ขอรบกวน เชิญชวนเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่าน มาให้เกียรติเขียน 'คำนิยม' ให้กับ พ็อคเก็ตบุ้คเล่มที่สองของผมที่ชื่อ องศาที่361 ตามรายละเอียดที่ลิงค์นี้เลยครับ

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=29-07-2007&group=15&gblog=1

Because I Said So เป็น หนังโฟกัสเป็นพิเศษสำหรับกลุ่มคนดู แม่และลูกสาว

ชื่อของหนังมาจากประโยคที่แม่ในหนัง มักจะใช้บ่อยๆเวลาที่ลูกสาวถามว่า ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมต้องทำแบบนั้น

ก็เพราะ

แม่บอกยังไงหละ- Because I Said So

...หนังมีสองพล็อตดำเนินไปพร้อมกัน ระหว่าง ความขัดแย้งของแม่และลูกสาว กับ ชีวิตคู่ของ มิลลี่

แม่ ในหนังรับบทโดย ไดแอน คีตั้น มีลูกสาวสามคน

สองคนแรกแต่งงานไปแล้วเหลือ มิลลี่ ลูกคนเล็กที่มีชีวิตคู่ลุ่มๆดอนๆเลือกคู่ได้ชวนลุ้นชวนล่มมาตลอด แม่ไดแอน จึงเข้ามาจัดแจงสรรหาหนุ่มๆเพื่อเลือกคนที่จะมาเป็นคู่เดทลูกสาวโดยไม่ได้ให้เธอรู้

สองหนุ่มที่เข้ามาในชีวิตมิลลี่ คือ สถาปนิกจากตระกูลดีๆ และ นักดนตรีคนหนึ่งที่เดินเข้ามาเสนอตัวกับคุณแม่ แน่นอน คุณแม่ไดแอน เลือกคนรวยเพราะเชื่อว่า ชีวิตลูกสาวจะสบาย

มิลลี่ ยังไม่รู้ความจริงเรื่องนี้ แต่เท่าที่ผ่านมา ลูกๆกับแม่ก็มีปัญหาระหองระแหงกันอยู่เรื่อยๆในเรื่องของการเข้ามาควบคุม เข้ามาบงการ จัดการหลายๆอย่างในชีวิต

ด้วยความรักและความเป็นห่วงในตัวแม่ไดแอน กลัวว่า มิลลี่ จะต้องมีบั้นปลายชีวิตคู่เหมือนตัวเอง ยิ่งเพิ่มความเจ้ากี้เจ้าการคอยบงการทุกอย่างในชีวิตของ มิลลี่

แต่ ความรักที่มากเกินไป ความรักที่อยากจะให้แต่ผู้รับไม่ต้องการ ความรักที่ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้เติบโตตามวัย ก็ย่อมทำให้อีกฝ่ายต้องอึดอัด และ สุดท้าย มันก็จะกลายเป็น ความรักที่ทำเพื่อตัวเอง มากกว่า เพื่ออีกคน

การให้ที่เกินพอดี ให้โดยไม่สนใจผู้รับ ก็มักจะทำให้ คนรับ แปลความรักผิดๆเป็น ความจู้จี้ช่างควบคุม เอาแต่ใจ เช่นเดียวกับที่ แม่ไดแอนพยายามชดเชยแก้ไขชีวิตที่ผิดพลาดของตัวเองที่ลูกสาว โดยลืมนึกไปว่า ลูกสาวของแม่ก็อยากเติบโตในทิศทางของตัวเอง


... Because I Said So ได้กลุ่มนักแสดงสาวๆมีเสน่ห์มารวมตัวกันทั้งรุ่นแม่และรุ่นลูก แต่หนังไม่สามารถรีดเสน่ห์ออกมาจากตัวหนังเหมือนกับที่ตัวผู้กำกับ เคยทำได้ใน The Truth About Cats & Dogs, 40 Days and 40 Nights

ตัวหนังค่อนข้างเป็นสูตรสำเร็จรูปที่ไร้สีสันและหาทางคลี่คลายความขัดแย้งตอนท้ายแบบง่ายเกินเหตุ อีกทั้ง บทสนทนาของแม่และลูกๆก็ดูจะมีเรื่องเซ็กส์เสียมากเกินธรรมดา ความเพลิดเพลินใจในการดูหนังเรื่องนี้ คือ ความน่ารักของ แมนดี้ มัวร์ จากที่เฉยๆกับเธอใน A Walk to Remember แต่ นับตั้งแต่ดูเธอเล่นใน American Dreamz ก็ชวนให้รู้สึกว่าเธอก็เหมาะกับการอยู่ในจอหนังไม่แพ้การร้องเพลง เช่นเดียวกับ การได้ดู สาวโคโยตี้ อย่าง ไพเพอร์ เพราโบ ที่ไม่ค่อยได้เจอบนจอระยะหลังๆ (ใน The Prestige ก็มีบทบาทไม่คุ้มความน่ารักเลย)

สรุป ... Because I Said So ดูได้เรื่อยๆ เฉยๆ ไม่ประทับใจ และ ไม่ได้ถึงกับเป็นหนังที่ต้องดู ถ้าคิดถึงไดแอน คีตั้น หยิบ Something’s Gotta Give หนังโรแมนติกน่ารักๆที่เธอประกบคู่พ่อหนุ่มคีนูและปู่แจ๊ค น่าจะดีกว่า

ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม

(นอกจากตามร้านทั่วไป สนพ.ฝากแจ้งว่า มีลด15% ถึงสิ้นเดือนกค.ที่ ดอกหญ้าสาขา อนุสาวรีย์, เมเจอร์สุขุมวิท, พันธ์ทิพย์ กทม., เมเจอร์เชียงใหม่, แฟชันไอแลนด์, เมเจอร์รังสิต, เมเจอร์ปิ่นเกล้า, เมเจอร์รัชโยธิน)

เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง