อยากห้ามความรัก โถมันห้ามยากนะคุณ ปล่อยให้ผมว้าวุ่น รักคุณต่อไปเถิดหนา
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
20 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
ความรัก....ความผิดหวัง....ครั้งแรก

บี "แทน...แทนเป็นคนดีนะ...และเป็นเพื่อนที่บีรักมากคนนึง สักวันแทนคงได้แฟนที่สวยและดีพร้อม..บียินดีล่วงหน้าด้วยนะจ๊ะ"

เรานิ่งไปชั่วครู่ "อืม...คับ.." ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก ละสายตาจากใบหน้าหญิงสาว เหม่อมองไปที่แปลงสวนผักบุ้งผักคะน้าเบื้องหน้าไกลออกไป

เรา "หลังจากนี้ บีจะไปเรียนต่อที่ไหนหรอ..."

บี "คงจะเป็นที่ เบญจมราชาลัยอ่ะ พ่อเรารับส่งสะดวก ใกล้ที่ทำงานพ่อเรา.."

เรา "อืม...ดีจัง" นิ่งไปอีก สายตาจับอยู่ที่ละลอกน้ำในคลอง

บี "แล้วแทนล่ะ...จะไปเรียนต่อ ม.4 ที่ไหน"

เรา "เราจะลองไปสอบเตรียมอุดมกะไอ้เกียรติมันดู..."
นิ่งไปเล็กน้อย "ถ้าไม่ได้ พ่อเราจะฝากเข้าวัดสระเกศ..พอจะมีคนรู้จักอยู่"


บี "อืม...แทนเรียนเก่ง ต้องสอบได้แน่นอน...บีเชื่อ"

เราฝืนยิ้ม "ก้อยังไม่แน่ใจเหมือนกัน..แต่ไม่ต้องห่วง เราเต็มที่อยู่แล้ว"

เราสองคนเงียบไปครู่ใหญ่ เสียงนกกระจิบสองสามตัวบนต้นฝรั่งทำลายความเงียบขึ้น

บี "แทน...แทนจะยังคิดถึงเราอยู่หรือป่าว อีกไม่นานก็จะไม่ได้เรียนด้วยกันแล้วนะ...ไม่รุว่าเมื่อไหร่เราจะได้พบกันอีก"บีจ้องมองลึกเข้าไปในสายตาเราที่เรียบเฉย เหมือนจะคาดคั้น

เรา "อืม" พยักหน้า ฝืนยิ้มมุมปากเล็กน้อย "เราจะคิดถึงบีนะ..จะคิดถึงบี..ตลอดไป"

นึกไม่ถึงว่าคำพูดวันนั้น....เราจะคิดถึงบีตลอดไป....จะยังคงวนเวียนอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจข้าพเจ้าตลอดเวลาจวบจนปัจจุบัน บีเป็นเพื่อนต่างเพศร่วมชั้นเดียวกันกับข้าพเจ้ามาตั้งแต่ ม.2 จิงๆแล้วบีเข้าเรียนชั้น ม.1 ด้วยกันแต่อยู่คนละห้อง จนเมื่อขึ้นชั้น ม.2 คุณครูก็จับห้องเรียนคละกัน วันแรกของการเปิดเทอม ข้าพเจ้าก็ได้รู้จักกับบี

"ขอนั่งด้วยคนนะคะ" ข้าพเจ้าละสายตาจากหนังสือบนโต๊ะที่กำลังพลิกๆเปิดๆดูเนื้อหาการเรียนใหม่อยู่ เงยขึ้นจ้องตาสาวน้อยตรงหน้า "อ่า....คับๆ เชิญคับ"
"เราชื่อบีนะ มาจากห้อง 7 คุณชื่อไรอ่ะ" "เออ...ผมชื่อ....คับ เรียกแทนก็ได้"

บีเป็นเด็กสาวที่น่ารัก คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตากลมโต ผิวคมขำพูดจาสุภาพ นิสัยเรียบร้อย เรียกได้ว่า ครบถ้วนตามแบบฉบับหญิงงาม จึงไม่น่าแปลกที่ บีจะเป็นจุดสนใจและ popular มากๆทั้งในห้องและระดับชั้นเรียน เรียกได้ว่าเกือบจะทุกกิจกรรม เช่นถือพานไหว้ครู เชียร์ลีดเดอร์ ประกวดมารยาทงาม ฯลฯ ต้องมีบีเข้าเป็นตัวแทนอยู่ด้วยเสมอๆ ในเทอมแรกบีเลือกมานั่งคู่กับเรา ทำเอาเพื่อนๆเขม่นและล้อเลียน จนเดินไม่เป็นทางไปเหมือนกัน

ทุกๆวัน ข้าพเจ้าจะได้ยินเสียงใสๆพร้อมรอยยิ้มหวานๆ อยู่เสมอและมันทำให้หัวใจข้าพเจ้าพองโตเบิกบาน
"แทน แทน...เลขข้อเนี่ยทำงัยอ่ะ....." "แทน...วันนี้พวกเธอไปเที่ยวไหนกันอ่ะ...ไปด้วยได้ป่าว" "แทน...แทน อย่าลืมพรุ่งนี้เอากระบี่มาด้วยนะ พรุ่งนี้มีเรียนพละ" "แทน...เธอว่า แม๊คห้อง 4 อ่ะ ดูดีมั๊ย แต่เราไม่ค่อยชอบอ่ะ เนี่ยตามเรามา 3 วันละ"

