เฝ้าไข้วาไรตี้ โดยพี่น้องทั้งเจ็ด ตอน 10 กว่าวันอยู่มัน สามโรงพยาบาล

งัดตูดพี่สาวมาเข้าโรงพยาบาล สิบกว่าวันอยู่มันสามที่ เปลี่ยนที่นอนไปเรื่อย

ตามสถาณการณ์

..............................................................................


หะแรกเข้าร.พ.ชุมชนที่อ้อมน้อยอยู่ แต่ผ่านไป 5 วัน

อาการไข้ไม่ลดลง แถมสูงขึ้นเรื่อยๆรุ่มร้อนคล้ายการเมืองไทยระยะนี้ แถม

ฉี่ทุก 5 นาที คนเทกระโถนเดินเทจน ไม่ได้หลับได้นอน สรุปก็ไม่ได้หลับได้

นอนทั้งคนฉี่คนเทนั่นแหละ วันที่ห้าหมอเห็นท่าไม่ดีและหมอเริ่มหมดมุกที่จะ

รักษาแล้ว รึอีกนัยหนึ่งอาจจะกลัวมีคนตายเพราะเดินเทฉี่ก็เป็นได้ หุ หุ เลย

ส่งตัวเข้าโรงพยาบาลศูนย์ ระหว่างทางก็คิดว่าตายแล้วสภาพพี่เราตอนนี้ ถ้า

ไปโรงพยาบาลศูนย์ (โรงพยาบาลประจำจังหวัด เจ๋งที่สุดแปลอีกอย่างหนึ่ง

คือ ความสะดวกรวดเร็วเป็นศูนย์ ) ศูนย์รวมคนไข้ทั้งมวล พี่เราเห็นท่าจะรอด

ยาก เลยหันไปถามพี่ เราไปเอกชนกันมั๊ย พี่บอกอื้อ ก็หันไปบอกคนขับรถ

ส่งพี่ที่เอกชนนะ แล้วเราก็ไปรับแอร์เย็นๆนั่งมองขาพยาบาลสาวๆสวยๆ แน่

หละต่างกับรัฐบาลโดยสิ้นเชิง ในใจคิดสวยว่ะ เดี๋ยวกลับไปฉันจะเอาแบบนี้

มั่ง จะสวยให้ดู หึ หึ ที่นี่เราเป็นเหมือนราชา มีคนเข็นพี่ไปทุกที่ทุกเวลา พี่

นอนตัวแบนอยู่บนรถเข็นเข้าตรวจหมอสูติ หมออายุรกรรม หมอระบบทาง

เดินปัสสาวะ หมออัลตร้าซาวน์ ระดับอาจารย์ทั้งนั้น พูดก็เพราะให้เวลาเรา

เต็มที่ ดีสุดๆ เลยว่ามั๊ย เวลาไม่กี่ชั่วโมงได้เจออาจารย์มันทุกระบบ ดีแท้ๆ

ถ้าอยู่รัฐบาลโอกาสจะเจอแบบนี้เป็นศูนย์โดยสิ้นเชิงแหงๆ จะด้วยความที่เรา

มัวแต่เพลิดเพลินกับความงามของพยาบาลรึไงก็ไม่รู้ได้สายตาเลยเริ่มเพี้ยน

ไป มองหน้าหมอแต่ละคนทำไมมันเหมือนหมอที่โรงพยาบาลรัฐเด๊ะๆ อย่า

อย่า อย่าไปคิดถึงมัน อ้อมน้อยสลัดความสงสัยให้กระเด็นกระดอนออกไป

คนข้างๆทำท่าจะเก็บมาคืนด้วยการชวนคุยถึงโรงพยาบาลของรัฐ อ้อมน้อย

รีบขอตัว บอกหนูขอตัวเข้าห้องน้ำนะคะ

สลัดไปแล้วยังจะเอามาคืนอีกไม่เอ๊า

..............................................................................


และแล้วสองพี่น้องก็มาเริงร่ากันอยู่ในห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชน ที่

จริงไม่เริงร่าหรอก อ่านแล้วอย่าไปเชื่อ คนป่วยจะเริงร่าได้ยังไง

อย่าเชื่อคนง่ายสิ

ที่นี่ทุกอย่างได้อย่างใจไปหมด ขาดเหลืออะไรปุ๊บมาปั๊บ เรียกปุ่มสารพัด

ประโยชน์ หะแรกพี่ต้องโดนสวนฉี่เพราะปัสสาวะค้างปริมาณมาก ฉี่ออกไม่

หมด ทำให้ไข้ ไตข้างหนึ่งบวมไปแล้วท่อไตถูกเนื้องอกที่ขึ้นมาใหม่ขนาด

10 เซนต์เบียดจนเสียหน้าที่ พอสวนฉี่ปุ๊บสองพี่น้องมองหน้ากัน แหะๆยาย

โตยิ้มแห้งๆ “ดีเหมือนกันหวะยัยอ้อมชั้นจะได้ไม่ต้องเดินฉี่อีก”ยัยอ้อมล้มตัว

ลงนอนหวังจะเอนหลังยาว และจะหาเวลางีบซักแป๊บ “ยัยอ้อม”เสียงยัยโต

เรียก “จะเอาอะไรคะคุณนาย”ยัยอ้อมล้อเลียน “ปวดอึ๊” ว่าแล้วก็แกะถุงฉี่

จากข้างเตียง หิ้วน้ำเกลือพาไปห้องน้ำ เสร็จก็พากลับจัดท่าจัดทางให้นอน

เสร็จ ยัยอ้อมแถ ลงนอน หลังไม่ทันร้อน ยัยโตเรียกอีกแล้วเหตุผลเดิม

ปวดอึ๊ เราสองคนยังไม่เอะใจอะไร จนกระทั่งเข้าครั้งที่สี่ที่ห้าที่หกที่เจ็ดที่

แปด เว้ยมันไม่ธรรมดาแล้ว ไอ้ที่หวังจะนอนหนะลืมไปได้เลย ยัยโตเดินเข้า

ห้องน้ำมากๆเข้าสังขารก็ไม่ให้ ซูบผอมกระหร่องแล้วก็ไข้สูงซะปานนั้น หมด

แรงแหงๆอยู่แล้วสุดท้ายเราก็ตกลงกันว่าอึ๊บนเตียงเหอะ เหนื่อยแล้ว และ

แล้วสิ่งที่เราหวังก็พังทลายแถมหนักกว่าเดิมอีก ไม่ฉี่แต่มาอี๊แทน

แหงะสุดบรรยาย

.................................................................................

สองพี่น้องตาเริ่มเป็นแรคคูณมากขึ้น เพราะอดนอนต่อ จนกลางคืนวันที่สอง

ที่เอกชนหมอก็โทรมาตามให้ไปผ่าตัดเพราะไตไม่ดีแล้วต้องส่องกล้อง เข้า

ไปผ่าตัดเอาท่อไตอะไหล่ไปใส่แทนของจริงที่ขี้เกียจและละเลยต่อหน้าที่

ส่งยัยโตที่หน้าห้องเสร็จก็กลับมารอที่ห้อง

หมอเอกชลขยันผ่ากลางคืนเนอะ เพราะกลางวันอยู่โรงพยาบาลศูนย์

และคลินิก กลางคืนอยู่เอกชน เอาเวลาที่ไหนไปใช้เงินวะ อ้อมน้อยบ่น

กับตัวเองระหว่างนอนรอ ผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตามให้ไป

ห้องผ่าตัดด่วน เอาแล้วพี่ตรูตายแล้วมั๊งทีนี้ รีบเดินไปลิฟท์ไม่ขึ้นหรอกไม่

ทันใจ เดินไปก็ปลอบใจตัวเองไป พี่เราหญิงเหล็กจะตาย มันไม่ตายง่ายๆ

หรอกที่ผ่านมาถ้าจะตายมันตายไปนานแล้ว น่านหาเหตุมาปลุกใจตัวเองอีก

ไปถึงพยาบาลมาพาตัวเข้าไปพบผู้ป่วย เอ้อที่นี่ไม่หวงห้องผ่าตัดแฮะให้

ญาติเดินเข้าได้หน้าตาเฉย แค่ใส่เสื้อคลุมใส่หมวกเปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้า

