Bloggang.com : cybrarian : มอดินแดงแห่งความหลัง 1

มอดินแดงแห่งความหลัง 1

๑.
ประตูมอด้านสีฐานซึ่งตอนหลังข้าพเจ้าได้ขนานนามว่าเป็นประตูมอที่ใหญ่ที่สุดในโลก ด้วยมันกว้างขวางขนาดที่เป็นทางเข้าออกของถนน ๔ เลน แต่วันนี้กลับคลาคล่ำไปด้วยรถยนต์ที่บรรทุกข้าวของ นับตั้งแต่เสื้อผ้าและสิ่งของที่จำเป็นจนถึงมอเตอร์ไซต์ที่ขนมาจากบ้าน

วันนี้เป็นวันรับน้องเข้ามอ.........

แม้จะยังอีกหลายวันกว่าที่จะเปิดเทอม แต่วันนี้มหาวิทยาลัยก็ประกาศให้นักศึกษาใหม่เข้าหอพักได้แล้ว มอดินแดงวันนี้จึงอึกทึกอย่างที่เห็น

ข้าพเจ้าเคยมาที่นี่แค่ครั้งเดียวในชีวิต คือตอนที่มารายงานตัวหลังจากที่ประกาศผลEnt’ ซึ่งก็เกือบไปแล้วที่จะไม่ได้มาเรียนที่นี่เพราะแม่ ไม่เห็นด้วยที่จะให้ลูกมาเรียนในที่ที่ห่างไกลจากบ้าน จากครอบครัว และที่สำคัญไม่มีเพื่อนคนไหนติดมหาลัยขอนแก่นเหมือนข้าพเจ้าสักคน

ข้าพเจ้าเป็นคนภาคกลาง ใกล้ๆกับกรุงเทพฯนี่แหละ แต่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เสียนาน นานเสียจนเอียนกับสภาพรถติด และความจอแจของกรุงเทพ เป็นที่สุด แม้จะเรียนจบสายวิทย์มา แต่เชื่อมั้ยว่า ตอนนี้ยังบวกเลขถูกๆผิดๆอยู่เลย แต่พระเจ้าก็ยังไม่ใจร้ายกับข้าพเจ้านัก เพราะสิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าพอจะได้หากิน เอาตัวรอดได้ก็คือ ดนตรีไทย ที่ข้าพเจ้าค่อนข้างมีฝีไม้ลายมืออยู่บ้าง และดนตรีไทยนี่แหละที่ส่งข้าพเจ้าให้มาถึงประตู มข.ในวันนี้

ความที่ลูกเรียนสายวิทย์พ่อกับแม่ก็เหลือเกิน......อยากให้ลูกเรียนหมอ ไม่ว่าจะเป็นหมอคน หมอฟัน หรือหมอหมา ไม่รู้หรือไงว่าลูกตัวเองสมองน้อยแค่ไหน ข้าพเจ้าต้องแอบเลือก คณะศิลปกรรม มข. สาขาดนตรีไทย ไว้เป็นอันดับสุดท้าย เพราะถึงอย่างไรข้าพเจ้าก็ยังอยากEnt’ ติดกับเพื่อนบ้าง ส่วนสามอันดับข้าพเจ้าก็จัดให้ตามใจท่าน

พอประกาศผลว่าติด มข. แม่ของข้าพเจ้าถึงกับลมจับ ร้องห่มร้องไห้เหมือนลูกจะไปรบที่อิรัก บ่นกระปอดกระแปดว่า “จะไปอยู่ยังไงแห้งแล้งขนาดนั้น จะกินข้าวเหนียวได้เหรอ แล้วน้ำล่ะมีมั้ย .....เคยเห็นมั้ยในทีวีดินแตกระแหง......จะไปทนได้ไง”

แต่ข้าพเจ้าก็ใจเด็ดพอยืนยันว่ายังไงก็จะเรียนให้ได้ พ่อก็คอยปลอบแม่ว่ามันคงไม่เลวร้ายเหมือนในทีวีหรอก จนวันรายงานตัวก็เหมารถกันมา ถึงได้พากันตาสว่างว่ามันผิดจากความคิดของเราแค่ไหน

นั่นครั้งแรกที่ข้าพเจ้ามาที่มอ แต่ก็ใช้เวลาไม่นาน ไม่ทันจะได้สำรวจอะไรดีนัก และที่สำคัญยังไม่เคยเห็นหอพักที่ตัวเองจะพักเลย

จะว่าโง่หรือว่าอวดดีก็ได้ ข้าพเจ้าตัดสินใจบอกพ่อแม่ว่าจะมาเข้าหอพักคนเดียว สะพายกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงซอด้วง แล้วก็เงินติดตัวพอไม่อดตายได้ ก็ขึ้นรถไฟมาลงที่สถานีขอนแก่นเพียงลำพัง ตอนแรกมันก็ใจฮึกเหิมดีอยู่หรอก แต่พอจะถึงขอนแก่นจริงๆ เกิดความรู้สึกเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูก
จะเข้ามอยังไง ยังไม่รู้เลย ........

ข้าพเจ้าลงจากรถไฟเดินเด๋อด๋าอยู่ที่ชานชาลา เห็นวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งใส่เสื้อยืดสีเดียวกันแบบเดียวกัน มีป้ายแขวนคอ ตีกลอง ร้องเพลง เต้นกันสนุกสนาน หนึ่งในคนนั้นเหลือบมาเห็นข้าพเจ้าเข้า ก็วิ่งจู่โจมมาทันที

“น้องใหม่รึเปล่าคะ เด็กมอขอป่าว?”

“ค..ครับ.มข.ครับ” ข้าพเจ้าละล่ำละลัก

“น้องใหม่ๆ..เฮ้ยน้องใหม่ๆ” เธอตะโกนเรียกเพื่อนกลุ่มนั้นแล้วก็ลากข้าพเจ้าเข้าไปลอดขอนไม้ใหญ่สัญลักษณ์จังหวัดขอนแก่นที่หน้าสถานี แล้วบอกให้นั่งลง ข้าพเจ้าทำตามอย่างว่าง่าย เพราะงง

“From K From K From KKU and Who and who are We can See can See Hey Ha Ha Ha We are KhonKaen........” เสียงบูมจากพี่กลุ่มนั้นทำเอาข้าพเจ้าขนลุกซู่

พอรายงานตัวเสร็จสรรพ ถึงได้รู้ว่าเป็นพี่ๆstaff ที่ออกมารับน้องตามสถานีรถไฟ บ.ขส. แล้วก็อาสาจะพาข้าพเจ้าเข้าไปส่งถึงหอพัก ซึ่งก็ทำให้คลายกังวลใจลงไปได้บ้าง

รถสองแถวสายแปดที่ถูกพี่ๆเหมาเข้ามา เคลื่อนผ่านประตูสีฐานช้าๆ ผ่านทิวสนที่เรียงรายอ่อนโอนล้อลม เป็นทางยาวตลอดสองข้างทาง ข้าพเจ้าสูดลมหายใจซึมซับเอาบรรยากาศใหม่ๆที่ไม่เคยเจอเหมือนจะขอจดจำวันนี้เอาไว้ตลอดไป

เมื่อล่วงผ่านประตูนั้นเข้ามาแล้ว ชีวิตของข้าพเจ้านับแต่นั้นก็เหมือนจะพบแต่สิ่งแปลกๆใหม่ๆที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ทั้งสถานที่แห่งใหม่ ผู้คน บรรยากาศ การดำรงชีวิต ความสนุกคึกคักของบรรยากาศการต้อนรับน้องใหม่ มันพาให้ลืมความกังวลใจต่างๆจนหมดสิ้น

...........(ต่อตอนหน้า)

เขียนเมื่อ 5 เม.ย. 48

Create Date : 27 มีนาคม 2549

Last Update : 29 มีนาคม 2553 2:44:58 น.

6 comments

Counter : 413 Pageviews.

ม.ซ. นี่คล้ายๆกับ มช.เลยแฮะ หุหุ

ป.ล.มาเยี่ยมศิษย์เก่ามอดินแดง จากศิษย์ปัจจุบัน มซ.เอ๊ย มช.ครับ เหอๆ

โดย: กลับมาแล้วคนดี

วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:58:38 น.

ศิษย์ก่า มข
ศิษย์ปัจจุบัน มช

อ่านแล้วเหงาๆ
เศร้าๆ
คิดถึงนะ
มอดินแดงที่รัก

โดย: นกน้อยล้อยบินมาเดียวดาย IP: 202.28.27.3 วันที่: 18 กรกฎาคม 2549 เวลา:18:07:21 น.

ศิษย์แก่ มข. มาชื่นมาชม ชาว มข. จ้ะ

โดย: ป้า หอ ๑๘ IP: 58.147.80.97 วันที่: 19 มีนาคม 2550 เวลา:1:04:56 น.

คิดถึงเชียร์กลางจังขนาดเพิ่งจะขึ้นปีสามนะเนี่ยยย

โดย: แพร IP: 202.12.97.117 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:1:29:07 น.

โหนี่ขนาดไม่ได้เรียนที่ มอ ข ยังรู้สึกได้เลยว่าเป็นยังไง

เสียดายมากที่ไม่ได้เรียนที่นั้น

อยากเรียนสุดๆๆ ไปเห็นมาแล้วน่าเรียนมากๆๆๆ

หึหึหึหึน่าจะเลื่อก ทำไมไม่เลื่อก คิดได้เมื่อสายไป

เศร้าจัง

โดย: ม.... IP: 202.176.114.109 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:13:22 น.

อ่านท่อนเพลงบูม แล้วขนลุกตามอ่ะค่ะ ไร้เหตุผลแต่รู้สึกขนลุกจริงๆ

โดย: Z. IP: 125.24.13.65 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:54:23 น.