Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus , ความงามที่แตกต่าง โลกที่แตกต่าง ...ดิแอน อาบัส คือ ศิลปินหญิงชาวอเมริกันที่ประสบความสำเร็จในฐานะช่างภาพ รูปของเธอต่างจากคนทั่วไป เพราะสิ่งที่อยู่ในเฟรมที่เธอเลือกจับภาพออกมา ไม่ใช่รูปคนหน้าตาดีหุ่นเซ็กซี่วาบหวิว ไม่ใช่รูปวิวทิวทัศน์สวยงาม แต่กลับเป็นรูปของคนกลุ่มน้อย คนแปลกๆ(freak) ฯลฯ ก่อนที่เธอจะจบชีวิตลงในวัยสี่สิบแปดปีด้วยการฆ่าตัวตายจากกินยาเกินขนาดและเฉือนข้อมือตัวเอง (ตัวอย่างภาพถ่ายขึ้นชื่อของดิแอน) Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus เป็นหนังที่นำเสนอชีวิตของ ดิแอน อาบัส ...ในฉากเปิดเรื่อง ผู้กำกับ บอกกล่าวคนดูก่อนว่า เรื่องราวในหนัง แม้จะพูดถึง ดิแอน แต่หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังชีวประวัติของดิแอน เป็นแค่การหยิบยก ดิแอน มาเป็นตัวละคร ที่ผู้กำกับจะใช้จินตนาการแต่งเติมเสริมสร้างโลกภายในของตัวละคร เพื่อรู้จักและเข้าใจเธอ การออกตัวเช่นนี้ทำให้ผู้กำกับสามารถสร้างโลกของดิแอน อาบัส ได้ดั่งใจ โดยไม่ต้องสนว่า ขาประจำที่ไหนจะมาบอกว่าบิดเบือน ในเวลาเดียวกัน ผู้กำกับเองก็ต้องรับผิดชอบเต็มๆหากว่า สร้างโลกใบนี้ออกมาไม่ถูกใจคนดู โลกของดิแอน อาบัส จากหนังเรื่อง Fur คือ โลกของเธอที่มองผ่านกล้องของผู้กำกับ โลกของดิแอน อาบัส ในหนัง คือ โลกที่เธอมองผ่านสายตาตัวเอง เช่นเดียวกับ โลกของดิแอน อาบัสในความเป็นจริง ที่โลกของเธอถ่ายทอดออกมาในภาพถ่าย ...รูปภาพ ไม่ได้บอกแค่ว่า ตาคนเรามองเห็นอะไร แต่ยังสะท้อนสิ่งที่อยู่ภายในความคิดคำนึงหรือความรู้สึกภายในของคนถ่าย ดังนั้น แม้เป็นวัตถุเดียวกัน เมืองเดียวกัน คนร้อยคนก็ย่อมได้ภาพร้อยภาพที่ต่างกัน สุดแล้วแต่ว่าใครจะเห็นความงามในมุมไหน อยากจะบันทึกภาพนั้นอย่างไร ความงามในสายตาของคนบางคน อาจไม่ใช่ความงามของคนส่วนใหญ่ ความสุขของใครบางคน อาจไม่ใช่ ความสุขเหมือนคนอื่นทั่วไป ดิแอน อาบัส ก็เฉกเช่นเดียวกัน หากภาพที่เธอเลือกถ่ายคือภาพที่สวยงามฉันใด คนถ่ายก็ย่อมมองเห็นความงามของโลกจากชีวิตฉันนั้น เสียดายที่ ความงามของเธอ ความสุขของเธอ คือ ความผิดแผกแตกต่างจากคนปกติในสังคม ...ในหนังเรื่อง Secretary ของ ผกก.