Bloggang.com : ยายอุ๊ดจัง : ความดี คือพลัง

ความดี คือพลัง

@ ... มหากาพย์การเยือนเมืองไทย ของ Jerry Yan

และ รายการ ที่นี่หมอซู เอ๊ยยย หมอชิต ฮับ ... @

สวัสดีค่ะ ทุก ๆ ท่าน

ก่อนเข้ามหากาพย์ ขออนุญาตคุยกะอาซิ่มนีหน่อยนะคะ

คุณนีขา ลูกชายคุณนี เขาเรียกคุณนีว่าอาซิ่มด้วยหล่ะ 555

ในคำแปลหน้าจอ รายการที่นี่หมอซู เขาเขียนว่า

Jerry บอกว่า ที่ผมประทับใจ คือ ทีมงานบอกว่า มีอาซิ่มคนหนึ่ง อายุ 60 – 70 แล้ว (มะใช่หนูยายด้วย เพราะหนูยายเพิ่ง 58 เองฮ่า)

มารอพบผมที่สนามบิน อยากเห็นตัวจริงผมมากเลย (อันนี้ก็มะใช่อีก 555 เพราะยายพบตัวจริงเขามา 6-7 ครั้งแล้ว

เธอรักผมมาก แต่ไม่รู้ภาษาจีน (อันนี้ยายก็รู้จีน ตั้งสี่ห้าคำ 555 )

พอ Jerry พูดจบ ภาพก็ตัดมาที่หน้าคุณนีเต็ม ๆ อิ อิ ยายมะน่าไปยืนติดกะ คุณนีเล้ย
ต้องกลายเป็นอาซิ่มไปด้วยเลย 55555555555555555555555555555

ขอพักไปหัวร่อแป๊บนึง ยายฉงฉานคนไปยืนข้างอาซิ่มจังงงงง เล้ยยยยยยยยยย
ถ้าอาซิ่มนี นั่งดูรายการกะคนที่บ้าน สงสัยถูกไล่ออกไปนอนดอนเมืองคืนนี้ แน่เล้ย

อาซิ่มนีเจ้าขาถ้ารู้ตัวละก้อ ออกมาหัวร่อกะหนูยายซ้าดี ๆ 55555555555555555

หนูยายนะนอนดู รายการที่นี่หมอซู อยู่กะลูกจริง ตอน Jerry พูดว่า ประทับใจอาซิ่มคนหนึ่ง หนูก็ยังนอนยิ้มเผล่สบายใจ (คิดไปถึงอาเหล่าซิ่มที่ HK คนนั้น) ก้อรอฟังเสียงแหบเสน่ห์ของเธอต่อไปอย่างตั้งใจ พออีกครึ่งวิเท่านั้น ภาพอาซิ่มโผล่ออกมาทันใด !!!

หนูยาย ทะลึ่งพรวด เหมือนติดลวดสปริงเลยคร้าบบบ
เฮ้ย !!! อะไรนั่น เรามะน่ายืนใกล้คุณนีเล้ย 5555

ป่านนี้ พรรคพวก ญาติโก เจ้านาย ลบชื่ออาซิ่มออกจากกองมรดกมรดกในแบงค์แล้ว แน่เลย

( 555555555 ทะเล้นแอบรู้มาว่าคุณเธอเป็นนายแบงค์ เอิ๊กกกก ๆ ๆ ขำจริง ๆ ฉงฉานคนโดนหางเลขไปด้วย มะน่าเรียกอาซิ่มมายืนด้วยเล้ย ใช่ป่ะคิดอย่างนี้ใช่มะ ใช่มะ )

คุณหมอซูนะ อยู่ตรงไหนก็ขี้เล่นกะเขาไปทั่ว ขนาดเจอะตากล้อง แปลกหน้า
ยังแอบโฉบเข้าไปหยอดปลายนิ้วทั้งสิบฝากไว้ให้ (ตากล้องผู้หญิงแน่ ๆ)

แถมตอนไหว้ลา ยังมีการจะส่งมือผ่านกล้องมาให้ถึงแฟนทางบ้าน จิ้มพรวดเข้ามาทั้งสิบนิ้ว

โอ๊ย !!! อาซิ่มนะ ....เอ๊ย ! ยาย ... เอ๊ย ! หนู สลบเหมือดหน้าจอเลยคร้าบบบบ

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 02:31:40 ]

วันมาที่ดอนเมือง คือวันสุกดิบ ผ่านไปแล้วกันนะคะ

มาต่อวันรุ่งขึ้นเลยดีกว่า คือวันแต่งงงง...ตัวในรถ อิ อิ
เหตุการณ์ที่ ร.ร.หอ วังงงงงงง เวงงงงงงง กัมมมมมมม 555

พรรคพวกโทรมา เราอยู่ใน ร.ร.แล้วนะ เท่าน้านละ ยายก็กระโดดขึ้นรถทันที ไปติดกระดุมรูดซิบเอาข้างหน้า รถติดไฟแดงปุ๊บก็ผัดหน้า เคยเห็นลิงเล่นตลับแป้งไหม แบบนั้นเลยคร้าบ คือมองกระจก 1 วิ มองไฟ 1 วิ หน้ากลอกไปกลอกมา ตาปะหลับปะเหลือกแผล็บ ๆ

แล้วก็มาถึง ที่จอดรถในห้างเซ็นลาดพร้าว วนหาที่จอดที่พอดีชั้นที่ต้องการ
แล้วก็วิ่ง ๆ ไปได้ครึ่งทาง อ้าวลืมเปลี่ยนแว่น วิ่งงงงง ๆ ๆ กลับไปรถอีก

หลายคนคงเคยมาแล้ว ตอนทำกิจกรรม ต่อมมันผลิตแกสโซฮอลเต็มที่ไง อิ อิ มั่ว
แต่พอหยุดทำ เหมือนลูกโป่งลมหมดอ่ะ สภาพยาย วันนี้ 5 ธ.ค.เป็นแบบนั้นอ่ะ 5555

ไปถึง ร.ร. ก็เดินผ่านเข้าประตูอย่างสบาย ๆ ยามถามก็บอกมีนัดกับอาจารย์......

บอกชื่อได้ เพราะกลางดึกคืนที่ 2 ธ.ค. เพื่อนโทรมาบอกว่านึกออกแล้ว
เพื่อน ๆ ครูของเราก็มีคนนี้ไง สอนที่นั่น เบอร์ก็ไม่มี ดึกก็ดึก จึงเลิกหวังเพื่อน

ยามเขาก็ถามว่า ชื่อนี้ นามสกุลนี้หรือ เราก็พยักหน้าหงึกทันที แถมใส่เสื้อหน้าท่านฑูตมาซะด้วย ลูกบอกเดี๋ยวเขาไม่ให้เข้า เถียงลูกกลับไปว่า อย่าว่าแต่ยามเลย ผอ.ที่นี่ยังมะรุว่าแม่ใส่เสื้อใครมา

บัดนี้ 9 โมงเศษ บรรดาคนรักเจ้าชายน้อย แฝงเร้นอยู่ในห้องหอแล้ว ราวสิบขึ้น 55555 อาจมีตามโคนหญ้า ตามอ่างบัวอีกนิดหน่อย นั่นคือก่อน 9.30 พอหลังจากนั้นเริ่มอยากขึ้นทุกที ๆ

ยายมานั่งขำจะตาย คือ ขณะที่ยายเดินเข้าประตูไปได้แล้ว มะรุเลยว่าข้างหลัง มีนิสิตในฟอร์มก็อีกสอง เธอตอบยามไปว่า มากะคุณยายยยยย จะบ้าแล้วววเดี๋ยวเขาถามว่ายายไหนละ ฟามแตกเชียวววว ถ้าเรานัดกันไว้ก่อน ยายก็จะได้บอกเขาว่าพาหลานมา อิ อิ แล้วบุ้ยไปข้างหลัง 55555

ขณะที่รออออ ยายไม่มีโปรแกรมของเขาในหัวเลย มากี่โมงหว่า ข้าวเช้าก็มะได้กิน ขอบคุณเพื่อน ที่คอยให้ติดกลุ่มไปด้วย ขอบคุณมามาทั้งสามมากเลยค่ะ

และขอบคุณหนูรุ้ง คนโทรตามยายด้วยค่ะ ขอบคุณไปถึงคนที่โทรบอกคนที่โทรตามยายด้วยนะ 555

ขณะรอลูกจริงวิ่งซื้อขนมปัง และนมมาให้ มีร้านอยู่ริมรั้วด้าน ถนนพหลโยธิน กินไปก็คิดหาหนทางไป จะเข้าในหอประชุมได้ไง ไปตีซี๊กะแม่บ้านดีไหม ตอนหลังแม่บ้าน มายืนคุยด้วย (ตอนที่เจ้าชายอยู่ข้างในห้องประชุม) บอกว่าพวกหนูอยากเข้าจะแย่ ยังอด

