Group Blog
 
 
มีนาคม 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
12 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
แคะกระปุกตามเศรษฐีไปญี่ปุ่น




2 Oct 2008


ในที่สุด ยายก็ได้กลับไปเที่ยว ดินแดนปลาดิบอีกครั้ง จนได้

ครั้งแรก ได้ไปมาเมื่อเดือนตุลาคม 25-30 1995 (2538) ในโครงการแลกเปลี่ยนอาจารย์ กับครูโรงเรียนประถม ที่เมือง Ibaraki

คราวนั้น แทบไม่ได้ใช้เงินส่วนตัวเลย หลวงและสมาคมผู้ปกครอง รวมทั้งฝ่ายญี่ปุ่นออกให้ทั้งหมด มีแต่การซื้อของส่วนตัวเท่านั้น ที่ต้องจ่ายเอง ว่าไปแล้ว เหมือนไม่ได้ไปญี่ปุ่น ที่ใคร ๆ เขาว่ากันว่า ยากเย็นเข็ญใจนัก เพราะอะไร ๆ ก็มีผู้ดูแลจัดการให้ทั้งหมด ไม่ดีเลยจะสบายไปหน่อยละมั้ง รู้สึกยังติดค้างบุญคุณ อยู่กับคนอีกหลาย ๆ คน ... โดยเฉพาะ ผอ. ที่ท่านมีเมตตากะยายมาโดยตลอด ได้แต่รำลึกถึง และภาวนาให้คุณพระคุ้มครองท่าน

ครั้งนี้ ที่มีโอกาสอีกครั้ง ได้วิ่งตามเศรษฐีไทย และเศรษฐีไถหวันไปญี่ปุ่นจนได้ อย่างหวุดหวิด เกือบตกเครื่องเอาทีเดียว 55 จะทำอาการแบบนี้ไปอีกกี่ทริปหนอ เหอ เหอ



ในการไปครั้งที่สองนี้นี่เอง ที่ถือได้ว่า เป็นการได้ไปถึงญี่ปุ่นอย่างแท้จริงเสียที เพราะต้องเริ่มผจญภัยตั้งแต่การขอวีซ่าเลยทีเดียว

เพราะเมื่อไปถึงนาริตะ ก็ต้องลากกระเป๋าไปขึ้นรถไฟ และลากกระเป๋าจากสถานีรถไฟ ไปเดินตามหาที่พัก

ประสบการณ์ครั้งนี้ จึงสร้างความประทับใจให้อย่างมากมาย ...

ยายพอจะรู้จักญี่ปุ่น นี้ดดดดหนึ่งแย้ววว เย้ เย้ !!!



ต้องขอบคุณ คุณหลาน ๆ อาอี๊ อาโก และ บรรดาแม่ ๆ ของ Jerry ที่ให้โอกาสยายอย่างสุด ๆ ขอบคุณ ๆ

โดยเฉพาะหัวหน้ากลุ่มสาวน้อย "นามป้าฮู" ยายซูฮกคุณหลานเธอจริง ๆ เหนื่อยไม่บ่น เบื่อหน่ายไม่ส่ายหน้า รำคาญก็ไม่มองซะ แต่หิวขอเจี๊ยะก่อน 55 ตรงเรื่องเจี๊ยะเนี่ยะ ทำให้ทริปนี้มีสีสันมากมายยยย หากมีโอกาสต้องขยาย ให้ผู้อ่านน้ำลายสออออออออ ให้ล่าย เหอ เหอ


ลำพังเสน่หาของอาซวี่น่ะเหรอ ฉุดอาม้าไปจาแปนมะล่ายหรอก อิ อิ ... จิงซิกหนา

แต่ขอร้อง หากมีวาสนา ทริปหน้า อย่าทิ้งม้าอีกน้า ... มันว้าเหว่มากมาย รุไหม



ครั้งนี้ จึงเป็นวาสนาของยายยิ่งนัก เพราะถึงจะต้องระหกระเหินในวัยย่าง 62 แต่ทว่าเป็นความลำบากที่เต็มไปด้วยความสุข

โดยมีน้อง ๆ หลาน ๆ ร่วมอุดมการณ์ ไปตามล่าหาฝันด้วยกันกลุ่มใหญ่ อีกทั้ง ที่ว่าลำบาก ก็คือแค่เดิน ๆ ๆ ตาม หน.ไปเท่านั้น เพราะแม้จะไปกันเอง แต่ในกลุ่มเกือบ 20 คนนั้น ก็ล้วนแต่มีผู้สามารถที่จะพายายไปเที่ยว สถานที่ต่าง ๆ ที่สวย ๆ ยอดฮิต

อีกทั้ง ไปหาของกินที่แสนจะอร่อย ราคาประหยัด รสชาติสุดยอด

แถมที่เยี่ยมมากอีกอย่างคือ เราต่างก็มีบทสนทนาที่เข้าใจกัน สื่อประสานกันอย่างไม่ต้องมีอารัมภบทหรือคำสรุปใด ๆ เรียกว่า พูด ๆ ไปเถอะ โดยไม่ต้องลงเอยด้วย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... คนฟังเข้าใจได้ตลอดเองแหละ

การสนทนาของพวกเรา จึงสามารถทะลุกลางปล้องออกมาได้อย่างไม่ต้องมีปี่มีขลุ่ย แค่คำว่า ตุ้ย ๆ ตุ้ยอา จูโถว เปิ้นตั้น เจิ่นเต้อมา พรรคพวกก็พอจะรู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรกันอยู่ ...