คนเดียวกันนี้ เราจะเห็นชีวิตของคนสองคน ที่ความสุขของตัวเองไม่เหมือนคนธรรมดา ทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข โดยเฉพาะรสนิยมทางเพศ ที่ทำให้ทั้งคู่กลายเป็นคนป่วย คนประหลาด กับการที่ คนหนึ่งนิยมถูกกระทำรุนแรง(Masochistic) และ อีกคนชอบทำรุนแรง(Sadistic) แต่ โลกก็พิสูจน์ให้เห็นว่า คนทุกคนเหมือนจิ๊กซอว์ที่ขาดหายและมีอีกชิ้นที่ต่อเติมเราได้เสมอ สุดแต่ว่าจะเจอกันหรือไม่ เมื่อพระเอกและนางเอกใน Secretary ได้มาพบกัน ก็หมดเวลาของชีวิตที่ทุกข์ระทมขมขื่น สิ้นสุดการต้องแอบเก็บกดความผิดปกติของตัวเอง และ สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติสุข แม้ความปกติของพวกเขาจะเป็นความไม่ปกติของคนทั่วไป มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป ซึ่งก็เป็นเช่นเดียวกับการที่ ดิแอน อาบัส กับ ไลโอเนล ในเรื่อง Fur ตัวละครสองคู่จากหนังทั้งสองเรื่อง ต่างก็เป็นคนนอกที่ต้องเก็บกดความรู้สึกแตกต่างของตัวเองเพื่อดำเนินชีวิตในสังคมที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า "ปกติ” และ สิ่งที่พวกเขาเป็นคือ “ความผิดปกติ” ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว เส้นขีดแบ่งที่ว่านี้ไม่เคยมีอยู่จริง ดิแอน อึดอัดและลำบากกับการใช้ชีวิตธรรมดาสามัญ จนกระทั่งเมื่อเธอได้เจอเพื่อนบ้านคนใหม่ชื่อ ไลโอเนล ไลโอเนล คือ ชายที่ป่วยด้วยโรคประหลาด ร่างกายถูกคลุมไปด้วยขนที่งอกยาวเร็วและมากเกินมนุษย์มนา จนทำให้เขากลายเป็นเหมือนสัตว์ประหลาดที่ขนเต็มหน้าเต็มตัว เขาอาจเป็นตัวประหลาดในสายตาคนทั่วไป แต่ เขาคือคนพิเศษที่กระตุ้นเร้าภายในจิตใต้สำนึกของดิแอน ไลโอเนล และ พวกพ้องคนประหลาด อาทิเช่น หญิงสาวที่ใช้เท้าแทนมือ คนแคระ คนยักษ์ ฯลฯ พวกเขาเหล่านั้นปลุกสัญชาติญาณดิบในตัวเธอ มาปั่นป่วนแรงขับทางเพศที่กักเก็บไว้ ปลดปล่อยตัวตนที่อยากจะเป็นโดยไม่ต้องกลัวใครเห็น และ สร้างโลกใหม่อันกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา {น่าสนใจตรงรสนิยมทางเพศของ ดิแอน ที่หนังแสดงให้เห็นความเป็น exhibitionism (มีความสุขและตื่นเต้นทางเพศเมื่อได้โชว์) ซึ่งเป็นความแตกต่างต่อเนื่องจาก Sadistic และ Masochist ใน Secretary