Bloggang.com : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" : The Clearing , อีกรูปแบบของหนังลักพาตัว

The Clearing , อีกรูปแบบของหนังลักพาตัว

หนังสัญชาติUSA.ปี2004 : ประเภทDrama+Thriller : ความตื่นเต้นระทึกขวัญ 6/10 ,ฉากแอคชั่นหักมุมเฉือนคม 4/10 ,ความมีเอกลักษณ์ มุมมองของหนังและบท 8/10 ,ความชอบ(ส่วนตัว)8.5/10 ,โอกาสดูในโรง1/10

ความย่อ ความคิดและความรู้สึก...หนังเล่าเรื่องสองเหตุการณ์ไปพร้อมกันคือเรื่องการลักพาตัวของนักธุรกิจที่ถูกจับตัวไปเรียกค่าไถ่เป็นเรื่องของคนลักพาตัวและผู้ถูกจับไป คู่ขนานไปกับเรื่องของครอบครัวที่ต้องรับมือกับการถูกลักพาตัวของตัวพระเอก

...ความโดดเด่นที่ผมชอบ(แต่หลายคนอาจไม่ชอบและในเสียงวิจารณ์ส่วนใหญ่จากเว็บฝรั่งๆแกก็ค่อนข้างไม่ชอบกัน) คือหนังมีเอกลักษณ์ของตัวเองและถีบตัวเองออกไปจากหนังแอคชั่นทริลเลอร์ลักพาตัวเรื่องอื่นๆที่เคยสร้างมาแล้วได้ หนังไม่มีความตื่นเต้นระทึกขวัญ ไม่มีฉากแอคชั่นหรือเฉือนคมหักเหลี่ยม หนังไม่ได้ให้ความสำคัญต่อเหตุการณ์ลักพาตัวโดยตรง แต่หนังไปเพิ่มมุมมองกับผลกระทบของการลักพาตัวแทนว่ามัน มีผลต่อสมาชิกในครอบครัวคนอื่นอย่างไร การที่คนๆหนึ่งหายไปจากบ้านและต้องตามหานั่นนำไปสู่การที่จะต้องขุดคุ้ยประวัติของเขาและมันก็จะนำมาทั่งประวัติที่ดีและเรื่องราวบางอย่างที่เจ้าตัวอาจไม่อยากให้ใครรับรู้ก็ต้องเปิดเผยออกมาให้กับคนรอบข้างรับรู้ด้วย(เช่นเคยคิดหรือไม่ถ้าคุณถูกลักพาตัวไปแล้วทางการมาค้นข้อมูลเพื่อช่วยตามหาคุณเขาอาจพบหนังสือโป๊วิปริตมากมายที่คุณเก็บซ่อนอยู่ หรือ ผ้าถุงคนข้างบ้านที่คุณแอบสะสมไว้ ซึ่งมันยังไม่เคยมีใครรู้และมันไม่ได้มีผลกระทบกับใครมาก่อนแต่แล้วทุกๆคนจะต้องรับรู้และบางเรื่องก็เจ็บปวดโดยที่คุณไม่รู้เลย) การใส่เหตุผลความรู้สึกของบทสามตัวเอกคือพระเอก เมียพระเอกและผู้ลักพาตัว หนังทำได้อย่างยอดเยี่ยมเพราะมันอธิบายพฤติกรรมและการกระทำของตัวละครเหล่านี้ได้เป็นอย่างดียิ่งบทสรุปของผู้ลักพาตัวในตอนจบอาจดูไร้เหตุผลแต่หากย้อนกลับมาดูเรื่องราวที่ผ่านมามันทำให้เราเข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจทำเช่นนั้น หนังยังสะท้อนภาพโครงสร้างครอบครัวที่ต้องใช้ชีวิตในแต่ละวันต่อไปหลังเผชิญหน้ากับภาวะสูญเสียที่ไม่รู้ว่าจะคืนกลับมาหรือไม่ การเปิดเผยความจริงและระหว่างตัวละครชายทั้งสองคนยังสะท้อนภาพครอบครัว วิธีคิดของแต่ละฝ่ายโดยแต่ละคนก็เป็นกระจกให้อีกคนได้เห็นในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยมองมาก่อน นอกจากนี้ที่ผมรู้สึกว่าค่อนข้างโดดเด่นคือเรื่องอารมณ์ของหนัง ส่วนใหญ่กับหนังแนวลักพาตัวคืออารมณ์ตื่นเต้นระทึกขวัญจะเป็นตัวชูโรงแต่กับเรื่องนี้อารมณ์ของหนังที่ส่งออกมากลับเป็นความรู้สึกเศร้าสร้อย เหงาและเงียบ(โดยเฉพาะตอนจบ)

