จะได้เป็นคุณแม่แล้ว --- ว่าที่คุณแม่ใส่เสื้อสีม่วง
วันนี้ไปเป็นตากล้องให้เพื่อนสมัยประถมในงานซ้อมรับปริญญาของ ม.ราม โชคดีหนักหนาที่ไม่มีอาการอะไรเลย อาจเป็นเพราะไปนั่งให้ลมโชยทั้งวัน อากาศมันโปร่งโล่งสบายกว่านอนอยู่ห้องเยอะเลย ไม่รู้สึกเพลียแม้ว่าจะไม่ได้งีบกลางวันเมื่อเปรียบเทียบกับวันอื่นๆ แต่มาเพลียตอนต้องขับรถผ่านทางด่วนกลับบ้านนี่แหละ ตาแทบจะปิด ไปงานนี้ไปเจอเพื่อนของเพื่อนที่เพิ่งตั้งครรภ์ได้ 3 เดือน ใส่ชุดทำงานมาจากออฟฟิศสีม่วง เดินอีกหน่อยก็เจอแฟนของเพื่อนอีกคนก็ใส่ชุดคลุมท้องสีม่วง ท้องได้ 4 เดือนละ ส่วนเราใส่เสื้อยืดสีม่วงลายดอก ท้องได้ 2 เดือนกว่าๆ เหมือนสีของสมาคมว่าที่คุณแม่เลยทีเดียว
หลังจากเทคภาพไปจนอิ่มหน่ำสำราญ ก็ไปนั่งดื่มน้ำกินโดนัทกัน เราเลยได้โอกาสเม้าท์กะว่าที่คุณแม่ ถึงรู้ว่าอาการแพ้ท้องของเราเนี่ย จิ๊บๆ ไปเลย เมื่อเทียบกะของคนอื่น เช่น กินอาหารไม่ได้เลย กินได้แต่น้ำหวาน น้ำอุ่น แถมอ้วกทุกเช้า เธอเล่าว่าบ้านอยู่แถวบางนา นั่งรถไฟฟ้าไปทำงาน ก็อ้วกตอนต้นทาง แล้วก็ไปแวะอ้วกปลายทางอีกรอบ ก่อนจะไปอ้วกต่อที่ออฟฟิศ น่าสงสารมากมาย ของเราเทียบไม่ติดเลยทีเดียว แถมเราไม่ต้องเดินทางไปไหนไกล แค่บ้านไปมหาลัยน่าจะสักกิโลเดียวเองมั้ง พี่ิวินก็มี บางวันก็เอารถไปเอง แถมบ้างวันเสแสร้งว่ามึนหัวก็นอนอยู่บ้านทั้งวันซะงั้น พอเจอเคสเพื่อนคนนี้เราเลยรู้สึกว่าตัวเองหาข้ออ้างกับการตั้งครรภ์เยอะเกินไปละ คงต้องปรับปรุงตัวเองซะแล้ว แต่นานๆจะมีอะไรให้อ้างทีนึงก็อยากใช้ประโยชน์ให้เต็มที่อ่ะเนอะ...