ไม่เหมือนโรงพยาบาลของรัฐ โคตรหวงห้องผ่าตัดเลย ด้วยความที่โคตรรีบ

ไม่ได้ดูสารรูปตัวเองหรอก เข้าไปถึงเห็นยัยโตนอนขดอยู่บนเตียงผ่าตัด

ค่อยยังชั่วยังส่งสายตาขอกำลังใจได้อยู่ หมอถามว่า เป็นอะไรกับคนไข้

เป็นน้องค่ะ เห็นว่าเป็นพยาบาลด้วยเหรอ ก็ค่ะ หมอมองหัวจรดเท้า

เป็นพยาบาล หมอถามซ้ำ ก็ค่ะ หมอเดาสายตาเราออกแหงๆหมอบอกไม่ใช่

อะไรจะได้อธิบายง่ายๆหน่อย ฮึ้ยหมออย่ามาเนียน เห็นสารรูปเราแล้วไม่

เชื่อหละสิว่าเป็นพยาบาล เชอะหมอผู้หลงแสงสี เห็นแต่พยาบาลสวยๆระราน

ตาซะเคยตัวทำเป็นไม่เชื่อสายตา ว่าจะมีพยาบาลโทรมๆตาดำๆ

เหมือนแรคคูณ หัวกระเซิงอยู่บนโลก

เดี๋ยวเถอะกลับไปทำงานครั้งนี้จะสวยซะให้เข็ด

............................................................................


หมอบอกต้องผ่าตัดใหญ่ เพราะก้อนเนื้องอกที่เกิดใหม่ใหญ่กว่าเก่าปาเข้าไป

เส้นผ่านศูนย์กลางสิบเซ็นเข้าไปแล้วไปเบียดไตและท่อไตจนเสียหน้าที่ไป

ข้างนึงแล้ว ใส่ท่อก็ไม่เกิดประโยชน์ ต้องผ่าตัดยกท่อไตมาเปิดที่หน้าท้อง

แล้วต่อลงถุงข้างนอกจะดีสุดเพราะเนื้องอกมันคงจะไม่ทะลึ่งตามขึ้นมาเบียด

ในเร็ววันนี้ ทำแล้วไข้จะได้ลงซะทีหมอว่า และแล้วสองพี่น้องก็จ้องหน้ากัน

ยัยอ้อมทำท่าครุ่นคิด ที่จริงไม่ได้ครุ่นคิดเรื่องผ่าไม่ผ่าหรอกแต่คิดเรื่องเงิน

มากว่า หมอก็รู้ทันอีกแหละบอกเดี๋ยวลงไปคุยกับการเงินก่อนนะ เขารออยู่

ข้างล่าง ส่วนหมอจะตั้งท่ารออยู่ที่นี่ น้านหมอใจดีรู้จักรอซะด้วย อยู่รัฐบาล

ไม่ยักเป็นแบบนี้แฮะ อ้อมน้อยยืนหน้าซีดอยู่หน้าการเงิน ที่ส่งเสียงเจื้อย

แจ้ว บอกราคา เน้นนี่ราคาคร่าวๆนะคะ ของจริงอาจจะน้อยกว่านี้ก็ได้ ไม่ได้

ช่วยให้อ้อมน้อยซีดน้อยลงไปได้เล้ย น้องถามสรุปพี่ให้ผ่ามั๊ยคะ ก็อื้ม ผ่าสิ

หมอพร้อมทีมพร้อม รอลงมีดอยู่แล้ว เงินก็ต้องพร้อมสิ งั้นพี่เซ็นต์รับทราบ

ตรงนี้นะคะ ก็ใบเซ็นต์ว่าเราจะจ่ายตังค์ตามทีเขาเรียกเก็บนั่นแหละ ว่าแล้ว

อ้อมน้อยก็ได้กลับมารออีก ทีนี้ไม่กลับห้องแล้ว นั่งวังเวงอยู่นอกห้องผ่าตัด

คนเดียว เหงาว่ะ คิดถึงพี่น้องทั้งหกที่ยังติดตามมาด้วยไม่ได้ อย่ากระนั้น

เลย มาอดนอนด้วยกันดีกว่า โทรศัพท์เลย คุยกับพี่น้องทั้งหกโดยไม่เกรง

ใจใครฮ่าๆๆๆๆๆๆ เหงานี่นาวังเวงจะตาย มาอดนอนเป็นเพื่อนกันซะดีๆ

........................................................................................

