ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : โลกจ๋า..พี่ลาก่อน” “ โจทย์คราวนี้มีชื่อว่า โลกจ๋า..พี่ลาก่อน” “ โดยมีกติกาคือ 1.ให้บล็อกเกอร์กำหนดสาเหตุที่ทำให้มนุษย์ต้องสูญพันธุ์ หรือดวงดาวของเรา ต้องตายลง ขึ้นมา 1 สาเหตุ 2. บรรยายถึงบรรยากาศ ก่อนหน้าที่โลกจะแตก 1 วัน จนถึงวาระสุดท้ายของทุกสิ่ง 3.กำหนดให้มีหมาอย่างน้อยหนึ่งตัว เป็นส่วนประกอบในงานเขียน ไม่รู้ทำไม? แต่อยากให้มี มีน กุสุมา ฉันนั่งเหม่อมองแสงสีทองที่กำลังจะจากไปเป็นลำสุดท้าย บัดนี้ไม่มีแม้แต่เสียงหรีดหริ่งเรไร ความเย็นเยียบของบรรยากาศ เข้ามาปกคลุม แสงจันทร์ซีดๆกำลังร่ำร้อง แสงที่ฉันเคยมองว่าช่างแสนโรแมนติค เมื่อได้คิดถึงใครในคืนเหงา แต่คืนนี้ฉันเหงายิ่งกว่าครั้งไหนๆ เงียบเหงาวังเวงและสิ้นหวัง แสงแห่งรัตติกาลกำลังถูกกลืนกินไปด้วยฝุ่นผง แรงลมหอบเศษดินทรายฟุ้งกระจาย กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง ตลบอบอวลชวนให้คลื่นเหียนยิ่งนัก ฉันหมดอาลัยตายอยากต่อสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ซากกระดูกขาวโพลนสะท้อนแสงไฟไหวระยิบ ผู้คนยื้อแย่งเศษชิ้นเนื้อมนุษย์ใส่ปากด้วยความหิวกระหาย บัดนี้แม้น้ำตาสักหยดก็ไม่มีเหลือไว้ให้เศร้าเสียใจ หัวใจร่ำร้องแต่คำว่า “จบซะเถอะขอความตายให้ฉันเถอะ” สิ่งเดียวที่เหลือไว้ให้พอชื่นใจ ก็มาจากไปซะแล้ว เจ้าแตงโมสุนัขสีดำพันธ์ทางเพื่อนร่วมเดินทางคนสุดท้าย โดนเจ้าพวกนั้นลากไปเชือดต่อหน้าต่อตา กลิ่นเจ้าแตงโมที่โดนลอกหนังย่างไฟหอมโชยมาเตะจมูก ฉันแอบขอโทษมันที่ปล่อยให้น้ำลายสอออกมาด้วยความหิวโหย แต่ฉันจะไม่ยอมกินแกหรอกนะ ถึงยังไงฉันก็ต้องตายอยู่แล้ว ให้ฉันได้รู้สึกภาคภูมิใจอดตายไปซะดีกว่าที่จะทรยศกินเนื้อเพื่อน ขาลีบเล็กของฉันเลื่อนหลุดจากโซ่ตรวน ฉันไม่มีแก่ใจที่จะหนีอีกต่อไปแล้ว พวกนั้นไม่ยอมกินฉัน มันบอกว่าผอมไป เลี้ยงไว้ให้มีเนื้อหนังจึงค่อยนำมาทำอาหาร มันโยนเศษชิ้นเนื้อเจ้าแตงโมมากองเผละตรงหน้า “กินซะสาวน้อยจะได้อ้วนๆ” มือหยาบกระด้างยื่นมาเชยคาง ฉันขยับหนี คอตีบตันขึ้นมาในทันที เมื่อค่อนคืนเสียงต่างๆค่อยๆจางหายไป ฉันหลับไปด้วยความอ่อนแรง ฉันฝันเห็นสงครามชีวะภาพ ที่ปล่อยเชื้อโรคเข้าประหัตประหารกันเอง ผู้คนล้มตายดังใบไม้ร่วง สัตว์และพืชถูกสารพิษ น้ำในทุกแหล่งมิอาจดื่มกินได้อีกต่อไป มนุษย์ต่างมุ่งร้ายหวังจะครอบครองพื้นพิภพ ต้องการครอบครองเพียงชนชาติเดียว ปล่อยสารพิษเพื่อชำระล้างชนเผ่าอื่นที่ไม่ใช่พวกตน สุดท้ายผลกระทบนั้นก็กลับคืนสนอง น้ำปนเปื้อนไปด้วยสารพิษพืชและสัตว์ล้มตายอาหารขาดแคลน พวกมนุษย์ที่มีภูมิต้านทานที่เหลืออยู่ ขาดน้ำและอาหาร