๑๕๔ - ภริยา ; สุริยาทิศ -

ภริยา

นวนิยายโดย : สุริยาทิศ

สำนักพิมพ์ : มายดรีม


รายละเอียด

ภายนอก...วิมานฉาบเคลือบไว้ด้วยความงดงามหรูหรา ภายในกลับซ่อนเร้นเรื่องราวซับซ้อนความลุ่มหลง ความเคียดแค้นชิงชัง แล้วหล่อนจะหลีกพ้นจากความมืดดำภายในวิมานนี้ได้เช่นไร

มนุษย์มักมีเส้นทางที่ต้องเลือกเดินอยู่ทุกช่วงเวลาของชีวิต เช่นเดียวกับช่วงชีวิตของกิ่งจันทน์หญิงสาวผู้ไม่รู้ที่มาชาติกำเนิดของตนเอง กับสามเส้นทางสามทางเลือกในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต
เส้นทางแรก หล่อนเลือกเดินอย่างเต็มใจ เพื่อไปให้พ้นจากที่ที่หล่อนไร้ซึ่งคุณค่า

ต่อมาไม่นานเส้นทางที่สองก็ปรากฏขึ้นหล่อนจำใจเลือกเดินเพื่อหลีกให้พ้นจากคนที่หล่อนไม่พึงปรารถนา

และเส้นทางสุดท้ายทางที่หล่อนต้องตัดสินใจเลือกด้วยเหตุผลคือ...แก้แค้นผู้ที่ทำให้ชีวิตและจิตใจของหล่อนแหลกสลาย

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เธอคือเด็กหญิงใต้ต้นจันทน์กะพ้อ...ผู้ซึ่งไร้ชาติกำเนิด ไม่รู้ว่าพ่อแม่แท้ๆ เป็นใครกัน นับเป็นบุญแก่ กิ่งจันทน์ ยิ่งนัก ที่มีผู้ใหญ่บ้านแห่งบ้านลานตากผ้า...นครปฐม นามว่า คุณสนิท ได้อุปถัมภ์ค้ำชูเธอไว้ แม้ว่ากิ่งจันทน์จะไม่มีความสุขนักกับการกระทำของลูกสาว ลูกเขย หลานสาว ของคุณสนิทเองก็ตาม...จนกระทั่งถึงวันที่กิ่งจันทน์ทนไม่ไหว เกินจะรับมือกับผู้ชายเลวๆอย่างลูกเขยของคุณสนิท หม่อมศรีประไพ ลูกสาวของคุณสนิทอันเกิดจากภรรยารองและเป็นหม่อมลำดับที่๑ ใน หม่อมเจ้าอิศเรศกำธร วราดุล จึงได้รับตัวกิ่งจันทน์ไปดูแลที่วังวราดุล...พระนคร ด้วยรักและเอ็นดูกิ่งจันทน์ ในขณะที่หญิงสาวเองก็เคารพนับถือหม่อมศรีประไพเช่นกัน

ภาพของหญิงสาวผู้งดงามจับใจเขา...หญิงสาวผู้ซึ่งเขาได้ให้ความช่วยเหลือเอาไว้ จะติดตาตรึงใจกับ เกล้า ตราบนานเท่านั้น...ความผูกพันระหว่างเขากับกิ่งจันทน์แม้เกิดขึ้นในช่วงเวลารวดเร็ว แต่ก็จดจำมิรู้ลืม เขาจะไม่มีวันลืม ‘สัญญา’ ที่ได้ให้ไว้กับกิ่งจันทน์ สักวัน...สักวันที่เกล้าจะได้พบกับกิ่งจันทน์ และได้กลับมารักกัน...อีกครั้ง

วังวราดุล...สถานที่ที่งดงามประดุจวิมานกลางสรวงสวรรค์ คือสถานที่กิ่งจันทน์ได้วาดฝันเอาไว้ว่าเธอจะต้องพบพานกับความสุข ณ ที่แห่งนี้...ทว่าความฝัน ความหวังของกิ่งจันทน์กลับพังทลายลง เมื่อเธอได้พบว่า...วังวราดุลเปรียบได้กับนรกบนดินก็ไม่ปาน ! ความสวยของกิ่งจันทน์ได้ไปต้องตาต้องใจให้กับ หม่อมราชวงศ์รุ่งวิกรัย หรือ คุณชายอ้น เข้า ซึ่งคุณชายอ้นนั้นเป็นบุตรของท่านชายอิศเรศฯ ที่เกิดจาก หม่อมรตี หม่อมลำดับที่๑ ตัวจริงที่ปัจจุบันมีอาการวิกลจริต ด้วยเมื่อสิบแปดปีก่อนหม่อมรตีได้สูญเสียลูกสาวที่เพิ่งคลอดไป...โดยมิรู้ว่าลูกสาวของเธออยู่แห่งหนใด

อีกทั้งภายในวังวราดุลยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความริษยา ด้วยท่านชายอิศเรศฯ ยังทรงมีหม่อมลำดับที่ ๓ อีกคือ หม่อมไสว และมีบุตรชายคือ หม่อมราชวงศ์สว่างวัฒน์ หรือ คุณชายอุ่น กล่าวฝ่ายคุณชายอ้นเองก็มีอาการที่ไม่ปกตินักเช่นกัน ด้วยทั้งรักแรง เกลียดแรง เป็นที่สุด คุณชายอ้นจึงหมายใจจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กิ่งจันทน์มาครอบครอง !

ทว่ากิ่งจันทน์จะรักคุณชายอ้นได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจเธอมีให้กับพี่เกล้าเพียงคนเดียว เธอจึงจำต้องหนี...หนีไปให้ไกลจากคุณชายอ้น โดยหม่อมศรีประไพเองก็ให้ความช่วยเหลือกับกิ่งจันทน์ด้วยความสงสารและเห็นอกเห็นใจ แม้ว่าอีกใจหนึ่งจะรักและตามใจลูกเลี้ยงมากกว่าก็ตาม กิ่งจันทน์จึงได้ไปคอยดูแลรับใช้ หม่อมราชวงศ์หญิงเอื้อมดาว หรือ คุณหญิงเอื้อม บุตรสาวของหม่อมศรีประไพที่ได้สมรสไปกับ หม่อมราชวงศ์สุรวงศ์ เดชากร ทำให้กิ่งจันทน์ได้รับรู้ในปัญหาชีวิตสมรสของคุณหญิงเอื้อม...ราชนิกูลสาวผู้สูงส่งและสุดแสนทระนง

คุณชายอ้นไม่สามารถตัดใจจากกิ่งจันทน์ได้ จากแรกทีที่กิ่งจันทน์มีความสงสารในความไม่ปกติของคุณชายอ้น จึงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรังเกียจ ไม่ปรารถนาจะเข้าใกล้ ด้วยคุณชายอ้นพยายามจะข่มเหงน้ำใจเธอ ! แต่ไม่ว่าอย่างไรกิ่งจันทน์ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรักของคุณชายรุ่งวิกรัยหรือ คุณชายอ้นที่มีต่อเธอได้พ้น...ความรักที่เธอไม่ต้องการ !

