ถนนสายนี้...มีตะพาบ@65>>ยุคพระศรีอาริยะเมตไตรยทำไมต้องรอ ถนนสายนี้มี....ตะพาบ "จินตนาการโลกหลัง คศ. 2012" ชวนเขียนเรื่องหลังโลกประสบภัยพิบัติเจียนตาย หลังปี 2012 ตามคำทำนายของชนเผ่ามายา   .....   ...............       "ยุคพระศรีอาริยะเมตไตรยทำไมต้องรอ” มีน กุสุมา เขียนคำ ชายหนุ่มสวมเสื้อม่อฮ่อมสีน้ำเงินซีดเคียนเอว ด้วยผ้าขาวม้าเก่าคร่ำสวมกางเกงเลสีเดียวกันกับเสื้อ กำลังยืนโยกเยกอยู่บนเรือขุด โพงน้ำจากร่องสวนรดผักที่ขึ้นอยู่สองข้างตลิ่ง เขาแหงนเงยมองยอดมะม่วงที่ไหวไปตามแรงลม เห็นเม็ดเหงื่อผุดพรายที่ชายผมเปียกชื้น ผิวหน้าละมุน ขาวอมชมพูราวผู้หญิง ไม่มีเค้าของชาวสวนแม้แต่น้อย รอยยิ้มผุดพรายอย่างพึงพอใจความสดใสฉายชัดในแววตา มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์จ้องมองผู้ที่อยู่ในเรือไม่กระพริบ หรือจะเป็นเพราะว่าสารกลูต้าไทโอน ครองเมืองเป็นแม่นมั่น “คุณมะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์ช่วยจูงควายเข้าคอกด้วยนะครับ ประเดี๋ยวผมจะทำกับข้าวเอง” “ได้ค่ะคุณมหาศาลบานบุรีศรีสมุทร” มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์ผิวสวยใสไม่แพ้กัน จับจูงปลายเชือกกระตุกเบาๆ ควายสองสามตัวที่กำลังนอนเล่นปลักโคลนอยู่แถวนั้น เดินตามกันเข้าคอกอย่างว่าง่าย เล้าหมูอยู่ใกล้ๆไม่มีกลิ่นละเหยให้ต้องระคายเคืองจมูกแม้แต่น้อย “เขาทำยังไงกัน ทำไมไม่มีกลิ่นเหม็น เหมือนแถวนครปฐมล่ะคุณมะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์” อีกเสียงหนึ่งก็แทรกขึ้นมา “คือเราใช้น้ำหมักชีวภาพล้างคอกหมูกันค่ะ คุณมหาศาลบานบุรีศรีสมุทร” “เรียกบานสั้นๆก็ได้จ้ะ ชื่อมันยาว ” มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์หัวเราะลั่น บังอรสุวรรณีศรีอัปสรชะงักปากกา s-pen ที่อยู่ในมือ หัวเราะบ้าง “นั่นสิทำไมชื่อพวกเรายาวจังใครนะเป็นคนตั้งให้ เขียนบันทึกทีไรมือหงิก พอก่อนดีกว่าหัวยังตื้อๆอยู่เลย เดี๋ยวค่อยกลับมาเขียนต่อ” “มหาศาลบานบุรีนี่เป็นชื่อของคุณทวด คุณปู่และคุณพ่อ นำมาต่อๆกันส่วนคำว่าศรีสมุทร เป็นคล้ายๆบอกที่เกิดว่าผมเกิดที่ใต้สมุทรครับ” บังอรสุวรรณีมีสีหน้าสนใจและบันทึกเรื่องราวลงไปในสมุดโน้ต “คงคล้ายที่เมืองฟ้าของฉันกระมังคะ บังอรเป็นชื่อคุณย่าทวด สุวรรณีเป็นชื่อคุณย่า ส่วนศรีอัปสรชื่อคุณแม่ และเป็นคล้ายบอกที่เกิดเช่นกัน ว่าพวกเรามีถิ่นฐานอยู่บนฟ้า เช่นมหัพรรคอัปสร มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์นั่นแหละค่ะ มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์ชะโงกหน้ามาถาม “เขียนอะไรคะคุณบังอรสุวรรณีศรีอัปสร” “เขียนบันทึกเก็บไว้ค่ะ เพื่อให้คนรุ่นต่อๆไปมาอ่าน จะได้ต่อยอดในสิ่งที่พวกเราได้เรียนรู้กันที่นี่ ไม่ต้องเสียเวลามาเริ่มต้นกันใหม่ และรู้ที่มาที่ไปของพวกเราที่อยู่บนฟ้านั่น เรียกว่าเป็นการแบ่งปันกันค่ะ” มหาศาลบานบุรีศรีสมุทร ขอไปเขียนบ้าง “ขอผมเขียนบ้าง ผมอยากเล่าเรื่องเมืองบาดาลของผมเหมือนกัน และอยากบันทึกเรื่องผักที่ผมปลูกเอาไว้ ว่าต้องดูแลยังไงให้ใบเขียวกรอบน่ากิน“ เสียงกุบกับๆๆๆมาตามทาง รถม้าที่ขนผักและอาหาร ไปส่งในเมืองอีกฟาก กลับมาพร้อมกับ ฟิซซ่าถาดใหญ่ บังอรสุวรรณีศรีอัปสร