Bloggang.com : แร้ไฟ : ........."บรึ๋ย".........

........."บรึ๋ย".........

"DEEP" - Binocular

...“ผมมันคนขี้อายครับ….” ...

..
ผมรู้จักกับ“บรึ๋ย”มานานหลายปี นานซะจนไม่แน่ใจว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มรู้จักใครก่อน และตอนนั้นผมก็ยังเด็กเกินกว่าจะรู้เรื่องรู้ราวอะไร

หากแต่ที่รู้สึกและจดจำได้อย่างแม่นยำด้วยหัวใจ ...คือความอบอุ่น ที่โอบล้อมอยู่รอบตัวผม อย่างปลอดภัยที่สุด ...

น่าแปลกนะครับที่เวลาผ่านมาเนิ่นนานขนาดนี้แล้ว ผมก็ยังสัมผัสความรู้สึกเหล่านี้ได้เสมอ.....ผมยังจำเรื่องราวของผมกับ“บรึ๋ย”หลายๆอย่างได้ชัดเจน เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

เป็นธรรมดาของโรงเรียนอนุบาลแทบทุกแห่ง ที่จะมีเหตุการณ์น้ำตาท่วมโรงเรียน ในวันเปิดเรียนวันแรก ผมเองก็น้ำตาท่วมไม่น้อยเช่นกัน

การต้องอยู่กับคนแปลกหน้าตลอดวันนั้นไม่ง่ายเลย ..ต้องให้“บรึ๋ย”สัญญาก่อนว่าจะคอยยืนดูอยู่ข้างๆ ไม่ทิ้งผมไว้โรงเรียนแน่นอน นั่งเรียนวิชาแรกไป สายตาก็มองข้างนอกหน้าต่างไป

เพราะกลัว“บรึ๋ย”จะแอบหนีกลับบ้าน.. แต่ก็นั่นแหละครับ ด้วยสมาธิอันจำกัดของเด็กน้อย

โดนคุณครูใจดีหลอกเล่นเกมให้หัวเราะกับเพื่อนหน่อย รู้ตัวอีกที“บรึ๋ย”ก็ไม่ยืนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว...

“บรึ๋ย”ไปรับไปส่งผมที่โรงเรียนทุกวัน

ตอนเช้าไปโรงเรียนไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่ที่น่าตื่นเต้นคือทุกเย็น หากวันไหนที่“บรึ๋ย”มาช้าผิดเวลาสักหน่อย น้ำตาผมมันก็เริ่มจะปริ่มๆทุกที

แม้ที่โรงเรียนจะมี ม้าลื่น ม้าหมุน ไม้กระดกไว้เป็นเพื่อน แต่ผมก็ไม่มีกะจิตกะใจเล่นสนุกเลยสักนิด ได้แต่คอยเหลือบมองนาฬิกาข้อมือรูปอุลตร้าแมนสลับกับมองหน้าประตูโรงเรียน... พอเห็น“บรึ๋ย”ถือถุงหมูปิ้งเข้ามาแต่ไกลนั่นแหละ ถึงยิ้มออก

แต่บางวันที่“บรึ๋ย”มาช้ามากๆ ก็เล่นเอาผมงอนตุ๊บป่องไปเหมือนกัน..

ความสัมพันธ์ระหว่าง“บรึ๋ย”กับผม น่าจะคล้ายๆกับของอีกหลายๆคน เมื่อพวกเราเริ่มไปเรียนและกลับบ้านได้เอง โดยไม่ต้องรอใครบางคนไปรับ เราก็เริ่มคิดว่าเราโตแล้ว

พวกเราหลงคิดไปว่า การเป็นผู้ใหญ่ แปลว่าต้องมีเวลาส่วนตัวมากขึ้น ทั้งที่จริงๆการมีความรับผิดชอบมากขึ้นต่างหาก ที่จำเป็นสำหรับการเป็นผู้ใหญ่

เมื่อพวกเราโตขึ้น ช่องว่างระหว่างเรากับ“บรึ๋ย”ก็มากขึ้น และล้วนเป็นช่องว่างที่เราขยับห่างออกมาเองทั้งนั้น เรามักพยายามลดช่องว่างระหว่างเรากับเพื่อน แต่กลับเพิ่มช่องว่างของเรากับ“บรึ๋ย”

ดูเผินๆในช่วงวัยรุ่นหลายๆคนออกจะรำคาญที่“บรึ๋ย”มาจู้จี้จุกจิก และใกล้ชิดกับเรามากเกินไป แต่นั่น..ก็เป็นเพราะ“บรึ๋ย” แค่พยายามลดช่องว่างที่เราสร้างขึ้นต่างหาก ...... “บรึ๋ย” แค่เป็นห่วงว่าเราจะหกล้ม.......... ตอนที่ไม่มีเพื่อนสักคนอยู่ข้างๆ

พอโตขึ้นมาสู่วัยรุ่น ก็เริ่มมีเรื่องวุ่นๆเพราะเพศตรงข้าม เวลาแทบทั้งหมดถูกใช้ไปกับคนที่ผมรัก มากกว่าให้กับคนที่รักผม

แต่เมื่ออะไรๆไม่เป็นอย่าที่คิดหวัง..... ยังจำวันที่ผมร้องไห้มากมายเพราะความรักได้ดี ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน ผมเข้าไปกอด“บรึ๋ย”....นั่นเป็นกอดครั้งแรก ในรอบสิบกว่าปี ....บางทีนั่นอาจเป็นสัญชาติญาณในการปกป้องตนเองของมนุษย์ที่ถูกความรักแย่ๆทำร้าย.....นั่นคือกลับไปหาความรักที่ปลอดภัยที่สุด...

“บรึ๋ย”เป็นคนเข้มแข็งและใจเด็ด นอกจากนั้น “บรึ๋ย”ยังเป็นคนปากร้ายใจดีอย่างแรงอีกด้วย เรื่องที่จะเสียฟอร์มง่ายๆเป็นไม่มี ..หลายๆครั้งถึงกับทำให้ผมทั้งเคืองทั้งขำให้กับความน่ารักของ“บรึ๋ย”...

