3เรื่องสยอง2เรื่องรัก(คินดะอิจิ1/หาย/เสียงกระซิบสังหาร+บัลซัคกับสาวน้อยช่างเย็บผ้า/Enchante'e, Paris คินดะอิจิตอนฆาตกรรมในตระกูลอินุงามิ (ผู้เขียน – โยโคมิโซะ เซชิ , ผู้แปล – เสาวนีย์ นวรัตน์จำรูญ , สนพ.Bliss) ..แรกๆผมงงพอสมควรกับชื่อตัวละครทั้ง สุเกะคิโย สุเกะโมโตะ อายิโนะโมะโตะ อะไรนี่ละ จำยากเหลือเกิน พออ่านไปเรื่อยจึงจะเริ่มจำได้ แรกๆเหมือนจะสนุกมากแต่ช่วงกลางถึงจบความสนุกมันเหมือนกราฟที่ต่ำลงแต่ก็สนุกอยู่ เรื่องราวของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในตระกูลอินุงามิ หลังจาการตายของคุณตาซาเอที่เขียนพินัยกรรมไว้ว่าผู้สืบทอดมรดกต้องแต่งงานกับสาวงามที่เป็นหลานของผู้มีพระคุณซึ่งคุณตารับมาเลี้ยงและรักประหนึ่งลูกแท้ๆของตัวเอง ท่ามกลางความเกลียดชังของลูกสาวแท้ๆของคุณตา มีอะไรซุกซ่อนอยู่ในความเกลียดชังนั้น มีความลับอะไรที่ถูกปิดงำไว้ และพินัยกรรมที่เขียนมาแบบนี้เพื่ออะไร คำตอบที่หนังสือให้ไว้อธิบายได้เป็นอย่างดี ....อารมณ์จากการอ่านไม่ต่างจากอ่านคินดะภาคการ์ตูนมากนัก ทั้งแรงจูงใจที่มักมาจากโศกนาฏกรรมในใจใครบางคนหรือความเข้าใจผิดอันเนื่องมาจากกิเลสและตัณหา รวมทั้งรูปแบบการฆ่าหรือการคลี่คลาย จะต่างก็ตรงคาแรคเตอร์คินดะเท่านั้นในที่นี้กลับกลายเป็นชายอายุประมาณสามสิบห้า รูปร่างเล็กไม่สะดุดตาพูดจาตะกุกตะกัก จึงไม่รู้สึกให้ความแปลกใหม่เท่าตอนที่ได้อ่านแมวสามสี สำหรับผมชอบการ์ตูนมากกว่าหนังสือแต่หนังสือก็มีดีคุ้มค่ากับการเสียเงินซื้อเล่มนี้และเล่ม2ที่กำลังออกมาสำหรับผู้ที่ชอบอ่านนิยายในแนวนี้ หาย(Gone) (ผู้เขียน - ฮาร์ลาน โคเบน , ผู้แปล อริณี เมธเศรษฐ ,แพรวสำนำพิมพ์) .....1ใน Unputdownable mystery ครั้งก่อน หนังสือเป็นเล่มเดียวกับผู้เขียน Tell No oneที่สนุก เดินเรื่องฉับไวหักมุมไปมาเหมือนดูหนัง แต่ผมไม่ชอบ เพราะมันไม่ได้อรรถรสจากการอ่านที่ผมคุ้นเคยมันเหมือนดูหนังผ่านตัวหนังสือมากกว่า อ่านครั้งเดียวจบแล้วไม่ชวนให้อยากอ่านอีกรอบ และที่แย่คือผมรู้สึกว่าTell No one มันหักมุมมากไปยิ่งตอนจบหักจนคนอ่านหลังหักชนิดไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร ...แต่กับ “หาย” เรื่องราวของวิลล์ ที่เมื่อ11ปีก่อนแฟนเก่าของเขาถูกฆ่าข่มขืนโดยตำรวจเชื่อว่าฆาตกรเป็นพี่ชายของเขาเอง พี่ชายเขาจึงหายตัวไปพร้อมทิ้งบาดแผลในใจไว้กับครอบครัววิลล์ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นครอบครัวฆาตกร สิบเอ็ดปีต่อมาก็คือปัจจุบันมีคนเห็นพี่ชายเขากลับมาป้วนเปี้ยนพร้อมกับแฟนคนปัจจุบันของเขาที่อยู่ๆพูดจากแปลกๆแล้วก็หายตัวไปในวันถัดมา นำไปสู่เรื่องราวที่พลิกผันหักมุมไปแทบทุกบทชนิดที่อ่านแล้ววางไม่ลงสมดังคำโฆษณา เดาได้ยากการหักมุมในเรื่องหายผมคิดว่าทำได้มีเหตุมีผลกว่าtell no one และยังทำได้อย่างน่าเชื่อถือหากจะคิดตาม เมื่อเดินทางไปถึงตอนจบการหักมุมไม่เพียงจะพลิกความคาดหมายแล้วจบแล้วจบเลยเหมือนกับใน tell no one แต่มันยังมีผลต่ออารมณ์คนอ่านมากกว่า เรียกได้ว่าสำหรับผมหาย คือ การพัฒนาและแก้ไขจุดอ่อนใน tell no one จะมีอย่างเดียวที่ผมยังคงไม่ชอบคือ ผมอ่านนิยายเล่มนี้ไม่เหมือนกับอ่านหนังสือมันเหมือนดูหนังมากกว่าชนิดที่ว่าจบแล้วจบเลยไม่ชวนอ่านซ้ำ เสียงกระซิบสังหาร (ผู้เขียน มิยาเบะ มิยูกิ , ผู้แปล บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์ สนพ.Bliss) .ปกที่โดดเด่น กับ เรื่องย่อในปกหลัง กับ รางวัลที่แนะนำมาทำให้หนังสือเล่มนี้มีความน่าสนใจในรูปลักษณ์ภายนอกเป็นอย่างยิ่งเมื่อพลิกอ่านดูเนื้อในก็เด็ดไม่แพ้กัน ...เรื่องของมาโมรุ นักเรียนมัธยมปลายที่ไปเกี่ยวข้องกับคดีเด็กสาวฆ่าตัวตาย แต่การฆ่าตัวตายที่ชัดเจนเห็นๆอยู่นั้นกลับกลายเป็นเรื่องของฆาตกรรม เมื่อ ฆาตกรโทรศัพท์มาขอบคุณตัวเขาสำหรับที่ลุงของเขาขับรถชนเด็กสาวที่วิ่งฆ่าตัวตาย คำถามของหนังสือคือ ฆาตกรทำให้เหยื่อตายโดยการฆ่าตัวตายได้อย่างไร ....หนังสือไม่ได้มีดีตรงการเฉลยคำถามนี้และไม่ใช่จุดเด่นในแนวฆาตกรรมแบบใครฆ่า แต่ความโดดเด่นคือการสอดแทรกพล็อตย่อยๆอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพ่อและมาโมรุ เรื่องของความคล้ายคลึงที่เชื่อมโยงกันของฆาตกรและมาโมรุ และเรื่องของความขัดแย้งมุมมองระหว่างความถูกผิดดีชอบในสังคม(บางตอนนึกว่าอ่านการ์ตูนDeathNoteอยู่) การเฉลยปมไม่ได้ทำให้ตื่นตะลึงแต่การเชื่อมซับพล็อตเหล่านี้และการวางbackgroundตัวมาโมรุพระเอกของเรื่องคือความฉลาดแยบยลของผู้เขียนที่ทำให้ผมอ่านไปด้วยความสนุกและชวนคิด สงสารตัวละครไปตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นอีกเรื่องที่มีแนวทางของตัวเองอย่างเป็นเอกลักษณ์(อีกเล่มหนึ่งที่มีเอกลักษณ์แตกต่างจากนิยายในแนวนี้คือ โกธ:คดีตัดข้อมือ) น่าหามาอ่านครับ บัลซัคกับสาวน้อยช่างเย็บผ้าชาวจีน (ผู้เขียน – ไต้ซื่อเจี๋ย , ผู้แปล - โตมรสุขปรีชา , สนพ.Bliss) ..นิยายเล่มนี้ผมซื้อด้วยความคิดว่าเป็นนิยายรักโรแมนติกที่เชื่อมโยงเรื่องราวของบัลซัค กับ ความรัก แต่กาลกลับเป็นว่า เป็นเรื่องราวที่เกิดในยุคปฏิวัติวัฒนธรรมจีนซึ่งเรื่องราวนั้นสะท้อนภาพสังคมในยุคนั้นเป็นหลักโดยมีความรักในเรื่องเป็นเหมือนองค์ประกอบย่อย ผู้อ่านที่ไม่รู้เรื่องยุคนั้นหรือไม่คุ้นเคยกับนิยายที่แปลมาจากจีนอาจอ่านด้วยความไม่คล่องเท่าที่ควร (ผมเองใช้เวลากับเล่มนี้นานกว่าเล่มอื่นๆ อ่านๆหยุดๆเพราะส่วนตัวแล้วไม่ค่อยอินไปกับเรื่องมากนัก) หนังสือเล่าเรื่องของเพื่อน2คนที่ทำงานอย่างหนักในแถบชนบทของชาวจีน โดยมีความสามารถติดตัวคือการเล่าเรื่องเช่นไปดูหนังมาแล้วเล่าต่อหรืออ่านอะไรมาแล้วมาเล่ต่อ แต่วัฒนธรรมตะวันตกที่ปิดกั้นและกลายเป็นของต้องห้ามการอ่านหนังสือหรือเล่นดนตรีหรือพูดถึงเป็นสิ่งที่ผิด เมื่อทั้งคู่ค้นพบวรรณกรรมที่แอบซ่อนอยู่ทำให้เกิดความต้องการที่จะเสพมันแต่นั่นก็หมายถึงการถูกตราว่าทำผิดเป็นบ่อนทำลายชาติ เหตุการณ์มาสอดคล้องเข้ากับช่วงที่เพื่อนหนึ่งในสองคนนั้นพบรักกับสาวช่างเย็บผ้า เขาพยายามที่จะทำให้เธอมีการศึกษาและทันสมัย และสุดท้ายก็พบว่าบัลซัคก็เปลี่ยนทั้งเขาและเธอไปตลอดกาล .....แม้ว่าตอนแรกจะไม่สนุก ไม่ชวนติดตาม แต่เมื่ออ่านแล้วเริ่มตามและเข้าใจไปกับเนื้อเรื่องได้ ตอนท้ายๆของเรื่องหนังสือก็ทำให้คนอ่านอย่างผมวางไม่ลงเหมือนกัน ว่าชะตากรรมของทั้ง3คนและบัลซัคจะเป็นอย่างไรก่อนจะปิดฉากตอนจบที่ผมคิดว่าจบได้ดี เป็นนิยายที่ไม่ทำให้ซาบซึ้งไปกับความรักแต่เปิดโลกทัศน์ให้รู้จักโลกในอีกช่วงเวลา อีกสถานที่และความรู้สึกความคิดของตัวละครได้เป็นอย่างดี Enchante'e, Paris(ผู้เขียน-วรินดา อลอนโซ , สนพ.a book) .กับคำโปรยปก “นิยายรักของสาวไทยในปารีสมหานครแห่งความโรแมนติก กับ การพบรักครั้งแรกในแบบตะวันออก” ภาพปกที่สวยงามเหลือเกินชวนให้นึกถึงหนังสือของJimmy Liao เล่าเรื่องของ“ไอ” สาวไทย ที่ติดตามสามีชาวฝรั่งเศสไปใช้ชีวิตในปารีสก่อนที่จะพบรักที่ไม่คาดหมายกับชายชาวเกาหลีที่โรงเรียนสอนภาษา ผมเกิดความลำบากใจอยู่บ้างในการเขียนถึงหนังสือเล่มนี้เพราะรู้จักกับผู้เขียนในฐานะเพื่อนร่วมเว็บบอร์ดแต่อย่างไรก็ดีความเป็นหน้าม้าก็ย่อมต้องมีจรรยาบรรณที่จะเขียนอย่างตรงไปตรงมา ....ตัวหนังสือเองมีส่วนที่เป็นทั้งจุดเด่นและจุดด้อยในเรื่องเดียวกัน จุดเด่นที่ผมชอบของหนังสือเล่มนี้คือการเล่าเรื่องที่ผู้เขียนเล่าได้สนุกและชวนติดตาม การเข้าใจสอดแทรกรายละเอียดปลีกย่อยจากภาพยนตร์หรือนิยายที่เกี่ยวข้องกับละครในเรื่อง(แสดงถึงความสนใจในภาพยนตร์ของผู้เขียนเป็นอย่างดี) อีกทั้งจังหวะที่ทอดไว้ในแต่ละช่วงทำให้การอ่านหนังสือเล่มนี้เดินหน้าไปอย่างไม่รู้เวลาเลยทีเดียว การบรรยายภาพของปารีสไม่ได้บรรยายเชิงพรรณนาแต่เป็นการเล่าเรื่องเหมือนเพื่อนมานั่งเล่าให้ฟังทำให้เห็นภาพตามไปด้วย และด้วยจุดเด่นนี้เองที่ผมรู้สึกว่าหนังสือมันคล้ายกับการบันทึกไดอารี่ เหมือนเพื่อนที่มาเล่าให้ฟังไม่เหมือนนิยายที่ค่อยๆบรรจงสร้างอารมณ์ให้กับคนอ่าน การที่ผู้เขียนแวะไปเล่าในเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศ งานเทศกาลศิลปะ ฯลฯ มันก็เป็นทั้งจุดเด่นและจุดอ่อนเพราะทำให้หนังสืออ่านสนุกแต่ขณะเดียวกันมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องส่งเสริมอารมณ์หลักที่หนังสือตั้งใจจะให้เป็นคือ “นิยายรัก”เท่าที่ควร นั่นทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งหรืออินกับส่วนที่เป็นนิยายรักของหนังสือแค่ช่วงท้ายช่วงสั้นๆเท่านั้น กลายเป็นนิยายที่อ่านสนุกในแง่เล่าเรื่องชีวิตของ “ไอ” ในเมืองปารีส โดยมีส่วนนิยายรักเป็นแค่ส่วนประกอบแซมๆมา ถึงอย่างไรก็ดีเป็นงานที่ควรค่ากับการเสียเงินมาอ่านเพราะความสามารถในการเล่าเรื่องของคนเขียนจะทำให้พลิกหนังสือจบไปโดยไม่รู้ตัว   Create Date : 04 เมษายน 2548 23 comments Last Update : 4 เมษายน 2548 10:28:18 น. Counter : 1197 Pageviews. Share Tweet