ไม่ช้านานก็ไล่ล่ากินกันเอง ฉันสะดุ้งสุดตัวตกใจตื่น เมื่อมีมือเย็นๆมาจับที่ขา ”ไลลาผมเอง”หัวใจฉันพองโตเมื่อได้ยินเสียงทุ้มๆนั่น น้ำตาเอ่อคลอเต็มสองข้าง ฟิลค่อยๆดึงตัวฉันเข้าไปกอด ฉันสะอื้นจนตัวสั่น กระซิบเสียงแหบพร่า ”ฉันคิดว่าคุณโดนพวกมันกินไปซะแล้ว”เขาโอบกอดฉันนิ่ง กระซิบเสียงแผ่ว “ผมยังอยู่” ”แล้วคุณกลับมาทำไม มันอันตราย หากพวกมันจับคุณได้ เราจะตายทั้งคู่” ”อย่าเพิ่งพูด เดี๋ยวพวกมันจะตื่น” เราค่อยๆคืบคลานออกมาจากตรงนั้น ฟิลพยายามดึงร่างฉันลงไปในหลุมหลบภัย ฉันหอบหายใจเพราะไร้เรี่ยวแรง ฟิลนำน้ำที่พกติดตัวมาด้วยให้ฉันจิบ ”ค่อยๆจิบนะ ใจเย็นๆ” ปากฉันแห้งผาก น้ำแต่ละหยดดั่งน้ำอมฤต ”ฟิลได้น้ำมาจากไหนคะ” ” ผมหนีลงไปในอุโมงค์ใต้ดิน มันเป็นท่อน้ำทิ้งเก่าๆ เรารอดแล้วล่ะไลลา” ฉันดื่มเพราะคอแห้งผาก ฟิลบอกว่า ”ดื่มเถอะเพราะผมมียาต้านพิษ ใส่ลงไปในน้ำแล้ว” ฟิลพาฉันเดินลัดเลาะจากหลุมหลบภัย เข้าอุโมงค์ใหญ่ ฟิลมีไฟฉายส่องนำทาง ”ปลอดภัยแน่นะฟิล เราคงไม่โชคร้ายเจอพวกมันเข้าอีกนะคะ” ”ไม่เป็นไรไลลา ผมมีปืน หากจวนตัวก็คงต้องสู้กันสักตั้ง ผิดพลาดเราก็กรอกปากกันคนละนัด” "ฉันเห็นด้วยค่ะฟิล เพราะตั้งแต่ภัยพิบัติมาเยือน ฉันร้องขอความตายจากพระเจ้าทุกวัน พวกที่ล้มตายไปก่อนหน้า ช่างโชคดีที่ตายก่อน” ”อย่าเพิ่งหมดหวังสิสาวน้อย ตราบที่เรายังมีลมหายใจ เราต้องมีหวัง แม้หวังนั้นจะริบหรี่เพียงใด” ฉันทอดถอนใจ “ฟิลคะฉันคงเดินต่อไปไม่ไหว “ ฉันทรุดตัวลงนั่งที่พื้นเย็นเยียบ หอบหายใจ ”หากพวกมันรู้ว่าคุณหายไป มันต้องออกตามหา” ”อย่าเลยนะฟิล ทิ้งฉันไว้ที่นี่ดีกว่า ออมแรงไว้ เราอยู่ถึงสองคน อาหารก็ไม่มีแล้ว” ”ไม่เป็นไร นะไลลาอีกไม่ช้าเราจะมีอาหารกิน” ฟิลปลอบใจฉัน ฉันโอบเอวฟิล ฟิลประคองร่างที่อ่อนแรงให้เดินต่อ สุดท้ายเขาก็อุ้มฉัน ฟิลเป็นชาวอเมริกันร่างสูงใหญ่ อกผายแขนแมน ช้อนร่างแบบบางของฉันที่เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกเดินตัวปลิว “ฟิลคะคุณมาช่วยฉันทำไม ปกติเราก็ไม่ค่อยจะชอบหน้ากันเท่าไหร่ ไม่ใช่เหรอคะ ควรจะปล่อยให้ฉันตายๆไปซะดีกว่า” ”หยุดพูดเถอะนะไลลา เดี๋ยวคุณก็จะยิ่งเหนื่อย” ฉันปรือตามองหน้าเขาในเงามืด ลมหายใจกระทบหน้าฉันอุ่นๆ ”ฉันบอกแล้วนี่ ว่าฉันไม่ชอบพวกล่าอาณานิคม พวกคุณมันกระหายสงคราม แล้วเป็นไงต่างคนต่างสาดอาวุธ เข้าห้ำหั่นกัน แล้วต่างก็พบกับจุดจบ ใครเป็นผู้ได้และใครเป็นผู้ชนะกันคะฟิล” "คุณอย่าเหมารวมสิ ผมไม่เกี่ยวนี่นา " “ใช่คุณไม่เกี่ยวแต่อาวุธชีวะภาพนั่น มันเป็นผลจากการวิจัยของคุณ“ ”ผมอยากรู้ถึงวิธีที่จะรักษา แต่พวกเขากลับนำมาเป็นอาวุธ ผมจะทำยังไงได้ พวกเขาเป็นพวกถืออาวุธนะไลลา” ฉันนิ่งคิด