะอาจารย์ติดงานด่วนวันนี้ก็เลยงดการได้โดนด่าไปอีกหนึ่งวัน
   แต่ด้วยหน้าที่หัวหน้าห้องอย่างเราต้องทำตามกฏที่ครูประจำชั้นผู้ใจดี ร่วมกับเพื่อนๆในห้องได้ตั้งไว้ โดยที่ชั่วโมงไหนไม่มีเรียนหัวหน้าห้องต้องมีความรับผิดชอบ หากิจกรรมให้เพื่อนทำเพราะจะได้ไม่ต้องออกไปเดินเล่นให้ลำคาญลูกกะตาครูคนอื่นเข้า
   แล้วหัวหน้าอย่างเราก็ใช้ได้เสียด้วย งานนี้ไม่มีว่าง มีอะไรให้เพื่อนทำกันอยู่แล้ว ว่าแต่สมองก็โล่ง ทำไรดีล่ะ
  "เพื่อนๆครับ ฟังทางนี้ ฟังทางนี้" ปรากฎว่าได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี
  "มีข่าวดีสำหรับพวกเรา แต่ข่าวร้ายสำหรับเด็กเรียน"เพื่อนได้ฟังแค่นี้ก็ตบมี พร้อมกับส่งเสียงดีใจกันใหญ่
  "เงียบๆครับ...แต่คุณครูใจดีเราบอกว่าชั่วโมงไหนว่างต้องหากิจกรรมทำ" ทุกคนจำได้ ต่างก็พากันมองหน้ากัน คงนึกว่าจะทำไรดีอยู่ล่ะสิ
  "คงนึกอยากทำอะไรสนุกๆกันอยู่ใช่ไหม" เพื่อนส่งเสียงตอบรับ
  "แต่ครูไม่ให้ออกนอกห้อง"เพื่อนคนหนึ่งแย้งขึ้น
  "ใช่..."
  "งั้นผมเล่นเป็นครูแทน" เพื่อนๆต่างพากันโห่
  "เงียบกันหน่อย..." โชคยังดีที่เพื่อนๆต่างให้ความร่วมมือ
  "ที่ผ่านมาพอถึงชั่วโมงนี้ทีไรเราเครียกกันไช่ไหม"
  "ใช่ๆ แถมยังโดนด่าด้วย"
  "งั้นชั่วโมงนี้เรามาเรียนอะไรสนุกๆกัน"
  "ที่ว่าน่ะอะไร คุณหัวหน้า"
  "เราเคยหัวเราะกันใช่ไหม"
  "หัวหน้าถามอะไรโง่ๆ" เออว่ะ...โง่อย่างที่มันว่า แต่ไม่ยอมรับกันชะอย่าง
  "งั้นชั่วโมงนี้เรามาเรียนการหัวเราะกัน"
  "งั้นทุกคนหัวเราะตามผมนะ...55555+" ได้ผลแฮะหัวเราะกันทั้งห้อง มันบ้าหรึป่าววะ
  "เฮ้ยคุณหัวหน้าคิดได้ไง"
  "ก็คิดได้ตอนที่อยากหัวเราะนั่นล่ะ"
  "พอๆ ไม่เอาแล้วเดี๋ยวเขาว่ากูบ้าอยู่ดีไม่ว่าดีเดี๋ยวพากันบ้าทั้งห้อง"
  "งั้นก็หัวเราะตามผมอีกรอบ 5555+"
  5555555+ ใครจะว่าฉันบ้าก็คงไม่ได้บ้าคนเดียววะเพราะตอนนี้หัวเราะกันทั้งห้อง เอิ๊กๆ