เช้าวันหนึ่งผมกับ“บรึ๋ย”ไปธุระแถวเยาวราช คงพอนึกออกนะครับว่ารถจะเยอะมากมายขนาดไหน แน่นเอี้ยดไปหมด ที่จอดอยู่ริม 2 ฝั่งถนนก็ไม้เว้น

และ ผมก็ไม่ชอบการจอดรถกีดขวางทางจราจรอย่างมาก “บรึ๋ย”บอกให้ผมจอดรถเข้าไปในช่องว่างที่กว้างพอเพียงครึ่งคันซึ่งท้ายมันก็โด่งออกมา “บรึ๋ย”จะลงไปซื้อแชมพู ผมพยายามต่อรองว่า วนมารับได้ไหม “บรึ๋ย”ว่าเปลืองน้ำมัน

จอดตรงนี้แหละ 2 นาทีเท่านั้น เดี๋ยวมาแล้ว ซึ่งในความเป็นจริงแล้วยังไงก็ไม่มีทางทัน 2 นาทีแน่นอน“บรึ๋ย”ว่าทันสิไม่เชื่อจับเวลาเลย ว่าแล้ว“บรึ๋ย”ก็ลงไปซื้อแชมพู.........

............15 นาทีแห่งความอึดอัดของผมผ่านไป “บรึ๋ย”กลับขึ้นมาบนรถพร้อมถุงแชมพูและครีมนวด ผมบอก“บรึ๋ย”ว่า นี่มันเกิน 2 นาทีนะ ... “บรึ๋ย”ตอบ...........ก็ชั้นซื้ออย่างครีมนวดด้วยนี่ ถ้าซื้อแชมพูอย่างเดียวมันต้องทันอยู่แล้ว?

ด้วยวัยที่มากขึ้นแน่นนอนว่า ทักษะการบ่นของ“บรึ๋ย”ย่อมมากขึ้นตามลำดับ

ความที่เรามีกันอยู่ 2 คน หลายครั้งเรื่องที่ “บรึ๋ย”พูดและบ่นก็จะเป็นเรื่องเดิมๆซ้ำๆ บางเรื่องก็พูดแล้วพูดอีกแทบจะวันเว้นวันจนผมจำได้ขึ้นใจ

และเมื่อเบื่อมากๆ เข้า ผมบอก“บรึ๋ย”ว่า เรื่องนี้พูดเป็นครั้งที่ร้อยแล้วนะ ทำไมต้องพูดแล้วพูดอีกซ้ำๆอยู่นั่นล่ะ .. “บรึ๋ย”ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า.... “ชั้นไม่ได้พูดซ้ำนะ เค้าเรียกว่า เอามาขยายผล ต่างหาก!”

ผมรู้ตัวเองว่า เป็นเพียงผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ แม้บางครั้งตอน น้ำหนักลด จะแอบชมตัวเองว่า ก็พอจะมีมุมหล่ออยู่บ้าง

แต่ชีวิตนี้มีผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เคยชมผมอย่างจริงจังว่า “หล่อ” แม้จะเป็นด้วยประโยคที่ผมไม่แน่ใจในเจตนา…..

ตอนนั้นผมยังไว้ผมยาวมาก “บรึ๋ย”พยายามหลอกล่อให้ไปตัดผมด้วยการบอกว่า เมื่อไหร่จะไปตัดผมให้มันเรียบร้อยซักที นี่ไปตัดทรงฟิลม์เลยก็ได้ ถ้าตัดออกมาแล้วรู้ไหม เรานี่จะหล่อกว่าฟิลม์อีกนะเชื่อสิ!

ดูดีๆเนี่ย เราหน้าตาดีนะ หล่อเลยล่ะ.....“บรึ๋ย”ทิ้งช่วงให้ผมอมยิ้มอยู่ 5 วินาที ก่อนพูดต่อว่า... “เพราะเราหน้าเหมือน “บรึ๋ย”!!”...

เวลาเจออะไรดีๆราคาถูกๆ “บรึ๋ย”มักซื้อมาฝากผมเสมอ ไม่ว่าเสื้อผ้า หรือข้าวของเครื่องใช้ และนั่นทำให้ผมประหยัดเงินได้มากมาย

แม้จะมีบ้างที่เป็นแบบนี้....... “บรึ๋ย”ซื้อกระปุกออมสินรูปอุลตร้าแมนสุดน่ารักมาฝาก เพราะรู้ว่าผมชอบ “บรึ๋ย”บอกเอาไว้ใส่เศษเหรียญที่ผมมักทิ้งเรี่ยราดในห้องนอน ผมรับกระปุกมาด้วยความดีใจ พร้อมจินตนาการไปถึงอนาคต อืม“บรึ๋ย”คงอยากให้เรารวยๆ

ถ้ากระปุกนี้มันเต็มจะได้สักเท่าไหร่นะ เก็บแต่เหรียญ 10 ดีกว่าจะได้เยอะๆหน่อย ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มถึงอนาคตว่าอาจจะเป็นเศรษฐีใกล้เคียง บิล เกตส์

ผมก็ต้องสะดุ้ง...ด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่ทรงพลังของ “บรึ๋ย” .... “เออ แต่ตอนนี้เอา ค่ากระปุกมาให้ชั้น ก่อน 200 !”..

ผมรู้สึกว่า“บรึ๋ย” เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้มแข็งที่สุดในโลก ผมเห็น “บรึ๋ย”ทำงานแล้ว นึกไม่ออกเลยว่าตัวเองจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ตื่นตี 5 นอนเที่ยงคืน แทบทุกวันมาหลายสิบปี แม้ว่าโดยนิยามของสังคมแล้ว “บรึ๋ย”เป็นเพศที่อ่อนแอ แต่เท่าที่ผมเห็น “บรึ๋ย”เข้มแข็งกว่าผมมากมายนัก แม้หลายๆครั้ง “บรึ๋ย”จะร้องไห้ เครียด ทุกข์ทนแสนสาหัส จากคนรอบข้าง แต่ “บรึ๋ย”ก็ไม่เคยบกพร่องในหน้าที่ ไม่ว่าจะส่วนตัว หรือส่วนรวม “บรึ๋ย”ดูแลผมได้ดีเสมอ ดีกว่าที่ผมดูแลตัวเองได้ด้วยซ้ำ...

