เพื่อนผมคนนั้นคงเห็นสีหน้างงๆ ของผมจึงอธิบายว่า   เนื่องจากแถวนั้นมีประชากรเบาบางแต่ทางการก็ดันเป็นห่วงสวัสดิภาพของประชากรจึงติดสัญญาณไฟจราจรไว้   แต่ถ้าเป็นสัญญาณไฟแบบตั้งเวลาทั่วไป   ก็จะเกิดปัญหาใหม่ขึ้นมาคือคนที่ขับรถมาเจอไปแดงก็ต้องจอดรอทั้งที่ถนนด้านอื่นว่างควรจะได้ไป   จึงมีคนหัวใสคิดเอาเซนเซอร์มาติดไว้ตรงพื้นถนนตรงหน้าสัญญาณไฟ   ถ้าไม่มีรถผ่านไปมา   สัญญาณไฟทุกด้านจะเป็นไฟแดง   เมื่อมีรถมาจอดคร่อมบนเซนเซอร์   ก็จะได้สัญญาณไฟเขียวให้ข้ามแยกไปได้   ใครมาก่อนได้ไปก่อน

   นัยว่าวิธีนี้ดีกว่าการใช้วิธีวัดใจ   เนื่องจากออสซี่มักง่ายมีไม่น้อย

   ส่วนที่เพื่อนผมขยับรถเดินหน้าถอยหลังนั้นเพราะต้องการจะเล็งให้รถคร่อมเซนเซอร์แน่นอน

   เกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อ 2 วันก่อนขี่จักรยานออกจากบ้านมาแต่เช้าแล้วมาจอดรอข้ามแยกไฟแดงตรงปากซอยอยู่คันเดียว

   แต่รอแล้วรอเล่าผมก็ไม่ได้ไฟเขียวสักที   รอจนมีมอเตอร์ไซค์มาสมทบอีกสองคันก็ยังไม่ได้ไป   จนกระทั่งมีอาสาสมัครจราจรที่ไม่ได้เข้าเวรขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาแล้วคงเห็นพวกผม 3 คนทำหน้าตาหงุดหงิดอยู่   จึงอุตส่าห์จอดรถมาแก้โง่ให้ด้วยการบอกว่า   ปากซอยนี้เพิ่งเปลี่ยยนระบบใหม่   ไม่ได้ตั้งเวลาให้เปิดไฟเขียววนสลับกับถนนใหญ่   แต่ใช้วิธีฝังเซนเซอร์ไว้ที่พื้นถนนให้รถมาจอดคร่อมก่อนจึงจะได้สัญญาณไฟเขียว

   ทีนี้ปัญหาก็คือ   จักรยาน 1 คันและมอเตร์ไซค์ 2 คัน   รวมกันแล้วยังกระตุ้นเซนเซอร์ไม่ได้   ต้องมีรถมาจอดคร่อมเท่านั้นจึงจะกระตุ้นเซนเซอร์ได้

   ไม่รู้ควรจะดีใจกับเรื่องนี้ดีหรือเปล่า