ไม่นานมานี้....แถมด้วย "เธอผู้น่าสงสาร" ......สวัสดีครับ เรื่องในบล็อกวันนี้... คือเรื่องไม่นานมานี้ จะว่าไป มันก็เรื่องในช่วงนี้ หรือสถานการณ์ปัจจุบันนั่นเอง ช่วงก่อนๆ ผมเล่าเรื่องในอดีตให้ฟัง หลายๆคนอาจสงสัยว่า แล้วไอ้คนพรรค์นั่น โตขึ้นมันจะเป็นยังไง? ครับ ก็เป็นคนแบบนี้ล่ะ ตอนนี้ผมน่าจะเป็นซีเนียร์ในเด็กรุ่นนี้ แต่ถ้านับตามที่เรียนจริงๆ ผมก็เปนแค่เด็กปี 3 ที่ยังเรียนวิชาปี 1 ไม่ครบ ชีวิตนี่มันสนุกและสนุกไม่ออกไปพร้อมๆกันนะครับ เพื่อนฝูงกำลังจะจบในสิ้นปีนี้ แต่ผมยังต้องเรียนอีกสามสี่ปี เพื่อปริญญาตรี คิดในแง่ดีว่ามันก็น่าจะเป็นการถ่วงเวลาการจบ เพื่อจะมีเวลาหาไอเดียดีๆไว้ทำมาหากิน ว่ามั้ยครับ.....อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ผมคิดแบบนี้จริงๆนะเออ ผลการเรียนก็สวยเหลือเกิน แถมใช้เวลาเกือบเต็ม(หรือเต็ม?)โควต้า ของมหาวิทยาลัย บริษัทเค้าคงจะรับเข้าทำงานละเนอะ ในฐานะผู้รักการเรียน ยิ่งผมเป็นผู้ที่คิดถึงอนาคตอยู่ตลอดเวลา(คิดมาก) ดังนั้นผมจะเสียเวลาว่างไปการคิดว่าเราจะทำอะไรต่อไป และอนาคตเราจะทำอย่างไร จริงๆ ผมเคยคิดไกลไปถึงเรื่องครอบครัวแล้วครับ บ้านผมในอนาคต จากบ้านเดี่ยวสองชั้น ตอนนี้รู้สึกจะเป็นหลังคามุงจากไปแล้ว (จริงๆผมอยากขุดบ้านให้อยุ่ใต้ดินน่ะครับ มีคนหาว่าบ้าและไล่ให้อยุ่คนเดียว ผมเลยยกเลิกโครงการ) เริ่มจะออกทะเล.. กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้อาการอะไรต่างๆของผมก็ดีขึ้นไปประมาณสัก3ใน5 ... ดังจะเห็นว่าผมยังกังวลและคิดมากในเรื่องทั่วๆไปอยู่ตามปกติวิสัย แต่ผมก็หยุดคิดได้ไม่ยากนัก ...เรื่องที่แย่สุดคือ การเรียน ผมไม่สามารถคิดวิเคราะห์อะไรที่เป็นแบบแผนแน่นอนเกินกว่า 2 ชั้นได้ -*- จริงๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ผมจับอะไรมาเชื่อมๆ ความสัมพันธ์ไม่ค่อยได้ ยุ่งเหยิงๆ แต่ก็ดูกันต่อไป.... ว่าถึงการรักษาขณะนี้ ด้วยเหตต่างๆุนี้เอง ผมจึงเป็นคนไข้ไม่กี่รายที่ได้รับสิทธิ์พิเศษให้กิน Fluvoxamine ซึ่งเป็นยาตระกูล SSRI ตัวหนึ่ง ได้ถึงวันละ 400 มิลลิกรัม ซึ่งไม่ค่อยจะเท่เท่าไร แต่ก็แอบภูมิใจเล็กๆ ครับ โชคดีที่ผมไม่ได้เปนไรมากจาก side-effect นอกจากท้องไส้ปั่นป่วน และ****** ตอนนี้ผมอยู่ในระยะลองปริมาณยา ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น ผมอาจได้ลดปริมาณยาต่อวันลงเป็น 300มิลลิกรัม อีกตัวหนึ่งคือ Carbamazepine ซึ่งเปนยาที่ปกติใช้สำหรับคนเป็นโรคลมชัก แต่ก็เอามาใช้กับพวก mood disorder ได้ และผมก็มีอาการบางอย่าง สืบเนื่องมาจากอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆ ก็พอกล้อมแกล้มๆใช้กันได้ แรกๆผมใช้ผมร่วงกราวเลยครับ กำลังคิดว่าล้านแน่ๆ มาตอนนี้..มันหยุดร่วงแล้วครับ ดีใจแทบตาย เอ หรือว่ามันรอเวลาที่จะร่วงพร้อมกัน? ช่วงนี้ผมก็ไปหาหมอเดือนละครั้ง ยิ่งนานเรื่องที่คุยก็ยิ่งน้อยลง ส่วนมากหมอก็ถามประเด็นเรื่องอารมณ์ซะมากกว่า (ผมก่อเรื่องไว้เยอะ) แต่ผมจะเน้นเรื่องสมาธิ ก็คุยกันวกวนไปมา ผมก็พยายามจะหลอกล่อหมอให้คุยนานที่สุดครับ เพื่อที่จะให้คุ้มกับที่รอหมอมาโคตจะนาน(ก่อนหน้าผมมีแค่คนเดียว..