๑๕๕ - Zombie Prince... รักลวงใจ ; ปราณธร -
Zombie  Prince… รักลวงใจ

นวนิยายโดย : ปราณธร

สำนักพิมพ์ : แจ่มใส


รายละเอียด

ดำกับขาว...สองสีซึ่งยืนอยู่กันคนละปลายขั้ว ไม่มีทางผสมกันได้โดยไม่สูญเสียสีสันของตนเปรียบเหมือนกับเขาและเธอ ‘สีหราช’ ทายาทราชายาเสพติด เจ้าชายแห่งความมืดมิดที่ยากจะมีใครหาญกล้าต่อกร และ ‘ปาณิสรา’ คุณหมอที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้คนยึดถือความถูกต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

แต่ใครจะคิดว่าแม่เหล็กต่างขั้วจะโคจรมาเจอกัน ก่อให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันตามมามากมาย เหตุเพราะเขาคือฆาตกรใจร้ายที่ทำตามใจตัวโดยไม่นึกหวั่นเกรงต่อสิ่งใดส่วนเธอก็ต่อต้านโดยไม่หวาดหวั่นต่อภัยที่จะตามมา

สามัญสำนักบอกเธอว่าเขาเป็นคนเลว หากส่วนลึกของหัวใจกลับยอมศิโรราบต่อเขาขณะที่เขาผู้ซึ่งเพิกเฉยต่อความดีงามทั้งปวงนั้นคิดเพียงอย่างเดียว คือฉุดเธอลงมาเกลือกกลั้วในชีวิตราตรีอันมืดมนนี้ด้วยกัน

ถูกผิดชั่วดีสู้กันภายใน เมื่อคนที่รักกลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้ !!!

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เขาคือทายาทแห่งราชายาเสพติด ผู้ซึ่งเติบโตมาด้วยความรักจากผู้เป็นพ่อนามว่า สิงคาล พ่อได้สอนอะไรหลายต่อหลายอย่างให้กับเขา ทำให้เขาเชื่อว่าพ่อคือผู้ที่รักเขามากที่สุด สีหราช เป็นเจ้าชายผู้แสนจะโหดเหี้ยม สามารถฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น โดยไม่กลัวเกรงกฎหมายหรือบาปกรรมใดๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามใจเขา ไม่มีใครจะขัดใจเขาได้...ทว่าคนเลวก็มีหัวใจ และหัวใจของเจ้าชายผู้โหดเหี้ยมก็มอบความรักให้กับเธอ...

ครั้งแรกที่ ปาณิสรา ได้พบกับเขาในครานั้นเธอยังศึกษาแพทยศาสตร์ปีสี่อยู่ เธอถูกเขาตบหน้าด้วยความที่แส่ไปยุ่งเรื่องของเขา...ปาณิสราไม่มีวันลืมใบหน้าและแววตาของชายเลือดเย็นผู้นี้! ครั้นเวลาได้ผ่านพ้นไปหนึ่งปี คราวนี้เธอได้ขึ้นเหนือไปฝึกรักษาผู้ป่วย และได้ให้ความช่วยเหลือเขาในยามที่บาดเจ็บ โดยทำให้ปาณิสราถูกสีหราชตราหน้าว่า ‘หมอเถื่อน’

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งปี เธอได้กลายเป็นแพทย์หญิงปาณิสราเต็มตัว และการที่เธอได้พบกับสีหราชในครั้งนี้ ก็ได้นำพาเรื่องราววุ่นวายและโศกนาฏกรรมมากมายเข้ามาในชีวิตของเธอ ยากที่จะลบลืมเลือน...

สีหราชเป็นคนไม่ดี ! ...ปาณิสรามั่นใจ เธอจึงไม่มีวันยอมที่จะให้เขาได้รักกับ กัญกร เพื่อนสนิทของเธอ แต่ใช่ว่าจะห้ามได้ง่าย...ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก กัญกรต่างหากที่เป็นฝ่ายรักสีหราชจนหมดหัวใจ ยอมสีหราชได้ทุกอย่าง แม้ว่าเขาจะทำร้ายจิตใจถึงเพียงไหน ฝ่ายชายหนุ่มก็ช่างทำตัวให้น่าสงสัยเสียเหลือเกิน ด้วยสีหราชไม่ต้องการให้เธอได้ใกล้ชิดกับกัญกร คล้ายดังว่ากลัวเธอสงสัยอะไรบางอย่างในตัวเพื่อนสาว

สีหราชรู้ตัวแล้ว...ว่าเขารัก...รักปาณิสราจนสุดหัวใจ รักมากจนขาดเธอไม่ได้และต้องการได้เธอมาครอบครอง แม้ว่าเธอจะต่อว่าเขาด้วยวาจาที่แสบสันถึงทรวงในมากเพียงใด แต่สีหราชก็ไม่สามารถตัดใจจากปาณิสราได้เสียที และเขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ปาณิสรารักเขาให้จงได้ แม้ว่าสิ่งนั้นจะผิดกฎหมายและศีลธรรม จะต้องใช้อีกกี่ชีวิตเป็นหมากแก่เขา ไม่ว่าจะเป็น กัญกร หรือ ศศิชา ไซด์ไลน์สาวที่มีใบหน้าคล้ายปาณิสรา ไปจนถึงการต้องฆ่า ผู้กองพันรบ ชายที่รักปาณิสราเช่นกัน และปาณิสราก็มีท่าทางรู้สึกดีกับชายคนนั้น ! …ท้ายที่สุดเมื่อหมดหนทาง เขาต้องลักพาตัวปาณิสราไป...สีหราชก็ทำ !

