ตุลาคม 2549

1
2
3
4
5
6
7
8
9
11
13
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
ลมตะวันออกกรรโชกแรง
“ลมตะวันออกกรรโชกแรง เรือเล็กควรงดออกจากฝั่ง”






------ สี่สิบแปดชั่วโมงหลังวันเกิดปีนี้ --------

ใครบางคนบอกว่าอารมณ์ของเราเหมือน “ลม”
บางครั้งลมพัดเย็นดี บางครั้งก็เป็นลมกรรโชก
นึกจะทำอะไรก็ทำมันปุบปับเดี๋ยวนั้น
หรือจะไม่ทำอะไรก็ไม่ทำขึ้นมาเฉยๆ ในหลายครั้ง
เมื่อใดที่อารมณ์ไม่ดี ก็จะมีคนเย้าเล่นเอาว่า…
“ลมตะวันออกกรรโชกแรง เรือเล็กควรงดออกจากฝั่ง”

สี่สิบแปดชั่วโมงหลังวันเกิดปีนี้
กับเพลงโปรดหลังจากที่ดูหนังโปรด…
Chunking Express ถูกเปิดดูเป็นรอบที่นับไม่ถ้วน
California Dreamin’ ถูกเปิดฟังหลังจากหนังจบ
เป็นรอบที่นับไม่ถ้วน อีกเช่นกัน

ย้อนหลังไปเมื่อสี่สิบแปดชั่วโมงก่อนหน้า
เช้าของวัน... ไม่ใช่สิ ต้อง ตั้งแต่เที่ยงคืนของวันวาน
มีแมสเสจจากเพื่อนรัก “สหายสุราปีขาล”
ส่งข้อความมาอวยพรก่อนใคร ประโยคเก๋ไก๋นั้นมีอยู่ว่า
“ใดใด ในโลกล้วนมีที่มาโชคดีที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์
แต่ก็ยังโชคร้ายที่ไร้คนที่เรารัก และ (ก็) รักเรา (จริง)
ขอให้แกโชคดีเป็นพิเศษ Happy Birth Day”
เป็นข้อความที่ไม่รู้ว่าคิดเองหรือเปล่าเหมือนกัน
แต่ก็อนุมานว่าน่าจะใช่ เพราะอย่างน้อย
วิญญาณนักเขียนก็คงเข้าสิงบ้าง
ในยามที่แอลกอฮอล์เข้าปากเพื่อนคนนี้...



------- วันเกิดปีนี้ --------

มีสายทางไกลจากซิดนีย์และเดนเวอร์
มีคำอวยพรจากเพื่อนสนิท,
มีนักศึกษาฉลองวันเกิดให้ด้วยเค้กก้อนโต
คนที่เคยบอกว่า “จะมีอะไรนักหนาก็เกิดอยู่ทุกปี”
ก็ยังอุตส่าห์โทฯ มาอวยพรวันเกิด,
และมีข้อความมากมายจากมิตรสหาย Pantip BG
ที่แม้จะเป็นเพียงแค่มิตรภาพจากโลกไซเบอร์
แต่กับบางคน....ก็ยัง “เป็นมิตร” ด้วยความจริงใจ

ข้อดีของวันเกิดปีนี้คือ
เป็นวันที่มีใครบางคนที่เราลืมเขาไปแล้วติดต่อกลับมา

สี่สิบแปดชั่วโมงถัดมา....
นั่งมองกระทะไฟฟ้าสีแดงก่อนตัดสินใจเสียบปลั๊ก
ประโยชน์เพียงอย่างเดียวคือ “ต้มน้ำชงกาแฟ”
เท้าพาดวางบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ แสงโคมส่องลงมาบนหัว
เดสทอปแบ็คกราวน์เป็นรูปของคนที่เกิดวันที่ห้าเดือนสิบเอ็ด
ซึ่งอยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยกิโลเมตรฝั่งหัวเมืองตะวันออก

ไม่มีคำพูด ไม่มีข้อความ ไม่มีการโทรฯ กลับ
และไม่มีสิ่งใดนอกเหนือไปจากความเงียบจากคนคนนี้
หากมองในอีกมุม “วันเกิด” ก็เป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง...
แต่เราไปตั้งค่าว่ามันคือวันพิเศษ
มันจึงเป็นวันที่เหงาเป็นพิเศษ...

