24 พฤษภาคม 2551 ตามไปดูคนหัวใจสิงห์ อัสนี-วสันต์ ที่สนามกีฬาจังหวัดชุมพร (ภาค 1)

คอนเสิร์ตครั้งนี้ ผมคงไม่ต้องอธิบายให้เสียเวลาอีกว่ามีที่มายังไง
และที่ผมตามไปดูที่ชุมพรเพราะกำลังทรัพย์และเวลาอำนวยให้
ที่อื่นค่อนข้างจะไกลและไส้แห้ง จึงขอผ่านไม่ได้ไป เดินทางโดยรถไฟ
แบบถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง ขาไปไม่เท่าไรครับ สบาย ๆ แต่ขากลับเนี่ยสิ
เหนื่อย ง่วง เพลียมาก ๆ เลยครับ แต่ก็สนุกและคุ้ม ถือเป็นประสบการณ์
ชีวิตอีกอย่างหนึ่งของผมและผู้ร่วมทาง เอาล่ะครับ เสียเวลามามากแล้ว
ไปชมภาพพร้อมคำบรรยายสุดแสนจะเร้าใจดีกว่า เนอะ ๆ

รถไฟที่เราไปกันนั้น เป็นขบวนที่ 43 รถด่วนพิเศษ (Sprinter)
เดินทางจากกรุงเทพ ปลายทางสุราษฏ์ธานี ตารางการเดินรถมีดังนี้



ราคาค่าโดยสาร+ค่าธรรมเนียม สำหรับกรุงเทพ-ชุมพร รถแอร์ชั้น 2
ผมว่าไม่แพงครับ สำหรับรถแอร์+อาหาร+เครื่องดื่ม นั่งไปแบบสบาย ๆ



ผมจึงได้ดำเนินการสั่งจองตั๋วในวันศุกร์ที่ 16 และรับตั๋วในวันเสาร์ที่ 17 พฤษภาคม
ที่หัวลำโพงซึ่งเป็นวันเดียวกับ มีทติ้งหว้ากอ+เครื่องแป้ง (SheKor'08) ที่โรงแรงตวันนา สีลมพอดี
(อันนี้หมายเลขโทรศัพท์ต่าง ๆ ของการรถไฟ ได้มาจาก เว็บการรถไฟแห่งประเทศไทย)



ถือว่ายิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัวครับงานนี้ เพราะเมื่อผมรับตั๋วเรียบร้อย ก็นั่งรถไฟใต้ดินกลับไปสีลม
เอาของชำร่วยงานแต่งงานไปให้เพื่อนที่ทำงานอยู่โรงแรมนารายณ์ก่อน จากนั้นก็ไปเป็น Staff
ให้กับงานมีทติ้งต่อพอดี นาน ๆ เข้าเืมืองต้องให้ได้หลายอย่างหน่อย คุ้มครับงานนี้



การเดินทางครั้งนี้ มีไปด้วยกัน 4 ชีวิตคือผม พี่นก พี่ภานุ และน้องชายผมเอง
และแล้วก็มาถึงวันเดินทาง เวลา 5.30 หลังจากร่ำลาภรรยาสุดที่เคารพแล้ว
ผมก็นั่งรถจากบางปูมาปากน้ำ (สองแถวสาย 36) แล้วก็นั่ง ปอ.511 (รถหนอน)
มาลงที่อ่อนนุชเพื่อขึ้น BTS เนื่องด้วยเช้าวันเสาร์รถก็ยังติด การนั่งรถเมล์ไปย่อม
เสี่ยงกับการไม่ทันรถไฟที่หัวลำโพงแหง ๆ จึงตัดใจขึ้น BTS ไปลงแยกอโศกดีกว่า
แล้วค่อยต่อรถไฟฟ้าใต้ดิน (MRT) ไปที่หัวลำโพงอีกที ไวกว่ากันเยอะเลย
พอขึ้น BTS ยังไม่ทันจะถึงพระโขนง พี่นกคุณแม่ยังสาว ก็โทรมาถามว่าผมอยู่ที่ใด
ผมก็บอกว่าอยู่บนรถไฟฟ้าแล้ว จะไปลงที่แยกอโศก พี่นกบอก พี่เพิ่งถึงอ่อนนุชเอง
พี่นกให้แฟนมาส่งครับ สรุปเลยนัดเจอกันที่สถานี MRT สุขุมวิท (อโศก) นั่นเอง
หลังจากพบกันก็ได้คุยกันเล็กน้อยแล้วขึ้น MRT ไป ยังหัวลำโพง พอไปถึงก็หาข้าวกินคนละจาน
เพราะตื่นแต่เช้ายังไม่ได้กินข้าวเลย ผมซัดข้าวคลุกกระปิ ส่วนพี่นกกินอะไรจำไม่ได้แล้ว
เกือบ ๆ 8 โมงตรง เราสองคนก็ไปยังชานชลาที่ 10 เพื่อขึ้นรถไฟไปจังหวัดชุมพร
รถไฟขบวนนี้ พี่นกในฐานะที่เคยขึ้นรถ Sprinter มาก่อนออกปากว่า ขบวนนี้โทรมมาก ๆ
ต่างจากที่เคยนั่ง แต่ผมซึ่งปกติเคยขึ้นแต่ชั้น 3 อย่างดีก็ชั้น 2 พัดลม เมื่อได้มาเจอแบบนี้
รู้สึกว่าดีมากมายมหาศาลแล้ว รถขบวนนี้มีแค่ 3 ตู้ไม่มีหัวรถจักรครับ ผมนั่งที่ตู้แรก
ความจริงผมกับพี่นกได้คนละที่กัน แต่ด้วยความหน้าด้าน ผมจึงไปขอแลกกับ
คุณลุง-คุณป้าคู่หนึ่งมาจนได้ ลูกสาวของคุณลุงก็สนุบสนุนด้วยเพราะว่า ตรงที่ผมอยากนั่งนั้น
มันหันหลังให้หัวขบวน นั่งแล้วอาจเวียนหัวอ้วกได้ และฝรั่งที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็มากมายนัก
สงสัยจะไปเที่ยวสมุยกัน (ขบวนนี้ปลายทางสุราษฏ์ธานี)



