Tokyo Godfathers , การตามหา"ครอบครัว"ที่สนุกมากๆ

…ใครได้เห็นชื่อหนังอาจเข้าใจไปได้ว่าหนังอาจเป็นแนว gangster ญี่ปุ่นที่ยิงกันเลือดล้างเลือด เพราะชื่อ Godfather มันอดให้คิดแบบนั้นไปไม่ได้ แต่เมื่อได้เห็นโปสเตอร์และหนังตัวอย่างแล้วอาจต้องรีบหักเลี้ยวความคิด180 องศา เพราะเรื่องนี้คืออนิเมชั่น แนวดรามาคอมิดี้ที่เล่าเรื่องพ่ออุปถัมภ์ทั้ง 3 คนของเด็กทารกคนหนึ่ง สิ่งเดียวที่อาจเหมือนหนังฝรั่งชื่อดังชื่อเดียวกันนั้น คือมันเป็นหนังที่มีส่วนเกี่ยวกับ ครอบครัว เหมือนกัน

.... ในขณะที่เทคโนโลยีบนแผ่นฟิล์มล้ำหน้าขึ้นเรื่อยๆ นักสร้างหนังอนิเมชั่นก็พยายามที่จะสร้างความล้ำหน้าให้คนดูตื่นตะลึงบนจอ สร้างภาพที่ให้เหมือนคนมากที่สุด สร้างเรื่องราวที่ fantasy มากที่สุดเท่าที่หนังคนแสดงจะทำไม่ได้ สร้างตัวละครให้โลดโผนมีจินตนาการกว้างไกล(เช่นเป็นของเล่น , ปลา , ยอดมนุษย์ ฯลฯ) แต่ Satoshi Kon กลับทำตรงกันข้ามเพราะทั้งสามเรื่องของเขาใช้ลายเส้นที่ดูออกได้ว่าเป็นการ์ตูนมากๆ ในขณะที่เรื่องราวที่ปูพื้นฐานบนความเป็นจริง (realistic) มากที่สุดเท่าที่หนังจะทำได้ และ ทั้งสามเรื่องของเขาก็เป็นเรื่องของ มนุษย์ธรรมดา (ถึงแม้จะมีความ fantasy แอบแทรกมาบ้างก็ตาม ก็ยังอยู่ใน Realistic อยู่ดี)

…..ผมได้ดูหนังของ Satoshi Kon มาแล้ว 1 เรื่องครึ่ง

PERFECT BLUE เป็นอนิเมชั่นที่ได้รับการพูดถึงว่า "If Alfred Hitchcock partnered with Walt Disney, they'd make a picture like this." ซึ่งผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แม้จะเป็นอนิเมชั่นแต่หนังทำให้คนดูต้องกดดันและติดตามชะตากรรมของ มิมะ ตัวละครเอกไปอย่างลุ้นระทึกได้ดีกว่าหนังคนแสดงหลายเรื่อง สิ่งที่ผมชอบคือหนังเล่นล่อหลอกระหว่าง อาการทางจิต อันมีที่มาระหว่างแรงผลักดันในใจ(id) เช่น การออกจากการเป็นไอดอล ,การถ่ายภาพเปลือย กับ มโนธรรมความรู้สึกผิด (Superego) ทำให้อาจออกมาเป็นอาการทางจิต ควบคู่ไปกับ ความจริงที่มีฆาตกรตามฆ่าเธออยู่ ทำให้อนิเมชั่นในแนว psychological thriller ที่อาจจะดูยาก แต่ถ้าดูในความลึกของตัวละครแล้วต้องยอมรับว่านอกจากดูสนุก บทหนังยังมีที่มาที่ไป มีมิติมากไปกว่าการพยายามจะทำให้คนดูต้องตกใจกลัว

Millenium Actress อนิเมชั่นชิ้นถัดมาที่กวาดคำชมและได้รับคำยกย่องมากมาย เริ่มต้นกับเนื้อเรื่องธรรมดาๆแต่วิธีการเล่าเรื่องตัดสลับไปมาและใช้ประโยชน์จากความเป็นอนิเมชั่นเล่าเรื่องได้อย่างฉลาด ทำให้มีความน่าสนใจอยู่มากแต่.......ผมหลับ (ไม่รู้ว่าช่วงแรกไม่สนุกหรือเบาะที่บ้านสบายเกินไป แต่ตื่นมาอีกทีจะหาแผ่นมาดูอีกรอบ ดันหาไม่เจอเสียแล้ว)