แม้แต่ไอส์ไตน์สิ่งที่เขาค้นพบ ก็เพื่อประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติ แต่ดาบย่อมมีสองคม คนกลับนำมาใช้ในการเข่นฆ่ากันเอง แม้ว่าฉันจะเคยไม่ชอบหน้าเขาเท่าไหร่แต่ก็เกลียดเขาไม่ลง และที่สำคัญตลอดมาเขาห่วงใยฉัน ฉันซุกหน้ากับอกอุ่นๆนั่นอย่างวางใจ ”ฟิลคะ” ”หือ” ”หากฉันต้องตายไปก่อน คุณจะกล้ากินฉันไหม” ฟิลเงียบไปอึดใจ ก่อนที่จะพูดว่า ”กินสิ” ”หา ..!!!” “ผมไม่ปล่อยให้เสียของหรอก” ฉันนิ่ง ดูจากน้ำเสียงแล้วไม่รู้ว่าจริงหรือเล่น แต่วินาทีนี้แล้ว ฉันไม่รู้สึกกลัวตายเลยสักนิด ขออุทิศร่างนี้หากจะมีประโยชน์ต่อคนอื่นบ้างเป็นครั้งสุดท้าย "ไลลาเอ๋ยไลลา ผมจะทำอย่างนั้นได้ยังไง เพราะผม.....เอ้อ..ผมจะพาคุณไปด้วย “ ”เราจะไปไหนกันได้อีกคะฟิล เพราะโลกใบนี้กำลังจะตาย และพร้อมจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆได้ทุกเมื่อ” “ไม่ต้องกลัวนะไลลา หากเรายังมีชีวิตรอดจนถึงวันพรุ่งนี้ จะมียานอวกาศมารับเราไปอยู่บนกระสวยนั่น เมื่อถึงเวลา เราจะเดินทางกลับมายังโลกอีกครั้ง ผมสัญญา” ”คุณเป็นใครกันแน่คะฟิล” ”ไม่ต้องพูดแล้ว แต่ขอให้คุณเชื่อใจผม”เขากระซิบที่ข้างหู ฟิลทรุดตัวลงนั่งวางฉันไว้บนหญ้านุ่มๆ "เราจะพักกันตรงนี้นะไลลา" ฉันพยักหน้ารับรู้ ฉันรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆมาจ่อที่ริมฝีปาก ฉันอ้าปากรับและปล่อยให้ไหลลงคอ แม้มันจะคาวแต่ฉันก็ดื่มกินเพราะหิวกระหายอย่างที่สุด “กินเถอะนะไลลา หากคืนนี้เราสามารถผ่านมันไปได้ ทุกอย่างจะเริ่มนับหนึ่งอีกครั้งในไม่ช้า เราจะเป็นมนุษย์คู่แรกที่กลับมายังโลกอีกครั้ง เราจะรักโลกเหมือนที่โลกรักเราและเราจะสร้างโลกใหม่ด้วยกัน” ฟิลกดเครื่องมือสื่อสาร พร้อมออกคำสั่ง ไปยังกระสวยอวกาศ ที่อยู่บนฟ้านั่น เสียงคอมพิวเตอร์ตอบรับสัญญาน ต๊อด ต๊อด ต๊อด ไลลาดื่มกินเลือดที่ไหลจากอุ้งมือของฟิล เลียหยดสุดท้ายที่ติดค้างบนริมฝีปาก ฟิลก้มลงจุมพิตปากนั้นนิ่งและนาน ไลลาเผยอรับอย่างเต็มใจ “ไลลาผมรักคุณ” ไลลาหลับตาพริ้มอย่างมีความหวัง "ฉันก็รักคุณค่ะฟิล" แอมอร ท้ายเรื่อง ออกจะโรแมนติคอีกแล้ว และไม่ลืมที่คนตั้งโจทย์อยากให้มีคือสุนัขหนึ่งตัว ออกจะโหดไปนิดนะคะ เจ้าแตงโม เนื้อคงจะน่าอร่อยไม่ใช่น้อย อี๋ย อ่านกันพอสนุก ดีใจจังที่ไฟมาลุกพรึ่บเอาวินาทีสุดท้าย ได้เข้าร่วมเดินทางบนถนนสายตะพาบอีกครั้ง ท่านใดสนใจจะมาเดินไปด้วยกัน เชิญอ่านธรรมนูญบล็อกที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์ได้ทุกวันนะคะ   Create Date : 23 กันยายน 2553 42 comments Last Update : 23 กันยายน 2553 14:44:16 น. Counter : 1718 Pageviews. Share Tweet

