How Starbucks Saved My Life : ภายใต้ความร้อนของกาแฟ...ทุกความรู้สึกระเหย How Starbucks Saved My Life – ชีวิตผมรอดได้ด้วยสตาร์บัคส์ ไมเคิล เกทส์ กิลล์ (เขียน) : สมลักษณ์ สว่างโรจน์ (แปล) : สำนักพิมพ์แสงดาว เหมือนกับตอนที่ผมกำลังนั่งทานอาหารแล้วมีลูกค้าเดินเข้ามาติดต่องาน ผมจะผละจากจานแล้วเอ่ยถามพวกเขาด้วยมารยาทที่เจือปนไปด้วยความขี้เล่นว่า “ทานข้าวด้วยกันไหมครับ” โดยก่อนที่เขาจะทันได้ตอบผมจะชิงต่อประโยคให้จบว่า “แต่มันมีแค่จานเดียวเราคงต้องแย่งกันกิน” มันเป็นเพียงตลกสถานการณ์ที่ไม่ค่อยจะตลกด้วยซ้ำ อันที่จริงมันจะตลกกว่านี้นิด ถ้าลูกค้าบ้าจี้พอจะตอบกลับมาว่า “งั้นมาแย่งกันกินมา” (ซึ่งยังไม่เคยมีใครหลวมตัวตอบแบบนี้สักที) “ดังนั้นเรื่องราวใน How Starbucks Saved My Life จึงตลกและน่าติดตามไม่น้อย เมื่อมีคนตอบกลับรับคำตลกสถานการณ์ทำนองเดียวกันนี้...โดยที่ตั้งใจจะทำตามที่ตอบไปจริงๆ สถานการณ์ที่ว่าเกิดขึ้น เมื่อร้านกาแฟสตาร์บัคส์แขวนป้ายหน้าร้านเอาไว้ว่า “เปิดบ้านจ้างงาน” มันเป็นระบบของสตาร์บัคส์ที่จะเปิดรับสมัครพนักงานใหม่ ด้วยการเปลี่ยนมุมหนึ่งของร้านให้กลับเป็นสำนักงาน โดยจะมีหัวหน้าเขตและผู้จัดการร้านสตาร์บัคส์สาขาต่างๆมาช่วยร่วมกันเปิดโต๊ะรับสมัคร อ่านใบประวัติ และสอบสัมภาษณ์ ก่อนที่จะคัดเลือกคนที่มีคุณสมบัติไปลงงานตามร้านสาขาต่างๆ ทั่วนิวยอร์ก ในร้านที่เต็มไปด้วยผู้สมัครงานและลูกค้าที่เข้ามาจิบกาแฟ คริสตัล สาวผิวสีอัฟริกัน – อเมริกันผู้จัดการร้านสาขาหนึ่งของสตาร์บัคส์เหลือบมาเห็นชายอายุเกือบ 60 กำลังนั่งจิบกาแฟลาเต้อยู่อย่างขะมักเขม้น ด้วยอารมณ์เดียวกับผมตอนที่เอ่ยปากชวนลูกค้าแปลกหน้ามาทานอาหารร่วมจานกัน เธอเอ่ยถามลูกค้าคนนั้นไปว่า “อยากได้งานทำไหมคะ” มันควรจะเป็นเรื่องตลก...เพราะชายคนนั้นอายุมากเกินกว่าจะมาทำงานร้านกาแฟ แถมเขายังสวมสูทราคาแพง วางท่าเป็นนักธุรกิจใหญ่ มีโทรศัพท์มือถืออยู่บนกระเป๋าเอกสารหนังใบหรู และไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็เป็นแค่ลูกค้ามากกว่าคนที่เดินเข้าร้านมาเพื่อขอสมัครงาน มันจึงตลก...เมื่อเขาตอบกลับมาว่า “ครับ...ผมอยากได้งานครับ” คนที่ตลกไม่ออกคงจะเป็นตัวคริสตัลเอง เป็นผมก็คงตลกไม่ออกเหมือนกันหากมีคนแปลกหน้ามาแย่งข้าวผมกิน มันเลยตลกสำหรับชายคนนั้น เพราะเขาไม่รู้ตัวว่าคริสตัลเธอล้อเล่น...อันที่จริงเขาไม่รู้แค่ในจังหวะแรก แม้จะคิดได้ภายหลังว่าเธอแค่เล่นมุข แต่เขาก็กำลังต้องการงานทำจริงๆ...เข้าทางเลย... เธอมารู้ภายหลังว่าชายแก่คนนั้นเคยมีคฤหาสน์หรู 30 ห้องนอน จบการศึกษาจากเยล มีครอบครัวที่อบอุ่นกับลูกๆทั้ง 3 คน และเคยทำงานในบริษัทโฆษณาที่ใหญ่ที่สุดในโลก “ซึ่งเรื่องพวกนี้ชายแก่คนนั้นก็รู้(อดีตของ)ตัวเองดี เพียงแต่ที่เขาไม่รู้ก็คือในวัยใกล้ฝั่งชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไป... เริ่มจากอยู่ๆเขาก็ถูกไล่ออก ชู้รักลับๆก็ท้องลูกของเขาจนชีวิตสมรส 20 ปีพังทลาย เขาถังแตกไม่มีเงินและที่พัก แถมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเข้าไปอีก เมื่อหมอบอกกับเขาว่าตรวจพบเนื้องอกในสมอง และตอนนี้ขณะนั่งคอตกจิบลาเต้...เขากำลังคว้าโอกาสในการอยู่รอดจากมุกตลกฝืดๆของผู้หญิงผิวสีคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นคือ ไมเคิล เกทส์ กิลล์ และเรื่องราวที่ถูกเรียบเรียงเอาไว้ในหนังสือ เป็นเครื่องยืนยันว่าการดื่มกาแฟนั้นมอบความสุขไม่ต่างอะไรจากการที่เราใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง แต่ความสุขที่มากกว่าในดินแดนที่ความทุกข์เข้าไม่ถึง คือการชงกาแฟเพื่อผู้อื่นและใช้เวลาทั้งชีวิตในการพูดถึงมัน อันนี้ไม่ได้กำลังเล่นมุขนะครับ..แต่ผมรู้สึกว่าเราควรนำหนังสือเล่มนี้มาแชร์กันอ่านจริงๆ “มีใครอยากจะแย่งกันอ่านกับผมไหมครับ?”   Create Date : 21 มกราคม 2551 24 comments Last Update : 13 ธันวาคม 2552 14:59:35 น. Counter : 2820 Pageviews. Share Tweet

เอิ่ม...ตอบไงดีเนี่ย อยากตอบว่า “งั้นขอแย่งอ่านด้วยคน” จังเลย   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 21 มกราคม 2551 20:47:09 น.

ก็อยากจะแย่งอ่ะคะ แต่...คุณชุดนอนมีคนแย่งอ่านด้วยแล้วหล่ะม้าง อ่านแล้ว เริ่มหิวกาแฟซะแล้วซิคะ สงสัยต้องไปทำลาเต้ซักแก้วแระ คุณชุดนอนจะรับกาแฟร้อนๆ ไปจิบยามอ่านหนังสือไหมคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ   โดย: rizzonte 21 มกราคม 2551 21:33:30 น.

อืมน่าอ่านจังเลยค่ะ รบกวนฝากหนุ่มน้อยกับแก้วสตาร์บัคส์ในโตไว้ด้วยนะคะ   โดย: แม่เกด + น้องทะเล (gadeja ) 21 มกราคม 2551 22:20:35 น.

อยากแย่งพี่มาอ่านจริงเลยแฮะ ผมยิ่งไม่มีเงินอยู่   โดย: nanoguy IP: 125.24.83.189 22 มกราคม 2551 8:25:58 น.

ขอแย่งอ่านด้วยคนได้มั๊ยคะ   โดย: กาแฟเย็น (อาจารย์บ้านนอก ) 22 มกราคม 2551 9:39:21 น.

อือ เป็นหนังสือที่น่า(แย่ง)เอามาอ่านนะเนี่ยะ ตอนนี้ กะลังรอคิวอ่าน ความสุขของกะทิ กะ ความสุขของกะทิ ตอน ตามหาพระจันทร์ หลังจากจบ สองเล่มนี้ เด่ว ขอรบกวนทั้งชุดนอน แย่งแระกัน   โดย: แคปซูลสีฟ้า 22 มกราคม 2551 19:54:51 น.

มาแล้วคร้าาา มาตอบให้ที่คุณชุดนอนที่ถามอ่ะค่ะ คุณชุดนอนไม่อยากเป้นผู้ชาย(ไม่ดี) และไม่อยากเป็นขนมหวานแบบปู้ชาย หุหุ พลอยจะบอกให้ค่ะว่า ชื่อที่เรียกคนระหว่างสองแบบนี้ก็คือ สุภาพบุรุษชุดนอนค่ะ อิ อิ ก็สุภาพบุรุษเค้าไม่มีนิสัยแย่ๆ และไม่เป็นขนมหวานของใครไงคะ แล้วคุณชุดนอนหล่ะคะ เป็นสุภาพบุรุษของสาวไหนแล้วน๊า อยากรู้จัง สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ   โดย: rizzonte 22 มกราคม 2551 20:46:45 น.

อุ๊ย ลืมบอกไปว่าปู้ชายหน้าตาน่ากินเป็นยังไง หุหุ ที่นี่ก็มีแบบเดียวอ่ะคะ ขาว สูง พลอยไม่เน้นที่หน้าตารูปร่างเท่าไหร่หรอกนะ แต่ว่าปู้ชาย 2 คนนั้นบังเอิญมาตอนอาหารเช้าพอดี เลยเห็นเป็นขนมหวานไปเลย ฮ่าๆ (ก็คนกำลังหิวนิ)   โดย: rizzonte 22 มกราคม 2551 20:54:55 น.

ชอบสโลแกนที่หัวบล็อกมาก เห็นด้วยกับคำที่โค้ดมา ดีใจ ที่ไปอ่านบล็อกแล้วทำให้ตัดสินใจซื้อหนังสือนะคะ เล่มสตาร์บั๊ก นี่เห็นที่แผงแล้วเหมือนกัน ยังหยิบๆ วางๆ อยู่   โดย: grappa 22 มกราคม 2551 23:00:08 น.

ไม่ค่อยได้ดื่มกาแฟ ปีนึงดื่มไม่ถึง 10 แก้ว แน่นอนว่า ไม่เคยเข้าร้านสตาร์บั๊ค แต่ชอบกลิ่นกาแฟ...หอมดี ความฝันเล็กๆ คือ อยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเองสักร้าน ได้แต่ฝัน... ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆค่ะ   โดย: Jevanni 23 มกราคม 2551 15:59:07 น.

ชอบดื่มกาแฟค่ะ แต่ไม่เคยเข้าสตาร์บัคค์เลย มันแพงอ่า   โดย: amy_de_alamode 23 มกราคม 2551 19:51:59 น.

# คุณ D*U*A*N ตามสบายเลยครับ ผมไม่สู้คนอยู่แล้ว ^^ # คุณแม่เกดและน้องทะเล เด็กน้อยน่ารักแบบน้องทะเลนี่แหละครับ ที่สามารถทำให้ผู้ชายหยาบกระด้างอย่างผมรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาได้ ขอบคุณ...ที่โลกมีอะไรให้ผู้ชายเราได้หลงรักมากกว่าแค่ผู้หญิงดีๆสักคน # nanoguy ให้ยืมหนังสืออ่านได้ แต่ต้องไม่ขาดส่งต้นฉบับนะ เพราะผมรออ่านอยู่ ^^ # คุณกาแฟเย็น คุณถือหนังสือนะ ผมจะจิบกาแฟ(ร้อน)ตามคลอไปตลอดทุกบรรทัด แต่หากคุณนำกาแฟเย็นติดมือมาจิบด้วย ผมจะเตรียมคุกกี้เอาไว้ให้ครับ # พี่แคปซูลสีฟ้า ขอบคุณที่ยังไม่หมดความอดทนกับผม (ที่เปลี่ยนบล็อกลบใหม่เป็นประจำ) มาคราวนี้ผมจะหัดรีวิวหนังสือให้เนื้อความสละสลวยให้ได้เสี้ยวนึงของภาพถ่ายของคุณ เพียงเท่านี้ผมก็พอใจแล้วครับ ^^ # คุณ rizzonte ขอบคุณสำหรับกำลังใจและชื่อใหม่ระว่างผู้ชาย(นิสัยไม่ดี)กับปู้ชาย(น่าหม่ำ)ครับ (กำลังส่องกระจกมองหาว่าตัวเองมีเค้าเป็นสุภาพบุรุษตรงไหน...ฮึม หายากแฮะ...) # คุณ grappa ขอบคุณที่แวะเข้ามาครับ blog ของคุณเป็นทั้งแม่แบบ และแรงบันดาลชั้นดีในการเลือกหาหนังสือมาอ่าน ส่วนประโยคที่ผมหยิบยกมานั้น ต้องเฉพาะ “คนหนังสือ” ด้วยกันเท่านั้นครับ ถึงจะเข้าใจ ^^ # คุณ Jevanni วันก่อนไปเหมาหนังสือที่คุณรีวิวมาตุน(แต่จะพยายามไม่ดอง)มาไว้แล้ว ขอรับปากว่าจะพยายามขยันๆอ่านและเข้ามาอัพครับ (แต่จะให้เท่าทันคุณเลยนี่คงไม่ไหว อัพกระจายจริงๆ ) ผมต้องฟิตๆซะแล้ว ลุยยยยยยยยย!!! อ๋อ ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเม้นต์ คุณอาจจะไม่รู้ตัวว่าสำหรับผมแล้วมันมีความหมายมากขนาดไหน มันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับตอนแรกผมรีวิว “ต้นไม้ใต้โลก” แล้วคุณทรงกลด - ผู้เขียนหนังสือแวะเข้ามาเม้นต์ให้ถึงหน้า blog ทุกครั้งที่คุณมาเม้นต์ก็เช่นกัน...เพราะผมทำ blog นี้ด้วยแรงบันดาลใจที่ได้รับมาจากคุณ (ถ้าคุณไม่เคยมอบให้ ก็ถือซะว่าผมแอบแวะเข้าไปแล้วขโมยมันออกมา -*-) ฉะนั้นทุกครั้งที่คุณแวะเวียนเข้ามา จึงถือเป็นความรู้สึกที่มีค่ามากเสมอสำหรับผม ขอบคุณอีกครั้งครับ # คุณ amy_de_alamode ด้วยความสัตย์จริง ผมได้กดเข้าไปแวะที่บล็อกคุณแล้วอย่างน้อยๆก็ 2 - 3 ครั้ง แต่ที่ไม่เคยกดไล่ลงอ่านแล้วตามไปเม้นต์ ก็เพราะคุณเอาศพไปวางไว้ใน blog !! เล่นเอาคนที่มีความกล้าในเลือดน้อยอย่างผมไม่กล้ากดไล่สายตาอ่านเลย -*- หากวันใดที่หน้าแรกของคุณมีคนมีชีวิตมากขึ้นกว่านี้ ผมจะตามไปติดตามเรื่องราวนะครับ ส่วนในระหว่างนี้...ผมขอยังไม่เข้าไปรบกวนไม่ว่าจะด้วยชุดอะไรก็ตามครับ ><*   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 23 มกราคม 2551 21:39:52 น.

เฮ้ย ขอแย่งอ่านด้วยคนครับ ท่าทางน่าอ่านจัง ผมเองก็ไม่มีตังพอไปช้อปหนังสือใหม่ๆด้วย ขอบคุณที่แวะมาบล็อคนะครับ ผมไม่รู้ว่าข้อความคุณติดแบนได้อย่างไร แต่แก้ไขให้แล้วนะครับ   โดย: joblovenuk 24 มกราคม 2551 13:10:56 น.

ลืมตอบไป เพลงประกอบบล็อคผม ชื่อเพลง อยากรู้ .. ไม่อยากถาม ของ ป๊อป แคลอรี่ บลาๆ ครับ มีสองเวอร์ชั่น แต่เวอชั่น ที่เอามาใช้ คือเวอร์ชั่นที่เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์ เพื่อน ... กรูรักเมิงว่ะ น่ะครับ   โดย: joblovenuk 24 มกราคม 2551 13:13:11 น.

แวะมาทักทายค่ะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ   โดย: แม่เกด + น้องทะเล (gadeja ) 25 มกราคม 2551 19:37:41 น.

อีกครั้ง   โดย: Jevanni 25 มกราคม 2551 22:54:55 น.

อืม...แนวนี้คงไม่กล้าแย่งอ่านอ่ะนะ.... ถ้าเป็นแนว โหด หวีด สยอง ไม่แน่... จาเข้าไปแย่งอ่านให้ดู   โดย: เข้าใจ 27 มกราคม 2551 13:58:42 น.

อยากไปแย่ง มั้งอ่ะ แต่... อยู่ไกล จัง   โดย: sweetieyes 28 มกราคม 2551 10:58:52 น.

>>>การดื่มกาแฟนั้นมอบความสุขไม่ต่างอะไรจากการที่เราใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง แต่ความสุขที่มากกว่าในดินแดนที่ความทุกข์เข้าไม่ถึง คือการชงกาแฟเพื่อผู้อื่นและใช้เวลาทั้งชีวิตในการพูดถึงมัน ชอบข้อความนี้จังเลย... ขอบคุณนะคะ สำหรับแง่คิดอันอบอุ่น   โดย: Kedoko IP: 202.142.199.93 28 มกราคม 2551 11:27:26 น.

# คุณ joblovenuk ขอบคุณมากครับสำหรับเพลง ตอนที่เข้าไปเม้นต์แล้วติดโทษแบนนี่ผมตะลึงเลย 555+ นึกว่าตัวเองเขียนอะไรผิดพลาดหยาบคายไป ขอบคุณสำหรับดอกไม้เยี่ยม blog ครับ # คุณแม่เกด + น้องทะเล กว่าผมจะได้ตอบก็ปาเข้าไปวันจันทร์เสียแล้ว -*- งั้นขอให้มีความสุขกับวันทำงานแทนก็แล้วกันครับ ว่ากันว่าถ้าเราหลงรักงานที่ทำ วันทุกวันก็จะถือเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ งานที่ผมทำยังไม่มีเสน่ห์แรงขนาดนั้น แต่การเลี้ยงน้องทะเลน่ารักๆน่าจะมีเสน่ห์ไม่น้อยสำหรับคุณแม่เกด ^^ # คุณ Jevanni อย่าเขินไปเลยครับ ถึงแม้มันจะเกิดขึ้นโดยที่คุณไม่ได้ตั้งใจ แต่แรงบันดาลใจที่แผ่ออกมาจากตัวหนังสือของคุณก็เข้ามาปกคลุม blog นี้ทุกวี่วัน (แต่ที่ผมอัพ blog ชักช้านานๆที ก็เป็นเพราะผมอ่านหนังสืออืดอาดและชอบผัดวันหนีไปเล่นเกมครับ 555+) # คุณเข้าใจ ตามไปดูมาแล้วพบว่าคุณเข้าใจเริ่มลงบันทึกรายการอาหาร + รีวิวหนังสือแล้ว จะตามไปเข้าไปอ่านเรื่อยๆเลยครับ ขอเป็นกำลังใจให้และชื่นชมหนังสือไปในเวลาเดียวกัน ...แต่หากผมมีหนังสือแนวสยองๆนี่ ไม่ต้องแย่งหรอกครับ ผมยกให้เลย!!... # คุณ sweetieyes เห็นแวะกลับมาแล้ว ผมเลยรีบจับเมาส์บึ่งไปที่ blog ของคุณทันที แต่ปรากฏว่าแค่แวะมาเยี่ยมแต่ไม่ได้แวะไปที่บ้านของตัวเอง -*- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ รีบกลับบ้านไวๆนะ # คุณ Kedoko ด้วยความยินดีครับ ถ้าสบโอกาสและมีเวลา ลองหาหนังสือตัวเต็มๆมาอ่านดูนะครับ แล้วคุณจะได้รู้ว่า “แง่คิดอันอบอุ่น” ของแท้เป็นอย่างไร หรือไม่...ก็แวะมาที่นี่บ่อยๆ แล้วจะได้พบเจอกับแง่คิดอันอบอุ่นแบบแปล่งๆของผมเป็นระยะๆ 555+   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 28 มกราคม 2551 23:08:48 น.

อืมมม.. น่าอ่านๆ เดี๋ยวจะลองไปหามาอ่านบ้างนะค่ะ   โดย: ..ยออู.. 30 มกราคม 2551 12:00:11 น.

มาขอบคุณค่ะ คุณชุดนอน พลอยดีขึ้นมากแล้วค่ะ ขอบคุณที่คุณชุดนอน นอนเผื่อพลอยตั้ง 2 ชั่วโมง/คืน หุหุ ขอบคุณกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้พลอยนะคะ ความสุขของพลอย คือ การได้เห็นรอยยิ้มของคนรอบๆข้างค่ะ เพียงแค่รับรู้ว่า เพื่อนๆมีความสุข ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอะไร (ในความเป็นจริงทุกคนก็มีปัญหาแตกต่างกันไป) แต่ถ้าหากพลอยสามารถทำให้เพื่อนๆยิ้มได้ หรือช่วยทำให้คนที่มาอ่านไดอารี่ของพลอยมีกำลังใจ และมีแรงที่จะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง เพื่อก้าวไปข้างข้างอย่างเข้มแข็ง นั่นเป็นสิ่งที่พลอยมีความสุขมากที่สุดค่ะ   โดย: rizzonte 30 มกราคม 2551 14:58:40 น.

มาล่าไปหลายเดือน เพราะเพิ่งได้หนังสือเล่มนี้มาอ่านและยังอ่านไม่จบค่ะ คุณ จขบ. ทำให้อยากรีบกลับไปอ่านจนจบเร็วๆ จัง แล้วก็ไม่รู้ว่าลุงไมค์ตอนนี้จะยังทำงานอยู่ที่ starbucks หรือเปล่า เศรษฐกิจย่ำแย่เหลือเกิน   โดย: yorky 17 พฤศจิกายน 2551 1:05:13 น.

เพิ่งเข้ามาอ่าน..อยากจะไปหาหนังสือเล่นนั้นมาอ่าน..เพราะอยากจะเปิดร้านกาแฟ... ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ   โดย: sandy IP: 222.123.161.2 24 พฤศจิกายน 2551 22:23:36 น.