อีกวันที่แสนธรรมดา
หนาวจัง ดึงผ้ามาห่มแล้วก็ยังหนาวอยู่ดี
อ้าวก็เปิดแอร์นี่นาเมื่อตอนค่ำยังร้อนเหงื่อหยดอยู่เลย
ลุกมาปิดแอร์เปิดหน้าต่างรับอากาศสดชื่นยามเช้า
แสงทองเรื่อๆสาดส่องจางจาง
ทางทิศตะวันออก แล้วจะบอกทำไมละเนี่ย ตะวันตกมั๊ง
นอนต่ออีกหน่อยเอาใจเจ้าตัวสันหลังยาว
สูดลมหายใจได้ในอีกวัน ดีจังที่ยังมีชีวิตอยู่ ดูมันคิด
บอกตัวเองว่านอนอิ่มเต็มตาแล้วก็ตื่นเถอะ
จะนอนกินบ้านกินเมืองหรืออย่างไร
เจ้ากาเหว่าวัยกระเตาะร้องกาวู้ดูน่าขัน
ที่รู้ว่ายังรุ่นเยาว์เพราะเสียงแหบห้าวไม่นุ่มนวล
โทนเสียงกระชากกระชั้นกว่าทุกตัวที่ร้องเรียกกันไปมา
หัดร้องเข้าไอ้หนูถึงคราวมีคู่จะได้ร้องเป็น
ลุกขึ้นแต่งชุดวอร์มออกเดินดุ่มๆมาตามถนน
เริ่มมีผู้คนออกมาวิ่งกันบ้างแล้ว ทักทายกันมาเรื่อย
ยกมือไหว้เขาบ้าง ยกมือรับไหว้บ้างไปตลอดทาง
มีเด็กปั่นจักรยานสวนทางมา
ตะโกนหวัดดีป้าแอม ใครนะใครหันไปมอง
เจ้าตัวกระเปี๊ยกสามหน่อก็มาปั่นจักรยานออกกำลังแต่เช้า
,
,
,
,
เดินสลับวิ่งจนถึงสวนสุขภาพ
มาเช้ากว่าเราอีกแน่ะ ต่างคนก็ออกกำลังไปตามถนัด
อากาศยามเช้าวันนี้ทำไมมันเย็นขึ้น
มิน่าเจ้าจักจั่นฝูงนั้นมันถึงสงบปากสงบคำ
ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ยินเสียงสักกะแอะ
เดินเร็วดีกว่าวิ่ง เห็นเขาว่าถนอมข้อต่อ เอาเดินก็เดิน
ก้าวยาวๆไปตลอดทางเลิกสอดส่ายมองไปข้างทาง
มองไปข้างหน้าอย่างเดียว
เดินไปนับก้าวไปเขาว่าเป็นการเจริญสติไปในคราวเดียว
เดินเร็วก็รู้เดินช้าก็ตามทันทุกย่างก้าว
,
,
,
,
อ้าวอะไรล่ะที่เหยียบไปเต็มเท้า
ดอกสีขาวๆตรงกลางมีสีน้ำตาลเล็กๆดอกกระจิริด
มองขึ้นไปเห็นเป็นช่อ ยังไม่รู้ว่าดอกอะไร
มองที่ใบชักจะคุ้นๆมองลำต้นมีตะปุ่มตะปั่ม เรารู้จักแน่
เจ้าตะคร้อหนามนี่เอง
,
,
,
,
มีแต่กล้องในโทรศัพท์โคลสอัพไม่ได้
กิ่งมันอยู่ไกล จะปีนไงไหว ไม่เป็นไร
หยิบดอกเล็กๆมาเก็บไว้ดอกคล้ายดอกพิกุล
ดมดูมีกลิ่นหอมอ่อนๆ นี่แหละหนาในระหว่างทางชีวิต
ก็หยุดแวะซ้ายแวะขวาเหมือนกัน
หยุดก็รู้ว่าหยุดทำอะไรก็ยังดี
เดินผ่านต้นมะกอกตอนนี้ใบร่วงจนโกร๋น
ใบอ่อนกำลังผลิออกมาเป็นตุ่มเขียวๆ เดินชมไปพลาง
แล้วก็ค่อยๆตะล่อมให้มาจดจ่อกับการเดินใหม่
รูปด้านบนคนใจดี นำมาให้ใช้ประกอบเรื่องราว
เลยนำมารวมไว้ เพราะภาพสวยจัง
บรรยากาศใกล้เคียงกับสถานที่จริงเลยค่ะ
ต่างกันเล็กน้อยตรงสีของใบไม้
,
,
,
,
มองไปข้างหน้าไม่เกินสองเมตร
ก้าวช้าก็รู้ก้าวเร็วก็ตามทัน ซ้ายขวาซ้าย ซ้ายขวา
จนครบห้ารอบ สูดลมหายใจรับอากาศบริสุทธิ์เข้าไป