Tokyo Godfathers… มีความสดใสไร้สารพิษ จนผมกลัวเหลือเกินว่าผมจะหลับไปเสียก่อน แต่ด้วยเป็นหนังของ Satoshi Kon เป็นเหตุผลเดียวที่ผมตัดสินใจเข้าไปดูที่โรงลิโดรอบ18.45น. หนังไม่ทำให้ผมผิดหวังจากที่คาดก่อนเข้าโรง เพราะทำให้ผมเกือบงีบหลับไปหลายรอบในช่วงครึ่งชั่วโมงแรก55 หลังจากนั้นหนังก็ขยับไปข้างหน้าพร้อมกับเหตุการณ์และเรื่องราวที่เหลือเชื่อ แต่ก็ยังอยู่ในโลกของความจริง ความสนุกไปกระจายอยู่กับความบังเอิญทั้งหลายแหล่ ,เหตุการณ์ที่ตัวละครต้องไปประสบพบเจอ และยิ่ง ตัวละครทั้ง 3เริ่มเปิดเผยตัวเองกับคนดูมากขึ้น ทำให้หนังสนุกมากขึ้นเรื่อยๆ จนหนังจบ

Gin / Miyuki / Hana ... 3 คนร่อนเร่ต่างวัยที่มารวมตัวกันพบเด็กที่ถูกทิ้งไว้ นำไปสู่การเดินทางพาเด็กคืนครอบครัวคือเรื่องย่อๆ(ย่อจริงๆแหะๆ) ถ้าตามแผ่นโปสเตอร์เราจะเห็นคำโปรยว่า “Meet the ultimate dysfunctional family” หรือทั้ง 3 คนนี้เป็น dysfunctional family ? แล้วครอบครัวที่ functionได้ดีคืออะไร คือครอบครัวที่พ่อหาเงินเข้าบ้านได้มากๆ ,แม่ดูแลลูกและงานบ้านไม่ขาดตกบกพร่อง , ลูกเรียนหนังสือจบที่ 1 สถาบันชั้นนำ ฯลฯ เพียงเท่านี้เป็นครอบครัวที่ function แล้วหรือเปล่า?

Dysfunctional family - ยังไม่มีนิยามที่จำกัดเฉพาะเจาะจง เป็นคำที่กินความหมายกว้าง บ้างก็หมายความถึงครอบครัวที่ไม่สามารถทำหน้าที่ของครอบครัวได้ ขาดความเข้าใจในกันและกัน , ไม่สามารถสื่อสารระหว่างกันได้อย่าง healthy (อาจมีความรุนแรงระหว่างกันหรือตรงข้ามอาจเป็นบรรยากาศเงียบอึดอัดภายในบ้าน) หรือ มีสิ่งแวดล้อมในทางลบที่ส่งผลต่อการเติบโตของสมาชิกในครอบครัว เช่น มีการทำร้ายกันในด้านร่างกายและอารมณ์ความรู้สึก

...หนังค่อยๆเปิดเผยเรื่องราวของแต่ละคนที่ทำให้เห็นว่าก่อนการมาพบกันของทั้งสามคน ทุกคนต่างก็มีครอบครัวของตัวเอง แต่ด้วยเหตุผลบางประการที่ทำให้ครอบครัวของแต่ละคนเกิดภาวะของ dysfunctional family ทำให้ทั้งสามคนต้องออกมาจากครอบครัวเก่า แล้วมาพบกันรวมตัวกันกลายเป็นครอบครัวใหม่ ครอบครัวที่อาจไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน ครอบครัวที่มีสมาชิกที่สังคมมองเป็นขยะ เป็นคนไร้บ้านที่ร่อนเร่หาอาหารไปวันๆ เป็นสมาชิกในสังคมที่ไม่มีงานการไม่มีตำแหน่งไม่มีเงินทอง การมาของ Kiyoko เด็กทารกที่ถูกทิ้ง เปรียบเสมือน Angel ทำให้เราได้พบว่าสิ่งที่ทั้ง 3 คนมีร่วมกันคือจิตใจอันงดงาม มีความรักและความเมตตา มีความเอื้ออาทรให้กันและกัน

....ในเรื่องการตามหาครอบครัวนั้น เราจะเห็นว่า มันไม่ได้หมายถึง การตามหาครอบครัวของ Kiyoko อย่างเดียว แต่การเดินทางครั้งนี้ยังเป็นการตามหาความหมายของครอบครัว ของคนทั้งสามนี้อีกด้วย ถึงแม้ว่าทั้ง 3 อาจเคยเป็นองค์ประกอบหนึ่งใน dysfunctional family มาก่อน แต่เมื่อพวกเขามารวมตัวกันผ่านการใช้ชีวิตร่วมกัน และ เดินทางร่วมกันจนกลายเป็นครอบครัวใหม่ ที่สามารถทำหน้าที่ของครอบครัวได้อย่างเต็มภาคภูมิ