คิดดะเล่ม 1 ไม่สนุกอย่างแรง เพราะว่าเหมือมันจะบังเอิญเกินเหตุไปนิดนึงแต่เราก็ซื้อเล่ม 2 มาอ่านต่อจนได้ อยากอ่าน Level 7 จังเลยครับ   โดย: <Strawberry Milk Shake> 4 เมษายน 2548 11:10:42 น.

ตั้งท่าจะอ่านคินดะเล่ม 1 อยู่เหมือนกันค่ะเพราะซื้อเล่ม 2 มารอท่าอยู่แล้วแต่เล่ม 1 ไม่เริ่มซะที สุดท้ายก็ยังไม่ได้อ่านเพราะโดนเล่มอื่นในกองดองแซงคิวซะแล้ว ตกลงหนุกหรือไม่หนุกกันแน่เนี่ย ส่วนหาย คิดว่าดีกว่า tell no one เหมือนกันค่ะ แต่ส่วนตัวอ่านบางตอนแล้วรับไม่ค่อยได้ตรงความรุนแรงในเรื่อง อ่านแล้วหดหู่บางครั้ง แต่โดยรวมก็โอเคค่ะ และยังคงซื้อชุดสืบสวนของแพรวทุกเล่มอยู่เหมือนเคยทั้งที่ดองไว้ซะเพียบ (ปริศนาแห่งรัตติกาล, digital ฯ ก็ยังไม่ได้อ่าน)   โดย: L.I.R.A. 4 เมษายน 2548 11:23:12 น.