เขาคนนี้ก็เหมือนกัน
เมื่อเรา “ตั้งค่า” ว่าเขาคือคนพิเศษ
เราจึงคาดหวังเป็นพิเศษจากคนพิเศษเช่นกัน
นี่อาจเป็นของขวัญของพระเจ้าเพื่อเตือนว่า
“พบพาน ผูกพัน พลัดพราก เป็นของคู่กัน”

เดสทอปแบ็คกราวน์ถูกเปลี่ยนแล้วในวันนี้



----------------- เล่มที่โปรด ----------------

หนังสือทั้งหมด ถูกขนมากองไว้ตรงหน้า
ความสุขอย่างหนึ่งในวันที่เศร้าจัดแบบวันนี้คือ
การจัดเรียงหนังสือบนชั้น บางครั้งแค่เพียงหยิบสลับจับ-
ไปวางอีกที่หนึ่ง หรือบางทีก็เลือกเล่มที่เคยอ่านนานแล้ว
ออกมาเปิดดู... บางอย่างที่ซุกอยู่ บ่งบอกระยะเวลา
และความรู้สึกที่ผ่านไปแล้วเป็นอย่างดี…
หนังสือที่ถูกเลือกมาสองเล่มคือ “มาเฟียก้นซอย”
ของพญาอินทรีย์หนุ่มตลอดกาลแห่งทูนอินการ์เด้น
ฉบับพิมพ์ครั้งต้นๆ ที่กระดาษเก่าเหลือง
เล่มเดียวกับที่สัญญากับ “โจ้ วชิรา” แห่งอะเดย์ว่าจะหาให้
บัดนี้หนังสือเล่มดังกล่าวอยู่ในมือแล้ว
เพียงแต่ ท่านพี่วชิรา อาจไม่ต้องการมันแล้วในวันนี้
ส่วนอีกเล่มเป็นของนักเขียนที่ “อาคเนย์” บอกว่า
“อ่านงานของเขาแล้วทำให้มีแรงบันดาลใจที่จะเขียน”
นั่นก็คือ มุราคามิ ฮารุกิ... และหนังสือเล่มที่เลือกมาคือ
“Hard-Boiled Wonderland and the end of the world”
หนังสือสองเล่มที่แตกต่างอย่างสุดขั้ว
แต่โดดเด่นน่าสนใจกันคนละแบบ...

ดังนั้นแล้วทุกครั้งที่หัวใจเศร้าหม่น...
จะไม่เขียนเรื่องสั้น ไม่เขียนบันทึก และจะไม่
แม้แต่แตะต้องสิ่งที่ทำให้ “จดจำ” ความเจ็บนั้น
แต่จะเลือกอ่านหนังสือ อ่านทุกเล่มที่มีให้อ่าน
จำนวนเล่มหนังสือที่อ่านจบ จะบอกระยะเวลา
ของความหม่นเศร้านั้นได้เป็นอย่างดี....



--------------- คนพิเศษ ------------------

“คนพิเศษ” คนเดียวที่เข้ามาพลิกเหรียญเปลี่ยนชีวิต
คนเดียวกับที่เป็น “แรงบันดาลใจ” ในการใช้ชีวิต
คนเดียวที่ทำให้ “โลกนี้น่าอยู่ขึ้น”
ตลอดปีที่ผ่านมา... ถ้าไม่มีคนคนนี้ …
ก็จะไม่เห็นเรายิ้มและหัวเราะได้มากถึงเพียงนี้
แต่ในมิตรภาพระหว่างเราคือ “เพื่อนที่ดี”
ดังนั้นแล้วคนเป็น “เพื่อน” จึงต้องทำทุกทางเพื่อที่จะ
“รักษาเพื่อนและรักษาใจ” ไปพร้อมๆ กัน

เขาไม่ได้จากไปไหน เราต่างหากที่ต้องไป
เขาไม่ได้ทำร้ายจิตใจเรา
แต่เราต่างหากที่จำเป็นต้องทำร้ายจิตใจตัวเอง
และเราเองก็เชื่อว่าเขายังให้กำลังใจ…
เพื่อให้เรา “ทำใจ” ให้ความรู้สึกทั้งหมดนั้น
“สะอาด” และเหลือเพียงความเป็นเพื่อนจริงๆ
เพื่อที่ในวันหนึ่งนั้นเราจะได้พูดอย่างเต็มปาก
ว่า “คนนี้คือเพื่อนแท้ของเรา...”

วันนี้เป็นวันที่เศร้า...
เศร้าเพราะนับแต่นี้ไปจะไม่มีคนที่เป็น “แรงบันดาลใจ”
เศร้าที่ต้องปรับเปลี่ยนความรู้สึก
และเตือนตัวเองไปพร้อมๆ กันว่า
“รักแล้วไม่อาจอยู่ร่วม จะดิ้นรนให้เจ็บปวดไปทำไม”

ไม่รู้ว่าจะเศร้าอย่างนี้ไปนานแค่ไหน....
แต่การรักษาใจ – ต้องใช้เวลา...


------------- กาแฟผสมน้ำตา --------------

จิบกาแฟผสมน้ำตาที่รสขมและเค็มปร่าปนกัน...
แล้วไพล่นึกไปถึงใครบางคนที่เคยค่อนแคะว่า
“จะกินให้อิ่มเลยหรือ ลดลงบ้างเถอะนะกาแฟ
มันไม่ดีต่อสุขภาพนักหรอก” ใครบางคนที่เคย
ผ่านเข้ามาเป็น “คนพิเศษ” แล้วจากไป
บนหนทางสายยาวไกลที่เขามา....

ถ้วยกาแฟใหญ่ขนาดใกล้เคียงชามข้าวต้ม
กาแฟซึ่งมักจะถูกชงไว้เต็มถ้วยเสมอ
โดยเฉพาะในตอนเช้าที่มักจะไม่มีเวลากิน –
กาแฟที่ชง จึงเพียงได้ดมกลิ่น
เพื่อที่ว่าในค่ำนั้นจะต้องกลับมาเททิ้ง
กาแฟชืดๆ มักจะไร้ค่า...

ฟัง California Dreamin’ ซ้ำไป ซ้ำมา
อ่านหนังสือ “เดียวดายอย่างโรแมนติก”
เป็นรอบที่... มากกว่าสาม
ถ้อยความบางประโยคในหนังสือ
ยังกรีดใจเล่นอย่างเลือดเย็นเช่นเคย...

“ลืม เพื่อตอบแทนการถูกทอดทิ้ง
ทอดทิ้ง เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ”



----------- ในโลกของความจริง ----------


เราไม่อาจรัก คนที่เราไม่รักได้
เรื่องราวทั้งหมดนี้ก็เช่นกัน... /


Dari 30.10.49:11.50 PM





Create Date : 31 ตุลาคม 2549
Last Update : 9 ธันวาคม 2549 10:25:31 น.
Counter : 738 Pageviews.

1 comments
  
อ่านแล้วเจ็บว่ะ เจ็บลึก
โดย: Kala_mydog วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:29:15 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาริกามณี
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



Just Do it :


* มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้

* เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์
รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้)
ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้)
ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้)
ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี)

* เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์
* เป็นแฟน คาราบาว
* เป็นกิ๊ก เฉลียง
* ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา
สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง

* การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง
อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต

* หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส,
รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