วันนี้แวะมาเสพงานของคุณแอมอรแบบเร็วรี่ และก็ดีใจค่ะ อ่านไป ... มันคอนทราสทางอารมณ์ เล็กๆ คือ ... เริ่มเรื่อง .. มาแบบว่ารับรู้เลยว่า ก่อนสิ้นโลกนั้น บรรยากาศมันวังเวง วิเวกโหวงเหวง แต่ว่าสุดท้าย กลับ โรแมนติ๊ก .. ฮ่าๆ ชอบๆ เลยค่ะ เพระว่า โรแมนติ๊กแบบนี้ .. มันทำให้เราอยากอยู่ บนโลกไปอีกนาน แม้ว่าจะไม่สามารถ ลุ้นได้ว่า อนาคตจะเป็นเช่นไร .. แต่ก็จะอะไรมากมายนะค่ะ เพราะว่าชีวิต ก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ... เดาทางไม่ถูกจริงๆ งานเขียนอิ่มเอมทางตัวหนังสืออีกเช่นเคยค่ะ และก็ ... ได้ทำงานร่วมกันอีกแล้ว น่ารัก จริงๆ ค่ะ งานงวดหน้าออกแล้วค่ะ แล้วก็ไม่ยาก มั้งค่ะเพราะว่าเปิดกว้างเต็มที่อีกแล้วค่ะ   โดย: JewNid 23 กันยายน 2553 7:44:46 น.

