~*ชีวิตที่ขาดเธอ - Ost. Princess Hours*~ "ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอ เหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้ จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า" Title : ชีวิตที่ขาดเธอ - Ost.Goong Artist : Pup Potato เมื่อก่อนไม่เคยได้คิด ผิดอะไรไม่เคยจะรู้ ไม่ได้ดูว่าในสิ่งที่กระทำ จะมีบางคนเสียใจ จนเมื่อจบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้ ก็ได้กลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน *อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน สักครั้งจะยอมได้ไหม **ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอ เหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้ จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า แต่ก่อนไม่เป็นอย่างนี้ อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหล อยากให้เธอได้ฟังว่าฉันละอาย ที่ทำให้เธอเสียใจ ถ้าไม่จบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้ คงไม่กลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน (ซ้ำ *, **) รู้ว่าแผลที่ฉันนั้นได้ฝาก ยากจะลบมันไปจากใจ แต่ว่าขอได้ไหม ให้เป็นฉันได้ไหม ให้ฉันรักษาเธอเอง (ซ้ำ **) อยากจะพูดให้รู้ว่า รักเพียงเธอ...คนเดียว Music Playlist at MixPod.com   Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2550 43 comments Last Update : 7 พฤษภาคม 2553 16:02:33 น. Counter : 2018 Pageviews. Share Tweet

แวะมาฟังเพลงค่ะ พี่สาว   โดย: Beee (Beee_bu ) 21 กุมภาพันธ์ 2550 4:32:28 น.

อยากให้ใครบางคนฟัง   โดย: บ้านนา IP: 125.24.44.234 22 กุมภาพันธ์ 2550 22:53:35 น.

เพลงเพราะค่ะ มานั่งไกวชิงช้าฟังเพลงมีความสุขจัง   โดย: ฟ้า IP: 58.97.8.58 5 มิถุนายน 2550 17:40:39 น.

ดีใจจังค่ะ   โดย: aquaworld 5 มิถุนายน 2550 18:45:03 น.

แอบหลังเสาฟังเพลงเก่า   โดย: ordinary_hero (ordinary_hero ) 8 มิถุนายน 2550 8:20:31 น.

วันนี้ได้รับรู้ว่า.... ในโลกอินเตอร์เน็ทนี่ มีข้อดีอยู่อย่างหนึ่งคือ เราสามารถย้อนเวลา กลับมาในอดีตได้ แต่ในชีวิตจริง เวลา เมฆา วารี .... มิอาจจะย้อนกลับมาได้   โดย: zoom IP: 124.121.248.109 6 กรกฎาคม 2550 22:49:58 น.

กลับมาฟังเพลงนี้อีกแล้ว เอ้! ทำไมถึงอยากฟังเพลงนี้นะ? อึม...ช่างมันเหอะเรื่องเหตุผล... วันนี้ได้เห็นเมล็ดมะละกอ ที่เคยเอาไปโยนทิ้งตรงกองดินข้างบ้าน มันงอกออกมาเป็นต้นกล้าเล็กๆหลายสิบต้น ทำให้นึกถึงว่าแต่ละวันก็จะมีสิ่งใหม่ๆ เกิดขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดกับตัวเราในวันนี้ ก็มาจากสิ่งที่เราเคยกระทำหรือได้ทำเอาไว้ ดังนั้นเราจะต้องทำสิ่งดีๆกับผู้อื่นเสมอ เพื่อเราจะได้เห็นสิ่งดีๆในวันต่อๆไป   โดย: zoom IP: 124.120.14.131 24 กรกฎาคม 2550 14:41:52 น.

070731-0920 ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะครับ (นั่นซินะ อวยกันให้เมื่อไหร่หละเนี๊ยะ) ขอคืนกำไรให้ผู้มอบคำอวยพรกลับไปบ้างนะ ขอให้คุณ aqua และครอบครัว จงมีแต่ความสุขสมหวังดังตั้งใจ ขอให้มีชีวิตที่สมบูรณ์ เต็มเปี่ยมด้วยรักและมิตรภาพ ขอให้อนาคตเบื้องหน้ามีแต่สิ่งดีๆรออยู่เสมอ จากใจดำๆคำหยาบๆ   โดย: zoom IP: 124.120.8.94 31 กรกฎาคม 2550 9:26:21 น.

เวลาที่ได้เท่ากัน ธรรมชาติให้เวลาเราเท่าๆกันทุกคน โดยที่เราไม่เคยออกปากขอมาก่อนหน้านั้นเลย แต่ละคนก็เอาเวลาไปใช้กับตัวเองต่างๆวิถีทางกันไป บางคนก็บอกว่าว่างทั้งวัน (เท่ากับเวลาเหลือเฟือ) บางคนบอกว่าอยากให้วันหนึ่งมีมากกว่า 24 ชั่วโมง แบบนี้ก็เท่ากับว่าใช้เวลาจนหมดถังก็ยังวิ่งไม่ถึงเป้าหมาย คนแถวนี้ยังเคยบอกว่า ไม่มีเวลาทานข้าวกลางวันเลย [ มองนอกกรอบ ] ทำไมถึงมีคู่รักคู่ร้างชอบบอกกับอีกคนเวลาที่หาทองออกไม่ได้ว่า "ขอเวลาฉันหน่อยได้มั๊ย" (แล้วเรื่องนี้จะดีเองหรือ?) เธอได้ไปวันละ 24 ชม.เท่าๆกันกับฉัน แต่เธอกลับมาขอเวลาเพิ่ม เชื่อแล้วหละว่า "เวลา" เป็นสิ่งมีค่า   โดย: zoom IP: 124.120.4.59 4 สิงหาคม 2550 7:46:53 น.

ย้อนเวลามาแอบตรงนี้อีกแล้ว เจ้าของบล็อกคงยังจะไม่ทันสังเกตุนะ วันนี้อยากเขียนเรื่องเวลา ในมุมมองที่มันสามารถ ทำให้คนเป็นใครในครอบครัวได้ การได้เกิดก่อนพี่น้องนี่ดีหรือเปล่า น่าจะดีตรงที่ได้มีเวลาเตรียมตัวเป็นผู้นำ ก่อนน้องๆจะเกิดตามมา นี่ก็แปลว่าได้ประโยชน์จากเวลา แล้วคนที่เกิดมาในเวลาภายหลังหละ ก็โชคดีนะที่ได้มีพี่มาคอยปกป้องดูแล ต่อจากคุณพ่อและคุณแม่ แถมยังได้เรียนรู้ว่านอกจากพ่อกับแม่แล้ว ก็มีพี่นี่แหละที่รักและห่วงใยเรา ส่วนคนที่เลือกเวลาตรงกลางหละ อ๋อ! ที่เขาเรียกกันว่าลูกคนกลางนะหรือ คนๆนี้ก็โชคดีนะ ที่ได้เห็นคนที่ได้เวลาไปเกิดก่อน กับคนที่เลือกเวลาเกิดที่หลังเขา ลูกคนกลางนี้...ได้เป็นทั้งพี่ และได้เป็นทั้งน้องในเวลาเดียวกันเลย กำไรสองต่อจริงๆ สุดท้ายก็นึกขึ้นมาได้ว่า เวลานี่มีความสามารถพิเศษอีกอย่าง คือมันสามารถกำหนดให้คนๆนั้น เป็นพี่หรือเป็นน้องได้   โดย: ซูม IP: 124.120.251.215 19 สิงหาคม 2550 23:54:15 น.

คุณซูมคะ ฮุ้งได้เข้ามาอ่านตลอดเลย ทุกเวลาที่คุณซูมเข้ามา เพียงแต่ว่าฮุ้งไม่รู้จะไปตอบคุณซูมได้ที่ไหน จะไปตอบที่หุบเขาฯ ก็เกรงว่าคนที่เข้ามาอ่านจะงงว่าพูดเรื่องอะไร ฮุ้งเข้ามาตอบในนี้เพราะคิดว่า ยังไงคุณซูมก็คงเข้ามาอีก คุณซูมน่าจะทำ Blog ของตัวเองนะคะ ฮุ้งจะได้เข้าไปตอบ ไปเยี่ยมเยียนได้ ถ้าทำไม่เป็นก็ถามยายบี น้องโอ๋ หรือถามฮุ้งก็ได้นะคะไม่ต้องอาย ขอบคุณนะคะที่ยังนึกถึงกันอยู่เสมอ ปล. คุง Zoom ได้สมัคร Hi5 แล้ว Add ฮุ้งเป็น Friend หรือเปล่าคะ ไม่แน่ใจ   โดย: aquaworld 20 สิงหาคม 2550 0:39:29 น.

โอ๊ะ...โดนเจ้าของบ้านเจอจนได้ ว้า...ไม่หนุกเลย นึกว่าอยู่ตรงนี้แล้วจะไม่มีใครหาผมเจอนะเนี๊ยะ ขอโทษนะครับที่แอบใช้พื้นที่ขีดๆเขียนๆเรื่องไร้สาระ Add Hi5 แล้วครับ   โดย: z o o m z e r o IP: 124.120.21.49 24 สิงหาคม 2550 23:03:45 น.

ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีวันย้อนเวลากลับไปได้อีก แต่ทำไมเราถึงไม่ยอมเลิกคิดเรื่องนี้นะ ถ้ามีคนถามว่าจะย้อนไปทำไมหละลุง เราก็จะแกล้งทำเป็นคิดสักครู่ แล้วก็ตอบพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆว่า "อยากลับไปแก้ไขสิ่งที่ทำผิดไว้ในอดีต" ใช่ๆๆ ฟังดูพระเอกจัง แต่ถ้าคนเราไม่ทะเลาะกัน แล้วมันจะรู้นิสัยใจคอที่แท้จริงได้อย่างไร อย่างครั้งหนึ่งกับคนดีๆคนหนึ่ง เราเคยไม่ชอบให้ใครค้นกระเป๋าตังค์ของเรา พอถูกค้น เราก็ว่าเขาเสียรุนแรงยังกับว่าเขาจะขโมยเงินไม่กี่บาทไป ฝ่ายที่ถูกว่า ตอนแรกก็ฉุน แต่ต่อมาก็ได้มีโอกาสขอโทษ และได้เรียนรู้ว่าไอ้หมอนี่มีความเป็นโลกส่วนตัวสูง และคราวหลังจะได้ไม่ทำ เรื่องมันก็น่าจะจบด้วยดี ปัญหามันดันอยู่ที่ว่า ในอดีตเมื่อ 200 ปีแสงมาแล้ว เราก็แรง เขาก็แรง เราก็ร้าย เขาก็หยิ่งในศักดิ์ศรี เธอขอโทษ แต่เราไม่รับฟัง เรากลับหาว่าเธอพูดไม่จริงใจ สุดท้ายต่างคนต่างโกรธ ไม่ได้คุยกันอีกเลย ถึงวันนี้จะไม่ได้โกรธกันเพราะเรื่องนี้ แต่...วันนี้มันไม่มีอีกคนให้ทะเลาะอีกแล้วนะซิ ไม่ใช่เขาไม่มีอะไรจะมาสู่ฝีปากเรา แต่เรากลับมองหาเขาไม่เจอ ถ้าย้อนไม่ได้ ก็ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า เผื่อพรุ่งนี้อาจจะไม่มีคำว่าเวลาให้ใช้   โดย: z o o m z e r o IP:124.124.124.124 and IP: 58.8.38.94 26 สิงหาคม 2550 16:15:51 น.

