กินดักแด้หนอนไหมมะ เดี๋ยวได้มาเมื่อไรจะโทรเรียกให้มาเอา

  

เราไม่นับ ทราเบิล เป็นเพื่อนนะ
มันคือความยุ่งยากที่เราไม่ค่อยจะอยากต้อนรับสักเท่าไหร่
เหมือนเพื่อนร่วมงานที่เราเกลียดขี้หน้า เหมือนคนแซงคิว เหมือนคนเอาเปรียบเรา ฯลฯ
แต่เราก็ต้องหัดอยู่กับมันให้ได้ รับมือมันให้ได้ เพื่อให้ชีวิตเราดำเนินไปไม่ขลุกขลัก
มีมัน ก็อยู่ได้ไม่ถึงกับลำบาก
ไม่มีมัน ยิ่งสบาย อยู่ได้ ไม่อาลัย ไม่คิดถึง.....


เพื่อนสำหรับเราเป็นอะไรก็ได้ที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย
เราจะพูดไร ทำไรก็ได้ ไม่ว่าจะแย่สักแค่ไหนมันก็ไม่มีวันเดินไปจากเรา
บางครั้งที่ขัดแย้งกันสุดๆ จนไม่รู้จะทำยังไงดี
ก็แค่นั่งหันหลังให้กัน คั่นกลางด้วยความเงียบ.....แค่นั้นเอง
ไม่เคยคิดเดินหนีไปไหน ไม่เคยคิดจะทิ้งใครไว้ลำพัง....


เราเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมากๆ
เพราะเราแยกออกจากกันระหว่างเพื่อนกับคนรู้จัก
หลายคนที่พบเจอ คุยได้ สนิทได้ แต่ไม่เรียกว่าเพื่อน


.....
วันเวลาและเรื่องราวต่างๆมันจะคัดคนที่ไม่ใช่เพื่อนหล่นไปจากชีวิตเราให้เอง

  

เพลงเพราะโอ๊วโอว ^^

  

เราก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ทำเพื่อนหล่นหายไปเกือบหมด
แต่ยังไงซะ มีก็ยังดีกว่าไม่มี มีมากกว่าก็ยังดีกว่ามีน้อย
หากจะเป็นเพื่อน...กันจริง ๆ รอนิดรอหน่อยจะเป็นไรไป ว่าไม๊ ^_^

  

แวะมาทักทายค่ะ

  

"take care yourself" na

  

โอ้โห้...บล็อคเจ๊