ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ ที่ตลาดสามชุกเปลี่ยนไปในเชิงธุรกิจมากขึ้นแบบนี้
อยากให้คงรักษาร้านเก่าๆ แบบไทยๆ ที่ถ้อยทีถ้อยอาศัย ยิ้มแย้มแจ่มใส
และต้อนรับกันด้วยอัธยาศัยใจคออย่าง"ไทยแท้" อย่างแท้จริง

อ่านบลอกนี้ของเจ้าของบลอกแล้วก็พลอย"เฮิร์ต"ไปด้วยค่ะ

ยังไม่เคยไปเลยครับ
ต้องหาเวลาไปเดินมั่งแล้ว

ยุคสมัยเปลี่ยนอะไรๆ ก็เปลี่ยนครับ
ไม่ว่าจะเป็น ปาย อัมพวา หรือ สามชุก
เป็นเงิน เป็นทอง เป็นธุรกิจไปหมด

เห็นภาพ ชอบการเปรียบเทียบมากตรงนี้


"หากเปรียบตลาดสามชุกกับหญิงสาวโบราณ ตลาดสามชุกในวันวาน เหมือนสาวผมยาว โครงหน้าสวยพิศเรียบๆ ในชุดผ้าแถบ กิริยานิ่มนวลแต่น่าพิสมัย เพราะเธองามแบบไม่ปรุงแต่งและเป็นธรรมชาติ

บัดนี้ตลาดสามชุกปัจจุบัน เหมือนสาวคนเดิมที่สวมเสื้อยีนสีซีดคลุมทับผ้าแถบ และประทินโฉมด้วยเครื่องสำอางหนาเตอะบนใบหน้า เดินกระฉับกระเฉงกว่าเคยบนรองเท้าส้นสูง และกระชับลูกคิดอยู่ในมือพร้อมเจรจาธุรกิจกับผู้สัญจรมาพบอย่างขะมักเขม้น"

อ่านมันส์มากเหมือนเคยค่ะ กะว่าอ่านไป ๆ จะหาคำที่เขียนผิดสักหน่อยเลยต้องผิดหวัง แหะ แหะ:))



ไม่รู้ว่า ถึงเวลานี้หายเฮิร์ตไปบ้างหรือยังคะ
ภาพบางภาพต้องใช้มโนภาพเพียงหลับตาแล้วฉายย้อนมองกลับไป
อยากหยุดเวลาไว้อย่างนั้น
ครั้นลืมตา ภาพจริงปรากฏ จึงต้องปรับใจให้เข้าปัจจุบันดูจะเป็นไปได้มากกว่าไหม
ฉากฝนตกก็มาชะใจให้เย็นฉ่ำชื่น รับกับวิถีชีวิตที่มันเป็นจริง ๆ
ทุกอย่างไม่คงที่นี่นา
การอนุรักษ์น่ะ มันต้องทั้งชุมชนร่วมใจ แต่กระแสไหนจะต้านไหวล่ะคุณ
เหมือนชุมชนเล็ก ๆ ของเราขืนโปรโมตอะไรขึ้นมา มีอันซีนไทยแลนด์ แผ่นดินกะจิริดตรงนี้คงโดนชำเราไม่แพ้บางอำเภอใกล้บ้านเราเป็นแน่ เพราะซาวเสียงส่วนใหญ่เขาอยากโต อยากปกครองตนเอง(ราวกับตีทะเบียนมียาบ้าเป็นของตัวเองก็ไม่ปาน) อยากมีร้านกาแฟโก้ ๆ (เหมือนเราเคยอยากมี และอาจรอให้ใครมาด่าได้ในวันหน้า) ทำโฮมสเตย์ ร้านอาหาร
เพื่อต้อนรับในฤดูท่องเที่ยว แทนที่จะอนุรักษ์ความเป็นอยู่แบบพึ่งพาตนเองได้ ทำสวน ทำไร่พอเลี้ยงตัว ถึงหน้าหอม ปลูกหอม หน้าลิ้นจี่ เก็บลิ้นจี่ เข้าโรงงาน ถึงหน้าส้ม เก็บส้ม ขายส้มว่ากันไปตามฤดู เว้นแต่คนต่างถิ่นมาทำหรูอยากทำโน่นนี่และมีกะตังค์เนรมิตแบบคิดเอาเองน่ะ แต่เราก็เชื่อว่าไม่นานทุกอย่างก็ต้องปรับเปลี่ยนไปตามสภาพปัจจุบัน พวกหัวเก่าแบบเรา ๆ จะเหมือนเสียงตะโกนที่แหบหายในพายุนั่นแหละ ไม่ได้งอมืองอเท้าหรืองอใจหรอกคุณ