นาฬิกา บนหน้าปัดนาฬิกาแบบเก่าหรือแบบที่เรียกว่าแบบมีเข็ม แต่เข็มนี้มิได้เอาไว้เย็บปะชุนเสื้อผ้าตามความหมายทั่วๆไปของคำว่า"เข็ม" บางเวลาเมื่อมองดูเข็มทั้งสามบนหน้าปัด ซึ่งมีชื่อเรียกแบบภาษาราชการว่า เข็มวินาที เข็มนาที หรือ เข็มยาว เข็มชั่วโมง หรือ เข็มสั้น ผมขอเรียกว่า เข็มวอ เข็มนอ และเข็มชอ ก็แล้วกัน วอ เป็นเข็มที่ขยันและต้องทำงานหนักมาก วอ ทำงานถึง 60 ครั้ง จะเท่ากับ นอ ทำงาน 1 ครั้ง ส่วนนอ เขาทำงานอีก 60 ครั้ง ถึงจะได้งานเท่ากับ ชอ ทำเพียง 1 ครั้ง และเมื่อย้อนกลับมามองที่ วอ จะพบว่าเขาต้องทำงานถึง 360 ครั้ง เพื่อจะได้สิ่งที่เท่าเทียมกับ นอ และ ชอ ชีวิตคน ความสามารถของคน ผลงานของคน รายได้ของคน ... ล้วนไม่เท่าเทียมกันอย่างนี้ใช่หรือไม่ คนบางคนทำงานมากมาย แต่กลับมีรายได้เพียง 1 ใน 60 ของอีกคน และอาจจะเป็นแค่เศษเสี่ยวของเงินเดือนที่หาได้ของอีกคน ผมเคยเจอทนายที่มีเงินเดือนถึง 1 แสนบาท โดยไม่นับรายได้อื่นๆอีกเกือบแสนต่อเดือน เขามีบ้าน 3-4 หลัง ทั้งในกรุงเทพฯและหัวเมืองต่างจังหวัด ขับรถยุโรปราคาแพง ทานอาหารหรู เสื้อผ้าเครื่องประดับล้วนมียี่ห้อ และในวันเดียวกันผมก็เคยซื้อชาดำเย็นร้านเดียวกับ คุณยายท่านหนึ่งที่มานั่งพักเหนื่อยอยู่หน้าร้านนั้น คุณยายท่านนี้ท่านเป็ฯคนขายขนมไทยๆที่หอด้วยใบตองราคาห่อละ 2 บาท ทั้งกระจาดก็คงมีประมาณไม่เกิน 100 ห่อ ไม่รู้ว่าแก่จะขายหมดทุกวันหรือเปล่า คุณหละอยากมีรายได้แบบเข็มวินาทีหรือเข็มชั่วโมง   โดย: z o o m z e r o IP: 900.800.700.600 hacklink on IP: 124.120.21.62 4 กันยายน 2550 6:14:32 น.

วัยขนาดฮุ้งนี่ยัง In Love ได้อยู่เหรอคะคุงซูม   โดย: aquaworld 4 กันยายน 2550 10:14:08 น.

ชะอุ้ย! ไปต่อไม่ถูกเลย ไม่ทราบว่าผมทายถูกหรือผิด แต่คำว่า"รัก" เป็นสิงที่สวยงามครับ เรื่องอายุคงไม่สำคัญมั๊งครับ ขนาดคนแก่อายุคราวปู่ ยังมาแอบส่งยิ้มหวานใน blog ให้คุณฮุ้งเลย   โดย: z o o m z e r o IP: 900.800.700.600 hacklink on IP: 124.120.1.96 6 กันยายน 2550 11:54:15 น.

^ ^ โห่....คุงซูมพูดซะฮุ้งรมณ์เสียเลย   โดย: aquaworld 6 กันยายน 2550 17:36:57 น.

ขอโทษครับ คราวหลังจะไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้ว "ภัยคุกคามอารมณ์" หายอารมณ์บูดหรือยังหงะ ได้ข่าวว่าไม่ฉะบาย ขอให้ไม่เป็นอะไรมากนะ แค่เอาตังค์ไปให้หมอใช้ซัก 3,000 ก็พอเน๊อะ บอร์ดบีบีจะดาวน์แล้ว เหมือนน้ำในสระที่แห้งลงไปทุกทีๆ มีแต่โคลนกับซากอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็จะขอกลับไปอยู่จนวาระสุดท้าย แม้จะไม่ได้(ใช้)ชื่อว่า zoomzero อีกแล้ว   โดย: z o o m z e r o IP: 900.800.700.600 hacklink on IP: 124.120.0.52 14 กันยายน 2550 6:31:30 น.

หายตั้งนานแล้วค่า ... ใครจะไปอารมณ์บูดนานๆ เดี๋ยวแก่เร็ว ถ้าไม่ใช้ชื่อว่า zoomzero ก็ไม่ใช่คุงซูมน่ะสิคะ   โดย: aquaworld 14 กันยายน 2550 11:11:29 น.

ผมยังเข้ามาฟังเพลงนี้อยู่เสมอนะ ก็อย่างที่บอกชอบเพลงนี้ ฟังแล้วมันทำให้ย้อนนึกเรื่องต่างๆได้มากมาย แต่ไม่รู้จะเขียนหรือโพสต์อะไร บางทีก็เขียนแล้วก็เปลี่ยนใจลบทิ้งซะงั๊น ไอ้ที่ลบก็ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญอะไรนักหรอก แค่ช่วงที่ผ่านมาเหมือนนั่งเฝ้าดูคนที่เรารักจะจากไปในห้องICU ก็เรื่องกระทู้หุบเขาฯนะแหละ ไม่ใช่กิ๊กคนไหนหรอก ความจริงก็ไม่เชิงสลายหายไปหรอก แต่เขาบล็อกไม่ให้แตะต้องเพิ่มเติม แต่ยังสามารถอ่านได้ ผมรู้สึกเหมือนว่า เจ้ากระทู้นี่เค้าเป็นเหมือนลูกเราเลยนะ เห็นเค้ามาตั้งแต่วันแรกที่เขาเกิด เฝ้าดูเค้ามาทุกวัน คอยป้อนเรื่องราวต่างๆให้เค้า เพื่อให้เค้ามีสีสันและสาระ(นิดๆ) บางทีก็รู้สึกว่ามีร้อยยิ้มและน้ำตาด้วย ทำไมถึงอยากฟังเพลง ปราสาททราย ของสุรสีห์ จัง ขอเพลงได้หรือเปล่าหละ สงสารคนที่สูญเสียของรักหน่อยดิครับ เอ้อ...อยากดูรูป....เฮ๊อะ...ไม่แซวดีกว่า ฮิๆๆ   โดย: z o o m IP: 124.120.20.96 4 ตุลาคม 2550 13:24:36 น.

^ ^ ไหนบอกว่าไม่แซวดีกว่า แซวไปแล้วนี่คะ   โดย: aquaworld 4 ตุลาคม 2550 13:47:05 น.