น่าสนใจต่อตรงที่ว่าหนังก็เหมือนจะทำให้คนดูให้เห็นว่าเธอเองมีความสามารถในการถ่ายภาพแต่ไม่แสดงออก จนอาจเข้าใจได้ว่า Id หรือแรงขับของเธอนั้น มีทั้งเรื่องเพศที่ผิดปกติจากคนทั่วไป + เรื่องงานที่เธอมีความสามารถซุกซ่อนอยากแสดงออก แต่ ถูก Superego หรือ มโนธรรมในตัว ยับยั้งไว้ด้วยมองว่าเป็นสิ่งผิดและไม่ควรกระทำ หญิงสาวไม่ควรหมกมุ่นเรื่องเพศ หญิงสาวควรเป็นแค่แม่บ้านดูแลช่วยงานสามี จนก่อให้เกิดลักษณะอารมณ์แปรปรวน} ...เธอเริ่มต้นด้วยความแค่ตั้งใจว่าจะไปถ่ายรูปของไลโอเนล ก่อนจะกลายเป็นเปิดประตูโลกของตัวเองเชื่อมต่อกับโลกของเขา และ ถอยห่างออกจากครอบครัวตัวเอง สิ่งที่เธอทำกลายเป็นความอับอายของลูกสาว สามีของเธอก็อึดอัดแต่ก็ยอมเพราะรัก แต่ก็ไม่มีใครสามารถเข้าถึงโลกของเธอ และทำให้โลกของเธอค่อยๆถอยห่างจากโลกของสามีกับลูกๆ Fur พาเราไปรู้จักดิแอนตั้งแต่ยังเป็นแค่ผู้ช่วยของสามียังไม่ประสีประสากับการถ่ายภาพ ก่อนที่หนังจะปิดฉากด้วยชีวิตครอบครัวที่ล่มสลาย ไปพร้อมกับชีวิตใหม่ของดิแอนที่ถือกำเนิดขึ้นมาในฐานะช่างภาพ ซึ่งมาพร้อมๆกับ โลกของความงามที่แตกต่าง ...ไม่แปลกใจเมื่อเห็นคะแนนวิจารณ์เฉลี่ยจากเฉลี่ยของ Fur ออกมาไม่ดีนัก และ ยิ่งไม่แปลกใจยิ่งถ้าไปอ่านความเห็นเป็นรายคน จะมีอยู่หลายคนที่ให้คะแนน Fur ในระดับสูง Fur เป็นหนังที่ไม่เอาใจตลาดและไม่ใช่หนังที่จะเข้าถึงคนดูหมู่มาก เรียกได้ว่า สไตล์ของหนังบีบกลุ่มคนดูให้แคบยิ่งกว่า หนังของนิโคล คิดแมนในบทบาทศิลปินจิตแปรปรวนอย่าง The Hour เสียด้วยซ้ำ ใครไม่ชอบอาจถึงขั้นเบื่อ แต่ ถ้าใครชอบหนังเรื่องนี้ขึ้นมา ก็มีโอกาสชื่นชมชนิดสุดๆ โชคดีสำหรับผมที่อยู่ในกลุ่มกลางๆ ผมชอบที่หนังเปรียบเปรยและสำรวจโลกภายในจิตใต้สำนึกของดิแอนได้ดี ผ่านตัวละครแฟนตาซีอย่างไลโอเนลและผู้คนประหลาดๆ โดยเฉพาะตอนต้นเรื่อง ที่หนังอบอวลด้วยความลึกลับ ความสับสนในอารมณ์ของดิแอน ชวนให้เราอยากเข้าไปสัมผัสภายในตัวละครตัวนี้ แต่มันเหมือนกับว่า เมื่อหนังพาคนดูรู้จักดิแอนได้ไกลระดับหนึ่ง พอถึงจุดที่น่าสนใจ นั่นคือ หลังจาก ดิแอนเข้าไปอยู่ในวงจรชีวิตของไลโอเนลแล้ว หนังก็นิ่งแช่ไว้ที่ช่วงเวลานั้นจนแทบจะไม่ใยดีกับเนื้อหาส่วนอื่น ซึ่งบางครั้งมันก็น่าเบื่อหากคนดูไม่อินไปกับอารมณ์ของตัวหนัง