สามปีที่แล้วของสามชุกเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยหรือ ครั้งล่าสุด ที่เคยเก็บภาพมาน่ะเมื่อต้นปี51นะ ไปกับพ่อเรา เขาเดินไม่ไหว รอร้านกาแฟโบราณกับหลาน ๆ แล้วเราก็ลุยเจาะซอยนั้นออกซอยนี้ มีไม่กี่ซอยหรอก คนที่นี่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยมนะ ความคิดความอ่าน หัวเก่าพอสมควร จากที่เราเคยใช้ชีวิตเมื่อวัยเยาว์ทุกปิดเทอม
และที่นี่ เราเห็นเป็นตลาดสามชุกเหมือนที่เคยเห็น เวลาไปตลาดคนก็เยอะของกินก็เยอะมาก แต่ไม่เคยรู้หรอกว่า มันจะเติบโตเพราะถูกดัดจัดแต่งร้านทำเก่าสวมรอยสีแห่งอดีตได้เนียน แต่ก็ไม่ลอดสายตาละเมียดเรด้าจนได้ว่าแกจะทำเก่าแบบด่วน ๆ สวนกระแสเวลาไปทำไมกันนะ เหตุผลก็เพราะตลาดเก่าถูกโปรโมตเพื่อการท่องเที่ยวและจูงใจให้ใครจะเลี้ยวมาหาลมหายใจในอดีตนั่นเอง

ไม่รู้สิว่า ภาพเก่า ๆ แบบที่เราหลับตานึกเห็นที่ตลาดสามชุกน่ะนะมันมีความเป็นอยู่ผสมผสานระหว่างชาวไทยและชาวจีน ตัวตลาดจะเป็นห้องแถวไม้เป็นส่วนใหญ่ ด้านติดแม่น้ำจะสร้างหันหลังให้แม่น้ำ มีซอยคั่นเป็นทางเพื่อเป็นทางลงไปยังแพท่าเทียบเรือ
ถ้าเราไปแล้ว มันได้ความรู้สึกดี ๆ กับการได้เห็นภาพเดิม ๆ กลิ่นเดิม ๆ แบบนี้อยู่มาก ดีใจที่ยังมีบรรยากาศแบบนี้หลงเหลืออยู่ในโลกทุนนิยมที่มันแทบจะกลืนกินชีวิตเราไปเกือบทั้งหมด

แม้กระทั่งความคิด
รวมไปถึงการใช้ชีวิต..

นึกภาพย้อนไปอีกเลยว่าอะไรนะที่ทำให้ตลาดสามชุกเป็นที่รวมแห่งชุมชนรวมใจอนุรักษ์อดีตที่ความงดงามแห่งนี้ให้เรายังได้เห็นได้สัมผัสกันอยู่ น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เราก็ได้รับอยู่
นึกถึงร้านศิลป์ธรรมชาติ(ติดกับร้านขายโปสการ์ดขาวดำ ขายเป็นล่ำเป็นสันมีกันแบบนี้ทุกที่ )เวลาที่นี่ดูเหมือนช้ากว่าทุกที่ในแง่การแข่งขัน เพราะเราคิดว่าต่างคนต่างทำมาหากินเลี้ยงชีพกันไป เราเก็บภาพอดีตงดงามไว้ เหมือนบางคนบอกว่า อย่าเพียงแค่รู้จักอดีต แต่ควรเข้าใจอดีตด้วยหรือคุณค่าเหล่านั้นเราบรรจุไว้ได้แต่ภาพในใจ แล้วอะไรหรือใครกันล่ะที่มาลบรอยและสร้างภาพทับรอยด้วยสีอดีตเพื่อลวงใจ

งั้นเราก็ต้องเก็บภาพสวยงามนี้ไว้ในใจแล้วสิ
หากว่า ลมหายใจปัจจุบันที่คุณเพิ่งไปสัมผัสมาหลากหลาย มันกลายเปลี่ยน...

ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ

ตอบคุณภูเพยีย : นั่นสินะคะ เราเคยเขียนเล่าเรื่องไปเที่ยวสามชุกครั้งล่าสุดนี้ถึงพี่สาวคนหนึ่ง เราปิดท้ายอีเมล์ของเราไว้ว่า

. . . เอาเถอะนะ ถึงอย่างไร ก็ยังมีมโหรีไพเราะของเพลงชีวิตตลาดสามชุกที่เรายังเก็บไว้ในความทรงจำ . . .

เคยไปแต่ตอนปัจจุบันแล้วคะ แต่อ่านก็ทำให้เห็นภาพได้เหมือนกันคะ

เข้ามาเฮิร์ทด้วยคน

ตลาดสามชุกจะมีเสน่ห์ก็ตรงที่คงความคลาสสิคแบบโบราณไว้ได้ ถ้าไปทำให้มันสมัยใหม่มันจะไปต่างอะไรกับเดินตลาดจตุจักรล่ะ รัฐบาลก็แย่ไม่รู้จักรักษาของเก่าไว้มั่ง หรือว่าต้องเก็บไว้เฉพาะในพิพิธภัณฑ์ ทำไมทีบางประเทศเขายังอนุรักษ์สถานที่บางแห่งไว้เพราะสถาปัตยกรรมแบบนั้นไม่มีที่อื่นอีกแล้วไว้ได้เลย อนุรักษ์แบบไม่ให้มีการทำอะไรกับมันทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นบ้านเรือนหรือร้านค้า

เฮ้อ...เศร้า คนเมืองมันไม่มีหัวใจ

สวัสดีครับรักแรกคลิก

ไม่มีอะไรที่ำหน ไม่เปลี่ยนแปลงหรอกจ้า
ว่าแต่มันจะเปลี่ยนแปลงไปทางไหนเท่านั้นเอง

สามชุกเปลี่ยนแปลงไปถึงเพียงนี้เลยเหรอ
เคยไปเมื่อสามปีที่แล้วค่ะ
ว่าจะแวะไปเยี่ยมเยียนอีกสักหนเหมือนกัน

แต่ก็เป็นธรรมดาล่ะเนอะ
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
เราคงหยุดมันไว้แบบนี้ไม่ได้
และยิ่งเกี่ยวข้องกับปากท้อง และเศรษฐกิจด้วย
ยิ่งยากลำบากเข้าไปใหญ่

อยากไปค้า

เพิ่งไปมาเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่ได้โพสต์เลยค่ะ แหะๆ

ปี 41 มีโอกาสได้รับราชการที่สามชุก ตอนนั้นสะพานพรประชาเก่า (สะพานไม้) ถูกรื้อสร้างใหม่(สะพานปัจจุบัน) ยังสร้างไม่เสร็จ ต้องนั่งเรือข้ามฟาก ก็รู้สึกดีไปอีกแบบได้บรรยากาศดี ตัวอำเภอก็อยู่ระหว่างรื้อของเก่าสร้างใหม่ คิดแล้วก็น่าเสียดายแทนชาวสามชุก นี้ถ้าอาคารที่ว่าการยังอยู่ โรงพักเก่า สะพานเก่า สามชุกจะน่าดูกว่านี้อีก
ป่านนี้ชาวสามชุกคงอดเสียดายไม่ได้อีก ก็เรื่องต่อสู้ดิ้นรนให้ที่ว่าการอำเภอตั้งอยู่ทีเดิม ตอนนี้คงเสียดายไม่มีที่จะให้จอดรถหรือทำกิจกรรมอื่น เพราะตอนนั้นหลงทางว่าถ้าไม่มีอำเภอก็จะไม่มีชาวบ้านมาซื้อของ สงสัยว่าตอนนี้ชาวสามชุกคงอยากจะให้ย้ายอำเภอไปไกลๆ โรงพักก็ไปแล้วเหลือที่ว่าการ ต่อไปคงประท้วงให้ย้าย เสียดายจังความเป็นสามชุก หายไปไหนแล้วมีแต่ธุรกิจ