Promise Not to Tell by Jennifer Mcmahon (2007)


สวัสดีค่ะ แอปเปิ้ลอบเชยสมาชิกใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆบล็อกแก็งค์ด้วยนะคะ โฮะๆๆ ในที่สุดก็มีบล็อกกับเค้าซักที *ทำเนียนต่อไปพร้อมกับกวาดหยากไย่ใยแมงมุมและไข่จิ้งจกที่ทิ้งร้างมาหลายเดือน* หมวดหนังสือในบล็อกท่าจะร้างกลิ่นเลือดไปพักใหญ่ อป.ขอรีวิวเรื่องฆาตกรรมเบาๆแล้วกัน^^

“ตอนที่เด็กหัวเน่านั่นถูกฆ่า คนร้ายควักหัวใจเธอออกมาแล้วก็เอาไปเผาและฝังไว้ แต่ว่าในวันต่อมาเธอกลับโผล่ขึ้นจากหลุม...จากหลุมที่เขาฝังเธอไว้” ไรอันเอาไม้เขี่ยกองไฟเพื่อเพิ่มบรรยากาศ โอปอลเขยิบเข้าไปนั่งใกล้เขา ไรอันอายุสิบห้าและหน้าตาน่ารักในแบบฉบับหนุ่มน้อยชาวไร่ โทรี่บอกเธอว่าไรอันแอบชอบโอปอล โทรี่คือคนที่จัดแคมป์ไฟในคืนนี้เพื่อที่เธอและโอปอลจะได้มีโอกาสจู๋จี๋กับหนุ่มๆ

“ฉันว่าที่โปเตโต้เกิร์ลยังไม่ไปผุดไปเกิดต้องเป็นเพราะว่าคนร้ายยังวนเวียนอยู่แถวนี้” ไรอันพูดขึ้น

“แต่เด็กนั่นคงไม่ได้โกรธฆาตกรอย่างเดียว เธอคงโกรธคนทั้งเมืองนี้ เธอต้องสาปคนทั้งเมืองแน่ๆ” แซม เด็กหนุ่มอีกคนเสริมขึ้น

“ใครจะสาปใครก็ช่าง แต่ชั้นจะไปฉี่แล้วนะยะ” โทรี่ลุกขึ้นและเดินห่างออกไปจากแคมป์ไฟ
........
หลังจากสิบนาทีผ่านไป เพื่อนๆก็เริ่มตะโกนเรียกโทรี่แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากความมืดในป่า พวกผู้ชายบอกว่าโทรี่คงหาเรื่องแกล้งพวกเขาให้กลัวบ้าง

“โอเค” โอปอลพูดขึ้น “พวกนายหนุ่มล่ำบึ้กคอยอยู่ตรงนี้แล้วกัน ชั้นจะไปตามหาเธอเอง” จากนั้นเธอก็ถือไฟฉายเดินเข้าไปในป่ามืดครึ้ม

แซมและไรอันพูดคุยกันอย่างหัวเสียเรื่องที่พวกสาวๆขี้ตระหนกกันเกินไปจนกระทั่งเสียงหวีดร้องของโอปอลดังขึ้น ทั้งคู่รีบวิ่งไปยังเสียงกรีดร้องนั้น เมื่อเข้าไปใกล้ก็เห็นโอปอลยืนร้องไห้อยู่

“อะไรวะเนี่ย” ไรอันเดินถอยหลังออกมา

ใต้ต้นเมเปิ้ลที่มีกิ่งก้านงอคดเคี้ยว ร่างของโทรี่นอนเปลือยอยู่โดยมีสายเชือกรัดรอบคอ...และผิวหนังบริเวณหัวใจก็ถูกเฉือนออกไปเป็นรูปสี่เหลี่ยมพอดี

เรื่องย่อหลังปก

ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2002 Kate Cypher พยาบาลประจำโรงเรียนในซีแอทเทิลวัย41ปีผู้เพิ่งผ่านการหย่าร้างได้เดินทางกลับมายังเมืองนิวโฮป ซึ่งเป็นนิคมชาวฮิปปี้ที่เธอเติบโตมาตอนเด็กเพื่อดูแลแม่ที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเคทได้หลีกเลี่ยงที่จะกลับมายังเมืองบ้านเกิดซึ่งมีคดีฆาตกรรมเด็กหญิงเพื่อนร่วมชั้นป.5ของเธอชื่อเดล กริสวอล เคทมีความลับที่ไม่อาจบอกใครเกี่ยวกับคดีที่ยังสืบไม่พบฆาตกรครั้งนั้น แต่เมื่อเธอกลับมาหลังจากสามสิบปีผ่านไป เด็กผู้หญิงอีกคนในเมืองก็ถูกฆาตกรรมในลักษณะเดียวกัน เคทจึงต้องรื้อฟื้นความทรงจำในสมัยเด็กที่ได้เก็บซ่อนไว้อีกครั้ง โดยเฉพาะความทรงจำเรื่องของเดล เด็กที่ถูกเรียกว่า “Potato girl”...มันฝรั่งหัวเน่า


ร้างบล็อกไปนาน ขอหยิบเรื่องฆาตกรรมแนวมิติลี้ลับมารีวิวซักหน่อย Promise not to tell อ่านแล้วจะวางไม่ลงกับเงื่อนงำการไขคดีซับซ้อนซ่อนเงื่อน แต่ที่น่าประทับใจกว่าคือเรื่องราวมิตรภาพของเคท เด็กธรรมดาที่ดันเกิดมาในครอบครัวสุดบุพผาชนและเดล เด็กลูกชาวไร่ผู้ยากจนแต่มีปรัชญาการใช้ชีวิตแบบสุดเหวี่ยงไม่ยอมแพ้โชคชะตาค่ะ ก่อนซื้อเล่มนี้มาอ่านอป.ก็ไปด้อมๆมองๆรีวิวคนอื่นมาเยอะ ขอสรุปเป็นเสียงเดียวกันด้วยคนว่าอดหลงรักสาวน้อยโปเตโต้เกิร์ลไม่ได้จริงๆ

หุบเขามรณะของแอปเปิ้ลอบเชย..ดินแดนแห่งเลือดและSpoiler++

อาจมีคนสงสัยว่าเรื่องนี้ผีหรือคน ดิชั้นก็ขอสปอยล์ซึ่งๆหน้าว่าแฟนเรื่องสยองขวัญไม่ผิดหวังแน่ค่ะ ผีจริงๆไม่อิงวิทยาศาสตร์ ตอนบทแรกที่อป.ยกมาแปล(ด้วยสำนวนอนาถา)จะดูไม่ค่อยน่ากลัว เนื้อเรื่องโดยรวมก็อ่านสนุกไม่เครียด...แต่ตอนที่มีสิ่งลึกลับออกมานี่น่ากลัวมาก อ่านไปเหลือบมองข้างหลังไปแถมเอามือตบไหล่ว่ามีใครขี่คออยู่รึเปล่า แม่ของนางเอกที่เป็นอัลไซเมอร์ตั้งแต่แรกก็มีอาการแปลกๆตามประสาคนเป็นโรคนี้ แต่ไปๆมาๆชักแปลกขึ้น ถึงขนาดเดินออกไปนอกบ้านตอนกลางคืนแล้วกลับมาในสภาพเปื้อนเลือด..และพอนางเอกถามว่าไปไหนมา คุณแม่ก็ยิ้มเย็นๆและตอบ..ตอบด้วยเสียงของเด็กสิบขวบว่า ออกไปเล่น...

อปอช.แคสติ้ง

ชอบน้อง Abigail Breslin ตอนที่เล่นเรื่อง The Sign แต่ไม่รู้ตอนนี้โตเป็นสาวแล้วยัง..เชียร์บทโปเตโต้เกิร์ลโลด

Create Date : 08 กรกฎาคม 2553
Last Update : 8 กรกฎาคม 2553 10:15:48 น.		21 comments
Counter : 1483 Pageviews.
Share Tweet