ปาณิสราจะรักเขาได้อย่างไร...ในเมื่อเขาเป็นคนเลว เลวเกินบรรยาย หนำซ้ำยังทำลายชีวิตของเพื่อนสนิทของเธอจนถึงแก่ความตาย ปาณิสราไม่มีวันที่จะรักสีหราชได้หรอก

และในครั้งนี้...ปาณิสรามีโอกาสที่จะได้รักษาสีหราชเป็นครั้งที่สอง ซึ่งการรักษาในครั้งนี้มีหัวใจและความรักของเธอเป็นเดิมพัน...เธอจะตัดสินใจอย่างไร? ...จะยื้อชีวิตของชายโฉดผู้นี้ที่รักเพียงเธอไว้หรือไม่ ?

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

สำหรับนวนิยายที่อุ้มสมได้หยิบยกมาเขียนรีวิวในวันนี้ ยังอยู่ในโหมดดราม่า อยู่ครับ แต่ก็เป็นงานดราม่าที่สะท้อนสังคม (สำหรับใครที่เบื่อแนวดราม่าแล้ว เรื่องนี้อุ้มสมคาดว่านาจะลดความดราม่าลงละครับ) ด้วยความที่อยากอ่านเล่มนี้มากจึงแซงคิวกองดองเล่มอื่นๆ เลยทีเดียว

“Zombie Prince… รักลวงใจ” เป็นเรื่องราวของ “สีหราช” ทายาทราชายาเสพติดหนุ่มผู้เลือดเย็น โหดเหี้ยม อำมหิต ที่มีใจรักให้กับคุณหมอสาว ... “ปาณิสรา” แต่เธอก็ไม่สามารถรักเขาได้ เพราะรู้ว่าสีหราชนั้นเป็นคนไม่ดี ทั้งยังทำให้เพื่อนของเธอต้องตายอีก ปาณิสราไม่มีวันรักคนเลวพรรค์นี้ แต่คนอย่างสีหราชอยากได้อะไรย่อมได้ เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ได้ครอบครองปาณิสรา ผู้หญิงที่เขารัก แม้ว่าจะต้องฆ่าใคร หรือจะต้องลักพาตัวเธอมาก็ตาม !

อันนี้จริงเรื่องย่อแทบไม่ต้องเล่าเลยก็ได้ เพราะเรื่องนี้น่าจะมีนักอ่านอ่านกันไปหลายท่านแล้ว ด้วยเป็นที่กล่าวถึงกันมาทั้งยังออกมานานกว่า ๕ ปีแล้ว (กันยายน ๒๕๕๑)...แกเชยมากอุ้มสม ๕๕๕. แต่ก็ดีใจครับที่มีโอกาสได้อ่านนิยายดราม่าเล่มนี้ ถ้าพลาดไปคงจะรู้สึกเสียดายมากมายเป็นแน่

อุ้มสมขอบอกเลยครับว่านิยายดราม่าชวนหนักหน่วงและบีบคั้นหัวใจเล่มนี้ จบเศร้าครับ...เศร้าอย่างสมเหตุสมผล สมควรที่จะเศร้า...เพราะอุ้มสมก็ไม่รู้เช่นกันว่านอกจากเลือกทางออกให้กับ “สีหราช” ตามเส้นทางเดียวกับคุณปราณธร ผู้เขียนแล้ว จะลิขิตให้เส้นทางชีวิตในก้าวต่อไปของเขาเป็นอย่างไรต่อไปดี ไม่มีทางเลือกใดจะเหมาะสมและทรมานน้อยที่สุดเท่ากับบทสรุปของสีหราชที่ปรากฏในเรื่องนี้แล้ว เป็นนิยายที่สะท้อนสังคมและให้ข้อคิดอะไรดีๆ หลายอย่างเลยละครับ

และนอกเหนือจะความดราม่าที่เป็นแนวที่อุ้มสมชอบและถูกจริตกับอุ้มสมอยู่แล้ว อีกสิ่งที่อุ้มสมประทับใจจากเรื่องนี้ ก็คือ “บทสนทนา” แม้ว่าจะเป็นไดอาร็อกที่ธรรมดา คำพูดที่ไม่ได้สวยงามอะไรมากนัก แต่ผู้เขียนใส่มาได้ถูกสถานการณ์ ทำให้ยิ่ง “อิน” เข้าไปอีก ในหลายต่อหลายคำพูดของตัวละคร

“สีหราช” อือม์...จะเรียกว่าพระเอกดีมั้ย เพราะมองอีกมุมหนึ่งสีหราชก็เลวเกินกว่าที่จะเป็นพระเอก แต่สำหรับอุ้มสมแล้ว..เขาคือพระเอกของเรื่องนี้จริงๆ ! (แหงล่ะสิ...ก็เด่นที่สุดในเรื่องแล้วไง ตาอุ้มสม ๕๕๕.) สีหราชเป็นพระเอก (ตัวเอก) ที่ผิดแผกไปจากพระเอกนิยายรักเล่มอื่นๆ แบบพลิกหน้ามือเป็นหลังมือเลยครับ อะไรที่ไม่ดีสีหราชทำหมด...ทั้งค้ายาเสพติด ฆ่าคนตายอย่างเลือดเย็น ทำร้ายผู้หญิง โมโหร้ายเอาแต่ใจตนเอง... ณ จุดนี้อุ้มสมแอบเหลือเชื่อและรู้สึกว่าเกินจริงไปนิดนึง กับเรื่องราวในวัยเด็กของสีหราช...

แปดปี...พ่อสอนให้รู้จัก ‘สินค้า’ ที่เป็นแหล่งเงินของอาณาจักร นั่นก็คือยาเสพติดทั้งหลาย

สิบปี...เริ่มจับปืน จับมีด จับดาบ รวมไปถึงการวางอำนาจและการซื้อใจคน

สิบสองปี...พ่อสอนให้เหี้ยมกับศัตรู รู้จักหวงรวมถึงตัดใจได้อย่างเด็ดขาดกับของๆ ตน

แบบว่านายสีหราชนี่น่ากลัวตั้งแต่เด็กเลยทีเดียว ซึ่งไม่แปลกใจเลยว่าโตมาจะโหดเหี้ยม เลือดเย็นมากกว่าตอนเด็กเป็นร้อยเท่า ซึ่งอุ้มสมจะขอเล่าเท้าความไปถึงผู้เป็นพ่อของสีหราชเสียก่อน...

“สิงคาล” พ่อบังเกิดเกล้าของสีหราช เขาคือผู้ที่เสี้ยมสอนการกระทำทั้งหมดให้สีหราชผู้เป็นลูกชาย สิงคาลถือเป็นพ่ออีกคนที่มีความรักให้กับลูกชายคนเดียวมาก...เกินไป เป็นความรักในแบบที่ว่า “พ่อแม่รังแกฉัน” เลยก็ว่าได้ เพราะสิงคาลรักลูกชายคนเดียวมาก ตามใจสีหราชทุกเรื่อง และจะเดือดร้อนใจทุกครั้งที่ผู้เป็นลูกชายมีอันตราย แม้ว่าทีแรกพยายามจะให้ลูกน้องไปฆ่าปาณิสรา แต่สุดท้ายก็ต้องจำใจปล่อยให้ลูกชายหลงรักหมอสาวผู้นี้ดังเดิม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้สีหราชรักผู้เป็นพ่อมาก เพราะรู้ว่ามีเพียงพ่อคนเดียวที่รักเขาจริงๆ

และสาเหตุที่ทำให้สิงคาลไม่ต้องการให้สีหราชรักปาณิสรา จนถึงขั้นหมายจะฆ่าปาณิสรานั้น เป็นเพราะว่านางเอกของเราเป็นคนดีเกินไป...สิงคาลเคยมีประสบการณ์รักคนดีมาก่อน นั่นก็คือแม่ของสีหราชนั่นเองเธอดี...ดีจนรับไม่ได้ที่สิงคาลค้ายาเสพติด หมายจะแจ้งตำรวจ สุดท้ายเขาก็จำใจยิงเมียรักเพื่อความอยู่รอดของเขาและลูก

การที่สีหราชเป็นคนเช่นนี้ จึงมีแรงจูงใจมาจากแรงผลักดันของคนเป็นพ่อ พ่อผู้เป็นคนเดียวที่รักเขา ทำให้สีหราชยึดถือพ่อเป็นแบบอย่าง ดังนั้นความรักของสิงคาลที่มีต่อสีหราช...พ่อที่มีต่อลูก หากมีในปริมาณที่พอเหมาะพอควรและเหมาะสม ก็จะทำให้สีหราชเติบโตมาเป็นคนดี แต่ถ้าหากมีมากเกินไปและไม่เหมาะสมดังที่เห็น ก็จะทำให้มีจุดจบดั่งสีหราชในเรื่องนี้นี่เอง...สิงคาล จึงจัดได้ว่าเป็นตัวแปรสำคัญ และสุดท้ายแล้วสิงคาลก็ได้รับผลกรรมที่กระทำไว้อย่างสาสมที่สุด...จากคนเป็นลูกนี่เอง ลูกชายที่สิงคาลรักมาก เป็นดั่งสมบัติชิ้นเดียวที่ล้ำค่าของเขา กลับทำร้ายจิตใจของคนเป็นพ่อได้ถึงเพียงนี้ จุดจบของสิงคาลแม้จะน่าสงสารแต่ก็แอบสาแก่ใจ

สมดังถ้อยคำของคนที่สิงคาลไปก่อเวรก่อกรรมไว้ด้วย... “กรรมจะสรรหาสิ่งที่ทำให้โยมทุกทรมานมาให้จนได้” และสิ่งๆ นั้นก็คือลูกของสิงคาลนั่นเอง สัจธรรมยังคงอยู่แม้ว่ายุคสมัยจะผ่านพ้นไปนานเท่าไร สิงคาลได้รับกรรมอย่างสาสมด้วยคนเป็นลูกคือสีหราชนั้นเมายาที่เสพไปขนาดหนัก จนจำพ่อไม่ได้...แต่กลับจำหญิงสาวอันเป็นที่รักได้ ! และหมายจะฆ่าผู้เป็นพ่อให้ตาย (เพราะจำไม่ได้นั่นเอง) หากมองในมุมมองของความเป็นพ่อ อุ้มสมสุดแสนจะสงสารสิงคาล...ความรักที่มีให้กับลูกชาย ทุกทำลายไปจากสมอง จากความทรงจำของสีหราชไปทั้งสิ้น ด้วยฤทธิ์ยาร้าย...

แต่ถ้ามองเหรียญมาอีกมุมหนึ่ง ซึ่งมุมนี้เป็นมุมที่เห็นได้ชัดเจน นั่นคือความสะใจ สาแก่ใจกับจุดจบของสิงคาล เพราะยาร้ายทีว่านั่น เขาและบริษัทของเขาก็เป็นคนผลิตเอง สุดท้ายยาร้ายนั่นกลับหันมาทำร้ายตัวเขาและลูก ซึ่งสิ่งที่สิงคาลทำมาตั้งแต่ต้นนั้นอุ้มสมไม่ชอบจนถึงขี้นเกลียดเอาเสียเลย เพราะคำว่า “ไม่มี” เพียงคำเดียว ที่เป็นข้ออ้างให้กระทำสิ่งที่ไม่ดี...ยิ่งสิ่งนั้นคือยาเสพติด ยานรกที่ทำลายชีวิตผู้เสพทุกคน ทำคนดีให้สูญสิ้นสติและมัวเมาไปกับมัน ทำลูกกตัญญูให้เนรคุณกับบุพการี เพราะยาเสพติดนี่ละที่ทำลายชีวิตคนมานักต่อนักแล้ว และปัจจุบันนี้ก็ยังมีอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะสูญสิ้นไปเมื่อไหร่...ตราบใดที่มีคนซื้อ...คนเสพ ย่อมมีคนขาย ดังนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสิงคาลจึงเป็นดังที่ปาณิสราพูดไว้ว่า “นี่คือผลกรรมที่พวกคุณก่อ...บาปกรรมของพวกคุณเอง”

กลับมาทีตัวพระเอก...สีหราชดังเดิม

สีหราชเป็นศูนย์รวมแห่งความเลวจริงๆ ครับ แทบไม่มีความดีอยู่ในหัวของผู้ชายคนนี้เลย นอกเหนือจากเรื่องการเป็นทายาทแห่งราชายาเสพติด จนลูกน้องขนานนามเขาว่า “Prince” แล้ว ยังมีอีกหลายสิ่งที่อุ้มสมรับไม่ได้กับผู้ชายคนนี้ ทั้งเรื่องของการทำร้ายผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ ดังเช่นเหตุการณ์แรกที่สีหราชได้พบกับนางเอก...ปาณิสรา เขาตบหน้าเธอด้วยความโมโห ทั้งยังพูดว่า “เสือกเรื่องคนอื่น จะตายไม่รู้ตัว!” โอว์...แรง ทำคำพูดและการกระทำทำเอาปาณิสราไม่มีความลืมใบหน้า การกระทำ และแววตาของเจ้าชายในความมืดผู้นี้เลย

ประการต่อมาคือเรื่องของการที่สีหราชเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงที่รักเขา และยังใช้เธอคนนั้นเป็นหนูทดลองยาอีก รวมไปถึงคบกับกัญกรเพียงเพื่อหวังผลประโยชน์ทางด้านธุรกิจ และปาณิสรา ! ... “กัญกร” เธอคนนี้มีบทบาทเด่นอย่างยิ่งในช่วงครึ่งแรก และแม้ว่าในช่วงกลางเรื่องจนจบกัญกรจะไม่มีบทบาทใดๆ แล้ว หากแต่การตายของเธอนั้นเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ปาณิสรายิ่งเกลียดสีหราชเลยทีเดียว