ยายคืดถึงเก๋ จังคร้าบบบ ที่เพื่อนจีนแนะมาว่า ลื้อควรรีบไปยืมชุด นร.มาได้แล้ว ยายกล้ารับรองว่า เก๋ต้องทำได้เนียนมากกกก 555 และการ์ดคงหิ้วอย่างสบาย ๆ ใช้สองนิ้วคีบยังไหว อิ อิ คิดถึงน้า จจ ตัวจิ๋วววว

จากนั้นมีคนโทรถึงยาย ให้ช่วยไปรับที่ประตูหน่อย ตายแล้วยายจะช่วยหลานได้ไง เวลานี้ยายทำตัวเล็กสุด เกาะเป็นแมลง อยู่ใต้โต๊ะ

หลัง 10.30 น.ที่ประตูห้ามเข้าเด็ดขาดแล้ว

11.00 จากจุดที่เราอยู่ เจ้าของสถานที่อาจารย์หญิงชุดดำเริ่มเคลียบริเวณแล้ว โทรโข่งดังมา ขอให้มีแต่เด็ก ๆ ในเครื่องแบบเท่านั้นนะคะ นอกนั้นต้องออกหมดค่ะ เราจะใช้พื้นที่ตรงนี้ทั้งหมดเตรียมเด็ก

(ท่านฑูตตัวนิดเดียว แบ่งที่ให้เรายืนอีก 1090 ก็ยังเหลือเลย ยายอดเถียงไม่ได้ ...ในใจตามเคย)

ยายต้องเริ่มเจรจาว่า เราจะไม่รบกวน เราจะสงบที่สุด ขอความกรุณาอย่าไล่เราเลย

ไม่ได้ค่ะ ถ้าเป็นผู้ปกครองต้องไปรอด้านโน้นนะคะ ชี้ไปที่ศาลา ที่หลาน ๆ เห็นยายนั่งอยู่นั่นแหละ (จุดแรกที่ยายนั่งคือในสนามใกล้ ๆ หอประชุม)

ยายและพรรคพวกก็เชื่อฟัง ขออนุญาตเอ่ยนามนะคะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แย้ว ยายอยู่ในกลุ่ม อู่มามา กะอาซิ้มนี อิ อิ และหลานอีกคน มะได้ไปรวมกับกลุ่ม ซานกะซื่อมามา เพราะกลุ่มนั้นมีหลานสาวคนสวยเสื้อฟ้า หน้าใส อยู่ด้วย
ยายหวงลูกจริงอ่ะ เอิ๊กกกกกกก อย่าฆ่ายายน้า เก็บไว้ดองก็ยังดี เหอ เหอ

เหนื่อยละ คั่นด้วยภาพก่อนละกัน ฉากการไล่ล่าระหว่าง แฟนเจิ้น
กะหน่วยสวาทเพิ่งเปิดฉากเล็ก ๆ เท่านั้น ยังอีกหลายยกคร้าบบบบ

โบราณว่าไว้ คนในไม่อยากออก แต่คนนอกอยากเข้า

ลองเปรียบเทียบดูความชีช้ำ ของสองฝ่าย

คนในได้เห็นใกล้หน่อย แต่ถูกเจ้าของสถานที่ไล่จนหมดแรงด้วยกันทั้งสองฝ่าย ในที่สุดลงนามสงบศึก จึงเคลื่อนย้ายตัวไปไหนไม่ได้ เพราะต้องจุดธูปสาบานว่า

เสาธงโรงเรียนหอวังเป็นพยาน เราแฟน Xu จะอยู่นิ่งที่สุด ท่าไหนท่านั้นไม่สั่นไหว แม้อาซวี่มาควักมือเรียก ก็มะเหลือบแล แฮ่ ๆ แล้วยายแก่ จามานั่งให้เขาถลึงตาถลนอยู่ทำซากอันใด ฮื่อ ๆ

คนข้างนอก ที่เห็นยอดอยู่ลิบ ๆ นอกรั้วท้ายรถตู้ ต้องเบียดเสียดเหยียดยัด ทิ้งพื้นที่ไปหาน้ำก็ไม่ได้ ฝุ่นถนนก้อแยะ ดีนักหนาที่แดดไม่ร้อนเปรี้ยง แต่ก็เอาเรื่องอยู่

อาเจิ้น เธอมาดูใจแฟนของเธอนะเราต่างทำบุญร่วมกันมาแต่ชาติปางไหน จึงต้องมาร่วมชะตากรรมด้วยกันในวันนี้ แง แง

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 02:49:19 ]

พวกเรากระจายกันคนละทิศ กลุ่มหนึ่งปวดท้องกระทันหัน อีกกลุ่มปวดขาอย่างรุนแรง กลุ่มปวดขา คือกลุ่มยาย ที่เด็ก ๆ เห็นนั่งเป็นหิน อยู่ตรงศาลานั้น ... นั่นแหละ

พอนั่งได้แป๊บเดียว ตรงจุดที่ อ.ชุดดำให้มานั่ง ... อ.ชุดฟ้า ก็ตรงดิ่งมา ยายไม่เล่าละนะ ว่าเจรจาต้าอ่วยกันนานแค่ไหน สรุปว่าเขาไม่ฟังทั้งสิ้น ยายก็ไม่อ้างว่า คนเมื่อกี้ให้มานั่ง แต่ใจยายนั้น ถ้าตราบใดยังมี ผปค. อยู่อีกหลายคน ยายก็จะนั่งกะเขาไปเรื่อย ๆ

อีกแป๊บเดียว มาอีกแล้วเป็นการ์ดเสื้อดำ ยายไม่ลุกไปพูดกะเขาแล้ว
ใช้วิธีนั่งคุยที่เก้าอี้แทน ห่างกันแค่ 2-3 เมตร สัญญากะเขาว่า เราไม่ลุกแน่ เขาก็ว่า เขาไม่เชื่อเราแน่ 555 ยายก็ชื่นชมความฉลาดของเขา ... อยู่ในใจ อิ อิ

เขาว่าเขาคุมงานแบบนี้มามาก ไม่เห็นทำใจได้สักราย ยายไม่เถียงสักคำ แต่ใจนั้น โต้กลับไปว่า แต่กับ Jerry เดี๋ยวคุณจะต้อง จำเป็นลบภาพทรงจำเก่า ๆ ออกไปไม่เหลือหลอแน่นอน คิก คิก

อู่มามาน่ารักมาก หลังจากยายไม่ลุก ไม่พูด ทำเป็นว่าตายแล้ว เธอก็ถามการ์ดว่า ที่เมื่อกี้คุณพูดว่า Jerry บอกว่าเข็ดแล้ว กลัวแล้ว เมื่อวานนี้ที่สนามบิน เห็นแฟนไทยแล้วแทบอยากกลับ คุณอย่าพูดโดยไม่มีข้อมูลที่เป็นความจริงน้า ฉันรับรองเขาไม่พูดแน่ เพราะกับแฟน ๆ ของเขา Jerry ไม่เคยว่าเลย

ถ้าเขาสามารถเอาพวกเราขึ้นคอได้หมด เขาก็ต้องทำแล้ว ( อิ อิ อันนี้ ยายต่อเอาเอง)

ขณะนั้นคุณฉิน นึกถึงคุณสายทันที อ้ายหมอนี่ มะรุจักฟ้าต่ำ แผ่นดินสูงซ้าแย้ววว 555

เดี๋ยวนะคะ ตอนนี้ขอนั่งพักขาก่อน และรอเพื่อนด้วย คุณฉินพูดต่อ เพื่อนปวดท้องสามชั่วโมงแล้ว ยังไม่ออกมา 5555 ยายต่อเองในใจ พวกเราล้วนช่วยกันสุดฤทธิ์อยู่แล้ว มะยอมขายพวกเป็นอันขาด

โอ๊ย !!! อาเจิ้น พวกเราจะต้องเป็นเด็กนักเรียนพูดปดไปอีกกี่ปี
แถมถ้าเธอรู้เข้า เธอก็จะต้องหัวร่อจนกลั้นฉี่ไม่ไหวแน่

เอ !!! หรือว่าไอ้การที่เธอลงจากรถหน้าหอประชุมปุ๊บ ก็วิ่งจู๊ด หายเข้าห้องน้ำไปเลย นั่นเป็นเพราะเห็นภาพพวกฉัน ที่พากันห้อยโหน ลืมหน้าตา ชื่อเสียง กันแน่หิออออ

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 03:24:06 ]

