Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
5 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
@>..... ^.^ ..... เปลี่ยนที่ใจเรา..ดีกว่ามั๊ย






วันนี้ระหว่างเคี้ยวมะม่วงน้ำปลาหวาน
เคี้ยวไปเปรี้ยวไป เกิดคันไม้คันมือ
อยากเขียนเรื่องที่ผู้เขียนได้สัมผัสใจตัวเอง
ในแต่ละวันที่ได้มานั่งทำงานอยู่ตรงนี้
เคยคิดว่าจะย้ายหนีไปอยู่จุดอื่น
คงต้องหนีกันร่ำไป คิดซะใหม่ที่นี่คือห้องทดสอบใจ



มีจดสถิติเอาไว้ วันนี้ผ่านวันนี้ไม่ผ่าน
พรุ่งนี้เอาใหม่ ตั้งใจใหม่
ขอบคุณทุกครั้งที่หลุดพ้นไปในแต่ละวัน
วางความพลุ่งพล่านให้ทันในแต่ละเสี้ยววินาที




แค่บันทึกเก็บเอาไว้อ่าน
ใครแวะผ่านมาถ้าองศาตรงกันใช้ได้ผลก็ยินดี
ใครบอกว่าไม่ใช่วิธีของตนก็ไม่ว่ากัน
วิธีบางอย่างก็เหมาะกับคนบางคนเท่านั้น
สิ่งที่ทุกคนต้องการคือผลที่ออกมา
ว่าจะแค่หายหรือว่าตายไปเลย








..
..

..

..

..



คนไทยใจดีเนอะ โดยเฉพาะสังคมเล็กเล็กที่เราอาศัยอยู่
ใครเจ็บใครตาย ลูกใครติดผู้ชาย ลูกใครติดยา
สามีใครไปมีบ้านใหม่ เรื่องส่วนตัวเป็นเรื่องส่วนรวม



ทุกคนรู้ดีกว่าเจ้าตัวต้นเรื่องอีก ใส่สีตีไข่กันสบายอุรา
แต่ก็อบอุ่นดีว่ามั๊ย
บ้านพักที่ทางหลวงจัดให้ก็เป็นห้องแถวทาวเฮ้าส์
เหมือนเป็นครอบครัวขนาดใหญ่
ใครตื่นดึกตื่นเช้าเรารู้หมด เสียงตดยังแอบได้ยิน





บางทีมาทั้งเสียงทั้งกลิ่น อยากให้อินว่าใกล้ชิดกันมาก
แม่บ้านก็มีหลากหลาย บ้างก็ว่างงานอยู่กับบ้าน
แต่งตัวสวยไว้รอสามี บ้างก็เลี้ยงลูกทำงานบ้านหัวฟู


บางคนรับจ้างเลี้ยงเด็ก บ้างก็เปิดร้านเสริมสวย
เปิดร้านอาหาร ไปทำงานประจำ
บางทีก็มีแอบสามีเข้าบ่อน วิถีแบบนี้มีทุกกองบิน
โชคดีที่ผู้เขียนมีงานประจำทำ




เวลาที่จะไปเสวนาประสาแม่บ้านจึงไม่ค่อยจะมี
แต่ก็หนีไม่พ้น เพราะสถานที่ทำงานมีไว้บริการคนในชุมชน
เขาก็เลยมีโอกาสมาเสวนาปราศรัยกับเราถึงที่ทำงาน





..แรกแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
เราจึงต้องนั่งตอบคำถามซ้ำๆเดิมๆทุกวี่วัน
เหมือนว่าเมื่อเจอหน้าคุณต้องถามแบบนี้นะห้ามถามคำอื่น
บางวันก็มีแอบหงุดหงิดคิดเรื่อยเฉื่อย
ก็ถามมาเลย เมื่อคืนฉี่กี่รอบ




จู่จู่ก็นึกขึ้นได้ว่าคนไทยเวลาเจอหน้ากัน
ก็อยากพูดทักทายสบายดีมั๊ย กินข้าวหรือยัง
ลูกเรียนอยู่ชั้นไหน สามีเป็นไง
ถามไปเรื่อย บางทีก็ไม่ได้ต้องการคำตอบหรอก
แค่อยากชวนคุย หรือถามตามมารยาท




ผู้เขียนก็มานั่งคิดว่าเราจะเปลี่ยนหัวข้อที่พวกเขามาถาม
ให้เป็นเรื่องเบาสมองที่เราไม่ต้องมีอารมณ์
อย่างอื่นตามมาได้ไหม บางเรื่องเขาไปแล้วเรายังขุ่นไม่เลิก
คิดได้ประมาณนี้ ก็เลยจัดหาทางออกให้ตัวเอง
จะได้ไม่ต้องมานั่งตอบคำถามน่าเบื่อซ้ำซากวันละสิบรอบ

...

