Bloggang.com : aoodyaooza - ประสบการณ์ Backpack ไป Vietnam แบบ งู ๆ ปลา ๆ กัน 2 คน <วันที่ 1>

ประสบการณ์ Backpack ไป Vietnam แบบ งู ๆ ปลา ๆ กัน 2 คน <วันที่ 1>

เพิ่งจะได้มีโอกาส รีวิวครับ หลังจากงานยุ่งมาทั้งปี ช่วงนี้ก็ไม่ได้ว่างอะไร แต่อยากมา อัพรีวิวไว้

เพื่อเพื่อน ๆ จะอยาก ไปเที่ยวเวียดนามและเอาไว้เป็น ข้อมูล ครับ

ผมกับแฟนไปกันมาตั้งแต่ มีนาคม 2556 แล้วครับ เนื่องจากได้ตั๋วเครื่องบินถูกก็เลย ได้ไปเที่ยวน่ะครับ

เรื่องภาษา อังกฤษ พอสื่อสารได้แบบงู ๆ ปลา ๆ ไม่มีการเรียงคำตาม Tense ใด ๆ ทั้งนั้น เอาแบบ

ง่าย ๆ งง งง นึกศัพย์ออกบ้างไม่ออกบ้าง ก็มันส์ ๆดีครับ เช่น ที่พอจำได้ แค่จะถามว่า

"ผมจะไปที่มุยเน่ยังไง ถ้าไม่ต้องรอเที่ยว บ่าย 3"

ผมพูดว่า I want to go to Muine but not have a car in the Morning .Next time to go to Muine is 15 O'Clock. Can you help me to find a car to go to Muine in the Morning,Please.

แบบ เอาที่เราเข้าใจและเขาน่าจะเข้าใจ แล้วใช้การแสดงท่าทางเอาก็พอถูไถไปได้ครับ

เอาเป็นว่ามาเริ่มรีวิว กันดีกว่าครับ (ตามแบบ Aoodyaooza นะครับ)

เช้าวันที่ 7 มีนาคม ผมรีบตื่นแต่เช้าเพื่อไปสนามบิน ดอนเมือง ไปให้ทันเครื่องบินครับ

ก็รอตรวจ ต.ม. แถวไม่ยาวเหมือนสุวรรณภูมิ กำลังลุ้นว่าจะข้ามขั้นตอนอะไรไปป่าว เพราะมาถึงเขียนใบขาออกแล้วก็ดิ่งมาที่นี่เลย ...,สรุป ผ่านฉลุย ทำแค่นี้จริง ๆ ครับ

เพราะผมไม่ได้โหลดกระเป๋าเพิ่มมีแค่กระเป๋าเป้กับกล้อง แค่นั้น ของแฟนก็เหมือนกัน

อาหารมื้อแรก ระหว่างรอขึ้นเครื่อง ราคาก็ตามที่ขายในสนามบิน แพงนิดหน่อย ^^

ระหว่างเดินทาง ถ่ายเส้นขอบฟ้าซะหน่อย

มาถึงแล้ว หลังจาก เดินไปแลกเงินแล้วก็เดินออกมานอกสนามบิน โอ้คนเยอะจัง

นั่นไง รถ หมายเลข 152 ตามข้อมูลที่ศีกษามา มุ่งหน้าสู่ โฮจิมิน !!!!

ตีตั๋ว คนละ 5 ด็อง

สภาพบ้านเมืองเขา แฟชั่นหมวกกันน็อค สวยเท่ห์ บีบแตรกันสนุกสนาน แมงกาไซเต็มบ้านเต็มเมือง

นักเรียนกำลังจะไปไหนกันไม่รู้

ถึงแล้ว เราลงที่ป้ายนี้ตามข้อมูลที่ดูมา ฝั่งตรงข้ามเป็นตลาดเดี๋ยวไว้ขากลับแวะไปซื้อของฝากละกัน

คนละเป๋า สองเป๋า backpack Vietnam หลงไม่หลงเดี๋ยวรู้กัน —

เดินไปตาม GPS ลัดเลาะไปตามสวนสาธารณะ ของเมืองเขา

เป้าหมายเราคือ ไปจองตั๋ว รถสำหรับเดินทางคืนนี้ไป ดาลัด ในขณะเดียวกันก็หาที่พักไว้ อาบน้ำอาบท่า และพักผ่อน ช่วงเย็น

ได้ที่พักแล้ว วันนี้ช่วงเย็น - ค่ำ ระหว่างรอรถ เราจะมา Drop กระเป๋าไว้ที่นี่ และไปเดินเที่ยวโฮจิมิน

ได้ห้องแล้วจ้า เดินหาไม่นาน เพราะ มีเยอะแท้ อยู่ชั้น 4 วิวดีจิง ๆ มองไปมีป้ายโฆษา กับ ฝาผนังตึก

ไม่ต้องลุ้น ฝาชาเขียว ก็มีเงินเป็นล้านได้ (ล้าน VND) ตอนนี้วางแผนไว้ว่าแค่นี้ก่อน

ถ้าไม่พอก็ค่อย แลกละกันครับ เพราะบางอย่างวางแผนใช้เงิน US ไว้แล้ว

ที่นี่เขามีการ์ดป๊อปอัพ ขายกันให้เกลื่อนไปหมด สวยดีครับ แต่เป็นงานรับมาขายซะ

99 % เขาใช้เครื่อง Laser ยิงกระดาษให้ขาด แล้วมาทำป๊อปอัพ สังเกตได้จาก การ์ดจะมีรอยไหม้ ทุกใบครับ แต่งานออกแบบสวยมากครับ ^^

หลังจากพักผ่อนนิดหน่อย วางแผนว่าจะไปไหนต่อ แล้ว ก็ได้เวลา ไปเดินเที่ยวแล้ว

ระหว่างทางไปเจอ อาหารอะไรซักอย่าง เป็นรถเข็นมาขาย เป็นข้าวโพด ผัดใส่ไข่ ใส่ปลาหมึก กุ้งแห้ง ใส่เนย ราดด้วยซอสพริก แปลกดี

ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว หิวมากแล้วด้วย เดินหาร้านที่ดูมาในเน็ตไม่เจอ ถามคนแถวนั้นเขาก็ไม่รู้จักก็เลย เปลี่ยนเป็นร้านอื่นเดินไปเดินมา ลัดเลาะไปจนสุดท้ายไปจบที่ร้าน Vietnam Aroma หมดไปสี่แสนเจ็ด ติ๊ปไป 5000 (หล่อ ใจดี sport กทม.)

ไปกันต่อ หลังจากอิ่มแล้วก็แอบงีบที่ห้องไป 40 นาที ระหว่างนี้เปิด GPS วางแผนว่าจะไปไหนต่อ สุดท้่ายจบที่ เดินมา กิโลกว่า ๆ เพื่อมาดู พิพิธภัณฑ์ สงคราม มาถึงเดินได้ เป็บเดียว ปิด ฮ่วยยยย

หลังจากออกมาจากพิพิธภัณฑ์ สงคราม ก็มานั่งรถ Taxi (นรก) เพื่อไปที่โบสถ์เก่า

ที่ต้องว่าเป็น TAXI นรก เพราะ ดันลืมที่ศึกษามา ว่าห้ามนั่ง Taxi ที่เป็นมิตเตอร์ ให้ทำการตกลงราคาก่อนแล้วค่อยต่อรองราคา ว่าเท่าไหร่ เพราะดันไปโดน Taxi โกงมิตเตอร์ คิดดูว่าระยะทาง 2-3 กิโล โดยไป 400 กว่าบาทครับ มิตเตอร์มันขึ้นเร็วมาก บางทีมันทำเป็นชวนเราคุยแต่พอเรามองไปเห็นมิตเตอร์เลขมันขึ้นเฉย หงุดหงิด เสียค่าโง่ ไป อ้อพวกนี้ ทีแรกมันทำเป็นหวังดีมาคุยกับเรา และแนะนำเราว่าที่ที่เราจะไปอยู่ตรงไหน แล้วมันจะอาสาพาเราไป แล้วบอกว่า ของมันมิตเตอร์ ไม่ต้องกังวล (เลวมาก)

แต่สุดท้ายก็มาถึงครับ โบสถ์ ใหญ่มาก เก่าด้วย

เดินข้ามถนนมาก็เจอ นี่เลย หัวลำโพง !!! เอ๊ย ศูนย์ไปรษณีย์ เก่า ข้างในเหมือนหัวลำโพงบ้านเรานิด ๆ

หิวอีกแล้วววว อะไรก็ไม่รู้ น่ากินดีเหมือนกัน กรอบ ๆ รสชาติ ใช้ได้ เห็นนั่งปิ้งขายอยู่ข้างทางประมาณ 30 บาทต่อ 1 ชิ้น จัดซะ

เดินต่อมาอีกนิด ประมาณครึ่งกิโล เพื่อมาถ่ายภาพมืด ๆ ของอนุสาวรีย์ เขาน่าจะติดไฟให้สว่างหน่อย

บรรยากาศตอนกลางคืน ระหว่างเดินกลับห้องพักประมาณ 1.5 Km เหมือนแถวสีลมบ้านเรา

เจอการ์ดป๊อปอัพอีกแล้ว มีขายเยอะจริง ๆ

ลืมบอกไปว่า หลังจาก ลาขาดกับ TAXI ก็ตัดสินใจเดินกลับกันดีกว่า ก็ประมาณ 2-3 กิโลได้ ถ้าจำไม่ผิดนะ ระหว่างทางก็ดูโน้นนี่ไปเรื่อย และก็เริ่มเหนื่อยเลยและ เติมพลังหน่อยกับชาไข่มุก