“บรึ๋ย”รู้ดีที่สุด ว่าผมใส่เสื้อผ้าไซส์อะไรขนาดไหน น้อยครั้งที่ “บรึ๋ย”จะซื้อเสื้อ-กางเกงมาแล้วคับหรือหลวมเกินไป แต่ก็นั่นล่ะ ไม่เคยจะเกินความสามารถของ “บรึ๋ย”ที่จะแก้อยู่ดี ไม่ว่าจะยืดหด ลดขยาย จนผมใส่ได้สบายทุกครั้ง ผมเสียอีก ที่วันก่อนนึกอยากซื้อเสื้อให้ “บรึ๋ย” สักตัว แต่พอเดินไปจับๆดูที่ร้านแล้ว.....ผมเพิ่งรู้ตัวอย่างน่าตกใจว่า ผมไม่เคยรู้เลย ว่า “บรึ๋ย”ใส่เสื้อไซส์ไหน...... ผมขับรถกลับบ้านพร้อมน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน....ผมรู้จัก“บรึ๋ย”น้อยกว่าที่ผมคิด...

เวลายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์และเคร่งครัด แม้แต่กับหญิงเหล็กผู้เข้มแข็งเสมอทั้งกายและใจ เท่าที่ผมรู้จัก “บรึ๋ย”มา “บรึ๋ย”เคยป่วยขนาดต้องกินยาไม่เกินปีละครั้งเท่านั้น ...แต่มา ปีนี้ “บรึ๋ย”เริ่มบ่นเจ็บโน่นเจ็บนี่ เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี ปวดหัวเป็นไข้บ่อยๆ เมื่อเดือนที่แล้ว“บรึ๋ย”หกล้ม แรงๆ 2 ครั้ง มาเดือนนี้ก็ปวดขาจนเดินไม่ค่อยไหว ต้องพาไปหาหมอจีนรักษา หลังจากผมพา“บรึ๋ย”ไปหาหมอเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมเพิ่งสังเกตว่า “บรึ๋ย”ดูแก่ไปมาก มากจนน่าตกใจ ....และรวดเร็วเกินไปด้วยซ้ำ….

ความฝันอย่างหนึ่งของผมที่คิดว่าพอจะเป็นไปได้ คือมีหนังสือของตัวเองสักเล่ม สำหรับคนขี้อายอย่างผม การพูดอะไรผ่านตัวหนังสือน่าจะทำได้ดีกว่า... ทั้งผมทั้ง“บรึ๋ย” ต่างก็เป็นคนปากหนักกันทั้งคู่ คำพูดที่จะให้อีกฝ่ายชื่นใจ ไม่มีทางออกมาง่ายๆหรอก ผมไม่รู้ว่า“บรึ๋ย”ภูมิใจอะไรในตัวผมบ้าง ตอนเรียนจบ ผมก็ไม่ยอมเข้าร่วมงานรับปริญญา เพราะจบช้ากว่าเพื่อน ทำงานก็ไม่ยอมเลือก งานรายได้ดีๆอย่างที่“บรึ๋ย”หวัง ....หลายๆอย่างที่ผมเองก็ยังเลือกทำตามความรู้สึกส่วนตัว มากกว่าคิดถึงความรู้สึกของ“บรึ๋ย” ...........................ทั้งที่ไม่รู้ว่า“บรึ๋ย”จะอยู่กับผมได้อีกนานเท่าไหร่....

ถ้าวันหนึ่งมีโอกาสทำตามที่ฝันเอาไว้ “บรึ๋ย” เป็นคนแรกที่ผมอยากเอาหนังสือของผมไปให้อ่าน แม้ผมจะรู้ดี ว่า“บรึ๋ย”เป็นคนที่เกลียดการอ่านหนังสืออย่างที่สุด ขนาดละครหลังข่าวที่ “บรึ๋ย”ติดงอมแงม “บรึ๋ย”ยังไม่ยอมซื้อเรื่องย่อมาอ่าน “บรึ๋ย”บอกว่ามันเปลือง ....ผมไม่รู้ว่าหนังสือของผมจะถูกวางอยู่ตรงซอกหลืบมุมไหนบนชั้นหนังสือในร้าน........ แต่ผมเชื่อว่าถ้ามันเป็นผลงานของผม แม้มันจะถูกวางอยู่ตรงซอกลึกที่สุด หายากที่สุด เล่มหนาเหมือนตำราเรียนและขายด้วยราคาแพง “บรึ๋ย”ก็ต้องมีวิธีหาเจอจนได้ และเต็มใจควักเงินซื้อ......

..ในหนังสือเล่มนั้น... ผมตั้งใจเอาข้อความที่ผมเขียนทั้งหมดในวันนี้ ไว้หน้าสุดท้าย ผมเชื่อว่าแม้“บรึ๋ย”จะไม่ชอบอ่านหนังสือสักแค่ไหน แต่ “บรึ๋ย”ก็อ่านมาถึงหน้านี้จนได้ใช่ไหมครับ และถ้าอ่านมาถึงบรรทัดนี้.......
คนขี้อายที่แม้กระทั่งจะเขียนตรงๆถึง “บรึ๋ย” ก็ยังต้องหาคำประหลาดๆมาแทนอย่างลูกคนนี้ ….........
ขอกราบเท้า.................
ด้วยประโยคโตๆ.................
ที่ตะโกนดังๆจากหัวใจว่า ...............
..

...“ผมรักแม่ครับ”...

Create Date : 17 สิงหาคม 2549

Last Update : 2 มิถุนายน 2550 22:18:28 น.

