เลขศูนย์ทางการเมือง

ท่านที่สนใจธรรมะสายพระป่า อาจคุ้นหูชื่อหนังสือเล่มนี้บ้าง

นั่นคือ "มุตโตทัย" สำหรับผมยกให้เป็นหนังสือธรรมะที่ดีที่สุด

เล่มหนึ่งทีเดียว มุตโตทัย เป็นหนังสือรวบรวมคำเทศนาของ

พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ใหญ่แห่งวงพระกรรมฐาน

ภายในเล่มกล่าวถึงแนวทางปฏิบัติให้พ้นทุกข์

ตั้งแต่ขั้นพื้นฐานจนถึงขั้นสูง

มีหัวข้อธรรมะที่น่าสนใจหัวข้อหนึ่ง นั่นคือ

การเปรียบเทียบระหว่าง ธรรมที่เนื่องด้วยการปรุงแต่ง (สมมติ)

กับธรรมที่ปราศจากการปรุงแต่ง (วิมุติ)

ท่านอาจารย์มั่นได้เปรียบเทียบเรื่องนี้กับตัวเลข ตั้งแต่ 1 2 3 4... จนถึง 0

ท่านชี้ว่า สมมติก็เปรียบเสมือนการเติมตัวเลขต่าง ๆ เข้าไปอย่างไม่สิ้นสุด

นับแต่ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ครั้นบุคคลใดมาปฏิบัติตามแนวอริยมรรค

ย่อมมีผลเป็นการตัดทอนตัวเลขเหล่านั้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง

ตัวเลขเหล่านั้น กลายเป็นเลขศูนย์ อันเลขศูนย์นั้นย่อมไม่มีค่าใด ๆ เลย

แต่จะปฏิเสธว่าเลขศูนย์นี้ไม่มี ก็หาได้ไม่ เพราะเป็นที่เห็นอยู่แล้วว่า

เลขศูนย์ก็เป็นตัวเลขหนึ่งเช่นกัน สภาวะแห่งความเป็นเลขศูนย์นี้

จะว่าไปก็คงไม่แตกต่างจากเทศนาของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล

ที่กล่าวว่า "โลกมีสิ่งที่มี ธรรมมีสิ่งที่ไม่มี"

ครับ เทศนาบทนี้ สะท้อนถึงภูมิปัญญาอันลึกซึ้งของครูบาอาจารย์

และสามารถแสดงออกมาเป็นภาษาได้อย่างงดงาม

โดยเฉพาะคำกล่าวถึงคุณสมบัติของเลขศูนย์ ผมสะดุดเอามาก ๆ

และอดไม่ได้ที่จะต้องนำมาเปรียบเทียบในทางการเมือง

นั่นก็คือ เป็นไปได้หรือไม่ที่จะมีสภาวะทางการเมืองบางอย่าง

ที่เหมือนเลขศูนย์ นั่นคือ ไม่ใช่เหลือง ไม่ใช่แดง

ไม่ใช่ประชาธิปัตย์ ไม่ใช่เพื่อไทย

ไม่ใช่อำมาตย์ล้าหลัง ไม่ใช่ทุนนิยมสามานย์

กระนั้น สังคมก็มิอาจปฏิเสธถึงการดำรงอยู่ของทางเลือกนั้นได้

สังคมไทยระยะหลังมักมีคำกล่าวอ้างทำนองว่าว่า

ระหว่างคนโกงที่ทำงาน กับคนโกงที่ไม่ทำงาน จะเลือกอย่างไหน

ทำไมจึงต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งครับ ในเมื่อเห็นกันอยู่แล้วว่า

มันไปไม่รอดทั้งสองทาง ถ้าถามผม ผมคงตอบว่า ไม่เอาทั้งสองอย่าง

มันน่าจะถึงเวลาแล้วครับ ที่จะต้องมีพื้นที่ทางความคิดให้กับทางเลือกที่สาม

เป็นไปได้ไหม ที่สังคมจะสร้างทางเลือกที่สามขึ้น

ที่ไม่ใช่ทางเลือกของทั้งสองขั้ว เคยมีนักวิชาการบางท่านกล่าวเอาไว้ว่า

นี่คือ ความท้าทายอันยิ่งใหญ่ของสังคมไทย

หากสังคมไทยมิอาจสร้างทางเลือกที่สามขึ้นมาได้ เราจะแพ้กันทั้งหมด

นี่คงเป็นเรื่องที่ต้องถกกันอีกยาว แต่ในระยะสั้น

กระบวนการหนึ่งที่น่าจะเป็นไปได้ ในการสร้างพื้นที่ทางเลือกที่สามก็คือ

การเลือกตั้ง ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วครับ

ที่เราจะต้องให้ความสำคัญกับบางสิ่งบางอย่างที่เราเคยคิดว่ามัน "ไม่มีค่า"

เราจึงไม่นำสิ่งนั้นมาประกอบการวินิจฉัย

และมันทำให้เราละเลยองค์ประกอบบางอย่างไป นั่นก็คือ คะแนนโนโหวต

หากการเลือกตั้งคือกระบวนการแสดงเจตจำนงทางการเมือง

ทำไมคะแนนโนโหวต หรือ การไม่เลือกใครเลยจึงไม่ได้รับความสำคัญ

จนดูประหนึ่งว่า มันไม่ได้ดำรงอยู่

ทั้ง ๆ ที่ก็เห็นอยู่แล้วว่า มันเป็นการแสดงเจตจำนงอย่างหนึ่ง

ที่น่าจะได้รับการวินิจฉัยด้วยเช่นกัน การเลือกตั้งบางพื้นที่นั้น

บอกตามตรง ผู้สมัครแต่ละคน ดูไม่จืดเลยครับ

ถ้าคะแนนเลือกตั้งปรากฏว่า มีคะแนนโนโหวตสูงเกินครึ่งของประชาชนทั้งเขต

ผลก็ควรจะกลายเป็นว่า ผู้สมัครในขณะนั้น

ไม่ควรมีใครได้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง และต้องจัดการเลือกตั้งใหม่

และผู้สมัครทุกคนที่ได้รับคะแนนเลือกตั้งน้อยกว่าคะแนนโนโหวต

ก็ไม่ควรมีสิทธิลงสมัครเลือกตั้ง "ในสมัยนั้น" อีก

เพราะถือได้ว่า ประชาชนได้ปฏิเสธท่านในสมัยนั้นแล้ว

การลงเลือกตั้งซ่อมในครั้งหลัง จึงต้องเป็นการลงเลือกตั้งของผู้สมัครชุดใหม่

จริง ๆ แล้ว นี่ยังเป็นเพียงการคุยกันทางเทคนิค เท่านั้น

ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากที่ต้องคุยกัน

การสร้างพื้นที่ทางเลือกที่สาม คือ ทางรอดของสังคมไทยครับ

Create Date : 13 มีนาคม 2553		0 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2555 21:50:04 น.
Counter : 886 Pageviews.
Share Tweet