BlogGang.com : : อาเจ้ของน้องๆ :

สิ่งที่ค้นพบ...เมื่อเวลามันผ่านไป

คิดอยู่นานหลายวัน
ว่าจะเขียนถึงเรื่องนี้ดีไม๊...
แต่รู้สึกแย่ๆ..ซะจน
ไม่เขียนไม่ได้

อาเจ้ฯ คุยกับคนรู้จักคนนึง
ว่า..กำลังเขียนตัวเล่มอยู่
แล้วอยากหาอะไรทำ...
เพราะมันเบื่อน่ะค่ะ
เราจมอยู่กับงานเขียนยากๆ เป็นเวลานาน
มันเอียนมากกกก

อยากมีอะไรทำแก้เบื่อ
แค่นั้นเอง

แล้วคนนี้...เค้าก็โทรมานัดเจออาเจ้ฯ
นัดวันออกพรรษาซะด้วย
ถามว่า..จะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ
อ๋อ..เรื่องงานนั่นแหล่ะ

อาเจ้ฯ ลังเล เพราะอยากกลับบ้านไปทำบุญออกพรรษากับคุณแม่
คุณแม่บอกว่า..ไม่เป็นไรหรอกลูก
มีนัดก็ไม่ต้องมาก็ได้....
ไปคุยธุระเหอะ
เดี๋ยวว่างหนูค่อยกลับมาทีหลังก็ได้นี่...

คืนก่อนวันนัด
คนนัดก็แมสเสจมาบอกว่า...ขอเลื่อนจากเช้าไปเป็นบ่าย
แต่ไม่ได้บอกว่าสถานที่นัดเจอน่ะ...ที่ไหน
โดยไม่ได้ถามชั้นซักคำ...
ว่าชั้นว่างไม๊...

เช้าวันนัด....
คนนัดก็เนียนมาก....ไม่ติดต่อมาว่าจะนัดที่ไหนซักที
จนถึงเวลานัดก็แล้ว...ยังเงียบกริบ

อาเจ้ฯ ทนไม่ไหว
ก็โทรไปถามเองเลยว่านัดที่ไหน
ถึงได้ตอบมาว่า...ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านเค้า
ถามชั้นซักคำไม๊...
ว่าสะดวกหรือเปล่า....

อาเจ้ฯ พยายามถามคร่าวๆ
ว่าที่จะคุยงาน..เรื่องอะไร
ถามตั้งแต่เค้าโทรมานัดครั้งแรกแล้ว
คนนัดไม่ยอมตอบ..พูดจาบ่ายเบี่ยง
บอกว่าขออธิบายทีเดยวเลยดีกว่า

ในที่สุดก็เจอกันจนได้
ผลสุดท้าย...งานที่เค้าบอกว่าอยากจะมาคุยด้วย
คือ..ให้ช่วยไปเป็นเซลล์ สำหรับขนส่งเครื่องจักรในโรงงานอุตสาหกรรม
ฟังแล้วเพลียจิตสุด
นี่เหรอ...ที่บ่ายเบี่ยงไปมา
ไม่ยอมเล่าน่ะ

อาเจ้ฯ ใช้เวลาฟังเค้าเล่าธุรกิจที่เค้าจะทำ
โดยให้อาเจ้ฯ ช่วยเซลล์ให้
ทั้งหมดแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
ก็รีบขอตัวกลับ

อาเจ้ฯ ไม่ได้ดูถูกงานนะคะ
แต่ฟังแล้วรู้ทันทีเลยว่า....
มันไม่ใช่งานที่เราถนัด
และมันไม่จำเป็นต้องใช้ความรู้ระดับปริญญาเอกไปทำก็ได้

แล้วก็นึกถึงคำพูดของคนนี้
เค้าพูดว่า...ทำงานอย่างอื่น..มันแก้เบื่อได้ แต่ไม่รวยหรอกอาเจ้ฯ
ตอนได้ยินก็ค้านในใจทันทีเลย....
ว่าไม่ใช่..