หยิบฟิซซ่าส่งเข้าปากอย่างพึงพอใจ จิบชายามบ่ายและร้องเพลง ...................................................................................... ................................... มหาศาลบานบุรีศรีสมุทรล้างมือในอ่างใบใหญ่ ซับหน้าด้วยผ้าขาวม้าที่เคียนเอวไว้ เปลี่ยนชุดชาวสวนเป็นชาวสมุทรเมื่อใกล้ค่ำ ไมโครชิพในสมองไหวกระเพื่อม เป็นสัญญาณเตือนว่าหมดเวลา “หมดเวลามาสนุกแล้วสิๆๆๆๆ” เสียงคล้ายเทเลทัปปี้ถี่กระชั้น ทุกคนเดินมารวมตัวกัน ตรงสนามหญ้าด้วยความเสียดาย สามเดือนผ่านไปราวติดปีกบิน ผู้หญิงผู้ชาย หน้าตาคล้ายๆกัน ผิวขาวสะอ้านนวลลออ สูงคล้ายหงส์ทรงเรียวชะลูด แต่ไม่ได้งามอย่างอูดกะหลาป๋าหรอก แต่สูงระหงราวนางพญา หน้าแฉล้ม หากมองเพียงรูปกายภายนอก แยกไม่ออกว่าหญิงหรือชาย งามสรรพเหลือที่จะพรรณนาได้ ต่างยิ้มแย้มพริ้มพราย ไม่มีสีหน้าโกรธขึ้งให้เห็นแม้แต่น้อย ต่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ไม่จำกัดว่าของใครเป็นของใคร ทุกๆที่สามารถเข้าพักอาศัยได้ไม่มีหวง ทุกคนสวมชุดเลื่อมสลับลายพอดีตัว บนหัวสวมหมวกทรงกลม ด้านบนมีเสาแหลมๆคล้ายยอดชฎาประดับประดา ตามแฟชั่นที่กำลังนิยม เสียงดังคลืนๆๆราวคลื่นกระทบฝั่ง พื้นดินแยกออก เห็นช่องประตูบานใหญ่ เสียงคลิกเบาๆพื้นก็ผลุบลงเป็นขั้นๆแยกออกเป็นชั้นๆ คล้ายขั้นบันได ทุกคนปรับหมวกอีกครั้ง เพื่อปรับแรงดันอากาศเสียใหม่ กลุ่มแรกถูกดูดขึ้นไปบนอากาศ โบกมืออำลาแล้วหายวับไปต่อหน้า อีกพวกที่เหลือจึงถูกดูดลงไปใต้ชั้นบาดาล “สวัสดีจ้าชาวโลก” เสียงทักทายซุกซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง ทุกคนกล่าวสวัสดีกันและกัน ผู้คนที่รออยู่ตรงโถงใหญ่เลื่อนไหลขึ้นไปด้านบน ส่งเสียงตื่นเต้นดีใจ คล้ายๆว่าได้ไปท่องเที่ยวตากอากาศ กินลมชมธรรมชาติอย่างนั้น กลุ่มที่เพิ่งมาถึง ถอดหมวกที่สวมออกมาวางครอบไว้เป็นทิวแถว เครื่องมืออโลดิอุสดูดหมวกหายเข้าไปในผนังห้อง ทุกคนเดินกลับ เข้าที่พักในโดมสีฟ้ามหึมา ชี้ชวนแหงนมองเหล่าปลาน้อยใหญ่ ที่แหวกว่าย อยู่ด้านบนของโดม “ไงจ๊ะสนุกมั๊ย”หญิงสาวหน้าตาสะสวย เดาวัยไม่ออกเดินถือถ้วยพั้นผลไม้แก้วใหญ่มาวางลงตรงหน้า มหาศาลบานบุรีศรีสมุทรรับมาดื่ม ทำหน้าชื่นใจ “สนุกครับคุณย่า ข้างบนอากาศสดชื่นจังเลยครับ ผมปลูกผักจนลืมเวลา และได้พบเหล่านางฟ้าที่หน้าตาเหมือนพวกเรา “ “ใครบอกว่าเป็นเทวดานางฟ้า พวกเขาคือมนุษย์อย่างพวกเรา ที่ขึ้นไปอยู่บนกระสวยอากาศต่างหากเล่า ที่ส่งพวกเจ้าไปเพื่อให้รู้จักกันไว้“ “แสดงว่า พวกเราจะได้พบกันอีกใช่ไหมครับคุณย่า” มหาศาลบานบุรีศรีสมุทรมีสีหน้ารื่นรมย์ วงหน้าของบังอรสุวรรณีศรีอัปสร ผุดขึ้นมาในมโนนึก “ย่าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น เป็นไงติดใจแล้วล่ะสิ บอกแล้วว่าต้องสนุก คนกับธรรมชาติ ยังไงก็แยกกันไม่ออกหรอกนะ คุณย่าทวดเคยเล่าให้ฟังว่า ข้างบนเคยมีพื้นที่มากมายมหาศาล ให้พวกเราทุกคนได้จับจองครอบครองเป็นเจ้าของ แต่เพราะความไม่รู้จักพอ แย่งชิงรบราฆ่าฟันกันมาโดยตลอด ต่อเมื่อธรรมชาติท่านพิโรธ จึงได้กลืนกินพื้นดินหลายส่วนจมหายลงใต้สมุทร โชคดีที่ได้เตรียมการไว้พร้อม สร้างเมืองบาดาลที่แน่นหนาไว้รอท่า สร้างโดมแก้วที่แข็งแรงต่อการกระทบกระแทก ของก้อนหินและดินถล่มนำพาผู้คนบางส่วนที่พอจะช่วยได้ มาสร้างอาณาจักรแห่งนี้ไว้ให้ลูกหลาน อีกพวกส่งขึ้นกระสวยอวกาศที่โคจรอยู่นอกโลก แต่ที่ไหนๆก็ไม่เหมือนกับโลกที่เราจากมาหรอกจ้ะ ” ชายหนุ่มฟังเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่ก็ฟังอย่างตั้งใจ ไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะฟัง น้องนุชสุดท้องที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ “คุณย่าคะ หนูอยากไปบ้างจังค่ะ อยากเห็นท้องฟ้า อยากสัมผัสกับสายลม ได้ชื่นชมธรรมชาติ เห็นพระอาทิตย์พระจันทร์ เห็นทุ่งหญ้าและสายน้ำไหล ชายหาดขาวๆ” ผู้เป็นย่าแย้มยิ้ม ลูบผมหลานสาวเบาๆ “ไว้รออายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ก่อนนะจ๊ะ” “ทำไมต้องรอล่ะคะ”หลานสาวอุทธรณ์ “พื้นดินที่เหลือมีจำนวนจำกัด และธรรมชาติก็กำลังฟื้นตัว หากไม่จำกัดจำนวนคนเข้าไป เท่ากับไปทำร้ายเขาทางอ้อม ไว้สร้างกำแพงสูบน้ำออก ถมทะเลบางส่วน พื้นดินก็จะมีจำนวนมากพอที่พวกเราจะได้กลับขึ้นไปในสักวัน และอีกพวกจะได้ลงมาอยู่รวมกันอีกครั้ง แต่ตอนนี้เราต้องเร่งพัฒนาที่จิตใจของเราก่อน ให้มีความเอื้ออาทรต่อกัน ไม่แยกพวกแยกฝ่าย ไม่แบ่งว่าของใครของมัน อยู่แบบไม่เบียดเบียนกัน ยุคพระศรีอาริยะ ก็อยู่ไม่ไกล” .... จันจิราวางหนังสือที่อ่าน กลิ้งไปกลิ้งมาเพื่อพักสายตา ตรองสาละวนกับการซ่อมพัดลมหันมามอง "จบแล้วเหรอจัน กำลังมันๆอยู่เลย" จันจิราบิดตัวไปมา เพื่อไล่ความเมื่อยขบ คุณมีนเขาเกรงใจคนอ่านมั๊ง เกรงว่าจะยาวเกินไป หรืออาจต้องการทิ้งให้คิด "จันผมไม่เข้าใจ ว่าต้องรออีกนานสักแค่ไหน และอีกเมื่อไหร่กัน ที่จะถึงโลกยุคพระศรีอาริยะเสียที เราต้องรอไปอีกกี่ชาติ คุณย่าในเรื่องบอกว่า หากคนเรามีความรักและเมตตาต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไม่แบ่งฉันแบ่งเธอก็จะได้เจอใช่ไหม" "อ้าวคิดว่าตอนที่จันอ่าน ไม่ได้ฟังซะอีก โลกยุคพระศรีอาริยะ น่าจะอยู่ในทุกที่ทุกเวลาบนพื้นโลกนี่แหละค่ะ อยู่รอบๆตัวเราตลอดเวลา ตรองรู้สึกไหมคะว่า สังคมรอบๆบ้านของเราตอนนี้น่าอยู่คล้ายในเรื่อง บ้านไม่ต้องมีประตูก็ยังได้ สังคมในโลกออนไลน์ก็น่ารัก" ตรองนิ่งฟังอย่างตั้งใจ "เราคงไม่ต้องรอให้โลกถึงกับต้องดับสูญ ไม่ต้องรอให้โลกต้องแหลกสลายไปต่อหน้าต่อตา ไม่ต้องรอให้ถึงโลกหน้าเสียก่อน เพียงแค่เรารักและเมตตาต่อกันแค่เนี๊ยะ โลกยุคพระศรีอาริยะเมตไตรยนั้นอยู่ที่ใจเราเองใช่ไหมครับคนดี" จันหันมายิ้มหวาน "พูดดีดีกับเขาก็เป็นด้วย ชิชิ" ตรองยักคิ้วแผลบ ทำหน้าเป็นปลื้มกับคำชมสุดขีด เพราะไม่อยากโดดหลบไม้ตีพริกแต่เช้า ฮา ฮา แอมอร ท้ายเรื่อง ยาวอีกแล้วนะคะ ลงมือเขียนแล้วก็หยุดไม่ได้ จินตนาการไปไกลจนสุดขอบฟ้า นี่คือส่วนหนึ่งของงานเขียนและบทประพันธ์ //www.bloggang.com/mainblog.php?id=crazylazykoodchi     ^ ^ ลองเดินไปด้วยกันนะคะ         Create Date : 03 ตุลาคม 2555 41 comments Last Update : 3 ตุลาคม 2555 6:28:12 น. Counter : 2026 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม ชอบที่สุดคือชื่อตัวละครนี่ล่ะครับ ยาวได้ใจมากๆครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 3 ตุลาคม 2555 6:48:50 น.