คุณยายสวัสดีค่ะ...หรือจาเป็นสวัสดีอาซิ่มดีคะ คริ คริ

แสดงความยินดีกับคุณยายมาก ๆ เลย นะคะ ที่เจอรี่ได้แสดงความรักตอบมากมายขนาดนี้......รู้สึกปลื้มใจเป็นที่สุด

ทองเจิ้นก็เป็นคนนึงที่ได้ไปเบียดเสียด ยื้อขอบรั้วหอวังกับเค้าเหมือนกันค่ะ . . . และก็ได้วิ่งตามรถ โชคดีที่ก่อนรถจะลงตรงทางเข้าห้าง มีรถอีกคันขวางทาง ก็เลยได้ดูเจอรี่ถนัดเพราะรถหยุดเคลื่อน

น้อง ๆ พากันตีกระจกรถเรียกเจอรี่กัน แต่ทองเจิ้นอายยังไงก็ไม่รู้ เกรงใจเค้ามากกว่ามังคะ ก็เลยได้ยกมือไหว้เธอสวัสดีเธอ แล้วก็ตื่นเต้นสุด ๆ ก็เธอจ้องมามองมาแล้วก็ไหว้ตอบ แล้วยังอุดส่าห์มองมาอีก ประสานสายตาอย่างจังเลยค่ะ

ลักยิ้มจิ้มตาทะลวงหัวใจจนปากสั่นมือสั่นเลยค่ะคุณยาย

แต่ก็คงสู้อ้อมกอดที่มอบให้คุณยายไม่ได้แน่ ๆ ใช่มั้ยคะ อบอุ่นใจจังเลยค่ะคุณยาย อ้อไม่ใช่สิอาซิ่มต่างหาก คริ คริ สู้ สู้ และก็ นอนหลับฝันดี สวัสดีครับ........น่ารักจัง

จากคุณ : * (ทองเจิ้น*) - [ วันพ่อแห่งชาติ 03:51:57 ]

สวัสดีค่ะ อาซิ่ม เอ้ย คุณยาย อาซิ่มนีป่านนี้นอนสะดุ้งจนเรือนไหว 55555555555

เธอพูดถึงอาซิ่มตอนอัดรายการ ก่อนได้เจอกันแบบจะจะ ในค่ำคืนแห่งเรา (คุณยายคะ แบบจะจะนี่ มะช่ายครั้งแรกนา ^0*)

คุณยายคะ แล้วคุณยายจะทำยังไงต่อไปดีคะ สงสัยลูกชายจริงคุณยายต้องเอามือฉุดคุณยาย ไม่ให้วิ่งตามหัวใจไปไต้หวันแน่เลย 55555555

เมื่อคืนรายการมาเลทหน่อยคะ ทำเอาต้องถ่างตาดู ต้องอ่านคำแปล ทำให้ดูหน้าคุณชายไม่ตลอด บางช่วงของรายการ แอบมีอาการหลับในแวบ ๆ รออานิสงค์ผู้ใจดี ทำคลิป ต่อไป 55555

ท้ายนี้คุณยายฟื้นแล้ว มาโพสต่อด้วยค่ะ รอดูรูปมุมคุณยายค่ะ ขอบคุณค่ะ

เที่ยวนี้มามาทั้งหลาย สู้สุดตัว คงเริ่มพักผ่อนเยอะ ๆ กันแล้วนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ๆ ๆ อิชั้นยังตื่นแต่เช้ามืดขึ้นมาเพ้อเลย

จากคุณ : littlere - [ วันพ่อแห่งชาติ 05:52:26 ]

ข่าวเช้านี้ จาก

//www.libertytimes.com.tw/2005/new/dec/5/today-show3.htm

เหยียนเฉิงซวี่ร้องเพลงด้วยเสียงแหบแห้ง โกรธแทบร้องไห้

ภาพและข่าว : อี้หุ้ยฉือ / รายงานจากกรุงเทพฯ

วันก่อน เหยียนเฉิงซวี่เดินทางไปกรุงเทพฯ เพื่อออกงานมีตติ้งฟอร์มใหญ่ ในงานเขาได้ร้องเพลงด้วยเสียงที่เกือบแหบแห้ง หลังงานกลับรู้สึกเสียใจ เผยว่า " น่าโมโห (ตัวเอง) รู้สึกว่าแสดงได้ไม่ดี ผมเกือบร้องไห้ "

บ่ายวันงาน เหยียนเฉิงซวี่ได้ออกงานที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งเพื่อได้พบปะ และร่วมเล่นเกมกับบรรดานักเรียนในโรงเรียนแห่งนั้น

แฟน ๆ ชาวไทย มีการลงประกาศในหน้าหนังสือพิมพ์ เพื่อแสดงการต้อนรับการมาเยือนของเขา เป็นการต้อนรับเพื่องานพบปะกับแฟน ๆ ชาวไทย ที่ได้ร่วมในงานOral-B ซึ่งนับเป็นงานพบแฟนโซนเอเซียที่ยิ่งใหญ่ที่สุด งานของคนนับพันเบียดเสียดยัดเยียด แม้คนที่ไม่ได้บัตรเข้างานยังไปร่วมชุมนุมอยู่รอบบริเวณงาน ร้องตะโกนว่า " ฉันรัก Jerry "

เพราะว่าการแสดงละคร ฉากที่ต้องเปียกฝนจึงทำให้เสียงแหบแห้ง

ในระหว่างงาน เหยียนเฉิงซวี่พูดคุยค่อนข้างน้อย พูดสั้น ๆ เพียงไม่กี่ประโยคหรือได้แต่อมยิ้ม และเนื่องจากวันที่ 1 เดือน 1 เป็นวันเกิดของเหยียนเฉิงซวี่ ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือนก็เป็นวันเกิดแล้ว

ผู้จัดงานจึงได้แอบวางแผนอย่างลับ ๆ ให้มีการอวยพรวันเกิดให้เขา เป็นการเซอร์ไพรส์ เบื้องต้น ในงานได้มีการอวยพรวันเกิดให้กับแฟนคนหนึ่ง ซึ่งเกิดในวันเดียวกับเขา ( ข่าวนี้มีผิดพลาดเล็กน้อยในเรื่องนี้ ความจริงหนูแป้งที่ได้ขึ้นไป เกิด 3 ธ.ค. ตรงกับวันที่จัดงาน แต่ Jerry นั้น เกิดวันที่ 1 ม.ค. ... ผู้แปล) ขึ้นสู่เวที เหยียนเฉิงซวี่มอบเค้กอวยพรวันเกิด ให้แฟนสาวน้อยด้วยตัวเอง

ทันใด กลายเป็นแฟน ๆ ได้นำเค้กวันเกิดขึ้นสู่เวที มอบแด่เหยียนเฉิงซวี่ และแฟน ๆ ทั้งฮอลร่วมร้องเพลงอวยพรวันเกิด เพื่อฉลองวันเกิดครบรอบ 29 ปี ของเขา ( เรื่องนี้ก็ผิดพลาดเล็กน้อยอีกแล้ว ที่ถูก คือ เชิญแฟนขึ้นมาสามคน แล้วนำไปอยู่ด้านหลังเวทีก่อน จึงค่อยนำเค้กออกมามอบในภายหลัง ... ผู้แปล)

ในงาน เขาได้ประกาศหา แฟนวัย 58 ปี คนหนึ่ง ซึ่งได้ติดตามเขาตลอดในสนามบิน แฟนผู้นี้ ได้เกษียณก่อนอายุ ฝึกใช้คอมคิวเตอร์ และเขียนหนังสือ เพื่อเขา และได้เชิญป้าท่านนี้ ขึ้นเวที

ได้มอบการสวมกอดด้วยรักกับเธอ ส่วนครอบครัวของคุณป้าข้างล่างเวทีต่างน้ำตานองหน้า เหยียนเฉิงซวี่ด้วยเสียงที่แหบแห้ง ยืนกรานจะร้องเพลง 1 เมตร และ wo shi zhen de zhen de hen ai ni

เขากล่าวว่า จริง ๆ แล้ว ถามว่าจะใช้ลิปซิงค์มั๊ย เขารู้สึกว่า เขาก้าวหน้าในการร้องเพลงแล้ว จึงยืนยันว่าจะร้องสด ซึ่งจะแสดงออกถึงความจริงใจได้มากกว่า
แต่เขากลับรู้สึกไม่ค่อยพอใจในการแสดงของตัวเองมาก เขากล่าวว่า " ในระหว่างซ้อม ผมโกรธมาก เสียใจที่ทำไมเสียงตัวเองกลายเป็นแบบนี้ได้"

เหยียนเฉิงซวี่ถ่ายละครซีนที่ต้องเปียกฝน แต่ยังยืนกรานที่จะร้องเพลงสด ๆ ในงาน หลังงานกลับรู้สึกเสียใจ

จากคุณ : chin11 - [ วันพ่อแห่งชาติ 06:25:29 ]

หวัดดีค่ะคุณยาย พี่ฉิน คุณทองเจิ้น คุณlittlere อิจฉาคุณยายเป็นที่สุดที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของลูกชายหัวแก้ว หัวแหวน

"You are my puppy love." Wow ! อยากบอกเขาแบบนี้ด้วยอ่ะ

พี่ฉิน..ขอบคุณสำหรับข่าวค่ะ เสียดายที่ไม่ได้พบกัน มีวาสนาได้พบกับมามาท่านอื่น ๆ ขาดแต่อู่มามาที่ยังไม่ได้พบ หวังว่าจะมีโอกาสหน้าอีกสักครั้งที่จะมีโอกาสแบบนี้อีก

คุณทองเจิ้น อิจฉาจังที่ได้ประสานสายตากับคุณชาย ยังโชคดีกว่าคนได้บัตรเข้างานอีกนะเนี่ยะ

คุณlittlere เราก็คงรอโหลดคลิปจากผู้ใจดีที่จะมาโพสให้ทุกรายการที่มีคุณชาย ยังไม่มีโอกาสได้เห็นรายการใดเลย

ขอบคุณ คุณย่าแอบ พี่จิ๋ม(jimmy_jerry] คุณเอ๋ยแห่งบ้านไจ๋ ที่ช่วยทำให้งานนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

และก็ดีใจที่ได้พบ พี่ R พี่สาย พี่พิณ (แอบทักผิด) ดีใจที่ได้รู้จักค่ะ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้พบกับพี่น้องทุกคน หวังว่าโอกาสหน้าจะได้พบกันนะคะ

ตอนนี้ขอกลับไปทำหน้าที่แม่บ้านตัวอย่างให้กับที่บ้านก่อนนะคะ อาจจะต้องหายไปซักพัก

จากคุณ : ipim (pipm) -[ วันพ่อแห่งชาติ 07:17:50 ]

สวัสดีค่ะน้าปาน - พี่ฉิน - เก๋ และคุณพิม

น้าปานขา รออ่านต่อนะคะ วันนี้ตื่นสาย ไม่สายได้ไง เมื่อคืนกว่าจะได้ดูน้องชายเสื้อชมพูก็หลับไปหลายตื่น (ขอบคุณน้องขาที่โทรมาปลุกนะค๊า) ดูไปสงสารไปแต่ก็อมยิ้มไป . . . น่ารักจริง ๆ เลย

พี่ฉินขา ขอบคุณสำหรับคำแปลข่าวนะคะ

((((กรี๊ดดดดด รูปคูหา 6 . . . ตอนนั้นยืนเอ๋อ...นึกในใจ...คุณทำอะไรกับหมอนเราเนี่ย))))

ขอเอาของขวัญไปให้พ่อก่อนนะคะ

จากคุณ : cutie bunny - [ วันพ่อแห่งชาติ 07:43:06 ]

สวัสดีค่ะ คุณยาย คุณฉิน คุณพิม คุณปี๊บ คุณทองเจิ้น เก๋ และทุกท่าน

รออ่านของคุณยายต่อนะคะ ขอบคุณอู่มามาสำหรับข่าวเช้านี้ค่ะ

ดูรายการเมื่อคืนแล้วก็ทั้งดีใจ ภูมิใจและสงสารตี่ตี๊จังเลยค่ะ

ดีใจที่เจอร์รี่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำในเมืองไทย ที่อยากทำมากคือทานอาหารรสจัด เปรี๊ยว ๆ เผ็ด ๆ ได้นั่งเรือหม่ำด้วย

ขอบคุณ ออรัลบี ประเทศไทย เป็นอย่างมากค่ะ ที่ช่วยจัดการในครั้งนี้

จากคุณ : คุณย่าแอบ - [ วันพ่อแห่งชาติ 07:57:08 ]

สวัสดีค่ะคุณย่า..เมื่อคืนลุ้นแทบแย่ให้เธอประคองเสียงไปได้ตลอดรอดฝั่ง

...เมื่อวานได้บอกเธอว่า "Jerry..Take Care"… เธอเม้มปากแน่นแล้วพยักหน้ารับแบบหนักแน่นมาก . . . แล้วก็ยกมือบ๊ายบายให้มา . . .คุณรับปากแล้วนะ...ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ

หวัดดีน้องแป้ง ทานเค้กหมดยัง รึว่าจับแช่แข็งไว้ไม่ยอมหม่ำ

รายการเมื่อคืน เด๋วคงมีคนเอาคลิปมาให้โหลดนะ . . . ใส่ชุดเดียวกับรูปนีอ่ะ ให้เธอ "สวัสดีครับ" ...แล้วก็พี่ดู๋ถามเรื่องสุขภาพ เธอว่าจะพยายามใช้เสียงให้เต็มที่ที่สุด เพราะเสียงแหบมาก......ถามเรื่องงานว่าทำอะไร ได้ข่าวว่าทำงานหนักมาก

ฟังแล้วสงสารเธอที่สุด...แล้วก็คุยเรื่อง อยากไปเที่ยวไหน เธอว่าเคยถามคนที่เคยมา ว่าควรไปเที่ยวไหน แต่เธอก็บอกว่า ส่วนมากจะให้ความสำคัญกับเรื่องอาหาร พี่ดู๋ถามว่า ชอบทานอาหารรสอะไร เธอว่ารส เปรี้ยว ๆ จัด ๆ หน่อย ...พี่ดู๋แนะนำ "ส้มตำ" มีครบทุกรสที่เธอชอบ เธอว่า ไม่เคยกิน แต่เคยได้ยิน จะลองทานดู . . . คุยเรื่องความประทับใจที่แอร์พอร์ตวันมาถึง (แต่ทำไมทีมงานแปลออกมาเป็นคำว่า อาซิ่ม ไม่รุ ฟังดูแหม่ง ๆ ) . .. ถามอะไรอีก ลืม แต่ตอนจบกรี๊ด ตอนบอกว่า "นอน หลับ ฝัน ดี" . . . เล่นเอาฝันดีกันโดยทั่วหน้า

จากคุณ : cutie bunny - [ วันพ่อแห่งชาติ 08:12:06 ]

สวัสดีค่ะ

น้าปานยังมะยอมมาโพสต์ต่อ หนูขอเล่าเรื่องคุณชายใน vip lounge เมื่อวานกะติ๊ดนึงนะคะ . . พ่อหนุ่มเสื้อม่วง นั่งหันหลังให้ประตู ได้เห็นตอนเธอกำลังซู้ดมาม่าคัพ อยู่พอดีเลยค่ะ (คัพเล็กนะ)

ใช้ตะเกียบคีบไป สลับกับยกถ้วยขึ้นซด โอ้ย ! ท่าซดยังน่าร๊ากกกก . . . หม่ำมาม่าเสร็จ ต่อด้วยแซนด์วิช หม่ำไป เคี้ยวไป คุยไป ลั้นลาสุด ๆ เห็นลักยิ้มตลอด . . .ตั้งหลายชิ้น แล้วปิดท้ายด้วย แตงโม ... หม่ำเสร็จก็ไม่ได้มีฟอร์มเล้ย เอาแขนสองข้างท้าวพนักพิงไปข้างหลัง แบบว่า เฮ้อ สบาย ....น่ารักจริง ๆ . . . อารมณ์ดีมาก ๆ หยิบ นสพ. มาดูบ้าง คุยบ้าง

เรื่องน่ารัก ๆ มาเล่าสู่กันฟังในเช้าอันสดใสค่ะ

จากคุณ : cutie bunny - [ วันพ่อแห่งชาติ 08:34:20 ]

หวัดดีค่ะคุณย่า พี่ ๆ ทุกคนค่ะ
ขอบคุณพี่ฉิน สำหรับข่าวมากค่ะ ....

ขอบคุณ คุณยาย เป็นตัวแทนของคนรักเจอรี่ทุกคน ที่พูดกับคุณชายด้ายถูกใจมากคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด จนเจ็บคอไปหมดเลยค่ะ

จากคุณ : bitoeiyan - [ วันพ่อแห่งชาติ 08:37:47 ]

Oh My God ...

ขอบคุณคุณย่ามากค่ะ เอ๋อไปเลยพอเห็นรูปนี้... พาพ่อไปหม่ำฟูจิก่อนแย้ว

..บ่าย ๆ มาใหม่ค่ะ ...