อ่านคินดะอิจิ เล่ม 1 แล้วค่ะ ยังไม่โดนเท่าไหร่ ตอนแรก ๆ ก้องง ๆ กะชื่อตัวละครเหมือนกัน แต่หลังๆ ก็ค่อย ๆ จำได้ เราไม่ชอบตรงที่มันโหดไปหน่อย และรันทดยังไงไม่รู้ เราชอบเรื่องลึกลับตื่นเต้น แต่ไม่ชอบเรื่องโหด ๆ อ่ะ ส่วนเล่มอื่นยังไม่อ่านเลยค่ะ อ่านที่คุณแนะนำเรื่อง "หาย" แล้วก้อรู้สึกอยากอ่าน แต่มาติดใจตรงที่คุณบอกว่าอ่านแล้วไม่อยากอ่านซ้ำนี่ล่ะ เลยลังเลว่าจะซื้อมาอ่านดีป่าว (ส่วนใหญ่เน้นซื้อหนังสือที่อ่านแล้วอ่านอีกน่ะค่ะ เพื่อสะดวกในการขนย้าย) ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านแล้วมาแนะนำนะคะ เราเองก้อรอ comment จากนักอ่านที่ไปช้อปงานหนังสือคราวนี้มาเหมือนกัน แล้วค่อยตามเก็บทีหลัง...อิอิ   โดย: ส้ม IP: 203.146.143.254 4 เมษายน 2548 14:58:56 น.