อ่านแล้วก็สนุกดีค่ะคุณแอมอร จินตนาการล้ำมาก ชื่อนี่สำคัญนะค่ะ เพราะว่าอ่านช้าๆ ได้อารมณ์มากๆ ค่ะ ................. จินตนาการของตัวเองไม่ค่อยลื่นเลยค่ะ หาธีมเขียนไม่ออกเลยต้องขอมาอ่านเอาเฉยๆ สำหรับโครงการนี้ค่ะ :D   โดย: JewNid 3 ตุลาคม 2555 10:53:49 น.

นิคเอามื้อกลางวันมาส่งก่อนค่ะพี่แอม เด๋วมาอ่านใหม่ตอนบ่ายๆ (นายไม่อยู่) นะคะ   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 3 ตุลาคม 2555 11:34:54 น.

ชื่อ ยาว ๆ แต่เรียกสั้นๆ ว่าบานก็ได้นะคะพี่แอม อ่านไปๆ มาหักมุมซะงั้น เป็นการอ่านหนังสือ มะแดดวงสรวงสวรรค์ ป๊าดดดดดดด อย่างนี้ จันจิรา อ่านไปด้วย เกาหัวแกรก ๆ ไปด้วยเลยน๊า 555+   โดย: Rinsa Yoyolive 3 ตุลาคม 2555 11:56:19 น.