เป็นชั่วโมง) แต่ถ้าเห็นว่าหลังๆผมคิวยาว ก็จะรีบๆครับ สุดท้ายหมอก็จะตัดบทจบนั่นแหละ สามเดือนนี่ ผมเปลี่ยนหมอมาสามคนละ พวกanxiety disorders เป็นลูกเมียน้อยครับ มักจะจับโยนไปให้หมอจบใหม่ ซึ่งไม่ค่อยจะซ้ำหน้าเลย พวกลูกเมียหลวงก็พวก Schizophrenia,Delusion disorder อะไรพวกนี้ แหม อย่าคิดนะว่าเราไม่หลอนแล้วจะสบายๆ จริงๆ ผมว่ามันก็ไม่ต่างกันเท่าไหรหรอกครับ ระหว่างผู้ป่วยที่หลุดไปจากโลกความจริง และผู้ป่วยที่ยังพอรู้ดีรู้ชั่ว ในแง่ผลกระทบต่อชีวิตจิตใจ เดี๋ยวนี้เทอมของคำว่าโรคจิตโรคประสาท ก็ไม่ค่อยจะน่าใช้แล้ว หลายๆที่แทนด้วยการรวมๆ เรียกว่า "โรคทางจิตเวช" แล้วแยกออกเป็นกลุ่มย่อยๆ ที่แบ่งตามความเกี่ยวข้องกันที่ชัดเจนมากกว่า อีกทั้งคนที่เป็น "โรคจิตปนโรคประสาท" ในสมัยนี้ก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมก็เข้าใจพวกลูกเมียหลวงนะครับ เพราะส่วนมากผู้ป่วยจะหยิ่ง --* และค่อนข้างเข้าใจยาก หมอจบใหม่อาจจะมึนๆ นิดๆ เหมาะสำหรับท่านอาจารย์แพทย์ผู้มีประสบการณ์ในการคุยภาษาแปลกๆมากกว่า ... จากการแอบอ่านแฟ้มประวัติตัวเองพบว่า Dxของจิตแพทย์หลายๆท่านคิดตรงกันมาสักระยะหนึ่ง ได้ผลดังนี้แล Obsessive Compulsive Disorder with Generallized Anxiety Disorder และแถมด้วย Borderline Personality Disorder แต่ก่อนผมถูกวินิจฉัยไว้พิศดารกว่านี้มากมาย ค่อนข้างสนุกดีครับ .... อ้อ แ้ล้ว "เธอผู้น่าสงสาร" คืออะไร ใครเหรอ คราวที่ผมไปห้องตรวจครั้งล่าสุด ระหว่างที่ผมรอคนไข้คนสุดท้ายที่แสนจะตรวจนานเหลือเกินของคุณหมอ ผมก็ได้เจอกับสาวสวยคนหนึ่ง.. เธอมากับคุณแม่ครับ ที่ผมสะดุดตาเธอ ไม่ใช่เพราะเธอสวยหรอกนะครับ(นิดนึงๆ) แต่เป็นเพราะหน้าตาเธอปนเศร้า ปนมึนๆ ปนง่วง ปนตื่นตัว - -* ไว้ผมเจอเธออีก จะสเกตภาพมาให้ เธอบอกให้คุณแม่ปิดมือถือถึงสองสามครั้ง เพราะเห็นป้ายที่ติดอยู่หน้าประตูห้องตรวจ... ครับ เธอกังวลต่อกฏของสังคม ผมเดาว่าเธอต้องคิดมากแน่ๆ เธอดูเหมือนพยายามจะทำตัวให้สดใส... แต่มันสวนทางกับความเปนจริง และเธอก็ทักผมครับ "เป็นอะไรมาเหรอคะ?" คำพูดของเธอช้ามาก ตาเธอลอยๆ ผมก็ตอบไปตามสเตปๆ แล้วก็ถามกลับไป เธอตอบว่าเธอคิดอะไรได้ช้ามาก ทำอะไรไม่ทันใจ หลงๆลืมๆ .. จริงๆมันน่าจะมีมากกว่านี้ ผมถามกลับไปว่าเป็นมานานรึยังครับ แล้วพอรู้มั้ย อยู่ดีๆเป็นขึ้นมาเหรอ แม่เธอตอบว่า "เธอถูกคนข่มเหง" ผมไม่กล้าถามมากกว่านั้น แต่ผมก็คิด..แบบนั้น แม้ว่าผมจะไม่อยู่ในฐานะที่จะตัดสินเธอได้ ด้วยรู้มานิดเดียว อย่างไรก็ดี... ก็อยากให้รู้ว่า การกระทำของเราที่มีต่อผู้อื่น อาจทำให้คนคนนั้นสูญเสียอะไรไปมากมายที่ไม่สามารถหามาทดแทนได้ เธอคนนั้นก็เช่นกัน สิ่งเธอเป็นอาจดีขึ้นในไม่กี่เดือน...หรือตลอดชีวิต ไม่มีใครรู้ ดังนั้นอย่าเห็นชีวิตคนอื่นเป็นของเล่นนะครับ ขอจบห้วนๆ ไว้ตรงนี้ละกัน ป.ล. ผมกำลังเรียนซัมเมอร์วิชาเพศศึกษา กะ A แน่ๆ อ้อ อาการที่เธอคนนั้นเป็น เรียกว่า Post-traumatic stress disorder นะครับ เผื่อใครสนใจหาข้อมูล   Create Date : 08 เมษายน 2550 18 comments Last Update : 8 เมษายน 2550 22:01:32 น. Counter : 811 Pageviews. Share Tweet