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ ..วี้..โรแมนติกจัง....   โดย: Calla Lily 23 กันยายน 2553 8:04:11 น.

แวะมาอ่านจ้าคุณแอมอร แล้วก้อไม่ผิดหวังเช่นเคย ชอบค่ะชอบ แม้นจะโหดร้ายไปนิสสส์ อยากเปนไลลาจัง คงเปนได้แค่ไล่ล่า หุหุ   โดย: อิ่ม_Aim 23 กันยายน 2553 8:38:27 น.

เด๋วแวะมาอ่านตอนบ่ายๆ เช่นกันครับ สวัสดียามเช้าก่อนทำงานครับพี่แอมอร   โดย: Sleeping_prince 23 กันยายน 2553 8:52:41 น.

ฮือ ฮือ หาเนื้อเรื่องไม่เจอ มีแต่จาวขอๆ จอขาวๆ มันตกสวรรค์ไปแล้วมั้ง ฮือ ฮือ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 23 กันยายน 2553 9:05:31 น.

สวัสดียามเช้าครับ พี่แอม อ่านแล้วซึ้งในน้ำใจ ความรัก ของเพื่อนมนุษย์ ท่ามกลางสงคราม ก็ยังมี ความรัก เยียวยา   โดย: เศษเสี้ยว 23 กันยายน 2553 9:39:45 น.

สวัสดีวันตะพาบค่ะ แปะเม้นไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านนะคะรีบค่ะรีบ   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 23 กันยายน 2553 12:04:03 น.

กินเพื่ออยู่ อยู่เพื่อกิน...สงครามทำให้เราเกิดกลียุคครั้งใหญ่ อย่ามาอีกเลยนะสงคราม แค่สงคราม 3G ก็จะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว ถ้าสงครามอื่นมาอีก เมืองไทยคงไม่รอด สงครามรถไฟด่วน 2,500 กิโลจากไทยไปจีนกำลังใกล้จะระอุอีกรอบ เร็ว ๆ นี้.... พออ่านเรื่องเกี่ยวกับสงครามแล้วทำให้นึกถึงข่าวใหญ่ เกี่ยวกับสงครามทางการเงินแบบนี้ละค่ะ จุ๊ ๆ แอร์การ์ดที่ซื้อมาอุตส่าห์ซื้อเผื่อไว้รองรับ 3G ตั้ง 7.2 GB เมื่อไหร่จะได้ใช้หนอ สวัสดีค่ะพี่แอม ลาพักร้อนหลายวัน....ยินดีต้อนรับสู่ห้องใบเล็กของเราค่ะพี่   โดย: aenew 23 กันยายน 2553 14:20:52 น.

ตัวหนังสือขาวจั้วค่ะพี่แอม เอ๋ต้องใช้วิธีก็อบไปอ่าน พี่แอมตั้งใจทำให้ตัวหนังสือขาวหรือเปล่าค่ะ   โดย: aenew 23 กันยายน 2553 14:21:56 น.

พี่แอม น้องเอมมาลงชื่อก่อนนะคะ ไว้เย็นๆจะตามไปอ่านอีกรอบค่ะ   โดย: ชะเอมหวาน 23 กันยายน 2553 15:49:25 น.

อ่านแล้วได้หลายรสค่ะ เศร้า เหงา กลัว และ...ความรัก   โดย: is_ninja 23 กันยายน 2553 16:00:04 น.

บอกแล้วไงว่าตัวหนังสือขาว แต่ตอนนี้ดำแล้วจ้า เห็นชัดเจน แล้วก็อ่านสนุกมาก ฝีมืออีกแล้วนะเนี่ย มัยหยักไต๋ มัยหยักไต๋   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 23 กันยายน 2553 16:18:25 น.

โห..พี่แอม มาอ่านแล้ว เหมือนดูหนังเรื่องนึงเลยค่ะ แต่แตงโมโดนกินกับฉากคาวเลือดนี่...   โดย: ชะเอมหวาน 23 กันยายน 2553 20:29:19 น.

สวัสดีตอนค่ำค่ะ...พี่แอม ตามมาอ่านงานตะพาบค่ะ เรื่องนี้มีหลายอารมณ์เลยนะคะเนี่ย ราตรีสวัสดิ์คะ..ฝันดีนะคะ   โดย: nootikky 23 กันยายน 2553 21:30:45 น.

หดหู่ เศร้า อยากกินเนื้อหมาจัง อ้าว? ท่ามกลางความสิ้นหวัง ย่อมมีความหวังอยู่หน่อยๆเนาะ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 23 กันยายน 2553 22:02:27 น.

ทุกวันนี้ก็ปล่อยอดีตผ่านไปเยอะนะพี่...แต่ว่าบางสิ่งบางอย่างอดีตก็ตามมาหลอนอีกแล้ว ทำให้เราไม่สามารถวางมันลงได้อย่างหลุดพ้นสักที เหนื่อยค่ะกลับมาถึงก็หลับปุ๋ย หลับไปสองชั่วโมงตื่นมากินข้าวตอนสามทุ่ม จะไม่ให้กลิ้ง ๆ อยู่ไหวเหรอพี่แอม ถ้าดื่มกาแฟรอบดึกแล้วหลับ อยากดื่มจัง แต่กลัวดื่มแล้วตาแป๋วถึงเช้าไม่ต้องนอน นอนหลับฝันดีค่ะพี่แอม   โดย: aenew 23 กันยายน 2553 22:18:10 น.

