ละเลียดอ่านเลยนะคะเนี่ย
เป็นเพราะดิฉันไม่เคยไปเมืองนอกด้วย
ชอบการเปรียบเทียบของคุณจัง

"จะดอกไม้ดอกเล็กๆสีเหลืองกระจายเกลื่อนเต็มทุ่งริมสองข้างทาง มองดูเหมือนมีใครโปรยเศษขนมตาลบนลานใบตองอย่างไรอย่างนั้น "


กับประโยคตรงนี้ค่ะ
เห็นด้วยกับคุณจริง ๆ

"ทุกสิ่งมีคุณค่าในตัวของมัน
เพียงแต่เราอาจไปตีค่าว่ามันธรรมดาเพียงเพราะมันดาษดื่น
หรือตีค่าว่ามันล้ำเลิศเพียงเพราะมันหายาก"


หรือตรงนี้ก็เช่นกัน

การเปลี่ยนแปลงใดๆก็ตามที่เกิดขึ้นกับชีวิต
เราสามารถตั้งรับกับมันได้เสมอ เพียงแค่เรามีสติเท่านั้น

บางครั้งดูเหมือนเราจะเข้าใจ แต่ยามที่เกิดขึ้นจริง ๆ
มักตั้งสติไม่ทัน
คุณมีมุมมองทางด้านชีวิตกับธรรมะ
กลมกลืนจนดูเป็นธรรมชาติจริง ๆ

ชอบงานเขียนของคุณนะคะ
ยิ่งไล่อ่านงานเก่า ๆ ที่คุณมาวางในบล็อก ก็ยิ่งชอบ
ประทับใจเรื่องเล่าที่ให้อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ มีค่าให้ได้ฉุกคิด
ขอบคุณมากค่ะ
ด้วยมิตรภาพ

ขอบคุณคุณภูเพยียที่แวะเข้ามาทักทายและอ่านงานเขียนของเราค่ะ

ไว้จะทยอยเอาภาพเศษขนมตาล / ขนมขี้หนู / และอื่นๆ ( หมายถึงภาพดอกไม้ : )

มาลงไว้ในบลอกให้อ่านอีกนะคะ

เราเฉยๆกับดอกไม้ แต่เห็นสวยๆข้างทางทีไร อดใจถ่ายเก็บไว้ไม่ได้ทุกทีเลยค่ะ