79 comments

Counter : 487 Pageviews.

อ่านไปๆ
ก็รู้สึกว่า จขบ.มีแม่ที่น่ารักที่สุดในโลก

โดย: grappa

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:6:06:36 น.

บรึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โดย: strawberry machine gun

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:9:03:27 น.

555 บรึ๋ยยยยย ด้วยคน อ่านมาตั้งนาน ก็ยัง งง สรุปบรึ๋ย นี่คือพี่เลี้ยง ของน้าแร้ไฟ หรือว่า เป็นอะไรกะน้า หรือว่าเป็นดั่งเงา ของน้า รึว่า ฝาแฝดน้า... สรุป บรึ๋ย คือ น้าแร้ไฟ รึเปล่า

อ่านแล้วมึน เดี๋ยวอ่านอีกที สมาธิกุดจุ๊ด! กาลังนั่งหนาวสั่น แอร์แรง อิ๋บเป๋ง...

โดย: Ta Pling (มิได้ล็อคอิน) IP: 203.154.174.163 วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:9:12:27 น.

สวัสดีคุณแม่ค่ะ

เชื่อว่าหน้าสุดท้ายของหนังสือต้องเป็นหน้าสุดท้ายแห่งความประทับใจสำหรับบรึ๋ยแน่ๆเลยค่ะ

โดย: stella@luna

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:10:38:35 น.

ถ้า "คุณบรึ๋ย" มีโอกาสได้มาอ่าน blog เหมือนที่ดิฉันได้มีโอกาสอย่างตอนนี้..ความรู้สึกปลาบปลื้มในใจ คงมีมากกว่าดิฉันร้อยเท่าพันทวี..

หากปากหนักที่จะบอกรัก..แค่"กอด" คุณบรึ๋ยแน่น ๆ

ดิฉันว่าคุณบรึ๋ยท่านจะรับรู้ค่ะ ว่าคุณรักคุณบรึ๋ยแค่ไหน

โดย: Smile_Koo มิได้ Log in IP: 203.150.135.177 วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:12:07:10 น.

นึกว่าเป็นเพื่อนสนิทนะตอนแรก

คุณแร้มีบรึ๋ย..เอ๊ย มีแม่น่ารักนะคะ

โดย: เนียนอ๋อง

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:13:04:43 น.

ขอให้ความฝันน้องแร้เป้นจริง

โดย: Keyzer IP: 58.136.65.47 วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:13:53:51 น.

ว้าว อ่านไปแล้วเกิดความประทับใจนะคะเนี่ย

โดย: JewNid

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:14:45:59 น.

55555555555555555555555555555555555 นารักมากกกกกก ๆ เลยค่ะ

คิดได้ไงเนี่ยยยยยย

แบบนี้น่าจะบอกว่า..... ฉันโต๊ะบรึ๋ยนะคะ 555555555....

โดย: largeface

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:14:48:26 น.

อ่านแล้วน้ำตารื้น ค่ะ

ขอให้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ

คิดว่า คนที่ดีใจที่สุดในโลก คือ บรึ๋ย ของคุณน้อง ค่ะ

โดย: คุณพี่...หัวหน้า IP: 124.120.13.81 วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:20:23:24 น.

เป็นครั้งแรกที่เราอ่าน..งง.งง.นะ..รีบอ่านมัง..เลยมายค่อยเข้าใจค่ะ..??????????

แต่ก็เข้าใจประโยคสุดท้ายนะ**ผมรักแม่ครับ**
น่ารักจังงงงง

เมื่อเช้ามารอบหนึ่งแล้วจะ..เครื่องมานชอบเกเร..เวลาเข้าบล็อกคุณ

โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya..

) วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:20:26:18 น.

น่ารักจังค่ะ

เห็นด้วยว่าบางทีเราก็เผลอไปคิดถึงแต่คนที่เรารัก แล้วก็ลืมคนที่รักเราไป >

รักแม่ที่สุดในโลกเหมือนกันค่า

โดย: azamiya

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:20:29:39 น.

ชอบและเห็นด้วยกับประโยคนี้ที่สุดค่ะ กลับไปหาความรักที่ปลอดภัยที่สุด...

จริงสินะ จะมีความรักจากใคร ปลอดภัยได้เท่านี้ อีกมั๊ยน๊อ

รักแม่จังค่ะ

โดย: Black Tulip

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:21:03:01 น.

ดีใจที่ได้ยินคุณแร้พูด....เยี่ยม
เพราะหลายๆ คน ยังไม่เคยพูดว่ารักแม่เลย
วันนี้ยังไม่สายนะคะที่จะบอกรักแม่
วันไหนๆ ก็บอกรักแม่ได้นะคะคุณๆ เจ้าขา

โดย: อุ้มสี

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:22:46:37 น.

เห็นด้วยอย่างยิ่งกะคุณ Black Tulip นะค่ะ

ช่างเป็นแม่ลูกที่น่ารักดีจังค่ะ เรื่องของแม่ เล่าเท่าไหร่ก้อไม่จบเนอะ

โดย: NinG_CDC

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:23:04:23 น.

]
รักแม่มากมายค่ะ..

โดย: IceIcy (lcelcy

) วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:23:26:21 น.

ชอบครับ ชอบหลายตอน

"เมื่อพวกเราโตขึ้น ช่องว่างระหว่างเรากับ“บรึ๋ย”ก็มากขึ้น และล้วนเป็นช่องว่างที่เราขยับห่างออกมาเองทั้งนั้น เรามักพยายามลดช่องว่างระหว่างเรากับเพื่อน แต่กลับเพิ่มช่องว่างของเรากับ“บรึ๋ย” ดูเผินๆในช่วงวัยรุ่นหลายๆคนออกจะรำคาญที่“บรึ๋ย”มาจู้จี้จุกจิก และใกล้ชิดกับเรามากเกินไป..." นี่ตอนหนึ่ง

นี่ก็อีกตอน

"ผมเชื่อว่าถ้ามันเป็นผลงานของผม แม้มันจะถูกวางอยู่ตรงซอกลึกที่สุด หายากที่สุด เล่มหนาเหมือนตำราเรียนและขายด้วยราคาแพง “บรึ๋ย”ก็ต้องมีวิธีหาเจอจนได้ และเต็มใจควักเงินซื้อ........"

