กองมูขุนหอคำ

กองมูขุนหอคำ คือ พระสถูปเจดีย์ที่ ชาวไทยใหญ่เรียก สถูปพระองค์นึง
ซึ่งคาดว่า จะเป็นสถูปที่ บรรจุพระอัฐิของพระองค์ดำ ซึ่งชาวไทยใหญ่จะ
บุชาทุกครั้ง ก่อนออกรบกับพม่า


ปัจจุบัน ทหารพม่าได้ทำลายพระสถูป ที่นี่ไปเสียแล้ว เหลือแต่ทรากและ
ความทรงจำ

มันเกี่ยวข้องกับการไปพม่ายังไงเหรอ เด๋วเล่าให้ฟัง

มาต่อกัน หลังจากรถพาเข้าเขตพม่าแล้ว เราก็มาติดที่ด่านของทางทหารพม่า ซึ่ง ทางเราได้ลงไปติดต่อ เพื่อขอผ่านทาง ขอใช้คำว่าขอผ่านทาง
นะครับ เพราะเรามาแบบไม่มีใบอะไรมาเลย ซึ่งระหว่างที่ คณะนำโดย
คนของ สส กำลังติดต่อทหารพม่า อยู่นั้น ผมก็เลยถือโอกาสไปหาข้อมูล
ที่เราจะไปกัน
เมืองหาง เป็นคำตอบที่ผมได้รับจากผู้นำทาง เมืองหาง ผมนึกในใจชื่อนี้
คุ้นๆ แล้วก็นึกออกว่า เป็นเมืองที่ สมเด็จพระนเรศวร ท่านทรงสวรรคต
แล้วความกลัว ก็หาย ความอยากรู้เข้าครอบงำ เมื่อติดต่อที่ด่านได้แล้ว
เราก็ออกเดินทาง โดยมีทหารพม่านำ ดูเหมือนมันจะเท่เนาะ มีทหารพม่า
นำ เหมือนจะมีความปลอดภัยจริงๆ แต่ รถที่นำเรา เป็น มอเตอร์ไซค์
ครับ จำได้ว่า ดรีมรุ่นเก่านี่แหละ มีทหารนุ่งเสื้อกันฝนสีส้ม กับ หมวกกะโล่
ขี่นำไป เพื่อ กรุย ทางผ่าน ให้เราเพราะ เราต้องเจอ อีกหลายด่าน ที่สำคัญ
พื้นที่นั้น ยังมีการเคลื่อนไหวของชนกลุ่มน้อยอยู่ ระหว่างทางที่ไปเมืองหาง
เราเจอหมู่บ้านหลายหมู่บ้าน ทุกหมู่บ้าน จะมีคนออกมาดู กลุ่มพวกเรา ประมาณ ว่าพวกนี้เป็นใคร ไม่กลัวตาย เรอะ และ ภาพที่เห็นอีกภาพหนึ่ง
เป็นที่ประทับใจมากคือ ทุกคนจะยกมือไหว้หมด คงเพราะเห็นพระพุทธรูป
ที่พวกผมกำลังจะนำไปถวาย นี่แหละครับ วิธีชาวพุทธ
ตามทางที่ผ่าน ธรรมชาติฝั่งพม่าบอกเลยได้ว่าสมบูรณ์ สุดๆ ไม่มีภูเขาหัวโล้นมาให้เห็นแม้แต่ลูกเดียว นานๆทีจะเห็นทุ่งนาสีเขียวโผล่มาปนกับ ภูเขา
สุดลูกหูลูกตา เป็นอะไรที่มีความสุขยิ่งนักที่ได้ พบเห็น ช่วงระหว่างการเดินทางในพม่านี้ ไม่มีอะไรบรรยายมาก เพราะมีแต่ ป่า ป่า ป่า ป่า ประมาณ
บ่ายกว่าๆ เราก็มาถึงเมืองหาง โดยเรามุ่งตรงไปที่วัดเลย เมืองหาง ที่นี่แตก
ต่างจากที่ผมคิดมาก นึกว่าจะเป็น ชุมชน ใหญ่ๆ แต่ไม่ใช่ ที่นี่จะมีหมู่บ้าน