แต่ละชื่อ ต้องใช้แรมในการจำมากๆเลยนะครับ เอิ้กๆ ส่วนตัวผมเชื่อว่า ทุกอย่างเมืองถึงจุดสูงสุด มันจะร่วงลงมาเหมือนลูกหนังสติ๊ก แล้วจากนั้น ก็จะมีบางอย่างทำให้มันเด้งกลับขึ้นไปอีกครับ เป็นธรรมชาติของจักรวาล   โดย: เป็ดสวรรค์ 3 ตุลาคม 2555 12:02:59 น.

น วิสฺสเส อิตฺตรทสฺสเนน ไม่ควรไว้วางใจ เพียงด้วยพบเห็นกันนิดหน่อย ดำเนินชีวิตด้วยความมีสติรอบคอบในทุกเรื่อง ตลอดไป...นะคะ ชื่อตัวละครโดนใจมากเลย...ค่ะ...อิ อิ   โดย: พรหมญาณี 3 ตุลาคม 2555 13:28:47 น.

แค่ชื่อนี่ก็ก๊ากแล้วค่ะพี่ คิดได้งัย เง้อ~ ถ้าเป็นเราจะถูกดูดขึ้นหรือดูดลงดีละคะเนี่ย แต่ว่าบ้านไม่ต้องมีประตูก็ยังได้นี่ดีจังค่ะ ถ้าเป็นงั้นได้จริงนะพี่แอม วันนี้ต่อมจิ้น ล้ำไปไกลเลยค่ะ ชอบนะ   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 3 ตุลาคม 2555 16:05:50 น.

มหาศาลบานบุรีศรีสมุทรสุดที่รักเมล็ดผักที่ให้เมื่อหลายปีก่อน ณ.ตอนนี้ยังคงมีหรือหนูคาบไปหมดแว้ว 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 3 ตุลาคม 2555 16:49:26 น.

สนุกจังเลยค่ะ เขียนได้ดีจัง แต่ชื่อตัวละครยาวมากกกกก โอ๊ย กว่าจะเรียกกันจบแต่ละชื่อลิ้นคงพันกันล่ะค่ะ ขอสั้นๆ แบบเดิมพอแล้ว อิๆ แวะมาอ่านตะพาบและทักทายยามเย็นๆ ค่า   โดย: ประกายพรึก 3 ตุลาคม 2555 18:41:50 น.

ตั้งใจมาเยี่ยมและมาอ่าน แต่มาถึงแล้วก็ บอกไม่ถูกเลยว่า กำลังจะทำอะไรต่อไป บางทีคนเราก็คงมาถึงจุดที่ไม่ต้องตัดสินใจ อะไรอีกต่อไปนะ น้องแอม รักษาสุขภาพด้วย คงพอได้คุยกันอีก   โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 3 ตุลาคม 2555 19:40:49 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 4 ตุลาคม 2555 5:55:39 น.

โอ้โฮ ! จินตนาการบรรเจิดจริงๆน้องแอม ชื่อยาวๆยังงี้น่าเอาไปลงในพจนานุกรมที่เขากำลังรวมศัพท์ใหม่ๆอยู่นะ   โดย: JohnV 4 ตุลาคม 2555 11:36:14 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต peeamp Literature Blog ดู Blog เมื่อวานหมดโควต้า วันนี้เลยตามมาโหวตให้ใหม่ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ แวะมาทักทายยามบ่ายๆ มีความสุขกับการทำงานนะคะ   โดย: ประกายพรึก 4 ตุลาคม 2555 14:22:45 น.

ขอบคุณค่า   โดย: ประกายพรึก 4 ตุลาคม 2555 15:21:36 น.

เขียนได้สนุกน่าติดตามมาก ๆ ครับ ^^ ผมเคยอ่านหนังสือท่านพุทธทาส "โลกพระศรีอารย์อยู่แค่ปลายจมูก" สิ่งที่อยู่ใกล้ ๆ แค่ปลายจมูก จะชัดก็ไม่ชัดก็พยายามเพ่งอยู่นั่นแหละ ไม่ได้มองทางอื่นที่ดีเหมือนกัน แต่เห็นชัดเดี๋ยวนี้ไม่ต้องรอโลกหน้า ใช่เลยครับ จะรอโลกหน้าทำไม...ถ้าเราทำได้เดี๋ยวนี้เนอะ   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 4 ตุลาคม 2555 15:51:00 น.