โดย: yyswim

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:23:37:12 น.

โดย: ตะเข้ (Jakaey

) วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:0:15:48 น.

เข้พูดมะออกอ่าเจ้าค่า มันตื้อๆ ตื้นตันแทน"บรึ๋ย" จังเจ้าค่า

เป็นคุณแม่ที่น่าร๊ากกที่ฉู๊ดดเลยเจ้าค่า

โดย: Jakaey

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:0:17:14 น.

บรึ๋ยยยย..น่ารักมากๆค่ะ

โดย: p_tham

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:2:05:13 น.

กว่าจะได้นอนก็ตอนเช้า แต่คงหลับสบายเพราะได้อ่านเรื่องอุ่นๆ แบบนี้

โดย: เจ้าหญิงวีนัส (ohvenus

) วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:2:13:27 น.

มากราบสวัสดีบรึ๋ยด้วยคนครับ

โดย: ดำรงเฮฮา IP: 58.9.67.117 วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:2:48:07 น.

อืม น่ารักจังค่ะ

ชอบการทอดจังหวะเวลาเล่าเรื่อง

รักและดูแล "บรึ๋ย" ให้มาก ๆ นะคะ

ขอให้มีความสุข ทั้งกายใจ
ทั้งคุณแม่ คุณลูกเช่นกันค่ะ :D :D :D

โดย: หมาเลี้ยงแกะ

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:2:49:53 น.

อืมมม...ดีจัง

(ว่าแต่ทำไมต้อง บรึ๋ยส์

)

โดย: ShadowServant

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:3:24:05 น.

ยินดีที่ได้เกิดเป็นลูกแม่เหมือนกันครับ....
ฝากไว้สักลำนำนะครับ

ฝากเก็บขนนกหนึ่งซึ่งร่วงหล่น
ฝากเก็บหมอกขาวหม่นจากอกผา
ฝากว่ายวักตักตวงทุกธารา
ฝากจุมพิตดอกหญ้ายามอรุณ

โดย: ผู้ชายธรรมดาที่เทวดาอยากจะเป็น (เพอคัสชั่น ณ. ภูเล

) วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:4:11:32 น.

น่ารักมากค่ะ

นี่อายที่จะบอกว่ารักแม่มากี่ปีแล้ว...
และ ทีบอกสาวว่ารักว่าชอบล่ะ ... ทำได้หรือเปล่า....?

ก้อเป็นอีกมุมนึงของคุณที่ค่อยๆแมให้เราได้เห็นในวันนี้ ขอขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ

ของเราทำหลายอย่าง แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง...
บลอกมันก้ออกมาเป็นงั้น...

เรื่งสอนภาษา...ที่บลอก..มานเรียนกานที่ไหน๊ยยยงงงคู๊ณณณณ....

สอนไม่สอนมีค่าเท่ากัน....
ช่วงนี้ชีวิตจริงต้องให้นักเรียนนอกจอรุ่นนี้ก่อนค่ะ พอสักตุลาก็ค่อยๆปล่อยเค้าให้ไปโรงเรียนวันแรกกับเพื่อนๆอย่างคุณงัย...เค้าจะมี Buddy หนึ่งคน มีเพื่อนอีก 1 สำหรับช่วยการเรียน อีก 1 สำหรับสังคม "บื๋รออ" ของเค้าก้อลดบทบาทลง ไปดูแลครอบครัวของพวกเขาแทน

สักวันเมื่อเขากลับมาอีกในตำแหน่งเราก้อดูแลห่างๆ เข้าไปเกื้อหนุนในส่วนที่เค้าร้องขอ....หากไม่ขอ...ก็แอบมอง...ด้วยความภูมิใจเล็กๆ....

โดย: Tinglish

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:6:35:54 น.

ขอบคุณคุณมากนะคะ ที่เขียนบล๊อกเรื่องนี้ ซึ่งอธิบายความรู้สึกในใจของเราที่มีต่อ"บรึ๋ย"ของเราได้ครบถ้วนและชัดเจนเหลือเกิน

หลายๆ หน เราเลือกที่จะทำตามความต้องการของเราแทนที่จะเป็นของบรึ๋ย ทั้งที่เราก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเวลาระหว่างเรากับบรึ๋ยของเราต้องจบลงในที่สุด

เอาใหม่ค่ะ เอาใหม่ เริ่มใหม่กันเนาะ

โดย: นางสาวอาร์ต IP: 58.10.128.98 วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:10:54:22 น.

อ่านตอนแรก นึกว่า บรึ๋ย เป็น กกน.รอสโซสีแดงซะแว้ว แต่พอมาถึงตอนลงไปซื้อแชมพู วุ้ย

น่าจะไม่ใช่ ฮี่ๆ ถ้าคุณแร้ถึงขั้นต้องใช้ครีมนวดกับตรงนั้น คงตลกพิลึก

อ่านต่อมา เลยลืมซึ้ง เพราะมัวแต่ลุ้นว่าบรึ๋ยจะเป็นอะไร

ป้าดโถ ที่แท้ บรึ๋ย ก็คือ......คนน่ารัก นั่นเอง

จี้ว่า จี้ เก็ท นะ ที่เป็น บรึ๋ย เนี่ย
เพราะแม่จี้ ก็ประมาณนี้
วุ่นก็ลูกเพราะรัก จนต้องอยู่ห่างๆ แม่จะได้ไม่วุ่น ฮ่า

โดย: angy_11

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:11:07:18 น.

อ่านแล้วเป็นอย่างนี้-->

โดย: Serendipity_t

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:11:56:13 น.