กัญกรเป็นผู้หญิงที่ดูก๋ากั่น ร้อนแรง ด้วยนิสัยเช่นนี้ของเธอ ที่หักอกผู้ชายเอาไว้หลายคน ดั่งเวรกรรมที่ทำให้เธอเจอกับผู้ชายที่ชื่อสีหราช ทำให้กัญกรแสนจะบูชาความรักเป็นนักหนา เธอทำทุกอย่างเพื่อให้สีหราชพอใจ แม้ว่าเขาจะทำร้ายเธอทั้งร่างกายและจิตใจสักเพียงใด แต่สุดท้ายแล้วจบลงที่คำปลอบโยนจากเขา กัญกรก็มีความสุขแล้ว...กัญกรทำทุกอย่างเพื่อสีหราชได้ เธอพร่ำพรรณนาบอกรักเขาอยู่ทุกวันหารู้ไม่ว่าชายที่เธอรักนั้นเอียนกับคำหวานของเธอมากเพียงใด

บางท่านอาจจะรู้สึกหมั่นไส้หรือสมเพชในความรักแบบโง่ๆ หน้ามืดตามัว ที่กัญกรมีให้กับสีหราชอย่างหัวปักหัวปำ แต่สำหรับอุ้มสม อุ้มสมสงสารกัญกรยิ่งนัก เพราะเธอไม่มีวันได้รู้ความจริงเลย...ไม่มีวันที่จะฉลาดนั่นละ เพราะสีหราชยังทำให้กัญกรติดยานรกนั่น...จนขาดไม่ได้อีก ท้ายสุดสุท้าย เมื่อกัญกรไม่มีความหมายใดๆ กับเขาแล้ว สีหราชเลือกที่จะกำจัดกัญกรหมายจะเอาชนะปาณิสราด้วย ซึ่งมันเป็นอะไรที่เลือดเย็นที่สุด อุ้มสมถึงขึ้นเกลียดตัวละครที่ชื่อสีหราชเลยทีเดียว

ในความเกลียดก็ยังมีความชอบและความสงสาร เพราะแม้ว่าจะหาข้อดีในตัวสีหราชได้น้อยมาก (กรุณาลากเสียงยาวๆ เพื่อให้ได้อารมณ์ ๕๕๕.) แต่อย่างน้อยสีหราชก็มีข้อดีเหมือนกัน ซึ่งข้อดีที่ว่าก็คือความรักที่เขามีให้กับนางเอก...ปาณิสรา ณ จุดนี้ต้องขอชื่นชมความกล้าและความสามารถของผู้เขียน ที่กล้าเขียนพระเอกที่มีนิสัย (สันดาน) เช่นนี้ แต่อุ้มสมกับอินในความรักที่สีหราชมีให้กับปาณิสราเป็นอย่างยิ่ง อีกใจหนึ่งจึงอดไม่ได้ที่จะสงสารสีหราช ผู้เขียนทำได้ดีมากเลยครับ ทั้งการบรรยายความรู้สึกต่างๆ ของตัวละครเอกอย่างสีหราช ที่บทจะเศร้าก็ทำให้ผู้อ่านเศร้าตามไปด้วย

“ปาณิสรา” ...นางเอกของเรื่องเป็นคุณหมอสาว (ป่านนี้นางเอกคงจะก่นด่าอุ้มสมในใจแล้ว ฉันเป็นนางเอก แต่แกพูดถึงฉันแทบจะคนสุดท้าย ๕๕๕.) อุ้มสมประทับใจนางเอกมากมาย เธอเป็นคุณหมอสาวผู้มีใจที่เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ยึดถือความถูกต้องเป็นที่สุด อุ้มสมชอบในอุดมการณ์ของเธอที่คิดจะไปรักษาชาวบ้านในเมืองเหนือที่ยังกันดารอยู่ จึงมิแปลกใจเลยที่ชาวบ้านทุกคนจะรักปาณิสรา หรือ หมอนิด ถึงขั้นพากันดูแลอารักขาหมอนิดเป็นอย่างดี

เมื่อปาณิสราได้มาเจอสีหราชอีกครั้ง เป็นครั้งที่สาม คราวนี้เขาปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะคนรักของกัญกร เพื่อนสาวของเธอเอง และเธอก็ได้มีเรื่องมีราวกับสีหราชอยู่หลายหน เพราะสีหราชไม่ต้องการให้คุณหมอสาวอย่างเธอได้พบกับกัญกรสักเท่าไหร่...เหมือนว่ามีความลับแล้วกลัวว่าเธอจะรู้ ซึ่งปาณิสราได้ต่อว่าสีหราชไปอย่างเจ็บแสบที่สุด “รู้ไว้ซะ สิ่งที่คุณบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา มันเรียกว่าสันดานของสัตว์ที่คิดจะทำมันก็ทำต่างหาก คนเรามีสิ่งที่ต้องคำนึงมากกว่านั้น พวกที่นึกจะสนองตัณหาก็พุ่งเข้าทำ ฉันตราหน้าว่าเป็นสัตว์ จำไว้”

