ซื่อหรือโดนเอาเปรียบหรือ...
เกิดอาการช็อคนิดหน่อย ...ได้รับอีเมลมาแล้วใจแอบแว๊บ ว่า "เอ๊... อีกแล้วเหรอ"
งานที่เราทำอยู่ตอนนี้เป็นงานที่ปรึกษา โดยมีสัญญาใจว่าทีมงานจะเข้าไปนั่งทำงานที่ออฟฟิศอย่างน้อยอาทิตย์ละ 4 วัน โดยมีเรากะน้องสลับกันไปคนละ 2 วัน
เรารับผิดชอบวันอังคาร พฤหัส เพราะน้องมีเรียนใน 2 วันนี้ ทำให้เรามีเวลาว่างที่จะคุยกะอ.ที่ปรึกษาแค่วันพุธที่มีประชุมงานนี้ทุกอาทิตย์กะวันศุกร์ที่หยุดบ่อยมากมาย เนื่องจากอาจารย์ไม่ทำงานวันจันทร์
วันไหนที่เรานัดอ.ที่ปรึกษาได้วันที่เราต้องเข้าออฟฟิศ เราก็จะเข้าไปนั่งครึ่งวัน เพราะรู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของเราเอง
สำหรับน้อง... ไม่รู้สิ เข้ามั่งไม่เข้ามั่ง นัดคุยอาจารย์ทีเป็นวันๆ ในวันที่เป็นเวรตัวเอง บางทีก็นั่งทำงานอยู่บ้านซะงั้น
น้องเค้าทำงานดี ทำงานเร็ว แต่ไม่แน่ใจว่าเรามองอะไรขาดไป ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆนี้ขึ้นมาได้
ยอมรับนะว่าการทำงานที่มอหรือทีบ้านได้งานเยอะกว่าเพราะไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง แต่...สัญญาใจ เราว่ามันก็สำคัญนะ แม้ว่าจะไม่ได้อยากทำงานที่ออฟฟิศนี้ต่อ สิ่งที่เราให้ความสำคัญคืออาจารย์ที่รับปากมามากกว่า เพราะเราคงจะหากินกะมอไปอีกสักพัก