อ้าว...ขอโทษอีกครั้ง...ยิ้มหน่อยน่า แค่อยากจะแบ่งความรู้สึกแบบนั้นด้วยตะหาก แต่จะเขียนว่ารู้นะว่าต้องอดทนแค่ไหน เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บ อะไรประมาณนั้น มันจะเป็นพระเอกมากไปหน่อย (ถ้าจะบอกกันตรงๆเน๊อะ) คิดเสียว่าเป็นการทดสอบจิตใจก็ได้นะ งั๊นเอาขำขันมาเล่าดีกว่า สมศักดิ์เป็นผู้จัดการบริษัททัวร์แห่งหนึ่ง สมศรีเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล และก็ไม่ได้เป็นอะไรกับสมศักดิ์นะ อย่าพยายามเดา วันหนึ่ง สมฤดี เลขาฯสุดสวยของสมศักดิ์ขอลาออกเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศ สมศรีเลยประกาศรับสมัครสาวสวยและฉลาดมาแทนที่สมฤดี ปรากฎว่ารอบสุดท้ายคัดมาได้ 3 คน คือ สมปอง สมทรง และสมใจ ดังนั้นการสัมภาษณ์รอบตัดสินจึงเป็นหน้าที่ของสมศักดิ์จะต้องทำการคัดเลือกด้วยตัวเอง คืนก่อนวันสัมภาษณ์สมศักดิ์ได้ไปดื่มเหล้ากับสมควรที่โรงแรมสมสุข และสมควรก็ได้แนะนำแนวทางการสอบสัมภาษณ์กับสมศักดิ์ พอวันรุ่งขึ้นสมศักดิ์ก็เข้าห้องสัมภาษณ์พร้อมกระดาษที่มีคำถามอยู่ภายใน 3 แผ่น อย่าพึ่งเดาเรื่องตอนนี้เลย ทั้ง 3 แผ่นก็เป็นคำถามเหมือนกัน และก็มีเพียงข้อเดียว ปรากฎว่าสมศักดิ์ได้เลือกสมทรง สาวที่สวยน้อยที่สุดในสามสาวไว้เป็นเลขาฯ สมศรีข้องใจมากเพราะว่าสมปองเป็นน้องสาวแท้ๆของตน แต่ตกรอบสุดท้าย ซึ่งสมศรีได้ให้ข้อมูลกับสมปองเรื่องสี เรื่องเสื้อผ้า รูปลักษณ์และการเตรียมคำตอบที่สมศักดิ์น่าจะชอบ สมศรีจึงถามสมปองว่าในกระดาษมีคำถามว่าอะไร สมปองตอบว่าไม่ได้เป็นคำถามแต่เป็นคำว่า ROOM และสมศักดิ์ก็บอกให้เธออ่าน เธอก็อ่านว่า "รูม" แปลว่า ห้อง ค่ะ สมศรีรีบโทรศัพท์ไปหาสมใจเกี่ยวกับกระดาษคำถาม ก็พบว่าเป็นคำว่า ROOM เหมือนกัน "แล้วหนูตอบว่ายังไงจ๊ะ" สมศรีตะล่อมถาม สมใจก็ตอบว่า " อาร์ ดับเบิลโอ เอ็ม รูม ค่ะ" เออ...มันก็คงจะงงกันไปหมดนะแหละ ผมเองก็ยังงงเลย พอสมทรงเข้ามาทำงานได้สัปดาห์แรก สมศักดิ์ก็คึกคักอารมณ์ดีและดูเหมือนจะตั้งใจมาทำงานผิดปกติ และดูท่าทางนับวันก็จะเอ็นดูสมทรงออกหน้าออกตา ในที่สุดพอ 1 เดือนผ่านไป สมศรีก็เลยตัดสินใจถามสมทรงเกี่ยวกับกระดาษที่เธอได้รับ คำตอบของสมทรงก็ทำเอาสมศรีแทบกรี๊ด มันก็ยังคงเป็นกระดาษที่มีคำว่า ROOM เรื่องผ่านไปอีก 2 เดือนจนถึงวันที่สมทรงพ้นระยะทดลองงานและได้เป็นเลขาฯเต็มตัว ไม่อยากบอกว่าเงินเดือนและสวัสดิการที่สมทรงได้รับก็ราวกับว่าเธอจบมาจากต่างประเทศเลย สมศรีอดรนทนไม่ไหวหยิบกระดาษชินเล็กๆแล้วเขียนคำว่า ROOM นำไปยื่นให้สมทรง และขอให้สมทรงอ่าน สมทรงก็อ่านว่า " อาร์ ดับเบิลโอ เอ็ม รูม" สมศรีสุดจะทนกับพฤติกรรมของเจ้านายและเสียดายแทนน้องสาวของตน แต่ก่อนที่เธอจะได้โวยวายอะไร สมทรงก็บอกว่า "แต่วันนั้น คุณสมศักดิ์บอกว่าให้อ่านออกเสียงที่ทำให้เจ้านายมีความสุขที่สุด" ดิฉันก็เลยอ่านว่า "อ้าาาา... โอ้ววววว.... โอวววววว.... อึมมมมม" จบแล้วครับ ถ้ายังงงก็ลองอ่านทีละคำ แบบกระแทกและทำเสียงเซ็กซี่เท่าที่จะทำได้นะเจ้ เรื่องนี้ผมแต่งเองยังไม่ได้จดลิขสิทธิ์เลยนะเนี๊ยะ   โดย: z o o m IP: 124.120.3.231 5 ตุลาคม 2550 17:33:57 น.