บีสนิทและห่วงใยกับข้าพเจ้าเช่นนี้ จากวันเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นเทอม สม่ำเสมอหยั่งงี้จนกลายเป็นความเคยชิน และก็ไอ้ความเคยชินตัวดีเลยก่อให้เกิดเป็นความรู้สึกมีใจและแอบรักบีไปโดยข้าพเจ้าไม่รู้สึกตัว

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ย่อมเป็นสัจจะที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ไม่เปลี่ยนแปรไปอย่างอื่น......ข้าพเจ้าสุขๆทุกข์ๆอยู่อย่างนั้นตั้งแต่ชั้น ม.2 จนถึง ม.3 สุขเมื่อได้ใกล้ชิดและพูดคุยกับหญิงสาวที่เราแอบรักอยู่ในใจ แต่ทุกข์ทุกครั้งที่หญิงสาวมาปรับทุกข์มาขอคำแนะนำเรื่องผู้ชายที่มาใส่ใจสนใจ เออหนอเธอไม่เคยรู้เลย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อย่าถามเรื่องคนอื่นให้ได้ยินเลย..เสียยังดีกว่า

ข้าพเจ้าแอบชอบบีและอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะบีก็ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ ยังคงปฏิบัติตัวต่อข้าพเจ้าเช่นเดิมเรื่อยมา จนมาในช่วง ม. 3 เทอมปลายใกล้จะปิดภาคเรียนอยู่รอมร่อ ข้าพเจ้าก็ทนต่อสิ่งที่รุกเร้าอยู่ในใจไม่ไหว.............................

เมื่อเย็นวันศุกร์วันนึงมาถึง ข้าพเจ้าหาเรื่องกลบเกลื่อนแอบถามเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับบี ขอที่อยู่พร้อมทางไปบ้านบี บอกว่าจะเอาหนังสือที่บีลืมไว้ไปคืนให้ที่บ้านด่วนเผื่อจะรีบใช้ ได้มาเสร็จสรรพ คืนนั้นข้าพเจ้าตื่นเต้นนอนไม่หลับพลิกตัวไปมาทั้งคืนจวบจนรุ่งเช้า อาบน้ำอาบท่า ทานข้าวเช้า (จำไม่ได้แล้วว่าทานลงรึป่าว อิอิ)นั่งเล่นอยู่จนสายๆ ก็เอ่ยปากบอกกับแม่ว่าจะไปบ้านเพื่อน เข็นจักรยานคู่ใจออกจากบ้าน ปิดประตูรั้วแล้วถีบไปช้าๆตามทางที่ขอมาจากเพื่อน

บ้านของบีอยู่ย่านตลิ่งชัน ในขณะที่บ้านของข้าพเจ้าอยู่เลยไปทางถนนเพชรเกษม ต้องถือว่าค่อนข้างไกลกันมากทีเดียว ออกจากถนนใหญ่แล้วเลี้ยวเข้าซอย ข้ามทางรถไฟ ขี่ตรงไปเรื่อยๆ อากาศค่อนข้างแจ่มใส ลมพัดปะทะใบหน้าตลอดทาง ในสมัยนั้นยังเป็นทุ่งโล่ง กว้าง ต้นไม้ใหญ่ข้างทางเขียวครึ้ม คลองคูและแปลงสวนผักเรียงรายตลอดสองข้างทาง ดูแล้วสบายตายิ่งนัก

จวบจนตะวันเกือบจะเที่ยง ข้าพเจ้าก็ขี่จักรยานมาถึงบ้านบี บ้านบีเป็นเรือนไม้สองชั้นหลังใหญ่ ปลูกอยู่ใกล้ถนน เพียงแค่เดินลงจากถนนใหญ่ไปตามทางลูกรังไม่ถึง 50 ก้าวก็ถึงตัวเรือน เสียงสุนัขสองสามตัวเห่าเกรียวต้อนรับคนแปลกหน้า ข้าพเจ้าหยุดจักรยาน เอาขาตั้งลง แล้วรออยู่ด้านนอกสักพักใหญ่ ก็มีผู้หญิงสูงวัยโผล่หน้าชะเง้อมองมาที่ผู้มาเยือน........ "มาหาใครค้า..หนู" แม่ของบีเป็นแม่บ้านหญิงสาวคนไทยแท้ ผูกผมรัดเกล้า ดูอ่อนกว่าวัยและมีเค้าสวยหลงเหลือปรากฎให้เห็น

"เออ....สวัสดีคับคุณอา..บีอยู่มั๊ยคับ ผมเป็นเพื่อนที่โรงเรียน จะเอาหนังสือมาคืนให้บีอ่ะคับ..."

"อ้อ...จ๊ะๆๆๆ บีเค้านั่งเล่นอยู่หลังบ้านที่ท่าน้ำหน่ะ ตามสบายนะหนู เดินไปหาบีเค้าเองเลย...บี บี บีจ๊ะ มีเพื่อนมาหาหนูแน่ะ"

ตลอดทางเดินสู่ท่าน้ำหลังบ้าน ข้าพเจ้าหัวใจเต้นราวกับจะกระโดดออกมานอกอก มันไม่รุ บอกไม่ถูก แต่ละก้าวมันช่างยากเย็น เหงื่อเกาะจมูกพราว มือเย็นเฉียบ

เรา "บี เออ...เราเอง เราเอา..เออ..หนังสือมาให้ยืมอ่ะ เผื่อไว้ตอนสอบ...อ่านเล่มนี้..เออ...รับรองทำคะแนนได้ดีมากแน่ๆเลย" เสียงข้าพเจ้าตะกุกตะกักไม่เป็นท่า

บี "เฮ้ย...แทน เธอมาได้ไงเนี่ย รู้ได้ไงว่าบ้านเราอยู่นี่ ใครบอก...บอกมาดีดีนะ...เร็ว..บอกมา" บีคงประหลาดใจ เพราะข้าพเจ้าเวลานั้น กลับมาหวนคิดอีกครั้ง เราก็บ้าบิ่นไปจิงๆ

ท่าน้ำหลังบ้านบีช่างน่านั่งเล่นนอนเล่น น้ำในลำคลองใสสะอาดไหลช้าๆ มีแมลงปอบินโฉบเฉี่ยวไปมา ปลาเข็มหลายตัวว่ายทวนน้ำ บรรยากาศร่มรื่น สงบ สายลมพัดเอื่อยๆ เสียงโมบายที่ผูกไว้ตรงท่าน้ำดังกรุ๋งกริ๋งเป็นระยะๆ ถัดออกไปด้านหลังเป็นแถวต้นมะพร้าวเรียงราย และเรือกสวน แปลงผัก กว้างสุดตา

เรานั่งคุยกันที่ท่าน้ำอยู่อย่างนั้น หลายเรื่อง ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าเวลาทุกๆนาที ทุกชั่วโมงมันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว รู้เพียงแต่ว่ามันช่างรวดเร็วและน้อยเสียเหลือเกินเมื่อเทียบกับความสุขความประทับใจที่ได้รับ จนตอนนึงของการสนทนา

"บี...เราถามเธอจิงๆ และเธอต้องตอบเราตรงๆข้อนึงได้มั๊ย" เราจ้องมองตาเธอแบบจริงจังและคาดคั้น

บี "หา....มีเรื่องไรหรอ แทน....เธอจะถามไรเรา..เอาสิ" เธอไม่รู้..เธอยังคงไม่รู้....เธอไม่เคยจะรู้อะไรเกี่ยวกับเราบ้างเลย หากเธอเข้าใจเราสักนิด เราคงไม่อึดอัดใจเท่านี้ดอกนะ

เรา "บี...เราอยากจะบอกว่า...เรา............"

บี...บี....บี เสียงคุณแม่ดังแทรกมาจากข้างในบ้าน เราสองคนหันไปตามเสียง คุณแม่กำลังเดินออกมาจากตัวบ้าน "เนี่ยลูก..เอาข้าวเหนียวมะม่วงให้เพื่อนทานสิ..คราวนี้หวานนะ ข้าวเหนียวเจ้านี้เค้าอร่อย แม่ไปรอตั้งนาน คนเข้าคิวรอกัน...เต๊มมมม.." คุณแม่พูดพลางเดินถือจานข้าวเหนียวมะม่วงมาให้ถึงท่าน้ำ

"ขอบคุณค่ะแม่"...."ขอบคุณคับ.."...."อื้อ..แทน ทานสิ อร่อยนะ...หา..เมื่อกี้ แทนว่าไรนะ...." บีทำหน้าเหรอหรา ปากเคี้ยวมะม่วงหมุบหมับๆ

เรา "เออ....คือ....ไม่มีไร...เราแค่อยากจะถามว่า..หลังจากนี้ เธอจะไปเรียนต่อที่ไหนหรอ" ข้าพเจ้ายิ้มเล็กน้อย...กลืนลงคอไปแล้วไอ้คำถามที่อยากจะรู้คำตอบ ข้าพเจ้าเส มองหน้าบีแว๊บเดียวแล้วหรุบตาลงมองแมลงปอสองตัวบินวนเวียนไล่จับกันข้างหน้า...

เราคุยกันต่อไปเรื่อยหลายเรื่อง เรื่องที่บีมักถามความเห็นเราคือ เรื่องผู้ชายหลายๆคนที่มาชอบบีว่าคนนั้นเป็นไง คนนี้เป็นไง แล้วจนมาถึงคำถามนึง

บี "แทน...แทนชอบใครในห้องเป็นพิเศษบ้างป่าวอ่ะ" บีเอ่ยปากถามหลังจากเงียบไปสักพัก

ข้าพเจ้าตกใจ เหงื่อซึมที่มือ เอาไงดีเรา "เออ...คือ...เราไม่มีใครหรอก เราจะไปชอบใครได้..เอาแต่เรียนลูกเดียวกะเที่ยวกะเพื่อนอยู่อย่างเนี่ย สาวที่ไหนจะมาสนใจเรา หุหุหุ" แก้เก้อ หลบสายตาบีพลันวัน...ดู ดูมัน ในที่สุดมันก็ยังไม่กล้าอยู่นั่น....ไอ้แทนเอ้ย...ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง

บี "แทน...แทนเป็นคนดีนะ...และเป็นเพื่อนที่บีรักมากคนนึง สักวันแทนคงได้แฟนที่สวยและดีพร้อม..บียินดีล่วงหน้าด้วยนะจ๊ะ"

บี "แทน..แทนอย่าลืมเรานะ...สัญญานะ...แทนต้องคิดถึงเราบ้างนะ...ดูแลตัวเองด้วย อย่ามัวห่วงแต่คนอื่นจนลืมใส่ใจตัวเองล่ะ...สักวันเราคงได้พบกันอีก.." บียิ้มกว้างจิงใจ

ในที่สุดแม้เราจะสอบไล่ปลายภาคเสร็จ เรียนจนจบ ม.3 จนแล้วจนรอด ก็ไม่ได้เอ่ยปากสารภาพคำที่อยากจะบอกกับ บี สักที.........

บางครั้ง โอกาส มันอาจเปรียบได้ดังสายน้ำในลำคลองที่ไหลผ่านตรงหน้าไป หากเราไม่เอื้อมมือไขว่คว้าไว้ สายน้ำนั้นก็ไหลผ่านเลยไปอย่างไม่มีวันกลับ

หลังจากนั้น บีได้เข้าเรียนต่อ ม.4 ที่เบญจมราชาลัยตามที่ต้องการ ส่วนเราไปลองสอบที่เตรียมอุดมตามที่ตั้งความหวังไว้แต่ไม่ติด จึงต้องไปเรียนที่วัดสระเกศแทน และไม่ได้ติดต่อกันและไม่ทราบข่าวบีอีกเลย

เราหวังว่า ทุกวันนี้เธอคงจะมีครอบครัวน่ารักๆที่อบอุ่นไปแล้ว บีเป็นคนดี พระเจ้าคงไม่ใจร้ายกับเธอนัก...อย่างไรก็ตาม โปรดจงรับรู้ไว้ว่า เรายังคงรักษาสัญญาระหว่างเราเสมอ....เรายังระลึกถึงเธอ....ตราตรึงอยู่ในความทรงจำ...และจะไม่มีวันลืมมิตรภาพของเรา.....ตลอดไป......เราชอบเธอนะ...บี





(ปล. เพลงใน BG ด้วยความเอื้อเฟื้อของคุณวิค เพื่อนที่แสนดีอีกแล้ว ขอบคุณอย่างจิงใจคับ)





Create Date : 20 มิถุนายน 2550
Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 10:27:29 น. 26 comments
Counter : 358 Pageviews.

 


น่ารักจัง ความรักสมัย ม.ต้น
นึกถึงเวลาเหล่านั้นแล้วก็ยิ้มกว้างๆได้ทุกที

แล้วตอนนี้คุณแทนยังเป็นผู้ชายปากแข็งอยู่หรือเปล่าคะ
รักใคร ชอบใครก้บอกเค้าไปตรงๆเถอะนะ จะได้ไม่มาเสียดายภายหลังเนอะ

มีความสุขทุกๆวันนะคะ


โดย: Sirinut วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:15:56:03 น.  

 
คับ ผมก็ยังคงเป็นผู้ร้ายปากแข็งอยู่นั่นแหละ 5555+
ในภายหลังผมมานั่งไตร่ตรอง คิดลึกๆ ทบทวนดูดีดี
ก็ได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า บี คงรู้เลาๆ แล้วล่ะว่าเราแอบ
ชอบเค้าอยู่ แต่การกลบเกลื่อนของบี ช่างแนบเนียน
(แม้จะแอบหลุดน้อยครั้งให้ได้สังเกตอยู่บ้าง) แต่ความ
เป็นคนที่มีจิตใจดี และรักเพื่อนมาก คงทำให้บี
ไม่แสดงออก และไม่ปริปากพูดเรื่องนี้กับ...เรา คงไม่
อยากให้เราเสียใจ...........ผมคิดอย่างนั้น


โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:16:45:59 น.  

 
บล๊อกดูสะอาดตาดีนะ
ความรักคือการแสดงออก
ความหลงคือการแสดงออก
อารมณ์คือการแสดงออก

แต่การได้รับรู้และมองเห็นรูจากการแสดงออกของคนคนเดียว
แต่คนรับรู้และได้เห็นสามารถรับรู้ได้ไม่ยากที่จะแยกแยะ

เราต้องไม่ประมาทในความรักนะ
ว่ามันเป็นการแสดงออกของอารมณ์หรือความหลง
เพราะมันจะแสดงออกตอนจบ

ตื่นนอนมาเพ้อเจ้อเลยเรา
วันนี้นอนทั้งวันนะ
เนื้อหา..แห่งความทรงจำมักจะดูดีและใสบริสุทธิ์เสมอนะค่ะ
ในช่วงวัยเด็กกกก..เราก็ชอบมันเป็นการมอบให้
ด้วยความบริสุทธิ์ใจ..ไม่มีการเสแสร้ง
ซึ้ง..

แต่กาลเวลาเปลี่ยนแปลงขัดเกลาคนได้เสมอนะ
หากคนคนนั้นไม่หนักแน่น..และมั่นคง..ในสิ่งที่คิดและทำ
เรามักจะเป็นคนชอบฉกฉวยโอกาสเสมอค่ะ

ขอให้คุณสมหวังในสิ่งที่คิดและอยากได้ อยากเจอนะ
เมื่อคุณเจอสิ่งที่คิดว่าใช่..เราเชื่อมั่นว่า
คุณไม่ใช่คนปากแข็งแน่นอนค่ะ
แต่ที่ยังค้านหัวใจคุณอยู่เพราะคุณคิดว่ามันยังไม่ใช่มัง
จึงทำให้โอกาสมักจะหลุดมือเสมอค่ะ

มิตรที่รัก...
มีความสุขมากๆๆนะค่ะ



ปล..สิ่งที่เห็นถ้าเราไม่ใส่ใจก็ไม่เกิดทุกข์ค่ะ..


โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:17:28:13 น.  

 
อ้าว อัพบล็อกใหม่แล้วเหรอคะ ไม่ยักเห็ในหน้ารวมเนอะ สงสัยหลุดตาไปค่ะ

นี่เรื่องแต่งหรือเปล่าคะคุณแทน (ชักเริ่มสงสัย) เด็ก ม.3 อารายมีความรัก ตอนวิคจบ ม.6 ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย ถ้าจริงน่าจะลองตามหาคุณบีดูนะคะ จริงๆ ตอนนั้นมันก็ไม่ยากนี่นา เธออาจจะยังอยู่บ้านเดิม คอยเพื่อนที่แสนดีของเธอคนนี้อยู่ก็ได้นะคะ...ใครจะไปรู้ล่ะ

รักครั้งแรกผิดหวัง...แล้วรักครั้งล่าสุดล่ะคะ ขออวยพรให้สมหวังและมีความสุขมากๆค่ะ ท่าทางคุณแทนจะเป็นคนน่ารักและไม่ปากแข็งหรอกมั๊ง...คงไม่มีปัญหาหรอกค่ะ

Happy happy and happy always นะคะ

ปล.1. ชอบที่คุณแคทบอกค่ะ...สิ่งที่เห็นถ้าเราไม่ใส่ใจก็ไม่เกิดทุกข์ (เอ มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องในบล็อกมั๊ยเนี่ย อิ อิ)
2. ชอบเวอร์ชั่นนี้มากกว่าเปียโนอันเก่าค่ะ


โดย: the Vicky วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:21:17:19 น.  

 
แวะมาฟังเพลงเพราะๆงะค้าบบ


โดย: ก็ตามใจตัวเองจนชิน (ลิงจ๊ากจ๊าก ) วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:1:37:31 น.  

 
อะฮ้า คุณพี่

นั่นเป็น เรื่องเก่าๆ สมัย มอต้น ใช่ไหมคะ
เดี๋ยวนี้ น้องพิมเชื่อมั่น หนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ ว่า
พี่เปลี่ยนไป ได้รับการอัพเกรด เวอร์ชั่นใหม่
แล้วโดยสิ้นเชิง....

โรงเรียน หนูมีแต่ผู้หญิงค่ะ ตอนนั้นยังเล่นกระโดดยาง
อยู่เลย ไม่รู้หรอกว่าความรักเป็นฉันใด
พ่อสอนว่า ผู้ชายพายเรือ ค่ะ พายไม่ดีเรือล่มเอาง่ายๆ
ส่วนพิม ผู้หญิงยิงเรือ ค่ะ
เลยต้องมี เบบี้ บราวนิ่งเอาไว้ เล่นๆ
พี่บี ยังสวยเหมือนเดิมไหมคะ คุณพี่?

วันนี้วันพระ ค่ะ
พิมเอาบุญ มาฝาก


โดย: ประกายดาว วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:8:38:55 น.  

 
เมื่อวันนี้มาถึงนึกเยื่อนหา
เรารู้สึกระลึกนึกถึงมิตร..
ขอมอบใจและอายอุ่น
ทำให้สุขเสมอเมื่อเยือนหา

ในพระนี้..ที่สงบสู่ใจ...คุณ..มิตรแสนดี
และเป็นอัศวินคนเก่งเสมอนะ

มีศัตรูเป็นบัณฑิต ดีกว่ามีมิตรเป็นงูเห่า

บัณฑิตคือผู้มีปัญญา มีภูมิธรรม
มีเมตตาจิตรู้ให้อภัยศัตรู คือบัณฑิตมีจิตใจสูง
ทำให้ศัตรูกลายเป็นมิตร

คนประเภทดังงูเห่า คือคนไม่มีคุณธรรม
กตัญญูตากตเวทิตา..คนประเภทนี้ควรถอยห่าง


ของท่านพระพุทธทาสภิกขุ..ค่ะ

อนุโมทนาค่ะ



ปล..มีความสุขเสมอนะค่ะ..ในจิตใจที่สุข
ในความคิดเรา..มิตรที่ดีหาไม่ยากเสมอค่ะ
แต่ที่จริงใจและให้อยู่ได้นาน
รักษาไว้ได้ยากจังเลยค่ะ....


แต่เราเป็นคนที่จะไม่ยอมสูญเสียไปง่ายๆๆค่ะ
เมื่อเราได้มิตรภาพมาครอบครอง
คุณกัลยาณมิตรที่รัก..เสมอ
อิๆๆสู้จนนาทีสุดท้าย


โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:9:06:54 น.  

 
รักแบบสดใส มองโลกในแง่ดีแบบนั้น คงทำไห้หัวใจมีความสุข


โดย: seppun (ซึคายะ ) วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:11:41:27 น.  

