ไร้เลือด : ขอร้องล่ะ ไร้เลือด : อเลซซานโดร บาริกโก (เขียน) งามพรรณ เวชชาชีวะ (แปล) (นักเขียนรางวัลซีไรต์จากหนังสือความสุขของกะทิ) : สำนักพิมพ์ผีเสื้อ “คุณอยากนอนกับฉันไหม” “คุณอยากให้เราไปโรงแรมใช่ไหม” เขาถาม “ใช่ค่ะ อยากไป พาฉันไปโรงแรมเถอะค่ะ” ... ... ...เขาพูดช้าๆ ว่า “ห้องพักในโรงแรม” เขาพูดออกมาราวกับว่าเมื่อหลุดออกจากปากแล้วก็จะทำให้เขาวาดภาพห้องพักได้ง่ายขึ้น ห้องนั้น เขาเห็นภาพห้องนั้น จะได้เข้าใจว่าเขาพอใจตายในห้องนั้นไหม ทั้งในฐานะคนอ่านและคนรีวิว ผมอดนึกสงสัยไม่ได้ว่า “ทางสำนักพิมพ์หรือคนรีวิวจะต้องทำอย่างไรให้คนอ่านเชื่อว่าหนังสือสักเล่มเป็นหนังสือดี” จะมีวิธีไหนที่ทำให้คนอ่านไม่คิดว่าเราต้องการหลอกขายของหรือแอบล้างสมอง แล้วเชื่อว่าสิ่งที่เราพูด “เป็นความจริง” ในส่วนของผมคนรีวิวยังคิดไม่ออก แต่ในส่วนของสำนักพิมพ์ – สำนักพิมพ์ผีเสื้อเลือกที่จะบรรยายข้อดีของนิยายเรื่องไร้เลือดเอาไว้ดังนี้ [1] ผ่านคำนำของสำนักพิมพ์ที่ยกยอปอปั้นว่า “ผลงานของนักเขียนผู้นี้ประสบความสำเร็จถึงขั้นถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์แล้ว” (ทั้งนี้นิยายที่ถูกนำไปสร้างเป็นหนังคือ “ไหม” ซึ่งเขียนโดยอเลซซาโดร บาริกโกคนเดียวกัน...ส่วนไร้เลือดนี่...ยังไม่ถูกใครเอาไปสร้างเป็นหนังนะ) [2] ในคำนิยม (หรือหมายเหตุนักวิจารณ์) ที่ยกประโยคคมคายมากมายมาอ้างอิงประกอบเหตุผล และชมเชยการเล่าเรื่อง เนื้อหา และสำนวนภาษาในหนังสือ รวมไปถึงตัวผู้เขียนว่าฉลาดเฉลียวในการสื่อสาร(ผ่านสื่อหนังสือ)ได้โดยไม่ต้องผ่านตัวอักษร(?) [3] โปรยสรรพคุณเอาไว้บนหลังปกว่า นี่คือนิยายสั้นๆหนาเพียง 87 หน้า ที่ถูกบรรยายด้วยสไตล์ประหยัดถ้อยคำ ซึ่งบรรจง “เขียนเพียงน้อยแต่สื่อสารได้มาก” จนไร้เลือด(ในคำโฆษณา)จึงเป็นหนังสือที่กระชับ ทิ้งแง่ปมไว้ในความคิด และสร้างความประทับใจแก่ผู้คนที่อ่านมัน [4] เพื่อให้แลดูดีมีชาติตระกูลเป็นองค์กรที่น่าเชื่อถือ สำนักพิมพ์จึงอุทิศรายได้ส่วนหนึ่งของหนังสือในอัตรา 1 เล่มต่อ 3 บาทมอบให้ UNICEF เพื่อช่วยเหลือเด็กๆ [5] เพื่อตอกย้ำให้เห็นว่าไร้เลือดคือหนังสือดีที่ควรมีไว้ในครอบครอง ทางสำนักพิมพ์จึงสละหน้ากระดาษท้ายๆเล่มตอกย้ำในทำนองว่า “มันเป็นการยากที่สำนักพิมพ์จะบอกว่าหนังสือที่พวกเขาตีพิมพ์นั้น มันดีอย่างไรและดีมากแค่ไหน แต่ถ้าคนอ่านมีลูกมีหลาน ลูกหลานของท่านจะสำนึกในพระคุณของท่าน หากท่านได้เก็บหนังสือหนังสือของสำนักพิมพ์นี้ไว้เป็นมรดกให้พวกเขาอ่าน!” (แสดงให้เห็นข้อดีของหนังสือไปยันถึงตอนที่พวกเราแก่เฒ่าหรือตายไปแล้วเลยคิดดูก็แล้วกัน) และเพื่อให้หนังสืออึดถึกถึงขีดสุดสอดรับกับคอนเซป “เก็บไว้เป็นมรดกตกทอด” ทางสำนักพิมพ์จึงจัดทำหนังสือเล่มนี้ขึ้นด้วยกรรมวิธีเย็บกี่(ร้อยเส้นด้าย) โดยหากผู้ใดพบเจอหนังสือเล่มใดที่ไม่ได้มาตรฐาน ไม่ว่าจะมีหน้าสลับ ไม่ชัด เลขหน้าผิด บางส่วนขาดหาย หรือไม่ชอบขี้หน้าคนขาย(อันนี้ผมเติมเอง) ทางสำนักพิมพ์ยินดีที่จะรับผิดชอบ ด้วยการเปลี่ยนเล่มใหม่ให้ พร้อมจ่ายค่าตอบแทนเพื่อเป็นการขออภัยและขอบคุณ ยัง...ยังไม่พอ สำนักพิมพ์ยังแสดงความห่วงใยต่อคนอ่านผ่านวัตถุดิบผลิตภัณฑ์ ด้วยข้อความที่บอกว่า “เพื่อถนอมดวงตาของผู้อ่าน สำนักพิมพ์จึงผลิตหนังสือเล่มนี้ด้วยกระดาษชนิดพิเศษ ฟอกสีแต่น้อย ดูดซับแสงเก่งแต่สะท้อนกลับน้อย” (กระดาษหรือสีทาบ้านเนี่ย -*-) ก่อนที่จะเตือนแบบพ่อดีสอนลูกว่า “อย่างไรก็ตาม ไม่ควรอ่านหนังสือกลางแสงแดดจ้า ในที่ที่แสงสว่างไม่เพียงพอ รวมไปถึงอ่านในขณะที่มีลมพัด!!!” เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งจะเคยเจอหนังสือที่ห่วงใยคนอ่านชนิดนอกรอบถึงขนาดนี้ นี่ถ้าโพล่ออกมาลูบหัวเราได้เจ้าของโรงพิมพ์คงมาด้วยตัวเองแล้ว ฟู่...แทบไม่น่าเชื่อว่าหนังสือเล่มบางๆเล่มนึงจะบรรจุโฆษณาชวนเชื่อได้เยอะขนาดนี้... ถึงตอนนี้เมื่อเราอ่านข้อดีครบ 5 ข้อแล้ว โดยไม่เฉียดเข้าใกล้ตัวเนื้อหา เป็นคุณ...เป็นคุณจะเชื่อไหมว่า ไร้เลือดคือหนังสือดีที่น่าหยิบมาอ่านและสะสม? ทั้งโฆษณาชวนเชื่อก็แล้ว ห่วงใยดูแลผู้บริโภคก็แล้ว ทำบุญทำกุศลก็แล้ว สำนักพิมพ์ไม่รู้จะทำอะไรยังไงอีกแล้ว...เพื่อจะบอกกับคุณว่า “นี่คือหนังสือดี” ผลของพยายามทั้งหมดคงหนีไม่พ้นการที่พวกเขาอยากจะ “ขอร้อง” ให้คุณลองเปิดใจหยิบไร้เลือดติดกลับบ้าน เพื่อเนื้อหาของหนังสือจะได้ทำหน้าที่กระตุ้นให้คุณได้บอกกับตัวเองว่า “นี่คือหนังสือดี(จริงๆแฮะ)” ในฐานะที่คนรีวิวยังนึกไม่ออกว่าจะสื่อสารอย่างไร จะผิดไหมถ้าผมจะขอร่วมหัวจมท้ายไปกับสำนักพิมพ์...แล้วขอร้องคุณด้วยอีกคน เพราะตอนที่อ่านหนังสือเล่มนี้จบ ผมถึงกับพูดขึ้นมาลอยๆว่า “หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดี” ผมพูด...ราวกับว่าเมื่อหลุดออกมาจากปากแล้วก็จะทำให้ผมวาดภาพหนังสือดีๆสักเล่มได้ง่ายขึ้น ในตอนนั้นไร้เลือดในมือแสดงภาพของหนังสือดีไว้ได้อย่างชัดเจน จนผมเข้าใจแล้วว่า ทำไมสำนักพิมพ์ถึงได้ขอร้องให้ผู้คนอ่านมันราวกับว่านี่เป็นคำขอร้องก่อนตายอย่างนั้น   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2551 21 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2552 15:27:25 น. Counter : 2132 Pageviews. Share Tweet

ก๊ากกกกค่ะ ฮามากมาย   โดย: the grinning cheshire cat 17 กุมภาพันธ์ 2551 23:48:48 น.

น้องสาวผมก็พูดถึงหนังสือเล่มนี้บ่อยมากๆ หลังๆ คงเบื่อที่จะพูดเลยเอาหนังสือเล่มนี้ ไปวางให้ผมที่โต๊ะทำงานในห้อง ผมก็ยังให้เค้าวางไว้เฉยๆ แต่เมื่ออ่านที่คุณเขียนถึงหนังสือเล่มนี้แล้ว ผมคงต้องไปหยิบเค้ามาเปิดอ่านบ้างแล้วไหมครับนี่   โดย: ห่วงใย 18 กุมภาพันธ์ 2551 3:08:14 น.

ว่าจะซื้อตั้งนานแล้วแล่มนี้ แต่หนังสือในตู้ยังรอเคลียร์อีกแยะมาก คงต้องรอไปก่อน...อีกนาน   โดย: rsamlha IP: 124.120.210.26 18 กุมภาพันธ์ 2551 11:24:49 น.

พี่ขอรบกวน เอาหนังสือน่าอ่านมาให้อีกแล้ว.. อ่านรีวิวแล้วอยากอ่านขึ้นมาตะหงิดๆ เลย ต้องไปทำห้องหนังสือในบ้านซะแล้ววว((เพราะซื้อซะจน กองหนังสือจะล้มทับตายแล้ววว))   โดย: ..ยออู.. 18 กุมภาพันธ์ 2551 13:33:33 น.

"ฉลาดเฉลียวในการสื่อสารได้โดยไม่ต้องผ่านตัวอักษร" งงอันนี้เหมือนกัน?? เล่มนี้หยิบๆ จับๆ วางๆ อยู่ในร้านหนังสือหลายครั้งค่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ซื้อ ไปยืนอ่านคร่าวๆ...กลัวช้ำใจ (ในฐานะผู้หญิง) ส่วนสรรพคุณหนังสือ (แข็งแรง อดทน และหวังดี) สนพ.นี้เป็นมานานแล้วค่ะ บางเล่มของเราเก็บไว้ 10 กว่าปี ผ่านมือเพื่อนมาหลายคน ปกยับๆเยินๆ แต่ยังไม่หลุดเป็นแผ่น อ้อ...มี "ผีเสื้อและดอกไม้" ที่แบะๆหน่อย แต่ยังไม่ร่วง โดยรวมก็คุ้มค่านะ ปล.หนังสือสนพ.นี้ราคาถูกกว่าสนพ.อื่น โดยเทียบมาตรฐานเดียวกัน   โดย: Jevanni 18 กุมภาพันธ์ 2551 16:50:53 น.

ได้่อ่านไปตอนปีที่แล้วค่ะ อยากลองเพราะมีคนบอกว่าดีเยอะมาก ส่วนตัวคิดว่าเป็นหนังสือที่ดี พอจะเข้าใจว่าต้องการสื่ออะไร แต่ยอมรับว่ายังงงๆ ถ้าไม่เคยมีใครบอกมาก่อน ว่าหนังสือเล่มนี้ดี อ่านจบแล้วคงยังนั่งงงอยู่ เอ๊ะยังไง แต่ของดียังไงก็ดีอยู่วันยังค่ำ สงสัยต้องลองอ่านอีกสักรอบสองรอบ เคยคิดจะอ่านไหมต่อ เลยยังต้องรอไปก่อน   โดย: January Friend 18 กุมภาพันธ์ 2551 20:31:19 น.

อยากอ่านเรื่องไหมค่ะ ปล.ชอบหนังสือสำนักพิมพ์นี้   โดย: BoOKend 18 กุมภาพันธ์ 2551 22:15:50 น.

ไม่ได้แวะเข้าร้านหนังสือนานมากกกกกกก เลยไม่เคยเห็นหน้าตาหนังสือเล่มนี้เลย อีกอย่างช่วงนี้ภาระเยอะ เลยไม่มีเวลาอ่านด้วย สงสัยต้องไปหาดูบ้างละ   โดย: ตุ๊กตาซัง 19 กุมภาพันธ์ 2551 6:56:35 น.

เคยอ่านแต่ "ไหม" อ่ะ คนเขียนคนเดียวกัน คนแปลคนเดียวกัน สนพ.เดียวกันเลย... ก็รู้สึกว่า "ดี" นิ...ไม่ได้คิดอะไรมากมายอย่างจขบ.เลยแฮะ... แต่ฮากะรีวิวจริง ๆ   โดย: แม่ไก่ 19 กุมภาพันธ์ 2551 9:04:37 น.

ข้อ 4-5 เป็นพื้นที่โฆษณาปกติของ สนพ นี้อยู่แล้วค่ะ (แปลว่า มีทุกเล่ม) .. แต่จะว่าไป หนังสือเค้ามันก็อึดถึกจริงๆ นั่นแหละ .. ไร้เลือดอ่านไปแล้ว ตอนนี้อยากอ่านไหม   โดย: แม่มดพันปี 19 กุมภาพันธ์ 2551 10:54:19 น.

รีวิวฮาดีค่ะ อ่านแล้วก็..เอ๊ะ นี่ชมรึเปล่าเนี่ย? ระยะหลัง เวลาเปิดหนังสือ มักจะเปิดข้ามไปอ่านเนื้อเรื่องเลยค่ะ อ่านจบแล้วค่อยมาดูพวกหน้าย่อย ๆ พวกที่เป็นการโปรโมทหรือเชื้อเชิญของสนพ. ค่ะ เพราะเคยอ่านไล่ตามลำดับมา แล้วเหมือนจะโดนสปอยล์ยังไงไม่รู้   โดย: ยาคูลท์ 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:46:15 น.

ฮ่าๆๆๆ ตลกมากมาย จริงด้วยแฮะ ไร้เลือดว่ากันว่าเป็นหนังสือที่ดีค่ะ ว่าจะอ่านอยู่เหมือนกัน อ่านแค่เรื่องไหมเอง จริงๆ ไร้เลือด ออกจะดูน่าสนใจกว่า ไหม นะ แต่เห็นด้วยมากว่านักเขียนเป็นคนที่ “เขียนเพียงน้อยแต่สื่อสารได้มาก” จริงๆค่ะ   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 19 กุมภาพันธ์ 2551 12:53:32 น.

เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกว่านี้แล้ว เพื่อให้รู้ว่าของเขาดี ถ้าอ่านไม่ถึงสองย่อหน้าสุดท้าย ต้องเคืองจขบ แน่เลย นึกว่าด่า สนพ   โดย: อั๊งอังอา 19 กุมภาพันธ์ 2551 14:25:01 น.

อ่านๆไปชักงงงง....แล้วมันดีจริงไหมนี่ อ่านคำชวนเชื่อแล้วก็ฮา....เค้าคงกลัวคนไม่เชื่อมังคะ...ว่าดีจริง ถึงจะชวนเชื่อเวอร์ไปหน่อย...แต่ถ้าหนังสือดีจริงๆ ก็ถือซะว่าดียกกำลังสองแล้วกันค่ะ   โดย: nikanda 19 กุมภาพันธ์ 2551 22:20:39 น.

อ่านจบ ก็ไม่รู้ว่า มันดียังไง ความสงสัย ทำให้เราต้องไปหามาอ่านบ้างล่ะสิ   โดย: นัทธ์ 19 กุมภาพันธ์ 2551 22:33:50 น.

อยากให้หนังสือเล่มนี้ฮาอย่างนี้จังอ่ะค่ะ แต่ก็จริงนะคะ สำนักพิมพ์ผีเสื้อใส่ใจผู้อ่านเสมอ หนังสือหลายเล่มดีมากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่บางเล่มก็ลึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวจากที่ประสบมาค่ะ... สรุปแล้ว สนพ.นี้หนังสือ "ดี" ค่ะ เอาเป็นว่า คิดว่า มัน "ดี" จะผิดไหมคะเนี่ย ถ้าสนพ.จ้างคุณเขียนคำนิยม อาจจะขายดีกว่านี้นะคะ อ่านเสร็จแล้วซื้อแหง ๆ อ่ะค่ะ เหอะ ๆ ๆ ๆ ๆ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 20 กุมภาพันธ์ 2551 6:40:21 น.

สวัสดีคะ ตอนเด็กที่เริ่มอ่านงานของสำนักพิมพ์นี้ ก็งงๆกับคำโฆษณาอยู่เหมือนกันคะ แต่เมื่ออ่านไปหลายเล่มๆเริ่มชิน โฆษณาของสำนักพิมพ์แบบนี้มีทุกเล่มแหละคะ ส่วนเล่มนี้ยังไม่เคยอ่านว่างๆจะไปหาอ่านบ้าง   โดย: กาแฟเย็น (อาจารย์บ้านนอก ) 20 กุมภาพันธ์ 2551 7:42:49 น.

โดยส่วนตัวแล้วผมชอบเพลง Love is Color Blind ที่นำมาประกอบรีวิวมากๆเลยครับ ยิ่งเมื่อนำมารวมกับเรื่องราวของ “ไร้เลือด” ในบางแง่มุม ผมว่ามันสวยงามมากจริงๆ ด้วยอารมณ์รักถวินหาไม่เพียงแค่ก้าวข้ามเรื่องราวของสีผิวขาว ดำ เหลือง แต่มันยังสามารถก้าวข้ามสีแดงของเลือดไปได้อย่างง่ายดาย...ตอนที่อ่านไร้เลือดจบผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหนังสือถึงใช้ชื่อนี้ แต่พอได้มาฟังเพลงนี้ตามหลัง ผมเลยได้เข้าใจความหมายของ “ไร้เลือด” มากขึ้น อย่างน้อยๆก็ในความรู้สึกและแนวทางของตัวเอง ลองดูนะครับ ผมว่าไร้เลือดกับเพลงนี้เป็นเคมีที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี # คุณ the grinning cheshire cat ดีใจที่ทำให้คุณหัวเราะได้ครับ มันเป็นเพราะความตลกน่ารักๆของสำนักพิมพ์นี้ทีเดียวเชียว # คุณ ห่วงใย อย่างงี้แปลว่าน้องสาวคุณหลงรักในเรื่องราวของหนังสือ และติดกับแผนการตลาดของสำนักพิมพ์เข้าเสียแล้วครับ 555+ โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับคุณ ผมว่าคงจะดีกว่าถ้าเราเชื่อในรสนิยมของคนใกล้ตัว คราวหน้าที่น้องเค้านำหนังสือมาตื้อให้อ่าน ลองแอบอ่านให้จบแล้วนำไปพูดคุยกับเค้าดูนะครับ เพราะในฐานคนรีวิว คนอ่าน และคนที่เคยแนะนำให้คนอื่นอ่านหนังสือสักเล่ม ผมค้นพบว่าไม่มีอะไรมีความสุขเท่ากับเขาหรือเธอเหล่านั้นได้อ่านหนังสือที่เราแนะนำจริงๆ มันเป็นความสุขที่เราเห็นพวกเขามีความสุขจากการอ่านหนังสือที่เรารักน่ะครับ # คุณ rsamlha ตามคำโฆษณา หนังสือของสำนักพิมพ์นี้สามารถเก็บเอาไว้ได้นานแสนนานโดยไม่บุบสลาย…นานเท่าไหร่ก็รอได้ครับ ^^ # คุณ..ยออู.. โดนกองหนังสือล้มทับตายนี่มองดูจะเป็นการตายที่มีสาระและคงรื่นรมย์เอามากๆ เพราะอุดมไปด้วยสำนวนภาษาสละสลวยตามร่างกาย และมีสาระ(หมึก)จากหนังสือละลายไหลออกมาผสมกับเลือด แต่จะให้ดีรีบเก็บเข้าตู้ก่อนที่มันจะเกิดขึ้นดีกว่าครับ -*- # คุณ Jevanni นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ทำความรู้จักกับหนังสือของสำนักพิมพ์นี้น่ะครับ แต่ก็พอจะเดาออกว่าเล่มอื่นจากสำนักพิมพ์เดียวกันคงจะมีข้อความไม่ต่างกัน เห็นด้วยเลยว่าราคาของหนังสือของสำนักพิมพ์นี้ต่ำกว่าสำนักพิมพ์อื่นจริงๆ อุ่นกระเป๋าดี ชอบๆ 555+ # คุณ January Friend อ่านรอบแรกผมก็งงๆเหมือนกันครับ มันไม่ใช่ว่างงเพราะตามเรื่องไม่ทันนะ แต่งงเพราะเราถูกคนเขียนจูงให้หลง(อย่างจงใจ) ก่อนที่จะปล่อยให้เราหาทางกลับมาตะลึงและประทับใจให้ได้เอง # คุณ BoOKend ผู้รู้บอกกับผมว่า เรื่อง “ไหม” นี่ถือว่าเป็นผลงานที่สร้างชื่อให้กับอเลซซานโดร บาริกโกเลยครับ ถ้าชื่นชอบงานของเขา ผมว่าไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง (แต่ผมก็ยังไม่เคยอ่านนะครับ เอาไว้จะตามไปหาอ่านเหมือนกัน) # คุณตุ๊กตาซัง ผมเองก็หาหนังสือเล่มนี้อยู่นานเหมือนกันครับ ไปทั้งซีเอ็ดและบุ๊ควาไรตี้ก็ไม่พบ แต่ไปเจอน้ำตื้นที่ร้านดอกหญ้าในเมเจอร์รังสิตนี่เอง วางหลาเลย ข้อดีของไร้เลือดก็คือ มันสั้นครับ แค่ 87 หน้าแถมยังใช้ตัวหนังสือใหญ่ หน้านึงอ่านแป็บเดียวจบ ภาษาก็สั้นห้วน และเนื้อเรื่องก็ไม่เตะถ่วง หากวันไหนว่างๆ ลองดูนะครับ # คุณแม่ไก่ ในไร้เลือดเนื้อหามันคมคายมากครับ มากจนปัญญา(อ่อนๆ)ของผมไม่สามารถหยิบยกมาเล่าเกริ่นได้โดยไม่ทำลายแก่นของมัน จึงเลือกที่จะรีวิวถึงความน่ารักของสำนักพิมพ์แทน ^^ # คุณแม่มดพันปี อึดถึกโหดมากเลยครับ ยิ่งรวมตัวกับปกพลาสติกด้วยแล้ว ขาดแค่กันไฟเท่านั้นไม่งั้นเป็นหนังสืออมตะแล้ว 555+ # คุณยาคูลท์ แสดงว่าผมยังรีวิวได้อ่อนหัด ความชื่นชอบและชื่นชมที่ผมมีต่อหนังสือและสำนักพิมพ์จึงส่งไปไม่ถึงคนอ่าน จะพยายามแก้ไขให้รีวิวอ่านเข้าใจง่ายในคราวต่อๆไปครับ แต่คราวนี้นี่ผม “ชม” จริงๆครับ เห็นด้วยเลยที่หนังสือบางเล่ม เปิดอ่านคำนำกลับเจอสปอยเข้าให้เต็มๆ อันนี้ก็ต้องอาศัยประสบการณ์โยกหลบกันเอาครับ อ่านๆแล้วเห็นท่าไม่ดีก็ต้องรีบชิ่งหนีไปหน้าอื่นโดยไว 555+ # คุณ TaMaChAN ในส่วนของการเขียนน้อยแต่สื่อสารได้มากนี่ ผมว่ามันคงเป็นจุดแข็งและจุดขายของคนเขียนไปแล้ว ไม่ว่าเล่มไหนถ้าคนนี้เขียนก็คงสั้นห้วนแต่หลากความหมายไปซะทุกเล่มแน่นอน ดีครับ เพราะหากใครชอบอะไรแบบนี้จะถือว่าเจอนักเขียนคนโปรดเข้าให้แล้ว # คุณอั๊งอังอา ถ้า “เขียน” ไม่ถึง 2 ย่อหน้าสุดท้าย ผมก็คงเคืองตัวเองเหมือนกันครับ 555+ # คุณ nikanda มันเป็นแผนการตลาดที่ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือจงใจหลอกขายของจริงๆครับ มันเป็นสิทธิของเขาในการโฆษณาได้เต็มกำลังและในทุกวิธีการ แต่ในขั้นตอนสุดท้ายก็เป็นหน้าที่ของพวกเราคนอ่านครับว่าจะชอบหนังสือเล่มนี้ไหม ถ้าชอบ...ก็จะยิ่งดียกกำลัง 2 อย่างที่คุณว่าจริงๆครับ ^^ # คุณนัทธ์ แม้ผมจะมีประสบการณ์การเขียนรีวิวเพียงน้อยนิด(เพียง 6 เล่ม) แต่จากการไล่อ่านรีวิวของคนอื่นๆ ผมรู้สึกว่า “เจ้าความสงสัย” นี่แหละที่มักเจ้ากี้เจ้าการจูงมือเราไปหาซื้อหนังสือมาอ่าน ฉะนั้นโปรดระวัง คราวหน้าที่เจ้าตัวความสงสัยจะไปเที่ยวร้านหนังสือ มันอาจจะพาเราไปด้วยโดยไม่ถามความสมัครใจ # คุณนางสาวดุ่บดั่บ ไม่รู้ว่าเล่มอื่นของสำนักพิมพ์นี้จะลึกเหมือนไร้เลือดไหม แต่ถ้าคนเขียนยังชื่ออเลซซานโดร บาริกโกนี่รับรองเลยว่า “ลึก” แน่ คงมีแต่รีวิวที่ขี้เล่นและสำนักพิมพ์ที่ห่วงใยครับ แต่ตัวหนังสือในไร้เลือดนี่ถือว่าดุดันและคมคายเอามากๆ ส่วนเรื่องจ้างไปเขียนคำนิยมนี่ ผมว่าพอผมเขียนส่งไปแล้ว พวกเขาจะรีบไล่ผมออกแทบไม่ทันเอาสิครับ 555+ # คุณกาแฟเย็น ผมเพิ่งเจอเล่มนี้เล่มแรก เลยรู้สึกจั๊กกะจี้ๆชักกล(แต่ในทางที่ดี) ถ้าเจอบ่อยๆผมว่ามันอาจจะเกิดเป็นความผูกพันกับสำนักพิมพ์ก็ได้ครับ ก็แหม...เล่นห่วงใยนับญาติกันซะขนาดนี้ ไม่รู้ว่าถ้าซื้อครบ 5 เล่มจะมีการขึ้นค่าขนมให้ด้วยไหม ^^   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 20 กุมภาพันธ์ 2551 16:07:07 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อคค่ะ คอมเม้นท์ซึ้งจับใจมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จริงๆก็มาเยี่ยมบล็อคนี้บ่อยๆนะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าเคยมาเม้นท์บ้างหรือเปล่า คำตอบข้างบนสุดยอดมากๆ ตอบทุกคนเลย น่ารักดีทีเดียวเชียว   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 20 กุมภาพันธ์ 2551 19:26:05 น.

กลับกัน ทุกคนต่างหากที่น่ารักและเข้ามาเยี่ยมเยียนครับ   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 21 กุมภาพันธ์ 2551 17:41:43 น.

แวะมาเปิดชม... เลยพบเอนทรี่นี้เข้า ได้อ่านทั้ง ไหม และ ไร้เลือด หลายเดือนแล้ว ชอบ ไหม มาก ถึงขั้นเอามาเพ้อว่า ถ้าเราเขียนหนังสือได้อย่าง อเลซซานโดร เพียงเสี้ยว ก็ยังดี ส่วน ไร้เลือด ถ้าทำออกมาเป็นหนัง ก็จะออกแนวโหดและเหงาได้ที่จริงๆ จนตอนนี้ก็ยังนึกเห็นภาพเด็กหญิงขดตัว ลอยออกมาจากหนังสือเลยท่าน ^^ ความดีความชอบของหนังสือนี้ ต้องยกให้ คุณงามพรรณ ที่แปลมาได้ดีมาก โดยส่วนตัวไม่ชอบอ่านงานที่แปลโดยคุณงามพรรณ เพราะสำนวนของเธอ ไม่ถูกจริตกับอิฉัน (เล่มแฮรี่ พ็อตเตอร์) แต่สำหรับ ไหม และ ไร้เลือด ทำให้ต้องหันกลับมามองคุณงามพรรณ เสียใหม่ ว่านอกจากจะแปลได้ดีแล้ว (คิดว่า) คุณงามพรรณเก็บรายละเอียด "ความน้อยแต่(สื่อสาร)มาก" จากตัวหนังสือของ อเลซซานโดร ได้เนียนดีค่ะ (ถึงขั้นที่อยากไปหาเล่มภาษาต้นฉบับหรือภาษาอังกฤษมาอ่านกันเลยทีเดียว เพราะความน้อยแต่มากนี่ละ ว่ามันจะจริงไหม) ^^ พอแล้วดีกว่า ยาวไป เดี๋ยวท่านจะไม่ได้นอน (ฮ่าๆ)   โดย: pattararanee IP: 125.25.23.156 10 กรกฎาคม 2551 0:16:34 น.