...

...

...







..



เอาตู้ปลามาตั้งที่ทำงานค่ะ
มีคนให้ปลามาอีกที เจ้าปลานี่ละแวกนี้
ไม่ค่อยจะมีใครเขาเลี้ยงกัน
ก็เลยดูแปลกตา ปลาปอมปาดัวร์
ตั้งชื่อให้เสร็จชื่อปอมปอม อีกตัวป๋อมแป๋ม




เจอหน้า เอ๊ะปลาอะไรคะ อ๋อ ปอมปาดัวร์เหรอคะ
เลี้ยงยากไหมคะ มัน กินอะไรคะ
เปลี่ยนน้ำบ่อยไหม ซื้อมาจากไหน
ตัวละเท่าไหร่ ต้นไม้น้ำที่ใส่ไว้ต้นจริงต้นปลอม

...

...

...


รู้งี้ เอามาเลี้ยงซะตั้งนานแล้ว
เพราะถ้าเป็นเรื่องกุ้งหอยปูปลา ต้นไม่ใบหญ้า
ผู้เขียนตอบได้เป็นวันไม่รู้เบื่อ
จะซ้ำสักสิบยี่สิบรอบก็ยังสบายอยู่
เหมือนคนมีลูกเล็กใครมาถามเกี่ยวกับลูก
พูดได้ไม่รู้เบื่อเลยแหละ บางทีไม่ถามมีอยากเล่า
ก็คนมันรักน่ะ ...










..


คุณผู้ชายก็มีค่ะ วนเวียนถามอยู่เรื่องโยกย้าย
เรื่องขั้น เรื่องยศตำแหน่งอะไรเทือกนั้น
วิธีแก้เหรอคะ ก็ยกโน๊ตบุ๊คส่วนตัว
มาใช้ที่ทำงานหนึ่งเครื่อง มีเสารับสัญญานอีกหนึ่งชุด



คราวนี้หัวข้อที่ถามก็เกี่ยวกับราคา รุ่น ความเร็ว
แล้วก็เครือข่ายที่เราใช้ เว็ปไซด์ที่น่าสนใจ
เทคนิกอะไรก็ได้รู้กัน เปลี่ยนเป็นเราถามให้เขาตอบบ้าง
ก็สนุกแถมได้ความรู้อีก




เรื่องการทำบุญอีกอย่าง ปกติก็ชอบนะคะแต่ถ้ามากไปก็ไม่ไหว
ลองคิดดูสิคะ หมู่บ้านขนาดใหญ่มีประชากร
ราวสามหมื่นคนและแต่ละครัวเรือนก็รุ้จักมักคุ้นมา
ตั้งแต่ครั้งเก่าก่อนตั้งแต่รุ่นปู่ย่า
เพราะรับราชการตามสายเลือด

..

..

..

..

...



...



ตัวผู้เขียนเองก็จัดว่าอยู่ที่นี่มานาน
ทำงานเกี่ยวข้องในจุดที่เขาเกิดจนกระทั่งตาย
ทำให้รู้จักตั้งแต่ลูกเด็กเล็กแดงจนถึงผู้สูงวัย



ในแต่ละวันคุณคิดดูว่าซองผ้าป่ากฐิน
จะมาถึงมือมากสักเพียงไหน ทำตามกำลังศรัทธาพอไหว
แต่ให้เป็นคณะกรรมการนี่ต้องถอดใจ
ขืนรับไว้เงินเดือนอาจหมดอดกิน




ก็เรามนุษย์เงินเดือนที่หามาเพิ่มมาเติมนั่นก็พอเสมอตัว
ได้ค่าขนมนิดหน่อยก็หาวิธีที่จะยังประสานไมตรี
ไม่ให้เสียน้ำใจ ว่าขอตามกำลังศรัทธาได้ไหม
เพราะรับไว้หลายเจ้าแล้ว
เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาไม่รู้นี่นา
เจอกันครั้งใหม่ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสกันเหมือนเดิม



...





เคยมีเรื่องที่เป็น ทอล์คออฟเดอะทาวน์ของผู้เขียน
ซึ่งไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไงดี ก็เราไม่ใช่ตัวต้นเรื่องไง
แต่เราเป็นนางเอกน่ะ คนเขาว่ากัน คนเขารู้กันทั่ว
จริงจริงแล้วใครที่รู้ ใครที่พูดถึง เราคิดไปเอง



บางทีก็มีไม่กี่คน เรากำลังเป็นที่สนใจ
มันก็ดังสักแวบเดียว
มีเรื่องราวใหม่ดาราใหม่ เขาก็ไม่สนเรื่องของเราแล้ว
ทำไมต้องคอยหลบหน้าผู้คน
เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าว่า
มีสปอร์ตไล้ท์มาสาดส่องอยู่บนตัวคุณ




อายชาวบ้าน ไหนอายใคร ชาวบ้านไหน
ว่างมากขนาดนั้นเลยเหรอ
อายทำไมหล่ะทีคนที่น่าจะอายไม่เห็นจะอายเลย
นี่ก็เป็นหัวข้อยอดฮิตติดชาร์ทเลยเชียว
สัมภาษณ์กันทั้งวัน ใคร อะไร ที่ไหน อย่างไร
ไม่รู้จะเอาไปลงข่าวที่หนังสือพิมพ์ฉบับไหน




...






เรารู้นี่ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร ก็เลี่ยงก็หลบเอา
ตอบบ้างพอเป็นพิธีตบท้ายว่าไม่มีอะไร
สบาย สบาย ชิล ชิล
เห็นว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ ที่พอจะเอาไปเม๊าท์ต่อก็ซาไปเอง




มีเพื่อนอยู่คนไม่ชอบหน้าฝน ใครชอบฝนเขาจะหงุดหงิด
ว่าชีวิตของเขาเจออะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับฝน
อ้าวไม่ชอบก็ไม่ชอบ เรื่องของคุณ
ฝนตกแล้วมาพาลคนอื่น เราไปห้ามได้ไหมไม่ให้ตก
แล้วห้ามได้ไหมหากใครเขาจะชอบต่างจากคุณ
ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของเขา




ฝนตกทุกทีขืนยังเป็นแบบนี้ทุกที ไม่ช้าก็คงบ้าแน่เชียว
เรื่องดินฟ้าอากาศ จะแก้ยังไง
วิธีแก้แน่แท้คงต้องแก้ที่ใจ ใครจะว่ายังไงก็คงไม่ใช่
เรื่องที่จะรับเอามาทุกข์



หรือหาอะไรที่น่าสนใจมานำเสนอ
เหมือนยกตู้ปลากับวางโน๊ตบุ๊คไว้นั่นแหละ
เขาก็แค่แวะมาแล้วหาเรื่องชวนคุย เพื่อแสดงความห่วงใย
ประสาคนไทยกันเอง




ที่เล่ามานี่ไม่ได้โกรธหรือว่าเกลียดอะไร
ก็เขาไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่รู้หรอกว่า
ในแต่ละวันมีใครมาถามกับเราเท่าไหร่ยังไง
เราเองต่างหากที่รู้ดีและควรหาหนทางทีเหมาะกับเรา
เลี่ยงก็หลบเอาดีมั๊ย





ขืนไปห้ามไม่ให้เขาพูด คงห้ามไม่ไหวหรอกค่ะ
แก้ที่เราดีกว่าไหม เราง่ายกว่าอยู่แล้ว
แก้ที่คนคนเดียว










...

...

...

...



ท้ายเรื่อง เพราะมะม่วงน้ำปลาหวานหรือเปล่า
ที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา จะได้หามากินบ่อยๆอร่อยดี
เราคงบอกไม่ได้ว่าไม่ชอบใคร อะไร ยังไง
ใครจะมารู้ใจใคร เขาก็ว่าของเขาดี ก็อยากมาแบ่ง
รับไว้ด้วยใจ และขอบคุณมากมาย


ได้สติจากการคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง
ไม่ชอบก็เลี่ยงก็หลบเอา ใจเรา เราก็ต้องดูแลตัวเอง
ไปกะเกณท์ให้คนอื่นทำอย่างใจคงเหนื่อยตาย
สวัสดีวันสุขสบายๆได้พักผ่อน



สุขสดชื่นในทุกวันนะคะ
ขอบคุณค่ะ

...

...

...





แอมอร




Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2553 14:55:19 น. 22 comments
Counter : 989 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ

เมื่อกี้นี้ไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ

กำลังว่าจะได้เจิมบล็อกนึงค่ะ

ขอไปงงก่อนนะคะ



โดย : raya-a วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา: 11:58:21 น.


โดย: peeamp วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:53:57 น.  

 
ไม่ต้องกังวลค่ะ พี่จองที่ให้คุณรยาแล้วนะคะ
เผลอกดพลาด ข้อมูลหายเกลี้ยง
ต้องมานั่งเรียบเรียงใหม่ ปวดตาปวดมือเลยค่ะ


แอมอร


โดย: peeamp วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:59:41 น.  

 
เอ้า ถึงว่าสิคะ

ครั้งแรกยังไม่ได้เคี้ยวมะม่วงน้ำปลาหวานด้วยค่ะ

ขอบคุณนะคะ


โดย: raya-a วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:20:01 น.  

 

ไม่ต้องซื้อมาเต้นที่บ้านหรอกพี่ แค่นี้ก็หุ่นงามแล้วค่ะ

มะม่วงน้ำปลาหวาน เอ๋ไม่ค่อยได้ทานค่ะ
เนี่องจากว่าผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวทุกชนิด ไม่ชอบเอาซะเลย

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วน้องที่ทำงานให้ส้มมาครึ่งลูก
เค้าบอกลองกินดูตาจะสว่าง

กินเข้าไป ตาไม่ได้สว่างอย่างเดียว
น้ำตาไหล เพราะเปรี้ยวมาก

หวัดดีตอนบ่ายค่ะพี่แอม


โดย: aenew วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:45:10 น.  

 
ใช่ค่ะ
เปลี่ยนวิธีึคิด..ชีวิตก็เปลี่ยน


โดย: พ่อระนาด วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:15:54 น.  

 
ถูกครับ

อย่าวางความหวังตั้งมากมาย
ไว้กับสิ่งที่อาจจะไม่มีอยู่จริงครับ



โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:19:59 น.  

 
ความหวัง เหมือนเป็นกำแพงกั้นเรากับหัวใจของคนอื่นอ่าค่ะ

ยิ่งเราสร้างกำแพงไว้สูง เราก้อมองคนอื่นไม่ค่อยเห็น มองด้วยความลำบาก ต้องเขย่งดุ แต่ถ้า กำแพงเราเตี้ย เราก้อเห็นเค้าง่ายขึ้นนะคะ

ทางกลับกัน เค้าก้อเห็นเราง่ายขึ้นด้วย


เมี่ยวเลิกตั้งความหวังกับคนรอบข้างมานานมากแล้วค่ะ เพราะตั้งไป ก้อกลับมาเศร้า กินน้ำตาไป แบบเสียความรู้สึก จิงๆ ก้อตัวเราทำตัวเองทั้งนั้นนะคะ ^^

ปลง

มีความสุขกับชีวิตของเรา ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

^^


โดย: peeshin วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:56:39 น.  

 
ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เป็นมายาครับ

บางสิ่งเท่านั้น

มันยากตรงที่เราต้องแยกแยะนี่ล่ะครับ



โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:48:52 น.  

 
อย่าถือสาหมอนั่นเลยครับ

มันเป็นอีกตัวหนึ่งของผมเอง



โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:43:17 น.  

 
มองซ้ายมองขวา ไหนนิ
ใครคร่ำครวญหาไม่เจอ

เค้กแบ่งกันกินได้ค่ะ
คนหน้าตาดีต้องแสนดี
ไม่หวงค่ะ ไม่หวง 555+

ไปวันเดียวเดี๋ยวเดียวกลับค่ะ
วันจันทร์ทำงาน คงเป็นการเดินทาง
ที่มาราธอนน่าดูเลย
เฮ้อ..เตรียมยาแก้เมาแก้ไข้ก่อนน่าจะดี


โดย: biotech_girl วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:57:59 น.  

 
โนลิง 555+ ช่างคิดนะคะเนี่ย
รับฝากดีไหม แล้วใครจะดูแลติ๊กง่ะ
ฮือๆๆๆๆ


โดย: biotech_girl วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:05:37 น.  

 
หวัดดีจ้าคุณแอมอร
ตามคุณเป็ดมาที่บ้านเรา
คุณเป็ดเค้ามาคอนเฟิร์มอ่ะค่ะ ว่าเค้า
มี กกน ตั้งสามโหล
โหวววว...เยอะกว่าเราอีก 55


โดย: Suessapple วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:20:26 น.  