คินดะหนึ่งผมดองไว้ตั้งกะงานคราวที่แล้ว ยังไม่ได้อ่านเลยครับ เดี๋ยววันนี้เรียนพิเศษเสร็จห้าโมงจะเอาคินดะสองไปเปลี่ยน "หาย" ผมยังอ่านไม่ถึงครึ่งเล่มเลยครับ มันอ่านแล้วยังไม่ชวนให้อ่านแบบไหลลื่น อ่านทีสองสามบทก็จะวางก่อน (รึผมเป็นคนเดียวก็ไม่รู้)   โดย: nanoguy 6 เมษายน 2548 11:54:48 น.

เท่าที่อ่าน ของแพรวนะครับ สนุกเกือบทุกเล่ม แต่เรื่อง ปริศาแห่งรัตติกาล ส่วนตัวผมไม่ค่อยประทับใจเท่าไร มันยืดไปหน่อย แต่ หาย กับ อย่าบอกใคร ผมชอบคนแต่งคนนี้นะ เขามีการบีบเรื่องนี้กระชับ น่าติดตามมากกว่า แต่ที่ชอบที่สุดของ แพรวเลย คือ เทวากับ ซาตานนะ ผมว่ามัน ไม่ยืดดี ได้อะไร จากการอ่านเรื่องนี้เยอะมาก ทั้งศาสนา และวิทยาศาสตร์ เลยชอบสุดๆ หนาไป หน่อย ส่วนญี่ปุ่นเนี่ ของ บริส อ่านเกือบครบ ขาดของมิเกะคนเดียว ที่ยังไม่ได้อ่าน เอาไว้มีเวลา แล้วค่อยรวดเดียวเลยจะดีกว่า เสียงกระซิบสังหาร จริงๆ แล้ว เดืนเนื้อเรื่องดีมากเลย แต่มาตายตอนจบ เพราะว่ามันค่อยสรุปเท่า ดู ไม่ได้ประเด็นเท่าที่ เนื้อเรื่องเล่า ส่วนคนแต่งในดวงใจคือ โอตสึ อิจิ แนะนำให้ลองอ่านนะครับ ของเด็กคนนี้ ไม่ใช่เรื่องลึกลับมากมาย แต่ผมว่าเขาเขียนได้น่าติดตามมาก เนื้อเรื่องหลากหลายดีด้วย ตอนนี้ กำลัง เริ่ม แดน บราวส์ เล่มสุดท้ายครับ deception point อยากอ่านเรื่องนี้ที่สุดของแดน มากกว่า ดาวินชีโค๊ด แต่เสียดายเรื่องนี้ไม่ค่อยดัง แต่เท่าที่อ่านไปนิดหน่อยแล้ว เขาเขียนดี กระชับ ลองอ่านดูนะครับ   โดย: BIZZARE IP: 61.91.128.244 8 เมษายน 2548 15:30:43 น.

ลืม คินดะ ซื้อมานาน และ ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย ผมอ่านที่ คุณวิจารณ์ จะลองเริ่มอ่าน หลังจากนี้ไปครับ   โดย: BIZZARE IP: 61.91.128.244 8 เมษายน 2548 15:33:34 น.

BIZZARE ....งานของ โอตสึ อิจิ ผมอ่านมา2เล่มแล้วของบลิสที่พิมพ์ออกมา ก็ยังไม่ถูกใจมากกลับมาประทับใจสุดๆกับ โกธ คดีตัดข้อมือ ที่พิมพ์ออกมากับทางเนชั่น เขียนถึงไว้แล้วคลิกไปอ่านได้ที่หัวข้อล่างสุดของห้องนี้เลยครับ .....Dan Brownเพิ่งอ่านDigital Fortressจบไป สนุกดีแต่ผมรู้สึกว่าถ้าอ่านงานของเค้าซัก2เรื่องติดกันจะพบว่า เค้าวนไปวนมาเหมือนเดิมแล้วในเรื่องโครงหลักหรือวิธีการเล่าเรื่อง เรียกว่าเดาได้ไม่ยากแล้ว กำลังจะรออ่านDeception pointที่ซื้อมาว่าเค้าจะติดกับตัวเองอีกหรือเปล่า   โดย: "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 8 เมษายน 2548 20:44:44 น.

