บันทึกความทรงจำชีวิตในต่างแดน

aoiyuki
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




aoiyuki (หิมะสีน้ำเงิน) เป็นภาพที่แสนสวยในความฝัน ขอบันทึกความทรงจำของภาพฝันที่สวยงาม ณ ดินแดนอาทิตย์อุทัย

青い雪は夢の中にきれいなところです
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2550
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
5 กรกฏาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add aoiyuki's blog to your web]
Links
 

 
คุณตานักบิน

ตั้งแต่เล็กจนโตฉันอยู่กับคุณยายมาตลอด เพราะฉะนั้นฉันจึงมีเรื่องเล่าจากคุณยายมากมายอยู่ในหัว จะเก็บไว้ในสมองเล็กๆที่มีแต่ขึ้เลื่อยจนตายก็ใช่เหตุ เกรงว่าจะลืมเลือน ว่างๆ เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกตอนนี้ เลยขอขุดเอามาเขียน เก็บเป็นไดอารี่ไว้อ่านเองซะหน่อย

หลังจากเกิดมาในโลกใบนี้ ครอบครัวของฉันมี ยาย แม่ น้อง และตัวเอง พ่อของฉันนั้นได้แยกทางกับแม่ตั้งฉันยังเล็ก ส่วนคุณตานั้นไม่เคยเห็นเลย จำได้ว่าเมื่อคุณยายของฉันอารมณ์ดี ก็จะเล่าเรื่องแต่หนหลังของคุณตาให้ฉันฟัง เรื่องมีอยู่ว่า

คุณยายเป็นสาวสวยชาวบ้านอยู่ต่างจังหวัด พบรักกับนักบินหนุ่มมีชาติตระกูลเป็นถึงหม่อมราชวงศ์ (ในที่นี้ ไม่สามารถเอ่ยนามจริงได้ ขอสมมติว่าเป็น มรว. ฉอ แล้วกัน) แรกๆทั้งสองก็ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ จากการที่ครอบครัวฝ่ายมรว.ฉอ รังเกียจสาวบ้านนอกไร้สกุลรุนชาติ (ตามแบบฉบับนิยายน้ำเน่าของไทย แต่เป็นเรื่องจริง)

ทั้งสองอยู่ด้วยกัน จนมีทายาทน้อยๆ สองคน ที่บ้านพักนักบินในพระนคร จากนั้นไม่นานเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด มรว.ฉอ ก็ต้องถูกย้ายไปประจำที่ลำปาง แต่ลูกเมียยังคงอยู่ที่พระนครต่อไป แต่มรว.ฉอ ก็ไปๆมาๆ ระหว่างลำปางกับพระนคร อยู่มาไม่นาน มรว.ฉอ ก็พบรักใหม่กับครูสาว ที่จ.ลำปาง (ตามแบบฉบับ หนังไทย) เกิดมีความสัมพันธ์ลึกซื้งจนครูสาวตั้งครรภ์ แต่ไม่มีใบทะเบียนสมรส

มรว.ฉอ เลยบินมาขอร้องคุณยายของฉันให้เซ็นใบหย่า เพราะคุณยายของฉันไม่ได้ทำงานราชการ ขอไปจดทะเบียนสมรสกับครูสาวที่ลำปางเถอะ เพื่อทั้งคู่จะได้ไปจดทะเบียนสมรสใหม่ให้ถูกต้อง เพราะเป็นราชการจะได้ไม่ถูกฟ้อง

คุณยายฉันก็ใจดีนักหนา ไม่โกรธไม่เคือง ในเมื่อหมดรักคุณยายแล้วก็จะหย่าให้ แล้วลูกแหละตั้งสองคนจะทำไง คุณยายฉันเลยให้ มรว.ฉอ สาบานต่อหน้าพระพุทธรูปที่บ้านว่า “เมื่อคุณได้ใบหย่าไปแล้ว ฉันขอให้คุณส่งค่าเลี้ยงดูบุตรทั้งสองด้วย หากไม่ส่งให้ก็ขอให้ตกเครื่องบินตาย” มรว.ฉอ ก็สาบานตามนั้น แล้วยังมีหน้าหัวเราะอีกว่า มีแต่เครื่องบนตกตาย ไม่เคยเห็นคนตกเครื่องบินตายสักที แล้วมรว.ฉอ ก็จากไป จดทะเบียนใหม่กับครูสาวที่ลำปาง

จากนั้น คุณยายกับลูกๆทั้งสองก็รอค่าเลี้ยงดูจากมรว.ฉอ อยู่ที่บ้านพักในกรมทหาร รอถึงสองปี ได้จม.จากมรว.ฉอ แค่ฉบับเดียว จม.มีความว่า เงินเดือนๆนี้ยังไม่มีให้ เนื่องจากเอาไปตัดรองเท้าบู้ธใหม่ เงินส่งเสียเลี้ยงดูเหรอ ไม่เคยได้รับเลยสักกะแดงเดียว

คุณยายก็ไม่ว่าไม่บ่น และตัดสินใจ ย้ายออกจากบ้านพัก พาลูกๆ กลับไปอยู่บ้านนอก ก่อนกลับคุณยายบอกว่า มีเสียงจิ้งจก ร้องทัก ด้วย แต่คุณยายก็ไม่สนใจ พอกลับมาอยู่ต่างจังหวัดวันเดียวกัน มรว.ฉอ ก็บินมาพระนคร มาตามหาคุณยาย แต่ไม่พบ เลยตามมาต่างจังหวัด แต่ก็ไม่รู้จักบ้านคุณยายของฉัน มรว.เลยไม่พบกับคุณยาย แต่คุณยายเห็นในเรือเที่ยวสุดท้ายลิบๆ ว่ามีทหารใส่เครื่องแบบยืนอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าใคร จนถามกับคนเรือ เห็นคนเรือบอกว่ามีทหารมาถามหาคุณยาย แต่ดันนึกไม่ออก ก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่รู้จัก ทหารคนนั้นเค้าเลยกลับ

รุ่งขึ้นคุณยายเลยเข้าพระนครไปหามรว.ฉอ แต่ก็ไม่พบ เพราะมรว.ฉอ บินกลับไปลำปางเสียแล้ว (คนจะไม่ได้เจอกันละนะ เหมือนหนังน้ำเน่าอีกแหละ แต่ก็เป็นเรื่องจริงอ่ะ) พอบ่ายคุณยายก็ได้รับโทรเลข มรว.ฉอ ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินชนภูเขา แต่มรว.ฉอ กับตัวกระเด็นตกลงไปกลางป่าหลังหัก หน่วยกู้ภัยค้นหาอยู่สองวัน กว่าจะพบมรว.ฉอ ก็สิ้นใจพอดี นี่แหละนะ ที่เค้าว่าตายเพราะคำสาบานแท้ๆ ไม่ได้เครื่องบินตกตาย แต่ตายเพราะตกเครื่องบิน



Create Date : 05 กรกฎาคม 2550
Last Update : 5 กรกฎาคม 2550 10:19:46 น. 10 comments
Counter : 787 Pageviews.

 
แวะมาเยี่ยมจ้า พี่เอ เรื่องเหมือนหนังไทยสมัยก่อนมากๆคะ


โดย: mintny_n วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:07:50 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและแอบฟังเรื่องเล่าค่ะ

ขอบคุณที่นำมาให้ฟังกันนะคะ


โดย: manachan วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:56:39 น.  

 
แวะมาทักทายนะคะ
มาอ่านเรื่องราวแล้ว เหมือนนิยายมากเลยค่ะ
แต่มันก็เป็นชีวิตจริง สินะ


โดย: Kana Jan วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:17:31 น.  

 
เศร้ามากๆๆ


โดย: meaw_1985 ล็อกอินไม่ได้ IP: 219.189.152.32 วันที่: 11 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:36:24 น.  

 
อ่านแล้วเศร้ามากๆๆค่ะ สงสารทั้งคุณยายและคุณตา สงสารทั้ง2คนเลยค่ะ เศร้าจริงๆๆนะไม่ได้เจอหน้ากันก่อนจากด้วยอ่ะค่ะ เศร้าๆๆๆ


โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว IP: 218.110.155.126 วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:53:21 น.  

 
แวะมาเยี่ยมครับ


โดย: หลังคาดำแดง วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:12:50 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ


โดย: Akubi jan IP: 125.200.134.75 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:22:22:49 น.  

 
อ่านเรื่องเล่าแล้วก็เศร้ากะความรักเนอะ

คุณตาเองก็คงรักคุณยาย ถึงมันจะต้องจากกันก็เต๊อะ...

ชีวิตคนเรามันยิ่งกว่าละครน้ำเน่าหลังข่าวอีกนะพี่เนอะ

ตอนนี้เป็นไงคะ? หวังว่าคงจะสบายดีนะคะ ทั้งพี่และหนูมาโกะจังด้วย อากาศร้อนมากรึป่าว

ปุยอยู่ไทยเย็นชุ่มฉ่ำค่ะ เหอๆๆ ฝนตกได้ทั้งวันทั้งคืน
สบายดีเหมือนเดิมค่ะ ยังว่างงานอยู่แต่ก็มีความสุขดีได้อยู่บ้านเฉย ๆ คิดเรื่อยเปื่อย หางานบ้าง หยุดบ้างไปตามเรื่องค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ


โดย: ปุยมาแล้ว (MooPui ) วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:21:39:15 น.  

 
เอพี่อ่านเรื่องของคุณยายเอแล้วเศร้าเนอะ ไม่น่าเชื่อเลย
คำสาบานมันจะเป็นจริง ยายเอเค้าเก่งเนอะที่เลี้ยงแม่เอมาได้ และพี่ก็รู้ว่าทำไมเอถึงผูกพันธ์กับเอมาก
คุณยายไปดีแล้วเนอะ


โดย: พี่ไก่ IP: 71.109.1.113 วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:6:15:53 น.  

 
นิยายน่ะ อิงชีวิตจริงต่างหากเนอะ


โดย: ภู่ค่ะ IP: 203.144.144.165 วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:12:49:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.