รีบเข้ามาอ่านเลยค่ะนายระเบิด .. ได้ความรู้เกี่ยวกับนายระเบิด และโรคทางจิตเวชอีกมากเลย ตามเข้าไป search ดูว่าโรค obsessive compulsive disorder เป็นอย่างไร .. อืมม์ เรามีอาการต้องทำตาม rituals อยู่ด้วยเหมือนกัน ยิ่งตอนอยู่ประจำสมัยประถมนะ ยังเรื่องของ "เธอผู้น่าสงสาร" อีก ไม่เหมือนแต่เราก็มีประสบการณ์คล้าย ใกล้เธอ มันแย่ตรงที่ตอนนั้นเราเหมือนคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรียนจบบปริญญาตรีแล้วและกำลังเรียนปริญญาโทอยู่ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราไม่รู้ตัวหรอกว่าเราโตแล้ว เราเป็นผู้หญิงสาวแล้ว ในใจเรายังเป็นเด็ก แถมเป็นเด็กขี้กลัวอีกต่างหาก ขอบคุณมากค่ะนายระเบิดที่อัพล็อกให้ได้อ่าน ขอบคุณมากค่ะที่ฟังเราบ่นและตอบคำถามมากมายของเรา ขอบคุณจากใจค่ะนายระเบิด   โดย: ipiup IP: 202.5.84.91 8 เมษายน 2550 22:27:56 น.

โดย: atheist 8 เมษายน 2550 23:51:19 น.

เช้านี้แวะมาอ่านอีกรอบหนึ่งค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เรื่องเรียนในระบบอย่าห่วงมากเลยค่ะ เท่าที่ได้รู้จักคุณ คุณมีความรู้พิเศษมากมาย มีความพิเศษมากมาย เชื่อว่า ในอนาคต นายระเบิดเลี้ยงตัวเองและครอบครัว ได้ค่ะ ดีใจที่ได้รู้จักนายระเบิดค่ะ   โดย: ipiup IP: 202.57.182.23 9 เมษายน 2550 8:31:57 น.

พี่เอน่ะ แย่ตรงที่คิดน้อย คิดสั้น ส่วนคุณน้อง ก็แย่ตรงที่คิดมาก คิดเยอะ น่าจะเอามารวมกันแล้วหารสองเนอะ หุ หุ   โดย: Spirited A's way 9 เมษายน 2550 17:57:24 น.

น้องสาวของพี่นะ เป็นห่วงเหมือนเดิม ตั้งใจทำที่ฝันเอาไว้ละ ไม่ว่าน้องเรียนจบก่อน หรือพี่จบก่อน ก็อย่าลืมน้องคนนี้ไป น้องยังมีพี่ชายคนเสมอ ไม่ว่าพี่อยู่ไกลแค่ไหน ถ้าเก๋มีเงินจะไปเยี่ยมไปหานะพี่ชาย ....พยายามสุดความสามารถเพื่ออนาคตของเราเอง... สู้เพื่อตัวเอง..............   โดย: วารินจัง IP: 203.118.93.166 9 เมษายน 2550 18:04:10 น.

เข้ามาอ่านอีกรอบจ้า *_*   โดย: ipiup IP: 202.57.182.87 10 เมษายน 2550 12:58:08 น.

สวัสดี นายระเบิดดดด อาหารเป็นพิษเมื่อวันก่อนยังไม่หมดฤทธิ์หรือ หรือเป็นอะไรไป .. คะ ดีใจด้วยน๊าที่ผมหยุดร่วงแล้ว   โดย: ipiup IP: 202.57.175.91 11 เมษายน 2550 9:49:30 น.

คนหายแล้ว แต่เนตป่วยคร้าบ   โดย: atheist 11 เมษายน 2550 11:11:32 น.

สวัสดีปีใหม่ไทยยยยนะคะ นายระเบิด ขอให้เดินทางปลอดภัย เที่ยวเล่นให้สนุกนะ ช่วงหยุดนี้ เราจะลองหัดทำ blog ดู (จะทำเป็นไหมนี่?)   โดย: ipiup IP: 202.57.183.32 12 เมษายน 2550 15:10:46 น.

โดย: พีทคุง (redistuO ) 13 เมษายน 2550 15:24:25 น.

เข้ามาทักทายค่ะ ^^ สวัสดีค่ะ เห็นชื่อแถวๆกระทู้มาได้ระยะนึง เลยลองกดเข้ามาอ่าน เป็นผู้รับบริการที่น่าสนใจจริงๆ..   โดย: pipim 23 เมษายน 2550 6:56:04 น.

มองโลกในแง่ดีมากเลยคะ   โดย: nakwan6 25 เมษายน 2550 21:04:34 น.

หนุกดี นานๆ ได้อ่านแบบนี้ ก็ทำให้ อยากอยู่บนโลกไปอีก   โดย: neppen IP: 58.136.119.17 30 เมษายน 2550 18:21:39 น.

คิดถึงนายระเบิดค่ะ ^_^   โดย: ipiup IP: 202.57.183.134 1 พฤษภาคม 2550 6:42:16 น.

อย่าด่าเลยนะคะ แต่สงสัยว่าเรื่องจริงหรือเปล่า คือแยกแยะไม่ถูก สงเคราะห์หน่อยนะคะ   โดย: roypimz IP: 80.56.142.59 4 พฤษภาคม 2550 5:13:38 น.

อ่า... ในเมื่อนี่คือการบ่น ดังนั้นมันก็ไม่น่าจะเป็นนิยายนะจ๊ะ หากข้อมูลคลาดเคลื่อนก็จะมาจากความฟั่นเฟือนของเจ้าของบล็อกมากกว่า   โดย: atheist 4 พฤษภาคม 2550 5:21:18 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาชม   โดย: สงสารน้องออส (ส่งเสียน้องออส ) 4 พฤษภาคม 2550 8:54:07 น.

หวัดดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมก็เป็นคนไข้จิตเวชเหมือนกัน แต่ของผมเป็น bipolar disorder ได้รับยาพวก mood stabilizer อยู่ครับ เลยลดอาการ mania ลงไปได้ แต่คิดอะไรไม่ออกเหมือนเจ้าของ blog เลย   โดย: Suck sensei IP: 202.28.179.3 8 พฤษภาคม 2550 8:40:04 น.