 
กว่าจะเข้าได้ เฮ้อ..เหนื่อย
55555 บังเอิญวิคอยู่ รร. หญิงล้วนด้วยมังคะ เลยไม่มีสิ่งยั่วใจ เหอ เหอ ตอนอายุ 14 ยังไม่รู้เรื่องอะไรเล๊ย เป็นเด็กกระเปี๊ยกค่ะ เด็กแบบอาจารย์โปรดน่ะคะ (นึกภาพดูสิ) ตอนอยู่มหาลัยใส่ถุงเท้าลายการ์ตูนตั้งแต่ปี 1 ยันปี 4 น่ะ 5555555

เพลงอยู่ตรงกลางแล้วดูดีจังค่ะ

มีความสุขมากๆ ในวันหยุดนะคะ


โดย: the Vicky วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:17:18:34 น.  

 
อ่านแล้วโดน
แถมทำให้คิดถึงรักครั้งด้วย

เหมือนกันค่ะ>>ความรัก....ความผิดหวัง....ครั้งแรก
ตอนอยู่ม.ต้นเคยแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง
แล้วก็รับประทานแห้ว..

แต่เวลาคิดถึงรักครั้งแรกทีไร
ไม่เคยคิดถึงความเศร้าเลยสักครั้ง
แต่จะยิ้มออกมากกว่าเวลานึกถึง

หนูชอบความรักแบบที่คุณแทน(ใครน่ะ?)
มีให้คุณบีนะค่ะ อ่านย่อหน้าสุดท้ายแล้วรู้สึกว่า
นี่แหละ "ความรัก"

แวะมาส่งความสุขในคืนวันศุกร์ค่ะ
อัพแล้วเหมือนกันนะค่ะ



โดย: pangz วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:23:04:44 น.  

 


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:9:39:45 น.  

 
เคยได้ยินมาว่า รักครั้งแรกมักไม่สมหวังเสมอ..


โดย: เด็กน้อยขี้แย วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:10:41:29 น.  

 
Greeting from Koh Samui ka

have a nice weekend na ka





ดาวเอาหัวใจไปพักที่ทะเลค่ะ

ใจเค็มๆ อิอิ



โดย: star on the beach (Sirinut ) วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:16:34:40 น.  

 
กี่ปีย้อนหลังคะเนี่ยคุณแทน....

น่ารักดีนะคะ....นั่ง่อ่านแล้วยิ้มไปด้วย...
บางทีการที่เราชอบใครบางคน
บางทีบอกเขาไป อะไรๆ หลายๆ อาจจะเปลียนไปได้นะว่าไหม
ในทางทีดก็โอเค..แต่ถ้าไม่ดี..ก็อาจจะเสียเพื่อนไปได้...ว่าไหม..

เพื่อนทีดีเรา ก็เคยชอบเรา...เหมือนกัน..แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนทีดีกันตลอดจนทุกวันนี้นะ...
เขาบอกว่า ชอบ เราด้วย..แต่เป็นเพื่อนเห็นกันมาตั้งแต่สมัยแก้ผ้าวิ่งอาบน้ำคลอง...
อยู่หมู่บ้านเดียวกัน ปู่ย่าตายาย ก้รู้จักกันมา จนมาถึงลูกหลาน..
เรียนด้วยกันตั้งแต่ อนุบาล ....

เวลาอยากจีบสาวคนไหน เราก็เป็นแม่สือให้ตลอด..คริๆๆ
ใครเป็นอย่างไรก็ชอบมาเล่าให้ฟังว่า สาวคนนี้เป็นงั้น เป็นงี้...

ความเป็นเพื่อนมันมีมากกว่า ที่จะเป็นอย่างอื่นได้...
แต่ตอนนี้เพื่อนเรา มันมีเมียแล้ว..กำลังว่างแผนมีน้องน้อย..
ก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ นานๆทีจะโทรถามข่าวคราวกัน...

ก็ยังคิดถึงมันเสมอ..เพื่อนคนนี้นะ...
แต่มันเกเร..ไม่ค่อยจะเรียน..การบ้านเราทำให้มันเสมอ..
ต้องหัดเขียนตัวหนังหลายๆ แบบ เพราะเวลาเขียนการบ้านส่งครู
ตัวหนังสือจะไม่ได้เหมือนกัน...คิดๆ แล้ว ก็ขำดี ฮ่าๆๆ


แวะมาทักทายนะ...ดูแลตัวเองล่ะ....เป็นห่วงเสมอนะ...


โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย วันที่: 24 มิถุนายน 2550 เวลา:6:07:33 น.  

 
ความผูกพันระหว่างเพื่อนมัธยม แน่นแฟ้นดีกว่าวัยอื่น
ถึงตอนนี้เพื่อนที่เคยชอบกัน บางคนก็ยังชอบกันอยู่เลย


โดย: akojajaa วันที่: 24 มิถุนายน 2550 เวลา:22:02:48 น.  

 
บางทีการแอบชอบใครสักคนนี่มันมีทั้งสุขและทุกข์เนอะ


โดย: ผุ๋งผิ๋ง วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:4:18:19 น.  

 
ถึงไม่ได้ พี่บี มาเป็นคนรัก แต่ก็ยัง รัก พี่บี ได้เสมอ
ใช่ไหมคะ...โธ่เอ๊ยยยยยย...