เพราะเราก็เข้าใจในสิ่งที่ผู้กำกับจะสื่อสารแล้ว แต่หนังก็ยังคงเล่นกับเรื่องราวช่วงนั้นไปเรื่อยๆ เช่น เราจะเห็นฉากดิแอนนั่งโกนขนบนตัวไลโอเนล ซึ่งใช้เวลาเกือบสิบนาทีก่อนจะไปจบที่การมีเซ็กส์บนเตียง ฯลฯ ด้วยเหตุนี้อย่างที่กล่าวข้างต้นว่าถ้าใครชื่นชอบก็อาจเข้าข่ายหลงใหล แต่ใครตามไปได้ไม่ถึงปลายทางก็จะรำคาญว่ามันจะอะไรกันนักหนา ถัดจากบท เวอจิเนียร์ วูล์ฟ ใน The hour นี่เป็นอีกหนที่นิโคล คิดแมน สวมบทบาทชีวิตของคนที่มีตัวตนอยู่จริง มีผลงานเป็นตำนานให้คนรุ่นหลังศึกษา เป็นศิลปินที่มีปัญหาสภาพจิตใจ และ มีบทสุดท้ายของชีวิตจบลงตรงการฆ่าตัวตายเช่นเดียวกัน แม้นักวิจารณ์จะค่อนขอดว่ารางวัลของเธอจาก The hour มีส่วนมาจากจมูก แต่ผมเองนั้นทึ่งสุดขีดจนอยากจะปรบมือให้กับการแสดงของเธอในหนังเรื่องนั้นที่สะกดคนดูอย่างผมได้ทุกเวลาที่เธอปรากฎตัว เธอทำให้คนดูเชื่อว่าเธอป่วยจริงไม่ได้แกล้งทำ เป็นหนึ่งในบทบาทการแสดงที่ดีที่สุดและผมตกหลุมรักมากที่สุดของเธอ Fur อาจไม่ได้ดีขนาดนั้น แต่ เธอก็ทำให้ Fur เป็นเหมือนหนังหลายเรื่องๆที่เธอเคยเล่น เช่น Birth ซึ่งเป็นหนังที่ดีในระดับหนึ่ง แต่เมื่อได้ นิโคล คิดแมน มาอยู่ในหนัง เธอยกระดับตัวหนังให้น่าดูขึ้นกว่าที่ตัวหนังเป็นอย่างอัตโนมัติ เธอทำให้คนดูไม่อาจละสายตาในการติดตามการแสดงของเธอไปจนจบหนัง ทำให้ผมคิดว่า หากไม่ใช่นักแสดงที่มีความสามารถในระดับเดียวกับเธอ สำหรับผม Fur จะกลายเป็นหนังน่าเบื่อขึ้นมาในฉับพลัน นิโคลถ่ายทอดอารมณ์ทางเพศที่พลุ่งพล่าน อารมณ์สับสนทั้งหลายในหนังได้อย่างยอดเยี่ยม สิ่งที่ชอบ 1.นิโคล คิดแมน ... นิโคล คิดแมน เปลื้องผ้า , นิโคล คิดแมน คลั่งขน , นิโคลคิด แมน ชอบโชว์ ฯลฯ แม้สิ่งเหล่านี้คือ จุดเด็ดของหนังที่หลายคนอาจพูดถึง แต่ บท ดิแอน อาบัส ของเธอมีดีมากกว่านั้น เธอยังคงถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกพลุ่งพล่านภายในได้ดีโดยไม่ต้องแสดงออกให้ล้นเกิน เธอยังคงมีพลังดาราที่ดึงดูดคนดูที่อาจจะเบื่อกับหนัง แต่ไม่เคยเบื่อกับการได้ดูเธอในจอ 2.จินตนาการของคนเขียนบท ... ชอบการเสริมเรื่องราวของไลโอเนล และ คนประหลาด เข้ามาผนวกกับ อารมณ์ทางเพศที่คุกรุ่นกับความรู้สึกแปลกแยกของตัวเธอ เพราะมันสามารถนำมาอธิบาย ตัวตนจากภาพถ่ายของดิแอนได้เป็นอย่างดี สิ่งที่ไม่ชอบ 1.