ชีวิตชั้น..
ไม่ได้เกิดมาเพื่อหวังความร่ำรวย
แต่ชั้นหวังการใช้ชีวิตให้คุ้มค่า...
ให้มีประโยชน์กับตัวเองและคนอื่น
ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ
เงินทองมันไม่ได้สำคัญสำหรับชีวิตชั้น...ขนาดนั้นหรอก

แต่มารยาทสังคม
ก็ทำให้อาเจ้ฯ ตอบไปว่า
ขอคิดดูก่อนละกันนะคะ..
แล้วก็รีบขับรถออกมาจากห้างนั้นทันที

ระหว่างขับรถออกจากห้างฯ
ก็มีคน..คนหนึ่งโทรเข้ามา
เป็นคนที่ไม่ได้สนิท...แค่คนรู้จัก
บอกว่าเค้าได้เลื่อนตำแหน่งใหญ่มาก

เค้าบอกว่า
อาเจ้ฯ มากรุงเทพฯ เมื่อไหร่ช่วยบอกพี่หน่อยนะ
อาเจ้ฯ ก็เลยถามว่า...ทำไมเหรอคะ
พี่จะรบกวนให้มา Consult พี่หน่อยว่า
พี่ควรจะต้องทำอะไรบ้าง
เพื่อให้หน่วยงานของพี่ เป็นที่รู้จักมากๆ ขึ้นไปอีก
พี่จะได้เลื่อนขั้นอีกครั้งนึงเร็วๆ

ฟังแล้วจุกสุดๆ
กูกำลังเจอกับพวกต้องการเอาหน้ากับเจ้านาย-อย่างร้ายกาจ
อาเจ้ฯ ก็เลยตอบไปอีกว่า..
ขอโทษนะคะพี่...
พอดีตอนนี้อยู่เชียงใหม่...ไม่ค่อยมีธุระลงไปกรุงเทพฯ เลยค่ะ
ไว้ถ้าลงไปเมื่อไหร่จะบอกนะคะ

เฮ้อออออออออออออออออออออ
เป็นวันที่รู้สึกแย่จัง
เพราะรู้สึกเหมือนว่า...
แต่ละคนที่เข้ามาคุยวันนี้
ต้องการผลประโยชน์ของตัวเอง...แต่ใช้อาเจ้ฯ ให้ทำให้มัน

เล่าให้คุณแม่ฟัง
ว่าเสียเวลาเปล่าเลย
รู้งี้กลับไปทำบุญออกพรรษากับเธอดีกว่า...

อาเจ้ฯ ถามคุณแม่ว่าทำไมคนพวกนี้...ถึงมาแบบนี้กับหนูนะ
คุณแม่บอกว่า
เพราะหนูเป็นคนไม่คิดร้ายกับใครไง
หนูมองอะไรสวยงาม...
และหนูก็เป็นคนมีน้ำใจกับคนอื่น
คนไหนที่นิสัยแย่ๆ หน่อย
ก็จะแสวงหาผลประโยชน์จากเราได้ง่ายๆ

ทีนี้มันขึ้นอยู่กับเราแล้วนะ...
ว่าเราจะจัดการกับคนพวกนี้ยังไง
อาเจ้ฯ ก็เลยมาได้คิด
ว่า...มันจริงอย่างที่คุณแม่พูด
อาเจ้ฯ มักจะช่วยอะไรที่เราคิดว่าเราช่วยเค้าได้เสมอ
ไม่ค่อยปฏิเสธใคร...
จนโดนคนอื่นเอาเปรียบอยู่บ่อยๆ

เวลาไปเล่าให้ใครฟัง
ไม่ค่อยมีคนเชื่อนะ...
เพราะเราแม่ง...หน้าตาร้ายยยยยยยย
เหมือนว่า...
มึงน่ะแหล่ะ...อีตัวดี...ตัวแกล้งชาวบ้านเค้า

พอถึงจุดนี้...
มันก็ทำให้อาเจ้ฯ ต้องกลับมานั่งคิดว่า
เราจะทำอะไรให้ใคร
หรือจะช่วยอะไรใครเค้า...
เราต้องมองจุดที่เราไหวด้วย
ไม่ใช่ช่วยเค้าไปทุกเรื่อง...

เพราะผลสุดท้าย
คนที่รู้สึกแย่...
และรับไม่ได้กับความเห็นแก่ตัวของคนอื่น
ก็คือ...อาเจ้ฯ เอง

และคนที่ต้องมานั่งฟังอาเจ้ฯ เล่า
ก็คือ คุณแม่อีกเช่นกัน...
สงสารป้าแกเนาะ...

Create Date : 22 ตุลาคม 2556

0 comments

Last Update : 22 ตุลาคม 2556 22:11:52 น.

Counter : 1066 Pageviews.