สิ้นเดือนแล้ว...พรุ่งนี้ก็จะเข้าสู่เดือนแห่งความรักอันยิ่งใหญ่และใหญ่ยิ่ง
เริ่มจากเมื่อวานเย็นไปดูหนังเรื่อง "รักสยามเท่าฟ้า" เชื่อเลยว่าหนังไทยทำไมมันได้ดูแค่คนไทย ขนาดว่าไม่ได้คาดหวังอะไรกะมันมากนะ ปรากฏว่า...ถ้าไม่ใช่คนเส้นตื้นก็จะง่วงหลับไปได้ ได้ตั๋วฟรีแล้วยังวิจารณ์เค้าอีกนะ แต่ความจริงคือความจริงอ่ะนะ
จากการไปดูหนังเมื่อวานทำให้เรานอนดึกและตื่นสายเป็นธรรมดา ตื่นมาเจออากาศอ้าวๆอีก นึกว่าเมฆฝนมันจะหนีหายไปแล้วนะเนี่ย
ที่น่ารักคือ ตื่นมาเจอกับเสียงเรียกสายของคุณผู้ชาย ก็เลยต้องตื่นจริงๆจังๆ แต่ก็เหมือนจะรู้ใจนะที่โทรมา ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น(กระชุ่มกระชวยหัวใจ) เพราะบรรยากาศมันน่านอนมาก
แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่เราจะทำใจได้ซักกะทีล่ะเนอะ เค้าดีด้วยก็ยิ้มร่า เค้าไม่มีเวลาให้ทีไรก็ได้แต่บ่นกะฟ้ากะต้นไม้ เผลอไม่รู้จะระบายให้ใครฟังก็แอบนอนร้องไห้น้อยใจอีก นั่นแหละนะ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา จงตามอารมณ์และความคิดเราไปและดึงมากลับมาสู่ปัจจุบันให้ได้เร็วที่สุด จะเป็นผลดีแก่ตัวเราเอง
สับสนดีเหมือนกันนะเนี่ย...คือ ช่วงนี้ต้องพี่งธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ
สวดมนต์ทุกคืนก่อนนอน อย่างน้อยๆก็มีเวลาสงบๆอยู่กับตัวเองก่อนนอน มีเวลาทำใจให้ดี เพื่อจะแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย... ค่อยๆผ่อนส่งไปวันละนิดก็คงดีกว่าไม่ได้ทำความดีเลยอ่ะนะ
-------------------------ภาคสอง...ตอนเย็น---------------------------------
เนื่องจากการทำงานวันนี้ออกแนวเบื่อ...คือความจริงมันก็เบื่อทุกวันนั่นแหละตั้งแต่ผ่านโปรฯมาแล้ว
นิสัยแย่มากก็เลยต้องเพิ่มความกระชุ่มกระชวยด้วยการ ย้ายแผนกกกกก
อีกอย่างที่ทำให้เซ็งๆ ในวันนี้ก็คือ คุณผู้ชาย ไม่ยอมเปิดอ่านเมลเลย งานยุ่งมากรึไงเนี่ย เซ็งงงงงง
คือออกแนวบ้า คือพอส่งแล้วไม่มีคนโต้ตอบก็จะเหมือนคนพูดคนเดียวอ่ะ มันไม่สนุก เพื่อนๆ ก็ยุ่งๆ ไม่มีใครตอบกันเลยอ่ะ
แล้ววันนี้ดิฉันจะทราบความเป็นไปของคุณผู้ชายรึเปล่าเนี่ย... ว่าจะชวนไปเดินศูนย์สิริกิตติ์ตอนวันหน่อยเหอะ อยากไปหาที่เรียนต่อ ทุกทีไปเดินคนเดียวแล้วมันไม่ค่อยจะได้สาระเลย อยากหาคนมีสาระไปด้วย เผื่อจะได้ที่เรียนกะเค้าซักกะที ...ไม่ได้บ้าเห่อนะ แต่ว่าคนเราต้องมีการวางแผนชีวิตไง
แต่คำตอบที่จะได้ก็คงเหมือนเดิม ให้หาเพื่อนไปเดินแทนก่อนเหอะๆๆๆๆๆ
เพราะไม่ว่างงงง จะยุ่งอะไรหนักหนาเชียว ยุ่งจนไม่มีแม้เศษเสี้ยวเวลามาให้คนที่คุณให้เกียรติว่าเป็นคนพิเศษของคุณเชียวเหรอ...
บ่นไปก็คงได้แต่บ่นนั่นแหละ...เฮ้อ สติ สมาธิ สติ สมาธิ สติ สมาธิ สติ สมาธิ สติ สมาธิ โอมมมมมม...จงกลับมา
ชินโจฯก็คิดอยุ่ว่าจะแต่งบล็อกยังไงให้เข้ากับเดือนแห่งความรักดี นึกไม่ออก พรุ่งนี้แล้วด้วยซิ