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดี.เข้ามาอ่านค่ะ คืนนี้ ไม่ไหวแล้ว ปิดบล็อกนี้ปั๊บ ดี.ก็ปิดคอม ขอไปนอนก่อนค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 23 กันยายน 2553 22:51:50 น.

ออกแนวโรแมนติกนะครับ ผมว่าฟิลจริงใจดี ที่ตอบออกมาตรงๆ ว่า "กิน" ถึงจะดูโหดร้าย แต่ถ้ามองอีกมุม ผมว่าดีกว่าตอบว่าไม่กิน แล้วมากินทีหลัง ถ้ายังมีความหวังก็มีโอกาสรอดครับ ถ้าหมดหวังก็ไม่ต่างกับตายไปแล้ว ทุกอย่างมันมี 2 ด้านจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 23 กันยายน 2553 23:52:21 น.

ผมจะปกป้องโลก...แบตแมน   โดย: panwat 24 กันยายน 2553 1:21:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม มานั่งอ่านเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 กันยายน 2553 5:19:23 น.

ทำงานอย่างมีความสุขนะคะพี่ วันนี้ดี.อยู่แถวนี้ได้เป็นระยะ ออกแนวสบาย สบาย อิอิ   โดย: d__d (มัชชาร ) 24 กันยายน 2553 7:08:59 น.

น้ำที่ไลลาดื่ม คือเลือดของฟิล อย่างนี้เรียกว่ารักแท้หรือปล่าวคะ งานเขียนของคุณแอมอร อ่านแล้วได้อารมณ์มาก ๆค่ะ นางฟ้าขอบคุณสำหรับพรวันเกิดที่ให้ด้วยนะคะ   โดย: นางฟ้าของชาลี 24 กันยายน 2553 8:39:39 น.

พอว่างก็รีบมาหา เที่ยววิ่งไปบ้านพี่เอ๋ พี่แอม พี่สองพี เวลามีน้อย ใช้สอยประหยัดค่ะพี่แอม อารมณ์ดีแล้วใช่ไหมคะ เจอตะพาบเข้าไปแล้วนี่นา ขอนุญาตแปะไว้ก่อนมาตามอ่านทีหลังนะคะ ตากำลังลายได้ที่เลย ยังอ่านไม่ได้ก็บอกตามตรง 555+ เป็นคนตรง แอบคดนิดๆ กรี้ด...ไม่ใช่ แหะๆๆ   โดย: biotech_girl 24 กันยายน 2553 10:20:41 น.

กลับมาแล้วกว่าจะกระดึ๊บมาบ้านคุณแอมได้ เน็ตมันก็ไม่ค่อยเป็นใจเลย เดี๋ยวหลุด ๆๆๆ ต้องไปนั่งทำใจ วันนี้เลยเข้าผิดเวลานิดนึง ไม่งั้นเย็นแล้วฝนตก มีหวังมาไม่ถึงบ้านคุณแอมค่ะ ขาดงานตะพาบไปสองหรือสามตอนกันนี่คราวหน้าคงได้มาแจมแล้วคุณแอม แต่ก็ชักเบื่อๆน่ะ กลับมาคราวนี้เหมือนความจำเสื่อม ลืมโน้นนี่ยุ่งเปรอะไปหมดเลย แค่อั๊พบล๊อกยังเบลอเลย ต้องยอมรับแล้วคุณยายแก่แล้วค่ะ อิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 24 กันยายน 2553 14:39:12 น.

วันศุกร์แล้วนะ..^.^ พักผ่อนกันให้เต็มที่นะจ๊ะ~*..   โดย: ป้าโบราณ 24 กันยายน 2553 15:00:42 น.

แวะมาเยี่ยมยายครับ...ว่างๆเอาต้นไม้ของยายมาลงให้ดูบ้างสิ....อยากเห็นจัง... แต่ว่าช่วงนี้เราไม่ค่อยเจอกันจริงๆด้วยเนอะ...   โดย: non lock 24 กันยายน 2553 15:18:36 น.