เล็กๆ รวมกันอยู่แค่นั้นเอง เป็นเมืองไม่ใหญ่มาก สภาพหมู่บ้าน จะคล้ายๆ
ชาวแม่ฮ่องสอน คนที่นี่ส่วนใหญ่ จะเป็นชาวไทยใหญ่ (ทำไมผมรู้ดีเหรอ
ก็ผมเป็นคนฝาง เรียกว่าเป็นเชื่อสายชาวไทยใหญ่ ที่อพยพมาจากทาง เชียงรุ้ง เชียงแสน เค้าพูดอะไรก็รู้หมดดด) วัดที่เรานำพระพุทธรูปไปถวาย สภาพวัด จะเหมือนทางแม่ฮ่องสอน เมื่อเรานำพระขึ้นไปถวายวัด ก็ได้รับทราบ
ยังถวายไม่ได้ ต้องรอ ผู้บังคับบัญชา ของทหารพม่ามาร่วม ก็รอสักระยะ
ท่านก็มาครับ เป็นทหาร ยศนายพัน แต่งหล่อมาเลย ยืนมาเลยบนหลังกะบะ
เต็มยศ ทหาร อารมณ์ไหนก็ลองนึก การแห่นาคบ้านเราที่เอานาค ขึ้นบน
รถกะบะ โดยมีคนถือร่มให้ แบบนั้นเลยครับ มีคนถือร่ม แบบนั้นเด่ะ เมื่อท่านผู้พัน ลงจากรถ ทำผมแทบปล่อยก๊าก โหแต่งองค์ ทรงเครื่องมาส่ะเต็ม
แต่ ผู้พันใส่รองเท้าคีบ ตาปู กรรม ไม่เข้ากับชุดเลย แล้วผู้พันก็ขึ้นบนวัดไป
ทำพิธีมอบพระ และ จตุปัจจัยต่อไป มีชาวบ้านมาร่วมพิธี เต็มไปหมด สักครู่
ทางลูกน้องของสส และ ทางทหารพม่า 2-3 นายได้ลงมาและได้ออกไป
ไหนกันไม่รู้ เราไม่สนใจทำพิธีต่อไปจนเสร็จ( มีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น คือ
หลังจากนายทหารพม่ากลับไปแล้ว พวกผมจึงได้ทราบว่าจตุปัจจัย ที่ทาง
เรานำมาถวายนั้น ทางทหารได้เอาไปจำนวน 3 ส่วนจาก 4 ส่วน สร้างความ
งึนงง ให้กับคณะอย่างมาก) ระหว่างนั้น พี่คนขับก็มาชวนพวกผมให้ ออกมา
ด้วยกันก่อน เลยตามออกมา โดยขับรถกลับมาทางเดิม ได้ประมาณ 6 กิโล
สังเกตด้านซ้าย มีคนโบกมืออยู่ แต่พี่เค้าไม่จอด ขับผ่านไปแต่ไม่สงสัยอะไรพี่เค้าขับมาสักแปบก็หยุด เลยสงสัยเลยตะโกนถาม
" อะไรพี่"
" สงสัยเลยหว่ะ "
" เลยอะไร "
" สถูป "
แล้วพี่เค้าก็กลับรถกลับไป ก็ไปเจอรถของชาวคณะจอดอยู่ข้างทาง เลยจอด
กัน มองไปด้านขวาเห็น คณะกำลังเดินเค้าไปในป่าที่มีลักษณะ ถูกถากถาง
สดๆใหม่ๆ ประมาณรถวิ่งเข้าได้หน่อย เลยเดินลงมาจากรถและเดินตามพี่เค้าไป ก็พบกลุ่มคนที่ออกมากับทหารพม่า ก่อนแล้ว เดินเข้าไปอีกก็เจอ กอง
เนินอิฐที่พังแล้ว ก็คิดในใจ บุญของกูแล้ว กูได้มาไหว้แล้วววว