เมื่อรถวิ่งไปถึงสถานีรถไฟสามเสน ก็ได้พบเพื่อนร่วมทางอีกท่านหนึ่ง
ป๋าภานุนั่นเอง มากับเอกลักษณ์แว่นดำ ย้อมใจ (ยังกับโซคูล 555+)
ในภาพเป็นผู้ร่วมทางกับผมทั้ง 2 คนครับ พี่นกกับป๋านุ



ซดลีโอเข้าไป ย้อมใจให้แดงเหมือนเก่า ให้ดีเหมือนเก่า เพื่อให้ลืมเธอ



พี่นุมาพร้อมกับสารให้ความอบอุ่นที่อยู่ในสถานะของเหลว (ลีโอเบียร์)
ขวดเล็ก ๆ 6 ขวดพอให้ได้กรึ่ม ๆ กันทั้งคู่ นั่งไปเรื่อย ๆ ระหว่างนั้น
พี่นุก็เอาวีดีโอที่อัดไว้ตอนไปซ้อมดนตรีมาให้ชมกันจากในกล้อง
ดู ๆ ไปก็ขำไป ตลกดีเหมือนกัน อันนี้ถ่ายแถว ๆ สถานีตลิ่งชันครับ
ลืมถ่ายตรงสะพานพระราม 7 มัวแต่คุยกัน ดูซิอดเลย

รถไฟกำลังจะดริฟท์เข้าโค้ง



สถานีชุมทางตลิ่งชัน สมัยเรียน ปวช. มาลงที่นี่บ่อย ๆ



ชุมทางจริง ๆ รางเพียบเลย



ระหว่างทางด้วยความซนของผม ก็เดินไปถ่ายนั่นถ่ายนี่ตามเรื่อง
ในห้องคนขับรถไฟ (รบกวนเจ้าหน้าที่) ใครไม่เคยเห็นห้องคนขับรถไฟ
Sprinter ก็มาดูเสียนะครับ 555+ ผมก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ







จนรถวิ่งถึงเขตบ้านโป่ง ด้วยความเป็น เด็กบ้านโป่งมาถึง 3 ปี เต็ม ๆ
จึงเหลียวดูซ้ายและขวา เห็นความเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมายทีเดียว
ไม่มาเป็น 10 ปี เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย สงสัยแก่แล้วเรา (อันนี้คงใช่)

ถึงสถานีบ้านโป่ง เจ้าน้องชายตัวดีของผมก็ขึ้นมา หลังจากทำความรู้จักกับ
ป้า ๆ ลุง ๆ บนรถแล้ว ก็ร่วมทางกันไป หลับ ๆ ตื่น ๆ กันไปตามเรื่อง
มีเสริฟน้ำ เสริฟข้าวมาให้ รสชาติใช้ได้ ข้าวหมดเราก็กินยอดข้าวต่อ
จนเข้าเขต จ.ประจวบคีรีขันธ์ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก แอร์ก็หนาวจับใจ

เครื่องดื่มของผมกับน้องชาย (คงไม่ต้องบอกว่าของใครขวดไหน)



ข้าวกล่องเป็นหน่อไม้-หมูผัดพริกแกง กับน้ำพริกอ่อง (มั้ง)



ไอ้ลักษณ์ น้องชายผมเอง ช่างยนต์ ปวช.2 อาชีวะดอนบอสโก บ้านโป่ง



ลุง ๆ ป้า ๆ กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหารเช่นกัน มัวแต่ถ่ายชาวบ้าน
จนเกือบลืมกิน ดีที่ท้องมันร้องเตือนเอาไว้



ขอจบภาค 1 เอาไว้แค่นี้ก่อนนะครับ ยาวเกินไป เดี๋ยวมาต่อภาค 2

Create Date : 29 สิงหาคม 2551		7 comments
Last Update : 29 สิงหาคม 2551 9:52:01 น.
Counter : 2778 Pageviews.
Share Tweet