นี่ถ้าเป็นคนอื่น สีหราชคงจัดการ ‘เก็บ’ ไปนานแล้ว...แต่นี่เป็นปาณิสรา เขากลับคิดถึงเธอทุกคืน พยายามลืมสักเท่าไหร่ก็ลืมไม่ลง ทั้งที่เธอเกลียดแสนเกลียดของมากเพียงไร...สีหราชรู้ แต่เมื่อสีหราชรู้ตัวแล้วว่าเขารักปาณิสรามากเพียงใด เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อได้ครอบครองเธอและให้เธอรักเขา ความรักของสีหราชจึงเหมือนกับความที่ต้องการเอาชนะ เป็นความรักที่เหมือนคนเห็นแก่ตัว จะต้องได้ครอบครองคนที่รักให้จงได้ แม้ว่าจะต้องฆ่าใครสักกี่คนก็ตาม

อารมณ์หนักหน่วง กดดัน บีบคั้นหัวใจ จึงเกิดขึ้นกับปาณิสรา เมื่อเธอถูกเขาลักพาตัวมา และคราวนี้เธอก็มีโอกาสที่จะได้รักษาเขาอีกครั้งเป็นหนที่สอง เธอจะรักษาหรือไม่...เธอจะทำตามจิตวิญญาณ ทำตามจรรยาบรรณของคนเป็นหมอที่บอกไว้ว่า ให้รักษาคนทุกคนแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นคนเลวสักเพียงใด...ได้หรือ ? ทั้งการรักษาในครั้งนี้ สีหราชก็ไม่ยอมให้หมอหน้าไหนมารักษาเขาทั้งสิ้น นอกเหนือจากปาณิสรา และยังต้องเดิมพันกับความรักของเธออีกด้วย...

แต่ปาณิสราจะรักสีหราชได้อย่างไร แม้ว่าเธอจะเสียใจสักเพียงใดกับการกระทำของเธอ ทว่าสามัญสำนักของปาณิสราก็สั่งการให้เธอไม่รักเขา...เขาผู้ซึ่งเป็น “ผู้ทำลาย” ทำลายชีวิตใครหลายต่อหลายคน ในขณะที่เธอเป็น “ผู้รักษา” มันไม่มีวันมาบรรจบกันได้หรอก

ยิ่งปาณิสราดื้อดึงไม่ยอมรักษา ไม่ยอมรับรักสีหราชมากเพียงใด สีหราชก็ยิ่งดื้อดึงที่จะทำให้ปาณิสรายอมรักษา ยอมรักเขาให้จงได้ เขาไม่มีวันยอมให้หมอหน้าไหนมารักษาเขาจนสุดท้ายต้องหันไปพึ่งยาที่เขาเป็นผู้ผลิตและผู้ค้าเอง ดังประโยคที่เขาบอกกับปาณิสราไว้ว่า “ให้อยู่โดยเธอไม่รัก...ฉันตายดีกว่า...” ขอบอกเลยว่าอุ้มสมจี๊ดมาก เมื่ออ่านมาถึงบรรทัดนี้ ซึมซับความเศร้าจากผู้ชายเลวๆ อย่างสีหราชมาเต็มๆ รวมถึงประโยคตัดพ้อต่อว่าที่เขาพูดกับปาณิสราเช่นกัน “ถ้าฉันจะตาย เธอควรดีใจไม่ใช่หรือ นิด...”

อย่างไรก็ดี...อุ้มสมได้บอกไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว ว่าจุดจบของสีหราช ที่แม้จะเศร้าสักเพียงใด จะหนักหน่วง สะเทือนใจสักเพียงใด แต่ก็เป็นหนทางที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา และทรมานน้อยที่สุดแล้ว นี่ถ้าจบไม่เศร้าอุ้มสมคงไม่ชอบมากถึงขนาดนี้ หากสีหราชมีชีวิตต่อไปคงอยู่อย่างทรมานทั้งกายและใจ ยิ่งช่วงนาทีสุดท้ายในชีวิตของสีหราช ที่มีปาณิสราอยู่เคียงข้างตามความต้องการของเขา ยิ่งทำให้อุ้มสมชอบปาณิสรายิ่งกว่าเดิม เธอเลือกที่จะ ‘ส่ง’ เขาไปในที่ที่ดี ทำให้ภาพแห่งสรวงสวรรค์ ภาพแห่งความดีพึงปรากฏในนิมิตของเขา หวังเพียงว่าสิ่งนี้จะทำให้เขาหลุดพ้นจากหลุมมืดดำได้บ้าง สักเล็กน้อย...ก็ยังดี ซึ่งก็เป็นการนำหลักธรรมในพระพุทธศาสนามาประยุกต์เช่นกัน

อีกสิ่งหนึ่งที่อุ้มสมชอบมาก ในตัวของ สีหราช และสิงคาล ก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง ที่สองพ่อลูกมีให้กับ “เสือ” และ “เขน” แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนไม่ดีก็ตาม แต่อ่านเรื่องนี้แล้วอุ้มสมก็รู้สึกว่า ต่อให้จะเลวจะชั่วสักเพียงใด ในหมู่คนไม่ดีก็ยังมีสัจจะ มีความผูกพันกัน... โดยเฉพาะเขน ที่เปรียบดั่งมือซ้ายของ “Prince” หรือ สีหราช อุ้มสมชอบตัวละครตัวนี้มากเช่นกัน ชอบในความซื่อสัตย์ ความกตัญญูที่เขามีให้กับสีหราช เขารักสีหราชมาก...มากจนสีหราชเองก็ฆ่าเขนไม่ลง เขนเป็นอีกคนที่เสียใจมากที่เจ้านายของตนเป็นเช่นนี้ หลายต่อหลายครั้งที่เขาพยายามหว่านล้อมหมอนิดให้ใจอ่อนยอมรักษาสีหราช

อีกตัวละครที่อุ้มสมชอบแพ้กัน และจะไม่พูดถึงไม่ได้ก็คือ “ผู้กองพันรบ” พระเอกอีกคน “ใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีอะไรที่ตำรวจไทยทำไม่ได้” ...ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หนุ่มมือสะอาด... เป็นพระเอกที่น่ารักมาก ตรงข้ามกับสีหราชเลยทีเดียว จึงมิแปลกใจเลยว่าทำไมสีหราชต้องเข่นฆ่าผู้ชายคนนี้ พันรับเป็นนายตำรวจที่แหวกแนวตำรวจคนอื่นๆ เช่นกัน เขาเป็นผู้ชายอารมณ์ดี มักจะสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้คนรอบข้าง โดยเฉพาะปาณิสรา แบบว่าตอนแรกที่ผู้กองพันรบปรากฏตัว นึกในใจตานี่เป็นตำรวจแน่นะ ? ๕๕๕. ผู้กองพันรบนั้นจัดได้ว่าเป็นคนที่มีทั้งความเป็นเด็กและความเป็นผู้ใหญ่อยู่ในตัว ซึ่งสามารถเลือกแสดงอากัปกริยานั้นๆ มาได้เหมาะสมกับสถานการณ์...ยิ่งทำให้ผู้กองน่ารักยิ่งกว่าเดิม

สุดท้ายนี่อุ้มสมต้องขอขอบคุณคุณพี่ “Aneem” มากเลยนะครับ ที่ใจดีส่งหนังสือดีๆ เล่มนี้มาให้อุ้มสมยืมอ่าน...ถ้าพลาดไปคงเสียดายแย่เลยละครับ

ให้อยู่โดยเธอไม่รัก...ฉันตายดีกว่า...

อุ้มสม

๕ ธันวาคม ๒๕๕๖




Create Date : 05 ธันวาคม 2556
Last Update : 5 ธันวาคม 2556 12:01:58 น.
Counter : 11397 Pageviews.

18 comments
  
อืมม ...ชอบประโยคนี้นะ เขาเป็นผู้ทำลาย ส่วนเธอเป็นผู้รักษา คงไม่มีวันมาบรรจบกันได้ /ช่วงนี้อ่านรีวิวเรื่องนี้บ่อย เหมือนได้อ่านเองเลยอะ >.<
โดย: kunaom วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:15:35:55 น.
  
เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ชอบมากของปราณธรค่ะ
โดย: Sab Zab' วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:16:36:16 น.
  
ขึ้นหลายบล็อกไล่เลี่ยกัน เหมือนนัดกันอ่านเลย

ส่วนตัว อ่านนานแล้วค่ะ ชอบ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:17:52:55 น.
  
อ่านแล้วชอบค่ะ เห็นด้วย กับ จุดจบแบบนี้ค่ะ
โดย: polyj วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:12:51:23 น.
  
พร็อตน่าอ่านจังเลย

ตัวละคร 2 ตัวขัดแย้งกันมาก

อยากรู้ว่ามันจะออกมาแบบไหน

มันจะวกมาบรรจบกันได้อย่างไร

จดลงบัญชีเสียทรัพย์กันเถิดค่ะ
โดย: Pdจิงกุเบล วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:13:41:28 น.
  
เรื่องจำได้ว่าอ่านเมื่อปี 51(ยังคงวางอยู่ในตู้สะสม) แล้วก็เป็นเรื่องที่ไม่ชอบมากที่สุดของปราณธร แต่ด้วยช่วงเวลานั้นได้คุยกับคนที่มีบุคลิกประมาณสีหราชแต่หน้าตาดีน้อยกว่า ตอนที่อ่านจากคำโปรยด้านหลัง คิดในใจว่าพระเอก(ตัวเอก)ทำไมช่างร้ายเหลือ และคนแบบนี้แหละมีจริงในสังคม
โดย: เจน IP: 125.26.63.245 วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:13:51:44 น.
  
ดีใจที่น้องอุ้มสมชอบค่ะ (ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นคนเขียนซะงั้น ) ขนาดพี่อ่านผ่านมาหลายวันแล้ว ยังรู้สึกอยู่เลยค่ะ...ขอไว้อาลัยให้สีหราชอีกที
โดย: Aneem วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:19:36:30 น.
  
อ่านแค่รีวิวยังสะเทือนใจตามเลยค่ะ ถ้าอ่านเองสงสัยคงเสียน้ำตาไปไม่ใช่น้อย
โดย: คุณหนูฤดูร้อน วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:21:31:25 น.
  