แต่บางครั้งอาม้าก็เปิ้นตั้น หมั่นโถว ฟังมะรู้เรื่องเลยน้า คนเก่งภาษาจีน ยังไง ๆ ช่วย ย้ำ ๆ คำแปลให้ม้าบ่อย ๆ หน่อย ก้อจะเป็นพระคุณมากค่า


วันเวลาเหล่านั้นจึงเต็มไปด้วย ความทรงจำดี ๆ ... ขอบคุณ ชายหนุ่มคนนี้มากมายนัก





เพราะคุณ จึงช่วยให้คนแก่คนหนึ่ง มีสุขภาพที่ดีเยี่ยม (ทำเป็นคุย 55) ทั้งกายและใจ ได้แต่หวังว่าจะแข็งแรง วิ่งตามหลาน ๆ ไปได้อีกหลาย ๆ ปี อย่าเพิ่งเบื่อเหล่าม่าคนนี้เสียก่อนละกัน



ยายขอโทษ นะค้า แปะภาพนำล่องไว้ แล้วลืมไปเลย ให้อภัยเหล่านั้งด้วยค่า


มาต่อ ๆ แล้วค่า

ภาพที่ไปจาแปน ยายถ่ายเองทุกภาพ ด้วยกล้องกิ๊กก๊อกมาก ตัวจิ๋วเดียว แถมมีเมมไป แค่กิ๊กก่า ๆ เท่านั้น

ต้องใช้วิทยายุทธที่แสนยากยิ่ง คืออออ ถ่ายใหม่ลบเก่า หรือถ่ายหางลบหัว ก็ว่าไป 55

และภาพ ดุ๊กดิ๊ก หรือ ภาพที่ต้องผ่านการทำ ยายก็ทำเองทั้งหมดค่า

คุณลูกชาย สอนยายแค่เริ่มต้นบทที่หนึ่ง เขาทนคนแก่งุ่มง่าม ๆ มะไหว เขาทิ้งยายไปเลย ยายก้อมะง้อ มะงุมมะงาหรา ของเราไปเรื่อย ๆ ขัดข้องอะไรก้อตะโกนถาม เช่น ภาพหายไปแย้วววว ทำเสร็จยังมะทันเซฟ ไฟดับ 1 วิ ทำไงจาได้ภาพคืนมา อย่างเนี้ยะเป็นต้น

แถม ระยะหลัง ๆ ยายยังต้องไปสอนเขาในบางเรื่องเลยด้วยซ้ำ นี่แน่ คุยทับซะเลยยยย อย่าเพิ่งหมั่นไส้ น้าค้า เพียงอยากให้หลาน ๆ ที่ เคยบ่น ๆ ว่า ยังทำภาพไม่เป็น ลองมาเรียนรู้ดู แล้วจะสนุกสนาน มัความสุขมากมายยยย

ส่วนการถ่ายภาพนั้น เป็นของโปรดของยายมานานแย้วววว เล่นมาตั้งแต่กล้อง ตัวเท่ายักษ์ ไปเมืองนอกที แบกอุปกรณ์กล้อง คอแทบหัก แต่ชอบมาก หากมะให้ถ่ายคงเหมือนไม่ได้ไป

มาหลังอายุ 50 มืออ่อนแรงมาก กล้ามเนื้อไม่รับคำสั่ง เวลาถ่ายต้องสวดภาวนาหลายบท จึงจะได้ภาพที่พอดูออกว่าวิวอะไร



การเที่ยวในวันที่สองของการไปจาแปน จะต่อจาก ตอนที่แล้ว คือ การไปเดินหาร้านปิซ่าญี่ปุ่น ในคืนแรกที่ไปถึง กว่า 2 กม. จึงพบร้านอร่อย ที่โชว์ภาพ ให้น้ำจิ้มหกกันไปแล้ว


สายวันรุ่งขึ้น หน. พาไปย่านเมืองจีน นั่งรถไฟไป เหมือนเดิม เมื่อถึงสถานีแล้ว ต้องเดินไปอีก ประมาณ 1 กม. เมื่อไปถึงย่านไชนาทาวน์ แล้วเดินเที่ยวในแถบนั้น ไหว้พระด้วย หาร้านอาหารแจ่ม ๆ ไปด้วย รวม ๆ แล้วกับตอนกลับ ก้อน่าจะราว ๆ 4-5 กม. ในสายวันที่ 3 ต.ค. 09


ภาพค่าภาพ วิวที่นั่นสวย ๆ ทั้งนั้น ยายขอแปะภาพไปก่อน หากขยันอีกเมื่อใด จะมาเล่าเรื่องน้าค้า เป็นทริปที่มีความสุขมากอีกทริปหนึ่งเลยทีเดียว

ท่านที่พลัดหลงเข้ามา โปรดอ่านสถานที่ต่าง ๆ ได้จากในภาพ ยายเรียงภาพ ตามเหตุการณ์ไว้แล้ว ลองจิ้น ๆ ไปพลาง ๆ น้าค้า ... ขอบคุณมาก ๆ ค่า



ภาพนี้เพิ่งเดินได้ 1 กม. ยังพอยิ้มออก











































































































Create Date : 12 มีนาคม 2552
Last Update : 19 มีนาคม 2552 10:57:49 น. 5 comments
Counter : 584 Pageviews.

 
เสียดายน่าจะมีภาพประกอบเยอะๆ น๊า


โดย: ไม้ (MAILAKPAGKEELAN ) วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:17:05:14 น.  

 
ทำเองหมดเลยหรอเนี๊ยะ



โดย: m-maya วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:21:27:06 น.  

 
บางทีชีวิตก็มะได้เป็งอย่างที่คิด
ขอให้มีความสุข เท่าที่หัวใจ อยากมีนะคับ

โจ...พลังชีวิต


โดย: พลังชีวิต วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:22:58:39 น.  

 
ขอโทษค่า ที่ทำให้ผิดหวัง ยายเปิดบ้านค้างไว้แล้วไปทำงานอื่น ๆ ลืมเลยค่า

เพราะ มีภาพอีกมากมายยยย แปะไม่ถูกกกก 555

ขอบคุณทุก ๆ ท่านมากค่า


โดย: ยายอุ๊ดจัง วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:16:14:04 น.  

 
ยายขอโทษที่ลืมตอบคำถาม ของคุณ m-maya

ขอบคุณมากค่า ที่มีข้อสงสัย เพราะเมื่อเริ่มทำบล็อกใหม่ ๆ ยายโอดครวญไว้บทแรก ๆ ว่า ยายยังแต่งบ้านไม่เป็น

และผ่านไป อีกหลายบท ยายก้อยังไม่สามารถนำภาพ ต่าง ๆ ที่ทำไว้ มาใส่ในบล็อกได้

มันต้องจดจำ คำแปลก ๆ ในบล็อก ให้แม่นยำขึ้นอีกขั้นตอนหนึ่ง เหล่านั้งอย่างยาย ช่างลำบากจริง ๆ

จากนั้น ยายต้องยอมเสียเวลานั่งเรียนรู้การแปะภาพ และคำศัพท์เฉพาะต่าง ๆ ที่จะสามารถนำภาพมาใส่ ในบล็อก ให้ได้

ดังนั้น เกือบ ๆ ปลายปี 2550 ยายจึงสามารถผ่านอุปสรรคหลาย ๆ อย่าง มาได้

และเริ่มแต่งบล็อกซะเละเลย ลูกมาเห็นทนมะล่าย ประกาศกร้าววววว มะยุ่งแล้ว น่าเวียนหัววววว


ยายก็เล่นภาพต่าง ๆ มาเองโดยตลอด ดูได้มั่ง แย่ ๆ มั่ง เพลิดเพลินไปเลย

แต่ยาย เริ่มเกียจคร้านนนน เวลาว่างก็ลงนอนฟังข่าวจริง ๆ จากวิทยุคลื่นหนึ่ง ทิ้งบล็อกไปนานมากกกกก

ต้องขออภัย ที่ทำบล็อกเหมือนเป็น สุสานเก็บภาพ ที่อุตส่าห์ทำขึ้นมา แล้วเสียดาย มะอยากทิ้ง อ่ะค่า

ด้วยความขอบคุณ คร้าบบบบ


โดย: ยายอุ๊ดจัง วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:10:46:51 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ยายอุ๊ดจัง
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




<. .> ตอนเด็กยิ่งกว่าไฮเปอร์
<. .> ตอนแก่ยิ่งกว่าป้ำเป๋อ
<. .> ตอนสาว ๆ มะมีช่วงนั้นอ่ะ
ชีวิตหายไปกับเศรษฐกิจ และ
การเมืองไทยยยย แง แง


*** สงวนลิขสิทธิ์ ตาม พรบ. ลิขสิทธิ์
พ.ศ. 2539 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่ และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของข้อความในสื่อ
คอมพิวเตอร์แห่งนี้ เพื่อประโยชน์ทางการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร

*** ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

ป.ล.คำแปล หรือ ผลงานของนักร้องและนักแสดง
ต่างประเทศ ก็ได้รับความคุ้มครอง จาก พรบ. นี้
เช่นกัน (อ้างอิงจาก ม.61 พ.ร.บ.ลิขสิทธิื์ 2537)

(คัดข้อความจากบล็อกน้องแป้ง โดยเธออ้างอิง
มาจากคุณโทเค ... ขอบคุณมากทั้งสองท่านค่ะ)





Google
Friends' blogs
[Add ยายอุ๊ดจัง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.