ไม่ผิดครับ นี่คือ ที่ชาวพม่าและชาวไทยใหญ่ บอกกับพวกเราว่าคือสถูป
ที่บรรจุพระอัฐิ ของสมเด็กพระนเรศวนมหาราช แต่สภาพที่เห็นแตกต่างจาก
ในรูปนะครับ เพราะถูกทำลายหมด ฐานถูกเจาะโดยพวกลักลอบของเก่า
ทราบจากการค้นคว้า จึงรู้ว่า ถูกทำลายโดยทหารพม่าในปี 2502
ถือว่าเป็นบุญยิ่งนักที่ได้มาเจอ ระหว่างนั้น ท่านพระครู ได้เริ่มทำพิธี เพื่อที่อัญเชิญ อิฐ เพื่อนำไปเป็น ธาตุ ในการทำพระเครื่องของท่าน ( ผมก็ได้มา
1 ก้อนครับ แต่ปัจจุบัน สุญหายครับ เนื่องจากเก็บรักษา ไม่ดี ) บรรยากาศ
เงียบมากตอนทำพิธี (เชื่อมะตอนผมพิมพ์ถึงตรงนี้ ป้าผมโทรมาพอดี จึงได้
รู้ว่า ท่านพระครู ไม่ได้มาจากอ.สันป่าตอง ท่านมาจากวัด ไชยสถาน
อ.สารภี )
เมื่อทำพิธีเสร์จ ก็ได้เดินทางกลับ โดยระหว่างทางได้แวะ ตามร้านค้าชาวบ้าน เล็กน้อยย และ ได้เจอ ไวน์พม่า หรูมั้ยครับ ลุงหลังรถไปหลงคารม
แม่ค้าพม่ายังไงไม่รู้ เอามา 4 ขวด เห้นแม่ค้าเปิดให้ดม และ ผมก็ไม่พลาด
พิสูจน์ด้วยการดม หอมมากกกกกกกกกกกกก มิน่าลุงเค้าเอาไป 4 ขวด
และตอนอยู่บนรถ สงสัยลุงเค้าทนไม่ไหว เปิดกินเลยยยย ใส่แก้วกินเลย
ตอนเปิด ขวดใหม่นี่กลิ่นสุดยอด ยั่วน้ำลายอย่างยิ่ง แล้วลุงเค้าก็ซดไป
แล้วสิ่งที่ตามมาคือ พรวดดดดดดดด ลุงแกพ่นทิ้งอย่างเร็ว
" ไอ้ห่า เหล้าขาว "
คนอื่น ก็รีบชิม แล้ว พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันคือ เหล้าขาว นั่งหัวเราะกัน
ทั้งรถ เจอ ไวน์พม่า เข้าให้ สังหรณ์ใจตั้งแต่เห็น ขวดแล้ว ขวดเบียร์ ดีๆนี่เอง
ใครไปแถวนั้นระวังนะครับ
ขากลับ เราต้องจอดแทบทุกด่าน เพราะท่านพระครู ท่านจะเรียกให้ทั้งทหาร
พม่า ทหารไทย ที่ประจำด่าน มาเอาพระเครื่องที่ท่าน สร้างความยินดีแก่ทหารยิ่งนัก กลับมาถึงเชียงใหม่ก็ 2 ทุ่มกว่า หลังจากนำ อิฐ ขึ้นบนหิ้งแล้ว
หลับเป็นตายยยยยยยยยยยย

หมายเหตุ สถูปนี้ ยังไม่เป็นที่ยืนยันนะครับว่าเป็นพระสถูป พระองค์จริง
เป็นแค่คำบอกเล่าต่อๆกันมา ยังไม่สามารถ พิสูจน์ได้ครับ

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552		7 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 12:49:52 น.
Counter : 5391 Pageviews.
Share Tweet