สงสัยจะเชยกว่าน้องอุ้มสม....เพราะป่านนี้ยังไม่ได้หามาอ่านสักที
ทั้ง ๆ ที่อ่านรีวิว มาหลาย Blog แล้วนะ

คือพระเอกเลวแบบนี้นี่ ไม่ค่อยอยากอ่านเลยค่ะ
โดย: Serverlus วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:22:03:19 น.
  
เคยอ่านของนักเขียนท่านนี้เล่มเก่าๆ แล้วรู้สึกยังไม่โดน เลยไม่ได้หาเรื่องอื่นๆ มาอ่านต่อเลย
โดย: ชบาหลอด วันที่: 7 ธันวาคม 2556 เวลา:14:07:38 น.
  
TT^TT ไม่กล้าอ่านเลยอ่ะ ขี้เกียจสะอื้น
โดย: เด็กติดนิยาย IP: 183.89.145.123 วันที่: 7 ธันวาคม 2556 เวลา:21:07:35 น.
  
คุณ: kunaom อิอิ... ประโยคนี้คิดเอง เพราะอินจัดครับๆ ขอบคุณนะค้าบบ

คุณ: Sab Zab' ใจตรงกันเลยครับพี่: Sab Zab' ^^

คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ พร้อมกันโดยมิได้นัดหมายครับ ๕๕๕. ชอบเช่นกันครับ

คุณ: polyj ชอบกับจุดจบของเรื่องมากเช่นกันครับ

คุณ Pdจิงกุเบล ชวนลองครับ แต่เล่มนี้ออกจะหายากนิดนึง อยากให้ทางสนพ.พิมพ์ซ้ำ

คุณเจน ผ่านไปหลายปี ลองหยิบมาอ่านดูนะครับ เผื่อจะชอบ

คุณ Aneem ร่วมไว้อาลัยให้สีหราชเช่นกันคร้าบบ

คุณ คุณหนูฤดูร้อน อ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจเช่นกันครับ

คุณ Serverlus จุดจบน่าจะสมใจพี่ Serverlus ละครับ ฮ่าๆ

คุณ ชบาหลอด อิอิ ลองดูนะครับพี่ชบาหลอด ส่วนตัวเคยอ่านแค่เรื่องนี้กับเสน่หาตราใจ เสน่หาตราใจไม่ถึงกับชอบมากเท่าเรื่องนี้

คุณเด็กติดนิยาย ถ้ารับอารมณ์ดราม่าไม่ได้ละก็ ผ่านเรื่องนี้เลยครับ ฮ่าๆ
โดย: อุ้มสม วันที่: 9 ธันวาคม 2556 เวลา:19:20:45 น.
  
เป็นอีกหนึ่งเรื่องของพี่กกที่ขึ้นแท่นโปรดปรานเลยล่ะค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 9 ธันวาคม 2556 เวลา:22:29:15 น.
  
อ่่านแล้วโอเคค่ะนานจะเจอนิยายที่อ่านแล้วทำให้เราคิดถึงหลังอ่านจบ อินอยู่เป็นอาทิตย์
โดย: Soi Sa IP: 1.179.148.221 วันที่: 11 ธันวาคม 2556 เวลา:10:11:15 น.
  
พี่ก็ชอบเรื่องนี้เพราะความสมเหตุสมผลของพล็อตและตัวละครเหมือนกันค่ะ
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 17 ธันวาคม 2556 เวลา:19:47:31 น.
  
เพิ่งอ่านจบชอบมากเลยค่ะ ยอมรับว่าแอบเชียร์พระเอกมากกกก เเต่พระเอกก็ต้องใช้กรรมอยู่ดี ตอนจบไม่ร้องไห้นะ เเต่มันติดอยู่ในหัวเเละเศร้าลึกไปอยู่หลายวัน
โดย: วานิลลา IP: 171.97.230.67 วันที่: 20 กรกฎาคม 2557 เวลา:13:24:26 น.
  
แค่นีิหนูก็สะเทือนแล้ว ถ้าอ่านเล่มจริงจัเป็นยังไงคะเนี่ย --
โดย: ยิ้มยิ้ม IP: 101.108.254.249 วันที่: 9 กันยายน 2557 เวลา:22:49:12 น.
  
เพิ่งอ่านจบสดๆร้อนๆ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย ตอนอ่านคิดว่าสีหราชจะกลับตัวกลับใจ แล้วจบแบบแฮบปี้เอนดิ้ง เศร้าเลยค่ะ สงสารสีหราชมากๆ เกือบจะเสียน้ำตาแล้วเหมือนกัน ทำไมถึงอินได้ขนาดนี้นะ
โดย: หงหยก IP: 49.230.75.123 วันที่: 14 ธันวาคม 2557 เวลา:3:53:18 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุ้มสม
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 231 คน [?]



แฟนเพจ "อุ้มสม"
ธันวาคม 2556

2
3
4
6
7
8
9
10
12
13
15
16
18
19
21
23
25
27
29
30
 
 
All Blog