สงสาร เมื่อสมัยที่ผมเป็นเด็ก ประมาณมัธยมปลาย ผมเจอลูกตัวเล็กๆตกลงมาจากต้นไม้หลังบ้าน ตอนแรกผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า มันเป็นนกพันธุ์อะไร แต่พอไปดูที่ต้นไม้ ก็พบว่ามีพ่อนกกับแม่นกเขาอยู่คู่หนึ่ง น่าจะเป็นนกเขาใหญ่ และเจ้าตัวนี้ก็คงจะพึ่งเกิดมาได้ไม่กี่วันนัก ทีแรกก็กะว่าจะเอามันขึ้นไปไว้ในรังบนต้นไม้ แต่คนข้างบ้านเขาบอกว่า เอาขึ้นไปไว้ พ่อแม่มันก็ไม่เลี้ยงหรอก เพราะมันจะได้กลิ่นคนติดตัวลูกนกไป และพ่อแม่นกอาจจะจำลูกตัวเองไม่ได้ ผมก็เชื่อตามนั้นและอีกใจก็อยากเลี้ยงนกอีกด้วย ผมเลยเอามันไปเลี้ยง โดยเอากล่องทิชชู่มาเป็นบ้านให้มัน เอากระดาษทิชชู่มาฉีกเป็นแผ่นเล็กๆรองพื้น หาเศษผ้าบางๆมาคลุมไว้เพื่อไม่ให้ตัวอะไรเข้าไปทำร้ายลูกนก และก็หาถ้วยเล็กๆ 2 ใบมาวาง ใบหนึ่งใส่น้ำ อีกใบใส่ข้าวสาร ผมนั่งมองมันนานพอสมควรก็ไม่เห็นมันจะกินอะไรเลยเอาแต่ร้องแจ๊กๆๆๆๆ สงสัยข้าวจะเม็ดใหญ่ไป ผมเลยเอาไปตำให้ละเอียด มันก็ยังไม่ยอมกิน ป้าของผมบอกว่ามันน่าจะกินอาหารพวกรำหรืออาหารไก่มากกว่า ผมก็กะว่าจะไปซื้อให้มันพรุ่งนี้ ตอนนี้ผมก็อยากจะลองทำบางอย่าง ผมเลยไปขออาหารแมวที่เป็นเม็ดๆของคนแถวๆบ้าน เอามาตำ มันก็ไม่สนใจอีก ผมก็เลยเอาไปละลายน้ำ แล้วเอาหลอดดูดน้ำกรอกปากมัน มันก็ยอมกลืนอาหาร แต่มันจะถ่ายเหลวมาก ผมก็ไม่ทราบว่าอึลูกนกมันเป็นอย่างไรด้วย ผมทำแบบนี้อยู่ 2 วัน ในที่สุดมันก็ตายตัวแข็งทื่อในเช้าวันหนึ่ง ผมก็เอามันไปฝังด้วยความเสียดาย พอวันเสาร์ผมได้ไปซื้อของที่ตลาด ผมก็เลยไปถามร้านขายอาหารนก คนขายบอกว่าต้องใช้อาหารลูกนกที่มีขายเป็นซอง ใช้ละลายกับน้ำและต้องใช้ท่อยางเส้นเล็กๆกับหลอดฉีดยาพลาสติกอันเล็กอีกด้วย แถมยังต้องมีไฟส่องให้ความอบอุ่นมันอีก และอาหารหมาหรือแมว หรือแม้แต่อาหารปลาก็ไม่ใช่อาหารที่เหมาะกับลูกนกเล็กๆ ฟังดูเรื่องเลี้ยงนกนี่ก็น่าจะง่ายๆ แต่สำหรับผมมันยากเพราะผมไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลย ด้วยความคิดที่ว่าอยากมีนกไว้เป็นสัตว์เลี้ยง แทนที่จะเอามันขึ้นไปไว้ในรังของมัน ผลก็คือผมได้กลายเป็นฆาตกรหรือนักทรมานสัตว์ไปเสียแล้ว ความสงสารที่ขาดความรู้หรือวุฒิภาวะที่จะเลี้ยงดูผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นลูกนกหรือลูกคน มันกลับกลายเป็นเรื่องร้ายไปได้   โดย: z o o m IP: 124.120.14.253 9 ตุลาคม 2550 14:22:39 น.

เจตนาดีแบบไม่รู้วิธีที่ถูกต้องใช่มั้ยคะ   โดย: aquaworld 9 ตุลาคม 2550 18:15:50 น.

จะทำยังไงดีค่ะ อยากได้เค้าคืน ตอนนี้เรารู้สึกเศร้ามากเลย   โดย: ตัวเล็ก IP: 202.28.117.231 25 ตุลาคม 2550 11:47:51 น.

ขอให้คุณฮุ้งประสบความสำเร็จในเรื่องงานนะครับ ทุกอย่างชะตาฟ้าลิขิต มนุษย์อย่างเราก็แค่อัพเดทและอีดิทได้นิดหน่อย คิดดี ทำดี ก็ต้องได้ดี   โดย: z o o m IP: 124.120.20.253 30 ตุลาคม 2550 17:06:55 น.

ขอโทษนะครับ คุณตัวเล็ก พอดีอ่านเจอข้อความเลยอดสอดแทรกไม่ได้ การที่เราอยากได้คนๆหนึ่งคืนกลับมา ข้อแรกต้องถามตัวเองก่อนว่า แล้วเขาคนนั้นยังอยากได้เราคืนด้วยหรือเปล่า และข้อที่สองต้องถามตัวเองอีกว่า อะไรเป็นเหตุหรือตัวแปรที่ทำให้เราสูญเสียเขาไป ถ้ายังตอบ 2 ข้อนี้ไม่ได้ ถึงได้เขามาอีกครั้งก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกนะครับ   โดย: z o o m IP: 124.120.20.253 30 ตุลาคม 2550 17:11:57 น.

