วันเดินทางของเค้า
วันนี้กำหนดการเดินทางของคุณพี่ก็คือต้องไปเช็คอินตอนห้าโมงเย็น
ส่วนกระบวนการหาของฝากก็ยังไม่ครบถ้วน...ได้กระเป๋ากะลามะพร้าว เสื้อเหลืองปักตราสัญลักษณ์ เสื้อผ้าฝ้าย เชือกผูกแขน พวงกุญแจช้างชมพู หมวกช่างเชื่อม สุดท้ายที่ยังไม่ได้ก็คือ ชุดน้ำชาลายไทย ที่หาซื้อไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าเค้าขายกันที่ไหน นอกจากจตุจักรซึ่งไม่อยากไปเบียดคนแล้ว
ร่ำลา มีเวลาร่ำลาแค่ 3 นาทีเองมั้ง เพราะรีบเข้าไปด่านตรวจกระเป๋าข้างใน สวัสดีสวยๆ ไปหนึ่งครั้ง แล้วก็โบกมือบ๊ายบาย
มึน... นั่งรถกลับที่พัก อาการกลัวการอยู่คนเดียวเริ่มกำเริบ
โหวง เหวง ... ต้องหาอะไรมาเติมให้เต็ม... แต่ไม่มีคนเติมอยู่ใกล้ๆแล้ว
เหงา จู่โจมเข้ามาอย่างรุนแรงและทันท่วงที ไม่มีทางต้านทานได้เลย
ฟุ้งซ่าน คิดเตลิดเปิดเปิง จนไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ
โทรกวนชาวบ้านแก้เหงา ไม่ก็โทรไปให้ชาวบ้านพูดให้ฟัง... อย่างน้อยก็ยังมีคนให้ความสำคัญกะเรา...
นั่งฟังเพลงรวบรวมสติสัมปชัญญะ
เริ่มง่วง สงสัยว่าจะไม่ได้ทำอะไรแล้ว นอนดีกว่า
แต่ก็ยังคิดถึง...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [