งานเข้า งานยุ่ง แต่สู้ตายเพื่อ Pocket Money ที่จะเอาไป Shopping ฮี่ๆ

ไม่เข้าใจเลยเหอะ คนอื่นคิดอย่างไรว่าช้านไม่ทำงานทำการ

ไม่ทำงานแล้วจะเอาเงินจากไหนไปชอป ไปเที่ยว ไปกินละคะพี่น้อง

ทำงาน = ทำเงิน

ทำงานน้อย = รับทรัพย์น้อย

ทำงานหนัก = รับทรัพย์เยอะ

มันเป็นตรรกะของมันแบบนี้อยู่แล้วนี่นา

เอาสมองส่วนไหนมาคิดกันเนี่ยว่าคนแบบชั้นไม่ทำงานเอาแต่ลัลล้า ชอปปิ้ง กิน เที่ยว ไปวันๆ เป็นคนไม่อะไร แต่ก็ไม่ไร้สาระขนาดนั้น

เรียนจบแล้วนะคะ แม่เลิกให้เงินค่าขนมแล้ว ชอปเท่าไหร่ก็เงินตัวเองหาได้มาทั้งนั้น ถึงบางครั้งจะบอกแม่จ่ายให้ก่อน แต่ก็เอาเงินคืนแม่ทุกครั้ง ไม่เคยแบมือขอเงินแม่เลยสักบาทอ่ะตอนนี้

คนเราทำงานแล้วมันต้องรู้จัก Relax กันบ้างไม่ใช่ทำแต่งาน งาน งาน ใช้ชีวิตไม่คุ้มอ่ะแบบนั้น

ทำงานบ้าง เล่นบ้าง เที่ยวบ้าง มีความสุขกับชีวิตไปเรื่อยๆ อิอิอิ

ทัศนคติต่อการทำงานของเราคือ งาน = เกมส์ๆหนึ่งที่ให้เราฝึกสมอง ค่อยๆเคลียร์ๆด่านไปเรื่อยๆ

หากเล่นแล้วเริ่มเคลียร์ไม่ไหว ปวดสมองก็ Pause เอาไว้ก่อน หาน้ำ หาหนม หาอย่างอื่นทำ หรือไปเล่นเกมส์อื่นก่อน พอสมองโล่งแล้วค่อยมา Fight ต่อ ก็แค่นั้นเอง

หากเราทำแล้วเครียด แล้วก็ยิ่งมุๆที่จะทำ มันกดดันตัวเองเสียเปล่าๆ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย

การทำงานของเรามันก็เหมือนกับการเล่นเกมส์สร้างเมือง เคยเล่นกันไหมเอ่ย เกมส์ Civilization จะต้องสร้างเมือง ขยายเมือง สร้างอารยะธรรม

แต่การทำงานของเรามันไม่ถึงกับขนาดนั้น เพียงแค่เราต้องทำงาน ขยายฐานการทำงานเพื่อสร้างเงิน ในเกมส์ยิ่งขยายเมือง หรือมีหลายๆเมืองก็จะมีเงินเพิ่มพูนขึ้นมา แต่ของเรา ถ้าเราบริหารจัดการกิจการของเราไปได้ดีตัวเงินมันก็จะเพิ่มพูนขึ้นมา ฐา่นของเราก็จะใหญ่ขึ้น เมื่อฐานใหญ่แล้วเราก็ล้มยาก

พอเราล้มยากแล้วเราก็ไปขยายธุรกิจอีกชนิดหนึ่ง แล้วก็ทำเหมือนเดิม ค่อยๆสร้างฐานขยายฐาน ปั่นเอาเงิน กำไร ดอก ผล จากธุรกิจนั้นๆ แล้วเอาเงินกำไรมาลงธุรกิจอีกชนิดไปเรื่อยๆ

ในเกมส์มันจะยิ่งมีเงินจะยิ่งสร้างเมือง อัพค่าอารยะธรรมอะไรได้มากมาย แต่ในชีวิตจริง ยิ่งมีเงินเราจะยิ่งสร้างธุรกิจใหม่ๆได้

เคยมีคนบอกว่าจะทำอะไรให้เลือกเอาสักอย่างและทำดีๆไปเลยอย่างเดียว

แต่โดยนิสัยส่วนตัวแล้วนั้นมักจะชอบทำอะไรทีละหลายๆอย่าง ค่อยๆวนๆกันทำไป

ตอนนี้ทำหอพัก ก็มุ่งๆทำ พอเจออะไรให้ปวดหมองคิดไม่ออกก็เบรคไว้ก่อนนะ ไปดูเรื่องออกแบบคอนแทคเลนส์กับเรื่องลายที่สั่งทำมาว่าโอเคยังได้ยัง ถ้าเจออะไรปวดหมองก็เบรคไว้ก่อน ไปดูเรื่องทำเสื้อผ้าขายกับเพื่อน ถ้าปวดหมองก็วนๆไปทำเรื่องหอ วนไปแบบนี้ละ สนุกดี ^o^ แต่ถ้ามันตึ้บแล้วจริงๆก็ปิดโหมดค่ะ เล่นเปียโน ดูหนัง ฟังเพลง ชวนเพื่อนไป ชอปปิง ทานอาหาร เมาท์กันให้หายเครียด กลับบ้านมาก็มาเริ่มใหม่

ที่ทำทุกอย่างนี่ไม่ได้ขยัน แต่กลัวจน กลัวอดตาย และสิ่งสุดท้ายคือกลัวไม่มีเงินใช้

ใช้เงินเก่ง ก็สมควรจะขยันหาเงินให้เก่งแบบที่ใช้ มันเป็นอะไรที่ดูเป็น demand and supply ดีมั้ยละ อิอิอิ

ว่าแต่เช้านี้ก็โดนเฮียจูประลองปัญญาซะแล้ว แงงงงง

หอหนูใช้คีย์การ์ดแบบ 8 หลัก

เฮียสั่งแบบใหม่มาให้มี 10 กว่าหลัก แล้วเวลาคีย์เข้าระบบจะคีย์อย่างไรละนี่

โชคดีที่มีอนิเตอร์เนต ก็เลยเสิร์ชโลด และแล้วก็ทำได้

โอ๊วเย ศุลีพร เก่ง ศุลีพร เจ๋ง ศุลีพร เริ่ดดดดดด

โอ๊ว เย โอ๊ว เย โอ๊ว เยยยยยย

ว่าแล้วก็ไปทำงานต่อดีกว่า

รับทรัพย์ รับทรัพย์ รับทรัพย์ 

Create Date : 23 พฤษภาคม 2552
Last Update : 23 พฤษภาคม 2552 12:38:02 น.		0 comments
Counter : 350 Pageviews.
Share Tweet