.... Hana บอกว่า Kiyoko อาจเป็น Angel ที่มาให้โชคกับพวกเธอในวันคริสต์มาส หลังจากเรื่องราวจบลงเราก็คงเห็นว่า Kiyoko เป็นเช่นนั้นจริง ไม่ใช่แค่ในความหมายของปาฏิหาริย์ที่ช่วยให้พวกเธอรอดชีวิตครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เธอเป็นเสมือน Angel ที่มาช่วยชี้ทางให้ทั้ง 3 คนได้พบกับครอบครัวของตัวเองอีกครั้ง ไม่ใช่เพียงครอบครัวสายเลือดเดียวกัน ไม่ใช่แค่ครอบครัวที่หมายถึงการอยู่รวมกันของทั้ง 3 คน แต่เป็นความหมายของครอบครัวที่ Gin และ Miyuki เคยหลงทางสะเปะสะปะและทิ้งมันมา ในฉากจบอาจจะดูเหมือนห้วนๆไม่พูดอะไรมากแต่เชื่อว่าคนดูมั่นใจและเดาได้ว่าเรื่องราวจะผันต่อไปในทิศทางใด เพราะตอนนี้ทุกคนคงต่างก็ได้รู้หนทางกลับไปสร้างครอบครัวที่เป็น functional family ได้แล้ว

สิ่งที่ชอบ

1.ความสนุกที่มากขึ้นเรื่อยๆ....เป็นหนังที่เริ่มเรื่องอย่างอ้อยอิ่งแต่ค่อยๆสนุกมากขึ้นครับ การดำเนินเรื่องที่พาไปพบเจอกับเหตุการณ์ต่างๆนานาที่ทั้งบังเอิญและเหลือเชื่อ หนังไม่ได้ใช้เทคนิคที่สลับซับซ้อนหรือใส่สัญลักษณ์ ไม่มีการล่อหลอกคนดู คาแรคเตอร์ไม่มีความลึกมากนักมีเพียง background สั้นๆให้รู้จัก หนังเดินหน้าอย่างตรงไปตรงมาแต่หนังกลับสามารถเล่าได้อย่างสนุกมากๆอย่างไม่น่าเชื่อ

2. มุขตลกไร้มลพิษ....เป็นตัวอย่างที่ดีกับหนังที่มีมุขตลกที่ไม่ต้องใส่คำหยาบ ไม่ต้องทะลึ่งตึงตัง แต่เป็นมุขตลกที่ใสซื่อและได้ผลกับคนดูทุกเพศทุกวัย (มุขทั้งหลายแหล่รวมทั้งมุขสุดท้ายของคุณปู่ที่จินไปช่วยเรียกได้ว่ารู้ทั้งรู้ เดาได้แต่ก็ยังขำขำอยู่ดี)

3.สีหน้าตัวละคร...... การระบายความรู้สึกผ่านใบหน้าตัวละครคืออีกจุดเด่น สีหน้าของตัวละครแต่ละตอนบ่งบอกความรู้สึกและอารมณ์ในตอนนั้นได้ดี

สรุป....ถ้าดูแบบไม่เปรียบเทียบผมดูหนังอนิเมชั่นครอบครัวเรื่องนี้สนุกมากๆ และหากจะเปรียบเทียบกับเรื่องราวของครอบครัวเหมือนกันอย่าง finding nemo หรือ The incredibles อาจจะเทียบในเรื่องของภาพไม่ติด หรือจะเทียบกับเรื่องที่ผ่านมาของ Satoshi Kon ก็อาจจะเทียบในด้านของความเข้มข้นหรือความซับซ้อนไม่ได้ แต่ถ้าในแง่ความบันเทิงความสนุกมุมมองต่อความหมายของครอบครัว ผมให้เรื่องนี้เป็นอันดับหนึ่ง เป็นภาพยนตร์ที่สนุกขึ้นเรื่อยๆเวลาดูครับ

ปล.กลับบ้านไปผมคงไม่รอช้าที่จะตามไปดูอีกครึ่งเรื่องของ Millenium actressจนจบ และเชิญชวนตามไปอ่านเรื่อง PERFECT BLUEได้ที่นี่ครับ...//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=7&month=03-2005&date=26&blog=4


ติดตามบทความใหม่ๆ หรือ บทความน่าสนใจ หรือ เริ่มต้นอ่านBlogนี้มีข้อสงสัย คลิกไปเริ่มต้นที่ --> หน้าแรก


รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง