|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
นั่งดูโทรศัพท์ แล้วก็.....
ความเหงามัีนโทรเข้ามา......
มีชื่อเพื่อน พี่น้อง เต็มโทรศัพท์ แต่..... ก็ไม่รู้จะโทรหาใคร หยิบโทรศัพท์มาดู เปิดดูรูป จับโทรศัพท์แล้วก็วางลง บางทีมันเหงา เหงาจับใจเลย ฟังเพลงนี้แล้วใช่เลย อารมณ์ฺตอนนี้
พูดไม่ออก ยืนมองดูท้องฟ้าเวลากลางคืนคนเดียว ทำไมมันเหงาจัง
วันนี้ว่าจะไปเดินเล่นกลางคืนคนเดียวเหมือนเคย อันที่จริง เราก็อยู่กับตัวเอง คิดเอง ทำอะไรเอง คนเดียว...มานานแล้ว............... น่าจะชินกับความเหงา ความคิดถึงใครบางคนได้แล้วนะ...........^^
แต่ทำไมมันยากจังเลย
..............
19 กุมภาพันธ์ 55 เพิ่งได้เจอเพื่อนๆเก่าในห้องสยาม ดีใจที่รู้ว่าเอฟ ลัก กำลังจะแต่งงานกัน เจอพี่โจ้ ฟ้า ปุ้ย ชล โอ๊ต พี่ติ๊ก พี่นะ พริก บูม เดย์ และอีกหลายคน ดีใจ ที่ได้เจอกัน ส่วนเพื่อนใหม่ๆไม่ค่อยรู้จัก ชื่ออะไรก็ไม่รู้ น้องๆน่ารักกันดี รู้สึกดีจริงๆ
แต่พอกลับมา ฟังเพลงนี้ก็รู้สึกเหมือนเดิม เหงา เศร้า เพราะมีความรุ้สึกจากหลายเรื่อง หลายคน มาทำให้เศร้า
เราก็ไม่อยากจะไปอะไรกับเค้ามากมาย พูด อธิบาย แล้วถ้าเค้า ไม่เข้าใจ นิ่ง เราก็จะพยายามเฉยๆ
แล้วสุดท้ายก็อยากเดินคนเดียว ดูหนังคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว ไปวิ่งกู้ภัยคนเดียว อยู่กับตัวเองเหมือนเคย มันไม่ได้ดีกว่าหรอก แต่มันเป็นเรา ที่มักจะอยู่ทำอะไรตามลำพังมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
น้ำตาจะไหล ........ 20 2 2555
เปิดดูบล็อค ฟังเพลง รู้สึก ไม่อยากทานข้าว มันทานไม่ลง อยากไปแม่สาย สถานที่ ที่มีความสุขอบอุ่นลึกๆในใจ ไปหม่ำร้านเดิม เดินเล่นเรื่อยเปื่อย ตอนกลางคืนอากาศเย็นสบายๆ นั่งจิบเบียร์ คุยกับคนที่นั่นที่ดูเป็นมิตร ฟังภาษาเหนือเย็นๆ
แล้วก็ไปไหว้พระทำบุญ วัดเดิมที่เคยไปพัก เดินไปดูสถานที่แกะพระศรีอาริยเมตไตรหยก ที่เรามาทุกเดือน หวลระลึกถึงความสุขเก่าๆ ที่เหนื่อยๆ ง่วงๆ
ความดีของคนบางกลุ่ม ที่ทำงานเพื่อศาสนา ที่ไม่มีใครมองเห็น
แล้วก็ไปปายต่อ ไปนั่งดูดาวนอนหน้าสนามหญ้าหน้าห้อง ไม่นอนในห้องหรอก เช้าๆก็ไปหม่ำข้าวซอย ร้านนั้น...^^
แล้วก็ปั่นจักรยานรอบเมือง อยากไปตั้งแต่ก่อนน้ำท่วมแล้ว พอน้ำท่วม ตังค์หมดเลย 55 ก็ดีใจนะที่ได้ช่วยคน บระเจ้า ช่วยคนจนตังค์หมด อะไรๆก็พัีง ไม่ได้ไปเที่ยว แล้วก็มานั่งเพ้ออยู่หน้าคอม
โปรดเถอะช่วยโทรกลับมา คิดซะว่าเราเคยรักกัน ................. 21 2 55
เธอคงไม่เข้าใจ อะไรเลย เหนื่อย
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2555 |
Last Update : 26 ธันวาคม 2555 6:03:46 น. |
|
13 comments
|
Counter : 1234 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:47:25 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:08:58 น. |
|
|
|
โดย: aodbu วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:1:27:01 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:21:15 น. |
|
|
|
โดย: aodbu วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:3:02:37 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:36:44 น. |
|
|
|
โดย: aodbu วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:41:28 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:29:48 น. |
|
|
|
โดย: aodbu วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:5:38:06 น. |
|
|
|
โดย: NET-MANIA วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:11:20:39 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 3 มีนาคม 2555 เวลา:18:40:17 น. |
|
|
|
โดย: Bel_Lu วันที่: 8 มีนาคม 2555 เวลา:19:33:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
อย่ารักชาติ แค่คำพูุด อย่านับถือศาสนา แค่ในทะเบียนบ้าน อยากให้สังคมดี ต้องกล้าทวนกระแสสังคม
พวก 1 ไม่สน ต่อทุกสิ่งรอบตัว พวก 2 เห็น แต่ไม่กล้าทำแก้ไข พวก 3 ใส่ใจ และกล้าทำในสิ่งที่ต้องทำ .......