ความจมดิ่งในจินตนาการ... หนังเริ่มต้นได้ดี พาคนดูไปได้ดี แต่อย่างที่ว่าไว้ข้างต้น บางช่วงก็เล่นซะนานกับจินตนาการที่เสริมแต่งขึ้นมา จนคนดูอย่างผมเริ่มเบื่อกับช่วงเวลานั้น ไม่ได้อินตามอารมณ์ของผู้กำกับ และ ช่วงหลังก็กลายเป็นว่า หนังเล่นกับโลกของดิแอนและไลโอเนล จนไม่เผื่อไปเล่าเรื่องส่วนอื่น โลกของเธอกับครอบครัวที่ได้รับผลกระทบก็แตะเพียงเล็กน้อยๆ จนช่วงท้ายเหมือนเนื้อเรื่องเริ่มวนเวียนไม่ไปถึงไหน สรุป ... ชอบหรือรักนิโคล เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เธอเล่นได้ดีลอยตัวจากเกณฑ์เฉลี่ยมาตรฐาน(มีแถมเนื้อหนังให้ตื่นเต้นพอเป็นกระษัย) แต่ กับตัวหนัง นี่ไม่ใช่หนังชีวประวัติที่เล่าเรื่องกระชับ ไม่เข้มข้น ไม่เอาใจคนดู หลายอย่างในหนังมีความเหนือจริง(Surreal)แฝงอยู่อ่อนๆจนถึงกับให้อารมณ์ล่องลอย ถ้าไม่ได้ชอบนิโคล ไม่ชอบหนังแนวนี้ บอกผ่านไปก่อนได้ หรือถ้าชอบฝีมือผู้กำกับคนนี้แนะนำ secretary สนุกกว่า ถ้าชอบนิโคลบทบาทแบบนี้ ดูเธอเล่นเป็นเวอจิเนีย วูล์ฟใน The hour ก็เล่นได้ดีกว่า ป.ล. Fur อาจมาจากชื่ออุตสาหรรมขนสัตว์ของพ่อแม่ดิแอน หรือ อาจหมายถึงแทนตัว ไลโอเนล รับบทโดย โรเบิร์ต ดาวนี่ จูเนียร์ ที่มีแต่ขนปกคลุมตัวซึ่งเป็นตัวแทนภาพจินตนาการที่ผู้กำกับสร้างขึ้นมา (ขำดีตอนอ่านความเห็นในเว็บ imdb แล้วมีคอมเม้นต์ถึงตัวละครตัวนี้ว่า เหมือน ชิวแบกก้า จากสตาร์วอส์) ป.ล. แนะนำหนังตัวอย่าง 1408 สร้างจากนิยายของสตีเฟน คิง เทรลเลอร์สร้างออกมาน่ากลัวดีแท้ โฮ่ๆ ลองไปโหลดกันดู >> //movies.yahoo.com/feature/1408.html;_ylt=AvjqxYS97mbavsUb5_kBoqFfVXcA ขอฝาก"หนังสือรัก"ไว้กับผู้อ่านด้วยเน้อ กับ พ็อกเก็ตบุ้คเล่มแรก ที่หยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม (วางขายตามร้านหนังสือทั่วไปแว้ว) เมื่อ "หนัง" ให้อะไรมากไปกว่า "ความบันเทิง" ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง ขอคิดค่าบริการต่อการอ่าน 1 หน้าในอัตราเพียง ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป   Create Date : 28 มกราคม 2550 15 comments Last Update : 28 มกราคม 2550 11:34:33 น. Counter : 3831 Pageviews. Share Tweet