สรุป บรึ๋ย คือ หม่าม๊า ฮ่าๆ เรานึกว่ารักแรกอะไรประมาณนั้น แบบนึกถึงแล้วสยิวกิ๊ว

<<จิตนาการสูง โถ..ที่แม้ อะจึ๋ย หม่าม๊า

โดย: โจเซฟิน

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:12:47:26 น.

น่ารักเหมือนเดิม ค่ะ คุณแร้

โดย: vodca

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:13:41:31 น.

โดย: pp_b23

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:18:07:09 น.

คนอะไร
เรียกแม่ว่าบรึ๋ย..

หุ หุ

โดย: ชมฯก็รักบรึ๋ย IP: 203.156.20.193 วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:19:30:08 น.

บรึ๋ย ยังเหมือนเดิม
แต่พวกเราเปลี่ยนไป
บรึ๋ย ยังเหมือนเดิม
แต่พวกเรา มักจะเปลี่ยนไป

บรึ๋ยขี้บ่นเท่าเดิม
แต่เราชอบทำให้บรึ๋ยบ่นมาขึ้น
แต่บรึ๋ยก็ไม่เบื่อที่จะบ่นให้เรา
คงเพราะ บรึ๋ยไม่เบื่อ

.............ที่จะรักเรา

ขอบคุณอาม๊าเช่นกันที่ทำให้ลูกคนนี้เป็นบรึ๋ยในรุ่นต่อไป

โดย: hypnosis

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:19:58:15 น.

เขียนซะให้ติดตามว่า "บรึ๋ย" คืออันหยัง??
ลีลาจริง ๆ เลยนะคะ

โดย: Susie

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:22:25:04 น.

อ่านแล้วแอบซึ้งอ่ะคุณแร้

เนี่ยเลยคิดถึง "บรึ๋ย" ของอ้อมที่เมืองไทยขึ้นมาอีกระลอก

แต่ไม่อยากโทร เด๋วโดน "บรึ๋ย" ด่า ว่าโทรมาทำไมบ่อยๆ ค่าโทรทางไกลมันแพง ต้องช่วยเดวิดประหยัด

น้านนนน "บรึ๋ย" ห่วงลูกเขยง่ะ

โดย: soulfighter

วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:23:55:20 น.

โอ้ยน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ตรงด้วยๆ คล้ายๆบรึ๋ยที่บ้านเราเลย

ผมรู้สึกว่า“บรึ๋ย” เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้มแข็งที่สุดในโลก ผมเห็น “บรึ๋ย”ทำงานแล้ว นึกไม่ออกเลยว่าตัวเองจะทำอย่างนั้นได้ยังไง

เนี่ย...ใช่เลย

ปล. ตอนประถมต้นพ่อแม่ทำงานหนักมากจนมารับเมื่อตอนหกโมงเย็นของหน้าหนาวของเชียงใหม่
เรานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว

โดย: PADAPA--DOO

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:1:16:17 น.

แล้วจริง ๆ เรียกแม่หรือเปล่าคะ
เรายังไม่เคยเรียกแม่ตรง ๆ สักครั้งเลย
เพราะถูกสอนให้เรียกอย่างอื่นมาตลอด
พอโตแล้วเลยอายที่จะเรียก "แม่"
หาคำอื่นมาเรียกแทนตลอด
แต่ "บรึ๋ย" คุณน่ารักมาก
เขียนได้น่ารักดีค่ะ

โดย: Monstermon

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:10:00:40 น.

น่ารักจังเลยค่ะ
แต่คุณแร้ไฟทำให้ดิฉันน้ำตาไหลไปด้วยล่ะ
ตรงประโยคนี้ล่ะ
"ผมขับรถกลับบ้านพร้อมน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน....ผมรู้จัก“บรึ๋ย”น้อยกว่าที่ผมคิด..."

อยากอ่านหนังสือของคุณที่มีหน้าสุดท้ายเป็นข้อความข้างบนนี้ค่ะ

โดย: สเลเต

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:10:47:05 น.

อ่านแล้วปลื้มบรึ๋ยจังเลยครับ :)

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:10:47:27 น.

อ่านแล้วเห็นภาพว่า จขบ คงพิมพ์ไปอมยิ้มไป พอเริ่มต้นบล้อกนี้ เรื่องราว ความคิดคงหลั่งไหลมาอย่างกับน้ำป่าเป็นแน่ แต่เจ้าน้ำนี้คงท่วมขังตลอดปี ทำให้ที่นี้ไม่มีวันแห้งเป็นทะเลทรายไปได้

ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องนี้ผมอ่านไปเรื่อยๆ มันไม่เหมือนผมไปแอบดูชีวิตคุณแร้ แต่กลายเป็นกำลังอ่านสมุดบันทึก(ในหัว)ของตัวเองไปซะได้ บางครั้งทำให้เผลอพยักหน้าหงึกหงัก บางครั้งทำให้สะอึกไปก็มี

ขอเอาใจช่วยให้ความฝันเป็นจริงเร็วๆสำหรับคนขี้อายนาครับ ส่วนคนโคดอายอย่างผมถึงแม้รู้ความฝันของแม่แล้ว แต่ยังไม่สามารถเสกให้มันกลายเป็นความจริงได้ซะที

โดย: ข้าวตู

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:11:13:19 น.

" รักแม่...แค่ทำดี "

โดย: แดดร่มลมโชย IP: 203.144.252.236 วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:16:29:16 น.

คุณบรึ๋ยน่ารักจัง
เราก็รักคุณบรึ๋ยของเรามากเหมือนกัน

(ตอนนี้ทำซึ้งไม่ได้ บรึ๋ยดูหมอโฮจุนอยู่ -*-)

โดย: Thebrightestsunisthepurestgun

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:18:52:05 น.

