Group Blog All Blog
|
ป่วยการเมือง ความตั้งใจตอนที่ตั้งชื่อเรื่อง...เป็นเรื่องของตัวเอง แล้วสมองก็แวบได้ว่ามีอีกคนนึงที่เอามาเป็นเรื่องสอนใจตัวเองได้เกี่ยวกับการป่วยการเมือง หรือ ป่วยแบบจงใจ เป็นเรื่องของน้องที่เรียนด้วยกันคนนึง สมมติว่าน้อง A นิสัยโดยทั่่วๆไปก็ไม่มีอะไรน่าจดจำหรือรังเกียจ เป็นลักษณะที่เรามองครั้งแรก ไม่มีโอกาสได้ร่วมทำงานกลุ่มด้วยก็ผ่านไปหนึ่งปี ช่วงปีแรกที่มีเรียนน้องเค้าก็เข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง ก็ไม่ได้ใส่ใจ แต่ปลายเทอมที่ 2 ก็เริ่มมีเรื่องราวเข้าหูเรา เพราะเพื่อนเราสมมติว่าชื่อ B เค้าเก่งแล้วน้อง A ก็มักจะมายืมงานหรือโน้ตไปอ่านด้วย ยืมแบบไม่เกรงใจ วานเหมือนใช้ อะไรประมาณนี้ แล้วมันก็ผ่านไป ... จนเทอมที่แล้ว เป็นช่วงที่ควรต้องสอบจบถ้าจะเรียนให้จบตามหลักสูตร ทุกคนก็กังวลเรื่องของตัวเอง แต่ด้วยน้อง A เค้ามีเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เรียนที่นี่ เพื่อนๆก็เป็นห่วงเพราะหายหน้าหายตาไปเลย ก็ตามให้มาสอบ ฝากผ่านเพื่อนบ้าง อะไรบ้าง แต่ก็เงียบหาย พอผ่านพ้นเทศกาลสอบไป...ก็พบว่าน้อง A มาคุยกับอ.ที่ปรึกษา เพื่อขอทำเรื่องลงทะเบียนหรือดำเนินการที่จะมีสิทธิเรียนต่อเพื่อสอบจบ ที่สำคัญน้อง A รับงาน อ.ที่ปรึกษา แต่แทบจะไม่มีงานส่งให้ ทั้งๆที่ อ.ก็ให้เงินเดือนทุกเดือน แล้วน้อง A บอกเหตุผลที่ไม่ได้มาสอบว่า...แม่ป่วย...น้องเงียบหายไม่ติดต่อใครเลย แต่มีรูปขึ้น FB ว่าไปเที่ยวเกาหลีกะเพื่อนสมัยไหนก็ไม่รู้...แล้วมาบอกใครต่อใครว่า แม่ป่วย ตัวเองป่วย เลยมาทำเรื่องสอบไม่ได้... แบบนี้เลยที่เรียกว่าป่วยการเมือง... พอคิดถึงน้องคนนี้ขึ้นมาแล้ว ก็เลยเปลี่ยนใจจากที่กะว่าพรุ่งนี้จะป่วยเพื่อไม่เข้าหา อ.ที่ปรึกษาซะหน่อย กลายเป็นขอให้ป่วยจริงๆ จะได้ยกเลิกนัดได้อย่างบริสุทธิ์ใจแทน 555 ส่วนอาการป่วยของเราเนี่ย...มันป่วยการ??? ยังนึกไม่ออก อาการคือ ตอนนี้เป็นประจำเดือนอยู่ แล้วน่าจะเครียดเรื่องเรียนด้วยม้ืง ช่วงก่อนเจน้ำหนักลด แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว พร้อมกับอาการเจ็บผิวหนัง เหมือนระบมไปทั้งร่างกาย ใบหน้า หนังศีรษะตึงๆกดแล้วเจ็บ ปวดกราม โดยเฉพาะเวลาเคี้ยว เจ็บไปตามลำคอแบบเจ็บระบมบริเวณคอด้านหน้า ส่วนคอด้านหลังรู้สึกตึงๆเหมือนควรไปนวดแต่ด้วยจับตรงไหนก็เจ็บประกอบกับเป็นประจำเดือนก็เลย ยับยั้งชั่งใจไว้ก่อน อีกอย่างนึงคือกินเยอะมาก 2 วันนี้กินเยอะจนแน่นท้องไปหมด ก็ได้แต่โทษว่าฮอร์โมนไม่ปกติ ที่ำสำคัญหาวตลอดเวลา...เหมือนคนขี้เกียจเลย ทั้งหมดทั้งมวลนี่ก็เลยจะเอาไว้เป็นข้ออ้างในการหลบหน้า อ.ที่ปรึกษา วันพรุ่งนี้ ไปพักก่อนดีกว่า เผื่อจะมีแรงมาเขียนงานต่อสักหน่อยก่อนไปคุยกะ อ.พ่อ พรุ่งนี้
|
aom_mY67
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] โลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ ทำให้เราได้เจอคนที่ไม่คาดฝันเสมอ |
||||||||||||