จากคุณ : cutie bunny - [ วันพ่อแห่งชาติ 10:27:56 ]

กรี๊ดดดดด แทนพี่ปิ๊บ 555555

สวัสดีพี่ฉิน คุณย่าแอบ ( ยังตื่นไหวนะคะ อิอิ ) น้องแป้ง jame-ko คุณพิม

ไม่เคยรู้จักน้องแป้ง มิกิ เป็นการส่วนตัว แต่เห็นชื่อบ่อยในนี้ ได้มารู้จักน้องจริง ๆ ก็ตอนขึ้นเวที พี่อยู่ข้างล่าง ปากก็พูดตลอดเลยว่า สงสัยต้องเป็นวันเกิดน้องคนนี้แน่ ถึงเชิญขึ้นมา แล้วก็ดีใจที่เป็นน้องคนนี้ เพราะน่ารักใส ๆ สไตล์ญี่ปุ่น คิขุโนเนะ

พี่ยังคิดว่าเป็นเด็กมัธยม ปากก็บอกกับคนข้าง ๆ ที่เพิ่งมารู้จักกันในงานว่า น่ารักจังเลย ๆ คนฟังเค้าคงคิดว่าพี่หมายถึงเจอร์รี่ แต่ป่าวเลย พี่หมายถึงน้อง 5555555 มารู้ตอนออกจากงานแล้วว่า คือน้องมิกิ แถมอยู่มหาลัยแล้วด้วย

ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ สมหวังดังใจทุกประการ ถ้าให้ดีกินเค้กแล้วจุดธูปเผื่อพี่ด้วยค่ะ 555

พี่ปิ๊บคะ ยังมีหนังสือพิมพ์จีนที่มีประกาศต้อนรับอยู่อีกมั้ยคะ เก็บให้เก๋ฉบับนึงนะคะพี่ ขอบคุณค่ะ วันเสาร์ไม่ได้ไปแผง นสพ. เลยค่ะ ไปเฝ้ารั้วแทน 5555

จากคุณ : littlere - [ วันพ่อแห่งชาติ 10:42:09 ]

ขอบคุณทุก ๆ ท่านมากค่ะ ที่กรุณาเฝ้าบ้านรอ พร้อมข่าวและภาพ

ถ้าเข้าใจความสาวของยาย ได้โปรดมาช่วย ส่งภาพ ส่งข่าวอีกน้าค้า อย่าเพิ่งหนีไปอุ๊ด อิ อิ

นี่ขนาดมะหยุดพักเลยน้า ทั้งส่งคำ ทำภาพ ก็ได้แค่นี้เองงงงงง แง แง

ต่อนะคะ

การ์ดเสื้อดำ คงแบตหมดกะทันหันเดินจากไปแล้ว ทีนี้เราก็บอกกันว่า เราจะกลายเป็น โต๊ะเก้าอี้ ชั่วคราว ไม่เพ่นพ่าน ไม่ให้เขาเห็น

โอ๊ย !!! ยายอยากได้เสื้อคลุม ของ Harry จังเล้ยยยยย

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 15:33:07 ]

ซาหวัดลีหนูซิ่ม...น่ารักจังเลยมีชื่อใหม่ล่วย
คุณยาย...ขา......ปลื้มเเทนคุณยายมากเลยค่ะ ทั้งลูกจริงลูกเล่นรักคุณยายกันหมดเลย เห็นลูกชายคนตุ้ยนุ้ยเข้ามากอดคุณยายหลังงานเเล้ว ตื้นตันใจจิง ๆ
เเม่ป๋มทำได้เเล้วววววววววววว

เจอร์รี่น้า...มาคราวหน้าต้องกอดอากิ๋ม อาซ้อ อาโกว อาเจ้เเถวนี้ด้วยนะ มะง้านจะ ....

จากคุณ : forever_young - [ วันพ่อแห่งชาติ 15:48:23 ]

ลูกจริงตัว เล็ก ๆ เล็กกว่ายักษ์หน่อยหนึ่ง จะขอลุกไปเดินเล่น
ยายหันไปถลึงตา เข่นเขี้ยว อย่านะ ถ้าแม่ต้องถูกไล่ออกไป เธอตายยย

อีกแล้วคับทั่น ลูกยายทำอะไรไว้นะ ต้องมาเจอะแม่ใจร้าย อีกครั้งหนึ่งจนได้ . . .

นอกจากมะให้ลุกแล้ว ยังกำชับว่า นั่งให้ตัวเล็กสุด เดี๋ยวนี้เลย

ถ้าท่านใดนึกภาพลูกยายมะออก ก็ให้หลับตาคิดถึงจอมปลวกสักลูกหนึ่ง
ที่สูงกว่า 180 และกว้างกว่า หอประชุม ร.ร.หอวังแล้วกัน

ขณะที่ยายต้องนิ่งงันอยู่นั้น มีหลาน ทั้งไทยและเทศ โทรเข้ามา ยายได้แต่ขอโทษ ช่วยอะไรมะได้จริง ๆ ตัวยายเองก็แทบจะต้องหยุดหายใจไปด้วยแล้ว แม้จะหันไปมองนอกรั้ว และเก็บภาพยังมะกล้า

เพราะขนาดหันหลังให้ ก็มีเสียงเด็ก ๆ ตะโกนเรียก ยายกลัวจะเป็นต้นเหตุทำให้พรรคพวก อดกันไปหมด เพราะทุกคนเนียนเป็น ผปค.ได้อย่างดี มียายคนเดียวบังอาจสวมเสื้ออาเจิ้นมา

ช่วงเวลากว่าสามชั่วโมงนั้น ถ้าไปหารายได้ก็คงเป็นมหาเศรษฐีไปแล้ว อาเจิ้น นะอาเจิ้น

ทำไมฉัน จึงต้องคิดถึงเธอขนาดนี้ ก็เพราะนอกจากใบหน้าจะอ่อนใส ที่สนามบินเมื่อวานแล้ว ไหนยังจะเสียงเรียกชื่อ ดังลั่นอีก Jerry Jerry Jerry Jerry Jerry Jerry …

ไหนยังจะคำชมจากปากนักข่าว ที่พลอยมากระโดดโลดเต้นไปกะพวกเราหลังเธอจากไป มันทำให้ฉันใจพอง จนรู้สึกว่าอาจสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้ โดยขาดสติ
แต่พวกเราทุกมามา ทุก ๆ แฟนแท้ของเธอ ล้วนพร่ำเตือนตนเองกันอยู่เสมอ ๆ

มีนักข่าวหญิง ชาวจีน มาสัมภาษณ์ยาย เรื่องการเขียน My Jerry ตามคำบอกเล่าของ แฟนซวี่ชาวจีน ที่มาเรียนที่ เอแบค และรู้จักยาย คือ หนู Lucia

ทั้งสองคน ช่วยยายถือของ ขณะสัม แถมคุณนักข่าวยัง ช่วยซับเหงื่อให้ตลอด ขณะอยู่ดอนเมืองช่วงเที่ยงวันนั้น ยายเสียเหงื่อไปราวสามโอ่ง 555

และนักข่าว รับอาสา ช่วยยายส่งหนังสือ กับ จม. ให้ถึงมือ Jerry (ดังภาพ หนังสือปกม่วงเข้ม และ จม. สีชมพู) เพราะเขามองสถานการณ์แล้ว เห็นว่ายายไม่มีทางเข้าถึงวงในแน่นอน อยากจะเดาว่า นักข่าวคนนั้น คือ คุณอี้หุ้ยฉือ ที่คุณฉินนำข่าวจาก นสพ. ของเธอมาแปลไว้

เพราะมีรายละเอียดตามที่ยายให้สัมไป โดยมีหนูลูเซียเป็นล่าม ยายต้องใช้อังกฤษกับลูเซีย และลูเซีย แปลเป็นจีนอีกทอดหนึ่ง ความคงเพี้ยนไปตั้งแต่ท่อนแรก คือภาษาปะกิตของยายแล้ว คิก คิก

ขณะอยู่ใน ร.ร. หอวัง ในใจยายนึกต่อไปว่า ต่อไปนี้ แฟน ๆ จะทำอะไรตามอำเภอใจไม่ได้แล้ว เราต้องรักษาเกียรติยศทุกอย่าง ไว้ให้คนดีที่หนึ่งของเรา ว่าแล้วก็บอกตัวเองว่า แต่ครั้งนี้ฉันขอดื้อแพ่งไม่ลุกออกจากรั้ว ร.ร.ไป อีกครั้งเดียว ครั้งหน้าค่อยว่ากันใหม่ 55555

ใจจริงส่วนลึก ที่ยายอยากออกไปทุกแห่งที่เขาไป ทั้ง ๆ ที่เห็นเขาจนเบื่อออออแย้ว ต๊าย !!! ฟันเดี๊ยน กระเด็นออกมาได้ไง ฟันจริงด้วยจิ ...