ดีแล้วหล่ะค่ะ หัวใจ จะได้แข็งแรง

ความรัก ครั้งแรก ของ พิมตอนชั้น ป สี่เอง
เค้าเป็น พี่ชายเพื่อน หล่อ และเล่นกีฬาเก่งสุดๆ
เราโตมาด้วยกัน หันไปทางซ้าย ทางขวา
ก็ ไม่มี ใคร ....พี่ชายเพื่อนรักคนนี้เอง เท่ที่สุด
แต่เค้าไม่รัก น้องพิมค่ะ เค้าหลอกพาน้องสาวตัวเอง
และ เพื่อนน้องสาว ( พิมเอง) ไปขังไว้ ที่ห้องเก็บของ
แล้วล๊อกประตูจากข้างนอกค่ะ

ความรัก มักจะ มีอุปสรรคเสมอ ก็จริง
แต่ พิมว่า โชคดีนะนี่ ที่มนุษย์เพศชาย มีเพศหญิง
เอาไว้สอน ความรัก ความอ่อนโยน ความอ่อนหวานให้
มิฉะนั้น มนุษย์หุ่นยนต์ พวก แมชชีน แมน จะครองโลกค่ะ ....

หลังจา กพี่บี ...คงไล่มาอีกหลายตัวอักษร
น่า นะคะ ...
ยังไม่ถึง พี่เอ๊ก พี่ วาย พี่แซด ใช่ไหมคะ



โดย: ประกายดาว วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:8:45:18 น.  

 
ถึงไม่ได้ พี่บี มาเป็นคนรัก แต่ก็ยัง รัก พี่บี ได้เสมอ
ใช่ไหมคะ...โธ่เอ๊ยยยยยย...

^
อุ๊ย...ชอบตรงประโยคนี้ของคุณพิมค่ะ ฟังดูแล้วอบอุ่นจังเลย อิ อิ งั้นเราก็รักคนได้ทั้งโลกเลย

แวะมาทักทายเช่นกันค่ะ แอบขำเล็กน้อยที่คุณแทนคิดว่าวิคเป็นสาวเสื้อฟ้าคนนั้น อิ อิ คงไม่บังอาจค่ะ เสื้อฟ้าเหมือนกัน แต่เป็นคนที่ยืนข้างๆ ค่ะ(ที่มองเห็นแต่แขนน่ะค่ะ) ไม่รู้ทำไมเกิดไปใส่สีคล้ายๆ กัน ทั้งๆ ที่ปกติไม่ใส่สีสดใสขนาดนั้น
ขยันๆ ทำงานนะคะคุณแทนคนเก่ง


โดย: the Vicky วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:16:38:44 น.  

 
..มาอ่านป๊อบปี้เลิฟค่ะ..

แวะมาเยี่ยมค่ะ..สบายดีนะคะ..



โดย: นู๋ญ่า (kayook ) วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:20:15:21 น.  

 

เป็น puppy love น่ารักนะคะ
ได้มารู้เรื่องราวแบบนี้แล้วรู้สึกดีจังค่ะ
เรื่องราวโรแมนติคนะคะ แม้จะเป้นแค่ฝ่ายเดียว

คุณแทนเคยฟังเพลง..ถ้าหาก..มั๊ยคะ
มันบ่งบอกและสาะยายถึงบางสิ่งที่เราปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป
แล้วมานั่งนึกเสียใจและเสียดายกับวันเวลาที่ผ่านมา

ถ้าบีเค๊ารู้ ป่านนี้เค๊าคงแอบยิ้มในความมั่นคงของคุณแทนแล้วค่ะ อะไรจะคิดถึงตลอดไปได้ยาวนานถึงขนาดนี้นะ



อิอิ เราอยู่รร.หญิงล้วนจนจบมอ 6 ค่ะ แต่ก้อมีเซอร์ไพร้สจากสมุดเฟรนด์ชิบที่ส่งต่อไปถึงโรงเรียนชาย
เรื่องมันบังเอิญที่สอบติดสถาบันเดียวกันนี่สิคะ
ถึงตอนนั้นก้อได้แต่เขินกันไปมา
เวลาที่รับน้องจังหวัดที ใจมันตุ้มๆต่อมๆค่ะ
เพื่อนๆก้อลุ้นกันซะตัวโก่ง


โดย: ดาวทะเล วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:20:48:19 น.  

 
มายได้แวะมาหลายวันเลยค่ะ
เห็นบอกว่าวุ่นวายเลยแวะหา
ก็ดูสงบดีออกนิค่ะมิตรที่แสนดี

ความรัก ความคนึงและคิดถึง..ย่อมตราตรึงในจิตใจเมื่อรู้สึกเป็นสุข
แม้กาลเวลาก็ไม่อาจ..ล้างความทรงจำดีๆๆได้ค่ะ..
เมื่อมันทำให้สุขใจจงคิดถึงในช่วงที่เป็นสุขเทอญค่ะ
มิตรที่รัก..เราชอบการระลึกถึงเธอของคุณตรงนี้นะ


เราชอบเธอนะ

มันทำให้เรามองเห็นความบริสุทธิ์จากใจเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
มอบให้..เด็กหญิงคนหนึ่ง..อย่างใสซื่อดีจังค่ะ