ลุ้นตั้งนานว่า บรึ๋ย คือใครอ่านมาจนกลางเรื่องถึงรู้ว่าคุณแร้หมายถึงคุณแม่

บรึ๋ยเราก็มีทักษะการบ่นนั่นเป็นธรรมดาคะ บางทีเรายังนึกอยู่ในใจเลยว่าอีกไม่กี่นาทีถัดมาแม่ต้องบ่นสิ่งที่เราคิดออกมาแน่ๆ ก็เป็นจริงอย่างที่คิด หรือจะพูดให้ทำอะไรทั้งที่เราจะทำอยู่แล้ว บางทีมีแอบเคืองเล็กน้อย แต่ก็เป็นเพราะเค้าห่วงเราอ่ะนะ

โดย: i_am_redangel

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:0:45:50 น.

ชอบค่ะ ชอบๆๆๆๆ

น่ารักที่สุดเลยยยย..ค่า

โดย: I am SeRaPh

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:1:03:59 น.

น่ารักและอบอุ่นมากๆค่ะ

สวัสดีค่ะ จขบ. และสวัสดี "บรึ๋ย" ของจขบ.ด้วยนะคะ

โดย: tu_bong

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:8:29:05 น.

ในวันแม่ที่ผ่านมาได้มีโอกาส ไหว้บรึ๋ย ด้วยการซื้อของที่บรึ๋ย ชอบ ค่ะ

ปล สบายดีค่ะพี่แร้ ถ้าพี่แร้ออกหนังสือเมื่อไร บอกหนูด้วยนะคะ หนูจะตามไปอุดหนุนนะคะ

โดย: HTK IP: 221.128.100.154 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:13:10:59 น.

วันหยุดไปเที่ยวไหนเอ๋ย..หนุ่มแร้ไฟ...??????????

เอากุหลาบแสนสวยมาฝากจ๊ะ..

ขโมยมานะนิ..!!!

โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya..

) วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:16:06:26 น.

ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อคนะคะ
เขียนได้ซาบซึ้งมากค่ะ เอาใจช่วยให้มีหนังสือเป็นของตัวเองในเร็ววัน ถ้าหนังสือวางแผงแล้วอย่าลืมบอกกันนะคะ

โดย: haiku

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:17:11:27 น.

อ่านไปก็อมยิ้มไปน่ารักนะคะ

ไม่ได้หายไปไหนแวะเข้ามาแอบดูคุณแร้ไฟอยู่บ่อย ๆเหมือนกันแต่ไม่ค่อยได้ทิ้งอะไรไว้ จะแวะเข้ามาอีกนะคะ

โดย: Lemon & Pepper

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:20:16:36 น.

:: :: ซาบซึ้งเลยทีเดียวค่ะคุณแร้ ประทับใจอีกแล้ว :: ::

หนังสือที่คุณแร้จะเขียน ต่อให้เป็นหมื่นเป็นพันหน้า บรึ๋ย ของคุณแร้ก็สามารถอ่านได้จนจบ อย่างไม่เบื่อเลยล่ะ ขอให้เขียนจบเร็วๆ นะคะคุณแร้

ว่าแต่ ทำไมใช้คำว่า บรึ๋ย หรอ มันฟังดูทะแม่งๆ พิกลอ่ะค่ะ แต่ก็.... บรึ๋ยก็บรึ๋ย

สบายดีนะคะ ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมตั้งนาน ^_^"

โดย: mini mini

วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:20:38:01 น.

“บรึ๋ย” ได้เยี่ยมจริงๆครับ .. เช่นนี้ สักวัน “บรึ๋ย” คงได้มีโอกาสอ่านหนังสือของคุณแร้แน่ครับ / “บรึ๋ย”หน้านี้ของคุณ เป็นบันดาลใจให้ผมนึกอย่างทำให้“บรึ๋ย”ของผมมีความสุขขึ้นบ้าง

โดย: lomocat

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:1:07:56 น.

เป็นบลอกที่ยอดเยี่ยมมากๆ เลยค่ะ

รักแม่ๆ

โดย: rebel

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:8:06:00 น.

น้ำตาไหลอ่ะ ซึ้งงงงงงงง

โดย: เรไร... IP: 203.209.28.155 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:9:05:10 น.

ถ้าคุณแร้ หน้าเหมือนแม่จริง ต้องหล่อแน่ ๆ เพราะแม่ สวย จังค่ะ

หุหุ หายกลับไปบ้านมานาน มะค่อยได้มาเยี่ยมมาเยือน สบายดีนะคะ

โดย: varissaporn327

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:9:24:45 น.

แวะมาทักทายค่ะ

โดย: ก้อนหินก้อนหนึ่ง

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:17:46:42 น.

สบายดีนะจ้ะ

โดย: Malee30

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:18:14:41 น.

เเหมเจ้า Binocular เนี่ย ชุดนี้โดนไปหลายเพลงเลยครับ ผมว่าเพลงเปิดอัลบั้มก็เพราะนะ เเต่จำชื่อเพลงไม่ได้เเล้วครับ เพราะโดนเจ้าเพื่อนตัวดีมันเเฮ๊ปงานชุดนี้ไป

...................

ถ้าพูดถึงเรื่องปากหนัก ผมเองก็เป็นครับ เเถมปากหนักไม่พอ การกระทำก็เเทบไม่ต่างกัน เพราะไม่เคยเเสดงความรู้สึกระหว่างลูกกับเเม่ออกมาเลย เป็นประเภทรักนะเเต่ไม่เเสดงออก ไม่รู้มีใครเป็นเเบบนี้บ้างหรือเปล่า

....................

วันหนึ่งผมเชื่อว่าคุณเเม่ของคุณเเร้น่าจะได้อ่านในสิ่งที่คุณเเร้เขียนเป็นหนังสือเเน่ครับ เเละน่าจะเป็นความภาคภูมิใจที่สุดด้วย

โดย: Dark Secret

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:23:42:36 น.

แหม...นึกว่าบรึ๋ยเป็นสาวที่ไหน

ฮี่ๆ

โดย: -S n o w G i r l-

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:9:36:14 น.

แวะมาทักทายค่ะ..... สบายดีไม๊คะ

โดย: largeface

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:16:40:54 น.