หลายคนอยากเป็นคนเด่นดัง เป็นเจ้าคนนายคน แต่ยังมีบางคนบางกลุ่ม ที่สวนกระแสสังคม มาเสียสละความสุขส่วนตัว ทำงานรับใช้ปวงชน ปกป้องรักษาผืนแผ่นดินเกิด.....
ชีวิตที่ได้ทำอะไรเพื่อผู้อื่น ตอบแทนพระคุณพ่อแม่ ประเทศชาติที่ให้เราอยู่อาศัย คือชีวิตที่มีค่าที่สุดแล้ว
..................................................
โอวาทพระิอริยวังโสภิกขุ สำนักปู่สวรรค์ ๑๙ มกราคม ๒๕๔๑
หลักการดำรงชีวิตอยู่ในยุคกลียุค
๑.เราต้องอย่ายึดมั่นถือมั่น เราต้องคิดว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมาใช้กรรม ทุกคนมาร่วมชะตากรรมเดียวกัน เราควรจะมีขันติธรรมซึ่งกันและกัน
๒.ชีวิตหนึ่งอยู่ไม่ถึง ๑๐๐ ปี เราอย่าไปทุกข์อะไรมาก เราถือว่าเราได้ทำให้ดีที่สุดเท่าที่ดีได้
๓.พยายามฝึกจิตวิญญาณของตนให้สูงขึ้นเพื่อว่าธรรมชาติทำลายมนุษย์แล้ว มนุษย์อยู่ไม่สุข จิตใจมนุษย์เหมือนลิง ปัญหาเรื่องตีกันทะเลาะกัน ธรรมชาติลงโทษ มนุษย์ทำลายธรรมชาติ ธรรมชาติต้องลงโทษมนุษย์ เป็นกฎของสังสารวัฏ
ฉะนั้นเราอยู่ในยุคนี้ เราจำเป็นต้องทำใจให้ได้ อย่ายึดมั่นอะไรให้มาก พรุ่งนี้สว่างแล้ว เดี๋ยวก็มืด นอนตื่นขึ้นมาเรายังไม่ตาย ก็จะใช้กรรมต่อไป
และเราไม่ต้องไปกินยาแก้โรคประสาทอย่างทุกวันนี้ ยาแก้โรคประสาทขายดี นั่นคือมนุษย์ปลงไม่ตก
ถ้าคิดว่าชีวิตหนึ่งเกิดมาต้องการอะไร กินข้าว ๓ มื้อ กินเสร็จก็ต้องขี้ อยู่ก็ไม่มีอะไรไปยึดมั่นถือมั่นเราก็สบาย
แต่ถ้าเราไปหลงเกียรติ หลงสิ่งสมมติ ชีวิตไม่มีวันเป็นสุข เพราะฉะนั้นขอให้เราทั้งหลายที่อยู่ในยุคกลียุคเช่นนี้ท่านต้องทำใจให้ได้ อย่าไปคิดอะไรมากมาย ทุกอย่างยิ้มไว้แหละดี
...................................
เอ้ายิ้มกันหน่อยครับ
|
|
|
|
|
|
|
|
ถ้าเราเข้มแข็งได้ตลอดเวลา มองเรื่องใหญ่เป็นเรื่องเล็กๆ ชิลๆกับทุกๆเรื่องดี ชีวิตนี้คงมีแต่ความสุข
แต่อารมณ์คนเรามันเปลี่ยนแปลงทุกนาที นี่นา
ใช่เลยค่ะ!!! ตอนที่เขียนบทความนั้น อยู่ในช่วงที่ผ่านช่วงที่อ่อนแอมาแล้วหนะ (ฮา)
ปกติก็ไม่ใช่คนเข้มแข็งอะไรนักหรอก 55555
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