ผมว่า เขาเขียน เรื่อง ลักษณะเดิมครับ เป็นลักษณะเดิมจริงๆ แล้วก็ มาดังในเรื่อง ดาวินชี ครับ แต่ผมจำไม่ได้ ว่า เขาเขียนเรื่องไหน่ก่อน แต่อย่างน้อยข้อมูลเขาแน่นดี ผมชอบนะ ส่วนเรื่องของเนชั่น แบบ อยากได้มากๆ ครับ ยังพอหาซื้อได้ไมครับ หามานาน   โดย: BIZZARE IP: 61.90.2.135 9 เมษายน 2548 0:03:04 น.

เสียดายที่ไม่ได้ไปงานหนังสือครั้งล่าสุดนี้จัง ผมพึ่งจะได้อ่าน Tell no oneไป เมื่อไม่นานมานี้ จนตอนนี้ชักจะติดใจหนังสือแนวสืบสวนเสียแล้ว ว่างๆต้องลองไปหา "หาย" มาอ่านบ้าง ปิดเทอมนี้จริงๆแล้วถ้าไม่เรียนSummerหนักเกินไปนัก ผมอยากจะใช้เวลาอ่านหนังสือหลายๆเล่มที่เปิดเทอมคงเรียนหนักไม่ค่อยได้อ่านนะเนี่ย เฮ้อ ... สะดุดกับเรื่อง Enchante'e, Paris จังครับ อยากลองอ่านดูจัง ภาพปกก็ดูสบายๆ เบาๆ ดี :)   โดย: EncodeO 9 เมษายน 2548 10:49:02 น.

EncodeO .....ขอให้ได้มีเวลาอ่านหนังสือมากขึ้นนะครับ Enchante'e, Paris อ่านเพลินจริงๆยอมเป็นหน้าม้าเอาตัวเองเป็นประกันให้ครับ ถ้าชอบTellNoOneละก็ หาย ก็ไม่ควรพลาดครับ   โดย: "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 9 เมษายน 2548 12:35:30 น.

วันนี้เลยมาบอกว่า ต้องเอา คินดะอิจิตอนฆาตกรรมในตระกูลอินุงามิ มาใส่ในlistหนังสือที่อยากอ่านอีกเล่มนึงครับ :D ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นฉบับที่เอาการ์ตูนมาเขียนเป็นนิยายแบบ one pieceนะเนี่ย (เคยเห็นฉบับ Novel ที่ร้านหนังสือญี่ปุ่น) แต่นี่เป็นคดีสมัยคุณปู่คินดะอิจิ   โดย: EncodeO 10 เมษายน 2548 19:14:39 น.

อ่าน "หาย" จบแล้วครับ บทสรุปทำได้ดีกว่า "อย่าบอกใคร" อย่างที่พี่ว่าครับ แต่การเร้าอารมณ์และชวนให้ลุ้นระทึกในตอนกลางๆเรื่องผมว่ายังสู้ "อย่าบอกใคร" ไม่ได้ แต่บทสรุปทำได้ดีกว่าจริงๆ ไร้ข้อกังขา ตอนนี้เลยหยิบที่ดิงเอาไว้อีกเล่มมาอ่าน คือ A Darkness More Than Night ของ ไมเคิล คอนเนลลี่ครับ...   โดย: nanoguy 16 เมษายน 2548 12:40:02 น.

แอบเห็นคุณกำลังอ่านเรื่อง the reader ฉันชอบนะ, อ่านแล้วเป็นประสบการณ์ดีๆ ครั้งหนึ่งที่เคยอ่านหนังสือมา ความรักในเรื่องเป็นสิ่งที่พูดลำบาก อธิบายไม่ได้ แล้วนักเขียนก็ทำให้มันเป็นแบบนั้นได้อย่างไม่ค่อยใจร้ายมากนัก ps. ไม่ได้จับหนังสือของ a book นานมากๆ คะ, อยากอ่านหลายๆ เล่มของคุณวชิรา คงหาโอกาสมาอ่านเร็วๆ นี้ :)   โดย: MeeMeaw 16 เมษายน 2548 23:18:28 น.