....การที่หนังมีหลายแง่มุมที่น่าสนใจเป็นมุมที่หนังลักพาตัวหลายต่อหลายเรื่องที่สร้างๆกันไม่ให้ความสำคัญเท่า ทำให้สามารถฉีกตัวเองและมีเอกลักษณ์ของตัวเองได้ แม้ว่าRobert Redford จะได้รับความสนใจเป็นพิเศษกับการมารับบทเอกเรื่องนี้แต่การแสดงที่น่าทึ่งและน่าจดจำเป็นของHelen Mirren ในบทภรรยาที่ต้องเจ็บปวดกับการสูญเสียและต้องเจ็บปวดกับการรับรู้เรื่องจริงบางอย่างไปพร้อมๆกันและWillem Dafoeที่ให้การแสดงเป็นตัวร้ายอย่างมีเนื้อมีหนังมีชีวิตจิตใจจับต้องได้โดยไม่ได้อาศัยรายละเอียดของบทแต่เป็นจากการแสดงของเขา นอกจากนี้การลำดับภาพอย่างชาญฉลาด(กับการที่ทำให้เรารู้ผลลัพธ์บางอย่างแล้วคือฝ่ายร้ายจับพระเอกไปได้แน่ๆแต่จะรอดหรือเปล่ายังไม่รู้หนังดำเนินเรื่องการเดินทางของพระเอกกับผู้ร้ายทั้งๆที่เรารู้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นอย่างไรแต่ก็เคลือบแคลงใจตลอดเวลาที่ดู) หนังยังสร้างคำถามในใจกับคนดูได้ตลอดเวลาว่าตอนจบจะเป็นเช่นไร อาจจะน่าผิดหวังกับตอนจบที่หนังเปลี่ยนอารมณ์ของหนังกลับมามากเกินไปหน่อยมันทำให้ไม่เกิดความรู้สึกร่วมกับประเด็นที่หนังจะเสนอในตอนท้ายมากนักแต่โดยรวมแล้วนี่เป็นอีกเรื่องที่ผมค่อนข้างประทับใจ (ให้ความรู้สึกเดียวกับตอนที่ได้ดูคืนไร้เงา นั่นคือหนังไม่ได้สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นแต่สนใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมีผลต่อผู้ได้รับผลรอบข้างอย่างไร)

สรุป....หากคุณหวังหรือต้องการหนังลักพาตัวสุดระทึกอย่างRansomหรือproof of life(จริงๆเรื่องนี้ก็ไม่ระทึกเท่าไร่หลายคนดูแล้วรู้สึกรันทดเสียดายตังค์) เตรียมใจรับความผิดหวังกับเรื่องนี้ได้เลย แต่หากอยากลองลิ้มชิมรสใหม่ๆของหนังในแนวลักพาตัวว่าหนังเสนออะไรที่แปลกออกไปเรื่องนี้น่าลองเป็นอย่างยิ่ง

ปลีกย่อย:
1.หนังเปิดตัวในเทศกาลSundance2004 ท่ามกลางการจับตัวมองของแฟนๆว่าป๋าแห่งSundanceมาเล่นหนังเรื่องนี้เพราะมีอะไรดี (ปีเดียวกับหนังที่หลายคนจับตามองในงานเดียวกันคือ The Machinist)

2.เป็นงานกำกับและเขียนบทกับการรับหน้าที่ผู้กำกับครั้งแรกของPieter Jan Brugge