คฤหาสน์ซ่อนตาย 黒い家 โดย Yusuke Kishi (แปล Amadeus) 1998 (โอ๊ะ เก่าพอดู)


เรื่องย่อหลังปก
วาคาทสึกิ ชินจิ เป็นพนักงานบริษัทประกันชีวิตประจำสาขาเกียวโต เขามีหน้าที่ตรวจสอบการจ่ายเงินประกันชีวิต วันหนึ่งเขาถูกเรียกไปที่บ้านของลูกค้าและต้องกลายเป็นคนแรกที่พบศพเด็กแขวนคออย่างไม่คาดฝัน! ไม่นานนักคำร้องขอรับเงินประกันก็ถูกส่งมา ทว่าท่าทีที่น่าสงสัยของลูกค้าทำให้วาคาทสึกิเชื่อว่านี่อาจเป็นการฆาตกรรม เขาจึงลงมือสืบหาความจริงด้วยตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีฝันร้ายที่สุดบรรยายกำลังรอเขาอยู่...


“คฤหาสน์ซ่อนตาย” เป็นเรื่องที่อยากอ่านมานานแล้วค่ะตั้งแต่เห็นปกและเกิดเป็นรักแรกพบใน Amazon.co.jp แถมยังพ่วงการันตี ranking อันดับ 3 ในสาขา mystery/suspense นี่ถ้าเป็นผู้ชายดิชั้นคงตีปีกพุ่งเข้าไปขอเบอร์มาแล้ว ติดแต่เพียงว่าหนุ่มเล่มนี้ช่างหนาเกือบ 400 หน้า ด้วยสปีดภาษาญี่ปุ่นเลเวลหอยทากตาเหล่ของอปอช.เลยได้แต่ปลงว่าถ้าเขาตกมาเป็นของฉันเมื่อไหร่ก็คงได้แต่ทำท่ากระมิดกระเมี้ยนลอบสบตากันเท่านั้น เฮ้อ...



จนวันหนึ่งดิชั้นก็ได้ไปเจอฉบับแปลภาษาไทย เลยพาเขากลับมาบ้าน...

*อปอช.นอนกอดหนังสือตอนเช้า พ่นควันบุหรี่อย่างมีความสุข*






ก่อนอื่นก็ขอบ่นนิดนึงถึงเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกตะหงิดๆและพาลให้หงุดหงิดไปตลอดสี่ร้อยกว่าหน้า ก็ชื่อพระเอกนี่แหล่ะค่ะ “วาคาทสึกิ” คิดว่าคงมาจากอังกฤษว่า wakatsuki (若槻 เช็คแล้วจากในเว็บ) ...ใครคิดเหมือนอปอช.บ้าง ว่าเห็นแล้วจะอ่านว่า “วาคาท-สึกิ”... และเวลาอ่านในใจเราก็อ่านแบบนี้ไปตลอด -_-“ จริงๆน่าจะเขียนว่า “วาคาซึคิ” หรืออะไรที่ไม่มีตัว “ท” มาคั่นมากกว่า

เอ้าๆ พอๆ หยุดบ่น เริ่มเรื่องเลยดีกว่า


สนุกมากค่ะ เรื่องนี้อปอช.ให้คะแนนเต็มเลย
(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านรีวิว เนื้อหาในบล็อกนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของจขบ.เท่านั้น)

ผู้เขียนคนเดียวกับ ISOLA ที่เคยเขียนถึงไปแล้ว แต่คิดว่าเรื่องนี้สนุกและลุ้นกว่ามาก อ่านแล้วพอจับแนวได้ว่าผู้เขียนเน้นเรื่องลึกลับที่เกี่ยวกับจิตวิทยาและสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ เหมือนได้อ่านเรื่องลึกลับ สยองขวัญ และแทรกเนื้อหาเกี่ยวกับจิตวิเคราะห์มาด้วย *ฟุดฟิดๆ เหมือนชั้นได้กลิ่น Dean Koontz* ... และมีของแถมคือเรื่องเกี่ยวกับระบบประกันชีวิตที่แสนจะสมจริงสมจังมากๆ(โอ้ พระเอกเป็นคนขายประกัน) แต่อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ อ่านไปเรื่อยๆความน่ากลัวจะคืบคลานมาหาเอง


เนื้อเรื่องเริ่มต้นบรรยายได้ราบเรียบเอื่อยเฉื่อยมากแม้แต่ตอนที่น่ากลัวก็ยังดูเรียบๆเหมือนไม่ตั้งใจจะหลอกผู้อ่าน แต่นั่นแหล่ะคือการหลอกแบบ understatement ที่น่ากลัวกว่าแลบลิ้นปลิ้นตาเป็นไหนๆ ฉากที่มีตัวละครสองสามคน อยู่ในออฟฟิศบริษัทประกันชีวิตที่ธรรมดามากๆ กลับทำให้เรารู้สึกอึดอัดเหมือนติดอยู่ในที่แคบ (ลองอ่านดูค่ะแล้วจะรู้ว่าอปอช.หมายถึงฉากไหน)


ส่วนไคลแมกซ์ของเรื่อง...รีวิวไม่ได้ค่ะ...เพราะ...เพราะ....ดิชั้นทนความเครียดไม่ไหวเลยอ่านข้ามไป! โอ้ คุณเป็นนักเขียนญี่ปุ่นคนแรกที่อปอช.อ่านข้ามฉากเด็ด ล่าสุดผู้ชายที่ทำให้ดิชั้นเกิดอาการนี้คือ Harlan Coben บอกได้แต่ว่าเป็นฉากสยองขวัญที่บีบคั้นจิตใจคนอ่านมาก อ่านจบแล้วเหงื่อแตกพลั่กๆเหมือนวิ่งสี่คูณร้อยมา


สำหรับผู้ที่ชอบเรื่องสยองขวัญญี่ปุ่นแล้วขอเชียร์เรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจ ใน Amazon.co.jp ก็เชียร์กันสุดฤทธิ์ มีคนเขียนรีวิวไว้เฉียดร้อย

แต่สำหรับผู้ไม่ชอบความสยองขวัญสั่นประสาท...หลีกเลี่ยงค่ะ หลีกเลี่ยง

และแน่นอนเรื่องน่ากลัวอย่างนี้ต้องมีหนังผีตามมา เวอร์ชั่นหนังค่ะ

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2552 11:01:40 น.		37 comments
Counter : 1228 Pageviews.
Share Tweet