เห็นกระทู้คุณแล้วนึกถึงเพลงลูกทุ่ง
คนขี้อาย ของหนู มิเตอร์เอ๊ย เพื่อชีวิตสิ
ทุกทีเลย

โดย: อุ้มสี

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:22:44:27 น.

โดย: Jakaey

วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:2:34:23 น.

555 ยังไม่เลิกอายอีกเหรอ มารอบสอง ก็ยังอายอยู่เลยท่านจั๊กกาแร้ไฟฟ้า

โดย: Ta Pling

วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:9:19:56 น.

บรึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โดย: ดาริกามณี

วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:13:37:35 น.

เข้ามา บรึ๊ย ด้วยคนคะ

โดย: *-*topiw*-*

วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:16:53:30 น.

แวะมาลาก่อนกลับบ้านจ้า
สบายดีนะจ้ะ

โดย: ปลาสวย (pp_b23

) วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:18:22:06 น.

ไม่ได้เข้ามาทักทายเสียนานซาบายดีนะ

บรื๋ยของเราน่ะน่ารักสุดๆยังกะเป็นเพื่อนกันเลย คุยกันได้ทุกเรื่องกินข้าวด้วยกันดูหนังด้วยกัน

และเชื่อว่าบรื๋ยของทุกๆคนก็คงจะน่ารักเหมือนกันแน่ๆ

โดย: ณ มน

วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:12:47:07 น.

อ่านเกือบไม่จบ

ตาพร่าๆเพราะซาบซึ้ง
"บรึ๋ย"
ของคุณแร้จัง

โดย: prncess

วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:13:54:45 น.

...

คุณบรึ๋ยคงดีใจมากๆเลยครับที่ได้อ่าน

โดย: The Legendary Midfielder

วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:17:20:31 น.

แวะมาทักทายค่ะ
อิอิ

โดย: I am SeRaPh

วันที่: 25 สิงหาคม 2549 เวลา:20:32:04 น.

"บรึย" คือ เงา ของคุณแร้ไฟ ที่ไม่ว่าคุณแร้ไฟจะอยู่ที่ไหนก็จะมีเงานี้ติดตามไปด้วยเสมอ แม้ไม่ได้เห็นผ่านทางสายตา แต่ก็เห็นด้วยหัวใจเสมอ ไม่แปลกที่เราจะรู้เรื่อง "บรึย" น้อยกว่าใคร ทั้งที่สำคัญที่สุด วันนี้คงไม่พูดไรมากแค่อยากจะบอกว่า "รักแม่มากๆๆๆเช่นกันค่ะ" และก็ภูมิใจแทนแม่ด้วยน่ะค่ะ ที่มีลูกที่ขี้อายในบางเรื่อง แต่ก็กล้าหาญที่จะกล้าแสดงความคิด ตัวตนออกมา และก็ดีใจที่ได้รู้จักคุณแร้ไฟค่ะ และหวังว่า คุณแร้ไฟจะเฉลยให้เพื่อนคนนี้ฟังสักทีน่ะค่ะว่าทำไมถึงใช้นามปากกาว่า "คุณแร้ไฟ"

เพื่อนที่รักแม่เช่นกัน

โดย: ส้มโอ๋ IP: 124.121.16.56 วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:1:49:33 น.

ข้อให้ความไฝ่ฝันของคุณเป็นจริงไว ๆนะครับ ^^ เป็นกำลังใจให้

อ่านบล๊อคนี้แล้วรู้สึกดีมาก ๆเลยครับ

โดย: นธี

วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:4:16:40 น.

คิดถึงเลยแวะมาเยี่ยม จุว่าจุอ่านเรื่องนี้ นานแล้วนา แต่คงไม่ได้เมนท์ หรือเมน์แล้วไม่ได้ล็อคอิน

แต่อ่านอีกรอบ ก้รู้สึกดีๆ นะคะ

โดย: กระจ้อน

วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:21:00:11 น.

อ่านไปได้สักพักพอจะเดาได้ว่าต้องหมายถึงคุณแม่แน่ๆ แต่ก็ไม่แน่ใจนักเพราะคุณแร้ไฟใช้ชื่อที่ออกจะเหมือนผู้ชาย

เราเป็นหนึ่งที่ "ปากหนัก" แต่พอผ่านฝนมาหลายสิบฤดูกาลนั้น และคิดถึงวันหนึ่งที่เรากำลังจะก้าวออกไปเป็น "เมีย" เป็น "แม่" และชีวิตคนเรานั้นยิ่งสั้นลงขึ้นทุกวัน เราไม่อยากเสียใจหากวันหนึ่งจะมาถึงเราอาจไปก่อน หรือท่านออกไปก่อน เราไม่อยากเสียดาย

ฝากเม้นท์ฯไว้ว่า เชื่อว่าคุณแร้ไฟต้องมีหนังสือของตัวเองสักเล่มหนึ่งตามฝันแน่ๆ และเชื่อว่าใกล้ๆ นี้คุณแม่คุณแร้ไฟคงมีโอกาสได้รับรู้ถึงความรักจากปากคุณเองโดยไม่ต้องรออ่านจนถึงหน้าสุดท้าย

โดย: nuyo (CooKiiE

) วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:22:47:18 น.

หายไปไหนน๊า ไม่มาอัพบล็อค อิอิ คิดถึงน๊าตัวเอง

โดย: hypnosis

วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:11:30:49 น.

แวะมาทักทาย สวัสดีค่า

ตามประสาคนเข้าบ้านตัวเองไม่ได้

โดย: azamiya IP: 125.25.152.123 วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:11:40:47 น.

เรื่องราวน่ารักจังเลยค่ะ

โดย: วัฌชา

วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:14:40:27 น.

สุขสันต์วันหยุดอีกแล้ววววววววววว

โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya..

) วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:21:27:53 น.

อ่านแล้วอดที่จะทักทายเจ้าของบล๊อคไม่ได้ค่ะ

เขียนได้ดีจังเลย

โดย: เก๋ (KEZIA

) วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:22:04:52 น.