เธอต้องสูญเสียพี่เกล้า...ชายผู้เป็นที่รักไป หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ไร้ซึ่งความหวัง ไร้ซึ่งความสุขที่จะดำรงชีวิตสืบไป นับแต่บัดนี้...กิ่งจันทน์จะใช้ชีวิตอยู่กับความแค้น เยี่ยงปิศาจร้าย พร้อมที่จะทำลายชีวิตของคุณชายรุ่งวิกรัย...ราชนิกูลผู้ซึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องสูญเสียชายคนรักไป มันและทุกคนในวังวราดุล อย่าได้หวัง อย่าได้ฝันว่าจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อย่างมีความสุขแม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว...

เธอ...คุณผู้หญิงกิ่งจันทน์ วราดุล จะขอจัดการคิดบัญชีแค้น และทำลายพวกมัน ด้วยสองมือของเธอ...สองมือของสตรีอันเป็นที่รัก เป็น ‘ภริยา’ ของไอ้คุณชายอ้น!

บทสรุปแห่งความแค้นครั้งนี้จะจบลงเยี่ยงไร...

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมห่างหายจากการรีวิวไปหลายวัน เพราะด้วยความที่ช่วงนี้มีเวลาอ่านนิยายน้อย แต่ก็ยังดันทุรังที่จะอ่านเล่มหนาๆ ฮ่าๆๆ อุ้มสมใช้เวลากว่า ๕ วัน เสพอรรถรสจากนวนิยายพีเรียดเรื่องใหม่ล่าสุดของ “สุริยาทิศ” ด้วยความที่รอคอยเรื่องนี้มานานแสนนาน พอวางแผงปุ๊บ อุ้มสมก็ไม่รอช้าที่จะสอยมาอ่านปั๊บ รัดคิวกองดองเรื่องอื่นๆ ทันที

“ภริยา” เป็นเรื่องราว ความรัก ความชัง และความแค้น ที่เกิดขึ้นกับสาวสวยนามว่า “กิ่งจันทน์” รวมทั้งหลายชีวิต หลายชนชั้นในวังวราดุล ตลอดจนถึงตัวละครอื่นๆ ที่ปรากฏในเรื่อง กิ่งจันทน์มีชาติกำเนิดลึกลับ ด้วยได้รับการอุปการะจากคุณสนิท ต่อมาโชคชะตาพลิกผันให้กิ่งจันทน์ได้เข้ามายังพระนคร ตกอยู่ในความดูแลของ “หม่อมศรีประไพ” ทว่าเธอก็ยังไม่ลืมสัญญารักที่ให้ไว้กับ “เกล้า” หนุ่มกรรมกรที่นครชัยศรีนั่นเอง แต่เส้นทางที่กิ่งจันทน์เลือกเดินนั้นหาได้มีความสุขดังหวัง เพราะความงามของเธอนั้นต้องตาตรึงใจกับ “หม่อมราชวงศ์รุ่งวิกรัย” หรือ คุณชายอ้น ลูกเลี้ยงของหม่อมศรีประไพ ที่หม่อมท่านรักราวกับลูกแท้ๆ ด้วยความที่คุณชายอ้นนั้นสุดจะน่าสงสาร หนำซ้ำยังมีอาการที่ผิดปกติ ผิดกับคนทั่วไป กิ่งจันทน์จึงพยายามที่จะหนีไปจากคุณชายอ้น สุดท้ายแล้วเพราะคุณชายอ้นแท้ๆ ที่ทำให้เธอต้องสูญสิ้นเกล้า ชายผู้เป็นที่รักไป กิ่งจันทน์จึงพร้อมที่จะเป็น คุณผู้หญิงกิ่งจันทน์ เป็น ‘ภริยา’ ของคุณชายอ้น เพื่อแก้แค้นคุณชาย...และทุกคนในวังวราดุล !

เมื่ออ่านเล่มนี้จบแล้ว อุ้มสมขอบอกเลยว่าไม่ผิดหวัง...เพราะผู้เขียนจัดเต็ม ! ดราม่าเต็มพิกัด ตั้งแต่ต้นจนจบ กว่า ๕๕๒ หน้า ด้วยความที่ชื่นชอบในงานของผู้เขียนแล้ว “ภริยา” เล่มนี้ อุ้มสมเห็นพัฒนาการของผู้เขียนยิ่งขึ้นไปอีก เป็นงานดราม่าที่เป็นแนวถนัดของผู้เขียนอยู่แล้ว คือโดยส่วนใหญ่งานของผู้เขียนที่เป็นเล่มขนาดกลางๆ ไม่ได้หนามากหรือบางมาก ก็จัดได้ว่าเป็น “ดราม่า” อยู่แล้ว มาคราวนี้สุริยาทิศรังสรรค์ออกมาได้อย่างเต็มอิ่ม งานนี้ต้องเรียกว่า “มหากาพย์ดราม่า” เลยทีเดียว และขึ้นแท่นงานของผู้เขียนที่อุ้มสมชอบมากที่สุดเลยทีเดียว

“ภริยา” เป็นนวนิยายแนวพีเรียด-ดราม่า ที่อยู่ในโปรเจ็ค “นวนิยายย้อนสมัย” ของสำนักพิมพ์มายดรีม หลายท่านอาจจะพาลเบื่อหน่ายหรือไม่อยากอ่านเมื่อรู้ว่าเป็นนิยายชุด แต่เนื้อหาของนวนิยายในโปรเจ็คนี้ไม่เกี่ยวข้องกันเลยสักนิดครับ ดำเนินเรื่องกันคนละยุคคนละสมัยอีกทั้งยังวางแผงไม่ครบทุกเล่มนี้ ผู้อ่านเลือกได้ตามอัธยาศัยครับว่าอยากอ่านพีเรียดยุคไหน โดย “ภริยา” เล่มนี้ ดำเนินเรื่องในช่วงเฟื่องฟูของพระนคร ก็คือ พ.ศ.๒๔๙๖ ครับ (จากปีที่ฉายภาพยนตร์เรื่อง สาวเครือฟ้า เพราะเมื่อครั้งแรกที่นางเอกย่างกรายเข้าพระนคร เธอได้เห็นแผ่นป้ายโฆษณาภาพยนตร์เรื่องนี้ที่กำลังออกฉาย)

เมื่อพูดถึงนิยายพีเรียด หลายคนก็จะนึกถึงผลงานของนักเขียนสตรี แต่สุริยาทิศ เป็นนักเขียนชายที่เขียนนวนิยายพีเรียดดราม่าออกมาได้ดีมากเลยละครับ ด้วยภาษาที่สละสลวยรังสรรค์จากปลายปากกาของผู้เขียนบทสนทนาในการเชือดเฉือนอารมณ์ของตัวละครที่สุดจะคมคาย ซีนอารมณ์ที่จี้ได้ถูกจุดจนถึงใจ การดำเนินเรื่องที่เข้มข้น...