เดินไปเดินไป ใส่ใจกับการเดิน
ระหว่างทางที่กลับผู้คนเริ่มพลุกพล่านมาจ่ายกับข้าว
มาหาของกินเล่น เดินเรื่อยๆเฉื่อยๆ
แวะไปซื้อขนมครกกับข้าวเหนียวหมูปิ้ง
น้ำเต้าหู้อีกถุงแล้วกลับบ้าน
ค่อยๆถอดออกทีละชิ้น ทีละชิ้น
พอเหอะผ่านตรงนี้ไป
เดินเข้าห้องน้ำ
อาบน้ำสระผมเปิดผักบัวราดรดไปทั้งตัว
ปล่อยให้สายน้ำซัดสาดเอาความเมื่อยขบทิ้งไป
จะอธิบายไปถึงไหนถูขี้ไคลลูบไล้ด้วยสบู่
แปรงฟัน เป่าผม นั่งอึ๊ย พอเถอะมันจะไปกันใหญ่
ละเอียดซะมากซะมายจะติดเรทเอ๊กซ์ ให้รู้สึกเกรงใจ
มาเล่าต่ออีกหน่อยเดี๋ยวหาว่าทำให้ค้างคาใจ
มานั่งจิบน้ำเต้าหู้ดูเก๋ไก๋จิบไปรดน้ำต้นไม้ไป ให้อาหารปลา
แล้วออกไปทำงาน วันนี้จะต้องสดชื่นไปทั้งวัน
เขียนอะไรต่อล่ะ ไม่มีนี่หมดแล้ว
ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะเพราะในแต่ละวัน
เป็นชีวิตที่เรียบง่าย
จะบอกว่าไปเที่ยวแอฟริกามาก็เกรงใจ
เพราะไม่ได้ไปไหนนี่นา มีน้องๆอยู่ภูเก็ต เชียงใหม่
โทรมาชวนบ่อยไป ที่พักทั้งการเดินทางฟรี
แต่เลิกไม่งาม ยามก็ไม่มี ก็เลยยังไม่ได้ไปสักที
คนมันรักบ้าน ความสุขคือที่บ้าน ไม่ชอบเดินทางไกล
ใกล้ๆไปเช้ากลับเย็นพอไหว
เป็นมาตั้งแต่เป็นเด็กแล้วอาการนี้
มีความฝันไว้ว่าอยากเดินทาง
แบบขับรถไปกับคนรู้ใจกลุ่มเล็กๆไปเรื่อยๆ
ค่ำไหนนอนนั่น
แวะชิมอาหารอร่อย ไปตลอดทาง
แวะเที่ยวไปทีละจังหวัด น่าจะเป็นแค่ฝัน
เพราะเวลาที่ตรงกันแทบไม่มีเลย
ไม่ได้ไปก็ไม่เป็นไร
มีความสุขในสิ่งใกล้ตัวไปก่อนละกัน
สาระหาไม่ค่อยจะเห็นนะคะ ในหลายวันมานี้
ลองหันไปดูว่าห้องนี้ห้องอะไร
เรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะแด๊ะแด๋ ของแน่อยู่แล้ว
มีความสุขในวันสุขและวันหยุดนะคะ
แอมอร
ท้ายเรื่อง เห็นว่าเป็นวันหยุด เขียนอะไรสบายๆตามแต่ใจ
ที่ตั้งใจว่าจะเขียนเลยพักๆไว้ หมดไฟขึ้นมาเฉยๆ
บันทึกอะไรเล่นๆไร้สาระในวันอากาศร้อนๆ
จิตใจจะได้เย็นสบาย
สดชื่นๆกันในวันหยุดนะคะ
ขอบคุณคุณอ๋อซ่าส์ที่นำรูปมาให้ประกอบเรื่องราว
วันนี้อยู่บ้านว่างมากไง มาเพิ่มลงไปอีกหน่อย
ขอบคุณในความกรุณา
อย่าลืมแวะมาคุยกันบ่อยๆนะคะ
| Create Date : 05 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 6 มีนาคม 2553 11:08:19 น. |
|
58 comments
|
| Counter : 1277 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
ได้เจิม
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
แค่กๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ดังไปโหน่ยค่าคุณแอมอร