ขอให้เป็นนิมิตรที่ดีฝังในใจคุณนานแสนนานนะค่ะ

คุณอัศวินคนเก่ง..
คุณว่าเราควรจะเป็นหินที่มีตะไคร้น้ำเกาะ
หรือเราควรจะเป็นตะไคร้น้ำที่เกาะหินดีละค่ะ
แต่หากนานวันเข้าเจ้าตะไคร้น้ำกลืนตัวแฝงในหินกลายเป็นฟอสซิล
แล้วมันก็คงยังเป็นหินเช่นดังเดิม
แล้วสีเขียวที่เคยมีมันจะยังเหลืออยู่เหรอค่ะท่าน

แล้วเมื่อไม่มีหินให้เกาะแล้วมันจะเกิดสีเขียวได้อย่างไร
และจะยังคงเป็นตะไคร้น้ำได้เหรอออออ
นั้นนิสิ...!!!
แต่หินก็ยังคงเป็นหินค่ะหากไร้ตะไคร้น้ำ..มาเกาะ
แต่ตะไคร้น้ำจะไร้สีเขียวหากไม่มีหินเกาะค่ะ..งง..ค่ะ

แต่เราขอเป็นหินนะค่ะ..เพราะไม่ต้องพึ่งพาค่ะ
คุณเฉลยได้ไหมค่ะว่าเราคิดถูกหรือผิด..
ที่ยอมเป็นหินมากกว่าเป็นตะไคร้น้ำค่ะ...

พักผ่อนบ้างนะค่ะ..อย่าหักโหมมากนะ
ยังคงห่วงใยมิตรแท้เช่นคุณเสมอค่ะ
ท่านจูล่งผู้ซื่อสัตย์


ขอบคุณในมิตรแท้เช่นเราที่มอบให้
หลับฝันดีนะค่ะ

เราชอบกุหลาบช่อนี้ค่ะ..



โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:22:03:32 น.  

 
ขอบคุณคับคุณแคท
เป็นหิน หรือเป็นตะไคร่ ก็มีทุกข์ในมุมของมันทั้งนั้นละคับ
ที่จิงแล้ว ไม่มีหิน ไม่มีตะไคร่ตะหาก น่าจะดีที่สุด


โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:11:13:39 น.  

 
55555555...อัศวินคนเก่งเสมอออ
คุณหากผมฯ
ตะไคร้น้ำ..หากไม่ป้องกันก็อาจจะกลืนกินหินหายไปได้..
แต่ก็ยังคงเป็นที่พึ่งพิงให้ตะไคร้ไม่ไร้สีและชีวิต
แต่หิน..จะคงสภาพหิน..แต่ในอนาคตมีใครรู้บ้างไหมว่าคือหิน
55555555555..ปัญหาโลกแตก..
ไข่เกิดก่อนไก่..หรือไก่เกิดก่อนไข่



เราชอบธรรมชาติค่ะที่สร้างสรรค์ให้คนคู่กัน
รู้จักพึ่งพากัน..ช่วยเติมเมในสิ่งที่ขาด
ใช่ค่ะถ้าเรานิพพานตั้งแต่เกิดก็ไร้ทุกข์
แต่หลักธรรมคือคำเตือนสติค่ะ..
แต่ในชีวิตจริงต้องต่อสู้มากกว่าแยอะค่ะ
หลักธรรมเรายึดถือเป็นข้อคิด
แต่คงยึดมั่นได้ยากค่ะมิตรทีรัก..
เพราะเราก็คือหนึ่งปุถุชน..ยังไม่ละกิเลสค่ะ..

555555555เขียนซะยาวเลย
มีความสุขในวันนี้นะค่ะสำหรับงานที่ทำ
ระลึกถึงและห่วงใยเหมือนเคยค่ะ




ปล..ใช่ค่ะเกิดทุกข์ทั้งนั้นเพราะเรายังไม่นิพพาน
5555555เป็นตัวตนที่เราเป็นดีที่สุดค่ะ
น่ารักสำหรับคุณเสมอไงละ
5555555555..ระเบิดลูกใหญ่เลยสิ
อย่างนี้แหละเขาเรียกว่าป่วน..น่าปวดหัวกว่าอีกอิๆๆๆ
นี้แหละผู้หญิง..มิตรที่รัก...

5555555555


โดย: catt.&.cattleya (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:11:37:40 น.  

 
วันวานยังหวานอยู่ นึกถึงทีไรก็ทำให้เรายิ้มได้เสมอเนอะ


โดย: สองเราและสายลม วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:21:49:18 น.  

 


มีความสุขกับวันทำงานนะคะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 27 มิถุนายน 2550 เวลา:13:06:01 น.  

 
แวะมาทักทายกันในเช้าวันพุธที่แสนจะสดชื่นค่ะ

Have a happy day นะคะ :-)


โดย: the Vicky วันที่: 27 มิถุนายน 2550 เวลา:16:18:30 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

หากผมรักคุณจะผิดมากไหม
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คนบางคนอยากมีเงินเท่าทะเล
เขาจึงมีความทุกข์เท่าทะเล......
เพียงเพราะต้องดิ้นรน........
หาเงินให้เท่ากับทะเล

คนบางคนอยากมีเพียงเบ็ดสักคัน
เพียงเพื่อหาปลาตัวนึง....จากทะเล
กลับไปเป็นอาหารเย็น
และมีความสุขกับ....การนอนนับดาว
ยามค่ำคืนบนชายหาดที่สงบเงียบ

Friends' blogs
[Add หากผมรักคุณจะผิดมากไหม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.