สุริยาทิศเป็นนักเขียนชาย ที่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเป็นสตรีอย่างเต็มเปี่ยม ผู้เขียนสามารถตีแผ่อารมณ์ ความคิด ความรัก ความแค้น และด้านมืดของผู้หญิง ตีแผ่ความเป็น “ภริยา” ของหลายตัวละครในเรื่องออกมาได้...และทำได้ดีเสียด้วย

ในช่วงแรกๆ นั้น อุ้มสมขอสารภาพเลยว่าอ่านไปแอบหลับไป เพราะการดำเนินเรื่องในช่วงแรกนั้นค่อนข้างเนิบช้า ทำให้ได้บรรยากาศนิยายในสมัยก่อนจริงๆ ด้วยมีตัวละครหลักมากมาย ทำให้ต้องปูปูมหลังของตัวละครแต่ละตัวให้คนอ่านได้เข้าใจ...ส่วนของช่วงแรกที่ละ ที่ทำให้อุ้มสมอ่านได้ช้า พาลนึกในใจว่าจะชอบเท่ากับงานดราม่าเล่มก่อนๆ ของผู้เขียนได้ไหมหนอ แต่สุดท้ายก็ไม่ทำให้อุ้มสมได้ผิดหวัง พอผ่านพ้นช่วงแรกไป ตั้งแต่หน้าร้อยกว่าๆ เป็นต้นมา นับจากที่นางเอกพยายามหนีจากคุณชายอ้น และได้ไปรับใช้คุณหญิงเอื้อม เพียงช่วงนั้นอุ้มสมก็สลัดความสลบและหลับใหลทิ้งลงทันที ถึงกับอ่านติดลมและไม่อยากวางเลยทีเดียว แอบตะโกนในใจว่าสุริยาทิศคนเดิมกลับมาแล้ว ๕๕๕.

หากใครที่ชื่นชอบนวนิยายพีเรียดหรือ ดราม่า แล้วละก็ ภริยา เป็นอีกเรื่องที่อุ้มสมขอแนะนำ ใครที่ถามหาหรือกระหายนวนิยายแนวดราม่าจัดเต็ม ต้องไม่พลาดเล่มนี้ครับ เพราะความโรแมนติก ความอารมณ์ดี แทบจะไม่มีแทบจะไม่ได้พบเลยละครับ มีเพียงแต่ความดราม่า ชวนหดหู่ ไปตั้งแต่ต้นจนจบ ยิ่งช่วงครึ่งหลังยิ่งจัดเต็ม ! หากใครที่อ่านแนวดราม่าไม่ได้ อ่านแล้วชวนเครียดจนปวดใจ อุ้มสมแนะนำให้ผ่านไปได้เลยครับ

อีกสิ่งหนึ่งที่อุ้มสมประทับใจนอกจากภาษาอันสละสลวยแล้ว ก็ยังรวมไปถึงเรื่องของการสอดแทรกบทกลอนอันไพเราะไว้ตลอดเรื่อง ซึ่งได้ใช้บทกลอนก่อนที่จะดำเนินเรื่องอยู่ในหลายฉากหลายตอน ทั้งบทกลอนที่ผู้เขียนเป็นผู้ประพันธ์... เช่น

หม่อมเธอว่า โกรธใด มิเท่าเกลียด 

จักหยามเหยียด กล่าวเสียด มิเท่าสาป

อกกลายแกลน ร้อนแสน แค้นสภาพ

 ชังเป็นไฟ ไหม้ราบ คราบสามัญ ฯ

จักจดจำ ภาพทุกข์ ไว้เท่าไหร่ 

ดังเราเก็บ เชื้อไฟ ไว้เท่านั้น

คนมากกาม บาปตาม กรรมเท่าทัน 

เราเท่านั้น ผูกกรรม กับเขาไป

ตลอดจนถึงหลากหลายบทกวีจากท่านสุนทรภู่ กวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ที่อุ้มสมเคารพและยึดถือเป็น “ครู” ในด้านกวีตลอดมา...

อันโศกอื่นหมื่นแสนในแดนโลก 

มันไม่โศกลึกซึ้งเท่าหึงผัว

อันเสียทองของรักสักเท่าตัว 

ค่อยยังชั่วไม่เสียดายเท่าชายเชือน

(พระอภัยมณี / สุนทรภู่)

ยังมีบทกลอนอีกมากมายทั้งที่ผู้เขียนเป็นผู้ประพันธ์ และจากการรจนาของท่านสุนทรภู่อยู่มากมาย ที่ปรากฏภายในเล่มนี้เลยละครับ

หลากหลายชีวิตของตัวละครที่เป็นผู้หญิงในเรื่อง โชคชะตาล้วนแต่พัดพาให้ประสบกับเหตุโศกนาฏกรรม ทั้งยังรวมไปถึงหน้าที่ของความเป็น “ภริยา” ที่อุ้มสมอ่านแล้วรู้สึกได้ว่าคนเป็นเมียนั้นต้องแบกรับภาระ แบกรับอะไรต่อมิอะไรไว้มากมาย ด้วยหน้าที่ของความเป็นเมียนั่นเอง...บรรดาสตรีทั้งหลายใน “ภริยา” เองก็เช่นกัน... (โดยอุ้มสมจะขอเปรียบเทียบความเป็นภริยาของตัวละครแต่ละตัว ว่าเป็นภริยาประเภทใด ตามหลักพระพุทธศาสนา ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจำแนกไว้)

“กิ่งจันทน์” ...จากเด็กหญิงกำพร้าใต้ต้นจันทน์กะพ้ออันเป็นที่มาของชื่อ สู่การเป็น “คุณผู้หญิงกิ่งจันทน์ วราดุล” ที่เต็มไปด้วยความคับแค้น ไร้ซึ่งความสุขความหวังอีกต่อไป...ทุกสิ่งที่บังเกิดล้วนแต่มีเหตุที่ทำให้เกิดผลทั้งสิ้น...

ว่ากันว่าความรักของผู้หญิงนั้นยิ่งใหญ่สุดฟ้า...แต่ความแค้นของผู้หญิงก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน กิ่งจันทน์ก็เป็นเช่นนั้น...บทบาทคาแรคเตอร์ของเธอนั้นน่าสนใจยิ่งนัก เพราะมันดู “เรียล” มากมาย หากเปรียบเป็นสีนั้น ชีวิตของกิ่งจันทน์ก็เริ่มจากสีขาวที่บริสุทธิ์ กลายเป็นสีเทาเมื่อต้องพบพานกับเรื่องร้ายๆ ในวังวราดุล และได้แปรผันเป็นสีดำทะมึน ประดุจปิศาจร้ายในคราบสตรีผู้มีความงามเป็นทรัพย์ในที่สุด !