เกือบตีสองเขาเข็นยัยโตมาคืนให้ สภาพร้องโอ๊ยๆๆๆปวดๆๆๆๆ เพราะเขา

บล็อกหลังไม่ได้ดมยา ยัยโตเลยรู้ตัวตลอดการผ่าตัด พอยาชาหมดฤทธิยัย

โตกก็ร้องปวดได้โดยไม่มีฤทธิยาสลบตกค้างให้สะลึมสะลือ ที่สำคัญคือ

หมอดมยาบอกว่าขอโทษนะคะตอนบล็อกหลังหมอไม่ได้ใส่ มอร์ฟีนเข้าไป

ด้วยนึกว่าจะผ่าไม่นาน ทนปวดหน่อยนะคะ โหหมอ ลืมได้ไงเนี่ยมันของ

สำคัญเชียวน๊า ตอนยัยโตผ่าตัดล้วงมดลูก ลากรังไข่ออกมาเมื่อสามปีก่อน

เขาไม่ลืมใส่ผ่าเสร็จยัยโตนอนสบายไม่ปวดแผล แต่ครั้งนี้ ยัยโตคร่ำครวญ

ปวดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดหมอว่ะยัยโตบ่นเสียงแห้ง แต่ก็ยังดี

ที่หมอดมยาแกสวยเข้าขั้นเราเลยให้อภัย เช้าวันต่อมาหมอมาเยี่ยมกันครบ

ทั้งหมอยาหมอดมยา หมอผ่าหมอสูติ หมอไต ที่นี่ไม่ขี้เหนียวหมอจริงๆ

.....................................................................................

ตกเย็นยัยโตยังปวดแผลต้องฉีดมอร์ฟีนทุกๆ 4 ชั่วโมง เราตัดสินใจย้ายเข้า

โรงพยาบาลศูนย์เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายเพราะเพื่อนจองห้องพิเศษให้ได้

แล้ว หมอก็ใจดีให้ย้ายเพราะหมอก็ทำงานที่นั่นด้วยเดี๋ยวจะตามไปดู แล้ว

เศรษฐีบ้านนอกเช่นคุณยายก็คุ้ยไหสมบัติ ที่ซ่อนไว้โดยไม่เอาเข้าธนาคาร

เอาเงินมาจ่ายค่ารักษาที่เอกชน นึกในใจคุณนายแม่ฉันนี่เก่งจริงๆ

เก็บเงินไว้ได้ไงขนาดนี้

................................................................................

ย้ายมาโรงพยาบาลศูนย์ พี่น้องทั้งเจ็ดได้เวลารวมตัวกันได้แล้วเพราะเป็น

วันหยุด ห้องพิเศษช่างกว้างขวางเหมาะกับพวกเราจริงๆ ที่เอกชนแคบกว่า

แถมแพงกว่า อ้อมน้อยออกปาก แล้วเราก็นอนกองกันอยู่ข้างๆเตียงยัยโตที่

นอนแห้งเหี่ยวเพราะปวดแผล ยัยโตกลายเป็นมนุษย์อะไหล่ มีแผลผ่าตัดที่

ท้องน้อยด้านซ้ายและขวาข้างละเกือบคืบ อ้อมน้อยบอกยัยโตรู้ไหมเขาไม่

ใช้เข็มเย็บแผลเธอนะ เขาใช้แม็กเย็บ เหมือนเย็บกระดาษแหละ ใกล้ๆกันมีรู

เล็กๆให้ท่อพลาสติกเล็กๆรอดออกมาต่อกับสายและลงถุงฉี่อีกที ยัยโตไม่

ได้ใช้กระเพาะปัสสาวะที่แม่ให้มาอีกต่อไป แต่ต้องมาฉี่ลงถุงที่สองข้างลำตัว

แทน ข้างซ้ายไตเจ๊งไปแล้วฉี่ไม่ออกมาให้เราเห็นซักเท่าไหร่ แต่ข้างขวา

ไหลออกมาให้เรายลโฉมเรื่อยๆ

...............................................................................

พี่น้องที่นอนสุมกันอยู่ข้างเตียงเริ่มเผยธาตุแท้ เมื่อไหร่ที่รวมตัว ที่จริงรวมตัว

กันได้ตลอดแหละ เจอกันเมื่อไหร่เป็นกิน แล้วก็เล่าเรื่องฮาๆๆๆของแต่ละ

คน หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง กินเสร็จหัวเราะเสร็จพวกเราก็นอน ยัยป้อม

พี่คนที่สี่เล่าก่อน ตอนนั้นนะชั้นขี่มอร์ไซด์ไปซื้อกับข้าวขากลับดันเจอลูกเจ๊

แหมวเดินกลับจากโรงเรียนสองคน ชั้นเลยจอดรับขึ้นรถ พอมาถึงทางลง

หน้าบ้านเค๊า ชั้นจอดปุ๊บ เฮ้ยหนูทำไมเหลือคนเดียว น้องบอก อีกคนขึ้นไม่

ทัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆผองพี่น้องหัวเราพร้อมๆกัน ยัยเอ๋พี่คนที่ห้าหัวเราะจบก็ว่ามัน

น่ะทุเรศตลอดแหละ วันนั้นเลิกงานชั้นกะลังจะขึ้น มันขี่รถปรู๊ดออกไปเลย

เรียกแม่งก็ไม่ได้ยินหรอก ใส่หมวกกันน็อคนี่ ชั้นยืนตะโกนเฮ้ยชั้นยังไม่ขึ้น

มันก็เฉย ให้เพื่อนขี่รถตามบีบแตร มันก็เฉ๊ย คิดดูซิ ชั้นยังยืนโด่อยู่หน้าที่ทำ

งาน ยัยป้อมหัวเราะพรืด ชั้นก็ว่าแล้วเพื่อนแม่งขี่ตามบีบแตรแล้วก็ชี้มาที่

เบาะหลังชั้น ชั้นก็นึกว่ามันคุยกับยัยเอ๋ชั้นเลยไม่สนใจ มารู้อีกทีตอนถึงบ้าน

ยายถาม ทำไมกลับมาคนเดียวยัยเอ๋ไปไหน อ้าว ชั้นก็งง มันหายไปได้ยัง

ไง ชั้นยังไม่ได้แวะที่ไหนเลย หันไปดูอีกทีเพื่อนแม่งทุกมาส่ง ซ้อนรถเพื่อน

หน้าเริ่ดมาเลย

..........................................................................

ยัยอ้อมเล่ามั่ง นี่ชั้นนะปกติชั้นจะเป็นคนชอบตดใช่ม๊า วันนั้น

ชั้นก็เดินตดผุยๆแบบเก็บเสียงของชั้นมาเรื่อย แต่พอเดินผ่านพี่สุวรรณพี่

ผู้ชายที่ทำงานอยู่ด้วยตดแม่งดันดังป้าด เต็มๆเลย อายชิบหายเลยวันนั้น

ฮ่าๆๆๆๆๆ น้องชายคนที่เจ็ดมันว่า เป็นชั้นชั้นจะถีบตูดเธอให้กระเด็น

........................................................................

ยัยนิดเล่ามั่ง นี่ๆเธอเมื่อกี๊นะที่ยัยป้อมมันไปสอนชั้นขึ้นลงลิฟท์นะ

รู้มั๊ยมันอ่านชื่อตึกเฉลิมราชว่าไง มันอ่านตึกเฉิ่มเฉิ่ม

แล้วยังมีหน้ามาถามชั้นตึกอะไรวะเฉิ่ม

เฉิ่มชื่ออื่นไม่มีชื่อตั้งแล้วรึไง ยัยป้อมเถียงก็มันมองไม่ชัดนี่นา

ดูมัน

.......................................................................

ยัยป้อมยังมีเรื่องเล่าต่อ เมื่อวานที่เอกชนนะ

ไอ่เด่นมันมาเยี่ยมยัยโตแล้วมันเข้าห้องน้ำ

แล้วดันหาที่กดชักโครกไม่เจอ ดันไปกดเอาปุ่มขอความช่วยเหลือ

ดังปรี๊ดๆลั่นตึกเลย พยาบาลวิ่งกันครึ่ก

บอกคนไข้ก็อยู่แล้วใครไปกดอะไร

ในห้องน้ำ วุ่นวายกันทั้งชั้นเลยเพราะไอ่เด่นคนเดียว

.........................................................................

ยัยอ้อมเล่าต่อตอนยัยโตเข้าห้องผ่าตัดที่เอกชลนะ

ผอมอยู่แล้วไข้ด้วย หนาวนี่ ไม่มีแรงยังอุตส่าห์โวยวายให้เขาปิดแอร์

เขาก็ยอมนะคิดดูห้องผ่าตัด ไม่มีหน้าต่างไม่มีพัดลม

ประตูก็ต้องปิดสนิท แล้วชุดคลุมก็หนาโคตรๆ

เจ้าหน้าที่กะหมอไม่ร้อนตับแตกตายก็บุญแล้ว

ตอนเค๊าเรียกชั้นเข้าไป โคตรร้อนเลย คิดอยู่แล้วยัยโต

ต้องบอกให้เขาปิดแอร์ เพราะอยู่ที่ห้องชั้นทนร้อน

ตับแล่บทุกวัน ยัยโตส่งเสียงแผ่วๆมาจากเตียงคนไข้

นี่เธอรู้มั๊ย พอเค๊าผ่าชั้นเสร็จยัยคนอ้วนๆบอก

หนูจะเป็นลมตายอยู่แล้ว ดีนะนี่ถ้าตายไปชั้นบาปอีก

ยัยโตว่า แต่ก็ช่วยไม่ได้ชั้นหนาวหนิ ชาแค่ขาถึงคอ

แต่หัวมันยังหนาวอยู่ ชั้นไม่ทนหรอก ฯลฯ

..........................................................................

นี่เป็นเรื่องขำๆที่เราสรรหามาเล่า บางเรื่องเล่าไม่รู้กี่ครั้งต่อ

กี่ครั้งแต่พวกเราจอมเส้นตื้นก็ยังขำอยู่ดี ยัยโตลำบากกว่าเพื่อนหัวเราะไม่

ได้เพราะเจ็บแผล สงสารยัยโตว่ะยัยนิดพี่คนที่สองว่า เรามาเลิกขำกันเถอะ

ว่าแล้วบรรดาน้องๆก็พากันนอนหลับ

..........................................................................

ดูเถอะครอบครัวนี้ยามหน้าสิ่วหน้าขวานมันยังหัวเราะกันลั่นเหมือนไม่มีอะไร

เกิดขึ้นกะชีวิต แถมมันยังหลับอีก ยัยอ้อมบ่นไปงั้นเพราะมันเองก็เป็นด้วย

เกิดจากท้องเดียวกันมันก็เหมือนๆกันแหละพูดไปก็ถ่ายรูปไป ยัยนิดหันมา

ดุ คนป่วยเค๊าไม่ให้ถ่ายรูป ยัยอ้อมเถียงฮึ้ยได้ไงเกิดยัยโตตายไปชั้นจะเอา

รูปที่ไหนไว้ดูหละ น้องชายคนที่เจ็ดลุกขึ้นมาเถียงด้วย ฮึ้ยยัยนิดเพ้อเจ้อ

คราวที่แล้วผ่าตัดมดลูกชั้นยังถ่ายวีดีโอไว้เลย ยัยป้อมผงกหัวมาช่วย อื้มม์

ถ่ายไว้เหอะอย่าไปเชื่อยัยนิด ยัยนี่เค๊าเป็นโรคคิดมาก

ว่าแล้วก็พากันนอนต่อ

......................................................................

ที่จริงวันนี้มากันไม่ครบเจ็ด เพราะมาแล้วก็กลับไปแล้วสอง

เป็นพี่คนที่สาม พี่คนที่สามมันขี้แง มาแล้วไม่ทำอะไรกุมมือยัยโตมา

แนบแก้มแล้วก็ร้องไห้ ร้องตาปูดตาโป พายัยโตร้องไปด้วยตาดำอยู่แล้วยัง

ปูดอีกน่ากลัวตายชัก เลยต้องรีบๆให้กลับไป ส่วนน้องชายคนที่แปดต้องอยู่

บ้านเพื่อดูแลคุณตา แต่เดี๋ยวเราก็ผลัดเปลี่ยนกันมาจนครบ จัดตารางวเวลา

กันไปใครลางานได้วันไหนก็มา ที่นั่งพิมพ์อยู่นี่

ก็เพราะเจ้าน้องชายคนที่เจ็ดเขาลางานได้แล้วมาผลัดเวรเฝ้าสองวันคือวันนี้

กับพรุ่งนี้ ก่อนมาก็สั่งเสียกันระเอียดยิบ ผ้าเช็ดตัวสีนี้ เช็ดขาสีนี้นะ ส่วนผ้า

เช็ดก้นอยู่ข้างเตียงใช้เหมือนเด็ก เธอเลือกเอาจะใช้จอนห์สันรึมามี่โป๊ะโกะก็

เลือกเอาตามชอบ ระวังนะเว้ยสายฉี่สองข้างนี่ห้ามถูกนะถ้าไม่จำเป็นเดี๋ยว

หลุดออกมาเป็นเรื่อง

............................................................................

สั่งเสียเสร็จ แล้วพี่น้องทั้งหมดก็นั่งรถกลับ

ทั้งรถเงียบฉี่จนน้องเขยแฟนอ้อมน้อยต้องหันมาถาม

เป็นอะไรกันไปหมด เงียบเชียว

ปกติถ้าเราไปไหนพอขึ้นรถจะนกกระจอกแตกรังมาก

ไม่รู้ใครฟังใคร แซ่ดไปหมดคุยกันได้ตั้งกะไปยันกลับ

วันนี้มาแปลก คนขับรถเลยงง

ทำท่าจะขับรถกลับบ้านไม่ถูกทาง ถ้าไม่ได้คำตอบเป็นที่พอใจ

ยัยนิดทำตาแดงๆตอบ คิดถึงยัยโตมัน

แล้วเราก็เงียบกันมาตลอดทาง ไม่ขำเลย

ไม่มียัยโตทุกอย่างก็ดูจะไม่สนุก ต้องพยายามบอกยัยโต

เธอตายไม่ได้นะ อยู่สนุกกับพวกเราก่อน

ยัยโตมักจะหัวเราะแล้วก็บอกว่า มันได้อย่างนั้นก็ดีสิ

นั่นสิได้อย่างนั้นก็ดี เราเกิดและโตมาด้วยกันแปดชีวิต ตอนนี้

แปดคนเจ็บหนักไปหนึ่ง อีกเจ็ดดูแล น้องชายคนเล็กมันชอบถามว่า

แล้วชั้นเป็นคนสุดท้ายใครจะดูชั้นวะ ถามแล้วก็หัวเราะ พี่ๆหันไปบอก

ไม่รู้โว๊ย ชั้นขอตายก่อน ใครอยู่สุดท้ายก็ดูแลตัวเองแล้วกัน

แล้วพี่ๆก็เดินจากไป น้องชายคนเล็กตะโกนตามตูด

ไม่รู้ใครจะตายก่อนกั๊น บ้านเราเห็นเรื่องตายเป็นเรื่อง

ธรรมชาติเอามากๆ คนอยู่ทีหลังวังเวงตายชัก ด้วยเหตุนี้เวลาทำบุญเราไม่

เคยขอให้อยู่อายุยืนนานซักครั้ง ขอแค่ตายไวๆและไม่ทรมานเท่านั้นเจ้าค่ะ

ซ้าธุ ถ้าพระท่านตอบได้ท่านคงตอบว่า สมพรปากนะโยม

Create Date : 22 กันยายน 2551		6 comments
Last Update : 23 กันยายน 2551 10:34:33 น.
Counter : 555 Pageviews.
Share Tweet