คุณตัวเล็กนี่มาหนเดียวแล้วก็หัวหาย เอ้ย! หายเงียบไปเลย นึกว่าจะได้เพื่อนใหม่ในห้องมืดๆ พื้นเย็นๆ กลิ่นตุๆ จะได้ไม่เหงาเสียอีก ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยได้พูดคุยกับผู้คนอยู่ด้วย แต่เดาว่ากล้ามาโพสต์ตรงนี้ได้ น่าจะเป็นเพื่อนเก่าขาโจ๋เสียหละมั๊ง คุณอะควาร์ใจเค็มๆและกว๊างกว้างครับ เหนือยมั๊ยครับกับงานใหม่ วันนี้ นึกขึ้นมาได้ ก็เลยขอกลับมาตรงนี้ มานั่งอ่านอะไรเก่าๆ ก็กลับมาสัมผัสกับคำว่า "เวลา" เหมือนเดิมอีกที ชะตาชีวิตของคน ฟ้าลิขืตหรือเราสร้างมันได้เองนะ เป็นแคชเชียร์สาวสวยอยู่เป็นปีๆ ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์เงินเดือนไปแล้ว กาลเวลา... ยิ่งเดินไปเรื่อยๆ เรื่องราวใหม่ๆก็เกิดขึ้นมาทีละนิดทีละน้อย จะมีอะไรบ้างที่ยังคงเหมือนเดิมมั๊ยหนอ บางคนเป็นฮีโร่ปากหมาอยู่ดีๆ แบบว่างานโชว์ตัวต้องมีทุกวัน แต่วันนี้ชื่อเขายังเรียกไม่ถูกเลย (ว่าตัวเองครับ) ใครเคยบอกว่า ถ้าเขาให้ที่ดินมาทำชุมชนอินเตอร์เน็ตใหม่ และมีคนมาปลูกต้นไม้ใหม่ๆ ซึ่งอาจจะเรียกว่ากระทู้ ก็จะมีเพื่อนๆมาคอยรดน้ำต้นไม้ ผมมักจะมีคำถามมากวนใจตัวเองบ่อยๆ เรื่องที่ว่า เมื่อคนเราเขาละทิ้งจากชุมชนหนึ่งมาแล้ว เช่น หมู่บ้าน โรงเรียน หรือ ที่ทำงาน ฯ ไอ้เพื่อนห่วยๆอย่างเรา ยังจะไปรบกวนหรือไปเสนอหน้า ซึ่งมันอาจจะไปสะกิดแผลอารมณ์ของเพื่อนคนนั้นหรือเปล่า มิตรภาพมันยังเข้มข้นเหมือนเมื่อสมัยก่อนหรือเปล่า และถ้าเรามองเห็นว่าเพื่อนไปได้ดี มีความสุข เราจะนั่งมองดูอยู่ห่างๆอย่าห่วงๆ จะดีกว่ามั๊ยหละ   โดย: z.o.o.m.z.e.r.o. IP: 124.120.12.154 28 พฤศจิกายน 2550 11:35:18 น.

คุงซูมเป็นคุงซูมอย่างนี้ดีแล้วค่ะ ยังไงซะคุงซูมก็ยังเป็นฮีโร่ในสายตาฮุ้งเสมอ ((ถึงจะตกกระป๋องไปบ้าง )) ช่วงนี้ยุ่งๆ กับงานใหม่ เป็นอะไรที่ใหญ่เกินตัวกว่าที่คิดไว้ แถมยังเป็นเรื่องที่ไม่ถนัดซะด้วย ประกอบกับร้างลาการทำงานไปนาน ((กว่า 9 ปี)) กำลังอาศัยความตั้งใจและความพยายามอยู่ค่ะ ไม่รู้จะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด อย่างน้อย ฮุ้งก็รู้ว่า ยังมีอีก 1 กำลังใจ ในห้องมืดๆ อับๆ แต่อบอวลไปด้วยความทรงจำห้องนี้ จะอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ หรือจะอยู่ใกล้ๆ อย่างป่วนๆ ก็แล้วแต่ตามอัธยาศัยเลยนะคะ   โดย: aquaworld 28 พฤศจิกายน 2550 12:38:06 น.

พอดีไม่ทราบเรื่องส่วนตัวของคุณฮุ้งแม้แต่น้อย อย่าโกรธเลยนะครับที่จุ้นจ่าน แต่คิดว่าวันนี้เป็นวันที่มีค่ามากๆ เลยขออนุญาตอวยพร ให้คุณพ่อของคุณฮุ้งหรือบุรุษที่คุณนับถือทุกคน ไม่ว่าท่านเหล่านั้นจะอยู่ ณ ที่แห่งใด ก็ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุขและความสบาย และขอให้พระบารมีของในหลวงของไทย โปรดช่วยให้สมาชิกในครอบครัวของคุณฮุ้งทุกคน มีแต่ความสุขยิ่งๆขึ้นไปครับ จาก เพื่อน(ที่ตกกระป๋องไปซะแล้ว)   โดย: chauphya 5 ธันวาคม 2550 20:22:02 น.

อยากให้คนบางคนฟังเพลงนะ   โดย: ... IP: 222.123.233.122 9 ธันวาคม 2550 20:01:23 น.

คุณ จุดจุดจุด 222.123.233.122 ครับ อยากให้ใครฟังเพลงนี้อีกหละครับ โลกนี้มีคนตั้งหลายพันล้านคนทียังพร้อมที่จะเป็นเพื่อนเรา ส่วนคนที่ตายไปแล้วก็น่าจะเกินแสนล้านคน หรืออาจจะเป็นล้านๆก็ได้นะคุณ ถ้าเราเชื่อว่าโลกนี้มันเกิดใหม่ได้หลายๆรอบ คุณอยากจะให้คนเป็นๆฟังหรือคนที่ไม่หายใจฟังดีหละ แล้วคนบางคนหนะเขาอยู่ใกล้ตัวหรือเปล่า ต้องดูแลเขาให้ดีๆนะ ถามจริงเหอะ อยากฟังเองหรือเปล่า แต่เพลงนี้กับห้องนี้ผมขออนุญาตกับ เจ้าของบล็อกเขาแล้วนะ แหม! ผมว่าจะเอาไว้ฟังคนเดียวนะเนี๊ยะ แต่ไม่เป็นไร แมวสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันได้ มีข้อแม้ว่าผมต้องเป็นอาเฮียนะ อยู่ห้องนี้ ก็ไม่มีกฎอะไรมากมาย ข้อแรก อย่ากวนข้อเท้าของ จขบ เพราะเธออาจจะลบห้องนี้ทิ้งไปกับทุกคอมเมนท์ ได้ข่าวว่าเวลาเธอโมโหแล้ว นิวเคลียร์ 2 ลูก ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเธอเลย (ผู้หญิงอะไร สวย-เผ็ด-ดุ น่าจะเอาไปเป็นอาหารตะเข้ที่สวนสามพราน) ข้อสอง อย่าชมกันเอง เพราะ จขบ เธออาจจะหมั่นไส้ แล้วประกาศขับไล่ไส้ติ่งก็ได้ ดังนั้นต้องระวัง ปล. ที่เขียนมานี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ ล้อจริงๆเลยหละ และคราวหน้าหัดตั้งชื่อตัวเองด้วยหละ เค้าจะได้เรียกชื่อถูก ถ้าตัวเองเป็นผู้หญิงนะเค้าขอเบอร์โทรฯด้วย แต่ถ้าตัวเองเป็นผู้ชายนะ บอกที่อยู่มาเลย เค้าจะนั่งแท็กซี่ไปหาในบัดเดี๋ยวนี้ จริงๆนะ ถ้าตัวเองได้สัมผัสเค้า ตัวเองจะหนาววววว ซรูมมมมม   โดย: chauphya 12 ธันวาคม 2550 21:07:39 น.