เส้นทางแรกที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของกิ่งจันทน์นั้นเริ่มจากการที่เธอถูกลูกเขยของผู้อุปการะกระทำการปลุกปล้ำ โชคดีที่เธอเอาตัวรอดมาได้ หม่อมศรีประไพ ลูกสาวของคุณสนิทที่เกิดจากภริยารองจึงได้รับตัวกิ่งจันทน์เข้ามายังพระนคร มาอยู่ในความปกครองของหม่อมท่านที่วังวราดุล กิ่งจันทน์วาดฝันไว้อย่างดีว่าวังวราดุลวิมานที่สวยงามประดุจสรวงสวรรค์จะนำพาเธอให้พบแต่ความสุข ทว่ามันกลับเป็นยิ่งกว่า “วังนรก !” เสียอีก หนำซ้ำเธอความสวยของกิ่งจันทน์ยังเป็นที่ต้องตาตรึงใจกับ คุณชายรุ่งวิกรัย หรือ คุณชายอ้น... คุณชายผู้มีอาการไม่ปกตินัก... จากแรกทีที่กิ่งจันทน์มีความสงสารแกมเวทนาในตัวราชนิกูลผู้นี้ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นความรังเกียจ และแปรผันเป็นความชิงชังในที่สุด !

กิ่งจันทน์ต้องสูญเสียชายผู้เป็นคนรักและเจ้าฆาตกรใจโฉดยังพลั้งปากบอกว่าคุณชายอ้นสั่งมา เมื่อสิ้นพี่เกล้าไปกิ่งจันทน์ก็หมดความหวัง ไร้ซึ่งความสุขในชีวิต เธอไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปเยี่ยงมนุษย์ปุถุชนธรรมดาได้อย่างไร ความแค้นเริ่มครอบงำในตัวกิ่งจันทน์เสียแล้ว กิ่งจันทน์พร้อมที่จะทำลายทุกคนในวังวราดุล ทั้งคุณชายอ้นผู้เป็นต้นเหตุ และไม่เว้นแม้แต่หม่อมศรีประไพ ที่กิ่งจันทน์ถึงกับหมดศรัทธาในตัวหม่อมท่าน เพียงเพราะหม่อมศรีประไพนั้นตามใจคุณชายอ้นผู้เป็นลูกเลี้ยงเกิน เพียงเพราะคุณชายอ้น “ไม่ปกติ” เพียงเท่านั้น... ในส่วนนี่ละ ที่ทำให้กิ่งจันทน์ นางเอกของเรื่องเปลี่ยนไปจากช่วงแรกราวหน้ามือเป็นหลังมือ

อุ้มสมรู้สึกสงสารกิ่งจันทน์มากเลยละ ที่เธอต้องเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ เหตุการณ์ที่เปลี่ยนผู้หญิงธรรมดาคนนึง ให้กลายเป็นปิศาจเลยทีเดียว ปิศาจที่ใช้ความแค้นเป็นอาหารหล่อเลี้ยงจิตใจ เธอพยายามหนีให้ไกลจากคุณชายอ้น ให้ไกลจากวังวราดุล และผู้คนในวังนรกแห่งนี้ทุกคน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่มีวันหนีพ้น แม้กิ่งจันทน์พยายามจะฆ่าตัวตาย แต่ก็ดูเหมือนกับนิรยภพไม่ยอมรับตัวเธอไปง่ายๆ ...อุ้มสมยิ่งอินและสงสารกิ่งจันทน์ยิ่งขึ้น เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาและพูดว่า “แกพาฉันกลับมาทำไม...แกช่วยชีวิตฉันทำไม แส่นัก ฉันจะตายมิได้ตาย พาฉันลงนรกเดี๋ยวนี้ พาฉันกลับไป พาฉันกลับไป กรี๊ด !”

ช่วงกลางเรื่องจนถึงจบเรื่องนั้น เป็นอะไรที่เข้มข้น ดุเด็ดเผ็ดมันมาก บทของกิ่งจันทน์นั้นเริ่มทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด เธอปล่อยให้ความแค้นครอบงำจนแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคน อุ้มสมทั้งสงสารและทั้งเกลียดกิ่งจันทน์อยู่ในคราเดียวกัน เพราะความที่กิ่งจันทน์แค้นนั้นก็มีที่มาที่ไป หากแต่มันช่างรุนแรงเสียเหลือเกิน เมื่อเธอได้เป็น “คุณผู้หญิงกิ่งจันทน์” สมใจคุณชายอ้น เธอก็เริ่มเกมแห่งการแก้แค้นทันที...

ดราม่าสุดกู่พาเครียดทั้งตัวละครและคนอ่านเลยละครับกิ่งจันทน์แรงมาก ทั้งถือปืน เอาปืนจี้สามีตัวเองและคนในบ้าน ไม่เหลือความเคารพต่อหม่อมศรีประไพอีกต่อไป ทั้งยังสูบซิการ์ ดื่มเหล้า (แต่ไม่เมาหยำเป๋เหมือนอีลำยอง) จิกหัวตบคนใช้ และทำสงครามประสาทกับทุกคนในวังวราดุลทุกเมื่อ จนมาถึงช่วงสุดท้ายคล้ายดังว่าบังเกิดความหวังในชีวิตของกิ่งจันทน์อีกครั้ง อันจะทำให้กิ่งจันทน์มีความสุขกับโลกใบนี้อีกโดยปิศาจเริ่มหายไปจากตัวเธอ ทว่ามิทันไร สิ่งที่เป็นความหวังของกิ่งจันทน์ก็ถูกทำลายจนสูญสิ้นไปอีกครั้ง ! ยิ่งทำให้ดวงใจของกิ่งจันทน์มืดดับสนิท! เธอเป็นนางเอกที่รันทด หดหู่มากเลยละครับ

ซึ่งหากเปรียบเทียบว่ากิ่งจันทน์เป็น “ภริยา” ประเภทใด...เธอก็อยู่ในกลุ่ม “วธกาภริยา” ...ภริยาที่เปรียบดั่งเพชฌฆาต ที่ชอบทำร้าย สาปแช่ง ด่าทอ คิดฆ่า ผู้เป็นสามี

ต่อมา...เป็นบุรุษทั้งสองนายที่มีบทบาทต่อชีวิตของกิ่งจันทน์

“เกล้า” ...ไอ้หนุ่มกรรมกรผู้โตมาโดยไร้พ่อไร้แม่ มันพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้มันได้พบกับคุณกิ่งจันทน์ของมันอีกหน...จนนำพาอันตรายถึงชีวิตแก่ตัวเอง! ...เกล้าเป็นเพียงหนุ่มกรรมกรจนๆ ธรรมดา ที่บังเอิญให้ความช่วยเหลือกิ่งจันทน์เอาไว้ ทำให้ความรักเริ่มเกิดขึ้นในตัวของทั้งสองคน แต่ยังมิทันไรก็ต้องจากกันเสียแล้ว ซึ่ง ณ จุดนี้ อุ้มสมอยากให้พระนางมีความผูกพันกันมากกว่านี้ มิใช่ความรักแบบฉาบฉวย อุ้มสมรู้สึกว่ายังผูกพันกันไม่พอ ทำให้ยังไม่ค่อยอินกับความรักของเกล้ากับกิ่งจันทน์สักเท่าไหร่ แบบว่าต่างฝ่ายต่างยังแทบจะไม่รู้จักกันดีพอเลย ยังมีบางช่วงบางตอนที่กิ่งจันทน์คิดในใจว่าเกล้าจะลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอไหม

อุ้มสมจะบอกว่านายเกล้า...พระเอกนิยายเรื่องนี้ มีไว้เป็นไม้ประดับเท่านั้นละครับ เป็นธรรมดาที่ไม้ประดับย่อมถึงเวลาร่วงโรยไป เพราะนายเกล้าแทบจะไม่มีบทบาทอะไรมากหากเทียบกันตัวละครอื่นๆเลย ๕๕๕. ออกปรากฏตัวเพียงแค่ครึ่งแรกแล้วก็ต้องตายลง ส่งผลให้นางเอกคับแค้นใจพวกวังวราดุลเป็นนักหนา...โดยเฉพาะตัวต้นเหตุอย่างคุณชายอ้น แต่อุ้มสมยืนยันครับว่าในส่วนของความรักของพระนางนั้นจบสมหวัง แฮปปี้เอ็นดิ้ง...แต่สมหวังแบบหนักๆ หน่วงๆ๕๕๕. ผู้อ่านรีวิวคงแอบงง...เอ...พระเอกตาย จะจบสมหวังได้ยังไงกัน อย่างไรกิ่งจันทน์ก็รักพี่เกล้าคนเดียวครับ...อันนี้ต้องติดตามในนิยายอิอิ

“หม่อมราชวงศ์รุ่งวิกรัย” หรือ “คุณชายอ้น” ทายาทคนโตในหม่อมเจ้าอิศเรศกำธร แห่งวังวราดุล ราชนิกูลหนุ่มผู้สูงส่งแต่อาภัพยิ่งนัก ตัวละครตัวนี้ก็ถือว่าฉีกกฎพระเอกหรือตัวเอกในนิยายไทย เช่นกันครับ (ไม่กล้าเรียกว่าเป็นพระเอกได้เต็มปากเต็มคำ แต่คุณชายอ้นบทเด่นกว่าเกล้ามาก ๕๕๕.) เป็นคุณชายที่แสนจะอาภัพยิ่งนัก และคุณชายอ้นก็หาได้เป็นลูกที่เกิดจากครรภ์ของหม่อมศรีประไพไม่ เขาเกิดจากหม่อมรตี หม่อมลำดับที่ ๑ ตัวจริง ที่ปัจจุบันเสียจริตไปแล้ว หม่อมศรีประไพจึงได้เป็นหม่อมลำดับที่ ๑ ...หม่อมรตีนั้นคลอดคุณชายอ้นก่อนกำหนด แถมน้ำนมยังมีพิษ ทำให้คุณชายอ้นมีอาการแปลกๆ ผิดจากคนทั่วไป เรียกได้ว่า “คนสองสลึงเฟื้อง” กล่าวคือ คุณชายอ้นมีอารมณ์ที่รุนแรง ทั้งรักแรง เสียใจอย่างรุนแรง ไปจนถึงเกรี้ยวกราดอย่างรุนแรง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ทุกคนรักและตามใจคุณชายอ้น ด้วยความสงสารในชะตากรรมของเขา

คุณชายอ้นมีความรักให้กับกิ่งจันทน์มากมายเป็นทวี...แม้ว่ากิ่งจันทน์จะทำร้ายเขาทั้งร่างกาย และจิตใจสักเพียงใดก็ตาม แต่คุณชายอ้นก็ไม่เคยโกรธเธอเลยสักนิด ช่วงแรกๆ นั้นอุ้มสมยังไม่ค่อยชินกับสรรพนามที่คุณชายอ้นใช้เรียกนางเอกหรือตัวละครที่เป็นผู้หญิงเช่น “น้องกิ่งคะ” “น้องกิ่งขา” ตามแบบของผู้ดีในยุคสมัยนั้น แต่อ่านไปอ่านมาก็เริ่มชิน

แต่ที่ขัดใจก็คือความรักที่คุณชายอ้นมีให้กับกิ่งจันทน์นี่ละ ที่อุ้มสมมองว่าเป็นเพียงแค่ความหลงมากกว่า...ความหลงจนมัวเมา เพราะแทบไม่มีเหตุผลเลยที่จะทำให้คุณชายอ้นรักกิ่งจันทน์ได้ถึงเพียงนี้...แต่สุดท้ายก็มีเฉลยไว้ท้ายเรื่อง ว่าเพราะเหตุใด ? ...ประเด็นนี้จึงผ่าน และชื่นชมคนเขียนในการวางปม

...อีกหลายตัวละครในเรื่อง กับหน้าที่ของความเป็น “ภริยา”...

“หม่อมราชวงศ์หญิงเอื้อมดาว เดชากร (วราดุล)” หรือ คุณหญิงเอื้อม บุตรีแท้ๆ ของหม่อมศรีประไพ ลูกคนที่สองในท่านชายอิศเรศกำธร ที่ได้สมรสกับหม่อมราชวงศ์แห่งวังเดชากรไปแล้ว โดยอุปนิสัยของคุณหญิงเอื้อมนั้นต่างจากหม่อมศรีประไพอย่างสิ้นเชิง เพราะคุณหญิงเอื้อมค่อนข้างหยิ่งและทะนงศักดิ์ศรีในความเป็นราชนิกูลของตน ทั้งยังไม่ชอบยิ้ม ไม่ชอบสุงสิงกับใคร เพราะถือตนว่าอยู่สูง แต่ชีวิตคู่ของคุณหญิงเอื้อมหาได้มีความสุขเลยไม่

โดยกิ่งจันทน์ก็มีโอกาสได้รับรู้และช่วยเหลือคุณหญิงเอื้อมอยู่บ้าง ด้วยเธอถูกส่งให้มาอยู่กับคุณหญิงเอื้อม เพื่อหลบหนีคุณชายอ้นนั่นแล กิ่งจันทน์จึงทราบความจริงว่า “หม่อมราชวงศ์สุรวงศ์ เดชากร” หรือ “คุณชายวงศ์” สามีของคุณหญิงเอื้อมนั้น เจ้าชู้มาก จนกระทั่งหาเศษหาเลยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นถึงทายาทของหนังสือพิมพ์ชื่อดัง ทำให้คุณหญิงเอื้อมไม่มีความสุขในชีวิตคู่