ทีบ้านพี่... อ้าว ทำมิดามิใช่เหรอ ติดปู้จายอ่ะครับ โดนขังบ้านน้องสองพี่อ่ะจิ แย่ 55 เอิ๊กๆ ติดปู้จิ๋งนะ มะดีๆๆ ที่บ้านน้อง... 55 สุดยอด ทำให้ผะอืดผะอมได้ตั้งกะ ต้นจนจบเยย กรั่กๆ กระทั่งฉากรัก แม่เจ้า!!! ไปเปลี่ยนฉากก่องน้า เย็นนี้มะรุจากิง อารายแว้ววว   โดย: nulaw.m 24 กันยายน 2553 15:40:55 น.

ตอนเด็ก ๆ มีหนังเรื่องหนึ่งชื่อ soylent green เป็นหนังที่เกิดการขาดแคลนอาหารในโลก รัฐบาลสหรัฐก็ทำโรงงานผลิตอาหารทำจากเนื้อมนุษย์ โดยคนที่อายุน่าจะ 40-50 จะเข้าไปโรงงานที่จะทำให้ตายอย่างมีความสุข แล้วเอาเนื้อไปทำอาหาร ชื่อ soylent green   โดย: tuk-tuk@korat 24 กันยายน 2553 15:41:10 น.

แวะมาดูคนเก่งค่ะพี่สาว อยากเขียนเก่งมังจัง แต่ท่าจะไม่ไหวค่ะ ให้จิงจังนึกไม่ออกค่ะว่าจะดำเนินไปแบบไหน ขอเป็นผู้อ่านที่น่ารักนะค่ะ พี่สาวไปเที่ยวบุญกฐินไหมค่ะ น่านุกนะค่ะ คุณแคทแทคแคร์ค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 24 กันยายน 2553 17:45:49 น.

ไลลาจ๋า ...มาอ่านจ้ะ โรแมนติกจังแต่แหม.. แค่กินหมาก็แย่แล้วขืนให้ ฟิลจะกินไลลาจริงๆเนี่ย คงโหดร้ายน่าดูเนอะ   โดย: คล้ายดาว 24 กันยายน 2553 19:24:19 น.

รักกันยังไง แต่ถึงเวลาก็จะหม่ำกันซะแล้ววววว จอคอมฯ ซ่อมเสร็จแล้วค่ะพี่ ชาลีไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ได้ยินช่างเค้าว่า เป็นที่ชิฟจอหรืออะไรนี่ล่ะค่ะ ก็ฟังมาแบบงงๆ เพราะใช้เป็นอย่างเดียว 555+   โดย: sierra whiskey charlie 24 กันยายน 2553 19:51:34 น.

หวัดดีเจ้าแอม วันนี้ไปหลงอยู่ในเค้าเหรอ เค้าไม่ได้ทำอะไรเลยน้า ตะเองตกหลุมเองอะป่าว .. อิอิ หายดีหรือยัง เป็นห่วงเป็นใยนะจ๊ะ คิดถึงมาก ๆ ด้วย ตะพาบช่วงนี้ไหลลื่นไปด้วยดี งานต่อไปก็ดูไม่ยาก น่าจะบิ้วอารมณ์ได้หลายแนว ไปไกลเลยเชียว หมายถึงจิ้นอ่ะ ..อิอิ กินข้าวยัง ?? อยู่ป่าวเนี่ย ??   โดย: SongPee 24 กันยายน 2553 20:10:52 น.

..โห..กะลังเคิมเยยแล้วก้อมาฮาตรงที่.. ”กินสิ” “ผมไม่ปล่อยให้เสียของหรอก” .. ก๊าก ก๊าก ก๊าก.. ยัยแอม..สรุปว่าตะเอง..เปงคนโรแมนติกอะป่าววจร้า..!!? ..หายปายซะหลายวัน..คิดถุงน๊า..good night ..จร๊า..   โดย: อ๋อซ่าส์ 24 กันยายน 2553 20:16:29 น.