 
รับฝากก็ได้ แต่จะฝากรายวัน รายเดือน
รึรายปี เป็นแบบออมทรัพย์
รึกระแสรายวัน รึ....ฯลฯ
5555+ ไปแล้วววว
เดี๋ยวโดนตี


โดย: biotech_girl วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:21:42 น.  

 
รับทราบค่ะ
จุ๊บๆๆๆๆ


โดย: biotech_girl วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:36:27 น.  

 
ที่ว่ารับฝากน่ะ รับฝากพี่ชายนะคะ
พี่แอมอย่าคิดไปไหนไกลล่ะ เอิ๊กๆๆ

เฮ้อ...ยังอยู่ที่ทำงานค่ะ
ได้โอทีแต่ไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่
อยากกลับห้องมากกว่า


โดย: biotech_girl วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:51:57 น.  

 
อารมณ์ศิลปินจังเลยนะคะคุณแอมอร
เห็นต้นไม้เปลี่ยนสีก็นึกถึงผู้คน
แต่มันก็จริงเนาะ...เหมือนผู้คนที่มาอยู่รวมกัน
หลากหลายมากมาย
แต่มันก็สร้างสีสันให้กับโลกเรา
เหมือนต้นไม้ถ้ามีแต่สีเขียวทุกต้นก็เซ็งเหมือนกันค่ะ
....
เราก็แอบศิลปินมั่ง อิ อิ


โดย: Suessapple วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:54:26 น.  

 
สีเขียวมีหลายเฉด
แต่ละเฉดก็มีความสวยงามอยู่ในตัว
คนที่เห็นความสวยงามเหล่านั้น
ต้องเป็นผู้ที่สายตาลึกซึ้ง
เฉกเช่นศิลปิน...ที่บรรจงแยกแยะความสวยงามของสีเหล่านั้น จากปลายพู่กัน
...
ไปกันใหญแล้วเรา เอิ๊กๆๆๆ



โดย: Suessapple วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:14:38 น.  

 
เห็นน้องเป๊ะเปิ้มอยู่ อิอิ พี่ปลอดภัยแน่
เลยแอบเอาขนมมาฝากบ้าง



เขาว่าเป็นขนมสุขภาพนะครับเจ้าเค้กช็อคโกแลตเนี่ย 55
ทดสอบเองละกัน

ส่งแล้วรีบวิ่งกลับบ้าน เป็น phobia ที่
ไม่มีสาเหตุอ่ะ กร๊ากๆๆๆ

ปิดร้านไอติมยังครับ



โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:55:09 น.  

 
โห เอาขนมเราไปทิ้งขยะ ได้งัยก๊าบบบ



โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:28:10 น.  

 
whenever you felt that your heart is going to breakdown
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!


โดย: da IP: 124.120.11.157 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:37:29 น.  

 
คุณda

ขอบคุณค่ะคุณดา
ซาบซึ้งในความปรารถนาดีของคุณค่ะ

แอมอร


โดย: peeamp วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:50:02 น.  

 
อ้าว ไปเขียนไว้ที่เรื่องคุณแซมเมื่อกี้นี้ กดมาอีกทีกลายเป็นเรื่องใหม่ไปซะแล้ว

ขึ้นต้นมาก็ทำให้คนอ่านไกลบ้านได้น้ำลายสอ ไม่เห็นใจกันบ้างเลยน้อ

จะว่าไปเรื่องทักทาย เมื่อก่อนอยู่เมืองไทย บางทีก็รู้สึกเหมือนคุณแอมนั่นแหละ แต่พอมาอยู่นี่เรากลับรู้สึกว่า มีคนถามดีกว่าไม่มี ที่นี่เค้าก็ถามแค่เป็นพิธี ไม่ต้องการคำตอบ สบายดีมั๊ย ให้ตอบว่าดี แค่นั้นพอ แต่เราดันตอบอืมปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้ เอ๊ะทำไมเค้าทำหน้าเบื่อหน่าย ไม่อยากฟัง มาอ่านตอนหลัง ถึงรู้ว่า วัฒนธรรมของเค้าแค่จะทัก แต่ไม่ต้องการรู้มากมาย แป่ว


โดย: jeab&michelle วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:08:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

peeamp
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]




บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า


.....

สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง


..............^^....
และความสุขในปัจจุบัน

ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้

....^^.....^^......


โดยไม่ต้องรอคอย

ความสุขของอนาคต



ปูปรุง








New Comments
Friends' blogs
[Add peeamp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.