ในส่วนของครึ่งแรกนั้น คุณหญิงเอื้อมดาว มีบทบาทเด่นมากเลยทีเดียวครับ โดดเด่นจนขโมยซีนกิ่งจันทน์มากโขทีเดียว (กิ่งจันทน์นึกในใจ ครึ่งแรกฉันปล่อยให้แกขโมยซีนไปก่อน ครึ่งหลังล่ะก็ฉันจัดเต็ม ๕๕๕.) คุณหญิงเอื้อมดาวนั้นเป็นตัวแทนของราชนิกูลสาวชั้นสูง ที่ในความเป็น “ภริยา” ของเธอนั้นเต็มไปด้วยเกรียติและศักดิ์ศรี ถึงอย่างไรคุณหญิงเอื้อมก็จะมีสามีเพียงคนเดียวคือคุณชายวงศ์ แม้ว่าเธอจะโกรธชายผู้เป็นสามีมากเพียงใดก็ตาม แต่เธอก็ยังรักคุณชายวงศ์ไม่เสื่อมคลาย คุณหญิงเอื้อมเป็นตัวแทนของสตรียุคเก่าที่ถือคติว่า “ศักดิ์ศรีของเมียคือเกียรติยศของผัว”

อีกตัวละครที่มีบทบาทกับชีวิตของคุณหญิงเอื้อมดาวมากเลยก็คือ “อภิวัน” ชายหนุ่มธรรมดา ใจนักเลง ที่ให้ความช่วยเหลือคุณหญิงเอื้อมจะการถูกทำร้าย และพาเธอหลบหลีกหนีสามี อภิวันเป็นตัวละครที่อุ้มสมชอบ เป็นผู้ชายในไม่กี่คนของเรื่องนี้จริงๆ ที่ดี ๕๕๕. แต่ด้วยความที่เขาเองก็เป็นคนปุถุชนธรรมดา มีอารมณ์รัก เมื่ออภิวันรักคุณหญิงเอื้อมมาก เขาไม่สนใจเรื่องใฝ่สูงจนเกินศักดิ์เลยสักนิด เขาไม่ต้องการปล่อยคุณหญิงเอื้อมให้ไปจากเขา...อภิวันมุ่งแต่จะรั้งคุณหญิงเอื้อมไว้กับตน ซึ่งแม้อุ้มสมจะชอบอภิวันมากเพียงใด แต่ก็รู้สึกว่าผู้เขียนเลือกจุดจบในเรื่องของคุณหญิงเอื้อมกับอภิวัน ได้สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว

คุณหญิงเอื้อมดาวนั้นจัดอยู่ใน “ภริยา” ประเภท “ภคินีภริยา” ...ภริยาที่เปรียบดั่งน้องสาว คือมีความเคารพสามีในฐานะพ่อบ้าน หัวหน้าครอบครัว แต่ก็ต้องมีขัดใจกันบ้าง ซึ่งก็ไม่คิดอาฆาตพยาบาท และยังต้องพึ่งพาสามี

“พิมพ์สุดา” ...เมื่อพูดถึงคุณหญิงเอื้อมดาว ก็ต้องพูดถึงเธอคนนี้... พิมพ์สุดาเป็นถึงลูกสาวเจ้าของหนังสือพิมพ์ “สยามนภา” และเธอคนนี้นี่ละที่เป็นเมียน้อยของคุณชายสุรวงศ์ สามีคุณหญิงเอื้อม ทว่าพิมพ์สุดาไม่มีวันยอมแพ้คุณหญิงเอื้อมเด็ดขาด เธอจะต้องได้ทุกอย่างเทียบเท่าคุณหญิงเอื้อม ทั้งตัวคุณชายวงศ์ ทั้งวังเดชากร และตำแหน่งคุณผู้หญิง ! เพราะพิมพ์สุดาถือตนว่าตนเองมีอาวุธคือด้ามปากกา ที่จะเขียนข่าวอย่างไรก็ได้ เพื่อทำลายชื่อเสียงตระกูลเดชากร แต่สุดท้าย สิ่งที่พิมพ์สุดาไขว่คว้าและโหยหา ก็ล้วนแต่จอมปลอม...มายา...จับต้องไม่ได้

พิมพ์สุดานั้นเปรียบดั่ง “ภริยา” ประเภท “อัยยาภริยา” ...ภริยาที่เปรียบดั่งเจ้านาย ชอบสั่งการสามี เอาแต่ใจตัวเอง

“หม่อมเจ้าอิศเรศกำธร วราดุล” ...ท่านชายอิศเรศฯ...ราชนิกูลผู้สูงส่ง ซึ่งเป็นตัวละครที่มีความสำคัญ และทำให้เกิดเรื่องในช่วงพาร์ตอดีต คือรุ่นพ่อแม่ (พ.ศ.๒๔๗๖) อันส่งผลมาถึงพาร์ตปัจจุบันคือรุ่นลูก ทั้งหมดทั้งมวลล้วนแต่เกิดจากความมักมากในกามตัณหาของท่านชายอิศเรศกำธรไปจนถึงการวางอำนาจใส่ทุกคนภายในวัง ไม่ว่าจะอยู่สูงหรือต่ำ ทว่าก็ไม่สามารถพาตนให้หลีกพ้นจากกิเลสตัณหาได้ นั่นก็ส่งผลกรรมให้กับท่านชายในปัจจุบัน ดังที่กิ่งจันทน์...นางเอก ได้กล่าวไว้ว่า “ความต่ำในตัวคน มันไม่เคยแบ่งแยกสิ่งที่เรียกว่า ชนชั้นได้เลย สูงเทียมฟ้า ยังกระทำวิบัติให้คนต่ำจนตัวตายไปแล้วก็ยังมี”

“หม่อมรตี” คือหม่อมลำดับที่ ๑ ที่แท้จริงแห่งวังวราดุล ทว่าหลังจากเหตุการณ์เมื่อสิบแปดปีก่อน ที่หม่อมรตีต้องสูญสิ้นลูกสาวที่เพิ่มคลอดไป...โดยไม่รู้ว่าลูกสาวตนไม่ไปอยู่แห่งหนใด หม่อมรตีคิดว่าลูกสาวตายไปแล้ว จึงกลายเป็นคนวิกลจริต ในยามดีนั้นว่าร้ายกาจแล้ว ทว่ายามบ้าขึ้นมา หม่อมรตีร้ายกาจยิ่งกว่า ! ทุกคนล้วนแต่ถูกหม่อมรตีทำร้ายทั้งสิ้น ซึ่งท่านชายอิศเรศกำธรกลับเลือกวิธีที่จะแก้ปัญหาโดยการจับหม่อมรตีจองจำไว้ยัง “ตึกดำ” ในวังวราดุลนั่นแล ซึ่งเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ไม่ถูกต้องเลยสักนิด เหตุเพราะกลัวเสื่อมเสียเกียรติยศนั่นเอง ท่านชายจึงเลือกที่จะ “จองจำ” หม่อมรตีเอาไว้ ไม่ให้คนนอกได้ล่วงรู้ความลับ

ในยามที่หม่อมรตียังเป็นคนสติดีนั้น ก็เปรียบดั่ง “ภริยา” ประเภท “อัยยาภริยา” ...ภริยาที่เปรียบดั่งเจ้านาย ชอบสั่งการ เอาแต่ใจตัวเองเช่นกัน