เมื่อวาน ตั้งใจว่าจะไปดู ต่อคิวซื้อตั๋วกัน อยู่ๆ เขาก็ปิดคอก บอกว่า เครื่องรับจองเสีย เราว่าเราเซ็งแล้ว คนคิวก่อนหน้าเราที่เสียต่อหน้าต่อตา คงเซ็งมากกว่าเราอีก เอิ๊กๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 28 มกราคม 2550 10:54:52 น.

ยังไม่ได้ดูเลย น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว เดี๋ยวว่างไป   โดย: tanoy~ตะนอย 28 มกราคม 2550 11:19:43 น.

ไม่เคยดูเรื่องนี้เลยค่ะ น่าสนใจเนอะ   โดย: icebridy 28 มกราคม 2550 12:10:27 น.

ตอนนี้ยังไม่มีตังดูหนังเลยครับรอต้นเดือนก่อนละกัน เจอกันแน่ๆ3เรื่อง   โดย: หลานยายจุล 28 มกราคม 2550 12:54:27 น.

อยากดู...แต่ก็ไม่อยากดูแฮะ   โดย: I'm a gardener IP: 125.24.55.221 28 มกราคม 2550 15:42:41 น.

ไปดูมาแล้วครับ เรื่องการแสดงนี่ผมว่านิโคลก็เล่นได้พอเสมอตัว แต่ว่า Ty Burrell ที่เล่นเป็นอัลลัน อาร์บัสนี่แหละ ผมว่าเขาเล่นได้น่าสงสารจริงๆนะ (ส่วนตัวไลโอเนลนี่เหมือนชิวแบคก้าจริงๆ ให้ตายเถอะ) ในด้านเนื้อเรื่องผมกลับรู้สึกว่า ถึงเธอจะค้นพบตัวเองว่าหลงเสน่ห์ในความประหลาดของ Lionel ก็ตาม แต่ก็ไม่เห็นจะต้องนอกใจสามีแบบซึ่งๆหน้าขนาดนี้ง่ะ - -* พอผมดูผมเลยรู้สึกอยู่ในหัวตลอดเวลาว่า "นังนี่ จะมากเกินไปแล้วนะ!!" แต่ก็เอาเถอะครับ มันก็แค่โลกที่ผู้กำกับสร้างขึ้นมา เหอๆๆ - -* ในแฮนด์บิลล์บอกว่าภาพถ่ายของเธอมีส่วนผสมกันระหว่าง "ความงาม" และ "ความวิปริต" ผมว่าความรักของดิแอนกับไลโอเนล ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน... ปล. มาสังเกตรูปที่พี่เอามาลง เสื้อผ้าของดิแอนก่อนเจอไลโอเนลกับหลังเจอนี่ต่างกันมากๆเลย เหมือนกับว่าพอเธอเจอไลโอเนลแล้วก็แต่งตัวสวยขึ้น ไม่เป็นสาวทึนทึกเหมือนแต่ก่อน   โดย: nanoguy (nanoguy ) 28 มกราคม 2550 18:11:23 น.

ไม่ได้เข้าโรงหนังมานานเหมือนกัน แต่ดูจากภาพนิโคลสวยจัง   โดย: หัวใจสีชมพู 28 มกราคม 2550 20:15:54 น.

หวายยย .. เพิ่งรู้ว่า ผกก. เดียวกะ Secretary นะคะเนี่ย เรื่องนั้นชอบมากเลย ไม่ได้การละ ต้องหามาดูให้ได้ แต่หนังเข้าโรงน้อยจังค่ะ สงสัยต้องพึ่งบริการแมงป่องอีกตามเคย - -'   โดย: มนัสวีร์ IP: 58.8.120.94 28 มกราคม 2550 22:09:56 น.

พอดีเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ว่างซะด้วย ... แล้วสัปดาห์นี้ก็มีหนังใหม่น่าสนใจเข้าอีกหลายเรื่อง ... ผมคงต้องบอกผ่านไปก่อนแฮะเรื่องนี้ ดูไม่ทันง่ะฮับ - -'   โดย: บลูยอชท์ IP: 202.69.140.233 29 มกราคม 2550 10:09:19 น.

โดย: บใิด IP: 222.46.18.34 31 มกราคม 2550 10:46:27 น.

หนังเรื่องนี้นำพาดิฉันให้ไปดูที่ House RCA เป็นครั้งแรก หลังจากผิดหวังที่ Paragon Cineplex (ตั้งใจไปดูที่นี่ แต่กลับพบว่ารอบที่ต้องการดูมีแต่ที่นั่ง VIP) คนรายได้น้อยอย่างดิฉันคงต้องหลบไป อิ อิ เรื่องนี้หน้าหนังน่าสนใจมากค่ะ (นิโคลแสดงเป็นตัวละครที่มีปัญหาทางจิตอีกแล้ว) แต่ดูไปกลับพบว่าน่าเบื่อ และเข้าไม่ถึงจิตใจของ Diane Arbus เท่าไร อย่างไรก็ตามได้ดูนิโคลเปลื้องผ้าวับ ๆ แวม ๆ ก็คุ้มแล้วค่ะ ปล. ฉากแรก ๆ ของเรื่องที่นิคมอาบแดด (รึเปล่า) ทำเอาดิฉันอึ้งไปเลย (พร้อมกับหลายคนที่นั่งดูด้วยกัน ต่างส่งเสียงฮือฮา)   โดย: Tai-Sarunya IP: 202.28.181.9 2 กุมภาพันธ์ 2550 12:06:22 น.

คุณ Tai-Sarunya ไปดูที่ House เมื่อไหร่ครับ คนเยอะจัง ผมไปดูเมื่อวาน (วันพฤหัส) ปรากฎว่าผมนั่งคนเดียว เหี่ยวใจเหลือเกิน เรื่องนี้ตอนกลางๆ ที่แทบไม่ค่อยมีบทพูด ผมเผลอหลับๆ ตื่นๆ ไปนิดนึง แต่พอตื่นแล้วก็โอเค ดูได้จนจบ ปล. ฉากสุดท้ายที่โป๊กลางแจ้ง ผมว่านิโคลคงไม่ได้เล่นเอง ไม่มีมุมกล้องไหนเห็นชัดว่าเป็นเธอ น่าจะสแตนด์อินนะ ถึงเธอจะเล่นฉากโป๊เปลือยมาเยอะ แต่ก็ไม่น่าจะกล้าโชว์ต่อหน้าคนเยอะ   โดย: ayres IP: 58.64.103.106 3 กุมภาพันธ์ 2550 1:56:40 น.

จะไปดูวันนี้แหล่ะจ้า ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความดีๆ   โดย: Papayahanaga 8 กุมภาพันธ์ 2550 16:34:08 น.

ไม่ได้ไปดูในโรง ฯ เพราะไม่มีคนไปดูเป็นเพื่อน ล่าสุดเช่าวีซีดีมาดู พยายามทำความเข้าใจกับหนังน่ะ แต่เราคงอินได้ไม่เต็มที่ เลยมาอ่านบทวิจารณ์ของคุณ ขอบคุณ ช่วยให้เข้าใจหนังได้มากขึ้น   โดย: pom IP: 58.181.216.68 21 พฤษภาคม 2551 14:57:27 น.

ไม่แน่ใจว่าเป็นอคติต่อหนังเรื่องนี้หรือไม คือความรู้สึกที่รับไม่ได้เมื่อดูหนังจบ สำหรับชาวเอเชียซึ่งนับถือศาสนาพุทธอย่างเรา คือผมว่าตัวละคร ดิแอนมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศ หลงไหล "ขน" กล้าหาญชาญชัยขนาดยอมมีเซ็กส์กับคนประหลาดแปลกหน้า ซึ่งเป็นเพื่อนบ้าน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีลูกมีสามี เป็นครอบครัวแม้จะน่าเบื่อหน่าย จำเจ แต่ไม่ทราบว่ามโนธรรมสำนึกมันตกหล่นไปที่ไหน ขนาดหลงไหลชายประหลาดจนละเลย ทิ้งลูกสาวที่น่ารัก 2 คนได้ลงคอ แล้วตอนที่เปิดเผยภาพที่เธอถ่ายมา ไม่เห็นว่าจะมีภาพอะไรนอกจากภาพตัวอาคาร กระไดทางขึ้นเป็นร้อย ๆ รูป คนปกติเขาคงไม่ทำอย่างนี้นะผมว่า เธอถ่ายอยู่แค่รูปเดียว คือรูปชายประหลาดที่เธอสมสู่ด้วย แค่นั้นเอง ไม่เข้าใจว่าที่ต้นเรื่อง หนังเกริ่นบรรยายเอาไว้ว่า เธอเป็นคนเปลี่ยนแนว หรือรูปแบบการถ่ายภาพของอเมริกันนั่นเทียว นิโคล คิดแมนเล่นเรื่องนี้แค่เสมอตัว เธอน่าจะชอบบทอย่างนี้ อย่างเรื่อง Eyes wide shut ค่อนข้างผิดหวัง เพราะเป็นแฟนประจำของนิโคล คิดแมน และโรเบิร์ต ดาวน์นี่ จูเนียร์   โดย: psw2548 IP: 117.47.208.195 28 พฤษภาคม 2552 4:45:00 น.