สวัสดีค่ะคุณเอม กิ่งมาอ่านเพลินเลยค่ะ ชอบจังชื่อยาวววววมาก อิอิ จินตนาการเยี่ยมเลยค่ัะ นึกถึงชื่อแล้วขำเลย คิดได้ไงคะ อิอิเสียดายจังจบซะแล้ว อยากอ่านต่อจัง มีความสุขยามบ่ายนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 4 ตุลาคม 2555 15:59:28 น.

อ่านเพลินตั้งแต่ต้นจนจบเลยครับ 555++ ชื่อยาว...วว มากๆนะครับแต่ละคนนั่น อิอิ เริ่มต้นและคลี่คลายจนสรุปแหมน่าจะเป็นละครเรื่องสั้นได้เลยนะครับผม ช่อง 3 น่าจะเหมาะ ชอบๆครับ กุ๊กกิ๊กดีด้วยครับ เป็นแง่คิดที่ดีนะครับ สังคมดีก็มาจากเรานี่แหละครับ แม้ในอินเดียที่แสนจะยากจนก็มีศาสนามากมายเกิดขึ้น สันติภาพแท้ก็อยู่ในใจของเรานี่เอง เหมือนตอนนี้ที่สภาพแวดล้อมแย่ลงๆทุกวัน ถ้าจิตใจเราพร้อมจะยอมรับและให้ ให้ได้มากกว่าที่เราจะรับ สังคมก็จะดีขึ้นๆนะครับ อิอิ แอบอินไปด้วย 555++ ^^ ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ สำนวนสวยงาม สร้างสรรค์มาให้อ่านนะครับพี่แอม   โดย: วนารักษ์ 4 ตุลาคม 2555 16:12:05 น.

ดีค่า ..เคยอ่าน เขาว่าท่าน.. จะมาเกิดจริง....กว่าจะถึงยุคนั้น ไม่รู้ มันจะเสื่อมปานใด เนาะ.. คิดแล้วเหมือนกันว่า ทำดี เยอะๆ อยู่ไหน ก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ อ่ะ.. ท่านก็อยู่ในใจเราตลอด .. ยุคต่อไป ที่แน่ๆ คนชื่อ ไม่ต่ำกว่า สามพยางค์ ชัวร์ ..เพราะทั้งนั้น.. อ่านชื่อก็รู้เลยเกิดยุคไหน .. บางทีอ่านหนังสือ แล้วจินตนาการตาม เพลินดีนะคะ..   โดย: tifun 4 ตุลาคม 2555 16:17:17 น.

เรื่องที่พี่แอมเล่าไว้ที่บล็อก ไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่ผมว่าเราควรมองให้เป็นเรื่องแปลกนะครับ คือมันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับโลกยุคนี้เลย   โดย: กะว่าก๋า 4 ตุลาคม 2555 16:41:07 น.

"เราคงไม่ต้องรอให้โลกถึงกับต้องดับสูญ ไม่ต้องรอให้โลกต้องแหลกสลายไปต่อหน้าต่อตา ไม่ต้องรอให้ถึงโลกหน้าเสียก่อน เพียงแค่เรารักและเมตตาต่อกันแค่เนี๊ยะ โลกยุคพระศรีอาริยะเมตไตรยนั้นอยู่ที่ใจเราเองใช่ไหมครับคนดี" ท่านหญิงฯชอบประโยคนี้ค่ะ คุณแอมเขียนได้สนุกน่าติดตามมากเลยค่ะ ฝีมือดีขึ้นมากๆๆๆๆๆเลย   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 4 ตุลาคม 2555 19:03:11 น.

จบให้ข้อคิด ^^ นั่นสิครับ โลกในอุดมคติ ไม่ว่าจะเป็นยุคพระศรีอารย์, ยูโทเปีย, ดินแดนแห่งพันธสัญญา, ฯลฯ สุดท้ายแล้วสถานที่ๆจะให้ความสุขสูงสุดก็จะถูกสร้างขึ้นมาด้วยเหล่าคนที่ต้องการให้ผู้อื่นมีความสุขมาอยู่ร่วมกันนี่แหละ ช่วงแรกๆอ่านแล้วเหนื่อยกับชื่อตัวละครจริงๆ บรรยายได้ภาพชาวนาไฮโซมากครับ ตะพาบบ้านนี้เชื่อมั่นในความพร้อมและความเก่งกาจของมนุษย์ที่จะอยู่รอดพ้นช่วงของภัยพิบัติไปได้ ตอนรู้ว่าพวกคุณย่ามาจากกระสวยด้านบนนึกถึงสเปซโคโลนี่ในกันดั้ม ...ความฝันของคอไซไฟเลยนะครับเนี่ย อิอิ   โดย: ชีริว 4 ตุลาคม 2555 21:48:04 น.

ชอบชื่อจังค่ะ   โดย: rakpama07 4 ตุลาคม 2555 23:36:09 น.

เค้าเปลี่ยนบล็อกใหม่แ้ล้วน๊าพี่แอม อ่านตะพาบหมดครบทุกบ้านแล้วโล่งค่า อิอิ มาแล้วค่า นิตรสารออนไลน์ ฉบับรินซ่าพาเที่ยว วันนี้พาเที่ยวยังนครปฐม ถิ่นส้มโออร่อย คิดๆ เพื่อนเคี้ยวอยากไปเที่ยว 4 จุด แต่ก็มีเหตุการณ์ทำให้ได้เที่ยวแค่ 2 ที่เท่านั้น เพราะอะไร คำตอบมีในบล็อกแล้วค่า ^O^   โดย: Rinsa Yoyolive 4 ตุลาคม 2555 23:41:51 น.

“มหาศาลบานบุรีนี่เป็นชื่อของคุณทวด คุณปู่และคุณพ่อ นำมาต่อๆกันส่วนคำว่าศรีสมุทร เป็นคล้ายๆบอกที่เกิดว่าผมเกิดที่ใต้สมุทรครับ” บังอรสุวรรณีมีสีหน้าสนใจและบันทึกเรื่องราวลงไปในสมุดโน้ต “คงคล้ายที่เมืองฟ้าของฉันกระมังคะ บังอรเป็นชื่อคุณย่าทวด สุวรรณีเป็นชื่อคุณย่า ส่วนศรีอัปสรชื่อคุณแม่ และเป็นคล้ายบอกที่เกิดเช่นกัน ว่าพวกเรามีถิ่นฐานอยู่บนฟ้า เช่นมหัพรรคอัปสร มะดั่นแดดวงสรวงสวรรค์นั่นแหละค่ะ ชื่อยาววววเพราะเหตุนี้ค่ะ อิ อิ แอมอร   โดย: peeamp 5 ตุลาคม 2555 6:06:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2555 6:23:55 น.

ปีนี้คำนี้เป็นคำประจำตัวผมเลยครับ เดินทีละก้าว เคี้ยวข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง เป็นสโลแกนประจำตัวครับพี่แอม 555   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2555 7:26:25 น.

คุณแอมอรตื่นเช้าจัง ตามพี่ก๋ามาติดๆ   โดย: ชีริว 5 ตุลาคม 2555 8:05:15 น.

ขอบคุณที่ไปโหวตให้นะครับพี่แอม อิอิ ^^ โหวตอะไรก็ได้ครับ โหวตบ้างไม่โหวตบ้างสบายๆนะครับผม แหะๆ คิดว่าภาพช่วยพักสายตาเป็นช่วงๆให้อ่านง่ายนะครับ แล้วก็ช่วยให้ใจเรามีความสุขกับบทความ เลยพยายามถ่ายให้สวยขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เอามาแจกเพื่อนให้ความสุขได้อีกหลายวันเลย มาโหวตงานเขียนให้ด้วยครับ มีน กุสุมานี่เขาเขียนได้ดีจังนะครับ อิอิ ^^   โดย: วนารักษ์ 5 ตุลาคม 2555 15:23:36 น.

แสนสุขสันต์ในวันศุกร์ค่ะคุณแอม เพลิดเพลินไปกับจินตนาการของคุณแอมค่ะ คิดได้ไงน๊า.... บรรเจิดดีแท้   โดย: ร่มไม้เย็น 5 ตุลาคม 2555 18:32:39 น.

มาแล้วค่ะ พี่แอม แวะมาอ่านตะพาบงานประพันธ์ดีๆ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต peeamp Literature Blog เขียนได้ดีจังค่ะ ไปก่อนไฟจะดับค่ะ ฝนตกแรงมาก ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^   โดย: Sawnoy 5 ตุลาคม 2555 21:46:46 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 6 ตุลาคม 2555 6:46:59 น.

โธ่ น้องแอม อะไรๆก็จะเปลี่ยนไปจนหมดแระ อ่านมาถึงพิซซ่า หัวเราะซ้า อิอิ ขรำอ่ะจิ สุขสันต์วันหยุดเนอะ ไม่ต้องห่วงนั่งคอยถ่าย รูปนกหรอก ไปเที่ยวซะมั่ง แล้วเจ้าหนูนอกไส้เป็งงัยมั่ง เหมือนไม่ได้ เห็นเค้านานเลยนะ   โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 6 ตุลาคม 2555 9:24:54 น.

แล้วจะแว๊บมาอ่านอีกนะ . . . ยินดีในสิ่งที่ตนได้ . . . . . . พอใจในสิ่งที่ตนมี . . . . . . เป็นคนโชคดีที่สุดในโลก . . . *~*~*~*...ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 6 ตุลาคม 2555 21:57:17 น.

เข้าใจเขียนนะครับ เป็นเหมือนเรื่องซ้อนเรื่องเลย จะว่าไปถ้าคนเราดีต่อกันมากๆ ไม่แบบฉพวกฉัน พวกมัน โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 ตุลาคม 2555 23:58:58 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 7 ตุลาคม 2555 6:29:39 น.

เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 7 ตุลาคม 2555 6:50:20 น.

สวัสดีค่ะพี่แอม ตะพาบพี่แอมเป็นเรื่องเล่าอันไกลโพ้นนนน มีกล่าวถึงเมืองบาดาลด้วย" "เสียงดังคลืนๆๆราวคลื่นกระทบฝั่งพื้นดินแยกออก เห็นช่องประตูบานใหญ่เสียงคลิกเบาๆพื้นก็ผลุบลงเป็นขั้นๆแยกออกเป็นชั้นๆคล้ายขั้นบันได ทุกคนปรับหมวกอีกครั้งเพื่อปรับแรงดันอากาศเสียใหม่กลุ่มแรกถูกดูดขึ้นไปบนอากาศ โบกมืออำลาแล้วหายวับไปต่อหน้าอีกพวกที่เหลือจึงถูกดูดลงไปใต้ชั้นบาดาล" โหนี่ตอนนั้นน้ำท่วมเต็มไปหมดเราต้องไปอยู่เมือนบาดาลกันแระ...รักกันแต่ตอนนนี้ทุกนาทีมีค่า..รักกันๆไว้ดีกว่านะค่ะ... พี่แอมจะเดินทางหรอค่ะ.. ขอให้เดินทางปลอดภัยทั้งไปและกลับนะค่ะ   โดย: mastana 7 ตุลาคม 2555 9:28:45 น.

แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...สวัสดีครับ มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อน นะครับ   โดย: **mp5** 7 ตุลาคม 2555 10:06:22 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 8 ตุลาคม 2555 6:13:59 น.

ลูกน้องผมตายไปกับเหล้าหลายคนมากนะครับพี่แอม ผมไม่เคยเข้าใจเลยครับ ว่าจะทานเหล้ากันไปทำไม มันไม่อร่อยเลย ในความรู้สึกของผม   โดย: กะว่าก๋า 8 ตุลาคม 2555 7:48:54 น.

ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจในห้องเสียงอ่านค่ะคุณแอม จินตนาการบรรเจิดของคุณแอมมีจุดเริ่มต้นที่..... คนดีๆจำนวนหนึ่งได้รับการคัดกรองให้เหลืออยู่ หลังจากที่โลกใบนี้ถึงกาลเสื่อมสลายไปตามวาระ โดยคนกลุ่มนี้จะเป็นผู้สร้างเผ่าพันธุ์ใหม่เพื่อครอบครองโลกใบใหม่ต่อไป โลกใหม่ในช่วงเริ่มต้นคือโลกแห่งความสุข สงบ และเอื้ออาทร คือ....ยุคพระศรีอาริยะเมตไตรย ที่คนส่วนหนึ่งในวันนี้ .... รอ และ รอ   โดย: ร่มไม้เย็น 8 ตุลาคม 2555 14:02:48 น.