๑. ที่จริง ความพ่ายแพ้มันก็ไม่ได้น่ากลัวเท่า ไหร่หรอก
เพราะถ้าวันนี้เราไม่แพ้ เราก็คงไม่รู้รสชาติของน้ำตา
แต่ถ้าแพ้แล้วไหวตัวทัน รีบลุกขึ้นมาใหม่
ถึงแผลจะเต็มตัวก็เหอะ มันก็เป็นความพ่ายแพ้ที่แข็งแกร่ง...
นั่นแหละคือชัยชนะ ~
๒. ความโกรธ - เกลียดชัง ทำลายทุกอย่าง
แม้แต่มิตรภาพดีๆ แต่หากเมื่อเวลาผ่้านไป
สิ่งเหล่านี้คลายลง มิตรภาพดีๆ อาจกลับคืนมาก็เป็นได้
หรือไม่มีทางหวนกลับคืนอีกเลยก็เป็นได้เช่นกัน ~
๓.คำขอโทษ หากออกมาจากใจ
การให้อภัยก็หาใช่เป็นเรื่องยาก ~
๔. บางที, สำหรับคนบางคนก็เหมือนลูกโป่งสวรรค์
ถือไว้ ไม่หนักหรอก แต่เป็นภาระ ต้องระวังไม่ให้ไปถูกทิ่มแตก
นานเข้า อะไรที่คิดว่ามันเบาๆ มันก็หนัก.. และควรถึงเวลา "ปล่อย"
ตอนนี้ลูกโป่งสวรรค์ลอยไปแล้ว - แหงนคอตั้งบ่ามองอยู่พักใหญ่
เสียดายนะ แต่ไม่แน่ใจว่าเสียใจหรือเปล่า ~
๕. ระยะห่าง ความแตกต่าง หรืออะไรก็ตาม
ต่างไม่ใช่อุปสรรคใหญ่หลวงของความรักมากเท่ากับอีกฝ่ายไม่ได้รัก ~
๖. ความเชื่อใจ" ถ้าหากได้สูญเสียมันไป
บางทีเราก็อาจจะไม่ได้มันกลับคืนมา
หรือถ้าหากได้กลับมา มันก็ไม่มีทางที่จะเหมือนเดิม ~
๗. เตะหินก้อนเดิมครั้งที่หนึ่ง "คนเราย่อมผิดพลาดไ้ด้"
เตะหินก้อนเดิมครั้งที่สอง "อาจเผลอไปบ้างไม่ตั้งใจ"
เตะหินก้อนเดิมเป็นครั้งที่สาม "เจ็บแล้วไม่จำ" ~
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [
ปวดแปลบดีแท้...