“หม่อมศรีประไพ”...หลังจากที่หม่อมรติเสียจริตไป หม่อมศรีประไพก็ได้กลายเป็นหม่อมลำดับที่ ๑ แห่งวังวราดุล ภายนอกของหม่อมศรีประไพนั้น หม่อมท่านเป็นผู้ที่มีเมตตาปรานีต่อบ่างไพร่ทุกคน ทำให้ทุกคนล้วนแต่รักหม่อมศรีประไพ กิ่งจันทน์ก็เป็น ๑ ในบรรดาคนเหล่านั้น ที่รักและศรัทธาในตัวหม่อมศรีประไพยิ่งนัก แต่ก็ต้องมาสิ้นความศรัทธาลงเพราะคุณชายอ้นนั่นเอง

หม่อมศรีประไพนี่ละ ที่เป็นผู้ที่เลี้ยงดูคุณชายอ้นมาตั้งแต่เยาว์วัย จนคุณชายอ้นเรียกเธอว่า “หม่อมแม่ไพขา” เธอผูกพันกับคุณชายอ้นราวกับลูกแท้ๆ ทำให้หม่อมศรีประไพรักคุณชายอ้นมาก และสงสารในชะตากรรมของคุณชายอ้นเช่นกัน แม้ว่าหม่อมรตีแม่ของคุณชายอ้นจะร้ายกาจต่อเธอมากเพียงใดก็ตาม สุดท้ายเพราะความน่ารักน่าชังของคุณชายอ้นในยามนั้น หม่อมศรีประไพจึงรักเด็กคนนี้จนสุดใจ

หม่อมศรีประไพมีชะตากรรมที่คล้ายคลึงกับกิ่งจันทน์ ด้วยความที่เธอนั้นตกเป็นหม่อมของท่านชายอิศเรศฯ โดยไม่เต็มใจ อีกทั้งคุณศรีเรือน พี่สาวของหม่อมศรีประไพ ที่จะต้องตกเป็นหม่อมของท่านชายพร้อมกันเธอ ก็ชิงผูกคอตายไปเสียก่อน เพราะท่านชายอิศเรศกำธรทำร้ายชายคนรักของคุณศรีเรือนจนตัวตาย หม่อมศรีประไพจึงเป็นอีกคนที่ไม่มีความสุขเมื่ออยู่ในวังวราดุล ตลอดกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา ทว่าหม่อมศรีประไพก็เลือกที่จะเก็บทุกอย่างไว้ในใจ รอวันที่เหมาะสมจึงจะปลดปล่อยมันออกมา...หม่อมศรีประไพ จึงเป็นตัวละครอีกตัวที่อุ้มสมชอบมาก เพราะมีบทบาทเด่นรองจากกิ่งจันทน์ หรือบางทีอาจจะเด่นพอกันกับกิ่งจันทน์เสียด้วยซ้ำ อีกทั้งยังเป็นตัวละครที่รับมือกับกิ่งจันทน์ได้

ตลอดระยะเวลาที่ได้เป็นหม่อมลำดับที่ ๑ หม่อมศรีประไพก็ได้ดูแลวังวราดุลเป็นอย่างดี จึงเปรียบดั่ง “ภริยา” ประเภท “มาตาภริยา” ...ภริยาที่เปรียบดั่งแม่ มีความรักต่อสามีอย่างสุดซึ้ง ไม่เคยทอดทิ้งในยามตกยาก ป่วยไข้ และไม่อยากให้มีเรื่องสะเทือนใจสามี

“หม่อมไสว” หม่อมลำดับที่ ๓ แห่งวังวราดุล ลุกสาวคหบดีเมืองลำปาง ที่มีใจริษยาหม่อมศรีประไพ คุณชายอ้น คุณหญิงเอื้อมอย่างเปี่ยมล้น ยามใดที่คนเหล่านี้ทุกข์ใจ ยามนั้นหม่อมไสวเป็นสุขยิ่งนัก แต่ความร้ายกาจของหม่อมไสวนั้นแม้จะดูเป็นคนโจ่งแจ้ง แต่หม่อมไสวก็ไม่ได้ร้ายกาจมากจนถึงกับจะฆ่าใคร บางทีหม่อมแกก็มีมุมตลกเล็กๆน้อยๆ ๕๕๕. หม่อมไสวเป็นคนที่ไม่เอาใคร ไม่เคยมีเมตตากับใคร เว้นแต่เพียงลูกชายของตนคือ “หม่อมราชวงศ์สว่างวัฒน์” หรือ “คุณชายอุ่น” ซึ่งมีนิสัยเหมือนกันกับหม่อมไสวไม่ผิดเพี้ยน ในช่วงท้ายเรื่องก็มีเรื่องราวดราม่าของคุณชายอุ่นเช่นกัน แต่ด้วยความที่กิ่งจันทน์ดราม่า แรงกว่ามาก เรื่องของคุณชายอ้นจึงดูเบาไปเลย...ไม่ได้เกิด ๕๕๕.

หากเปรียบหม่อมไสวเป็น“ภริยา” หม่อมไสวก็เป็นดั่ง “ภคินีภริยา” ภริยาผู้เปรียบดั่งน้องสาว ต้องพึ่งพาสามี เช่นกัน...

“นางตุ้ม” ...บ่าวไพร่ผู้จงรักภักดีต่อคุณชายอ้น ตัวละครตัวนี้หาได้ใช่ภริยาของใครไม่ ทว่าไม่พูดถึงไม่ได้เช่นกัน เพราะมีบทบาทสำคัญ จากเริ่มต้นที่เป็นมิตรกับกิ่งจันทน์ แต่เพราะความที่ภักดีต่อคุณชายอ้นอย่างไม่ลืมหูลืมตา และรู้เห็นเป็นใจกับคุณชาย ทำให้กิ่งจันทน์แปรเป็นความชัง ในช่วงครึ่งหลังนางตุ้มจึงกลายเป็นศัตรูของคุณผู้หญิงกิ่งจันทน์ไปโดยปริยาย

“คุณสุรางค์” พี่สาวของหม่อมศรีประไพ อันเกิดจากภริยาหลวง ผู้ไม่เคยเห็นหม่อมศรีประไพเป็นน้องสาวเลยสักนิด คุณสุรางค์จัดอยู่ในจำพวกที่ “มีผัวผิด คิดจนตัวตาย” เพราะความที่สามีของคุณสุรางค์นั้นมักมากในกามยิ่งนัก เรียกได้ว่าเลวระยำจนบ่าวไพร่เอาไปด่าตลอด ๕๕๕.

คุณสุรางค์นั้นเปรียบได้กับ “ภริยา” จำพวก “อัยยาภริยา” ภริยาผู้เป็นดั่งเจ้านาย ชอบวางอำนาจใส่สามี

ยังมีตัวละครอีกมากที่อุ้มสมยังไม่ได้พูดถึงไม่ว่าจะเป็น “นายแพทย์เทียนกุณฑ์” หมอจิตเวชหนุ่มที่เป็นแพทย์ประจำตัวคุณชายอ้นทั้งยังแอบช่วยรักษาและให้ความช่วยเหลือกิ่งจันทน์อยู่กลายๆ “ดุจดาว” พยาบาลสาวประจำตัวของท่านชายอิศเรศกำธร และคุณชายอ้น ผู้อ่อนโยนเรียบร้อย โชคชะตาอาภัพที่ปรากฏตัวตอนที่กิ่งจันทน์ถูกความแค้นครอบงำแล้ว จึงถูกคุณผู้หญิงท่านหาเรื่องตลอด ๕๕๕.