ยายมะกล้าใช้ฟันปลอม กลัวเสียชีวิตตอนกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ก็เพราะยายอยากเก็บภาพต่าง ๆ ในมุมของยาย แล้วนำมาเล่าให้หลาน ๆ อีกมากมาย ที่ไม่มีโอกาส ได้ซึมซับบรรยากาศไปพร้อม ๆ กับพวกเราด้วย ยายจึงตะเกียกตะกายอย่างนี้ทุกที เหตุผลมันอยู่ที่เพราะเราเต็มใจมาเป็นแฟนเขานั่นเอง ...

เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว เราจะไม่ยอมสละเรือ เป็นอันขาด

ก่อนถึงเวลารถของ Jerry จะมาถึง พวกเราทุกคนปฏิบัติตามคำสาปของการ์ดเสื้อดำคนเมื่อกี๊ มะงั้นเดี๋ยวเขาเสียจะใจ คือ เราจำใจแยกย้ายมาหาทำเลใหม่ ใกล้จุดที่รถจะจอด หน้าหอประชุม 555 ก็คุณอยากประมาทเราไว้นี่นา เราก็ไม่อยากให้คุณผิดหวังงงงงง

เสียงกรี๊ดดดดดดดดดดดด นอกรั้วดังลั่นสนั่นถนนข้างโรงเรียนหอวัง

ได้ใจจริง ๆ เล้ยยยยย คนข้างในตะกายขึ้นกระถางต้นไม้
คนข้างนอกปีนขึ้นเสาไฟฟ้าแรงสูงไปแล้วววว 55555

แล้วรถก็มาจอดตรงหน้ายายที่มีการ์ดกั้นไว้ เจ้าชายน้อยลงจากรถ เสื้อชมพูอ่อนคับ แขนสั้นมาก ๆ แค่สามสี่นิ้วเอง กางเกงขาว ผมสีทองอ่อนปลิวไสว เดินพ้นตัวรถตู้ออกมาแล้ว

พวกเรา สี่มามา กะ ห้าหก หลาน ๆ กรี๊ดดดกันเหมือนคนแปดหมื่น พร้อมเรียกชื่อเขาไปด้วย

ตำรวจและการ์ด เมื่อเห็นภาพพวกเรา ก็คงเอาไปนินทาอีกสามชาติ นั่นมันเรื่องของเธอ

ส่วนเรื่องของฉันตอนนี้คือ เจ้าชายน้อยโบกมือให้แฟนนอกรั้วแล้ว และหันมามองพวกเรา ฉีกยิ้มกว้าง เหมือนจะเตือนว่า อาม้าทั้งหลาย ลื้ออาจหาญไปแล้ว อั๊วละกลัวใจพวกลื้อจริง ๆ

แล้วเขาก็เลี้ยวมาทางระเบียงด้านซ้าย ที่พวกเราอยู่ ยายก็นินทาในใจ อะไรกัน แค่ชั้นเดียวต้องขึ้นลิฟท์ด้วยเหรอ (ดูสิสมองที่หิวข้าว มันคิดไปได้) เขาหายเข้าประตูไป ยายเห็นเฟนนี กะอีกคนรออยู่
ตอนนั้น ลูกกะตายายจึงเพิ่งมองไปเห็นป้าย รูปคนที่อยู่เหนือประตู

อาเจิ้นเอ๊ย ! ถ้าลื้อต้องปวดฉี่กะทันหัน เพราะหน้าอาม้าละก้อ
ขอโทษจริง ๆ พวกเราล้วนเป็นแพนด้า ตามลื้อกันไปหมดแล้วววว 55555

จากนั้น เขามายืนโบกมือและสปาร์คพวกเราตรงระเบียง ส่งทั้งสายตาและรอยยิ้ม ก่อนลงบันได กลับเข้าไปรอความพร้อมอยู่ในรถ

อาซวี่เอ๋ย มารออยู่ตรงกระถาง กะพวกมามาก็ล่าย รับรองปลอดภัยยยยยยย

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 16:00:11 ]

หมวยคร้าบ อาม้าบอกแล้ว เดี๋ยวอาม้าก็ไปแล้ว จึงขอแซงคิวก่อน อิ อิ นี่อาม้า บอกไปกี่ครั้งหรือยังเรื่องขึ้นเวที ว่าไม่รู้เลยสักนิด จึงโทรมได้สุด ๆ ปานนั้น ปานไหน ก้อปานนี้อ่ะ เหอ เหอ ...

พอยายบ่นให้ลูกจริงฟังว่า ดูซิ ดูลูกปลอมทำกะแม่ แม่ก็มียางอายสังขารเหมือนกันน้า

ทีตัวเองนะหล่อซะขนาด แล้วไม่นึกบ้างเลยว่าอาเหล่าซือ จะโทรมยังไงมั่ง เหอ เหอ บังอาจขึ้นไปถ่ายภาพหรา คู่กะเจ้าชายน้อย แต่ถ้าถามว่า ระหว่างให้หัวฟู หน้าเป็นกะทะหอยทอด กะอดกอดลื้อ อาม้ายินดีเป็นยิ่งก่ากะทะหอยก็ยังได้

แต่ขอโทษอีกที ที่อาม้าทะเล้นแบกไหปลาร้าค้างคืนขึ้นไปล่วย 555555

ขอบคุณที่ลูกยังอุตส่าห์ยิ้มหวานตอนกอด แม้ต้องกลั้นหายใจสุดฤทธิ์

ขอให้การทำบุญกะเหล่านั้งครั้งนี้ จงส่งผลให้ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ จงเติบโตยิ่ง ๆ ขึ้น ขอจงไปจนถึงจุดสูงสุดอย่างผ่องใส ไร้ราคี

เป็นรัศมีแห่งศิลปินทั้งปวง เป็นความภูมิใจสูงสุดของแฟน ๆ จำนวนมหาศาลด้วยเทอญ

ระเบียงนี้ที่เจ้าชายหันมายิ้มและโบกมือ ให้มามาทั้งสี่ กะหลานทั้งหลาย
(คิดถึงคุณย่าจังเล้ยคุณย่าบอกงานนี้ จะขอถนอมร่างกายเก็บเสียงไว้กรี๊ดดดดด ในงาน อิ อิ ) ยายมะเจียมเลยคร้าบ ใครชวนไปไหน ไม่ภาคเสธเลยสักนี้ดดดดด ยอมมาตายตอนนี้

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 16:20:44 ]อาคุณจิ๋ม กะอาเจ็ง

เจ้าชายน้อย นั่งรอในรถห่างจากยาย 5-6 เมตร ดูจิ มีอุปสรรคขวางกั้น ผ่านไป ราว 6-7 นาที เจ้าชายน้อยจึงลงมาให้สาว ๆ นอกรั้วกรี๊ดดด กระหึ่มอีกครั้ง ยายไม่เห็นเพราะรถบังอยู่ แต่เดาว่า คงโบกมือให้พร้อมรอยยิ้ม เช็คจากเสียงกรี๊ดดด

(หลายชั่วโมงนั้น คนทั้งกรุงเทพ อาจแตกตื่น ฝูงชนมากมาย เงียบสงบยามพายุนิ่ง แต่เหมือนโลกจะแตก เมื่อพระอาทิตย์พ้นเหลี่ยมเมฆ)

เขาเดินขึ้นไปแล้ว ไม่ลืมส่งยิ้มซ้ายขวา สมองทำงานดีจริง ๆ แม้นอนเพียงน้อยนิด

พวกเราลงนั่งเหมือนลูกโป่งหมดลม ไม่คิดเจรจราขอเข้าไปภายในหอประชุม ไร้ผลเปล่า ๆ สู้เก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้อย่างนี้ดีกว่า

เสียงกรี๊ดดดดในฮอลเล็ดลอดออกมาน้อยเกินคาด น่าจะยอมให้พวกเรา เข้าไปช่วย ศิลปินจะได้ ไม่รู้สึกวังเวงงงงงง ฮ่า

เราสนทนา พักผ่อน ส่งน้ำเข้าร่างกาย แล้วก็ไปถ่ายเทออก อีก 30 นาที ก็พร้อมแล้วที่จะป่ายปีนอีกรอบ หลานข้างนอกเตรียมขึ้นเสาได้แล้ว 5555

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 18:01:36 ]

ก่อนที่ Jerry จะกลับออกมา มีการสลับรถตู้ จะพยามสร้างความสับสนให้แฟน ๆ พวกเรายืนจ้องตรงทางออก ไม่ยอมถอนสายตา แม้จะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร

เมื่อเขาออกมา ก็ถูกดันให้ขึ้นรถไปโดยเร็ว มีเด็ก ๆ วิ่งตามไปสี่ห้าคน
ยายก็กระโดดแผ็วตามไป เป็นเพราะรถแล่นช้ามาก เป็นเพราะเปิดม่านอีกตะหาก

เจ้าชายน้อยเสื้อชมพูแสนอ่อนโยน อยู่ห่างแค่ 5 เมตร ยายจะคิดมากอยู่ทำไม
ยายวิ่งตามเด็ก ๆ ไป กับม่านหน้าต่างบานนั้น ระยะทาง จากหอประชุม
ถึงประตูทางออก ราว 80 -90 เมตร วิ่งเยาะ ๆ ก็ทัน ยายส่งเสียง Jerry สวัสดีค่ะ เขานั่งอยู่ติดกระจกด้านที่ยายวิ่งอยู่ ก้มไหว้อยู่ในรถอย่างอ่อนน้อมมาก ยิ้มหวานจ๋อยอีกตะหาก

เด็ก ๆ หยุดวิ่งไปแล้วแค่ครึ่งทาง แต่อาเจิ้นที่ห่างไป 3 เมตรยังก้มไหว้อีก และไหว้อีก อาม้าจะหยุดวิ่งได้ไง ถ้าลื้อยังไม่หยุดไหว้ ตรงนั้นมันไม่มีศาลเจ้าอยู่เลยน้า มีแต่โบราณวัตถุ กลิ้งหลุน ๆ ตามมาข้าง ๆ เธอไม่หยุดไหว้ ฉันก็ไม่หยุดวิ่ง เรามาสู้กันสักตั้ง 55555

เขาช่างเอาใจพวกเรา จนละเลยความเขินอาย เพื่อนฝูงที่นั่งในรถเขาจะคิดยังไง คนไรฟวะ นั่งในรถแท้ ๆ ส่งยิ้มหวาน ไหว้อ่อนน้อมอยู่นั่นแล้วไม่เลิกรา

ยายหยุดวิ่ง เมื่อรถจะเลี้ยวซ้ายอีกเพียง 10 กว่าเมตร ก็ออกประตูสู่ถนน
การ์ด 3-4 คน พากันเดินย้อนกลับ มีคนหนึ่งบอกว่า

"เฮ้ย !!! ดูคนข้างนอกซิมากมายกว่าข้างในตั้งเยอะ"
(อ้าวเพิ่งเห็นเหรอ เขายืนมาสามวันแล้วนะ)

แล้วพวกเขาก็ชวนกันวิ่งตามรถตู้ที่เลี้ยวซ้ายออกไป วิ่งต่อทางตรงในถนนใหญ่ อีก ราว 90 เมตร เท่ากับความยาวข้างใน ร.ร. เพราะทางเข้าที่จอดรถตรงกับบันไดหอประชุม และรถต้องเลี้ยวขวาเข้าลานจอดของห้าง

ยายวิ่งออกนอกประตู ร.ร.แล้ว ปลิวข้ามม้าลาย หวังไปเก็บภาพมหัศจรรย์แห่งรัก
บนถนนใหญ่กลางกรุง ฝูงผึ้งกว่าสามร้อยรุมเกาะรถที่เคลื่อนได้ช้ามาก
โดยมีนางพญาหน้าใส ยั่วเย้าอยู่ภายใน ทั้งไหว้อย่างงดงาม ทั้งส่งยิ้ม ทั้งโบกมือ

สารภาพมาซะดี ๆ ใครบ้างที่ใช้ปากกะกระจก คนขับรถบอกมีแต่ลิปติกเป็นเทือก อิ อิ ยายรีบถามเขาว่าช่วยดูซิ มีสีที่เหมือนบนปากยายอ๊ะป่าววววว 5555555 (ขี้ตู่จริง ๆ)

มีเด็ก ๆ ที่กลัวการข้ามถนนมาเล่าว่าตอนนั้นมีรถวิ่งอยู่มาก รถตู้ที่มีเจ้าชายนั่งนั้น อยู่ตรงหน้า
เพื่อน ๆ ก็ตะโกนบอกว่า "ข้ามมาเลย ๆ เขาไม่กล้าชนหรอก" ยายฟังแล้วหนาวววววววว จับใจ

อยากเก็บภาพนั้นมาอวดคนทั้งโลก จะได้ไม่มีคำพูดว่า ขาลง ขาลง อีก
แต่ยายมะเจียมสังขาร วิ่งขึ้นที่สูง คือลานจอดรถชั้นสอง แต่ช้าไปแล้ว
เมื่อไปถึง ภาพฝูงชนกระจายไปแล้ว อดได้ภาพยอดเยี่ยมเลย

มีเด็ก ๆ มาบอกว่า ตอนคุณยายวิ่งออกนอกถนน Joyce อยู่ปากประตู เขาเรียกยายไม่ทัน

ส่วนลูกจริง ก็บอกว่า พอรถตู้เคลื่อนออกจากหน้าหอชุมไปแล้ว
หันหาแม่ เห็นแม่ ปรู๊ดดดดดด ผ่านไป ไม่ทันซะแล้ว หายไปต่อหน้า 5555

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ วันพ่อแห่งชาติ 18:17:43 ]

@ ... จม. ที่ยายส่งถึง Jerry ... เพื่อบอกเล่า My Jerry... @

Jerry ที่รักยิ่ง

ฉันคือผู้ที่เขียนและพิมพ์หนังสือชื่อ My Jerry และคือคนที่ได้กล่าวสวัสดี พร้อมจับมือคุณบนห้องอาหาร ของสนามบินในประเทศไทย เมื่อวันที่ 30 กันยายน2003
และต้องเฝ้าดูคุณกับ Vanness ติดอยู่ในสนามบินนานกว่า 2 ชม. ด้วยความเสียใจและขอโทษแทนเพื่อนชาวไทยที่รักและห่วงใยคุณทุกคน อีกทั้งได้ร่วมกับ JBC Staff ช่วยกันดูแลเพื่อน ๆ ของคุณกว่า 700 คน ให้นั่งเป็นระเบียบ เพื่อส่งคุณกลับ Hong Kong ในครั้งนั้น ที่หน้าโรงแรม Shangri-La เมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2003

ฉันได้ตัดสินใจลาออกจากราชการ ก่อนที่จะหมดวาระ 4 ปี เพื่อให้มีเวลาเขียนหนังสือ โดยมุ่งหมายให้หนังสือที่เขียน มีโอกาสส่งไปถึงเด็ก ๆ ในชนบทที่ค่อนข้างขาดแคลน ความตั้งใจเดิมของฉันคือ เมื่อหลังเกษียณจากงานอาชีพครูแล้ว จึงจะลงมือเขียนหนังสือที่มีเนื้อหาดี ๆ เพื่อส่งไปให้แก่เด็ก ๆ ผู้รักการอ่านทั้งหลาย

แต่เมื่อได้รู้จักคุณ ตั้งแต่เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2003 แล้ว จึงเกิดความคิดใหม่ว่าไม่ควรรอจน ถึงปี 2008 เพราะฉันอาจจะแก่เกินกว่าจะจดจำเรื่องราว ที่น่ามหัศจรรย์ของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่บังเอิญได้มารู้จัก และเผลอไผลลุ่มหลงในคุณงามความดีของเขาเอามากมาย ทั้ง ๆ ที่อยู่มาจน 55 ปี ไม่เคยสนใจศิลปินคนไหนมาก่อน

เมื่อยิ่งได้รับรู้เรื่องราวของคุณมากขึ้น ๆ ฉันได้แต่บอกกับตัวเองว่า ฉันได้รักคนที่สมควรรัก ไม่เสียใจเลยที่ต้องมาทำอะไร ๆ มากมายให้คุณ เพราะคุณงามความดีของคุณ มีมากเหลือเกิน ทั้งในด้านความกล้าคิด กล้าตัดสินใจ กล้ายืนหยัด และความกล้าที่สำคัญของคุณซึ่งควรเป็นแบบอย่างแก่คนทั่วไปทุกเพศทุกวัย ก็คือ กล้าที่จะสู้กับตนเองเพื่อเอาชนะงาน และกล้าที่จะสู้กับความไม่เป็นธรรมทั้งหลาย ฉันได้เล่าเรื่องราวทั้งหลายให้กับคนใกล้ชิด และลูกศิษย์ได้รับรู้

จริง ๆ นะ ฉันคิดอยู่ตลอดเวลาเลยว่า ลำพังอาหารต่าง ๆ ที่มีอยู่ใน Taiwan คงไม่สามารถเสริมความหล่อให้คุณได้ขนาดนี้ ฉันเชื่อว่าคุณแม่ของคุณคงต้องเลี้ยงดูคุณด้วยอาหารวิเศษจากสวรรค์แน่ ๆ เลย จึงทำให้ ความคิด จิตใจ และรูปลักษณ์ ของคุณ สมบูรณ์ได้เพียงนี้

เหตุที่ฉันจำเป็นต้องลงทุนพิมพ์หนังสือนี้ขึ้นเอง ก็เพราะต้องการปกป้อง เรื่องราวของคุณให้รอดพ้นจากปลายปากกาของพวกนักข่าว ที่ชอบการบิดเบือนเรื่องราว และระบายสีสันเพิ่มเติม ทั้ง ๆ ที่มีสำนักพิมพ์ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ยินดีซื้อเนื้อหาของฉัน แต่เขาต้องการปรับเนื้อข่าว ให้มีความโลดโผนเพื่อทำการตลาดได้ตามต้องการ ฉันได้อ่านถ้อยคำของเขาแล้ว ยอมไม่ได้เป็นอันขาด อะไรที่ผิดจากข้อเท็จจริงโดยเจตนา จะเกิดขึ้นไม่ได้ ฉันพยายามรวบรวมเฉพาะเรื่องที่ คุณให้สัมภาษณ์ไว้ในรายการโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ และตามการปรากฏตัวในที่ต่าง ๆ เท่านั้น

ดังนั้นหนังสือนี้ความจริงควรเสร็จตั้งแต่เดือนมกราคม 2005 แต่เพราะความที่ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด กว่าจะครบทุกหน้าตามต้องการ จึงใช้เวลาไปอีกมากทีเดียว หนังสือนี้เผยแพร่เมื่อเดือนกรกฎาคม 2005

เมื่อหนังสือเสร็จแล้ว สิ่งที่ตั้งใจไว้ คือ

1. ส่งหนังสือจำนวน 300 เล่ม ไปให้ห้องสมุดโรงเรียนต่าง ๆ ในถิ่นขาดแคลนของไทย

2. ถวายหนังสือ จำนวน 300 เล่ม แด่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เพื่อแจกจ่ายไปยังห้องสมุดในชนบทห่างไกลทั้งหลาย

3. เงินรายได้หลังจากหักค่าใช้จ่าย จำนวนสองแสนบาท จะนำทูลเกล้าถวายสมเด็จพระเทพ ฯ ซึ่งเป็นองค์ประธานสภากาชาดไทย เพื่อเป็นทุนการศึกษาแก่เด็กกำพร้า Tsunami ในนาม Jerry Yan ศิลปินจาก Taiwan

4. หนังสือจำนวน 200 เล่ม จะแจกให้กับแฟน ๆ ของคุณที่ยังเป็นเด็กนักเรียน หรือแฟนของคุณผู้ที่ค่อนข้างขัดสน

5. หนังสือจำนวน 3,000 เล่ม จำหน่ายให้แก่ผู้ที่รักคุณ และบุคคลทั่วไป

ฉันเป็นอาจารย์สอนวิชา ภาษาไทย การประพันธ์ และกวีนิพนธ์ มานาน 35 ปี
คุณเป็นแรงบันดาลใจ ให้ฉันสามารถเขียนหนังสือเล่มแรกได้สำเร็จภายในเวลาหนึ่งปีเศษ อีกทั้งยังฝึกฝนเรียนรู้การทำภาพต่าง ๆ ของคุณ ในวัยใกล้ 60 ปี งานศิลป์ในหนังสือนี้จึงเป็นผลงานของฉันเกือบทุกหน้า และ My Jerry ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากผู้อ่านทั้งหลาย ฉันเชื่อว่าเรื่องราวการต่อสู้อุปสรรคทั้งปวงของคุณ จะเป็นแรงบันดาลใจให้เยาวชนไทย มีความกล้าหาญ เข้มแข็ง มานะบากบั่น และเข้าใจชีวิตมากขึ้น ที่น่าภาคภูมิใจอย่างยิ่งสำหรับฉันก็คือ ชีวิตอันดีงามของคุณสามารถทำให้คนที่ไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนเลย ได้มาหลงรักคุณอย่างเอาจริงเอาจัง ตัวอย่างที่ใกล้ตัวที่สุด ได้แก่

คนแรก คือ เจ้าหน้าที่ของโรงพิมพ์ ซึ่งเป็นคนช่วยตรวจตัวสะกดหนังสือ My Jerry บัดนี้เธอผู้นั้น ซึ่งมีอายุ 43 ปี แล้ว ได้ลุ่มหลงคุณทันทีที่อ่านเรื่องราวไปเพียง 2 - 3 บท และขอติดตามมาพบตัวจริงของคุณที่ Hong Kong ในครั้งนี้ด้วย

คนต่อมา คือ เด็กสาว อายุราว 26 – 27 ปี เธอแค่เคยรู้จักชื่อคุณแต่ไม่เคยชมผลงานของคุณเลย บัดนี้ต้องมาหลงรักคุณ เพราะได้มาช่วยฉันทำงานด้านการจัดภาพนั่นเอง

คนที่สาม คือ น้องสามีของฉัน ซึ่งมีอายุมากกว่าฉัน 5 ปี คือ 62 ปี แล้ว เธอไม่เคยรู้จักคุณเลยสักนิด แต่เมื่อได้อ่าน My Jerry แล้ว เธอก็ต้องขอมาสมัครเป็นแฟนคุณด้วยอีกคน

พฤติกรรมของทั้งสามคนนี้ ก็จะเหมือน ๆ กับ แฟนของคุณจากทุก ๆ ประเทศ นั่นคือ เมื่อเริ่มสนใจคุณ ก็ต้องตามหาผลงานของคุณทุกชิ้นมาดู แบบไม่หลับไม่นอน บทบาทของคุณมันดีจริง ๆ ถึงขนาดทำให้คนดู กลายเป็นหมีแพนด้าไปตาม ๆ กัน และลงมือหัดเรียนรู้การใช้ Computer อย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะในนั้นมีเรื่องราวของคุณอยู่มากมายเหลือเกิน

ขอบคุณที่ได้สละความสุขสบายต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน เพื่อสร้างความสุขให้เพื่อน ๆ ทั่วเอเชีย ขอคุณงามความดีของคุณและคุณแม่ จงช่วยเพิ่มความแข็งแรง ทั้งร่างกายและจิตใจ ให้คุณทั้งสองไปอย่างยั่งยืน เพราะคุณจึงทำให้คนมากมายลุกขึ้นมา ยืนหยัดเพื่อความถูกต้อง รักบุพการี มุมานะ รับผิดชอบงานในหน้าที่ เห็นค่าของเงิน ทำการกุศลอย่างเต็มใจ เรียนภาษาอังกฤษ ภาษาจีนกลาง โดยเฉพาะ Computer และอื่น ๆ อีกมากมาย

เพื่อนชาวไทยพร้อมที่จะยืนเคียงข้างคุณ และสนับสนุนคุณตลอดไป เหมือนเพื่อน ๆ ชาติอื่น ๆ
ขอให้หมั่นดูแลสุขภาพ เพราะนั่นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของคนเรา มีค่าเหนือเงินทอง หรือสมบัติอื่น ๆ

ไม่บังอาจที่จะกล่าวว่ารักคุณเหมือนลูก แต่นั่นคือความจริงที่สุด

จากแม่ชาวไทยที่อายุมากที่สุด

Auntie Pan

23 September 2005

จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ 6 ธ.ค. 48 12:27:39 ]

ความประทับใจ ของแฟนจากฮ่องกง คุณSibala เธอมีโอกาสเดินทางมาร่วมงาน M&G ของ Oral-B เมืองไทย

เมื่อกลับไปแล้ว เธอได้เล่าความประทับใจต่าง ๆ ไว้ใน //www.nbbbs.com เว็บของฮ่องกง แฟนคลับ Jerry ที่เด่นดัง และมีคุณค่ามาก ทั้งกับตัวศิลปิน และแฟน ๆ จากทั่วโลก

ข้อความของ Sibala ได้รับการแปลอย่างละเอียดถูกต้อง เป็นภาษาไทย โดย มามาของ Jerry ที่เป็นชาวไทย และใช้นามว่า คุณ R ในเว็บพันทิบ

ต่อไปนี้ คือ ข้อความดังกล่าว ขออนุญาตท่านเจ้าของคำแปล นำลิงค์มาลงไว้ตรงนี้ด้วยความขอบคุณอย่างมาก ๆ ค่า

//topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/C3945091/C3945091.html

Clip Link from Jerry Japan Fan (ภาพชัดดีค่ะ)

//blog.xuite.net/katai/jerry/4661464

Create Date : 31 สิงหาคม 2550

Last Update : 15 มิถุนายน 2551 13:29:56 น.

0 comments

Counter : 1248 Pageviews.