สวัสดีค่ะพี่แอม โจท์นี้ไม่น่ามีน้องหมาเลยนะพี่แอม จ๋งจ๋านมันอ่ะ นึกภาพตามแล้ว เสียวสยอง ๆ จริง ๆ ค่ะ เมื่อคืนที่ผ่านมา เพิ่งดู DVD ไอรอนแมน ภาค 1 เกี่ยวกับนักค้าอาวุธ ภาพยังติดตาติดใจอยู่ พอมาอ่านโครงการตะพาบน้ำของพี่แอม มันช่างเหมาะเจาะกันพอดิบพอดี อารมณ์ต่อเนื่องเลยนะเนี่ย อิอิ ตอนนี้น้องในท้องได้ 3 เดือนแล้วค่ะ ร่างกายและอารมณ์ปรับตัวได้ละ ไม่ขี้หงุดหงิด เหงา ๆ เหมือนแรก ๆ แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอวยพร ขอให้พี่แอมมีความสุขทุกวันเช่นกันค่ะ   โดย: JinnyTent 24 กันยายน 2553 20:35:34 น.

ภาพมันหลอกตาค่ะพี่แอม แอบกระซิบหน่อย จริงๆ แล้วหาอร่อยยาก (กระซิบยังไง ได้อ่านกันทั่วเลย ฮ่าๆๆ) แต่ก่อนเค้าคงเห็นชาลีทำกับข้าวกินอร่อยๆ เลยอิจฉา ส่งกับข้าวไม่อร่อยมาให้กินดีกว่า ล้อเล่นนะคะ ว่าแต่จะมีผลไรมั๊ยน๊าเนี่ย ฮ่าๆๆ ปล.ชาลีเริ่มเขียนถนนสายนี้มีตะพาบกับเค้าด้วย ประจำหลักกิโลเมตรที่ 16 ค่ะพี่ อยากให้พี่ไปช่วยติชมค่ะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 24 กันยายน 2553 21:56:08 น.

กำลังใจที่พี่มอบให้ ชาลีจะบอกเธอให้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ^^   โดย: sierra whiskey charlie 24 กันยายน 2553 22:08:06 น.

ชาลีแจ้งเป็ดจังไปแล้วค่ะ เป็ดจังคิดว่ายังไม่อัพ 555+   โดย: sierra whiskey charlie 24 กันยายน 2553 22:10:15 น.

โดนเจ้าตัวน้อยแย่งเครื่องเอาไปดูการ์ตูนโดเรม่อน หายไปหลายชั่วโมงเลย บอกให้ดูเครื่องข้างนอกก็ไม่ยอม คุณแม่เลยต้องเสียสละ ไปอ่านการ์ตูน ดูทีวีรอ ดึกแล้ว ได้เวลาคุณแม่ คุณลูกนอน 555   โดย: SongPee 24 กันยายน 2553 22:13:28 น.

ศุกร์สวัสดีค่ะคุณแอม แวะมาอ่านเป็นบ้านที่สอง อ่านสนุกค่ะ แอบลุ่นให้มีพรุ่งนี้สำหรับเขาและเธอนะคะ *****ความสุขของคนไม่ได้อยู่ที่มีหรือไม่มีอะไร แต่อยู่ที่ใจมากกว่า*****   โดย: ร่มไม้เย็น 24 กันยายน 2553 22:37:31 น.

พี่แอม..แหมไปอ่านเรื่องกลิ่นแล้วได้ไอเดียมาทันทีนะ...ความคิดแล่นปรู๊ดเชียว....งั้นอัพเสร็จแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาอ่านน่ะค่ะ... พรุ่งนี้ก็ได้หยุดแล้ว....กะว่าจะไปวิ่งตอนเช้านะพี่ ถ้าตื่นไหว เพราะอยากกินจับฉ่ายนะค่ะ...จับฉ่ายที่สวนลุมอร่อยอย่าบอกใคร...วิ่งเสร็จซื้อใส่ถุงมานั่งหม่ำหน้าทีวี สุขสุด ๆ นอนหลับฝันดีค่ะพี่แอม   โดย: aenew 24 กันยายน 2553 22:42:43 น.

แวะมาหาก่อนนอน...จะบอกว่าพักผ่อนเยอะๆนะครับ...   โดย: ตา..จ้า IP: 124.121.88.87 24 กันยายน 2553 23:26:32 น.

มาอ่านงานตะพาบค่ะ มีโรแมนติคซะด้วย นี่แหลที่เค้าบอกว่า ถ้าไฟล้นก้นเมื่อไร จะได้ของดีออกมา จริง ๆ ด้วย   โดย: magic-women 25 กันยายน 2553 15:08:17 น.