อ่านคินดะอิจิ 1 ไปแล้ว ก็เกิดสงสัยว่า แล้ว ตอนจบแล้วที่อยู่ด้วยกันนะ จำชื่อไม่ได้เหมือนกันค่ะ ขอเรียกว่า นางเอกกะพระเอกละกัน ที่ตอนจบได้อยู่ด้วยกัน นั่น ไม่ได้เป็นญาติกันหรอพี่ เอ๊ะ งง หรือเราอ่านมั่ว   โดย: yiba_aey IP: 203.113.67.103 9 มิถุนายน 2548 13:29:45 น.

ตกลงตอนนี้อ่าน Deception point แผนลวงสะท้านโลกหรือยังคะ เราอ่านแล้วค่า ส่วนตัวให้คะแนนมากกว่า ล่ารหัสฯนะ แต่ยังน้อยกว่าเรื่องชุดของแลงดอนค่ะ (เพราะตัวละครแลงดอนมันน่าช่วยลุ้นกว่าอ่ะ อิ อิ) บราวน์เขาก็เขียนตามสูตรของเขานั่นแหละค่ะ มันทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า พระเอกและนางเอกของบราวน์คงจะไม่มีวันเป็นวัยรุ่นแน่ๆ เพราะทุกคนต้องเป็นศ. เป็นดอกเตอร์ เป้นผู้เชี่ยวชาญสาขาอะไรสักอย่างทั้งนั้นเลย ขอแนะนำเหมือนที่มีคห.ข้างบนบอกไว้ หนังสือชุดมิเกะเนะโกะ แมวสามสียอดนักสืบ (ชื่อไทยประมาณนี้หรือเปล่าหนอ) สนุกดีนะคะ เราชอบ รู้สึกว่าตอนนี้จะออกมา 6 เล่มแล้ว   โดย: tokei no ketsurin IP: 61.19.165.121 31 กรกฎาคม 2548 2:06:32 น.

ตอนอ่านคินดะ เล่ม1 เราทำแผนผังตัวละครด้วย   โดย: ตุ่มลาย IP: 203.155.224.28 24 ตุลาคม 2548 1:57:08 น.

อ่านคินดะอิจิทุกเล่มเนื้อหาดีมาก .. ชวนติดตาม ..ไม่อยากให้จบเลยค่ะ เพราะพอถึงตอนจบทีไร ..แทบอยากขว้างทิ้งทุกที .. บางเล่มคลี่คลายปมตอนท้ายเรื่องได้ ..เฮ้อ ... อ้าว .. แค่นี้เหรอ ..   โดย: กฎ IP: 62.6.163.130 22 กันยายน 2549 2:16:17 น.

ลืมค่ะ .. เรื่องหายสนุกดีค่ะ แต่เรื่องเสียงกระซิบสังหารนี่ .. อ่านตอนจบไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ   โดย: กฎ IP: 62.6.163.130 22 กันยายน 2549 2:18:15 น.

คินดะอิจิในเล่มนี้ น่าจะเป็นปู่ของคินดะอิจิในภาคการ์ตูนนะครับ   โดย: พิจักษณ์ IP: 203.155.198.1 21 ตุลาคม 2549 11:30:39 น.

แวะมาทักทาย อ่านไอน้ำเลยได้รู้จักบล็อก "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"   โดย: มงกุฏฎหนาม IP: 125.25.93.48 13 พฤษภาคม 2550 13:16:41 น.

ชอบ คินดะอิจิ นะคะ เล่มแรกก็สนุกดี แต่พออ่านเล่มสอง รู้สึกว่าสนุกกว่า (งงๆเหมือนกันกับชื่อตัวละคร แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้) ...ส่วนเรื่องอื่นๆ เคยผ่านตาตามร้านหนังสือเหมือนกัน ถ้ามีโอกาสคงจะได้หยิบมาอ่าน   โดย: finalSoeasy 14 กรกฎาคม 2550 23:19:04 น.

ใครอ่านเรื่องหายจบแล้วบ้าง ช่วยสรุปเรื่องย่อให้หน่อยนะ(ขอบคุณมาก)   โดย: แพร IP: 161.200.255.162 18 สิงหาคม 2550 11:02:26 น.

โดย: กดพอืท IP: 58.147.64.66 14 พฤศจิกายน 2550 10:13:08 น.