โดย: ขอโทษที่ทำแบบนี้ IP: 61.7.161.252 3 มกราคม 2551 9:25:41 น.

ทำไมฟ้าต้องแกล้งเราด้วยมันผิดตรงไหนที่เราจะรักกันเอ็มต้อมอยากจะบอกเอ็มว่าต้อมรักเอ็มมากนะต้อมอยากเจอเอ็มทุกๆวันและเวลา ในหนึ่งวันหนึ่งปีและหนึ่งหนมีหนึ่งคนในหนึ่งรักต่อหนึ่งอย่างในหนึ่งสิ่งหนึ่งอย่างที่รู้จักคือหนึ่งรักหนึ่งใจในหนึ่งคน ขอมอบกลอนนี้ให้เอ็มคนที่ผมแอบรักมานานแต่ไม่กล้าบอกเธอเมื่อใดที่เธอได้อ่นข้อความนี้ขอให้เธอรู้ว่าผมรักคุณตอบกลับมาด้วยนะเอ็ม   โดย: ขอโทษที่ทำแบบนี้ IP: 61.7.161.252 3 มกราคม 2551 9:31:56 น.

เขียนกลอนได้จ๊าบดี แต่อ่านแล้วมึนๆไม่ค่อยเศร้า ต้องอ่านหลายรอบเหมือนกัน เสียดายบรรทัดสุดท้ายสะกดผิด อารมณ์เลยซาดุดกึกส์ "อ่น" ต้องแก้เป็น "อ่าน" เน๊อะ สู้ๆนะ เอ็มกับต้อม   โดย: โซซีรู่ม เสียใจที่ได้ทำแบบนี้เหมือนกัน IP: 124.120.17.90 14 มกราคม 2551 18:10:41 น.

^ ^ ^ ก๊ากกกกก คุงซูม   โดย: aquaworld 14 มกราคม 2551 20:38:41 น.

ยังคิดถึงห้องลับห้องนี้อยู่นะคุณเทพธิดาเมฆา ห้องเก่าๆที่เคยแอบซุกหัวนอน ตอนที่ชีวิตไม่มีอะไรให้ทำ ไว้จะเขียนเรื่องมุมมองแปลกๆให้อ่านนะ เป็นของขวัญปีใหม่ก็ได้เน๊อะ ขอคิดดูก่อนนะ กำลังคิดว่าน่าจะล็อคให้ หน้านี้เขียนคอมเมนท์ได้เฉพาะคนที่เป็น bloggang จะดีมั๊ย เพราะรำคาญคนที่คิดมากแล้วชอบป่วนจัง ๆม่เข้าใจว่าเขาดูถูกสมองตัวเขาเองทำไม และทำไมต้องลดตัวลงมาต่อยตีกับคนต่ำๆอย่างผม ทำผมหน้าหงายลงไป มือคุณก็เปื้อนเลือดกับน้ำลายผมเปล่าๆ   โดย: zoomzero IP: 124.120.6.122 26 มกราคม 2551 22:24:53 น.

ความเท่าเทียมของเวลา ชีวิตคนเราทุกคน ต่างก็มีทุกข์และสุขควบคู่กันไป จริงๆแล้ว เวลาสุขกับทุกข์ มันไม่เท่ากันในแต่ละคน แล้วเวลาอะไรมันกว่ากัน คนทั่วไปมักจะบอกว่าเวลาทุกข์มันมากกว่าเสมอ ส่วนเวลาสุขมันนานๆมาทีและก็มาเดี๋ยวเดียว คำตอบคือ คิดผิดแล้วหละ ก็ลองคิดดูซิ ตั้งแต่เราเกิดมาจนเข้าโรงเรียน เราจะร้องและไม่สบายถ้านับเป็นชั่วโมงแล้ว ก็ไม่มีทางเท่ากับช่วงเวลาที่สนุกสนาน เมื่อโตขึ้นมาอัตราสุขกับทุกข์มันก็ไม่ค่อยต่างกันหรอก แต่พอเราเริ่มจำได้ เริ่มมีความรู้สึกกับทุกข์หรือสุข เราจะรู้สึกว่าเวลาทุกข์นี่มันทรมานและกินเวลานานเหลือเกิน ในขณะที่เวลาแห่งความสุขนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว และยิ่งอยากให้มีสุขมาอีก ตอนนั้นก็เกิดทุกข์ ส่วนเวลาที่มีทุกข์ ก็ไม่มีความสบายกายหรือใจเลย พอพยายามจะทำใจให้ลืม มันก็ลืมไม่ได้ ทีนี้ก็เป็นทุกข์อีก จะเห็นว่าทุกข์ได้กินเวลามากกว่าที่มันควรจะเป็น วิธีแก้ไขก็คือต้องหัดปลงเรื่องราวที่เป็นทุกข์ และให้คิดเสียว่าเวลาที่อยู่เฉยๆนี่แหละคือเวลาที่มีความสุข ความสุขที่ทำง่ายทีุ่สุดก็คือ การให้หรือปรารถนาดีแก่ผู่อื่น นั่งๆอยู่ก็ลองนึกถึงเพื่อน ลองคิดว่าเขาอยากได้อะไรหรืออะไรที่จะทำให้เขามีความสุข แล้วก็ภาวนาให้เขาได้สิ่งนั้นๆ แค่นี้ก็สุขใจได้แล้ว   โดย: orezmooz zoomzero IP: 124.120.13.147 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:55:56 น.

อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันครบรอบวันเกิดของห้องนี้ เวลาช่างเดินหน้าไปรวดเร็วเหลือเกิน มีเรื่องราวมากมายผ่านบนจอคอมฯนี้ ได้พบกับเพื่อนที่ไม่เคยมีตัวตน ได้สร้างความมีตัวตนของเพื่อน จนต้องทักทาย ห่วงใย ดูแล แคร์ความรู้สึก และเวลาก็เปลี่ยนสภาวะนั้นไป บัดนี้คล้ายว่าเพื่อนเหล่านั้นไม่มีตัวตน ใช่แล้วหละ ก็พวกเขาก็ไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้ว หรือเราต่างหากที่ไม่เคยมีตัวตน เรามองแต่ตัวเราเองเป็นศูนย์กลาง เราเลยมองออกไปรอบตัวอย่างเดียว ต้องขอเวลาลองค้นหาใครบางคน ที่ยังคงเหลือค้างข้างในตัวเรา อาจจะมีหนึ่งคนหรือหลายคนก็ได้ อย่างไรก็ขอตั้งเป้าไว้ว่า ถึงเวลาจะผ่านเลยไปนานแล้ว แต่ในใจเราก็ขออย่าให้เพื่อนคนนั้นหายไป จากใจเราเลย มาวันนี้ก็กลับมาคิดเรื่องหยุดเวลากับเรื่องย้อนเวลาอีกแล้ว โดยที่รู้ว่าทำไม่ได้ แต่ทำไมถึงตัดใจจากเรื่องนี้ไม่ได้   โดย: สายชลคนโฉด (chauphya ) 9 กุมภาพันธ์ 2551 21:21:36 น.

ในบอร์ดมีคนมาโพสต์กระทู้ลาไม่มีกำหนดกลับ สาเหตุเพราะความรัก ทำใจไใม่ได้ แล้วก็มีคนมาถามอย่าห่วงใย อันนี้เป็นขั้นตอนของกระทู้แบบนี้ แล้วก็มีคนมาให้กำลังใจ อันนี้ก็เคยเห็นมาแล้ว มีคนมาบอกว่าจะรอ อันนี้แปลกใจ สื่อสารไม่เข้าใจหรืออย่างไร ก็คนโพสต์บอกจะไม่เข้าบอร์ดแล้วจะมารอกันทำไม แบบนี้ก็แหลว่า เขาคิดว่าคนโพสต์ต้องมาแอบดูบ่อยๆแน่เลย ตกลงโพสต์บอกข้อเท็จจริง ว่าจะไม่กลับมา หรือโพสต์เพื่ออะไร เราก็แค่คิด ไม่ได้ว่าใครถูกหรือผิด แต่ถ้าถามเรา เราก็ไม่ทำอะไรกลับไปกลับมา บอกว่าวันเวย์ แล้ววันหลังกลับมา เดี๋ยวไม่มีคนมาเฮ หน้าแตกยับ ต่อมามีคนมาแซวกัน เหมือนทำเป็นเรื่องขำๆ อันนี้ก็ทำให้เห็นภาพว่าทุกข์ของเรา ใครเขาจะเจ็บปวดด้วย หรือเขาอยากจะสร้างบรรยากาศชิวๆ สบายๆ ไม่ซีเรียส ทุกคนมีสิทธิคิด มีสิทธิที่จะทำนี่ ส่วนประเด็นเรื่องความรัก อันนี้ขอปิดปากเพราะไม่รู้ข้อเท็จจริง ไม่ทราบตื้นลึกหนาบางของเรื่อง ไม่รู้นิสัยของคนคู่นั้น ตลอดจนไม่ทราบว่ามีมือที่สามหรือเปล่า รู้แต่ว่า เป็นเรา เราไม่บอกใครว่าเราอกหัก คงเป็นเพราะไม่อยากให้ใครมาปลอบ ชอบที่จะยืนขึ้นมาเองหลังจากที่ล้มลงไป สมัยนี้คนเรารักกันง่าย เลิกกันก็ง่าย ความรักไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว คนรุ่นใหม่มีทางเลือกและทางเลิกมากกว่าแต่ก่อน อย่างไรก็อย่าเป็นพวกสะสมกิ๊กก็แล้วกัน   โดย: chauphya 20 กุมภาพันธ์ 2551 23:27:07 น.

สิบเอ็ดโมงสี่สิบห้า เคยคิดแต่เรื่องเวลาดีๆที่หายไป หรือช่วงเวลาที่เราพลาดโอกาสไป เมื่อคืนตื่นขึ้นมากลางดึก คิดว่าน่าจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว พอดูนาฬิกาก็ตกใจนิดหน่อย ทำไมเข็มมันหายไป 1 อัน ไม่เชื่อก็ลองเอานาฬิกามาหมุน ให้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงสี่สิบห้านาทีดูซิ เข็มสั้นมันหายไปแล้ว ไม่อยู่แล้ว มันไปไหน ใครลักตัวมันไป ก็มันไม่เคยบอกว่าจะไปไหนนี้ มันเคยสัญญาว่ามันจะอยู่ใกล้เข็มยาวไปชั่วชีวิต ถึงแม้ว่าเข็มยาวจะชอบออกนอกลู่นอกทาง ชอบเดินหนีหายไปข้างหน้าตลอดเวลา แต่เดี๋ยวสองเข็มยาว-สั้น ก็กลับมาคุยกัน มาอยู่ใกล้กันเหมือนเดิม ชีวิตก็เป็นแบบนี้ ถ้าไม่ตายเราก็จะได้เจอกันอีกแน่นอน พอรอเวลาผ่านไปสักครู่ ถึงรู้ว่าเข็มมันบังกันอยู่ เมื่อกี้เข็มยาวเขาเดินมาปกป้องเข็มสั้นนั่นเอง ตอนนี้บนหน้าปัดนาฬิกาก็มีทั้งสองเข็มเหมือนเดิม บางทีการหายไปของใครบางคน ก็อาจจะเป็นแค่การหลบหลังฉากบางอย่าง ถ้าใจเย็นพอ ก็คงได้เจอกันอีก   โดย: chauphya 24 กุมภาพันธ์ 2551 8:41:28 น.

เปิดห้องให้แล้วนะคะ คุงซูม ทำความสะอาดให้ด้วยล่ะ   โดย: aquaworld 9 สิงหาคม 2551 8:45:25 น.

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก" อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ.. อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน   โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 15 กุมภาพันธ์ 2555 19:32:25 น.