|
|
นักศึกษาปริญญเอก กับ ความเข้ากันได้กับอาจารย์ที่ปรึกษา
ชีวิตของนักศึกษาปริญญาเอกหลังจากเรียนจบ Course Work แล้ว
ก็คือการเข้าสู่การทำวิจัยในหัวข้อของใครของมัน
ทีนี้ล่ะก็
อาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละคนจะเป็นเรื่องที่สำคัญมาก
ไม่ใช่เราเป็นผู้เลือกอาจารย์ที่ปรึกษานะคะ
แต่อาจารย์ที่ปรึกษาต่างหากเป็นผู้เลือกเรา
เพราะบางทีท่านอาจจะเลือกเราตั้งแต่เราสอบเข้ามาแล้วก็ได้
ว่าหัวข้อที่เราสนใจจะศึกษานั้นน่ะ
เป็นหัวข้อที่ตัวท่านมีความชำนาญหรือเปล่า
ถ้าใช่...เราก็อาจจะโชคดี...
ได้รับเลือก
เรื่องพวกนี้อาจารย์ที่ปรึกษาแต่ละคน..
เค้าตัดสินใจมาแล้วค่ะ
ไม่ใช่เรา...
ของอาเจ้ฯ
บังเอิญ...ไปเข้าตา...ศาสตราจารย์ชาวต่างชาติ
ท่านได้รู้จักเราตอนมหาวิทยาลัยเชิญท่านมาสอน
แล้วตอนเรียนในห้องเรียน...ก็พยายามทำให้เต็มที่
เพราะตอนนั้น...ตอนที่เข้ามาเรียนป.เอก
โคตรอยากเรียน...อยากเรียนมาหลายปี
พอสอบติด..ก็ตั้งใจเรียนมากๆ
อาจารย์เกิดปิ๊งอะไรไม่รู้
เลือกอาเจ้ฯ เป็น Advisees
ตอนอาจารย์เลือก
อาจารย์ฝรั่งก็แค่บอกว่า
ยูสนใจจะให้ไอ..Consult งานวิจัยให้ยูไม๊
อาเจ้ฯ ก็งงๆ เว้ย
ว่ามันคืออะไรวะ
ก็ไปเล่าให้อาจารย์ที่ปรึกษาทั่วไป ซึ่งเป็นคนไทยฟัง
ว่า....
อาจารย์ฝรั่งบอกว่า...
ยูสนใจให้ไอ ดูงานให้ยูไม๊
อาจารย์คนไทยร้องกรี๊ดเลย
บอกว่า....อาเจ้ฯ โชคดีมากเลยนะ
ที่อาจารย์รับเอง
โดยที่มหาวิทยาลัยไม่ต้องไปหามาให้เจ้ฯ เลย
แล้วอีกอย่าง
ศาสตราจารย์ท่านนี้....เก่งระดับต้นๆ ของโลก
นักศึกษาป.เอกหลายคนต้องเสนอตัวให้เค้าเลือกรับดูแลงาน
แต่อาเจ้ฯ โคตรโชคดี...
ศาสตราจารย์เลือกเลย...ไม่ต้องเสนอตัว
ศาสตราจารย์มาเมืองไทยบ่อยมาก
เนื่องด้วยความสามารถอันหาที่จะเทียบไม่ได้ของท่าน
และก็ด้วยความน่ารักเป็นการส่วนตัวของศาสตราจารย์
ทำให้มีคนรักท่านเยอะมาก
เวลาศาสตราจารย์ Consult งานให้
ก็จะ Consult อย่างละเอียด
ชนิดที่ว่า...ยิบ
เก็บทุกเม็ด
แล้วก็นิสัยอาจารย์อ่ะนะ
พอ Consult แกก็จะหันมาถามอีกทีว่า
ตกลงเมื่อกี้เราสรุปกันว่าไง
ยูลองอธิบายให้ไอฟังซิ๊....
บางอย่างเป็นเรื่องยากมาก
เพราะมันต้องฝ่าด่าน 2 ด่าน ก็คือ
ความยากในเชิงเนื้อหา
และความยากในเรื่องของภาษา
พอนานไป...ก็เริ่มชิน
เพราะฉะนั้น....อาเจ้ฯ อยากให้กำลังใจกับน้องๆ ที่คิดจะเรียนว่า
อย่าพึ่งท้อ...เพียงแต่เราต้องฝึกฝนบ่อยๆ ให้คล่อง
ไอ้ที่ว่ายาก...ก็จะไม่ยากไปเอง
อาเจ้ฯ คอนเฟิร์มค่ะ
หลายๆ ครั้งหลังจากที่ศาสตราจารย์กลับไปแล้ว
อาเจ้ฯ ก็จะงมอยู่กับตำรา
อ่านอยู่หลายเดือน
บางอย่างไม่เข้าใจ
ก็อีเมล์ไปถามอาจารย์
ถ้าไม่เข้าใจหนักๆ ก็จะ Skype คุยกัน
ซึ่งมันก็เวิร์คนะ
พอถึงเวลาที่อาจารย์มา....อีกครั้ง
เราก็อยากดูแลศาสตราจารย์กลับคืนบ้าง
ก็จะดูแลด้วยการพาไปทานอาหารอร่อยๆ
ศาสตราจารย์ชอบทานข้าวซอยมากๆ
อาเจ้ฯ ก็จะพาศาสตราจารย์ไปทานร้านข้าวซอยลำดวน
ร้านนี้เป็นร้านโปรดของศาสตราจารย์ค่ะ
ศาสตราจารย์ไปทานจนเจ้าของร้านจำได้แล้ว
อาเจ้ฯ จำได้ว่าศาสตราจารย์ชอบทานเก็กฮวย
แล้วออกเสียงสั่งเด็กเสิร์ฟได้เก่งมาก
ไปนั่งร้านไหน...เด็กเสิร์ฟอมยิ้มกันทุกคน
รวมถึงศาสตราจารย์ให้กำลังใจในการเรียนเสมอมา
แม้กระทั่งตอนที่อาเจ้ฯ ถอดใจจะเลิกเรียนป.เอก
เพราะมันเรียนหนัก...และอาเจ้ฯ ก็เหนื่อยมากกับการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย
มันหนักจริงๆ .... หนักกว่าชาวบ้านเค้า....
คนอื่นเค้าเรียนกันอย่างเดียวไม่ต้องทำงาน...เค้ายังแย่เลย
นี่เจ้ฯ ทั้งทำงาน..ทั้งเรียน...แทบตาย
คนอื่นเคยพูดว่าลับหลัง...ว่า
อาเจ้ฯ กับเพื่อนที่เป็น Advisee อีกคนประจบศาสตราจารย์
ชอบพาอาจารย์ไปทำนู่น..ทำนี่..กินนั่น..กินนี่...
จนอาเจ้ฯ รู้สึกไม่สบายใจ
เพราะนิสัยเจ้ฯ ชอบดูแล ชอบ Take Care
แล้วศาสตราจารย์ก็เป็นต่างชาติ...บางทีเค้าก็ทำอะไรเองไม่ได้
เช่น....ไปซื้อยาที่ร้านขายยา...เภสัชกรไม่เข้าใจแก
อาเจ้ฯ ก็ต้องไปกะศาสตราจารย์ด้วย...ไปเป็นโซ่...
ม่ายช่าย....ไปเป็นล่าม
มีวันนึงไม่สบายใจ
ก็เลยไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาคนที่สอง
ซึ่งเป็นคนไทย...ถึงเรื่องนี้
อาจารย์ที่ปรึกษาคนไทยบอกว่า
อาเจ้ฯ ทำถูกแล้ว....
นอกจากเราจะรับผิดชอบในเรื่องงานของเราแล้ว
เรายังต้องดูแลศาสตราจารย์ในเรื่องอื่นๆ ด้วย
เพราะเค้ามาต่างบ้านต่างเมือง
และเค้ามาอยู่แต่ละครั้งก็อยู่นานเป็นเดือน
ซึ่งเค้าต้องการความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ แน่
ถ้าหากอาเจ้ฯ เอาแต่ตักตวงในเรื่องงานของตัวเองอย่างเดียว
อาเจ้ฯ ก็เห็นแก่ตัวมากๆ
เราควรจะ Take Care อาจารย์กลับบ้าง
ใครจะพูดอะไรก็ไม่ต้องไปสนใจหรอก
เพราะเราคิดดี...ทำดี...ให้ทำไปเหอะ...
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...
เพื่อนคนอื่นจะว่ายังไงเจ้ฯ ไม่สน
ก็ดูแลศาสตราจารย์สม่ำเสมอ
เวลาเรียน...ก็เรียนกันเต็มที่
บางทีหน้ามันแผล่บเลย
เพราะมันเรียนกันหนักจริงๆ
ไม่มีเวลาเติมแป้งเติมลิปสติกเลยกู 
พอเลิกเรียนแล้ว
ศาสตราจารย์ก็ไม่รู้ว่าไปกินอะไรตรงไหน....และอะไรอร่อย
พวกเราก็ชอบชักชวนศาสตราจารย์ไปหาไรกินกัน
เพราะแกชอบอาหารไทยมากกกกกกกก
มาครั้งนี้.....ศาสตราจารย์มาพร้อมกับสาวน้อยคนนี้
น่ารักมากๆ
ศาสตราจารย์สอนทั้งวัน...บางวันสอนเลิกเย็นจนถึง 5 โมงเย็น
แกก็ห่วงสาวน้อยคนนี้...ว่าจะเหงา
อาเจ้ฯ และเพื่อนอีกคนที่เป็น Advisee ก็จัดการพาสาวน้อยไปเที่ยว
อาเจ้ฯ ก็มานั่งคิดติ๊กต่อก
พาไปไหนดีหว่า...
อาเจ้ฯ นึกไม่ออก....ว่าจะไปไหนดี
ก็เลยพาไปดูหลินปิง...ที่สวนสัตว์เชียงใหม่ซะเลย 
สาวน้อยกรี๊ดซะไม่มี.....
ปลื้มหลินปิงมาก.....
ยืนมองหลินปิงกินไผ่...ตาแวววาวเลย
อีกอย่างนึงคือ
She เป็นเด็กที่น่ารักมาก
ไม่ดื้อเลย...พูดรู้เรื่องมาก
ตอนไปรับที่โรงแรม
พอดีติ๊ก กลิ่นสี พักที่เดียวกับสาวน้อย
ถามเพื่อนอาเจ้ฯ ว่า...ลูกสาวเหรอครับ...
น่ารักจัง 
She เขินเวลาถ่ายรูป
เพราะตอนนั้นยังไม่คุ้นเคยกันมาก
แต่เป็นเด็กฝรั่งอ่ะนะ...ก็อยู่กับคนแปลกหน้าได้
อาเจ้ฯ ได้รับอภิสิทธิ์ดูแลสาวน้อยหลายครั้ง
จนตอนนี้เป็นเป็นเพื่อนกันซะแล้ว 
เพราะชอบอะไรเหมือนๆ กัน...วัยใกล้กัน
เวลาเล่นด้วยกันก็สนุกกัน....หยั่งกะเพื่อนร่วมชั้นเรียนเลย
อาจารย์ที่ปรึกษาคนไทยบอกอาเจ้ฯ ว่า
นักศึกษาปริญญเอก..นอกจากจะเข้ากับอาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเองในเรื่องงานแล้ว
ยังต้องไปกันได้ดีในทุกๆ เรื่อง
อืมม์...อาเจ้ฯ คิดว่ามันจริงแฮะ.....
แต่มันบังเอิญตรงที่ว่า
ทั้งศาสตราจารย์และครอบครัว
รวมทั้งสาวน้อยคนนี้....น่ารักมาก
กุมหัวใจเจ้ฯ ไปทั้งดวงแล้ว
| Create Date : 06 มกราคม 2556 |
| Last Update : 6 มกราคม 2556 23:39:40 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2154 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: WonOccNU  วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:9:18:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [
อยากบอกว่าพอพันทิปเปลี่ยนระบบ หนูหากล่องข้อความไม่เจอ ไม่รู้มันหายไปอยู่ไหนอ่ะค่ะ เลยรออาเจ้ฯ อัพเดท แล้วนู๋จะได้เข้ามาเม้นต์
เด็กน้อยน่ารักจังเลย เหมือนลูกครึ่งไทย