“บุหงา” ลูกสาวเถ้าแก่บ้านนอก ที่บูชาความรักที่มีต่อพี่เกล้า “สุอารีย์” ลูกสาวคุณสุรางค์ ที่แต่ก่อนคอยโขกสับกิ่งจันทน์ตลอด ความเห็นผิดเป็นชอบทำให้คุณหนูแต้ว...สุอารีย์ต้องพบกับความวิบัติ และ “คุณต้นห้องอิงอร” สตรีสูงวัยที่อยู่เคียงข้างหม่อมศรีประไพมานับตั้งแต่ท่านเข้ามาเป็นหม่อมของท่านชาย รวมถึง “นายชู” คนขับรถของท่านชายอิศเรศฯ ก็มีบทบาทในช่วงท้ายเรื่องที่เฉลยความจริงมากเช่นกัน

รีวิวมาแบบว่ายาวมาก จัดเต็มมาก ด้วยความที่มีตัวละครมาก ฮ่าๆๆ เป็นอีกเรื่องที่ขอแนะนำครับ ใครที่ชอบแนวพีเรียดและดราม่าจัดเต็ม แบบอ่านจบแล้วท่านอาจจะยิ้มไม่ออก และเต็มไปด้วยความหดหู่เลยทีเดียว รับรองไม่ผิดหวังกับเล่มนี้ครับ...

ภริยาที่ดีนั้น...มิใช่ทำหน้าที่แค่บนเตียง

อุ้มสม

๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๖





Create Date : 01 ธันวาคม 2556
Last Update : 1 ธันวาคม 2556 17:15:53 น.
Counter : 9297 Pageviews.

15 comments
  
สอยมาแน่ค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตามมากกกกกกกก
โดย: มาดามของขวัญ IP: 124.120.138.127 วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:18:22:39 น.
  
เป็นรีวิวที่ยาวมากจริงๆ...แต่ก็อ่านจนจบ ยังไม่เคยอ่านผลงานของสุริยาทิศค่ะ แต่เห็นน้องอุ้มสมรีวิวเรื่องนี้กับเรื่องก่อนหน้าแล้ว...คงต้องเริ่มเมียงๆมองๆดูบ้างแล้วค่ะ
โดย: Aneem วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:18:43:38 น.
  
กำลังรอคนรีวิวอยู่ทีเดียว ... ว่า จะ เป็นแนวไหน
ดราม่าจัดหนักแบบ นี้ ต้องหา มา อ่าน บ้างแล้วค่ะ
โดย: polyj วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:19:36:38 น.
  
ยังไม่เคยอ่านงานของผู้เขียน สงสัยต้องลองสักเรื่อง
น่าสน แต่หนาจังเลยนะคะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:19:53:21 น.
  
อ่านรีวิวไปแค่ครึ่งเดียว กลัวรู้เยอะ 555 เพราะน่าสนใจจังค่ะ อยากสอยมาอ่านบ้าง (พี่ซื้อตามน้องอุ้มสมแล้วดองไว้แล้วก็เยอะ เล่มนี้ควรซื้อตามดีไหมเนี่ย )
โดย: Sab Zab' วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:20:51:40 น.
  
น่าสนมากเลยครับ เล่มหนาแต่สนุก ความหนาของเรื่องก็ไม่สำคัญเหมือนกันครับ
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:8:11:17 น.
  
ตอนแรกเห็นแค่ชื่อ ไม่อยากอ่านเลยค่ะ
แต่พออ่านรีวิว เกิดกิเลศขึ้นมาทันที
สงสัยคงต้องสอยมาอ่านแล้วล่ะค่ะ
โดย: papiyongy วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:14:39:10 น.
  
หนักแน่น ..... มากค่ะ
โดย: Pdจิงกุเบล วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:15:59:20 น.
  
ติดใจผลงานแนวดราม่าของคุณสุริยาทิศเหมือนกันค่ะ เห็นคุณอุ้มสมรีวิว เลยรีบจัดไป อิอิ
โดย: muayzabza วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:16:37:41 น.
  
เห็นชื่อสุริยาทิศมานานแต่ยังไม่เคยอ่านเลย สงสัยคงต้องลองเล่มนี้เป็นเล่มแรก อิอิ
โดย: ชบาหลอด วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:15:41:03 น.
  
คุณมาดามของขวัญ ลองดูครับ

คุณ: Aneem เชียร์ๆ ครับพี่ Aneem ^^

คุณ polyj ถ้าชอบดราม่าแล้วละก็ ไม่น่าพลอดเลยครับ

คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ นานๆทีผู้เขียนจะเขียนเล่มหนาๆครับ ชวนลองครับคุณพุดๆ

คุณ Sab Zab อิอิ รอรีวิวเล่มที่พี่ Sab Zab ซื้อตามนะครับๆ

คุณ สามปอยหลวง ชวนลองเลยครับ อาจารย์

คุณ: papiyongy ลองดูครับผมมม

คุณ Pdจิงกุเบล หนามากๆ เลยละครับ

คุณ muayzabza อิอิ งั้นเล่มนี้คงไม่พลาดนะครับ

คุณ ชบาหลอด ลองดูคร้าบบ พี่ชบาหลอด
โดย: อุ้มสม วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:11:59:43 น.
  
อ่านจบแล้วจ้า แบบว่าสั่งซื้อมาอ่านลัดคิวก่อนเล่มอื่นๆที่ดองกองไว้ อิอิ อ่านแบบมัวเมาและเมามันส์มากค่ะ ^^ ยืนยันและตะแคงยันว่ามันสุดยอดๆๆมากสำหรับคอดร่ามา
โดย: muayzabza วันที่: 13 ธันวาคม 2556 เวลา:16:37:12 น.
  
แง้ว..ดราม่าหดหู่ ขอข้ามไปก่อนนะจ๊ะ (กลัวชีวิตหดหู่ตาม แหะแหะ)
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 17 ธันวาคม 2556 เวลา:19:49:05 น.
  
เรื่อง ภริยา มีค่านิยม วัฒนธรรม จารีต ประเพณีมั้นคะ
โดย: Afternoon IP: 49.230.109.30 วันที่: 6 ตุลาคม 2558 เวลา:15:38:48 น.
  
สะเทือนเพียงไหนอ่่่ะ
โดย: lol IP: 27.55.67.27 วันที่: 6 กรกฎาคม 2562 เวลา:20:47:24 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุ้มสม
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 231 คน [?]



แฟนเพจ "อุ้มสม"
ธันวาคม 2556

2
3
4
6
7
8
9
10
12
13
15
16
18
19
21
23
25
27
29
30
 
 
All Blog